Τελικά, ο πρωταθλητής γεννιέται ή γίνεται;
Ρωτήσαμε τον ειδικό Γιώργο Καχριμάνη και λάβαμε τις απαντήσεις που αναζητούσαμε για τον γονιδιακό έλεγχο αθλητών. Αλήθεια, πόσο τ' αποτελέσματα της εξέτασης ορίζουν το μέλλον τους;
Ο Τζαμαϊκανός σπρίντερ Γιουσέιν Μπολτ έχει τρέξει τα 100 μέτρα στο ασύλληπτο 9.58. Ο Αμερικανός κολυμβητής Μάικλ Φελπς έχει συλλέξει 23 χρυσά ολυμπιακά μετάλλια – όσα ουδείς άλλος στα χρονικά. Η γυμνάστρια Σιμόν Μπάιλς μετατρέπει το αδιανόητο σε απλό όταν αιωρείται πάνω από τη δοκό. Ο Αργεντινός Λιονέλ Μέσι και ο Πορτογάλος Κριστιάνο Ρονάλντο είναι οι μοναδικοί δύο ποδοσφαιριστές όλων των εποχών που έχουν σκοράρει περισσότερα από 100 γκολ στο Champions League. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, ένα 24χρονο παιδί από την Αθήνα, αναδείχθηκε -προ μηνών- ο πολυτιμότερος παίκτης στο ΝΒΑ.
Ασυναγώνιστοι αθλητές, ο καθένας στο αντικείμενό του, με υπερφυσικές ικανότητες στα μάτια όλων όσοι ζουν έξω από τον κύκλο τους. Υπεράνθρωποι, αυτολεξεί. Φυσική εξέλιξη των πραγμάτων για εκείνους που έχουν την ικανότητα να κρυφοκοιτάζουν την αλήθεια πίσω από τις ανεπανάληπτες επιδόσεις τους. Αναζητήσαμε έναν τέτοιον με τη συνδρομή του Ευάγγελου Μίχου. Φτάσαμε ως το ΟΑΚΑ, στο ίδιο κτίριο που στεγάζονται τα γραφεία του ΕΣΑΚΕ. Perfomance 22 Lab ανέγραφε η κεντρική είσοδος, στην οποία τελείωνε ένας μακρύς στενός διάδρομος. Ένας διάδρομος όπως τον πλάθεις στο μυαλό σου προς τα σκοτεινά και υπόγεια εργαστήρια γενετικής. Ουδεμία σχέση. Η πόρτα άνοιξε. Ο κεντρικός χώρος ευήλιος και ευρύχωρος με μηχανήματα νέας τεχνολογίας και κάθε χρηστικό όργανο εκγύμνασης, συντήρησης, αποθεραπείας. Αριστερά, σ’ έναν πελώριο λευκό τοίχο, οι υπογραφές Ελλήνων και ξένων αθλητών, τριψήφιος ο αριθμός, που είχαν ακολουθήσει το ίδιο δρομολόγιο – περπατούσαμε στα χνάρια τους.
Ο Γιώργος Καχριμάνης, επιστημονικός συνεργάτης/καθηγητής της Deutsche Sporthochschule Koln, περίμενε καρτερικά στο γραφείο του. Ο άνθρωπός μας, ως ένας επιστημονικός σύμβουλος στο κέντρο γονιδιακού ελέγχου και μοριακής διαγνωστικής ιατρικής (DNA health diagnostics), στο οποίο αναλύει -με την απαραίτητη συνδρομή της γενετίστριας dr. Θεανούς Καραδέσου- τα γονίδια των επισκεπτών, διαμορφώνοντας περαιτέρω το αθλητικό προφίλ και το προφίλ υγείας του και ανάλογα με τον γονότυπο τούς παρέχει εξατομικευμένα προγράμματα προπόνησης, ενώ παράλληλα κατευθύνει τους νέους στο άθλημα που τους ταιριάζει. Αυτός ήταν που θ’ αποκρινόταν στο αιώνιο αναπάντητο δίλημμα: αν, τελικά, ο πρωταθλητής γεννιέται ή γίνεται. Ένας φορητός και ένας desktop υπολογιστής στο γραφείο του είχαν αποθηκευμένη την απάντηση που αναζητούσαμε, μια κινητή βάση -άκρων απόρρητων προσωπικών δεδομένων- με όλα τ’ αποδεικτικά στοιχεία. Δεν απαιτήσαμε ονόματα και διευθύνσεις, δεν ήταν politically correct. Μόνο διευκρινίσεις.
Από την Κολωνία στον ξερό και στο Παγκόσμιο Κύπελλο
Πριν απ’ οτιδήποτε άλλο, βέβαια, ας το συστήσουμε τον συνομιλητή μας. Διότι ο Γιώργος Καχριμάνης εκτός του τίτλου που φέρει πλέον, έχει τελειώσει την Ανώτατη σχολή φυσικής αγωγής και αθλητισμού και τη Σχολή προπονητών της Κολωνίας. “Στη Γυμναστική Ακαδημία δίνεις εξετάσεις για να μπεις. Γλώσσα, γραμματική, κάποια άλλα μαθήματα και φυσικά αθλήματα. Γύρω στα 20. Αρχίζεις από το πρωί με τένις και πινγκ πονγκ, συνεχίζεις με στιβικά αγωνίσματα (ταχύτητες, ρίψεις και άλματα). Υπάρχει επίσης Κολύμπι και γυμναστική 200 μέτρα με ό,τι στιλ θέλεις, αρκεί να πιάσεις το χρόνο, πλάγιο ίππο και μονόζυγο. Όλοι κοβόντουσαν, το ίδιο θα πάθαινα κι εγώ αν δεν συμβουλευόμουν ένα καθηγητή που με προέτρεψε να χρησιμοποιήσω το κορμί ως μοχλό και όχι τη δύναμη των χεριών μου. Στος 8-9 το βράδυ, όταν είσαι πια εξουθενωμένος, τρέχεις 3.000 μέτρα. Εγώ αυτά τα έζησα όλα αυτά το 1986. Μεταξύ των 1.200 ατόμων θα έπρεπε να επιλεχθούν οι 300. Εγώ ευτυχώς πέρασα“.
Προπονητής επέλεξε να σπουδάσει. Θα μπορούσε ν’ ακολουθήσει καριέρα ποδοσφαιριστή. “Γεννήθηκα εδώ, αλλά άρχισα να παίζω ποδόσφαιρο στη Νυρεμβέργη. Οι γονείς μου ήταν εκπαιδευτικοί και δίδασκαν στο εκεί ελληνικό σχολείο. Εγώ πήγαινα γερμανικό και το βράδυ ελληνικό. Επέστρεψα στη Β’ Λυκείου. Εντάχθηκα στην ΑΕΚ, έπαιζα αριστερό χαφ στη β’ ομάδα, μετά πήγα στην Κολωνία για τις σπουδές, έπαιξα μπάλα στη Γερμανία και στη Γαλλία, ενώ όταν γύρισα συνέχισα στον Παναθηναϊκό. Ο Λάκης Πετρόπουλος ήταν που με διάλεξε, αρχές των 90s. Προπονητής ήταν τότε ο (σ.σ Βούλγαρος θρύλος) Χρίστο Μπόνεφ, που μου εξήγησε ότι επειδή είχα φτάσει τέλη Αυγούστου και είχε ολοκληρώσει την προετοιμασία, έπρεπε να πάω σε ομάδα Γ’ Εθνικής τουλάχιστον ως τον Δεκέμβριο. Πήγα, είδα το ξερό και αναρωτήθηκα ‘πού θα παίξω εγώ εδώ;’. Έτσι σταμάτησα σε νεαρή ηλικία“.
Ακολούθησε η συνεργασία με τον αείμνηστο Αλκέτα Παναγούλια ως μέλος του μουντιαλικού τιμ της Εθνικής ομάδας στις ΗΠΑ το ’94 και ακολούθως εργάστηκε επί μια 10ετία ως μέλος του τιμ της Ελπίδων. “Με την οποία πήραμε την τρίτη θέση στους Μεσογειακούς του Μπάρι και τη δεύτερη στο Πανευρωπαϊκό της Ρουμανίας, χάνοντας από την Ισπανία. Εγώ όλα τα παιδιά που κατέκτησαν το EURO του 2004 τα ξέρω από 15 ετών“, θυμήθηκε. Δεν ήταν όμως στο σταφ του Ότο Ρεχάγκελ, μολονότι “είχαμε κάνει ένα ραντεβού σε ξενοδοχείο, με πήρε ένα τηλέφωνο και μου είπε ότι θα ξαναμιλήσουμε, αλλά δεν είχαμε άλλη επικοινωνία έκτοτε“.
Οι εξετάσεις στην αθλητιατρική και το αιώνιο δίλημμα
Πολυπράγμων και αναζητητής της πληροφορίας, δεν του αρκούσαν όλ’ αυτά και συμπλέοντας σταθερά με τη φράση “αρχίζεις από κάπου και εξελίσσεσαι“, είχε ήδη φροντίσει να χαράξει το μέλλον του. “Στο Πανεπιστήμιο της Κολωνίας συναναστράφηκα με κορυφαίους καθηγητές και η ευκαιρία μου δόθηκε όταν γράψαμε αθλητιατρική. Τι έκαναν τότε; Αφού ο καθηγητής είχε ολοκληρώσει τον κύκλο των παραδόσεων του για 1.5 χρόνο, σου έδιναν απέραντη βιβλιογραφία για διάβασμα. Ό,τι είχε πει ο καθηγητής επί μήνες. Αν κοβόσουν τρεις φορές σ’ έδιωχναν, είναι τρομερά απαιτητικό. Η αθλητιατρική είχε τρία θέματα. Αν ο πρωταθλητής γεννιέται ή γίνεται, την καρδιά του αθλητή και ένα τρίτο που δεν με απασχόλησε. Τα πρώτα δύο με εξίταραν. Καταπιάστηκα με το θέμα, αρχίζοντας από τις μυϊκές ίνες. Αν δηλαδή θέλω να πάω στο στίβο, έχω γρήγορες μυϊκές ίνες; Γιατί λες ότι αυτός είναι αργός. Διότι δεν έχει τον κατάλληλο μυοσκελετικό ιστό, όχι γιατί δεν το θέλει ή δεν είναι καλά προπονημένος. Είναι τεχνικός, αλλά είναι αργός. Το ανέπτυξα όλο αυτό το θέμα. Βλέπεις έναν αθλητή να πηδάει στο… Θεό κι έναν άλλον να μην τον φτάνει. Λέει ο άλλος ‘του πήρε την κεφαλιά’. Γιατί όμως συνέβη αυτό; Διότι το σύστημα των κάτω άκρων του είναι έτσι φτιαγμένο από τη φύση του που με την κατάλληλη προπόνηση τού επιτρέπει να πηδήξει τόσο ψηλά“.
Καρμικό θα έλεγες. Αποδείχθηκε, καθώς ακολούθησαν το μεταπτυχιακό στον ίδιο κλάδο, ταξίδια στις Ηνωμένες Πολιτείες, επιπλέον έρευνα, συλλογή ιδεών και απόψεων. Πλέον έχει ως μόνιμη βάση την Αθήνα, εφαρμόζοντας τη μεθοδολογία του στην Ελλάδα, και καλείται ως επισκέπτης σε πανεπιστημιακά ιδρύματα ανά τον κόσμο για να μεταδώσει και ν’ αναλύσει κάθε πτυχή της. Διότι κατά τον Γιώργο Καχριμάνη “τίποτα δεν είναι τυχαίο σ’ αυτή τη ζωή. Όλα είναι προκατασκευασμένα και μετά πρέπει να τα εξελίξεις“. Αρκεί, βέβαια, να έχεις -πρώτα απ’ όλα- φροντίσει να σχηματίσεις μια πλήρη εικόνα του εαυτού σου, του οργανισμού σου, του DNA σου.
Ο γονιδιακός έλεγχος και ο αντίκτυπος
Αρκεί ένα απλό τεστ, το οποίο “άρχισε εδώ και δέκα χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες και στη συνέχεια ήρθε στην Ευρώπη, με πρώτο σταθμό την Αγγλία, στο Imperial College. Το καθιέρωσαν οι αμερικάνικες ομοσπονδίες, σε συνεργασία με τους γιατρούς. Δεν είναι τυχαίο πως όλος ο κολεγιακός αθλητισμός στηρίζεται πάνω σε αυτό. Είναι κωδικοποιημένα και τυποποιημένα τα πάντα. Θα πας, θα σε διαλέξουν και θα παίξεις“.
Είναι ξεκάθαρο ότι ο πρωταθλητής γεννιέται και γίνεται στην πορεία. Αν δεν γεννηθείς, δεν γίνεσαι. Όλα είναι DNA. Όλα είναι γενετική προδιάθεση
Πλέον “από πέντε χρόνων, που είναι το χαμηλότερο όριο, υπάρχει η δυνατότητα διαπιστώνονται τα επίπεδα της φυσικής δραστηριότητας του παιδιού. Μέχρι δηλαδή το σημείο που μπορεί να φτάσει το καθένα. Εντοπίζονται τα γονίδια της αντοχής, της ταχύτητας και της δύναμης και μέσα από τα στοιχεία αυτά οριοθετείται, αν το παιδί έχει γεννηθεί για ν’ ασχοληθεί με αθλήματα της γρηγοράδας, όπως είναι τα σπριντ του στίβου και τα ταχυδυναμικά σπορ, όπως το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ, ή διαθέτει το γονίδιο της αντοχής, είναι γεννημένο δηλαδή για τα 10.000 μέτρα και τον Μαραθώνιο. Με το γενετικό τεστ και συνδυαστικά φυσικά με την τεχνική του, γιατί ένα παιδί μπορεί να δοκιμάσει διάφορα σπορ στο αρχικό στάδιο, θα καταλήξουμε εφόσον διαθέτει τις προϋποθέσεις για να κάνει πρωταθλητισμό“.
Είναι μια διαδικασία που στην “στην Ελλάδα και τουλάχιστον σε ό,τι αφορά εμένα προσωπικά, αρχίζει από τα 10 έτη. Είναι μια ηλικία στην οποία ένα παιδί της Δ’ ή Ε’ Δημοτικού γνωρίζει περίπου με τι θέλει ν’ ασχοληθεί, έχει σχεδόν κατασταλάξει. Η όλη εξέταση διαρκεί μόλις 40 δευτερόλεπτα. Με μια ειδική μπατονέτα λαμβάνουμε δείγμα σίελου, το οποίο το σφραγίζουμε σε ένα ειδικό μπουκαλάκι με μια κάψουλα και το στέλνουμε σε κέντρο μοριακής βιολογίας και ανάλυσης της Θεσσαλονίκης και στο Imperial College. Άλλα γονίδια εξετάζονται στη Θεσσαλονίκη και άλλα στο Λονδίνο. Μετά από ένα μήνα περίπου λαμβάνουμε τ’ αποτελέσματα για το αθλητικό προφίλ του εκάστοτε αθλητή. Στην ίδια εξέταση εντοπίζουμε επίσης την απομάκρυνση του γαλακτικού οξέος, ενός δείκτη κοπώσεως. Συναντάμε επίσης την υπερκόπωση των μυών, ποιος δηλαδή κουράζεται πιο εύκολα από τον άλλον. Συναντάμε ακόμη-ακόμη την καλύτερη παραγωγή ενέργειας, γιατί ο καθένας παρουσιάζει διαφορετικές τιμές στην ανταπόκριση της προπόνησης και στη δύναμη του οργανισμού για να ολοκληρώσει το πρόγραμμα“.
Όπως συμπλήρωσε ο Γιώργος Καχριμάνης, συνδυαστικά προκύπτει “το προφίλ υγείας, στο οποίο συναντάμε καρδιοαγγειακά νοσήματα. Αν δηλαδή υπάρχει η προδιάθεση για τέτοιου είδους ενδεχόμενα μέσα στην προπόνηση. Μια παράμετρος πολύ σημαντική για ν’ αποφεύγονται οι αιφνίδιοι θάνατοι στα γήπεδα. Με τον έλεγχο αυτός μπορείς να το προλάβεις. Ένας καρδιολόγος θα βρει ανισορροπία στους καρδιακούς παλμούς, αρρυθμίες, πρόβλημα στα στεφανιαία αγγεία. Υπάρχει ωστόσο ένα ολόκληρο γονιδίωμα, το WES, το οποίο δείχνει πλέον, αν ένα παιδί είναι υποψήφιο για αιφνίδιο καρδιακό θάνατο. Δεν νοείται σήμερα μια ομάδα να μην έχει προβεί σε αυτό το τεστ στα παιδιά που αθλούνται στις ακαδημίες της και εκδίδουν δελτία με μια σφραγίδα. Πρώτα τα ερασιτεχνικά σωματεία θα έπρεπε να το κάνουν, παρόλο που το κόστος είναι τρεις φορές πιο μεγάλο από τον απλό έλεγχο, και μετά τα επαγγελματικά κλαμπ“. Άσχετα από το αν υφίσταται ή όχι ιστορικό στην οικογένεια.
Σημαντική παράμετρος σε κάθε περίπτωση είναι η καταγραφή του επιπέδου “όλων των πρωτεϊνών και των βιταμινών στο σώμα μας. Αν έχει το παιδί διαβήτη ή τάσεις παχυσαρκίας, αν έχει οποιαδήποτε δυσανεξία, στη λακτόζη ή στην καφεΐνη, αν ανεβάζει πίεση κατά τη διάρκεια του αγώνα. Όλοι επίσης έχουμε ελεύθερες ρίζες στον οργανισμό, οι οποίες είναι υπεύθυνες για την κούραση ή την πρόωρη γήρανση. Μας βρίσκει ο γονιδιακός έλεγχος ποιες βιταμίνες πρέπει να λαμβάνουμε για να περιορίσουμε τις τοξίνες. Άλλοι οργανισμοί ενεργούν μόνοι τους, άλλοι χρειάζονται βοήθεια. Απαιτείται όμως συγκεκριμενοποίηση και αυτή εξασφαλίζεται “.
Το σύνολο όλων των παραπάνω “είναι ουσιαστικά ένα σκανάρισμα του οργανισμού. Πρώτα γίνεται μια μυοσκελετική αξιολόγηση, ακολουθεί ο εργομετρικός έλεγχος και τέλος ο γονιδιακός, βάσει των οποίων προκύπτει αν με την κατάλληλη προπόνηση μπορεί ένα παιδί να φτάσει να γίνει πρωταθλητής. Πάντα συνδυαστικά με την άσκηση, βέβαια. Διότι ο πρωταθλητής πρέπει να γεννηθεί για να γίνει πρωταθλητής. Αν δεν γεννηθεί, όσο καλή προπόνηση κι αν κάνει, δεν θα αγγίξει τον πρωταθλητισμό. Είναι ξεκάθαρο ότι ο πρωταθλητής γεννιέται και γίνεται στην πορεία. Όλα είναι DNA. Είναι γενετική προδιάθεση το πώς θα εξελιχθείς“. Οι μελέτες συμφωνούν και επαυξάνουν μάλιστα, καθώς εκτιμάται ότι όσοι έχουν ευνοϊκό γονότυπο για το άθλημά τους εκκίνούν από θέση ισχύος που υπερβαίνει το 60%!
Το πώς και το γιατί εξηγούνται. “Την ίδια ώρα που βλέπουμε έναν αθλητή να παθαίνει μια θλάση ίδιου βαθμού μ’ έναν άλλον, ο ένας χρειάζεται 4 ημέρες για να επανέλθει και ο άλλος ένα μήνα. Το γονίδιο είναι που επουλώνει την πληγή. Το DNA βρίσκεται στον πυρήνα του κυττάρου και το γονίδιο είναι το μέρος αυτού που είναι υπεύθυνο για τα χαρακτηριστικά μας: αν έχω άσπρα μαλλιά, μπλε μάτια, τη γενική προδιάθεση. Αντίστοιχα ισχύει για το νευρολογικό κομμάτι. Έχει βγει το γονίδιο BDNF, που μας δείχνει την διάθεση και το κίνητρο για την άσκηση. Ένα παιδί του λες ‘πάμε να κάνουμε προπόνηση’, αλλά αρνείται σημαίνει πιθανότατα ότι διαθέτει αυτό το γονίδιο. Ό,τι κι αν του πεις δεν θα κάνει προπόνηση, βαριέται, βρίσκει δικαιολογίες. Το άλλο, αντίθετα, αφήνει την τσάντα και φεύγει για το γήπεδο“.
“Θα ήταν Ολυμπιονίκης στο στίβο”
Ένσταση. Μήπως τα παιδιά, μπαίνοντας από τόσο νωρίς σε μια διαδικασία και γνωρίζοντας το μέλλον, στερούνται τα όνειρά τους; “Έχω φίλους που προσπαθούν να εκπληρώσουν τις φιλοδοξίες των παιδιών τους ή πολλές φορές τις δικές τους, να τους κάνουν ποδοσφαιριστές. Αυτό απαιτεί: χρόνο, χρήμα, απογοήτευση. Μοιραία όταν το παιδί φτάνει στα 18 και ελπίζει ότι θα γίνει επαγγελματίας δεν γίνεται. Παίρνουμε, φυσικά, την περίπτωση που όλα εξελίσσονται ιδανικά, όχι δεν το θέλει ο προπονητής ή άλλες εξωτερικές παρεμβάσεις. Διότι από τους 30 πιτσιρικάδες η ομάδα θα κάνει μόλις 2 επαγγελματίες, θα διαλέξει αυτούς που πραγματικά είναι γεννημένοι για το ποδόσφαιρο και θ’ απορρίψει το παιδί αυτό. Το οποίο έφτασε μέχρι εκεί, κάνοντας την απαιτούμενη προπόνηση, έχοντας πείσμα και θέληση. Εφόσον όμως ο πατέρας το είχε πάει στα 12 στο στίβο θα μπορούσε να γίνει Ολυμπιονίκης. Αντιθέτως στα 18 απορρίπτεται. Είναι μια ευαίσθητη ηλικία, η οποία συνδυαστικά με τη διαδικασία των εξετάσεων για το πανεπιστήμιο, επηρεάζει πολύ την ψυχολογία του “.
Προφανώς ο καθηγητής ενίσχυσε την άποψή του μ’ ένα πρώτο, θεωρητικό, παράδειγμα. “Ο γιος μου κάνει 100 μέτρα και ο γιος σου κάνει 100 μέτρα. Ο γιος μου όμως δεν διαθέτει τα γονίδια της ταχύτητας και ο γιος σου τα διαθέτει. Πάντα θα είναι πιο μπροστά από τον δικό μου, ακόμη κι αν κάνουν ακριβώς την ίδια προπόνηση. Αυτοί που μερικές φορές διακρίνονται χωρίς να έχουν γεννηθεί πρωταθλητές είναι γιατί όσοι γεννήθηκαν πρωταθλητές δεν έκαναν την ίδια προπόνηση – έκαναν κατώτερη. Βλέπουμε από την κερκίδα ένα παιδάκι να τρέχει πιο γρήγορα από τ’ άλλα, παρά το γεγονός ότι κάνει ακριβώς το ίδιο πρόγραμμα και ταυτόχρονα διαθέτει πιο γρήγορη επαναφορά. Μετά το τεστ ανακαλύπτουμε ότι πράγματι οι μυϊκές ίνες αυτού του παιδιού έχουν ταχεία σύσπαση, άρα είναι πιο γρήγορο, οι καρδιακοί παλμοί του μειώνονται πιο γρήγορα, άρα μπαίνει άμεσα στην επόμενη επιβάρυνση. Μπορούμε συν τοις άλλοις να εντοπίζουμε αν παρουσιάζει έφεση προς τραυματισμούς, δηλαδή αν χτυπάει εύκολα, και επίσης αν τραυματιστεί πόσο γρήγορη είναι η επαναφορά του. Αν ο οργανισμός του επουλώνει τις πληγές γρήγορα, κάτι πολύ σημαντικό για τις ομάδες που θέλουν να κάνουν με παίκτες εκατομμυρίων “.
Το εμπειρικό παράδειγμα ακολούθησε αμέσως μετά: “Με είχε επισκεφθεί ένα παιδί εδώ 15 ετών και μου λέει ο πατέρας του ότι ‘ο γιος μου κάνει ποδόσφαιρο, μπάσκετ και ζίου ζίτσου (σ.σ ιαπωνική πολεμική τέχνη) και κάθε καλοκαίρι τον γυρίζω από καμπ σε καμπ ξοδεύοντας χρόνο και χρήμα. Τι θα κάνουμε; Όλοι μου λένε πως είναι καλός’. Του απάντησα ότι ‘θα προβούμε στα εργομετρικά και στον γονιδιακό έλεγχο και θα σου πω πού θα πάει το παιδί’. Διαπίστωσα εκ των αποτελεσμάτων πως ο μικρός δεν είχε την ταχύτητα και τη διάρκεια στην ταχύτητα που απαιτούσαν το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Αυτά τα δύο αποκλείστηκαν αυτομάτως και του απάντησα ότι ‘αν το παιδί έχει την τεχνική να εξελιχθεί στο ζίου ζίτσου, να μείνει εκεί’. Μετά από 1,5 χρόνο είναι πλέον πρωταθλητής, γιατί βρήκαμε το κατάλληλο άθλημα“.
Δεν είμαστε μακριά από την εποχή που η τεχνητή νοημοσύνη θα μπει στον αθλητισμό. Επί της ουσίας οι αθλητές θα λειτουργούν σαν ρομπότ
Το δίχως άλλο “ο σωματότυπος παίζει ρόλο, γιατί δεν μπορεί ένα παιδί που έχει τα επίπεδα της απαιτούμενης ταχυδύναμης, αλλά είναι 1μ75 να θέλει να παίξει στο ΝΒΑ, γιατί υψομετρικά δεν ταιριάζει“. Ταυτόχρονα όμως έχει τη δική της επιρροή “η τακτική ικανότητα και η αντίληψη της στιγμής. Όπως έλεγαν οι παλαιοί προπονητές στη Γερμανία ότι εμείς χρειαζόμαστε 11 προπονητές μέσα στο γήπεδο. Οι ξένοι προπονητές γι’ αυτό δεν φωνάζουν. Γιατί γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι οι παίκτες τους θα κάνουν αυτό ή το άλλον. Όλα είναι κοντρολαρισμένα“.
Κάνει ο Αστέρας την αρχή
Ο Γιώργος Καχριμάνης και το τιμ του, άλλα 15 άτομα διαφόρων ειδικοτήτων, συνεργάζονται πλέον με τον Αστέρα Τρίπολης, στις τρεις ομάδες της ακαδημίας. “Στην Ελλάδα έχουν άγνοια στις καινούριες τάσεις της επιστήμης. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι ένας πρόεδρος που βάζει τα λεφτά του να μην θέλει την αλήθεια για κάποιους παίκτες του. Να ξέρει τι του γίνεται. Και επειδή πάντα ενεργώ καλή τη πίστη, πιστεύω ότι και άλλες ομάδες θα προχωρήσουν. Ο Αστέρας πρωτοτυπεί και βλέποντας τ’ αποτελέσματα θα διαπιστώσει τρομερή βελτίωση. Κάθε ποδοσφαιριστής θα έχει το δικό του φάκελο. Διότι όταν κάποια ομάδα θα κληθεί να κάνει επαγγελματίες έχοντας δώσει χρόνο και χρήμα (σχολεία, ξενοδοχεία, υλικό) θα θέλει να γνωρίζει το μέλλον τους“.
Ένα μέλλον ξεκάθαρο, μια και “εγώ πάντα στη ζωή μου τεκμηρίωνα όσα έπρεπε: θα έρθει ο πατέρας και θα πει γιατί δεν κάνατε το παιδί μου επαγγελματία. Γι’ αυτό και γι’ αυτόν το λόγο. Όχι γιατί θέλει πιο πολλή δουλειά ή δεν έκανε. Αποδεδειγμένα, για την οργανική του δυνατότητα να παίξει ποδόσφαιρο θα του μιλήσουμε, όχι για τίποτ’ άλλο. Κατόπιν όποιος καταλήξει να γίνει επαγγελματίας, θα έχει μια πλήρη ανάλυση του διατροφολογικού σκέλους και της απόδοσής του στην προπόνηση, προσπαθώντας να διατηρήσει το γλυκογόνο του σ’ ένα υψηλό επίπεδο. Μόνο έτσι δεν θα έχει μειωμένη απόδοση στα τελευταία λεπτά, απόδοση δηλαδή με λάθη και έλλειμμα συγκέντρωσης. Μόνο έτσι θ’ αντέξει παραπάνω χρόνια γιατί θα έχει θρέψει σωστά τον οργανισμό του σε σύγκριση με κάποιον άλλον που δεν έχει προσέξει“.
Καθένα από τα παραπάνω και όλα συνολικά λειτουργούν ως προπομπός των εξελίξεων που θα συμπαρασύρουν αναπόφευκτα τον αθλητισμό. Διότι, όπως κατέληξε στην κουβέντα μας ο Γιώργος Καχριμάνης, μάθε για να είσαι προετοιμασμένος πως ήδη “η επιστήμη έχει προχωρήσει πολύ. Έχουμε ξεφύγει από τα εργομετρικά τεστ. Είναι ένα τεστ που αφορά αποκλειστικά και μόνο τη στιγμή. Εδώ βλέπουμε τα γονίδιά σου: πώς είσαι γεννημένος και χτισμένος ν’ ανταπεξέρχεσαι. Δεν γίνεται πλέον με το χρονόμετρο η προπόνηση. Δεν είμαστε μακριά από την εποχή που η τεχνητή νοημοσύνη θα εισβάλλει στον αθλητισμό. Τεχνητή νοημοσύνη που ως ένα επίπεδο εφαρμόζεται ήδη στην Αγγλία. Υπάρχουν εταιρίες οι οποίες ασχολούνται με αυτόν τον κλάδο. Επί της ουσίας οι αθλητές θα λειτουργούν σαν ρομπότ, θα είναι συγκεκριμένες οι εντολές και οι κινήσεις στο γήπεδο. Ενδεχομένως με τσιπ. Αυτά που βλέπουμε σε ταινίες θα τα ζήσουμε σύντομα“.
