Ο Ηλίας Κουτσουπιάς είναι το μήλο που θα ξεπεράσει τη μηλιά
Ο Ηλίας Κουτσουπιάς δεν είναι απλά ο γιος του Γιώργου. Είναι ο παίκτης που πιθανότατα θα ξεπεράσει τον πατέρα του, ο μέσος που λείπει από το ελληνικό ποδόσφαιρο, αφού διαπρέπει στην Ιταλία, έστω κι αν είναι ανήλικος ακόμη.
” Ζινεντίν Ζιντάν, Αντρές Ινιέστα, Τζενάρο Γκατούζο“. Αμυντική προσήλωση, οργανωτική μαεστρία, εκτελεστική δεινότητα. Όχι, ο Ηλίας Κουτσουπιάς δεν φτιάχνει τη μεσαία γραμμή της ομάδας του σε κάποιο ηλεκτρονικό ποδοσφαιράκι, παρότι είναι 17 ετών και αυτό κάνουν όλοι οι συνομήλικοί του.
Μιλάει για το δικό του, ιδανικό κέντρο, όντας και ο ίδιος ποδοσφαιριστής μεσαίας γραμμής. Ένα σύγχρονος χαφ με στοιχεία box-to-box μέσου και αρκετά ανεπτυγμένη ικανότητα στα ανασταλτικά καθήκοντα, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν ελβετικός σουγιάς από κάθε προπονητή. Τον τελευταίο καιρό, από την προπονητή της Primavera της Μπολόνια.
” Δεν μπορώ να απαντήσω εγώ σε αυτήν την ερώτηση. Οι προπονητές μου είναι πολύ πιο κατάλληλοι“, ήταν η απάντησή του όταν το Contra.gr του ζήτησε να μιλήσει για το αγωνιστικό χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει στο παιχνίδι του.
Ως εργατικός μέσος, προτιμάει τη δουλειά από τα λόγια. Αλλά θέλει πρώτα να καταλαβαίνει τη δουλειά, να την αποκωδικοποιεί και στη συνέχεια να την προσαρμόζει στα μέτρα του, για μέγιστη αποτελεσματικότητα.
” Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι σε κάθε παιχνίδι, ευρισκόμενος στο επίκεντρο των εξελίξεων λόγω θέσης, προσπαθώ να επεξεργάζομαι ό,τι συμβαίνει στο γήπεδο κάθε στιγμή και να αντιλαμβάνομαι τη φάση όσο πιο καλά μπορώ. Από εκεί και πέρα, η προσπάθεια βελτίωσης όλων των χαρακτηριστικών μου δεν σταματάει ποτέ“.
Προτίμησε το εξωτερικό για την εξέλιξη
Όλα αυτά, φυσικά και δεν γίνονται στην Ελλάδα. Ο γιος του Γιώργου Κουτσουπιά, του Αγρινιώτη πρώην ποδοσφαιριστή του ΟΦΗ και της Στουρμ Γκρατς μεταξύ άλλων, ανήκε στις ακαδημίες των Κρητικών και στη συνέχεια παρέμεινε στο νησί, αλλά για τον Πλατανιά. Όταν του δόθηκε η ευκαιρία να φύγει, την άρπαξε και δεν κοίταξε ποτέ πίσω.
Ορισμένοι αγώνες στην Αθήνα, μερικοί σκάουτς που ‘όργωναν’ τη χώρα μας για εκκολαπτόμενους ποδοσφαιριστές και αμέσως η πρόσκληση να ταξιδέψει στην Ιταλία για λογαριασμό της Εντέλα, ομάδας από το Κιάβαρι της Λιγουρίας, δίπλα στη Γένοβα.
” Οι διαφορές είναι μεγάλες όσον αφορά στις υποδομές, στις εγκαταστάσεις, αλλά και στους ταλαντούχους αθλητές. Στο εξωτερικό υπάρχει άλλη προσέγγιση και τύπος δουλειάς. Δεν αφορά μόνο στον χώρο του ποδοσφαίρου, αλλά γενικά στον χώρο του αθλητισμού. Στο εξωτερικό δίνουν μεγάλη έμφαση, χώρο και χρόνο για την προώθηση και την ανάπτυξη του αθλητισμού σε σχέση με την Ελλάδα” .
Τα λόγια του δεν μπορεί να είναι τυχαία, αφού η Εντέλα δεν είναι η μοναδική ομάδα στη σύντομη θητεία του στο εξωτερικό. Το περσινό καλοκαίρι, οι άνθρωποι της Μπολόνια εκτίμησαν το ταλέντο του και τον πήραν από την Κ17 της Εντέλα μετά από 23 αγώνες και 4 γκολ. Φέτος, μετράει 14 συμμετοχές (1 γκολ) με την πρωτοπόρο της Primavera 2, υπό τις οδηγίες του πρώην αμυντικού του Πανθρακικού (και με καριέρα στη Νάπολι), Εμανουέλε Τροΐζε.
Στην καρδιά του ο ΟΦΗ
Δεν χάνει την επαφή του με την Ελλάδα, πάντως,. Παρακολουθεί τα ποδοσφαιρικά δρώμενα και δη αυτά του ΟΦΗ, τουλάχιστον όσο του επιτρέπει το βεβαρυμένο πρόγραμμα που περιλαμβάνει σχολείο, εκμάθηση γλώσσας και προπόνηση: ” Κυρίως με ενδιαφέρει και παρακολουθώ την πορεία του ΟΦΗ, της ομάδας με τα χρώματα της οποίας ξεκίνησα το ποδοσφαιρικό ταξίδι μου” .
Ο ΟΦΗ είναι και η πρώτη ομάδα που του έρχεται στο μυαλό όταν γίνονται οι αναπόφευκτες συζητήσεις περί μελλοντικού επαναπατρισμού, κάτι που δεν είναι στα άμεσα σχέδιά του: ” Το μεγάλο όνειρό μου είναι να παίξω κάποτε για τον φίλαθλο κόσμο του ΟΦΗ στο ‘Γεντί Κουλέ’. Δεν αποκλείω τίποτα μακροπρόθεσμα, όμως στην παρούσα φάση το εξωτερικό προσφέρει καλύτερες προοπτικές εξέλιξης και ποδοσφαιρικής ανέλιξης” .
Οι δυσκολίες μιας μετανάστευσης
Η τελευταία φράση δεν βγαίνει εύκολα από τα χείλη του. Το καλοκαίρι συμπληρώνει δύο χρόνια ως κάτοικος εξωτερικού, εν πολλοίς αποκομμένος από γονείς, συγγενείς και φίλους, παρότι ανήλικος ακόμα.
” Δεν ήταν καθόλου εύκολη η απόφαση που πήρα. Μεγάλωσα σε μια συναισθηματικά δεμένη οικογένεια και ήμουν από μικρός κοινωνικός με πολλούς και καλούς φίλους. Δυσκολεύτηκα να αποχωριστώ την οικογένειά μου, μου λείπουν τα παιχνίδια ακόμα κι οι τσακωμοί με τον μικρό αδερφό μου, οι περίπατοι με τη μητέρα μου, οι ατελείωτες συζητήσεις μας και οι αγαπημένοι φίλοι με τους οποίους μοιράστηκα παιδικά και εφηβικά χρόνια” .
Για να τα καταφέρει αυτά τα δύο χρόνια, αξιοποίησε πολλά από τα εφόδια που του έδωσαν οι γονείς του, οι οποίοι του μετέδωσαν, πέραν του ‘μικροβίου’ του αθλητισμού, και αρκετές συμβουλές επιβίωσης σε δύσκολες καταστάσεις.
” Θαύμαζα το ποδοσφαιρικό ήθος, την αξιοπρέπεια και το ποδοσφαιρικό θράσος του πατέρα μου μέσα στο γήπεδο. Η συμβουλή την οποία μου δώσανε και οι δύο γονείς μου, μιας και η μητέρα μου ήταν κι εκείνη αθλήτρια και πλέον εργάζεται ως καθηγήτρια φυσικής αγωγής και αθλητισμού, είναι να δουλεύω, να απολαμβάνω την κάθε στιγμή της ζωής μου και να διασκεδάζω μέσα στο γήπεδο, χωρίς να αγχώνομαι για το αποτέλεσμα ή να διακατέχομαι από αρνητικά συναισθήματα” .
Υπάρχει, όμως, και το πιο πρακτικό επίπεδο, που συνεισέφερε αρκετά σε αυτήν την ανοδική πορεία στην Ιταλία, όπως ο εργοφυσιολόγος Νίκος Κουνδουράκης, ο οποίος ” αναγνώρισε τις ποδοσφαιρικές αδυναμίες μου και με τη βοήθειά του βελτιώθηκα ως αθλητής. Βεβαίως, πολλές φορές ήταν καταλυτική η επίδραση του και στην ψυχολογία μου. Του χρωστάω πολλά” .
Στην Εθνική κόντρα σε μεγαλύτερους
Έχοντας υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο στην Ιταλία, η καριέρα του έχει πάρει τον δρόμο της. Με την Ελλάδα ασχολείται πλέον μόνο στις υποχρεώσεις της Εθνικής ομάδας σε επίπεδο Κ19. Τον περασμένο Νοέμβριο μπήκε αλλαγή στη νίκη 4-0 επί του Γιβραλτάρ, στη νίκη 5-3 επί της Ρουμανίας και στη νίκη με 3-0 επί της Βουλγαρίας, οικοδέσποινας του 13ου προκριματικού ομίλου για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 2019, με συνέπεια να περιμένει πλέον την πρόκληση του Elite Round στα τέλη Μαρτίου.
Η χώρα μας βρίσκεται στον 2ο όμιλο μαζί με Τσεχία, Δανία και Αγγλία και ο Κουτσουπιάς ευελπιστεί σε ακόμα μεγαλύτερες στιγμές, αφού θεωρεί ανώτερες τις εμπειρίες του με το εθνόσημο στο στήθος.
” Αδιαμφισβήτητα η συμμετοχή μου στα προκριματικά του Euro στη Βουλγαρία με την Εθνική, με τα χρώματα της πατρίδας μου, και η πρόκρισή μας στους ομίλους ήταν ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί στην καριέρα μέχρι στιγμής” .
Η ιδανική παρτίδα σκάκι
Δύο μήνες πριν ενηλικιωθεί (γεννημένος στις 10 Μαΐου 2001), ο Κουτσουπιάς έχει αφήσει πλέον τα παιχνίδια που έπαιζε μικρός και ασχολείται με εκείνα των ‘μεγάλων’. Τα καταφέρνει πολύ καλά για την ηλικία του και η νέα σεζόν ενδέχεται να φέρει ακόμα καλύτερα πράγματα στον διάβα του.
Το μόνο παιχνίδι που δεν παράτησε ποτέ ήταν αυτό που λάτρευε από μικρός, το σκάκι: “Μου άρεσε πολύ να παίζω παιχνίδια που καλλιεργούσαν το μυαλό και την αντίληψη όπως το σκάκι”.
Μόνο που ο Ηλίας Κουτσουπιάς προσπαθεί να φέρει ακόμα και το σκάκι στα μέτρα του, αφού πλέον έχει εντρυφήσει στη ζωή ενός επαγγελματία ποδοσφαιριστή, παρά το νεαρό της ηλικίας του. Και το αποτέλεσμα είναι ενδιαφέρον: ” Σε μια ποδοσφαιρική σκακιέρα θα έβαζα στη θέση του πύργου τον Κιλιάν Εμπαπέ, στη θέση της βασίλισσας τον Λιονέλ Μέσι, στη θέση του βασιλιά τον Φραντσέσκο Τότι, στη θέση του αξιωματικού τον Ρομπέρτο Κάρλος και στη θέση του αλόγου θα έβαζα τον Αντρέα Πίρλο!”
Photo credits: Contra.gr/ Θεοφύλακτος Μιχαήλ
