Ρεσάκ και Μινγκέγια μιλούν στο Contra.gr για τη θρυλική χαρτοπετσέτα του Μέσι

Συμπληρώνονται σήμερα (14/12) είκοσι χρόνια από το ιστορικό ραντεβού των Τσάρλι Ρεσάκ, Τζουσέπ Μαρία Μινγκέγια και Οράσιο Γκατσιόλι στο Τένις Κλαμπ Pompeia του Μοντζουίκ στη Βαρκελώνη, εκεί όπου ο πρώτος, ως τεχνικός γραμματέας της Μπαρτσελόνα, έδωσε γραπτή δέσμευση στους άλλους δυο (εκπροσώπους της οικογένειας Λιονέλ Μέσι) πάνω σε μια χαρτοπετσέτα, ότι ο καταλανικός σύλλογος θα υπέγραφε άμεσα επίσημο συμβόλαιο με τον 13χρονο Λέο. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, ξεκίνησε η σχέση ζωής ανάμεσα στον Αργεντίνο και τον καταλανικό σύλλογο, με τη συνάντηση των τριών τον Δεκέμβριο του 2000, να αποδεικνύεται καθοριστική για τη μοίρα τόσο του Μέσι, όσο και των “μπλαουγκράνα”.

Το Contra.gr επικοινώνησε τηλεφωνικά με δυο εκ των τριών πρωταγωνιστών της “χαρτοπετσέτας”, τον Ρεσάκ και τον Μινγκέγια, ζητώντας τους να θυμηθούν λεπτομέρειες όχι μόνο από την ημέρα της υπογραφής στο “Pompeia”, αλλά από το ξεκίνημα της “υπόθεσης” Μέσι. Αμφότεροι δέχτηκαν ευγενικά να μας παραχωρήσουν τις συνεντεύξεις τους, ρίχνοντας άπλετο φως σε ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια στην ιστορία της σύγχρονης Μπαρτσελόνα, την αφετηρία -σε τεράστιο βαθμό- της πιο πετυχημένης περιόδου για τον καταλανικό σύλλογο. Πριν όμως περάσουμε σε όσα μας είπαν, επιτρέψτε μου να σας τους παρουσιάσω με λίγα λόγια, αφού πρόκειται για δυο πολύ μεγάλες προσωπικότητες, ο καθένας στον τομέα του.

ΚΑΡΛΕΣ “ΤΣΑΡΛΙ” ΡΕΣΑΚ

Ο Ρεσάκ γεννήθηκε το 1947 στη Βαρκελώνη, σε ηλικία 12 ετών εντάχθηκε στις ακαδημίες της Μπαρτσελόνα και πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα το 1965. Αγωνίστηκε για 16 χρόνια στους “μπλαουγκράνα” (1965-1981) στη θέση του εξτρέμ, υπήρξε συμπαίκτης του Γιόχαν Κρόιφ και ένας από τους κορυφαίους παίκτες της εποχής του στον καταλανικό σύλλογο. Κατέκτησε το πρωτάθλημα του 1974, τέσσερα Κύπελλα Ισπανίας, ένα Κύπελλο Κυπελλούχων και δυο Κύπελλα Εκθέσεων. Πέρασε όλη του την καριέρα φορώντας τη φανέλα της Μπάρσα, με την οποία είχε συνολικά 449 συμμετοχές και 122 γκολ, ενώ τη σεζόν 1970/71 αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στην Πριμέρα Ντιβισιόν με 17 τέρματα.

Ο Ρεσάκ είχε και 15 συμμετοχές (2 γκολ) με την εθνική Ισπανίας και πήρε μέρος στην τελική φάση του Μουντιάλ της Αργεντινής το 1978. Ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα το 1983 από την Μπαρτσελόνα Β (βοηθός) και τη σεζόν 1987-88 μπήκε στο προπονητικό τιμ του Λουίς Αραγονές. Από το 1988 μέχρι το 1996 υπήρξε βοηθός του Κρόιφ, ενώ ανέλαβε τον πάγκο τον Μάιο του ’96, όταν απολύθηκε ο Ολλανδός, κάτι που θεωρήθηκε “προδοσία” και του στοίχισε τη φιλία του με τον επί χρόνια συνεργάτη του. Στη συνέχεια έγινε τεχνικός γραμματέας της Μπάρσα και ξανά προπονητής τη σεζόν 2001/02. Εργάστηκε ως αθλητικός σύμβουλος για τους Σάντρο Ροσέλ και Τζουσέπ Μαρία Μπαρτομέου, ενώ τα τελευταία χρόνια αρθρογραφεί στη Mundo Deportivo.

ΤΖΟΥΣΕΠ ΜΑΡΙΑ ΜΙΝΓΚΕΓΙΑ

Ο Μινγκέγια γεννήθηκε το 1941 στην Γκιμερά της Καταλονίας, σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης και αργότερα έγινε προπονητής της ποδοσφαιρικής ομάδας του ιδρύματος. Παράλληλα με τις σπουδές του, πήρε το πτυχίο του προπονητή και το 1970 προσελήφθη από την Μπαρτσελόνα ως μεταφραστής του Άγγλου τεχνικού Βικ Μπάκιγχαμ. Από το 1971 μέχρι το 1975 υπήρξε βοηθός του Ρίνους Μίχελς, ενώ συμμετείχε στην ίδρυση του περιοδικού Don Balón (1975) και της αθλητικής εφημερίδας Sport (1979). Το 1978 ήταν μέλος της προεκλογικής καμπάνιας του Τζουσέπ Γιουίς Νούνιεθ και την ίδια εποχή άρχισε να ασχολείται με την εκπροσώπηση παικτών.

Ο Μινγκέγια πήγε στην Μπάρσα παίκτες όπως ο Μαραντόνα, ο Στόιτσκοφ και ο Ρομάριο, ενώ υπήρξε σύμβουλος μεταγραφών του Τζουάν Γκασπάρ. Ήταν παρών στην ιστορική συνάντηση της 14ης Δεκεμβρίου του 2000, υπογράφοντας και αυτός τη χαρτοπετσέτα του Ρεσάκ. Το 2003 αποφάσισε να κατέβει ως υποψήφιος για την προεδρία του συλλόγου, υποσχόμενος παίκτες όπως ο Λούσιο, ο Ντέκο, ο Μακάι και ο Ρομπίνιο, αλλά πήρε μόλις το 3,7% των ψήφων, ενώ το 2010 θέλησε να επαναλάβει την προσπάθειά του, χωρίς όμως να μπορέσει να συγκεντρώσει τον απαιτούμενο αριθμό υπογραφών από τα μέλη. Τα τελευταία χρόνια είναι σχολιαστής σε εκπομπές του ραδιοφωνικού σταθμού COPE (Tiempo de juego & El partidazo), ενώ αρθρογραφεί στην εφημερίδα Sport.

ΡΕΣΑΚ ΚΑΙ ΜΙΝΓΚΕΓΙΑ ΣΤΟ CONTRA.GR

Αφού παρουσιάσαμε τους δυο εκ των τριών πρωταγωνιστών της περίφημης χαρτοπετσέτας, ας δούμε τώρα τι μας είπαν για το ιστορικό ραντεβού της 14ης Δεκεμβρίου του 2000 στη Βαρκελώνη, ένα ραντεβού που έκρινε το μέλλον του Μέσι και την παραμονή του στην Μπαρτσελόνα. Ο λόγος στον Ρεσάκ και τον Μινγκέγια! (C.= Contra, C.R.= Τσάρλι Ρεσάκ, J.M.M.= Τζουσέπ Μαρία Μινγκέγια)

C.: Κύριε Μινγκέγια, πείτε μου πότε πρωτοακούσατε για τον Μέσι.

J.M.M.: Θυμάμαι, ήταν ένας φίλος μου, ο Χουάν Ματέο Βάλτερ, δικηγόρος από την Αργεντινή που τον είχα γνωρίσει στη Βαρκελώνη όταν είχε εκδιωχθεί από τη χώρα του από τον δικτάτορα Βιδέλα, εκείνος που με πήρε μια μέρα τηλέφωνο και μου είπε: “Τζουσέπ, είδα έναν πιτσιρικά που είναι το κάτι άλλο”. Εκείνη την εποχή δεν ασχολούμασταν με μικρούς σε ηλικία παίκτες, όπως γίνεται σήμερα, οπότε του απάντησα: “Και τι θες να κάνουμε με ένα δωδεκάχρονο;” Όμως ο Χουάν μου έστειλε ένα βίντεο με τον Λέο, που όταν το είδα, ενθουσιάστηκα. Μου φάνηκε απίστευτος ο τρόπος με τον οποίο πήγαινε κατευθείαν προς την αντίπαλη εστία, χωρίς να μπορεί να τον σταματήσει κανένας και αμέσως σκέφτηκα ότι θα έπρεπε να περάσει από δοκιμή.

C.: Εσείς κύριε Ρεσάκ, πότε και από ποιον πληροφορηθήκατε για τον Μέσι;

C.R.: Αν θυμάμαι καλά, ήταν στη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας του 2000 (σ.σ. τον Απρίλιο του 2000), όταν ο Οράσιο Γκατσιόλι μου είχε μιλήσει για έναν νεαρό από το Ροσάριο της Αργεντινής που έκανε απίστευτα πράγματα. Όμως όταν μου είπε το ίδιο και ο Τζουσέπ Μαρία Μινγκέγια, που ήταν άνθρωπος της απόλυτης εμπιστοσύνης μου, άρχισα να αναρωτιέμαι πόσο καλός μπορεί να είναι ένας 12χρονος, ώστε να προκαλεί τέτοιο ενθουσιασμό σε ανθρώπους της πιάτσας όπως ήταν οι δυο αυτοί μάνατζερ.

C.: Κύριε Μινγκέγια, ποιες ήταν οι επόμενες κινήσεις σας;

J.M.M.: Λίγο καιρό αργότερα, άρχισα στενό πρέσινγκ στον νεοεκλεγέντα τότε πρόεδρο, Τζουάν Γκασπάρ. Μίλησα με τους υπεύθυνους των ακαδημιών, οι οποίοι όμως μου είπαν ότι ο προϋπολογισμός για τους μικρούς είχε κλείσει και δεν μπορούσαν να ξοδέψουν περισσότερα χρήματα. Εγώ επέμεινα ότι το λιγότερο που έπρεπε να γίνει, ήταν να φέρουν τον μικρό στη Βαρκελώνη για να περάσει από δοκιμή. Είχα και τη σύμφωνη γνώμη του Τσάρλι (σ.σ. Ρεσάκ), οπότε καταφέραμε να τους πείσουμε να χρηματοδοτήσουν το ταξίδι, που όπως και να το κάνουμε, θα ήταν πολυέξοδο, αφού αφορούσε ολόκληρη την οικογένεια του Λέο.

C.: Κύριε Ρεσάκ, ποιο ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα για να πειστεί η διοίκηση να φέρει τον Μέσι στη Βαρκελώνη για τη δοκιμή;

C.R.: Το πρόβλημα δεν ήταν τόσο το να φέρουμε τον Λέο στη Βαρκελώνη, όσο να πειστεί η διοίκηση ότι άξιζε τον κόπο μια τέτοια επένδυση. Θυμάμαι ότι μετά από πίεση δική μου και του Μινγκέγια, έδωσαν το “ΟΚ” για το ταξίδι της οικογένειας Μέσι, όμως δεν φαίνονταν ιδιαίτερα ζεστοί για την προοπτική. Αλλά εγώ είχα πλέον τρομερή περιέργεια να δω αυτό το ταλέντο από κοντά. Ξέρεις, μπορεί να άκουγα όλα αυτά τα εντυπωσιακά λόγια για τον Λέο από διάφορες πηγές μου στην Αργεντινή, αλλά είναι γνωστό ότι πολλές φορές εκεί υπερβάλουν, οπότε όταν ο Γκασπάρ είπε ‘ναι, φέρτε τον’, το μόνο που με ενδιέφερε, ήταν να έχουμε προσωπική άποψη, εγώ και οι συνεργάτες μου.

C.: Αν δεν απατώμαι, όταν η οικογένεια Μέσι έφτασε στη Βαρκελώνη, τον Σεπτέμβριο του 2000, εσείς βρισκόσασταν στην Αυστραλία, για να παρακολουθήσετε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ.

C.R.: Πράγματι, εγώ βρισκόμουν στην άλλη άκρη του κόσμου. Αλλά οι οικογένεια, οι γονείς, τα αδέρφια του Λέο, όλοι, έφτασαν στη Βαρκελώνη και εγκαταστάθηκαν στο ξενοδοχείο “Hotel Catalonia” στην Plaza España. Είχα ειδοποιήσει τους συνεργάτες μου να οργανώσουν ένα διπλό για τη Δευτέρα, 2 Οκτωβρίου. Και είχα κανονίσει να του στήσουμε μια μικρή “παγίδα”. Δεν θα έπαιζε με συνομήλικούς του, αλλά με μεγαλύτερους σε ηλικία, για να βλέπαμε αν όντως όσα μας είχαν πει από την Αργεντινή, ήταν αληθινά. Έτσι, ο 13χρονος πλέον Λέο, θα αγωνιζόταν με μια ομάδα Εφήβων (15 ετών) εναντίον μιας ομάδας Νέων (16 ετών).

C.: Και τελικά πώς εξελίχθηκε η δοκιμή; Αληθεύει ότι είπατε την περίφημη φράση με τα “collons” (σ.σ. cojones στα καταλανικά);

C.R.: (γελάει) Φυσικά και είναι αλήθεια! Στα λίγα, ελάχιστα πρώτα λεπτά που τον είδαμε να αφήνει “χαζούς” συμπαίκτες και αντιπάλους, γύρισα στους συνεργάτες μου και τους είπα αυθόρμητα “collons, αυτόν πρέπει να τον υπογράψουμε ΤΩΡΑ”! Και ξέρεις, ήταν παρούσα όλη η αφρόκρεμα της Μασία εκεί, εκείνη την ημέρα, στο βοηθητικό γήπεδο 2, δίπλα στο Mini Estadi. Ο Αλμπέρτ Μπενάιζες, ο Κίκε Κόστας, ο Χοακίμ Ριφέ, ο Μιγκέλι, ο Ροδόλφο Μπορέλ, ο Τσάβι Γιορένς. Και όλοι είχαν μείνει με το στόμα ανοιχτό. Δεν πιστεύαμε ότι ο μικρός έκανε αυτά που έκανε, με τόση ευκολία, με τόση επιτυχία και μην το ξεχνάμε, απέναντι σε παίκτες τρία χρόνια μεγαλύτερούς του και φυσικά σωματικά πολύ πιο ανεπτυγμένους και δυνατούς. Σου λέω, ήταν πραγματική αποκάλυψη!

C.: Και από εκεί και μετά, πώς διαχειριστήκατε την κατάσταση; Ο Γκασπάρ συνέχιζε να είναι αρνητικός.

C.R.: Υπήρχαν διάφορα εμπόδια. Καταρχάς, ο Λέο δεν επιτρεπόταν να παίξει με την ομάδα των Παίδων, επειδή ήταν Αργεντίνος. Μετά ήταν το βασικό επιχείρημα του Γκασπάρ που μου έλεγε συνέχεια “Τσάρλι καταλαβαίνω τον ενθουσιασμό σου, αλλά μιλάμε για έναν 13χρονο που κανονικά, αν όλα πάνε καλά, θα είναι έτοιμος σε μια πενταετία. Τι θα γίνει αν εν τω μεταξύ συμβεί κάτι, τραυματιστεί ή δεν έχει την ανάλογη εξέλιξη που περιμένεις ότι θα έχει;” Και ήταν και τα έξοδα, πολλά, αφού κάθε μήνα έπρεπε να υπολογίζουμε το διαμέρισμα στην Gran Via de Carlos III, τα ταξίδια της οικογένειάς του πέρα-δώθε στην Αργεντινή, τη διαμονή τους στη Βαρκελώνη και βέβαια τη θεραπεία με την αυξητική ορμόνη στον ίδιο τον Λέο, που από μόνη της ήταν πολυδάπανη. Τα σκεφτόταν όλα αυτά ο Γκασπάρ και δεν έπαιρνε κάποια απόφαση.

C.: Κύριε Μινγκέγια, φαντάζομαι είχατε κι εσείς το ίδιο θέμα με τον Γκασπάρ.

J.M.M: Ναι, νομίζω ότι πρέπει να τον είχα ζαλίσει εκείνο το δίμηνο που μεσολάβησε από τον Οκτώβριο και την πρώτη δοκιμή του Λέο μέχρι και το ραντεβού της 14ης Δεκεμβρίου. Αλλά, ξέρεις, μου ήταν αδύνατο να πιστέψω ότι η Μπάρσα θα έχανε τέτοια ευκαιρία. Δεν μπορούσα να χωνέψω ότι αυτός ο παίκτης δεν θα υπέγραφε στην ομάδα. Και το λέω αυτό, γιατί εκτός από μάνατζερ, εγώ ήμουν μέλος της Μπάρσα από μικρός. Και κάθε φορά που είχα έναν καλό παίκτη κοντά μου, πρώτα ενημέρωνα την Μπάρσα, γιατί ως φίλαθλος, ήθελα να καταλήξει στη δική μου ομάδα. Έτσι λοιπόν, είχα μουλαρώσει με τον Λέο και παράλληλα, όπου έβρισκα τον Γκασπάρ, δεν του μιλούσα για τίποτα άλλο, παρά μόνο για τον πιτσιρικά από το Ροσάριο.

C.: Τελικά, κύριε Ρεσάκ, πώς πείστηκε ο Γκασπάρ να πει το ναι;

C.R.: Μια μέρα που ήμασταν μαζί στο γραφείο του και μιλούσαμε για εκατοστή φορά για το ίδιο θέμα, για τον Λέο, του είπα “Τζουάν, καταλαβαίνω όλες τις επιφυλάξεις σου, τα έξοδα, το ρίσκο, την ηλικία κλπ. Απέναντι σε όλα αυτά, εγώ έχω να σου πω μόνο ένα πράγμα. Και αυτό είναι ότι, αν πάρουμε αυτόν τον πιτσιρικά, έχουμε μεγάλες, πολύ μεγάλες, τεράστιες πιθανότητες, να έχουμε αποκτήσει αυτόν που θα αποδειχθεί ως ο μεγαλύτερος, ο κορυφαίος παίκτης σε ολόκληρη την ιστορία της Μπαρτσελόνα”. Νομίζω ότι με αυτή τη φράση μου, πείστηκε. Αν και ο Γκασπάρ δεν ήταν το μοναδικό εμπόδιο. Υπήρχαν και άλλοι μέσα στη διοίκηση που ήταν αντίθετοι στο συγκεκριμένο πρότζεκτ. Όμως, έχοντας πείσει τον πρόεδρο, όλα έγιναν πιο εύκολα.

C.: Κύριε Μινγκέγια, εσείς είχατε και την πίεση από την οικογένεια του Μέσι.

J.M.M.: Ναι, ειδικά ο πατέρας του Λέο ήταν πολύ ανήσυχος, έβλεπε να περνούν οι εβδομάδες χωρίς να υπάρχει μια ξεκάθαρη απόφαση από την Μπαρτσελόνα. Δεν ήξερε τι να κάνει, πώς να κανονίσει τη ζωή της οικογένειας και μας πίεζε αφόρητα και εμένα και τον Οράσιο. Ο οποίος Οράσιο, κάτω από τέτοια πίεση, είχε αρχίσει επαφές και με άλλες ομάδες. Εγώ δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να δω τον Λέο να καταλήγει αλλού, αλλά μπορούσα να καταλάβω και την αγωνία του πατέρα του. Ήταν προφανές ότι ο Χόρχε (σ.σ. ο πατέρας του Μέσι) ήταν ικανοποιημένος με όσα έβλεπε στη Βαρκελώνη, ήθελε να υπογράψει ο μικρός στην Μπάρσα, αλλά η πρόταση δεν ερχόταν ποτέ.

C.: Και κάπου εκεί μαθαίνετε ότι ο Οράσιο έχει πρόταση για τον Λέο από τη Ρεάλ Μαδρίτης.

J.M.M.: Ναι, μου το είχε πει ο ίδιος ο Οράσιο, ότι του είχε γίνει πρόταση-πακέτο από τη Ρεάλ, η οποία ήθελε τον παίκτη και παράλληλα είχε δεσμευτεί στον Γκατσιόλι ότι θα του έβρισκε δουλειά σε ένα από τα μεγαλύτερα γραφεία ατζέντηδων της Μαδρίτης. Αλλά δεν ήταν μόνο η Ρεάλ, υπήρχαν και άλλες ομάδες, που προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν το γεγονός ότι η Μπάρσα δεν έπαιρνε μια τελική απόφαση για το θέμα.

C.: Και κάπως έτσι, κύριε Ρεσάκ, φτάνουμε στο περίφημο ραντεβού της 14ης Δεκεμβρίου του 2000.

C.R.: Ναι, στο τένις κλάμπ “Pompeia”, είχαμε δώσει ραντεβού με τον Γκατσιόλι για να παίξουμε τένις και αμέσως μετά συναντηθήκαμε στην καφετέρια του κλαμπ με τον Μινγκέγια. Μου εξήγησαν και οι δυο ότι η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο και πως έπρεπε να παρθεί μια απόφαση, γιατί ο πατέρας του Λέο δεν είχε άλλη υπομονή και αν δεν έκανε κίνηση η Μπάρσα, θα την έκανε ο ίδιος, πηγαίνοντας τον γιο του σε άλλη ομάδα. Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να πάρω πάνω μου την ευθύνη για την απώλεια του μικρού, αντίθετα, θεώρησα σωστό να πάρω πάνω μου την ευθύνη για την απόκτησή του. Κατάλαβα ότι εκείνη ήταν η τελευταία ευκαιρία της Μπαρτσελόνα και αποφάσισα ότι δεν θα πήγαινε χαμένη. Έψαξα να βρω ένα χαρτί, δεν υπήρχε πουθενά και έτσι, χωρίς να το σκεφτώ δεύτερη φορά, πήρα μια χαρτοπετσέτα, ξέρεις, από εκείνες τις πολύ λεπτές, την έβαλα μπροστά μου και έγραψα μερικές φράσεις που προφανώς δεν είχαν κάποια νομική ισχύ, αλλά αποτελούσαν μια πρώτη δέσμευση της Μπάρσα εξ ονόματός μου, ότι η άμεση πρόθεσή μας ήταν να προσφέρουμε συμβόλαιο στον Λέο. Ένα χαρτί που στην ουσία γράφτηκε για να καθησυχάσει τον πατέρα του Μέσι.

C.: Φαντάζομαι, θυμάστε ακριβώς τι γράψατε πάνω στην χαρτοπετσέτα.

C.R.: Θα μπορούσα να πω ότι η χαρτοπετσέτα είναι μάλλον το σημαντικότερο “έγγραφο” που έγραψα και υπέγραψα σε όλη την επαγγελματική διαδρομή μου. Και ναι, προφανώς και θυμάμαι: “Στη Βαρκελώνη, στις 14 Δεκεμβρίου του 2000 και παρουσία των κυρίων Μινγκέγια και Γκατσιόλι, ο Κάρλες Ρεσάκ, τεχνικός γραμματέας της Μπαρτσελόνα, δεσμεύεται υπ’ ευθύνη του και παρά το γεγονός ότι υπάρχουν κάποιες αντίθετες γνώμες, να προσφέρει συμβόλαιο στον παίκτη Λιονέλ Μέσι, πάντα και εφόσον τηρηθούν τα συμφωνημένα ποσά”.

C.: Εσείς κύριε Μινγκέγια, πώς θυμάστε το συγκεκριμένο ραντεβού;

J.M.M.: Το θυμάμαι σαν να είναι τώρα. Είχαν έρθει ο Τσάρλι και ο Οράσιο στο “Pompeia”, στο οποίο ήμουν -και συνεχίζω να είμαι- πρόεδρος, στο Μοντζουίκ και καθήσαμε να μιλήσουμε. Ενημέρωσα τον Τσάρλι για την ανησυχία του Χόρχε Μέσι και του είπα ότι έπρεπε να γίνει κάτι “εδώ και τώρα”, αλλιώς η Μπάρσα θα έχανε τον παίκτη. Υπογράψαμε τη χαρτοπετσέτα και λίγο αργότερα, όταν ο Ρεσάκ είχε πλέον φύγει, ήρθε στο κλαμπ ο Χόρχε. Του εξηγήσαμε τι είχε συμβεί, του δείξαμε τη χαρτοπετσέτα, του είπαμε ότι σε λίγες μέρες θα υπογράφαμε το πρώτο επίσημο συμβόλαιο και τον είδαμε να νιώθει μια κάποια ανακούφιση.

C.: Φαντάζομαι η απόλυτη ανακούφιση ήρθε με την υπογραφή του κανονικού συμβολαίου.

J.M.M.: Ναι, μια εβδομάδα αργότερα, το περιεχόμενο της χαρτοπετσέτας αναγνωρίστηκε επίσημα σε συμβολαιογραφείο της Βαρκελώνης. Παράλληλα, ο Χουάν Ματέο Βάλτερ ετοίμασε το κανονικό συμβόλαιο, το οποίο αρχικά υπογράφηκε από τον ίδιο εκπροσωπώντας τον Λέο και στη συνέχεια το υπέγραψαν ο ίδιος ο Λέο και ο πατέρας του. Στη συνέχεια μπήκε και η υπογραφή της Μπαρτσελόνα και ο Μέσι έγινε και επίσημα παίκτης των “μπλαουγκράνα”.

C.: Κύριε Ρεσάκ, από τη στιγμή που επισημοποιήθηκε η σχέση Μέσι και Μπαρτσελόνα, όλα πήραν το δρόμο τους.

C.R.: Ναι, νομίζω ότι ήταν η τέλεια κατάληξη και για τις δυο πλευρές. Ο Λέο βρήκε ένα περιβάλλον ιδανικό για τον ίδιο αλλά και για την οικογένειά του, είχε στη διάθεσή του όλους τους ειδικούς, προπονητές, γιατρούς κλπ και μπόρεσε από εκεί και μετά να ξεδιπλώσει το αστείρευτο ταλέντο του και να δικαιώσει στο 1000% όλους όσους πιστέψαμε σε εκείνον. Από την άλλη, η Μπαρτσελόνα βρήκε το μεγαλύτερο αστέρι της ιστορίας της. Ταίριαξαν απόλυτα ο Μέσι με την Μπάρσα και η Μπάρσα με τον Μέσι. Πλέον το μόνο που είχαμε να κάνουμε, ήταν να παρακολουθούμε την εξέλιξή του και να θαυμάζουμε τις αρετές του.

C.: Τον παρακολουθούσατε όλα τα χρόνια που έμεινε στη Μασία;

C.R.: Φυσικά, συστηματικά. Για όλους εμάς, ήταν πραγματική απόλαυση να τον βλέπουμε να ανεβαίνει τις κατηγορίες στη Μασία και να γίνεται όλο και καλύτερος. Να σου πω μια ιστορία που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστή. Όταν ο Τίτο Βιλανόβα σταμάτησε το ποδόσφαιρο, είχα επικοινωνήσει μαζί του και τον είχα ρωτήσει αν τον ενδιέφερε να ασχοληθεί με την προπονητική. Τον ήξερα φυσικά από τα χρόνια του στη Μασία και στις Μπαρτσελόνα C και B όπου είχε αγωνιστεί τη δεκαετία του ’80. Μου είχε πει ναι και τον είχαμε φέρει στις ακαδημίες, στην κατηγορία Cadete B (Έφηβοι), τη σεζόν 2001/02, με παίκτες όπως ο Μέσι, ο Πικέ και ο Σεσκ. Τη δεύτερη μέρα με παίρνει ο Τίτο και μου λέει “Τσάρλι, υπάρχει εδώ ένας μικρός που είναι από άλλο πλανήτη”. “Μπα; Σοβαρά;” του απάντησα, “πώς τον λένε;”. “Μέσι”! (γέλια) Εκείνη η ομάδα, δεν φαντάζεσαι τι μπάλα έπαιζε, έκανε μόνο νίκες, διέλυε όποιον έβρισκε απέναντί της, με πρωταγωνιστή πάντα τον Λέο.

C.: Κύριε Μινγκέγια, έχετε φέρει στην Μπάρσα δυο ποδοσφαιρικούς γίγαντες, τον Ντιέγο Μαραντόνα και τον Λέο Μέσι. Πώς νιώθετε για αυτό;

J.M.M.: Μεγάλη ικανοποίηση ασφαλώς. Και ξέρεις, δεν είναι μόνο αυτοί οι δυο, υπάρχουν και άλλοι όπως ο Στόιτσκοφ και ο Ρομάριο. Πάντα ήταν χαρά μου να συνδυάζω το επάγγελμα του μάνατζερ με την αγάπη μου για την Μπαρτσελόνα. Από μικρός “ανέπνεα” στο σπίτι μου αυτή την αφοσίωση στον σύλλογο, όλοι στην οικογένεια ήταν culés και μου το μετέδωσαν αυτό.

C.: Με την ευκαιρία, ήσασταν ο πρώτος που στο δύσκολο εκείνο δεκαήμερο με τον Μέσι να ζητάει να φύγει από την Μπαρτσελόνα, δηλώσατε δημόσια ότι θα έμενε στην ομάδα. Ήταν θέμα πληροφόρησης και επαφών;

J.M.M.: Θα είμαι απόλυτα ειλικρινής μαζί σου, ήταν απλά και μόνο διαίσθηση. Όταν μιλώντας με φίλους μου νομικούς, συνειδητοποίησα ότι το θέμα της ρήτρας μπορούσε να λυθεί μόνο δικαστικά, τότε σιγουρεύτηκα ότι ο Λέο θα συνέχιζε στην Μπάρσα, ακριβώς επειδή ήξερα ότι δεν υπήρχε καμία περίπτωση να πάει στα δικαστήρια τον σύλλογο. Ο Μέσι λατρεύει την Μπαρτσελόνα, το πρόβλημά του ήταν αποκλειστικά με τη διοίκηση του Μπαρτομέου.

C.: Και τώρα πώς βλέπετε να εξελίσσεται η υπόθεση; Πιστεύετε ότι θα φύγει το καλοκαίρι ή υπάρχουν πιθανότητες να συνεχίσει στην Μπάρσα;

J.M.M.: Νομίζω ότι αυτό θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τις εκλογές. Πιστεύω ότι ο Λέο θα περιμένει να δει ποιος θα είναι ο νέος πρόεδρος και αν αυτός του παρουσιάσει ένα φιλόδοξο αλλά και ρεαλιστικό πρότζεκτ, τότε υπάρχουν πολλές πιθανότητες να παραμείνει. Όλοι οι φίλοι της Μπάρσα θα θέλαμε να τον δούμε να συνεχίζει στην ομάδα και να κλείσει σε αυτή την καριέρα του. Ο Λέο είναι ένα σύμβολο για ολόκληρο τον οργανισμό της Μπαρτσελόνα. Οι τίτλοι, τα ρεκόρ, το θέαμα που μας έχει προσφέρει, αλλά και ο χαρακτήρας του, πάντα απλός και ταπεινός, χωρίς σκάνδαλα, πάντα αφοσιωμένος στην οικογένειά του και στο ποδόσφαιρο, δε νομίζω ότι θα μπορούσε να ζητήσει κανείς κάτι περισσότερο από τον Μέσι.

C.: Και εσείς, κύριε Ρεσάκ, τι πιστεύετε ότι θα γίνει με τον Λέο και την παραμονή του ή όχι στην Μπαρτσελόνα;

C.R.: Η επιθυμία μου είναι να συνεχίσει για το υπόλοιπο της καριέρας του στην Μπάρσα, δεν το συζητώ αυτό. Βέβαια, είναι κάτι που εξαρτάται από τον ίδιο, αυτός θα αποφασίσει. Όμως και εγώ συμφωνώ ότι σε μεγάλο βαθμό θα εξαρτηθεί από το αποτέλεσμα των εκλογών και το πρότζεκτ που θα του παρουσιάσει η νέα διοίκηση. Αν τελικά φύγει, θα είναι μια πολύ δύσκολη, οδυνηρή στιγμή τόσο για τον Λέο, όσο και για τον σύλλογο. Εύχομαι να υπάρξει συνεννόηση ανάμεσα στις δυο πλευρές και να συνεχίσουμε να τον απολαμβάνουμε για όσα χρόνια ακόμα θα θελήσει να αγωνίζεται. Και νομίζω ότι αυτή είναι η επιθυμία όλων των φιλάθλων της Μπαρτσελόνα.

C.: Σας ευχαριστώ πολύ και τους δυο!