Οι Αννέτα και Μαρία Κυρίδου δεν φοβούνται πια τους καρχαρίες
Άρχισαν από τη Θεσσαλονίκη και ύστερα από αμέτρητες εθνικές, ευρωπαϊκές και παγκόσμιες διακρίσεις, οι αδελφές Αννέτα και Μαρία Κυρίδου κωπηλατούν για τα ολυμπιακά μετάλλια του Τόκιο.
Όταν βρίσκεσαι λίγο πριν ή λίγο μετά την ηλικία των 20 ετών, μπορείς να βλέπεις τον κόσμο με τα χρωματιστά γυαλιά μιας ανέμελης καθημερινότητας, όπου τα όνειρα για μια νέα, πολύχρωμη και συναρπαστική ζωή χτίζονται αργά και μεθοδικά, σαν ένας μικρός πύργος όπου οι μικρές χαρές πάνε βήμα-βήμα με μικρές απογοητεύσεις.
Η Αννέτα και η Μαρίδα Κυρίδου τόλμησαν μια ζωή λίγο διαφορετική, επάνω στο κύμα, παλεύοντας με στόχο τις εθνικές, τις ευρωπαϊκές και τις παγκόσμιες διακρίσεις της κωπηλασίας. Οι δυο αθλήτριες από τη Θεσσαλονίκη σήμερα δεν έχουν αντίπαλο στο αγώνισμα τους.
Στο παλμαρέ των διακρίσεών τους μπορούμε να βρούμε 4 χρυσά μετάλλια σε 5 διεθνείς διοργανώσεις μέσα στο 2018, 7 χρυσά μετάλλια στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα και ένα ασημένιο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα νεανίδων. Ο στόχος τους δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από την απόλυτη κορυφή, τα Ολυμπιακά μετάλλια του Τόκιο, σε περίπου ένα χρόνο από σήμερα.
Γνώρισα για πρώτη φορά την Αννέτα και την Μαρία Κυρίδου στη βραδιά της παρουσίασης της Stoiximan Tokyo Team, μια ολυμπιακών προδιαγραφών εκδήλωση με χαμόγελα που θύμιζαν πανηγυρισμούς βάθρου. Αργότερα, τις βρήκα ξανά σε ένα διάλειμμα από τις προπονήσεις τους. Η συζήτηση που ακολούθησε, είχε αφετηρία τη Θεσσαλονίκη, έκανε μια στάση στα Γιαννιτσά, βρήκε πρώτο προορισμό το κωπηλατοδρόμιο του Σχοινιά και αποκάλυψε τις συντεταγμένες του απόλυτου προορισμού, που ακούει στο όνομα Τόκιο.
Μαρία Κυρίδου: “Έχουμε περάσει από πάρα πολλά αθλήματα και οι δυο μας, ώστε να καταλήξουμε στην κωπηλασία. Όταν ήμασταν στο δημοτικό είχαν έρθει κάποιοι προπονητές από τον ΝΟΘ και μας έκαναν εργομετρικές ασκήσεις. Ήταν η πρώτη φορά που σκέφτηκα σοβαρά να δοκιμάσω να πάω σε μια προπόνηση, να δω πως είναι. Μέχρι τότε με προέτρεπε η μητέρα μας, αλλά εγώ φοβόμουν τους καρχαρίες!”
“Ήταν ξεχωριστή η αίσθηση του να βρίσκομαι στη βάρκα, μέσα στον αγωνιστικό χώρο, ένας άλλος κόσμος. Μετά συμμετείχα στο πανελλήνιο πρωτάθλημα, στο βαλκανικό μαζί με την εθνική ομάδα και κάπου εκεί πήρα τη γλύκα από τις διακρίσεις. Κάθε χρόνο χτίζαμε κάτι καινούριο, βάζαμε ένα νέο στόχο και τον πετυχαίναμε”.
Αννέτα Κυρίδου: “Η κωπηλασία σε πολλούς μπορεί να φαίνεται ως ένα ατομικό αγώνισμα, αλλά όταν βρίσκεσαι σε ένα διπλό, τετραπλό σκιφ ή σε μια οκτάκτωπο, η ατομική προσπάθεια του αθλητή επηρεάζει το σύνολο των αθλητών στη βάρκα και αντίστροφά. Σίγουρα δεν είναι ομαδικό άθλημα όπως το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ, αλλά η ομαδικότητα και ο συγχρονισμός ανάμεσα στους αγωνιζόμενους αθλητές είναι βασικά στοιχεία για μια επιτυχημένη διαδρομή”.
Μαρία: “Για να δέσει ένα πλήρωμα και να έχει καλές επιδόσεις, απαιτούνται πάρα πολλά προπονητικά κοινόβια, χρειάζεται δηλαδή να ζούμε μαζί με τον συναθλητή μας στην προπόνηση”.
“Καμία μέρα στο κωπηλατοδρόμιο του Σχοινιά- που είναι το νέο μας σπίτι, ξεκινάει στις 6:30 το πρωί. Η προπόνηση συνήθως διαρκεί από τις 7 μέχρι τις 12 στο πρώτο της μέρος και στη συνέχεια από τις 4 ως τις 7 το βράδυ γίνεται το δεύτερο μέρος. Μετά το τέλος της προπόνησης το μόνο που απομένει είναι η ξεκούραση και ένας καλός ύπνος το βράδυ. Μόνο δυο φορές την εβδομάδα δεν κάνουμε απογευματινή προπόνηση”.
Αννέτα: “Δύναμη, αντοχή στη δύναμη και ξανά δύναμη, η κωπηλασία είναι ένα τόσο απαιτητικό άθλημα που πρέπει να κάνεις πολύωρες προπονήσεις για να αντέχεις στους αγώνες”.
Μαρία: “Ο καιρός μπορεί να γίνει ο καλύτερος σύμμαχος και ο χειρότερος εχθρός ενός κωπηλάτη. Έχουν υπάρξει φορές που από το κρύο δε νιώθαμε τα δάκτυλα μας μέσα στη βάρκα. Ειδικά ο δυνατός αέρας μπορεί να ανεβάσει πάρα πολύ το επίπεδο δυσκολίας μιας διαδρομής”.
“Γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε Θεσσαλονίκη. Εκεί είναι το σπίτι μας. Όμως ο δυνατός αέρας και η κατάσταση του νερού στην πόλη δεν επέτρεπε να γίνουν προπονήσεις κωπηλασίας εκεί, γι’ αυτό πηγαίναμε στα Γιαννιτσά. Είμαστε τυχερές που ξεκινήσαμε με την υποστήριξη του Ναυτικού Ομίλου Θεσσαλονίκης. Η βοήθεια τους ήταν αρκετά σημαντική στις προπονήσεις μας και όχι μόνο”.
Αννέτα: “Το να ακολουθείς τα παιδιά του Ομίλου για προπονήσεις και παράλληλα να διαβάζεις για το σχολείο, είναι εξαντλητικό. Πέρυσι είχα ένα σοβαρό πρόβλημα με τις απουσίες. Ευτυχώς όμως με μια τροποποίηση του νόμου για τους νέους αθλητές κατάφερα να ακολουθήσω την Εθνική ομάδα”.
“Είναι πάρα πολύ απαιτητικό άθλημα η κωπηλασία. Πολλά παιδιά το ακολουθούν για μερικά χρόνια και ύστερα σταματάνε, για να σπουδάσουν. Εμείς και θα σπουδάσουμε και θα συνεχίσουμε να κάνουμε κουπί”.
“Έχουν υπάρξει φορές που έχω σκεφτεί ότι δεν αντέχω άλλο και θέλω να σταματήσω. Ευτυχώς κάθε φορά η αδελφή μου βρισκόταν στο πλευρό μου”.
Μαρία: “Υπάρχει σίγουρα τεράστια προσμονή για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Όμως τα αποτελέσματα που έχουμε φέρει μέχρι στιγμής, μας δίνουν αισιοδοξία για το μέλλον”.
“Η Stoiximan ήρθε την πιο κατάλληλη στιγμή στην καθημερινότητα μας. Καθώς διανύουμε μια προολυμπιακή χρονιά, οι απαιτήσεις για την προετοιμασία του κάθε αθλητή είναι τεράστιες, ακόμα περισσότερο για εμάς που μένουμε μακριά από το σπίτι μας, στο κωπηλατοδρόμιο του Σχοινιά. Ήταν σαν να γινόμαστε μέλη μιας οικογένειας. Η συνάντηση μας με τη Stoiximan και με τους υπόλοιπους αθλητές που υποστηρίζει την αγωνιστική τους δράση ήταν γεμάτη από θετική ενέργεια και αισιοδοξία, ότι χρειάζεται δηλαδή ένας αθλητής για να αντέξει το βάρος μιας προολυμπιακής προετοιμασίας. Τους ευχαριστούμε και ευχόμαστε να χαρίσουμε πολλές διακρίσεις στη χώρα μας στο Τόκιο και όχι μόνο”.
Η ζωή της Αννέτας και της Μαρίας Κυρίδου θα συνεχιστεί σε μια πραγματικότητα λίγο διαφορετική από των συνομήλικων τους, μα αρκετά πιο μαγική, Τα δυο κορίτσια δεν φοβούνται πια τους καρχαρίες, ίσως γιατί ακόμα κι αυτοί στην όψη των ηρώων, νιώθουν δέος.
Φωτογραφίες: Contra.gr / Θεοφύλακτος Μιχαήλ
