Ο Τεό Λοράντος δεν θα ψάξει ποτέ δικαιολογίες

Προπονητής της Εθνικής Νέων Ανδρών στο πόλο: αυτό ήταν ο Τεό Λοράντος, όταν κανονίστηκε η συνέντευξη. Προπονητής της Εθνικής Γυναικών: αυτό ήταν κατά τη διάρκειά της και αυτό παραμένει, μέχρι, τουλάχιστον, έπειτα από τη λήξη του προολυμπιακού τουρνουά στην Τεργέστη.

Με τον Λοράντο μιλήσαμε την Παρασκευή 31 Ιανουαρίου, 18:37. Πριν από αυτό, είχαμε μιλήσει μέσω του viber την Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου, δυο ώρες αφού η Εθνική Νέων Ανδρών κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Κατάρ. Ήταν στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και παρ' ότι το χαμόγελό του ήταν εκεί, αυτό που έγινε αντιληπτό ήταν ότι ίσως ήθελε να είναι ένα... τσικ λιγότερο χαρούμενος. Όχι ακριβώς επειδή δεν χαιρόταν, όσο διότι η ζωή του αφού κρέμασε το σκουφάκι μοιάζει με το κυνήγι της πραγματικής χρυσής τομής του κοσμικού χρόνου, δηλαδή μίας συμπαντιαίας πνευματικής ισορροπίας.

Ξέρω, ξέρω: είναι κυνήγι χιμαιρών, ειδικά αφού τα γονίδια είναι εξ ορισμού αντιθετικά σε ό,τι έχει να κάνει με τον συγκεκριμένο στόχο. Ο συγχωρεμένος Αλκιβιάδης Λοράντος, με καταγωγή από την Κεφαλονιά, και η Αντρέ Ανί Λεκέρ, που οι ρίζες της βρίσκονται στην Κορσική, γέννησαν ένα παιδί που εκ... τοπικισμού οιστρηλατείται από το πάθος και την ένταση, ου μην και τις συγκρούσεις. Ο Λοράντος θα μπορούσε να ενσαρκώνει την ατάκα που έχει πει ο Ναπολέων Βοναπάρτης "εγώ δεν είμαι απόγονος, υπήρξα πάντα πρόγονος". Εξάλλου, ένας από τους πιο αξιοσημείωτους αυτοκράτορες είναι γεννημένος στο Αιάκειο της Κορσικής. Ωστόσο, πολλοί Κορσικανοί δεν ασπάζονται τον αυτοχριζόμενο αυτοκράτορα ως δικό τους. Ο Πασκουάλε Παουλί είναι ο μεγάλος Κορσικανός επαναστάτης, σε μία περιοχή με έντονο το εθνικό φρόνημα. "Αυτός είναι ο αναγεννητής της Κορσικής. Η Κορσική έχει μεγάλη ιστορία. Ο Ναπολέων έλεγε πάντα ότι είναι Γάλλος, αλλά οι Κορσικανοί ήταν εθνικιστές, νασιοναλίστες. Το οποίο εκ των πραγμάτων δεν γίνεται. Η Κορσική είχε ένα πολύ δυνατό εθνικιστικό μέτωπο. Όταν θέλεις να διαλύσεις το εθνικιστικό μετωπο, τι κάνεις; Βάζεις χρήμα. Κάνεις υποομάδες, τρεις, τέσσερις, πέντε. Αυτό που οι Κορσικανοί δεν δέχονται με τίποτα είναι η μαφία, εντός εισαγωγικών, κι η ρωσική μαφία που κάποια στιγμή μπήκε μέσα. Οι άνθρωποι είναι ωραίοι και πραγματικά είναι ένας τρομερός προορισμός διακοπών, τρομερός".

Πότε πήγες τελευταία φορά;

"Δυστυχώς, έχω να πάω πολύ καιρό και το φέρω βάρος, διότι εκεί έχω πολύ στενούς συγγενείς, που βρίσκονται μες στην καρδιά μου. Τα παιδιά μου είχαν πάει το καλοκαίρι του 2018, όταν παίζαμε στο Ευρωπαϊκό του Μινσκ. Όπως η Κεφαλονιά, είναι ένα μέρος που το έχω στην καρδιά μου. Εκεί μένουν οι αδελφές της μάνας μου, οι δύο στην Κορσική και η μία στο Παρίσι. Έχω μεγάλο σόι, πολύ μεγάλο. Μας αγαπάνε, αγαπάει ο ένας τον άλλο πραγματικά".

Παρ' ότι το όνομά του 'έπαιζε', η πρόσληψή του ήταν μεν εκείνη του τεχνικού που με την Εθνική Νέων Ανδρών πήρε δύο διαδοχικά χρυσά σε παγκόσμια πρωταθλήματα, το 2017 στο Βελιγράδι και το 2019 στο Κατάρ κι ένα ενδιαμέσως, στο Ευρωπαϊκό του Μινσκ το 2018, όμως και αυτή ενός ανθρώπου που δεν έχει κοουτσάρει ξανά ομάδα Γυναικών. Έτσι, λοιπόν, με ειλικρίνεια έδωσε να γίνει κατανοητό ότι δεν τον ένοιαζε αν θα έπαιρνε 'εισιτήριο' για τους Ολυμπιακούς Αγώνες η Νότια Αφρική. Κάτι που συνέβη κι έτσι έμειναν δύο διαθέσιμα.

H κλήρωση έγινε την Τρίτη 11 Φεβρουαρίου, στη Λωζάννη. Η Εθνική έχει την Ουγγαρία στον όμιλό της, μαζί με το Ισραήλ και τη Νέα Ζηλανδία, αλλά και μία ομάδα από την Ασία, η συμμετοχή της οποίας παίζεται λόγω του κορονοϊού. Εξαρτάται από το πότε θα γινόταν, αν γινόταν, το τουρνουά του Καζακστάν, που ήταν προγραμματισμένο να γίνει από τις 12 έως τις 16 Φεβρουαρίου. Στον άλλον όμιλο, Ολλανδία και Ιταλία είναι οι βασικές αντίπαλοι, με Γαλλία, Σλοβακία και άλλη μία εθνική ομάδα από την Ασία να τον στελεχώνει. Ο ημιτελικός, δηλαδή το παιχνίδι πρόκρισης, είναι προγραμματισμένος για τις 14 Μαρτίου.

Ο Λοράντος ποίησε τη... νήσσα όταν μιλήσαμε, παρά το γεγονός ότι είχε ήδη την πρόταση στα χέρια του. Από το βράδυ της Πέμπτης, που επικοινώνησε ο πρόεδρος της Κολυμβητικής Ομοσπονδίας, Δημήτρης Διαθεσόπουλος, μαζί του, ήξερε τι θα έκανε. Και παρά την ερώτηση, δεν ήξερε κάτι. "Μου είχε πει ότι ήθελε να μιλήσουμε και να πάω την Παρασκευή από τα γραφεία. Δεν το είχα υποπτευθεί και του είπα ότι θα πάω τη Δευτέρα, όταν με ρώτησε αν είχα αυτοκίνητο ή μηχανή και του απάντησα ότι είχα αυτοκίνητο. Του είπα 'θες να μου πάρεις μια μηχανή για να γλιτώνω την κίνηση;' Την Παρασκευή το πρωί μου μίλησε, μου είπε ότι είναι μία πολύ κρίσιμη περίοδος, ότι είναι εθνικό συμφέρον, ότι είμαι ο καταλληλότερος. Του ζήτησα 5 πράγματα, μου είπε 'ναι'. Την Παρασκευή στις 20:03 του απάντησα".

Μετά την ανακοίνωση, κάλεσε στο τηλέφωνο τον Χάρη Παυλίδη, προπονητή του Ολυμπιακού, και την Αλεξία Καμμένου, προπονήτρια της Βουλιαγμένης, η οποία, μάλιστα, στην τοποθέτησή της έκανε λόγο για την πιο σωστή επιλογή, δίνοντας το σύνθημα για την ομόνοια στους κόλπους του ελληνικού πόλο Γυναικών: "Είναι άνθρωποι που έχουν δουλέψει και προσφέρει τόσα χρόνια στο άθλημα. Μιλήσαμε, τους είπα αυτά που είχα να τους πω και συνεχίζουμε".

Με Αντιγόνη Ρουμπέση και Φιλιώ Μανωλιουδάκη πώς το σκέφτηκες;

"Είχα πολλές επιλογές. Σκέφτηκα ότι από τη στιγμή που αποφασίστηκε να αλλάξει η τεχνική ηγεσία, έπρεπε να αλλάξουν όλα. Αυτό δεν αποτελεί μομφή για κανέναν, μπορεί να υπήρξαν άνθρωποι που ήταν άριστοι στη δουλειά τους. Το πρώτο πράγμα που γύρισα και είπα στις παίκτριες ήταν ότι δεν θέλω να ακούσω τίποτα από το τι έγινε από τις 11 και μετά. Δεν θέλω να μιλάτε ούτε μεταξύ σας. Δεν θέλω να ακούσω τι έγινε στη Βουδαπέστη. Δεν θέλω να ακούσω τίποτα από κανέναν, είτε είναι πρόεδρος της Ομοσπονδίας είτε είναι εκείνος που πάει να ανοίξει η πισίνα. Είναι σημείο μηδέν. Όπως τους είπα ότι κανένας δεν θα επικαλεστεί το μικρό χρονικό διάστημα. Ούτε τώρα ούτε στο τέλος. Όποιος μπορεί, εντάξει. Όποιος δεν θέλει, έξω. Αλλιώς κι εγώ θα έλεγα 'ναι, αλλά'. Το 'ναι, αλλά' δεν υπάρχει".

Όπως είπες και εσύ είναι το σημείο μηδέν. Ο στόχος είναι μεγάλος, πολύ μεγάλος. Ο κόσμος δεν καταλαβαίνει πόσο μεγάλος είναι, διότι όταν αναφέρεσαι σε Ολυμπιάδα, μπερδεύεται ο κόσμος. Δεν είναι Ολυμπιακοί Αγώνες, είναι το διάστημα ανάμεσα σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Μάλιστα, σημειολογικά, το διάστημα είναι 40 μέρες (σ.σ. από την Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου, που μίλησε για πρώτη φορά με τις διεθνείς, ως την Κυριακή 15 Μαρτίου, που τελειώνει το προολυμπιακό τουρνουά στην Τεργέστη, διαιρώντας το με τα χρόνια ανάμεσα στους Ολυμπιακούς Αγώνες, δηλαδή 10 μέρες κάθε χρόνος). Τέσσερις κύκλοι από 10 μέρες. Οπότε, καταλαβαίνεις ότι τα όνειρα πολλών αθλητών που βρίσκονται στις εθνικές ομάδες είναι να βρίσκονται στους Ολυμπιακούς Αγώνες και κατ' επέκταση η διάκριση σε αυτούς.

"Το προολυμπιακό τουρνουά είναι πιο δύσκολο από όλα, ειδικών καταστάσεων. Το ξέρω διότι έχω περάσει 3 φορές ως παίκτης, άρα, με λίγα λόγια, δεν μπορείς να σκέφτεσαι δικαιολογίες. Κάποια στιγμή μετά το πέρας των παιχνιδιών, το καλοκαίρι, μπορείς να σκεφτείς τι έγινε. Αυτό, λοιπόν, που πρέπει να κάνεις, είναι να είσαι συγκεντρωμένος στο στόχο, γι' αυτό κιόλας είπα ότι δεν θέλω να ακούσω τίποτα από κανέναν, γι' αυτό κιόλας διάλεξα δύο κορίτσια που δεν είχαν σχέση με την Εθνική σε εξωαγωνιστικό επίπεδο. Όσον αφορά στις επιλογές, εντάξει, ήθελα να είμαι δίκαιος απέναντι σε όλους. Θεωρώ ότι είμαι δίκαιος. Υπήρχαν κι άλλες. Αλλά πρόκειται για δύο κορίτσια που ήταν πάρα πολλά χρόνια στην Εθνική. Η επιλογή είναι καθαρά προσωπική, δική μου. Πήρα μία κοπέλα, τη Ρουμπέση, που ήταν για πάρα πολλά χρόνια στην Εθνική ομάδα, πήρα την Μανωλιουδάκη, που ήταν αρχηγός του Ολυμπιακού, ένα κορίτσι χαμηλών τόνων. Μου δόθηκε η ευκαιρία να ανοίξω την πόρτα σε δύο παιδιά στην Εθνική ομάδα. Εγώ σήμερα είμαι, αύριο δεν είμαι. Θα πρέπει να μείνουν στο χώρο. Υπάρχουν κι άλλες πολύ καλές παίκτριες που έχει βγάλει το γυναικείο πόλο, όπως υπάρχουν και σημαντικοί προπονητές. Αυτή ήταν η επιλογή και προχωράμε. Οι δύο πόλοι του παιχνιδιού είναι η Βουλιαγμένη και ο Ολυμπιακός, οπότε το δίκαιο είναι να υπάρχουν από τις δύο ομάδες άνθρωποι στην Εθνική, υπό την έννοια ότι έχουν κάνει πολύ μεγάλη προσπάθεια όλα αυτά τα χρόνια, τόσο οι προπονητές τους όσο κι οι αθλητριες σε αυτά τα σωματεία. Παλιότερα ήταν η Γλυφάδα και ο Εθνικός, οπότε αυτήν τη στιγμή το σκεπτικό ήταν το συγκεκριμένο, τα πρόσωπα ήταν καθαρά δική μου επιλογή".

Υπάρχουν πολλά πράγματα που μου κάνουν εντύπωση στη δική σου εμπλοκή με τις Εθνικές ομάδες. Ποτέ δεν ήσουν πλησίον της ΚΟΕ. Συν τοις άλλοις, δεν έχεις εμπειρία από το πόλο Γυναικών. Δεν έχεις την τριβή, αυτό.

"Το 1987-1988, όταν ξεκινούσαν η Βουλιαγμένη και η Γλυφάδα, εγώ έμενα στους ξενώνες της Βουλιαγμένης. Πήγαινα, τους έβλεπα και γελούσα. Όταν ήμουν στη Βουλιαγμένη ως συνεργάτης του Γιάννη Γιαννουρή, θεωρώ ότι είχα εμπλακεί με τις αθλήτριες αυτές στο γυμναστήριο και είναι πάρα πολύ καλές αθλήτριες. Κι όταν είσαι προπονητής, δεν θέλω να πω καλός ή ικανός, όταν είσαι επαγγελματίας προπονητής, δεν προπονείς πάντα καλές ή βολικές ομάδες. Είσαι προπονητής είτε προπονείς τη μεικτή κόσμου είτε το μίνι παίδων μίας ομάδας. Θεωρώ, εγώ κι άλλοι, ότι μπορώ να αντεπεξέλθω".

Θεωρείς ότι μπορείς να αντέξεις τις ιδιομορφίες που θα προκύψουν; Όπως και να το κάνεις, εσύ έχεις υπάκουους στρατιώτες τα τελευταία 3 χρόνια. Τους έχεις φτιάξει και τους έχεις πάρει. Φαντάζομαι ότι αυτό που εκτιμήθηκε δεόντως από την κεφαλή της ομοσπονδίας και, άρα, την κεφαλή του ελληνικού πόλο, είναι αυτός ο ιερός φανατισμός, που μπορείς να βάλεις τον άλλο να παίζει για σένα, για ένα καθήκον πολύ παραπάνω από τον εαυτό του. Αυτό το πράγμα είναι πολύ πιθανό και εξ ιδιοσυγκρασίας και εξ οργανισμού να μην το έχεις...

"Είναι γνωστό στον χώρο ότι είμαι ένας αυταρχικός προπονητής. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος, είτε έχεις γυναίκες είτε άντρες, για να πετύχεις. Από αυτήν την άποψη -άσε τα τεχνάσματα και το αγωνιστικό- θεωρώ ότι ένας από τους λόγους που ασχολούμαι με την Εθνική Νέων Ανδρών είναι ότι το πρώτο πράγμα που κάνω με τους αθλητές είναι να είμαι ξεκάθαρος. Είμαι ξεκάθαρος, ξέρουν ότι εγώ θα βγω μπροστά. Μπορεί στην προπόνηση να περάσουν τα πάνδεινα, αλλά ξέρουν ότι κανένας δεν θα τους ακουμπήσει. Εϊναι κανόνας αυτός, δικός μου. Ξέρω κι εγώ καλά ότι είμαι τόσο καλός προπονητής όσο καλοί είναι οι παίκτες μου. Είναι κανόνας αυτός. Τον παίκτη δεν μπορείς να τον απαξιώνεις. Αυτός ο τρόπος δουλειάς είναι δικός μου, συγκεκριμένος, πιθανώς διαφορετικός απ' ό,τι κι οι άλλοι λένε. Το βασικότερο απ' όλα, όμως, είναι ότι είμαι ξεκάθαρος. Δεν έχω να κρύψω κάτι, ούτε από το νούμερο ένα της ομάδας ούτε από τον τελευταίο που επιλέγω. Συμπεριφέρομαι σε όλους το ίδιο. Συν ότι έχω σκεφτεί τεχνάσματα, τι θα κάνω".

Έχεις σκεφτεί;

"Εννοείται. Θα το είχα κάνει χωρίς να το σκεφτώ;".

Ήταν, όμως, πολύ γρήγορη η απόφαση. Έχεις δει το προολυμπιακό τουρνουά της Τεργέστης, έχεις δει το προολυμπιακό της Χάουντα, όταν το γκολ της Αναστάσια Σιμάνοβιτς στα τελευταία δευτερόλεπτα στέρησε την πρόκριση. Έχεις προσομοιάσει τι θα κάνεις σε παρόμοιες περιστάσεις;

"Όχι, και ξέρεις γιατί; Είμαι της άποψης ότι η ομάδα θα διεκδικήσει το μερίδιο της 'τύχης' της μες στο παιχνίδι, διότι υπάρχει κι αυτό, όταν έχει κάνει τα πράγματα όλα σωστά. Επειδή ουδείς γνωρίζει τι έγινε εκεί, πιθανότατα το λάθος να έγινε πολύ πιο μακριά. Και συνήθως έτσι γίνεται. Εσύ βλέπεις τη φάση αυτή, αλλά το γυαλί έχει ραγίσει πριν. Επειδή δεν ξέρουμε τι έγινε τα προηγούμενα 4 χρόνια, 3 μήνες, 2 βδομάδες, 4 μέρες. Εδώ, λοιπόν, κινδυνεύεις από ένα πράγμα: επειδή η ψυχολογία των ανθρώπων και δη των γυναικών είναι διαφορετική, μεταξύ τους αλλά και ως φύλου, κινδυνεύεις σε συγκεκριμένο σημείο. Επειδή εγώ εσένα σε πιέζω ψυχολογικά, να μην έχεις τον χρόνο να σκεφτείς, να μην μπορείς να ανακάμψεις. Το παράδειγμα είναι όταν έδιωξα τον Κώστα Γκιουβέτση και τον Δημήτρη Νικολαΐδη δύο μέρες πριν από το Παγκόσμιο, αλλά είχα τον χρόνο, ένα δεκαήμερο, να τους ανεβάσω".

Με Ουγγαρία και Ολλανδία δεν τα έχουμε καλά. Δηλαδή δεν έχουμε αντικειμενικά στοιχεία: τον σωματότυπο. Έχουμε μόνο μία πολίστρια στην Εθνική ομάδα που έχει το γονίδιο αυτό. Όλα τα υπόλοιπα κορίτσια, ό,τι έχουν καταφέρει έχει προκύψει από υπέρβαση. Πώς έχεις σχεδιάσει να αντιμετωπίσεις ομάδες που θα σε πάνε στη δύναμη, θα σε πάνε στο σπρώξιμο;

"Έχω κάποια πράγματα στο μυαλό μου".

Να μην τολμήσω να ρωτήσω, ε;

"... "

Δεν θα απαντησω ποτε στον Γιωργο Αφρουδακη. Σε παιδια που εχω μεγαλωσει μαζι και με τα οποια εχω περασει πραγματα, ο,τι κι αν μου πουν, ο,τι κι αν μου κανουν, δεν θα απαντησω ποτε

Θα μπορούσες να πεις "όχι", να έχεις 3 χρυσά μετάλλια και να είσαι άρχοντας...

"Αν έλεγα 'όχι', δεν θα ήμουν ο Τεό. Θα σου πω. Σκέφτομαι σαν παίκτης. Αν θεωρείς ότι εγώ είμαι η λύση, άσε τι θεωρώ εγώ, δεν μπορώ να σκεφτώ την υστεροφημία μου. Ξέρω τι σημαίνει ένας αθλητής να θέλει να πάει στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έχουμε βρεθεί στο προολυμπιακό για το Σίδνεϊ στην 1η αγωνιστική να έχουμε χάσει από τη Γαλλία. Αλλά ήμαστε έμπειροι παίκτες. Τα προολυμπιακά είναι η πιο ψυχοφθόρα διοργάνωση, αλλά όταν μπεις στη διαδικασία, το βλέπεις σαν ακόμα ένα παιχνίδι. Το βασικότερο είναι, όμως, να μη σου μπει η αμφιβολία για το αν θα τα καταφέρεις. Να κλείσεις τους διακόπτες".

Και πώς γίνεται αυτό;

"Μην ανησυχείς".

Δηλαδή;

"Το βασικότερο είναι να σκιαγραφήσεις και να φτιάξεις το προφίλ της ομάδας σου, με βάση αυτό που βλέπουν οι άλλοι. Για να το κάνεις αυτό, πρέπει να καλύψεις τις αδυναμίες σου και να είσαι συμπαγής, ώστε οι άλλοι να μη βλέπουν το αδύναμο σημείο σου. Να αναρωτιούνται τι είναι αυτή η ομάδα. Έχω δουλέψει πάρα πολύ σε αυτό. Εδώ υπάρχει το ζήτημα χρόνου, ότι δεν προλαβαίνουμε σε φυσική κατάσταση, αλλά οι ομάδες μου φτάνουν στο πικ της απόδοσής τους στο σημείο που θέλω".

Θα κρατήσεις τον κορμό της ομάδας;

"Κάλεσα 16 κορίτσια, αυτά που ήταν και στις προηγούμενες κλήσεις, διότι υπάρχει λίγος χρόνος και δεν μπορώ να κάνω αυτήν την επιλογή που σου λέω. Θα ήταν κακό και για κάποια καινούργια, που θα έμπαιναν μέσα".

Στη Βουδαπέστη, η Εθνική φαινόταν να ξεμένει από δυνάμεις προς το τέλος των παιχνιδιών. Είναι θέμα φυσικής κατάστασης; Πώς το κρίνεις;

"Όταν είσαι προπονητής, ξέρεις τι έχεις στα χέρια σου. Ξέρεις πότε πρέπει να πατήσεις το γκάζι και πότε πρέπει να σηκώσεις το πόδι".

Οπότε δεν ανησυχείς για τη φυσική κατάσταση;

"Όχι, υπάρχει τρόπος να ανέβει η ομάδα σε αυτό το κομμάτι".

Για την Ασημάκη

Δεν έχει υπάρξει πιο γρήγορη επιστροφή αθλητή στην ομάδα του από της Αλέξάνδρας Ασημάκη στην Εθνική, η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, ήταν κι η πρώτη (και ίσως η μόνη) πρόβλεψη του Καζαμία για το 2020 που βγήκε. Το πρωί της Δευτέρας 3 Φεβρουαρίου 'σφραγίστηκε' η συνεργασία του Λοράντου με την εθνική Γυναικών. Είκοσι λεπτά αφού βγήκε από τα γραφεία της Ομοσπονδίας, κάλεσε στο τηλέφωνο τη φουνταριστή του Ολυμπιακού. "Της λέω, 'γεια σου Αλεξάνδρα'. Μου λέει 'τι κάνεις Τεό;' 'Όλα καλά', της απαντάω. 'Εσύ θα είσαι;'. 'Εγώ θα είμαι. Ναι ή όχι'. 'Ναι'. 'Ωραία, θα τα πούμε'".

Υπήρχε περίπτωση να μην ήθελε την Ασημάκη; "Όλοι οι πολίστες μού κάνουν. Τη συγκεκριμένη την ξέρω από μικρό παιδί. Όταν συμβαίνουν τέτοια πράγματα, δεν φταίει μόνο ένας. Ούτε ο Γιώργος Μορφέσης φταίει ούτε η Ασημάκη. Εγώ, σου είπα, είμαι ξεκάθαρος. Υπάρχουν κανόνες".

Ταυτοχρόνως, ο Λοράντος βρισκόταν σε... σύνδεση με την πρώτη της Εθνικής που επρόκειτο να γίνει την Κυριακή 9 Φεβρουαρίου, δηλαδή την επομένη του 1ου προημιτελικού της Ευρωλίγκας μεταξύ Βουλιαγμένης και Ολυμπιακού στη Νέα Σμύρνη (νίκησαν 10-8 οι 'ερυθρόλευκες'). Ο Λοράντος ζήτησε να κοινωνηθεί στις πολίστριες ότι απαγορεύεται στις προπονήσεις της Εθνικής να φέρουν οποιοδήποτε διακριτικό των συλλόγων στους οποίους παίζουν. Επίσης, συζητούσε για τον εξοπλισμό της Εθνικής στο προολυμπιακό. Ακόμα και στον καθρέφτη της Ομοσπονδίας είναι δύσκολο να είσαι προπονητής, για τον απλούστατο λόγο ότι έχεις κι άλλα καθήκοντα. Βεβαίως, ο 48χρονος τεχνικός τρέφεται από συγκεκριμένες καταστάσεις, άσε που πιθανότατα τις επιδιώκει.

Ο Δημήτρης Διαθεσόπουλος σου έχει εξηγήσει γιατί σε διάλεξε, αν και είσαι ετερόκλητος; Δηλαδή, πριν αναλάβεις τους πιτσιρικάδες;

"Δεν ήμουν σε ομάδα, με κάλεσε στο τηλέφωνο και με ρώτησε αν ενδιαφερόμουν να αναλάβω τη Νέων Ανδρών".

Τι εκτίμησε;

"Δεν ξέρω, να ρωτήσεις τον ίδιο. Τα έχει δηλώσει. Εκτίμησε την κουλτούρα μου και τα λοιπά. Ακούγονται πάρα πολλά γενικότερα, χωρίς να έχουν συγκεκριμένη υπόσταση. Μπορούν να πουν ότι εγώ έχω πει κάτι, χωρίς να αιτιολογούν πού το έχουν ακούσει. Έχω παίξει 12 χρόνια στην Εθνική, χωρίς να έχω πολλά πολλά, ούτε αντιπάθειες ούτε συμπάθειες. Δεν με ενδιέφερε, ρε παιδί μου. Περνάω καλά και μόνος μου, με τους ανθρώπους μου. Δεν ξέρω γιατί με διάλεξε".

Απλώς αναρωτιόμουν αν ήξερες την απάντηση...

"Ο Διαθεσόπουλος, αποδεδειγμένα πλέον, είναι ένας άνθρωπος που άνοιξε την πόρτα σε πολλούς. Και από τη Βουλιαγμένη, τον Κώστα Δήμου, την Άντι Μελιδώνη. Υπάρχουν πάρα πολλοί καλοί προπονητές που δουλεύουν στη βάση. Ένας προπονητής που δουλεύει μόνος του, μέσα στο κρύο, σε μία ομάδα παίδων, μίνι παίδων, αν τον πάρεις και δουλέψει 1-2 μήνες, θα του δώσεις τεράστια ώθηση. Όταν, λοιπόν, επιστρέψει για να δουλέψει το χειμώνα στην ομάδα του, θα έχει κίνητρο. Αυτό είναι τεράστια ώθηση στη δική σου παραγωγή. Κι εγώ που είμαι επαγγελματίας προπονητής 100%, με ενδιαφέρει να πηγαίνει καλά το ελληνικό πόλο, σε Γυναίκες και Άντρες. Και αυτά είναι πράγματα που μπορεί να μη φαίνονται, αλλά είναι ενέσεις, βασικές".

Για όλο το σύστημα...

"Αυτήν τη στιγμή, που μιλάμε, το σύστημα πρέπει να απλωθεί. Μπορεί αυτήν τη στιγμή να υπάρχει ένα κοριτσάκι ή ένα αγοράκι κάπου στην Κοζάνη, δεξιά, αριστερά, που έχει τα φόντα να τα καταφέρει κι εμείς δεν το έχουμε βρει επειδή είμαστε επικεντρωμένοι στο κέντρο. Πρέπει να απλώνεις τα φτερά σου παντού".

Ένας αντι-Ολυμπιακός... μπέμπης

Ο Λοράντος είναι ένας γνήσιος 'μπέμπης', όπως λέγεται η γενιά των μέσων της δεκαετίας του '90, που σμίλεψε ο σπουδαίος Γιαννουρής στη Βουλιαγμένη κι η οποία, πλην των δύο πρωταθλημάτων, το 1997 και το 1998, ήταν και εκείνη που έφερε τον πρώτο διεθνή τίτλο, το Κύπελλο Κυπελλούχων 1997 στον διπλό τελικό με τη Ρόμα του θρυλικού Μασιμιλιάνο Φερέτι. Αργότερα, ο Λοράντος έπαιξε στον Παναθηναϊκό και με προπονητή το μετέπειτα κουμπάρο του Βαγγέλη Πάτερο, στις 17 Φεβρουαρίου 2001, πέτυχαν την τελευταία νίκη των 'πράσινων' επί του Ολυμπιακού στο πόλο. Από το 2010, όταν ανέλαβε τον ΝΟΒ και τον οδήγησε σε συνεχόμενους τελικούς, ο Ολυμπιακός ήταν απέναντί του. Οπότε, το να είναι 'αντι-Ολυμπιακός' ο Λοράντος βγήκε πολύ εύκολα ως συμπέρασμα.

"Κοίταξε, να σου πω κάτι, ρε Λευτέρη; Λένε ότι είμαι αντιολυμπιακός. Τι σημαίνει αντιολυμπιακός; Εγώ μεγάλωσα στα Πατήσια, όπως όλοι οι Βουλιαγμενιώτες που δεν μεγάλωσαν στη Βουλιαγμένη, γιατί ήταν κλειστή. Πήγαμε, λοιπόν, εκεί, με τον Γιαννουρή σε ένα χωριό, έτσι, διότι τότε ήταν ένα χωριό. Πήγαμε λοιπόν απέναντι σε μία μεγάλη ομάδα, δεν έχει σημασία αν λέγεται Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός ή ΑΕΚ, η οποία προκαλεί το λαϊκό έρεισμα, έχει πολλούς οπαδούς. Ήταν ένα χωριό απέναντι σε αυτούς, γι' αυτό πιστεύω ότι οι πιο πολλοί φίλαθλοι του Ολυμπιακού με αποδέχονται. Αν μεγάλωνα στον Πειραιά, θα έπαιζα στον Ολυμπιακό. Άρα λοιπόν εκεί, στο πάθος να νικήσουμε εμείς, προέκυψε αυτό. Πουλάει και στην Ελλάδα, μπορεί να μου άρεσε και λίγο, οπότε χαρακτηρίστικα αντι-Ολυμπιακός. Αν ήταν ο Παναθηναϊκός ή η ΑΕK, θα ήθελα να νικήσω τον Παναθηναϊκό ή την ΑΕΚ. Παλιά ήταν η Γλυφάδα. Ο Ολυμπιακός ήταν το κίνητρό μας. Και για τον Ολυμπιακό είναι κίνητρο να πάει να νικήσει την Μπαρτσελόνα. Το μέγεθος στο δικό μας χώρο είναι αυτός".

Η δειγματοληπτική εξέταση για τους ηγέτες της επόμενης γενιάς

Στο πλαίσιο ενός ευρωπαϊκού προκριματικού ομίλου που έπαιζε η Βουλιαγμένη στη Νέα Σμύρνη, ο Λοράντος είχε πει ενώπιον του υπογράφοντα και άλλων δύο ρεκτών του ελληνικού πόλο το εξής: "Αν θέλουν μετάλλια στις μικρές ηλικίες, να με προσλάβουν". Το φθινόπωρο του 2014 το είπε, οπότε σχεδόν 3 χρόνια αργότερα άρχισε να... γράφει το κοντέρ και δεν έχει σταματήσει. Μόνο σε δύο φιλικά προετοιμασίας, αυτήν την 3ετία, έχουν χάσει οι μικροί του. Ο πρώην τεχνικός της Βουλιαγμένης, που είναι προπονητής στο Παλαιό Φάληρο (με το οποίο έχασε την πρόκριση στο Final 4 του κυπέλλου έπειτα από την ήττα από τον ΠΑΟΚ, κάτι βασικό για να είναι τώρα προπονητής της εθνικής Γυναικών, αφού θα έπρεπε να βρίσκεται στη Χίο από τις 26 έως τις 29 Φεβρουαρίου), είχε ένα σύστημα το οποίο ήταν δικής του επινόησης και που ονομάζει δειγματοληπτική εξέταση.

Ο Λοράντος, καταρχάς, παραμένει προπονητής στο Παλαιό Φάληρο. "Θέλω να τους ευχαριστήσω που μου έδωσαν τη δυνατότητα και με άφησαν να κάνω αυτό το πράγμα. Κατάλαβαν ότι ήταν εθνικός σκοπός. Κυρίως, θέλω να ευχαριστήσω τους παίκτες του Φαλήρου, που τους κάνω κανονικά προπόνηση, πηγαίνω πρωί και βράδυ. Κάνω 4 προπονήσεις την ημέρα. Δεν πρόκειται να τους παρατήσω, γιατί δεν μπορεί κάποια παιδιά που πιστεύουν σε σένα να μην τα σκέφτεσαι. Ήταν οι πρώτοι που το έμαθαν. Τους μίλησα τη Δευτέρα το πρωί, πριν ανακοινωθεί. Τους είπα ότι δεν θα τους παρατήσω, επ' ουδενί, ότι έχω δουλέψει μαζί τους δύο χρόνια, τρία, αν βάλεις τους παίκτες των Εθνικών ομάδων, ότι είναι το μέλλον του ελληνικού πόλου και ότι θα τους δουλέψω, διότι ουσιαστικά στο Φάληρο πήγα γι' αυτά τα παιδιά".

Δεν μπορουμε να μιλαμε ουτε για γιουγκοσλαβικο ουτε για κροατικο ουτε για κατι αλλο. Πρεπει να σταματησει αυτο το πραγμα. Η Ελλαδα ειναι μπροστα

"Ελληνική ομάδα δεν έχει κάτι παραπάνω στην καριέρα μου να μου προσφέρει και πήγα εκεί, διότι άνθρωποι του Φαλήρου και συγκεκριμένα ο Διονύσης Βώσσος, που 'τρέχει' την ομάδα, και κάποιοι άλλοι άνθρωποι που είναι από πίσω, μου ικανοποίησαν αυτά που ήθελα. Είναι ένα κλίμα πολύ ιδιαίτερο, αλλά η πραγματική αιτία είναι ότι πήγα εκεί γι' αυτά τα παιδιά. Ξεκινήσαμε μία προσπάθεια. Θεωρώ ότι μπορώ να τους βοηθήσω να κάνουν καριέρα, έχοντας ως στόχο την Εθνική Ανδρών, διότι έχει μεγάλη σημασία πώς θα καθοδηγηθείς, αφού η καθοδήγηση δεν συνδράμει με τους στόχους της εκάστοτε ομάδας. Δουλεύω με αυτά τα παιδιά με έναν κοινό σκοπό, να χτιστούν για να γίνουν αθλητές μεγάλων παιχνιδιών".

"Υπάρχουν και αρνητικά, που ο κόσμος δεν τα καταλαβαίνει, διότι δεν σταματάμε να κάνουμε προπόνηση αν παίζουμε με τον ΠΑΟΚ ή με τη Γλυφάδα. Αυτά τα παιδιά πρέπει να κάνουν έναν συγκεκριμένο όγκο δουλειάς, για να κάνουν καριέρα δεκαετίας. Έτσι μεγαλώσαμε κι εμείς, αυτό κάναμε. Είναι ένας τρόπος δουλειάς, μια κουλτούρα την οποία μας έχει εμφυσήσει ο Γιαννουρής. Είναι τελείως διαφορετικό πράγμα να φτιάξεις έναν παίκτη για να κάνει καριέρα και να παίξει στους Ολυμπιακούς Αγώνες, από το να τον προετοιμάσεις για να διεκδικήσεις ένα πρωτάθλημα. Είναι δύο πράγματα που πρέπει να τα κάνεις και είσαι πάνω σε ένα σκοινί, διότι η ομάδα σου ζητάει αποτελέσματα. Κατανοώ οποιονδήποτε προπονητή νιώθει ότι παίζεται το κεφάλι του. Δεν έχω αυτήν την πρεμούρα και, ακόμα κι αν παίζεται το κεφάλι μου, δεν θα αλλάξω κάτι".

Τι είναι η δειγματοληπτική εξέταση;

"Σε κάθε γενιά, σε κάθε κοινωνία, πρέπει να ετοιμάζεις τους επόμενους ηγέτες. Είτε είναι πολιτικοί είτε είναι αθλητές, που θέλεις να ηγηθούν, είτε είναι γειτονιά είτε είναι χωριό. Το σύστημα, εντός εισαγωγικών, πρέπει να ετοιμάζει τους επόμενους ηγέτες, αν θέλεις να παραμένεις στην κορυφή. Μπορείς να πας με μία καλή φουρνιά, αλλά αν από κάτω έχες 3-4 που θα ηγηθούν μιας νέας προσπάθειας, αθλητικής, κοινωνικής, πολιτικής, τότε έχεις πολλές δυνατότητες, διότι στους 3-4 μπορείς να μπολιάσεις τους άλλους. Αν ξεκινήσεις εκείνη τη στιγμή, είναι πιθανό να πρέπει να 'κάψεις' μια φουρνιά ολόκληρη. Να πεις 'παιδιά, δεν πρόλαβα', να γυρίσεις πίσω και να ξεκινήσεις από την αρχή. Αυτό που έκανα ήταν ότι μάζεψα καλούς παίκτες, με κάποιους που θεωρητικά έχουν ξεχωρίσει λίγο σε σχέση με κάποιους άλλους, για να δω τα δειγματοληπτικά χαρακτηριστικά τους, αν ταιριάζουν μέσα στο νερό, πώς συμπεριφέρονται στην προπόνηση, απέναντι στους μεγαλύτερους και πάει λέγοντας. Έχεις, λοιπόν, ένα πλήρες εγχειρίδιο και λες, αυτόν τον ετοιμάζω για να γίνει ηγέτης εκεί. Ξεκινάς, πλέον, να τον νουθετείς και να τον χαλιναγωγείς έτσι. Φυσικά, πρέπει να περάσει δύσκολα".

Για να γίνει ηγέτης εκεί, τι εννοείς;

"Είναι αυτός που θα έχει το ειδικό βάρος να πάρει την μπάλα όταν 'καίει', που όταν η ομάδα δεν πηγαίνει καλά, θα έχει την ικανότητα να την συσπειρώνει γύρω του".

Και οι ομάδες σου πόσους τέτοιους παίκτες είχαν;

"Η πρώτη φουρνιά ήταν 3 παίκτες, που όμως είχαν πάρα πολύ χρόνο συμμετοχής, το 60% σε όλο το τουρνουά. Είχαν πολλά λεπτά συμμετοχής. Υπήρξαν παιδιά που βγήκαν στην πορεία. Τώρα, το επιτυχημένο μοντέλο θα εξαρτηθεί από το πόσοι από αυτούς θα κάνουν καριέρα στην Εθνική Ανδρών".

Βγήκε μία ανακοίνωση για τις κλήσεις που έκανες στην Εθνική Νέων Ανδρών. Θα κάνεις ένα σχόλιο;

"Δεν θέλω να το συζητήσω. Είμαι ένας άνθρωπος που κάποιους ανθρώπους με τους οποίους έχω μεγαλώσει θα τους κρατήσω πάντα έτσι στο μυαλό μου. Αναφέρεσαι στον Γιώργο Αφρουδάκη και τον Απόλλωνα Σμύρνης. Δεν θα απαντήσω ποτέ. Δεν θα απαντήσω ποτέ, εντάξει; Αυτό που έχω μόνο να πω είναι ότι είμαι ο ίδιος άνθρωπος με εκείνον πριν από τα Παγκόσμια. Αυτό είναι κανόνας. Σε παιδιά που έχω μεγαλώσει μαζί και με τα οποία έχω περάσει πράγματα, ό,τι κι αν μου πουν, ό,τι κι αν μου κάνουν, δεν θα απαντήσω ποτέ".

Το βράδυ της 20ής Δεκεμβρίου είπες ότι πάμε για το χρυσό στο Παρίσι το 2024. Και γενικώς δεν ενθουσιάζεσαι.

"Θεωρώ ότι αυτή η γενιά έχει όλα τα φόντα να πρωταγωνιστήσει σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις. Το θέμα είναι να φτιάξεις μια στρατηγική πραγματική. Θέλει δουλειά, συλλογική, με στόχο. Όταν μιλάμε για στρατηγική, σίγουρα θα χάσεις κάτι, θα γυρίσεις πίσω. Το θέμα είναι να μη χάσεις τον δρόμο και την κυριότερη στιγμή να μη βρεθείς με την πλάτη στον τοίχο. Κι αν το έχεις πάθει, πρέπει να μην το ξαναπάθεις". 

Έχεις μια συμπάθεια στο γιουγκοσλαβικό πόλο...

"Το αντίθετο. Δεν επηρεάστηκα από τους Σέρβους, επηρεάστηκα από άλλα αθλήματα. Μου αρέσουν κι άλλες παράμετροι, όπως το γυμναστήριο, οι καινοτομίες, οι πειραματισμοί. Μπορεί να είμαι αδελφικός φίλος με τον Πέταρ Τρμπόγεβιτς και να έχω σχέση με τον Ντέγιαν Σάβιτς, αλλά στις μικρές ηλικίες είναι από κάτω. Οπότε αυτοί πρέπει να είναι φαν του ελληνικού πόλο. Το παιχνίδι εξελίσσεται και τόσο ο Σάβιτς όσο και ο Βλάντα Βουγιασίνοβιτς νομίζω ότι έχουν αναθεωρήσει πολλά από αυτά που πίστευαν πριν. Η ελληνική σχολή και ό,τι παρουσιάσαμε εμείς στις μικρές ηλικίες νομίζω ότι είναι το καλύτερο δείγμα. Τώρα μιλάω πολύ εγωιστικά, αλλά όχι για τον εαυτό μου, γι' αυτήν τη γενιά. Τα χαρακτηριστικά που έχει, δείχνουν ότι το μέλλον βγαίνει μέσα από αυτούς. Δεν μπορούμε να μιλάμε ούτε για γιουγκοσλαβικό ούτε για κροατικό ούτε για κάτι άλλο. Πρέπει να σταματήσει αυτό το πράγμα. Η Ελλάδα είναι μπροστά. Κι αυτό δεν αφορά στο παιχνίδι τόσο, όσο στην εποχή που ζούμε. Δεν θέλω να χάσω την επαφή μου με κάθε εποχή, δεν θέλω να γυρίσω την πλάτη μου και να λένε, 'πω πω, πάει ο Λοράντος, γέρασε'. Μπορούμε να μιλήσουμε για το ισπανικό πόλο και πώς αυτό επηρεάστηκε από τον αθλητισμό της χώρας, γενικότερα. Μου αρέσει να βλέπω προπονήσεις από πιτσιρίκια, γιατί μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει στην εποχή".

Έχεις και τους γιους σου ως δείγμα...

"Τον ένα λένε Αλκιβιάδη και τον άλλο Ιάσωνα. Τους συμπεριφέρομαι ως διαφορετικές προσωπικότητες, δεν θέλω να τους κάνω σαν εμένα και δεν με ενδιαφέρει. Παίζουν πόλο, πηγαίνουν σε γαλλικό σχολείο, με την προοπτική να φύγουν στο εξωτερικό".

Τα νάματα

Ο Λοράντος πρωτόπιασε μπάλα πόλο αργά στη ζωή του. "Άρχισα να παίζω 15-16 χρόνων. Έκανα κολύμβηση στη φοιτητική εστία, στα Πατήσια. Η Βουλιαγμένη τότε είχε παράρτημα, δεν είχε ομάδα. Μάλιστα, τότε έπαιζα μπάσκετ στην ΑΕΚ, στα μίνι. Έπαιζα πίσω από το 'Νίκος Γκούμας', γιατί ήταν προπονητής ο Νίκος Νεσιάδης, ο οποίος έμενε διαγώνια απέναντι στη γιαγιά μου. Ήμουν μικρός, Γ' ή Δ' Δημοτικού, και τσαντιζόμουν γιατί δεν με έβαζαν, έστω κι αν οι άλλοι ήταν μεγαλύτεροι. Θυμάμαι ότι έβγαινε ο Χρήστος Αρβανίτης, τερματοφύλακας της ΑΕΚ, και έτρεχε".

"Το βαριόμουν το κολύμπι. Πάμε σε κάτι κολυμβητικούς αγώνες το καλοκαίρι στη Βουλιαγμένη, μας βλέπει ο Γιαννούρης και μας λέει 'τον Δεκέμβρη έχει πρωτάθλημα Παίδων στο πόλο, θέλετε να παίξετε;' Ήμασταν κολυμβητές, αλλά πήγαμε στη Θεσσαλονίκη, οπότε μετά, που γίνονταν προπονήσεις στο Ζάππειο, εκτός από κολύμπι έκανα και πόλο. Κόλλησα στο πόλο, στην κολύμβηση ήμουν παραλίας, βαριόμουν".

Με παρόμοιες περιπτώσεις δημιουργήθηκε η φουρνιά της Βουλιαγμένης που έμειναν 'μπέμπηδες'. "Όλοι μας μέναμε σε διαφορετικά μέρη της Αθήνας. Αφού πηγαίναμε στις προπονήσεις με μηχανές, οπότε ενωνόμασταν σε ένα σημείο του δρόμου και πηγαίναμε όλοι μαζί, μέσα στο σκοτάδι και το κρύο. Η Βουλιαγμένη δεν λειτουργούσε χειμώνα. Είχε μία πισίνα μόνο με θαλασσινό νερό". Η μνήμη του Λοράντου απλώθηκε σε όλο το μεγαλείο της. Κάποια στιγμή, απαρίθμησε με τα νούμερα από τα σκουφάκια την Εθνική που πήγε στην Ατλάντα, για τους Ολυμπιακούς Αγώνες 1996, ενώ ήξερε ακριβώς πού έμεναν όλοι οι πολίστες του ΝΟΒ, τόσο της προηγούμενης γενιάς όσο και της επόμενης.

Μετά το Κατάρ, ο Λοράντος με την οικογένειά του, τη σύζυγό του, Όλγα Μαραγκού, και τους δύο γιους του, πήγαν στην Κεφαλονιά για τις χριστουγεννιάτικες διακοπές τους. Εκεί απόλαυσε τα μπάνια του στη θάλασσα, όπως κάνει κάθε φορά μετά τις μεγάλες διοργανώσεις. Στον τόπο καταγωγής του έχει καλούς φίλους: "Τον Άγγελο Πανταζάτο και τον Μάκη Κοσμάτο. Γνωριστήκαμε καλύτερα ύστερα από το Final 4 του κυπέλλου στο Αργοστόλι, το 2012. Είναι παιδιά που τα αγαπάω πραγματικά και με αγαπάνε".