Ο Γιάννης Πιτσιλαδής ετοιμάζει τα παγκόσμια ρεκόρ χωρίς ντόπινγκ
Η αίσθηση του Γιάννη Πιτσιλαδή, με ρίζες από το Πλωμάρι Λέσβου, ότι 'βοήθησε' στα παγκόσμια ρεκόρ που έχουν γίνει στις μεγάλες αποστάσεις, είναι αρκετή για να τον κάνει να τραβάει τα μαλλιά του.
“Όχι“. Αυτή είναι η κοφτή και άνευ αμφισβητήσεως απάντηση που ο Γιάννης Πιτσιλαδής δίνει σε όσους τον συγχαίρουν για το περυσινό ανεπίσημο παγκόσμιο ρεκόρ του Έλιουντ Κιπτσόγκε, στον Μαραθώνιο της Βιέννης, με το 1.59.40. Η επανειλημμένως ομολογούμενη επιθυμία του ήταν να πέσει ένα αθλητής τις 2 ώρες. Αλλά όχι και όχι.”Μη με αναφέρεις στην ίδια πρόταση. Αυτό που έγινε δεν ήταν αυτό που θέλω“, είπε στο Contra.gr.
Δεν ήταν ‘δικό του’ το κατόρθωμα του Κενυάτη και δεν ήθελε να γίνει με αυτόν τον τρόπο. Τόσο που”όταν έγινε το ρεκόρ, φώναξα 11 Κενυάτες αθλητές να τρέξουν στον Μαραθώνιο της Γρανάδα, που είναι κατηφορικός. Οι περισσότεροι αντιμετώπισαν πρόβλημα με τη βίζα και δεν εμφανίστηκαν. Ο ένας από τους δύο που ήρθαν, με 10 χιλιόμετρα να απομένουν, πήγαινε πιο γρήγορα από τον Κιπτσόγκε. Μετά έπαθε κάκωση, αλλά το βλέπεις το νόημα. Ήμουν εκεί όταν ο Κιπτσόγκε έκανε το ρεκόρ. Οι συνθήκες ήταν τέλειες. Ήταν ένας fake Marathon“.
Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μπράιτον, μέλος της επιστημονικής Επιτροπής της ΔΟΕ, ο επιστήμονας που προσυπογράφει τη μάλλον πιο ρομαντική ιστορία στον αθλητισμό. Ο ερευνητής. Δεν θυμούνται πολλοί αναγνώστες το κείμενο για τους γιατρούς και το ποδόσφαιρο, αν πάντως δεν είναι η πιο ρομαντική ιστορία του κόσμου, το όνειρο ενός επιστήμονα, με ένα κάρο σπουδές και φοιτητές εθελοντές που γεμάτοι πάθος προσπαθούν να πιάσουν το αδύνατο, για έναν αθλητισμό δίχως απαγορευμένες ουσίες, τότε ποια είναι;
Ο Πιτσιλαδής βρίσκεται στο Πλωμάρι μαζί με τους γονείς του αυτήν την εποχή. Εργάζεται ακατάπαυστα από τη Λέσβο. Την Ελλάδα μήτε την είδε όταν γεννήθηκε μήτε όταν μεγάλωσε. Γεννήθηκε στην Αυστραλία, μεγάλωσε στη Νότια Αφρική. Για να ξεπεράσεις και να αφήσεις πίσω σου οριστικά τα στερεότυπα, χρειάζεται και τύχη.
Σε εκείνον, η φράση ‘νυν υπέρ πάντων ο αγών’, μέσα στο επικολυρικό στοιχείο, ταιριάζει απολύτως. Η προσπάθειά του έγκειται στην καταπολέμηση του ντόπινγκ. Όλες οι συναντήσεις που έκανε ή θα κάνει σε αυτό έγκεινται. Όταν μιλάει με κατοίκους του νησιού για τα ρεκόρ και τα παπούτσια, διαπιστώνει ότι”οι περισσότεροι δεν έχουν ιδέα. Θέλω να έχει κάποιο νόημα η συμμετοχή της Ελλάδας στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όχι να κρατάει μόνο τη σημαία, γι’ αυτό κι ο κόσμος πρέπει να έχει πληροφόρηση. Πρέπει όλοι οι επαγγελματίες, κι εσείς (σ.σ. οι δημοσιογράφοι) να ανησυχείτε“.
Η πεποίθησή του, την οποία έχει εκφράσει και σε ημερίδα του ΣΕΓΑΣ αλλά και σε συνάντηση που είχε με πολλούς επιστήμονες-καθηγητές στην Αρχαία Ολυμπία το 2019, όταν δημιούργησαν την περίφημη Ολυμπιακή Δήλωση, είναι ότι ένας αθλητής μπορεί να κατέβει τις 2 ώρες στον Μαραθώνιο χωρίς οποιαδήποτε βοήθεια. Τώρα, με τα παγκόσμια ρεκόρ να έχουν σπάσει σε όλες τις μεγάλες αποστάσεις από το 2016, η έκκλησή του για βοήθεια είναι πιο μεγαλόφωνη από ποτέ.”Η Νike με την πλάκα του άνθρακα κέρδισε και τα 6 μετάλλια στους Μαραθωνίους του Ρίο. Σε όρους παπουτσιού, η Adidas κάνει το ίδιο πράγμα και ο κόσμος του κλασικού αθλητισμού είναι έρμαιο, αφού η σχέση με τους σπόνσορες είναι πολύ ισχυρή. Πότε θα σταματήσει αυτή η τρέλα; Το παραδοσιακό ντόπινγκ δίνει ένα πλεονέκτημα 2% με 3%, ενώ τα παπούτσια δίνουν μέχρι και 8%. Το ‘τεχνολογικό ντόπινγκ‘ αντικαθιστά το παραδοσιακό ντόπινγκ”.
Πράγματι και η Αdidas. Με το μοντέλο Adizero Adios Pro, η Κενυάτισσα Περές Τζέπτσιρτσιρ έτρεξε τα 21,1 χλμ., δηλαδή τον Ημιμαραθώνιο της Πράγας μόνο για Γυναίκες, σε 1.05.34. Πρόκειται για ανεπίσημη επίδοση, παρ’ όλα αυτά είναι η 10η καλύτερη στην ιστορία -και για τα δύο φύλα. Λίγο αργότερα, στη Βαλένθια, ο Κίμπιγουοτ Κάντι ‘σπαράλιασε’ το αντίστοιχο παγκόσμιο ρεκόρ των ανδρών, τρέχοντας την απόσταση σε 57.32 φορώντας αυτά τα παπούτσια.
Υπάρχουν μερικές ιδέες που έχει το μέλος της επιστημονικής επιτροπής της ΔΟΕ. Στην ομάδα των εθελοντών (διότι η συντριπτική πλειονότητα των κονδυλίων έχει κοπεί εδώ και δύο χρόνια) ερευνητών, οι οποίοι δουλεύουν μαζί του, έχει μπολιάσει το πάθος για έναν καθαρό αθλητισμό. Μεταξύ αυτών είναι και ένας Έλληνας, ο Κωνσταντίνος Αγγελούδης, γιος του Στέλιου, που είναι ο αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής. Είναι ένας από τους επιστήμονες που σε συνεργασία με το δρ. Σεμπαστιέν Ρασινέ μελετούν την προστασία του αθλητή από τραυματισμούς και άλλες ασθένειες. Με τον ίδιο σε ένα γκρουπ επιστημόνων και επικεφαλής τον Πιτσιλαδή, κέρδισαν μία χορηγία Ιατρικής και Επιστημονικής Έρευνας από τη ΔΟΕ, για ένα άρθρο που τιτλοφορήθηκε ‘Προστατεύοντας τους αθλητές κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο 2020’.
Αυτή η αναβολή, για ένα χρόνο, αφού ο καθηγητής είναι σίγουρος ότι θα γίνουν, τους δίνει την ευκαιρία να πιέσουν ώστε να παρουσιάσουν επί του πρακτέου τις ιδέες τους, μια και για τους δρομείς το κλίμα στην πόλη της Ιαπωνίας είναι ακατάλληλο για αθλητές και τρέξιμο. Όλες οι μεγάλες αποστάσεις στους Ολυμπιακούς Αγώνες, γενικότερα, λόγω της ζέστης, δεν έχουν τους χρόνους που γίνονται στα υπόλοιπα τουρνουά που διεξάγονται φθινόπωρο ή χειμώνα. Στην Οσάκα, όπου προορίζεται ο Μαραθώνιος, η κατάσταση είναι επίσης απελπιστική.
Ο Πιτσιλαδής στέλνει μηνύματα προς πάσα κατεύθυνση, προκειμένου ο ανταγωνισμός να αφορά στους αθλητές και όχι στις εταιρείες. Επιπροσθέτως, δεν ανησυχεί μόνο για τα παπούτσια. Η Sony λάνσαρε ένα προσωπικό air conditioner, που μπορεί όποιος επιθυμεί να τον φοράει στην πλάτη του για να αντέχει τη ζέστη. Η αποκάλυψη έγινε το καλοκαίρι του 2019 και οι Ιάπωνες ήθελαν να τον παρουσιάσουν επισήμως στο Τόκιο, το καλοκαίρι του 2020. Ακόμα ένα εξωτερικό πλεονέκτημα για τον αθλητή.
“Σαν να μην έχω τρέξει”
Η πρόσβαση του Πιτσιλαδή στα παπούτσια έφερε υπαρξιακό προβληματισμό. Το πλάνο του για έναν καθαρό αθλητισμό αφορούσε και σε παπούτσια, αλλά η διαδικασία έγινε τερατική, πολύ περισσότερο από όσο μπορούσε να φανταστεί. Στις 31 Ιανουαρίου 2020, η εγκύκλιος της IAAF έγραψε ότι η σόλα των παπουτσιών μπορεί να έχει μέγεθος έως 4 εκατοστά. “Μέσα σε μία εβδομάδα, η Nike παρουσίασε το παπούτσι της, με τη σόλα του στα 3,95 εκατοστά. Ένα παπούτσι θέλει έως και 6 μήνες για να φτιαχθεί, οπότε ήξεραν τον κανονισμό που θα έβγαινε, ήταν έτοιμοι“, τόνισε.
Τα παπούτσια για τον ερευνητή με τις ελληνικές ρίζες θα ήταν ένα βοήθημα, αλλά “θα έπρεπε οποιοδήποτε μέσο χρειαζόταν ο αθλητής, να είναι επιτρεπτό σε όλους“. “Στόχος μας ήταν να μετατρέψουμε σε επιστήμη το πλάσιμο και να ξεφύγουμε από τη φαρμακευτική αγωγή. Θα έπρεπε να βλέπουμε τους καλύτερους αθλητές και εκείνους που θα ήταν πιο ικανός τη συγκεκριμένη μέρα, να νικούσε. Ο αγώνας έχει ενδιαφέρον όταν έχεις την υποψία ότι μπορεί να νικήσει οποιοσδήποτε αθλητής. Δεν υπάρχει αυτό τώρα, συν τοις άλλοις, όλοι οι αθλητές μπορούν να φορέσουν το ίδιο παπούτσι, αλλά σε λίγους να ταιριάζει. Αυτήν τη στιγμή, νιώθω ότι άνοιξα το κουτί της Πανδώρας. Πρέπει να ευθύνομαι εγώ. Βίασαν την ιδέα μου. Το ‘βίασαν’ είναι μια βαριά λέξη, αλλά έτσι αισθάνομαι“, ανέφερε, δίχως η φωνή του να μπορεί να κρύψει τη συνολική απελπισία.
Ο Πιτσιλαδής είχε πειστεί για το εγχείρημά του. Δεν είναι χιμαιρώδες. Μπορεί να αντιμετωπίζει βλέμματα αμφιβολίας και αμφισβήτησης, μερικές φορές και σαρκασμού, αλλά το είδε να συμβαίνει. Ως φυσιολόγος του θρυλικού Κενενίσα Μπεκέλε, είδε τον αθλητή του, τον Σεπτέμβριο του 2019, να κάνει 2.01.41 στον Μαραθώνιο του Βερολίνου, μόλις 2 δευτερόλεπτα κάτω από το δικό του παγκόσμιο ρεκόρ. Μέχρι να φορέσει ο Κιπτσόγκε τα Vaporfly, ο Μπεκέλε ήταν το φαβορί όχι μόνο για το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, αλλά και για να κατέβει τις 2 ώρες. Μπορεί να είναι επιστήμονας, αλλά ως ρέκτης του κλασικού αθλητισμού, ο Πιτσιλαδής φανταζόταν τη συγκεκριμένη στιγμή. Πλέον, το όνειρό του εξανεμίστηκε, αλλά όχι κι ο ρομαντισμός. Ο Μπεκέλε είναι 38 ετών και θα τελειώσει την καριέρα του στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Θα το κάνουν μαζί.
Το ίδιο παπούτσι δοκίμασαν. Ο Μπεκέλε έτρεξε μία απόσταση και πραγματικά εντυπωσιάστηκε.”Μου είπε ‘είναι σαν να μην έχω τρέξει’. Προφανώς αυτό βοηθάει στην προπόνηση, αφού οι αποστάσεις που κάνεις είναι μεγαλύτερες“.
Αλλά…
“Αλλά όταν έδωσε τα παπούτσια στον αδελφό του, Ταρίκο, ήταν σαν τούβλα. Αυτό σημαίνει ότι μετά τα 200 χλμ. είναι άχρηστα“. Ο αθλητής μπορεί να έχει πρόσβαση στο παπούτσι, αρκεί να είναι γρήγορος και να ξέρει τις ημερομηνίες που βγαίνουν, αλλά μόνο ο χορηγούμενος από την εταιρεία αθλητής μπορεί να προμηθεύεται ένα από τα μοντέλα της Νike, Vaporfly και Dragonfly, χωρίς να ανησυχεί. Άρα, παρ’ όλο που πρόκειται για παπούτσια εμπορίου, δεν μπορείς να τα αποκτήσεις αν σε σπονσοράρει κάποια άλλη εταιρεία ή όταν, πια, δεν σου προσφέρουν καμία βοήθεια.
Ο Πιτσιλαδής θεωρεί ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα έχουν οι αθλητές:“Ο Γουίλσον Κίπσανγκ ήταν ένας πολύ ικανός αθλητής. Τον ξέρω πολύ καλά, δεν είχε σχέση με το ντόπινγκ. Έτρεχε με την Adidas όταν βγήκαν τα παπούτσια. Είχε μειονέκτημα από 3% έως 6% κάθε φορά. Δεν μπορούσε να νικήσει σε αγώνες κι η εταιρεία δεν τον άφηνε να αλλάξει το παπούτσι του. Έπαθε κατάθλιψη, έγινε αλκοολικός και τιμωρήθηκε για ντόπινγκ“.
Η θλίψη του αθλητή, του Μπεκέλε εν προκειμένω, που “είναι στην οικογένειά μου“, είναι μια εικόνα που δεν τον αφήνει να ησυχάσει. “Οι φαν του αθλητισμού δεν θα δουν ποτέ τον καλύτερο Μπεκέλε“, αναφωνεί, με έκδηλη τη θλίψη. Γι’ αυτό έχει κηρύξει τον ανένδοτο, σε όλα τα Μέσα που έχει μιλήσει, είτε πρόκειται για το BBC, την Telegraph, τους Times του Λονδίνου, στους οποίους έγραψε ένα σχόλιο που ασχολήθηκε με αυτό το πρόβλημα. Το θέμα του είναι να μείνει στην επιφάνεια, να μην ξεφτίσει.
Διότι δεν είναι φυσιολογικό. Το πρόβλημα δεν είναι ο Κιπτσόγκε ή ο Τζόσουα Τσεπτέγκεϊ, που έκανε προσφάτως το μυθικό 26.11 στα 10.000μ.”Και οι δύο είναι πολύ καλά παιδιά”. Το ζήτημα είναι ότι ο Τσεπτέγκεϊ “είχε χρόνο 26.48 και έτρεξε σε 26.11” τα 10.000μ. Αυτό είναι τρομακτικό. Η διαφορά των 37 δευτερολέπτων είναι, όσο κι αν δεν υπάρχουν όρια, αδύνατη για έναν αθλητή σε αυτήν την ηλικία. Δεν μπορείς να ρίξεις το χρόνο τόσο πολύ.
Αναλογικά, θυμίζει τα 100μ. της Φλόρενς Γκρίφιθ Τζόινερ από το 1986 στο 1988, όταν το 10.49 που έτρεξε στα ολυμπιακά τράιαλ για τη Σεούλ ήταν ένας χρόνος 3 δευτερόλεπτα κάτω από εκείνον που έκανε δύο χρόνια πριν. “Αλλά τότε δεν υπήρχαν τα μέσα”, λέει ο Πιτσιλαδής για όλα τα παγκόσμια ρεκόρ των γυναικών από τα 100μ. ως τα 800μ. που έχουν ‘ξαραχνιάσει’ από τη δεκαετία του ’80. Από το απίθανο 1.53.28 στο 800άρι της Γιαρμίλα Κρατοτσβίλοβα από την Τσεχοσλοβακία, έχουν περάσει 37 χρόνια. Από το 47.60 της Μαρίτα Κοχ, στην Καμπέρα, 35. Κι από τους στοιχειωμένους χρόνους της Γκρίφιθ Τζόινερ στο κατοστάρι και το διακοσάρι, 32.
Τα μέσα τώρα υπάρχουν: “Το μοριακό τεστ για να ανακαλύψεις τον κορονοϊό είναι εκείνο που μπορείς να ανακαλύψεις κι αν ένας οργανισμός έχει πάρει ουσίες. Είναι η τεχνολογία που χρησιμοποιείται στη μοριακή βιολογία“. Ένα ζητούμενο είναι να μην αφήσει ο κόσμος του κλασικού αθλητισμού να συνεχιστεί αυτή η πορεία. Η αναλογία του ήταν τα συνθετικά μαγιό, που χρησιμοποιήθηκαν για δύο χρόνια, από το 2007 έως και το 2009. “Τότε, η Παγκόσμια Ομοσπονδία Υγρού Στίβου κινήθηκε γρήγορα και τα απαγόρευσε”. Και τώρα;”Τώρα πρέπει να αρχίσουμε να καταγράφουμε τα παγκόσμια ρεκόρ από το 2016“, λέει μέσα στην απογοήτευσή του.
Τα γυμνά πόδια
Αυτός ο προβληματισμός αφορά σε πολλούς επιστήμονες και ερευνητές, όσους τέλος πάντων αποφασίσουν να κοιτάξουν κατάματα μια τρόπον τινά άβυσσο. Άρθρα σε εφημερίδες και υψηλής εμβέλειας περιοδικά, όπως το Nature, έχουν τις υπογραφές μερικών από τα πιο καθαρά και λαμπρά μυαλά των ημερών μας. Ακόμα κι αν ο Πιτσιλαδής συναντά αθλητές που είναι δύσπιστοι απέναντι στο δικό του όραμα, όπως άλλωστε έγινε και στην ημερίδα του ΣΕΓΑΣ, ο ίδιος ξέρει ότι έχει δίκιο. Είναι βέβαιος ότι με τη διατροφή και τη σωστή άσκηση, με την εξάρτυση η οποία δεν θα δίνει παραπανίσιο πλεονέκτημα σε κάποιον, θα ερχόταν η στιγμή που κάποιος θα κατέβαινε τις 2 ώρες.
Η ιδέα του Sub2hours, δηλαδή του εγχειρήματος που ‘τρέχουν’ ακόμη, δίχως κονδύλια πια, ο καθηγητής κι η ατρόμητη ομάδα του, περιελάμβανε παπούτσια. Η αρχική έμπνευση δόθηκε από μία έρευνα που ξεκίνησε από τις αφρικανικές χώρες. Ο Πιτσιλαδής διαπίστωσε ότι τα πόδια των Κενυατών, οι οποίοι έτρεχαν ξυπόλητοι, ήταν πιο γερά από εκείνα των άλλων Αφρικανών, που έτρεχαν με παπούτσια. Σε μία εντυπωσιακή παρουσίαση, απέδειξε με αριθμούς τη ζημιά του πέλματος και της πατούσας ενός παιδιού που φοράει παπούτσια από κάποιο που τρέχει ξυπόλητο (και απομυθοποίησε, ένα τσικ, όσο πρέπει ώστε να μη χάσει το ασύλληπτο διαμέτρημά του, τον Μαραθώνιο του Αμπέμπε Μπικίλα στη Ρώμη. Σχεδόν όλοι οι αριθμοί δικαιώνουν το αρχικό εύρημα. Με μια τέτοια απόδειξη, όδευσε προς την αγορά.
“Δείξαμε ότι τα παπούτσια κάνουν ζημιά. Θέλαμε να σχεδιάσουμε ένα παπούτσι που να μην είναι παπούτσι, έτσι σχεδιάσαμε μινιμάλ παπούτσια“. Δεν ήταν αρκετό να είναι παπούτσια που έχουν το σχήμα του ποδιού, έπρεπε να παίρνουν το σχήμα των δαχτύλων. Δεν έπρεπε να έχουν κάτι άλλο περιττό. Διαπίστωσαν ότι γινόταν. Έτσι, βγήκαν στη γύρα ώστε να βρουν χρηματοδότηση. “Πήγα σε μία από τις πιο πλούσιες οικογένειες στην Αγγλία, την οικογένεια Κλαρκ, και προσέγγισα το γιο, που είχε ανοίξει μία εταιρεία. Του ζήτησα να φτιάξουμε παπούτσια, προσιτά σε όλους. Μετά, όμως, ήρθε η πίεση από τις μεγάλες εταιρείες, όταν παρουσιάσαμε την ιδέα. Η Νike άλλαξε τους νόμους“, λέει.
Αν δεν το είχε καταλάβει ως τότε, τώρα ξέρει ότι εκείνη η μάχη ήταν εξ ορισμού χαμένη. Σε τέτοια περίπτωση, ο εχθρός φαίνεται, αλλά υπάρχει κι εκείνος που δεν φαίνεται. Παρ’ όλα αυτά, δεν σταματάει να προσπαθεί. Η συνάντηση με το γενικό γραμματέα Αθλητισμού, Γιώργο Μαυρωτά, και όλες οι συναντήσεις που έκανε στην Αθήνα, εκεί αποσκοπούσαν. Περίμενε με ενδιαφέρον τον Μαραθώνιο, που δεν έγινε τελικώς, όπως και το Σπάρταθλον, το οποίο επιμελείται και ακόμα μία επιστήμονας με το βλέμμα στραμμένο στον υγιή και καθαρό αθλητισμό, η Δώρα Παπαδοπούλου, το οποίο επίσης ματαιώθηκε, αν και δύο αθλητές έτρεξαν ανεπισήμως.
Η προστασία
Ο Πιτσιλαδής δεν θέλει να τα ισοπεδώσει όλα. Για παράδειγμα, λέει ότι οι χρόνοι των Τζαμαϊκανών σπρίντερ είναι εκείνοι που πρέπει να είναι, διότι “έχω δει τον τρόπο που προπονούνται και γίνεται, χωρίς ουσίες“. Αλλά αυτό δεν είναι ο κανόνας. Κανόνας είναι η απαιτούμενη βοήθεια, ώστε με τα ψέματα να φτιαχθεί ο υπεράνθρωπος. Ο Αδόλφος Χίτλερ χρησιμοποίησε διάσπαρτες σημειώσεις του Φρίντριχ Νίτσε, με τη βοήθεια της αδελφής του, και τις μελωδίες ενός ‘ξεπουλημένου’ στην αριστοκρατία Ρίχαρντ Βάγκνερ για να φτιάξει το Γ’ Ράιχ, με το πρόσχημα της Άριας Φυλής και το δέλεαρ ερευνών που θα οδηγούσαν στην αθανασία. Εδώ, η νικήτρια του Μαραθωνίου στο Ρίο. Εδώ, ο υπεράνθρωπος τρέχει κάτω από 2 ώρες τα 42.195μ. με ένα παπούτσι που δεν το νιώθει στα πόδια του. Για να κάνεις 42 χιλιόμετρα σε 119 λεπτά, πρέπει να κάνεις κάθε χιλιόμετρο περίπου 2,5 λεπτά. Οι ουσίες σε βοηθούν ώστε να έχεις αντοχή στην προπόνηση και το τεχνολογικό ντόπινγκ, στην οικονομία του τρεξίματος.
“Σε μία έρευνα που κάναμε, για να δούμε το πλεονέκτημα που παίρνει ο αθλητής από το παπούτσι, διαπιστώσαμε ότι το μεγαλύτερο όφελος στον αγώνα έγκειται στην οικονομία του τρεξίματος. Για να τρέξεις σε ένα Μαραθώνιο, πρέπει να κάνεις δύο διαδρομές τέτοιες το μήνα. Μετράς την κατανάλωση για να δεις το έργο που έχεις κάνει. Στο εργαστήριο μετράμε το ποσοστό οξυγόνου. Όταν έτρεχε ο αθλητής με το προηγούμενο παπούτσι, που δεν είχε την πλάκα άνθρακα, κατανάλωνε 3,5 λίτρα οξυγόνου. Για κάποιον αθλητή που φοράει παπούτσι με πλάκα άνθρακα, το πλεονέκτημα είναι από 0% έως 7%“, αναφέρει.
Τα γκάλοπ είναι επίσης εντυπωσιακά. Με το που επέτρεψε η ΙΑΑF τη χρήση του Vaporfly, οι φίλαθλοι εξέφρασαν τη διαφωνία τους. “Αλλά ο Σεμπάστιαν Κόου (σ.σ. θρυλικός δρομέας και πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Στίβου) είπε, πολύ σωστά ότι ‘δεν μπορούμε να απαγορεύσουμε παπούτσια που έχουν χρησιμοποιηθεί’. Νέοι αθλητές με καλούν στο τηλέφωνο και μου λένε ‘έτρεχα 2.11 και τώρα, με το παπούτσι, θα τρέξω 2.06’. Μα αν με το 2.11 ήσουν 11ος και τώρα, που θα κάνεις 2.06, θα είσαι πάλι 11ος, αφού όλοι οι μπροστινοί σου θα τα φοράνε. Οπότε πάλι χάνεις την επιχορήγηση“.
Ο Πιτσιλαδής θεωρεί ότι ο άνθρωπος έχει γεννηθεί για να κινείται, για να τρέχει. Η κατασκευή του είναι τέτοια. Συνδέει τα κρούσματα του κορονοϊού σε συνδυασμό με τους θανάτους σε κάθε χώρα με τη φυσική κατάσταση που έχουν οι πολίτες της. Ο νους του παραμένει καθαρός και το σχέδιο, αποκρυσταλλωμένο. Προσδιορισμοί που ταιριάζουν στον αθλητισμό που ονειρεύεται. “Εμείς στο Ηνωμένο Βασίλειο δεν ψωνίζουμε τόνο, αν έχει ψαρευτεί από σκάφος που ξυρίζει το θαλάσσιο βάθος. Χρειάζεται να ψαρευτούν σωστά. Αν ο αθλητισμός είναι κάτι που απωθεί, αυτό θα έχει πολύ άσχημες συνέπειες“, λέει.
Σε ό,τι αφορά τις εταιρείες των οποίων οι μέθοδοι δεν είναι τόσο σύννομες, είτε αυτό αφορά στην παραγωγή προϊόντων στο όριο του παράνομου είτε στη συμπεριφορά τους στους αθλητές, όπως αυτή έχει καταγραφεί από αποκλειστικά ρεπορτάζ, δεν θα ιδρώσει το αυτί τους, αλλά για μένα έχουν τελειώσει. Μπορεί από οικονομία τρεξίματος και επιστημονικές έρευνες γεμάτες αριθμούς και σύμβολα να μη σκαμπάζω πολλά, αλλά κάτι ξέρουμε όλοι από όνειρα και με μια νοσταλγία, πάντα, αντιμετωπίζουμε εκείνους τους εαυτούς μας που ό,τι ονειρεύονταν, ήταν ανόθευτο. Όταν αυτό, δε, συμβαίνει έπειτα από ατέρμονη τριβή με ένα μανιακό αντίπαλο, είναι δεδομένο ότι θέλουμε ο Χάρι Πότερ να μην αφήσει τον Βόλντεμορτ να επικρατήσει.
