Το τρίγωνο της Μπάγερν στο Ολντ Τράφορντ
Ο Θέμης Καίσαρης σχολιάζει την επιλογή του Γουαρδιόλα να κατέβει με τριάδα Λαμ-Κρος-Σβαϊνστάιγκερ και τον Μίλερ στην κορυφή, καταγράφοντας τα οφέλη αλλά και τα μειονεκτήματα αυτή της επιλογής. Η παρουσία της Γιουνάιτεντ στο ματς και τα δεδομένα ενόψει του αγώνα ρεβάνς.
"Η Μπάγερν έπαιζε χωρίς επιθετικό, ο Μίλερ ήταν ανύπαρκτος και μόλις μπήκε ο Μάντζουκιτς φάνηκε η διαφορά". Ειπώθηκε από πολλούς κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος του αγώνα. Ισχύει, αλλά νομίζω πως δεν είναι το κομβικό σημείο συζήτησης για την Μπάγερν του 1-1 στο Ολντ Τράφορντ.
Πολύ σπάνια το πρόβλημα για μια ομάδα είναι μόνο η κορυφή της επίθεσης. Μπορεί εκεί να καταλήγουν τα πράγματα, αλλά χτίζονται απ’τους παίκτες στους χώρους πίσω απ’τον φορ: εκεί το πρόβλημα ήταν μεγαλύτερο για την Μπάγερν, που στο φινάλε δεν είναι ομάδα που παίζει για να “ταϊζει” τον φορ, αλλά για να δημιουργούν “όλοι για όλους”.
Το πρώτο πρόβλημα για τον Πεπ ήταν πως του έλειπε (και θα συνεχίσει να του λείπει για 6-7 εβδομάδες ακόμα) ο αγαπημένος του Τιάγκο Αλκάνταρα. Μ’ αυτόν η τριάδα με τους Λαμ-Κρος αποκτά τη ρευστότητα που θέλει ο Γερμανός, με τους παίκτες να αλλάζουν διαρκώς θέσεις στις γωνίες του τριγώνου στο κέντρο.
Τρίγωνο
Ο Γουαρδιόλα επέλεξε να κατέβει με τριάδα Λαμ-Κρος-Σβαϊνστάιγκερ και τον Μίλερ στην κορυφή. Επιλογές που σε κάνουν να υποθέσεις πως δεν περίμενε τόσο παθητική στάση απ’τη Γιουνάιτεντ: αποφάσισε πως χρειαζόταν τόσο “ενεργητικό” άξονα και πιο κινητικό παίκτη στην κορυφή. Φάνηκε κυρίως στις κινήσεις των παικτών του κέντρου.
Ο Κρος (που πέρσι αυτός -και όχι ο Σβάινι- έπαιζε πίσω απ’τον φορ μέχρι να τραυματιστεί) αγωνίστηκε πολύ χαμηλά αριστερά, σαν πλαϊνός holding midfielder, την ώρα που ο Λαμ είχε την κλασική ελευθερία που έχει σαν 6άρι, να ανεβαίνει δηλαδή όποτε θέλει πολύ ψηλά. Μόνο που δεν είχε τον Τιάγκο ως παρτενέρ στη δημιουργία ψηλά, αλλά τον Σβαϊνστάιγκερ που απέτυχε σ’αυτόν το ρόλο στο πρώτο ημίχρονο: λίγες και λανθασμένες κινήσεις χωρίς μπάλα, ενώ στις λίγες φορές που πάτησε περιοχή δεν τον σημάδεψαν οι πλαϊνοί.
Έτσι, παρότι τα δίδυμα στα άκρα έκαναν τη συνηθισμένη δουλειά που μας έχει συνηθίσει η Μπάγερν, ο άξονας δεν συμμετείχε όσο θα έπρεπε. Τα heat maps (απ’την DailyMail) δείχνουν πόσο χαμηλά αριστερά κινήθηκε ο Κρος και πως τελικά πιο ψηλά έφτασε ο Λαμ (παρότι ξεκινούσε από χαμηλά) παρά ο πρώτος αρμόδιος γι’αυτό, ο Σβαϊνστάιγκερ. Πως να κινδυνεύσει περισσότερο η Γιουνάιτεντ με τρεις μέσους τόσο πίσω για την Μπάγερν;
Καθόλου τυχαία, ο Σβαϊνστάιγκερ ανέβηκε περισσότερο στο 2ο ημίχρονο. Καθόλου τυχαία η πρώτη επίθεση της Μπάγερν στην επανάληψη είδε τον Σβαϊνστάιγκερ να πατάει περιοχή και να σουτάρει από πλάγια δεξιά στο 47’. Καθόλου τυχαία πάτησε περιοχή και έπαιξε με σπόντα το 1-2 με τον Ρόμπεν για να σουτάρει ο Ολλανδός πάνω στο Φέρντιναντ στο 54’. Καθόλου τυχαία ήταν αυτός που πήρε το κατέβασμα με το κεφάλι του Μάντζουκιτς και ισοφάρισε: δεν είμαι σίγουρος πως “ο Σβάινι του πρώτου ημιχρόνου” θα ήταν εκεί που πρέπει. Τρεις φορές στο δεύτερο ήταν αρκετές, αυτές δημιούργησαν και τα ισχνά σημάδια μέσα στην περιοχή στο heat map του Σβαϊνστάιγκερ.
Γιουνάιτεντ
Νομίζω πως όλα τα παραπάνω εξηγούν εν πολλοίς και την εμφάνιση της Γιουνάιτεντ πίσω απ’την μπάλα. Ο Μόγιες υιοθέτησε ξανά το 4-3-3 που “φόρεσε” και κόντρα στη Σίτι. Τότε ο Σίλβα είχε κάνει περίπατο, βρίσκοντας διαρκώς θέσεις ανάμεσα στις γραμμές, εκεί που δεν κάλυπτε ο Κάρικ. Η Γιουνάιτεντ ήταν σαφώς πιο καλά “τακτοποιημένη” αυτή τη φορά, όμως “βοηθήθηκε” πολύ απ’όσα περιγράψαμε ήδη για την Μπάγερν: μπορούσε να εστιάσει περισσότερο στα άκρα, αφού στον άξονα οι κινήσεις/συνεργασίες των Γερμανών δεν είχαν τη ρευστότητα που απαιτείται.
Κάποιοι μπορεί να πουν πως στάθηκε και άτυχη στο απογοητευτικό τετ-α-τετ του Γουέλμπεκ, αλλά η μπάλα φρόντισε τελικά να της δώσει το γκολ που ήθελε σε στημένη φάση, έστω κι αν συνολικά δεν μπόρεσε να το ψάξει με αξιώσεις. Η Γιουνάιτεντ βελτιώθηκε πολύ και με την είσοδο του Καγκάβα στη θέση του Γκιγκς. Ο Ιάπωνας έδειξε αμέσως πως μπορούσε να προσφέρει περισσότερα απ’τον 40χρονο Γιγκς και κανείς δεν ξέρει αν και πότε ο Μόγες θα τον έριχνε στο ματς, αν δεν τραυματιζόταν ο Ουαλλός.
Συνολικά, η Γιουνάιτεντ δικαιούται κρέντιντ για το πόσο συμπαγής ήταν, άσχετα αν τη “βοήθησε” η Μπάγερν. Ναι, ήταν πολύ παθητική, έψαξε το γκολ ποντάροντας κυρίως σε λάθος των δύο στόπερ των Βαυαρών (που τα έκαναν), αλλά δεν είναι ρεαλιστικό να ζητήσεις και πολλά περισσότερα. Αποδείχθηκε νομίζω πως “τέτοια” ματς τα ξέρει καλύτερα ο Μόγες απ’την 11χρονη θητεία στην Έβερτον: στις απαιτήσεις μιας “κανονικής” Γιουνάιτεντ, που παίρνει την πρωτοβουλία και κερδίζει είναι που δεν έχει αντάξιες απαντήσεις.
Ρεβάνς
Η Μπάγερν θεωρείται το φετινό μεγάλο φαβορί της διοργάνωσης, όχι μόνο γιατί είναι η κάτοχος, αλλά για όλα όσα κάνει φέτος με τις προσθήκες του Γουαρδιόλα. Γι’αυτό άλλωστε και συζητήσαμε πριν από πέντε μήνες το λόγο που είναι η ομάδα με τις περισσότερες πιθανότητες να κάνει το repeat απ’όποιαδήποτε άλλη στο παρελθόν: γιατί άλλαξε και αλλάζει ακόμα .
Η τελική αίσθηση είναι πως στο πρώτο ματς των προημιτελικών η Μπάγερν “απογοήτευσε”. Όχι γιατί είναι κακό σκορ το 1-1 ή γιατί έπρεπε σώνει και ντε να πάει στο Ολντ Τράφορντ και να κάνει παρέλαση με 0-4 ή 0-5. Κυρίως για τις δυσλειτουργίες που αναφέραμε και για το πόσο εκτεθειμένοι βρέθηκαν σε αρκετές περιπτώσεις οι στόπερ της: “δώρα” σαν του Γουέλμπεκ δεν γίνονται πάντα.
Έστω και “απογοητεύοντας”, πήρε το 1-1, αλλά εκτός απ’τον Τιάγκο δεν θα έχει στη ρεβάνς και τον Μαρτίνες, αλλά και τον Σβαϊνστάιγκερ (τελείως λανθασμένη η 2η κίτρινη). Νωρίς είναι να μιλάμε για τον επαναληπτικό, αλλά λογικά θα δούμε τον Ντάντε στη θέση του Βάσκου στην άμυνα, τον Κρος μαζί με τον Λαμ και τον Γκέτσε μπροστά τους, στο χώρο που στο Ολντ Τράφορντ η Μπάγερν δεν πήρε όσα θα ήθελε.
Μέχρι να δούμε αν αυτές θα είναι οι επιλογές του Πεπ και το πως θα τα πάνε στη ρεβάνς, κλείνουμε με τη σκέψη πως μάλλον αυτές θα έπρεπε να ήταν και στον πρώτο αγώνα.
Διαβάστε ακόμη:
Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-Μπάγερν Μονάχου 1-1
Μπαρτσελόνα-Ατλέτικο Μαδρίτης 1-1