Ο Γιώργος Δώνης χτίζει δύο σπίτια· το ένα είναι ο Παναθηναϊκός

Η σιδερένια ηλεκτρονική γκαραζόπορτα με τις κυκλικές λεπτομέρειες αρχίζει ν’ ανοίγει αργά. Με τον ίδιο σταθερό ρυθμό εκατέρωθεν των δύο στιβαρών τοίχων. Όταν πια άνοιξε διάπλατα, η ψηλόλιγνη φιγούρα του Γιώργου Δώνη, σαν να μην έχει αλλάξει στο ελάχιστο απ’ όταν ήταν ποδοσφαιριστής, δεν είναι μόνη. Ο μικρός Μιχαήλ στέκεται δίπλα του, ο ίδιος σε ρόλο οικοδεσπότη. Φοράει μπλε αμάνικο μπουφάν με την κουκούλα σηκωμένη (έχει κρύο το πρωί στα βόρεια) και είναι αυτός που -μέσα από ένα φαρδύ χώρο στάθμευσης- μάς οδηγεί στο κυρίως κομμάτι της νέας υπερσύγχρονης οικίας που στεγάζει τον τελευταίο μήνα την οικογένεια Δώνη.

Μπαίνουμε με το δεξί για γούρι. Ο Μιχαήλ έχει εκτελέσει επαρκώς πια το καθήκον του και με την ταχύτητα που χαρακτήριζε τον μπαμπά του χάνεται σαν αστραπή μεταξύ καθιστικού – τραπεζαρίας – κήπου. Το δικό του τριεθνές! Το κενό ‘κάλυψε’ η Ειρήνη, η σύζυγος του Γιώργου Δώνη. Πρόσχαρη, ευγενική και καλοσυνάτη, φροντίζει να καταλάβουμε πως πρέπει να νιώσουμε άνετα. Η γλυκύτητά της δεν περιορίζεται στο κομμάτι της σοκολατένιας τούρτας που μάς σέρβιρε για το καλωσόρισμα.

Μας ξεναγεί στο χώρο (που θα γίνει ακολούθως η φωτογράφηση) και λάμπει καμαρώνοντας για το ‘δημιούργημά’ της. Ένα (έξυπνο) σπίτι όπως η ίδια το φανταζόταν. Με πολλά παράθυρα, μεγάλες μπαλκονόπορτες, φυσικό φως να εισβάλλει από κάθε γωνιά πλημμυρίζοντας το χώρο, πολλά λευκά στοιχεία που εξασφαλίζουν καθαρότητα και ένα ολόδικής της έμπνευσης τζάκι.

(φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γαϊτζόγλου-Watkinson)

Εστία, η θεά, είναι η ίδια η κυρία του σπιτιού. Ο Γιώργος Δώνης δεν έχει λόγο να μην αισθάνεται ευτυχής. ” Η Αθήνα είναι η βάση μας. Είχαμε το σχέδιο να αποκτήσουμε μία μόνιμη κατοικία, ενώ πλέον έχω και καλύτερη επικοινωνία με τα παιδιά μου“.

Θα μπορούσε να μένει στο Ριάντ ” γιατί περάσαμε καταπληκτικά. Ήταν πολύ διαφορετικά, ζούσαμε σε κλειστή κοινωνία και είχαμε τα πάντα μέσα. Συν του ότι έξω υπήρχαν τεράστια εμπορικά κέντρα, τεράστια εστιατόρια όπου μπορούσες να περάσεις όμορφα τις ώρες σου. Ήταν η καλύτερη δουλειά που είχα και θα ξαναπήγαινα“.

“Κι εγώ θα ξαναπήγαινα, εκεί μάλιστα έμεινα έγκυος“, σιγοντάρει η Ειρήνη που κάθεται στο ίδιο τραπέζι και συμπληρώνει ιδανικά την κουβέντα μας με καίριες παρεμβάσεις.

Τη Λευκωσία, από την άλλη θα, την απέφευγε διότι ” με δυσκολεύει. Είναι μεν μια πολύ ήρεμη πόλη, καλή για οικογένειες, αλλά εμένα προσωπικά αυτός ο τρόπος ζωής δεν μου αρέσει“. Κόντρα σε ό,τι πρεσβεύει η ‘ζωντανή’ Λάρισα – πόλη καταγωγής της Ειρήνης.

“Είμαι στην ομάδα που θέλω”

Η οικογένεια έννοια ιερή για τον Έλληνα προπονητή. Ευρεία ταυτόχρονα γιατί περικλείει την (εκάστοτε) ομάδα (του). ” Το ποδόσφαιρο είναι η καθημερινότητά σου. Εκεί που θα πας είναι η δεύτερη οικογένειά σου. Και μ’ αυτόν τον τρόπο λειτουργείς“. Από το καλοκαίρι η καθημερινότητά του αφιερώνεται εξ ολοκλήρου στον Παναθηναϊκό.

“Η δουλειά ήρθε κι έδεσε καλά. Είμαι πλέον προπονητής στην ομάδα που θέλω. Καμιά φορά το σύμπαν συνωμοτεί για να γίνουν όλα“. Ασχέτως αν (λέει ότι) δεν πιστεύει στις συμπτώσεις και στις προλήψεις. Διότι ” όταν κάποια πράγματα μού πηγαίνουν καλά θέλω να γίνονται έτσι. Θα ετοιμάσω με συγκεκριμένη διαδικασία την τσάντα. μου, τα ρούχα μου. Δεν θέλω ν’ αλλάξω τις συνήθειές μου. Έχω μια ροή, μια καθημερινότητα που δεν θέλω να μου την πειράζεις. Την έχω όλα τα χρόνια ως προπονητής“.

Αντιθέτως η Ειρήνη παραδέχεται σε υπερθετικό βαθμό πως είναι ” πολύ, πολύ, πολύ προληπτική” και πριν από τον κάθε αγώνα αγώνες έχει γούρια που εφαρμόζει.

Του έχει φέρει, αλήθεια είναι. Γι’ αυτό και ” δεν ξεσπάω ποτέ στο σπίτι. Η Ειρήνη καταλαβαίνει, επειδή με ξέρει, όταν ένα ματς έχει πάει στραβά είμαι πολύ κλεισμένος στις σκέψεις μου, γιατί βασανίζεται το μυαλό μου απ’ αυτά που έχουν γίνει. Προσπαθώ σιγά-σιγά την πρώτη ημέρα να το ξεδιαλύνω. Είμαι αλλού, μου δίνει το χώρο μου“.

Στις 29 Οκτωβρίου ο Γιώργος έκλεισε τα 49 χρόνια του. Το τελετουργικό περιείχε δύο τούρτες, μία στο σπίτι και μία στην ομάδα. Διπλή η… ζωή του, είπαμε. Η μοναδική ευχή του ” να αισθάνομαι καλά στην καθημερινότητά μου όχι μόνο την ημέρα των γενεθλίων μου“. Προτού ολοκληρωθεί το τραγούδι και σβήσει τα κεράκια είχε ήδη πραγματοποιηθεί όντας πολύ χαρούμενος ” γιατί αφενός βρισκόμαστε στην Αθήνα αφετέρου οικογενειακά τα πράγματα είναι καλά και επαγγελματικά πηγαίνουν όπως τα φανταζόμουν. Δεν θα πω καλύτερα, θα πω όπως τα φανταζόμουν“.

Η ερώτηση αυτόματη, η απάντηση άμεση. “Φανταζόμουν ότι θα περάσουμε κάποιες δυσκολίες μέχρι να σταθεροποιηθεί η κατάσταση, αφού πρόκειται για μια νέα δουλειά. Αυτό πάντως που με ικανοποιεί και με κάνει πολύ χαρούμενο -και το σκεφτόμουν την ημέρα των γενεθλίων μου- είναι το πόσο δεμένοι είμαστε ως γκρουπ. Σ’ ένα γκρουπ κάποιοι θα είναι χαρούμενοι και κάποιοι στεναχωρημένοι. Βλέπουμε όμως ο ένας ότι είναι κοντά στον άλλον και στις καλές και στις άσχημες στιγμές. Αποδεικνύει αυτό πως έχουμε δέσει ως σύνολο“.

“Δεν μας ενδιαφέρει ποιος θα είναι ιδιοκτήτης”

Δεδομένης της ρευστής διοικητικής κατάστασης στον Παναθηναϊκό θα τον χαρακτήριζες ατρόμητο (έχει παρελθόν στο Περιστέρι) για την τολμηρή απόφαση που έλαβε προ μηνών αποδεχόμενος την πρόταση ν’ αναλάβει τα ηνία του ‘τριφυλλιού’. Ο ίδιος δεν συμφωνεί. ” Εμείς είπαμε από την πρώτη στιγμή με τον Νίκο (σ.σ Νταμπίζα) τόσο στους παίκτες όσο και στους εαυτούς μας ας αρχίσουμε πρώτα με το ποδοσφαιρικό κομμάτι. Δεν μας ενδιαφέρει ποιος θα είναι ο ιδιοκτήτης με την έννοια του προσώπου. Μας ενδιαφέρει στην ομάδα να υπάρχει σταθερότητα. Θα λειτουργούμε ως ένας μεγάλος σύλλογος, θα υπάρχει οικονομική συνέπεια και όλοι θα είναι τακτοποιημένοι και πληρωμένοι.

Από το καλοκαίρι έχει μπει μια σωστή βάση. Με τον κύριο Αλαφούζο έχω βρεθεί αρκετές φορές και πριν αναλάβω και στη διάρκεια της θητείας μου, συνεχίζουμε να έχουμε επικοινωνία και σε αυτό το κομμάτι ακολουθεί πιστά τις δεσμεύσεις του

Το βλέμμα του φεύγει λοξά διαγώνια, εστιάζοντας την Ειρήνη που είναι καθισμένη στην κεφαλή του τραπεζιού. Ήταν προφανώς μια επιλογή που αφορούσε όλη την οικογένεια. ” Πάντα συζητάμε και αναλύουμε τις σκέψεις μου“. Η ίδια συναινεί μ’ ένα χαμόγελο συντροφικότητας. ” Ποδοσφαιρικά δεν μπορεί να με συμβουλεύσει. Ένας άνθρωπος που δεν ξέρει τόσο το ποδόσφαιρο μπορεί να εκτιμήσει διαφορετικά μία δελεαστική πρόταση. Μπαίνεις σε σκέψεις και αναλύσεις. Έγινε μία φορά με την πρόταση που αποδέχθηκα από την ομάδα στα Εμιράτα.

Αν γυρνούσα το χρόνο πίσω, δεν ξέρω αν θα το διάλεγα, αλλά ήταν τόσο μεγάλο το συμβόλαιο. Ο σεΐχης μ’ έπαιρνε κάθε μέρα τηλέφωνο. Εγώ του έλεγα συνεχώς διαφορετικά νούμερα για να χαλάσω τη δουλειά. Είχα συλλέξει πληροφορίες ότι ήταν κακή η ομάδα. Και εκεί δεν θα είχα μεγάλα περιθώρια μεταγραφών. Ούτε κόσμο είχε η ομάδα ούτε τίποτα. Ποδοσφαιρικά ‘έφαγα’ φρίκη. Είπα όμως το ναι σκεπτόμενος ότι τέτοιο συμβόλαιο δεν ξέρω αν θα το ξαναβρούμε στη ζωή μας“.

Συμβόλαιο που προφανέστατα δεν έχει στον Παναθηναϊκό. ” Για μένα ο Παναθηναϊκός δεν είναι μια ομάδα στην οποία πηγαίνω ως επαγγελματίας για να δουλέψω και να βγάλω το ψωμί μου“.

Το ‘τι είναι’ περιγράφει με ακρίβεια αμέσως μετά. ” Είναι ένα από τα πιο σημαντικά κομμάτια της ζωής μου. Δεν είναι μόνο το ότι ζήσαμε ωραία πράγματα, αλλά και πώς τα ζήσαμε. Δεν είναι μονάχα οι επιτυχίες, όπως τις καταλαβαίνουν οι έξω. Εγώ μάλιστα ήρθα σε πολύ πιο δύσκολες εποχές, καθώς δεν υπήρχαν σκάουτς, ακαδημίες και άνθρωποι να βρουν ταλέντα. Βρέθηκα στην Παιανία στα 17 μου, μόλις τελείωσα το σχολείο και μεγάλωσα σε μια εποχή που ο Παναθηναϊκός και τι ποδοσφαιριστές δεν είχε…”

Θυμήθηκε μάλιστα χαμογελώντας πως ” όταν πήγα στην πρώτη συγκέντρωση στη Λεωφόρο με σταμάτησαν για να με ρωτήσουν ‘εσύ πού πας;’ Ζήτησαν να μάθουν πως με λένε και κοίταξαν τη λίστα να βρουν τ’ όνομά μου“.

“Είμαι παιδί της ομάδας και δεν θέλω να αποτύχω”

Από το καλοκαίρι του ’96 που έφυγε για την Μπλάκμπερν, ο πρώτος Έλληνας που έπαιξε στην Πρέμιερ Λιγκ, ο Γιώργος Δώνης επέστρεψε μετά από 22 χρόνια. Σαν να ‘ρθε το πλήρωμα του χρόνο η κυκλική αυτή πορεία να προσεγγίσει ξανά στο σημείο εκκίνησης. Με αποτέλεσμα να ” αισθάνομαι μέσα μου μεγαλύτερη πίεση και άγχος από οποιεσδήποτε άλλες δουλειές επειδή στην ομάδα έχω ζήσει πολλές και μεγάλες στιγμές. Με βαραίνει γιατί είμαι παιδί της ομάδας. Δεν μπαίνω στη λογική ποια είναι η φανέλα του Παναθηναϊκού – όλοι το γνωρίζουν.

Ο προπονητής είναι ένας από τους ηγέτες και με βαραίνει μεγάλη ευθύνη που παίρνω την απόφαση στη συγκεκριμένη στιγμή και με τη συγκεκριμένη κατάσταση, καθώς πρέπει να βάλουμε τη βάση ώστε ο Παναθηναϊκός να δει διαφορετικό ορίζοντα. Αυτό σημαίνει πάρα πολλή δουλειά, σημαίνει διαχείριση του υλικού με τις υπάρχουσες συνθήκες, ενώ πρέπει να επέμβουμε πάρα πολύ στη νοοτροπία.

Δεν έχει σημασία ποιος είναι αργός ή γρήγορος, αν έχει καλή τεχνική ή είναι πιο δυνατός. Οι μεγάλες ομάδες ξεχωρίζουν από τη νοοτροπία. Την οποία πρέπει να χτίσεις

Σ’ αυτό το κομμάτι πρέπει να δουλέψω πάρα πολύ αυτήν την πρώτη χρονιά, ασχέτως αν αποτυπωθεί σε νίκες ή ήττες και ισοπαλίες που τις βλέπει κάποιος στις βαθμολογίες. Εμένα το συναίσθημα -ως χαρακτήρα- παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή μου. Οι αναμνήσεις των ανθρώπων δείχνουν πόσο γεμάτη είναι η ζωή σου. Και επειδή εγώ αισθάνομαι πολύ γεμάτος, δεν θέλω στην ομάδα που μεγάλωσα ν’ αποτύχω σ’ αυτό το κομμάτι. Η προπονητική δεν ξέρεις πώς θα σε βγάλει, αλλά θέλω να βάλω το λιθαράκι μου για τη νοοτροπία σε συνθήκες συγκεκριμένες. Οι συνθήκες στο ποδόσφαιρο πάντα διαφοροποιούνται, αυτοί οι ποδοσφαιριστές όμως πρέπει να μεγαλώσουν με τη νοοτροπία που αξίζει στον Παναθηναϊκό“.

Είναι λογικό, όπως ο ίδιος λέει, ” όλοι όσοι είμαστε στο ποδοσφαιρικό τμήμα μακροπρόθεσμα τουλάχιστον να σκεφτόμαστε ποιες διαφοροποιήσεις θα μπορούν να υπάρχουν στο σύλλογο ώστε να γίνεται μεγαλύτερος. Ρεαλιστικά ο Παναθηναϊκός πρέπει να γίνει μία δύναμη όπως την έχει συνηθίσει ο κόσμος. Γίνεται με δουλειά και μπαίνει μια βάση, κατόπιν όμως ο πήχης ανεβαίνει με διαφορετικές προσεγγίσεις“.

Ταυτόχρονα βέβαια είναι απόλυτα συνειδητοποιημένος ” από τη στιγμή που υπάρχει αυτή η σταθερότητα και αυτοί οι περιορισμοί κινούμαστε σε αυτό το πλαίσιο με αυτούς τους όρους, όντες ικανοποιημένοι για την ώρα με τον τρόπο που κυλάει η χρονιά“. Κυρίως με το γεγονός πως ο φίλαθλος κόσμος του Παναθηναϊκού αδημονεί για το επόμενο παιχνίδι.

Αυτή είναι η μεγαλύτερη χαρά όλων μας. Το αντιλαμβάνονται οι ποδοσφαιριστές, και οι προπονητές. Πας στο περίπτερο, σταματάς να πάρεις καφέ και όλοι σου λένε ότι ‘μετά από 5-10 χρόνια μάς κάνατε να θέλουμε να δούμε την ομάδα‘. Από μόνο του είναι σημαντικό το επίτευγμα

Το χαίρεται, δεν το κρύβει, αποτυπώνεται στο πρόσωπό του. Εν ώρα αγώνα παρόλα αυτά ‘βράχος’. Η κάμερα εστιάζει πάντα για αντιδράσεις, ο ίδιος με όψη σταθερή και βλέμμα παγωμένο, καθοδηγεί μονάχα. Το συναίσθημα δεν τον καταβάλλει όπως άλλοτε. ” Θα πρέπει να υπολογίσουμε κάτι“, προλογίζει και εξηγεί. ” Όταν εγώ έφυγα από την Ελλάδα ήμουν 43ων και πλέον είμαι 49. Έχουν περάσει 5-6 χρόνια. Από τις εμπειρίες που ζούμε, τις ίδιες καταστάσεις που συναντάμε αρχίζουμε να τις αντιμετωπίζουμε λίγο διαφορετικά. Δεν θα έχω την ίδια αντίδραση σ’ ένα διαιτητικό λάθος, αν θα με βρίσουν, όταν θα έχω σκληρή κριτική από τον Τύπο.

Έχω βάλει άλλες προτεραιότητες, αυτά είναι τρίτα, τέταρτα, πέμπτα στο κεφάλι μου και λειτουργώ πιο εύκολα μετά από εμπειρία τόσων ετών στα γήπεδα. Είναι σημαντικό επίσης ο Έλληνας φίλαθλος να βλέπει τον Έλληνα προπονητή, είτε το αποτέλεσμα είναι θετικό είτε αρνητικό, σε μια κατάσταση ανάλυσης και ηρεμίας, να δεχθεί ακόμη και σκληρές ερωτήσεις, αλλά ν’ απαντήσει“.

Το άρρωστο περιβάλλον στην ΑΕΚ

Μαντεύει ακριβώς ποια είναι η επόμενη ερώτηση, χωρίς να διαβάσει τη γυάλινη σφαίρα, και μας προλαβαίνει. ” Οι αντιδράσεις που είχα στην ΑΕΚ και στη Λάρισα ήταν αντιδράσεις εξέλιξης. Πώς οι ποδοσφαιριστές κυνηγούν το όνειρό τους; Εγώ ήθελα να τα κάνω όλα γρήγορα. Έλεγα πως θα πετύχω στη Λάρισα και θα πάω απευθείας στην Αγγλία. Όταν αναλαμβάνεις μια μεγάλη ομάδα και έχει μεγάλους στόχους σ’ ένα μη ιδανικό περιβάλλον και είσαι νεαρός σε ηλικία προπονητής δεν μπορείς να διαχειριστείς την πίεση.

Το περιβάλλον είχε ‘αρρωστήσει’ στην ΑΕΚ και δεν υπήρχαν οι άνθρωποι που έναν νέο προπονητή με πίεση του αποτελέσματος θα τον στηρίξουν, θα αισθανθεί προστατευμένος. Να σε χρεώνουν τη μη διαχείριση του συναισθήματος δεν είναι κακό. Ποιος άνθρωπος στη ζωή του, ανάλογα με τις εντάσεις που ζει, πατάει ένα κουμπί και διαγράφει ό,τι έχει συμβεί; Ναι, όντως, αποκλεισμός με την Ομόνοια με τσίτωσε“.

Απορρίπτει όμως τη διαπίστωση πως έχει εχθρούς, “ιδίως τώρα που μεγάλωσα” και αμέσως το δικό μας μυαλό βουτάει στο παρελθόν και στο ταραχώδες διαζύγιο με τη διοίκηση του ΠΑΟΚ. ” Αν με ρωτήσεις για τον Σαββίδη τώρα που έχουν περάσει τα χρόνια πιστεύω ότι για κάποιον λόγο μπορεί να του έχουν βάλει λόγια για μένα. Εγώ από τη διοίκηση του ΠΑΟΚ μετά την Τρίπολη, όταν αποφάσισαν να διακόψουμε τη συνεργασία μας -και θέλω να το ξέρετε αυτό- δεν συνάντησα ποτέ κανέναν.

Δεν με φώναξε ποτέ κανείς να καθίσουμε σ’ ένα τραπέζι και να συζητήσουμε. Στο δικαστήριο δεν είναι ραντεβού. Τα είχαμε βρει με τον Βρύζα, αλλά δεν προχώρησε. Αν καθόμουν σ’ ένα τραπέζι με τον Σαββίδη ή τον Τσιτσιακόφ, θα είχαμε βρει τη λύση 100%. Σε κάθε ομάδα κάποια στιγμή φτάνει το τέλος ενός προπονητή. Και; Για μένα αυτά είναι πολύ απλά αυτά τα πράγματα” .

Δεν ήταν, καθώς η δικαστική μάχη υπήρξε πολύμηνη. Ο ίδιος διεκδίκησε (και κέρδισε) όλα τα χρήματα που προέβλεπε το συμβόλαιό του. “Αυτό που έκανα εγώ δεν μπορούν να το κάνουν οι άλλοι Έλληνες προπονητές. Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά, γιατί μετράει το τι συμβόλαιο υπογράφεις. Με μένα θα υπάρχει ένα κατοχυρωμένο συμβόλαιο. Δεν μπορεί να πάρει ελληνική ομάδα τον Δώνη για προπονητή και να έχει ρήτρα απόλυσης για ένα μήνα. Δεν θα πάω ποτέ. Ειδάλλως δεν είσαι επαγγελματίας, είσαι ερασιτέχνης προπονητής.

Νομίζω ότι τότε το συμβόλαιο που είχε ‘χτιστεί’ ήταν υπέρ του ΠΑΟΚ. Ήταν διετές, αλλά όχι κλειστό. Από τον Αύγουστο μέχρι τον Φεβρουάριο της πρώτης σεζόν ο ΠΑΟΚ είχε το δικαίωμα να με αξιολογήσει αν του κάνω ή όχι και το Φεβρουάριο να με διώξουν με αποζημίωση τριών μηνών. Μετά έπρεπε να με κρατήσουν για άλλους 15 μήνες. Προφανώς τους έκανα. Μάλιστα σ’ αυτό το διάστημα δύο φορές ο Σαββίδης μού ζήτησε ν’ αλλάξουμε το συμβόλαιο, λόγω των προβλημάτων που υπήρχαν με τον Γκαρσία, και εγώ το αποδέχθηκα για να μη δημιουργήσω πρόβλημα. Όπως ακριβώς το ήθελε ο ΠΑΟΚ“.

“Ο Γκαρσία δεν κατάλαβε πότε ήρθε το τέλος”

Πάμπλο Γκαρσία. Η πέτρα του σκανδάλου και συνάδελφος πια. Πίνει μια γουλιά από το ζεστό καφέ του και συνεχίζει με τον ίδιο ειρμό σκέψεων, την ίδια ροή λόγου – ιδανικός συνομιλητής.

“Προπονητικά δεν μπορώ να ξέρω, αν θα κάνει καριέρα. Είναι όμως ένας άνθρωπος που ποδοσφαιρικά τον χρειάζεται η κάθε ομάδα, όταν είναι καλά αγωνιστικά. Γιατί είναι ηγέτης, αρχηγός που παρασέρνει τους υπόλοιπους. Το πρόβλημα με αυτούς τους ποδοσφαιριστές είναι όταν φτάνουν στη δύση της καριέρας τους. Δυστυχώς δεν καταλαβαίνουν πως έρχεται το τέλος, δεν το αποδέχονται ενώ τους το δείχνει το σώμα τους και εκεί επέρχεται η κόντρα με τον εαυτό τους ρίχνοντας σε κάποιους άλλους την ευθύνη.

Αυτό το πράγμα το βλέπουμε πολύ συχνά, το είδαμε με τον Τότι με τη Ρόμα. Εγώ τα έχω πολύ καλά με τον εαυτό μου, γιατί προσπάθησα πολλές φορές με τον Γκαρσία και το ξέρει ο ίδιος. Η δική μου δουλειά ήταν να τελειώσει στον ΠΑΟΚ και να είναι η σημαία ψηλά. Στο δικό του το μυαλό αυτό σήμαινε πως πρέπει να παίζει πάντα βασικός. Δεν έχουμε ξαναβρεθεί ποτέ, αλλά εγώ δεν μάλωσα ποτέ μαζί του“.

“Ποτέ, άλλωστε, δεν είχα μικρό επεισόδιο με παίκτη, αν εξαιρεθεί μία φορά με τον Σέρμπαν στη Λάρισα, ο οποίος μάλιστα είναι πολύ φίλος μου“, ομολογεί και συμπληρώνει ότι ” με το πέρασμα των ετών γνωρίζω μπαίνοντας στ’ αποδυτήρια πότε πρέπει να είμαι ήρεμος, πώς να τους διαχειριστώ και πώς άλλες φορές θα φέρω την ένταση. Είναι εντελώς τεχνητές κρίσεις. Αυτό δεν σημαίνει πως είναι ψεύτικες γιατί μπορεί η συνθήκη του παιχνιδιού ν’ απαιτεί μια διαφορετική συμπεριφορά. Εσύ πρέπει να την κρίνεις σωστά“.

Εξελεγκτική διαδικασία ενός προπονητή λέγεται αυτό.

Εγώ δεν είμαι γενικώς άνθρωπος που θα προσβάλλω τους ποδοσφαιριστές μου, το ξεκαθαρίζω αυτό. Δεν βρίζω, ούτε χρησιμοποιώ ποτέ χαρακτηρισμούς σε ποδοσφαιριστή. Η αντίδρασή μου θα είναι πάντα σε συγκεκριμένα κομμάτια και αγωνιστικά

“Αν κάποιος είναι υποτονικός θα του πω ότι πρέπει ν’ αλλάξει το τέμπο του, ότι δεν μπορεί να περπατά έτσι μέσα στο γήπεδο. Το ‘κοιμάσαι’, ‘ξύπνα’ κλπ. δεν υπάρχουν για μένα, είναι προσβλητικά“. Ξεκαθαρίζει βέβαια ότι ” όταν κοουτσάρεις μια ομάδα με πολλούς έμπειρους ποδοσφαιριστές, ίσως χρειαστεί να γίνεις πιο σκληρός“.

Στον Παναθηναϊκό η κατάσταση είναι αρκετά διαφοροποιημένη. ” Δεν είναι μόνο το ηλικιακό. Είμαστε μια νέα ομάδα σε πρόσωπα, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Υπάρχουν παιδιά που είναι 24 και μπαίνουν επίσης σε μια διαδικασία που δεν έχουν συνηθίσει. Αν δουν έναν προπονητή που μαλώνει, βρίζει, διαμαρτύρεται τότε δεν μπορείς εύκολα να τους διαχειριστείς“. Όπως ένας -σωστός- πατέρας προς τα παιδιά του. Το διαπιστώνεις από τον τρόπο που ζητάει από τον μικρό Μιχαήλ να προσέχει μην χτυπήσει τη στιγμή που αλωνίζει πέρα-δώθε.

“Δεν είδα φόβο στα μάτια τους”

Αποδεικνύεται από τα λεγόμενά του πως η διαχείριση των προσωπικοτήτων μοιάζει πλέον το πιο απαιτητικό κομμάτι στη δουλειά ενός προπονητή. ” Για τη δουλειά μου δεν φοβόμουν. Είχαμε ένα πλάνο μακροπρόθεσμο και το πιο σημαντικό ήταν η ψυχολογία των παικτών. Γιατί τα παιδιά το καλοκαίρι στην προετοιμασία δούλεψαν πολύ σκληρά και πολύ σε επίπεδο τακτικής με καλές εντάσεις. Τι γινόταν όμως όταν μολονότι η εικόνα μας έδειχνε πως στην προπόνηση βελτιώνονται από εβδομάδα σε εβδομάδα, πηγαίναμε στο παιχνίδι και χάναμε; Είτε γιατί πηγαίναμε στις φυσικές έδρες των αντιπάλων μας είτε γιατί ήταν πιο έτοιμοι από μας.

Καταλάβαινες ότι τα νέα παιδιά, τα 18-20 απ’ αυτά είναι από 18 ως 24 χρόνων, είχαν αρχίσει να βάζουν στο μυαλό τους μήπως συνηθίσουν την ήττα. Απορούσαν γιατί χάνουμε ενώ έβλεπαν στην προπόνηση ότι υπάρχει εξέλιξη. Δεν είδα τουλάχιστον το φόβο στα μάτια τους, έβλεπα όμως προβληματισμό και φοβόμουν μήπως επηρεάσει την ψυχολογία τους. Αν θυμάστε η πρώτη νίκη σε φιλικό ήρθε με τη Λιβαδειά στην Καλλιθέα και όλοι πανηγύρισαν σαν να ‘ταν επίσημο“.

Κακό όχι, αλλά κατά τον Γιώργο Δώνη, οφείλεις πρώτα απ’ όλα να γνωρίζεις το μέγεθος που εκπροσωπείς. ” Κάνουμε και μαθήματα ιστορίας μέσα από videos που είχαμε φτιάξει. Πρέπει οι προπονητές, οι τεχνικοί διευθυντές, οι ποδοσφαιριστές, οι φροντιστές, οι γιατροί να ξέρουν ποια είναι η ομάδα, τι αντιπροσωπεύει. Αν ρωτήσεις τον Μουνιέ ή τον Μακέντα πόσα πρωταθλήματα και πόσα κύπελλα έχει πάρει ο Παναθηναϊκός, πόσες φορές πήγε στους τέσσερις και αν πήγε ποτέ τελικό, δεν έχουν ιδέα. Θα πρέπει κάποιος να τους τα δείξει. Εγώ προσωπικά σ’ όποια ομάδα έχω πάει το κάνω. Πρέπει να ξέρω τι ποδόσφαιρο αρέσει στον κόσμο, τι πρεσβεύει αυτή η ομάδα ώστε να λειτουργήσω πάνω σε αυτό. Στη Χιλάλ θα με είχαν διώξει στη πρώτη βδομάδα αν έπαιζα για το 1-0 “.

Η τεράστια διαφορά στα μπάτζετ

Η ιστορία του Παναθηναϊκού είναι συνυφασμένη με τίτλους. “Θα εξαρτηθεί από το διοικητικό κομμάτι. Αν το μπάτζετ μας είναι αυτό, δεν μπορείς να πας για πρωτάθλημα”.

Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι στο ποδόσφαιρο δεν γίνονται θαύματα. Το πήρε και η Λέστερ. Αλλά αντικειμενικά και ρεαλιστικά με το μπάτζετ που έχουμε αυτή τη στιγμή δεν μπορείς να πεις ότι πας για πρωτάθλημα

“Δεν μπορείς να κρίνεις ένα μπάτζετ των 5 εκατομμυρίων με ένα των 60. Ο ΠΑΟΚ έχει τουλάχιστον 60 εκατομμύρια μπάτζετ, ο Ολυμπιακός 30. Αυτό που δεν καταλαβαίνουμε είναι ότι ένας παίκτης που έχει 200.000 δεν έχει μεγάλη διαφορά από έναν παίκτη των 400.000. Μ’ έναν παίκτη όμως που έχει 1 ή και 1,5εκ, η διαφορά είναι μεγάλη. Σκεφτείτε να είχαμε εμείς, στο δικό μας μπάτζετ, πέντε παίκτες του 1 εκατομμυρίου. Εγώ δεν λέω να φτιάξουμε ένα μπάτζετ 60 εκατομμυρίων. Αλλά θεωρώ ότι σε βάθος χρόνου ο Παναθηναϊκός, μία μεγάλη ομάδα, μπορεί να έχει ένα μπάτζετ μεταξύ 12 και 15 εκατομμυρίων. Αυτή τη στιγμή δεν πρέπει να βάλουμε τα θέλω μας πάνω από την πραγματικότητα “.

Ήξερε καλά ποιον Παναθηναϊκό αναλάμβανε, το ρόστερ το έμαθε και το εμπιστεύτηκε. ” Αν θυμηθείτε τις δηλώσεις μου από την προετοιμασία, είχα πει ότι δεν πρέπει να στεκόμαστε ούτε σε πρόσωπα ούτε σε συνθήκες ούτε σε ηλικία. Ζητούσα να μας κρίνουν ως ποδοσφαιρικές οντότητες και αυτό που η ομάδα βγάζει στον αγωνιστικό χώρο. Δεν είπα ποτέ ότι όλη η ομάδα είναι νεαροί. Πολλά από τα παιδιά όμως είτε δεν είχαν συμμετοχές είτε είχαν ελάχιστες. Σ’ ένα συνολικό ρόστερ με περιορισμούς, δε, πρέπει να δεις πόσοι είναι στο ρόστερ και πόσο χρήσιμοι είναι.

Εγώ μπορεί να κρίνω πως σ’ ένα ντέρμπι χρειάζομαι πρώτα απ’ όλα την εμπειρία του Μουνιέ αντί του Μπουζούκη γιατί σε ματς ειδικών συνθηκών θέλω πιο έτοιμους. Στο ρόστερ όμως ανήκουν ο Μπουζούκης, ο Χατζηγιοβάνης, ο Κότσαρης, ο Αποστολάκης, ο Μαυρομάτης, ο Πούγγουρας, ο Χατζηθεοδωρίδης, ο Καμπετσης, ο Βέργος, ο Εμμανουηλίδης, ο Στάικος “. Διευκρινίζει βέβαια ότι ” δεν ζητήσαμε ποτέ να μας κρίνουν με επιείκεια. Πήγαμε με το ανάποδο. Η νοοτροπία μας είναι συγκεκριμένη και κοιτάμε να εξελιχθούμε ως ομάδα και πάνω σε αυτό ανεξάρτητα από την ηλικία να γινόμαστε καλύτεροι“.

Προσωποποίησε μάλιστα την εξέλιξη αυτή στην επόμενη φράση του. ” Μπορεί όλοι να στεκόμαστε στους νέους ή στη μεσαία ηλικία και μιλάμε μετά για τους έμπειρους. Αν θα με ρωτούσε όμως κάποιος ποιος είναι ο πιο βελτιωμένος δεν θα έλεγα νέο, θα έλεγα τον Κολοβέτσιο. Τον είχα παρακολουθήσει πέρυσι και πρόπερσι και τον ξέρω. Η συνέπεια, η προπόνηση του, το μυαλό του. Στεκόμαστε πολύ στους νέους, αλλά πρέπει να είμαστε δίκαιοι. Πρόκειται για τον πιο εξελιγμένο παίκτη του Παναθηναϊκού αυτή τη στιγμή“.

Η δουλειά για το σπίτι και το ‘ουδείς αδιάβαστος’

Όλοι πάντως παίρνουν δουλειά για το… σπίτι. ” Σε εβδομαδιαία βάση ακολουθείται μια συγκεκριμένη διαδικασία, σύμφωνα με την οποία όταν περάσει ένα ματς όσοι έχουν αγωνιστεί θα πάρουν ηλεκτρονικά όλες τις ενέργειές τους αναλυτικά. Ο καθένας προσωπικά έτσι ώστε μετά το ρεπό της Τρίτης να έρθουν έτοιμοι σε σχέση με τον εαυτό τους. Θα ξέρουν πως ήταν. Όλοι όσοι έχουμε είναι πάρα πολύ πειθαρχημένοι, ουδείς έχει έρθει αδιάβαστος και όταν θα έρθει μετά η ανάλυση του προπονητή την Τετάρτη πάνω σε αγωνιστικά κομμάτια, θα καταλάβει που πρέπει να βελτιωθεί. Δεν λέμε ποτέ ότι το κάναμε άσχημα, αλλά ότι κάτι δεν το κάναμε καλά και οφείλουμε να το βελτιώσουμε. Έχει διαφορά το πώς το λες.

Η εικόνα είναι χίλιες λέξεις. Δεν χρειάζεται να πω εγώ τι δεν κάναμε σωστά. Βάζουν οι ίδιοι την εικόνα στο μυαλό τους και καταλαβαίνουν ότι πάνω εκεί θα δουλέψουμε μετά

Κατά τον Γιώργο Δώνη ” το κομμάτι της αξιοκρατίας είναι πάντα περίεργο γιατί ο καθένας μπορεί να θέλει να σου επιτεθεί ή να σκεφτεί, ακόμη και ποδοσφαιριστές, για την επιλογή που μπορείς να κάνεις στην 11άδα, στην αποστολή. Ότι μπορεί να σου πουν ότι τον Δώνη τον βάζεις επειδή είναι ο γιος σου. Ή τον άφησε στον πάγκο γιατί αισθάνεται ενοχές μην και του πουν ότι βάζει το γιο του. Ο καθένας το ερμηνεύει όπως θέλει. Εγώ το κάνω γιατί πιστεύω ότι είναι η κατάλληλη επιλογή και προσπαθώ μέσα από την εξέλιξή τους να δικαιωθούν“.

Απορρίπτει, λοιπόν, τους διαχωρισμούς, ενώ είναι κάθετος όταν τον ρωτάς αν ένας παίκτης έχει δικαίωμα να φέρει αντίρρηση στο πλάνο. ” Όχι, δεν μπορεί να το πει αυτό. Ούτε μου έχει συμβεί ποτέ. Έχω πει στους παίκτες μου ότι όποτε τους δημιουργηθεί μία απορία, θα πρέπει επί τόπου να μας ρωτούν. Δεν προσπαθούμε να επιβάλουμε πράγματα. Δείχνουμε στους παίκτες μας και τους κάνουμε να το καταλάβουν ότι αυτός είναι ο σωστός τρόπος. Με μας υπάρχει ένα θέμα. Αλλάζουμε συχνά το πλάνο και οι τακτικές συμπεριφορές πρέπει να είναι διαφορετικές. Να έρθει όμως παίκτης και να πει ας πούμε εγώ δεν παίζω 3-4-3 και θέλω να παίζω 4-2-3-1, όχι“.

Μόνο επί προσωπικού μπορεί να επιτρέψει παρεμβάσεις. ” Αυτό δεν είναι πρόβλημα. Υπάρχει το παράδειγμα του καλοκαιριού. Είχα πει στον Γιόχανσον ότι θέλω να τον δοκιμάσω ως στόπερ στην τριάδα για να διαπιστώσω πως θα συμπεριφερθεί. Δεν του άρεσε, το είδα. Το συζητήσαμε. Είπαμε ότι μπορεί να του χαλάσει το μυαλό το ότι δεν του άρεσε, να μην πηγαίνει δυνατά στις μονομαχίες. Και του είπα θα σε υπολογίζω μόνο ως δεξί μπακ σε τετράδα ή τριάδα. Εσύ όμως από την πλευρά σου θα πρέπει να βάλεις στο μυαλό σου τη διαδικασία ότι θα κοντραριστείς με τον Κουλιμπαλί. Μετά είδα ότι μπορεί να γίνει στόπερ ο Κουλιμπαλί. Ο παίκτης πρέπει να εξελίσσεται και να ασκηθεί σε πράγματα στα οποία μπορεί να πιστεύει ότι δεν είναι καλός“.

“Ζητήσαμε από τους παίκτες να μας πουν τι βλέπουν θετικά στην ομάδα”

Όχι πως δεν θα ‘ψάξει’ την άποψή τους, την επιζητά για την ομαλή λειτουργία. ” Κάναμε μια κουβέντα στ’ αποδυτήρια αιφνιδιαστική χωρίς να την περιμένουν οι παίκτες και ζητήσαμε να μας πουν οι ίδιοι στο 1/3 του πρωταθλήματος, από την προετοιμασία μέχρι σήμερα, τι βλέπουν θετικά στην ομάδα και ποια χρήζουν βελτίωσης. Μου έδωσαν τις απαντήσεις που είχα γραμμένες στο χαρτί μου. Πρέπει να υπάρχει feedback στην επικοινωνία. Όπως εγώ αξιολογώ τους παίκτες μου καθημερινά, το ίδιο πρέπει να κάνει και ο ποδοσφαιριστής για τον εαυτό του. Αυτός του μεταδίδω. Ότι δεν ήρθε, έκανε μια προπόνηση κι έφυγε.

Πρέπει να σκεφτούν τι έκαναν στην προπόνηση και τι τους ζητάει ο προπονητής, ανάλογα με τη θέση. Αυτό το έχουμε καταφέρει με πάρα πολλές συζητήσεις, επεμβαίνοντας στο μυαλό των παιδιών για να ξέρουν τι ζητάω εγώ ανάλογα με τη θέση και να βλέπουμε τη βελτίωσή τους. Μετά χαίρονται και οι ίδιοι. Η εξέλιξή τους είναι συνάρτηση ταλέντου και αντίληψης. Έχουμε έξυπνα παιδιά νομίζω“.

Μεταξύ αυτών και ο μικρότερος όλων, ο Εμμανουηλίδης. Γιατί δεν παίζει όσο οι άλλοι; ” Ο Δημήτρης είναι ένα παιδί που έχει ταλέντο, αλλά θα πρέπει να μάθει να λειτουργεί και μέσα από το τακτικό κομμάτι και όχι μόνο μέσα από τα προσόντα. Πέρασε ένα διάστημα που δεν ήταν καλά, δεν έκανε προετοιμασία, ήρθε μία απότομη κατηφόρα γι’ αυτόν που οφειλόταν στο σώμα του. Και έπρεπε να μείνει έξω για να ξεκουραστεί και να επανέλθει“.

Επανήλθε ήδη στο εντός έδρας παιχνίδι με τον Απόλλωνα. Θα εμφανιστούν κι άλλοι, διότι ” έχουμε παιδιά που μπορεί μέχρι στιγμής να μην έχουν παίξει αλλά θα παίξουν στη συνέχεια. Έχουμε πίστη σ’ αυτό. Είναι κάποια παιδιά που αυτή τη στιγμή έχουν μείνει λίγο πίσω, αλλά έχουν προσόντα. Υπάρχουν και παιδιά από την Κ19 που μπορούν να ανέβουν“.

“Δεν υπάρχουν Έλληνες κάτω των 23 ετών καλύτεροι από τους δικούς μας”

Κοινώς οι μεταγραφές μετατίθενται για το καλοκαίρι, αν και εφόσον, καθώς ” δεν θεωρώ ότι υπάρχουν παίκτες κάτω των 23 ετών, Έλληνες, που είναι καλύτεροι απ’ αυτούς που έχουμε“. Ούτε καν ο Ντίνος Μαυροπάνος, ακόμη κι αν το συμβόλαιό του πληρώνεται από την Άρσεναλ. ” Έχουμε τη φιλοσοφία ότι οι Έλληνες παίκτες που θα έρχονται θα πρέπει να ανήκουν στην ομάδα μας. Να πάρω έναν ξένο δανεικό για να μου κάνει τη διαφορά για ένα χρόνο, ναι. Να πάρω όμως έναν Έλληνα παίκτη που τον εξελίξω για να γυρίσει στην Άρσεναλ; Προτιμώ να εξελίξω τον Μαυρομάτη. Και θα παίξει ο Μαυρομάτης στην Εθνική“.

Όλ’ αυτά εκτυλίσσονται -για την ώρα- στο Κορωπί. Του αρκεί. ” Εμένα μου αρέσει. Απλά υπάρχουν ιδιαίτερες κλιματολογικές συνθήκες. Η Παιανία είναι κάτι το τελείως διαφορετικό βέβαια, πολύ καλύτερο, δεν συγκρίνονται. Αν επενδυθούν χρήματα σ’ αυτό, πρόκειται για προπονητικό κέντρο που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα μεγάλα ευρωπαϊκά. Μοιάζει με κλειστό κάστρο, θυμίζει πολύ τα προπονητικά κέντρα των μεγάλων ιταλικών ομάδων, της Γιουβέντους, της Μίλαν κτλ. Θα ήταν το ιδανικό να επιστρέψουμε στην Παιανία“.

Προπονητικό κέντρο αλλάζει, μην του πεις μόνο ν’ αλλάξει τιμ συνεργατών. Οι δικοί του άνθρωποι. Οι δύο κλήσεις που διέκοψαν προσωρινά την κουβέντα μας ήταν απ’ αυτούς. ” Ξεκίνησα με τον τον Μάκη τον Αγγελίνα και τον Γρηγόρη τον Γεωργίτσα. Είμαι αυστηρός με τους συνεργάτες μου, αλλά το βασικό κριτήριο είναι ότι θα ήθελα να τους βλέπω να εξελίσσονται και αυτοί. Η εξέλιξη έρχεται με κόπο. Ο Μάκης και ο Γρηγόρης σήμερα δεν έχουν καμία σχέση μ’ αυτό που ήταν πέντε χρόνια πριν. Η εμπιστοσύνη δεν είναι το πιο βασικό κομμάτι, για μένα έρχεται δεύτερη.

Το πρώτο είναι να αποδίδουν στη δουλειά και να εξελίσσονται. Μετά μπήκε στο τιμ ο Μένταν που τον είχα παίκτη και εν συνεχεία σκάουτ, είναι απίστευτα εργασιομανής. Ο Παναγιώτης ο Μαλιαρίτσης ήρθε κοντά μας στον Ατρόμητο. Στη Σαουδική Αραβία τέλος, που είχαν την άνεση, αποφάσισα να φέρω και έναν αναλυτή. Στον ΠΑΟΚ είχα τον Λεμονάκη, εξαιρετικός, τον ήθελα αλλά πήγε στην Γουότφορντ με τον Μάρκο Σίλβα. Έβαλα λοιπόν τον Γιώργο τον Γεωργιάδη να μάθει τη δουλειά δίπλα στον Λεμονάκη και τον πήρα μαζί μου. Έχει και αυτός την εξέλιξη που έπρεπε να έχει.

Έχουμε μία λειτουργία που εξελίσσεται. Τσακωνόμαστε πολλές φορές. Ο Μένταν και ο Γεωργιάδης είναι σε σταθερή επικοινωνία με τον Αγγελίνα. Να του δώσουν φωτογραφίες για το πως χτυπάει, ας πούμε, ο αντίπαλος τα στημένα και να μου δώσει εν συνεχεία εμένα ο Μάκης την κατάλληλη πληροφορία. Ε, μπορεί να τύχει να μην έχω τη σωστή πληροφορία και να πω ‘τι μαλ… είναι αυτές που μου είπατε’. Είναι μικρά πράγματα. Σοβαρά δεν έχουμε μαλώσει ποτέ. Εκνευρίζομαι πολύ όταν θέλω να πάω για καφέ και δεν βρίσκω κανέναν τους“. Γελάει φυσικά…

“Ο ρόλος του Νταμπίζα είναι ξεκάθαρος”

Με τον Νίκο Νταμπίζα, προϊστάμενό του στην ιεραρχία, δεν χρειάζεται να πάει για καφέ. Γνωρίζει ο ένας που θα βρει τον άλλον: στην προπόνηση. ” Με τον Νίκο είχαμε ανέκαθεν καλή επικοινωνία, από την εποχή που τον είχα παίκτη στην ΑΕΛ. Συζητούσαμε ποδοσφαιρικά και στη συνέχεια. Απλά είναι διαφορετική η φιλική σχέση και διαφορετική η επαγγελματική. Είδαμε και οι δύο πως λειτουργούσαμε το πρώτο μήνα, μάθαμε ο ένας τον άλλον.

Η δουλειά του Νίκου δεν περιορίζεται μόνο στο να ψάξει τους παίκτες που χρειάζεται η ομάδα. Σημαντικό κομμάτι είναι και η επικοινωνία του με τον προπονητή

Στην Ελλάδα συνήθως δεν το καταλαβαίνουμε το ρόλο του τεχνικού διευθυντή. Για μένα είναι ξεκάθαρος. Είναι ο άνθρωπος της διοίκησης που όμως πρέπει να έχει τεχνικές γνώσεις για να αξιολογήσει τον προπονητή και τους ποδοσφαιριστές. Προσοχή: δεν είναι δουλειά του τεχνικού διευθυντή να πει στον προπονητή ποιους παίκτες θα χρησιμοποιεί. Μπορεί όμως να έχει σαφή άποψη για την ομάδα, να την αναλύσει μαζί με τον προπονητή, να ανταλλάξουν οπτικές πάνω στο ρόστερ. Ο Νίκος δεν μου έχει πει ποτέ ότι πρέπει να παίξει αυτός ή ο άλλος. Αναλύει τη σκέψη μου βλέποντας την προπόνηση και μιλάμε πάνω σ’ αυτό, δεν στέκεται σε πρόσωπα“.

Ιδανικός συνομιλητής είναι επίσης ο Δημήτρης Σαραβάκος, μια φιγούρα που δεσπόζει στο ‘τριφύλλι’. Τον πρωτοσυνάντησε πιτσιρικάς όταν αυτός ήταν σταρ, τώρα είναι εντελώς διαφορετικά. “Εγώ πάντα για τον Δημήτρη, ως μικρός, αισθανόμουν μεγάλο δέος. Είχαμε διαφορά ηλικίας, δεν ήμασταν πολύ κοντά στ’ αποδυτήρια, ήμασταν απλώς συμπαίκτες. Από τη συνεργασία που έχουμε πλέον καταλαβαίνεις πόσο υψηλού επιπέδου άνθρωπος είναι. Σε οτιδήποτε θα συζητήσεις μαζί του, κόντρα στην εικόνα που έχει ο κόσμος γι’ αυτόν θεωρώντας τον κλειστό, έχει πολύ μεγάλη ποιότητα λόγου σε αυτό που θα τεκμηριώσει.

Εγώ όσες κουβέντες έχω μαζί του, δεδομένης της καθημερινής τριβής μας, αυτό που μου κάνει τρομερή εντύπωση, πέρα από το ήθος του, είναι ο τρόπος επικοινωνίας μ’ όλους μας. Δεν το συζητάω ότι τον έχει ανάγκη ο Παναθηναϊκός. Τον θέλω πάντα να είναι μαζί μας στην προετοιμασία, να είναι στην καθημερινότητα, στα ξενοδοχεία. Οι παίκτες γνωρίζουν ποιος είναι. Σ’ ένα από τα βίντεο που φτιάξαμε ήταν και ο Σαραβάκος μέσα. Ο Δημήτρης είναι πολύ μεγάλη ιστορία στο ελληνικό ποδόσφαιρο και αισθάνομαι τυχερός που κατάφερα να τον γνωρίσω καλύτερα αυτό το διάστημα“.

Φυσικά και ο Γιώργος Δώνης δεν σκοπεύει να σε μπερδευτεί σε χωράφια κανενός, χωράφια που δεν είναι της αρμοδιότητάς του. “Τις ευθύνες τις αποδέχομαι, δεν έχω πρόβλημα. Σε όλους μας όμως αρέσει το ιδανικό σενάριο και το ιδανικό σενάριο είναι αυτό που έχουμε αυτή τη στιγμή. Εγώ δεν είμαι στην ομάδα για να ψάχνω να βρω τους παίκτες ούτε για να είμαι συνεχώς σε επικοινωνία με τους ατζέντηδες. Η δουλειά μου είναι να πω ότι σ’ αυτήν την θέση χρειαζόμαστε ένα παίκτη με αυτά τα χαρακτηριστικά και ο Νταμπίζας να μου βρει δέκα επιλογές και αφού τις αναλύσουμε όλες να πάρουμε την απόφαση. Στο ΑΠΟΕΛ, που η λειτουργία είναι διαφορετική, έπρεπε να μιλάω 10 ώρες την ημέρα στο τηλέφωνο. Δεν είναι αυτή η δουλειά μου όμως“.

Ίσως στο μέλλον, γιατί για παράγοντας ούτε το έχει σκεφτεί ούτε τα χρήματα διαθέτει. ” Ωραία, θα μιλάω με τον προπονητή και θα του λέω τι θα κάνει“. Ξηγημένα πράγματα.

Τον Αναστασιάδη μάλιστα θα τον επέλεγε ως ομοσπονδιακό, γιατί ” μπορεί να προσφέρει. Η εθνική θα αποκτήσει καλή νοοτροπία. Για τους προπονητές και την επιλογή τους πιστεύω το εξής: μέσα σε δύο μήνες μπορείς να καταλάβεις αν ο προπονητής που έχει διαλέξει σου κάνει ή όχι. Μη σου πω και από τον πρώτο μήνα. Βλέπεις αν δουλεύει ή όχι, τέλος. Αν δεις ότι ο προπονητής σου δουλεύει, έχει προγραμματισμό, κάνει καλή προπόνηση και διαχειρίζεται καλά τους παίκτες, εγώ θα τον κρατούσα ακόμη και μετά από 10 ήττες. Εκτός αν έχει πρόβλημα στο coaching, στη διαχείριση την ώρα του ματς. Τότε και πάλι θα τον έδιωχνα“.

“Ο Δανιήλ ήταν 1000 χρόνια μπροστά”

Εκτός, αν τον έλεγαν Βασίλη Δανιήλ. ” Δεν ήταν απλά 100 χρόνια μπροστά όπως έλεγε, ήταν 1000 χρόνια μπροστά. Αυτό το κρίνω τώρα μέσα από τις προπονήσεις που κάναμε εκείνη την εποχή. Επειδή είχα από μικρός το ψώνιο να καταγράφω τις προπονήσεις όλων των προπονητών μου, ο κυρ-Βασίλης ήταν πολύ μπροστά. Η δουλειά που γίνεται τώρα είναι πιο εξειδικευμένη. Δεν φταίνε οι παλιοί προπονητές, έτσι ήταν το ποδόσφαιρο τότε“.

Τότε που ο Γιώργος Δώνης ήταν ακόμη ποδοσφαιριστής και κάλπαζε από δεξιά. ” Σήμερα θα γινόμουν πολύ μεγάλος παίκτης“. Με μια προϋπόθεση: να είχε προπονητή τον Γιώργο Δώνη!