Το τελευταίο πρωτάθλημα του Νταϊφά και το κύπελλο του ΟΦΗ

Μια από τις πλέον αλλόκοτες σεζόν στην ιστορία του επαγγελματικού πρωταθλήματος, έγινε το 1986/87 με το ελληνικό ποδόσφαιρο να βιώνει πρωτόγνωρες καταστάσεις κυρίως λόγω της απεργίας του ΠΣΑΠ που οδήγησε ακόμη και στο μποϊκοτάζ του Πρωταθλήματος τις τελευταίες αγωνιστικές. Μαύρη σελίδα στην ιστορία του ποδοσφαίρου, ο θάνατος του 29 καθηγητή Χαράλμπου Μπλιώνα στο Αλκαζάρ από φωτοβολίδα που εκτοξεύεται από το πέταλο των φιλοξενούμενων οπαδών του ΠΑΟΚ, σε μια τραγική υπόθεση που χρήζει ξεχωριστής αναφοράς και εξιστόρησης.

Ανακατατάξεις υπήρχαν σε όλα τα επίπεδα, με τον Ολυμπιακό να βρίσκεται στα πρόθυρα διοικητικών αλλαγών και το Σταύρο Νταϊφά με το Μιλτιάδη Μαρινάκη να δέχονται το στενό pressing του Αργύρη Σαλιαρέλη, ο οποίος με κάθε τρόπο ήθελε να αναλάβει από τότε τη διοίκηση του πειραϊκού συλλόγου.

Ο ανέλπιστος Ολυμπιακός

Ακόμη και εν μέσω της δύσκολης σεζόν, ο Σαλιαρέλης επιζητούσε να γίνει «συμπαίκτης» του Νταϊφά, με τον τελευταίο να απορρίπτει τη δελεαστική κατά τον Ανάργυρο φθινοπωρινή πρόταση του «65+65 εκατομμύρια για διοίκηση εξ ημισείας». Στο πρωτάθλημα εν τω μεταξύ, ο Ολυμπιακός μετά το πολύ μέτριο ξεκίνημα και την απόλυση του Αντώνη Γεωργιάδη τέλη Οκτωβρίου εξ αιτίας της πολύ βαριάς ήττας με 4-1 στην Τούμπα, έχει αρχίσει να «ρολάρει» με τον Αλκέτα Παναγούλια στον πάγκο του και μετά από ένα σερί 17 αήττητων αγώνων είναι κοντά σε μια ανέλπιστη κατάκτηση τίτλου.

Ο Παναγούλιας, πρώην Ομοσπονδιακός τεχνικός των ΗΠΑ, αφήνει ελεύθερο στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο το μπαλαδόρο Μίλος Σέστιτς και φέρνει με προσωπικές ενέργειες το next big thing του αμερικανικού ποδοσφαίρου, Ιγκόρ Βράμπλιτς, έναν Σλοβάκο με καναδική υποκοότητα που «είχε εντυπωσιάσει στο Μουντιάλ του 1986 στο Μεξικό». Έτερος ξένος των ερυθρολεύκων, παραμένει ο Ουρουγουανός Χόρχε Μπάριος, ένας σκληροτράχηλος αμυντικός χαφ που δεν εντυπωσίαζε αλλά πρόσφερε σημαντικές υπηρεσίες στο αμυντικό πλάνο του Ολυμπιακού. Μπροστά ούτως ή άλλως «καθάριζε» το δίδυμο «Αναστό και Μητρό» που με τη λήξη του πρώτου γύρου είχε δώσει μια σχετική διαφορά ασφαλείας τεσσάρων βαθμών στους ερυθρόλευκους, μπροστά από το δεύτερο – και καταπληκτικό εκείνη τη σεζόν – ΟΦΗ του Έγκε Γκέραρντ.

Ο ΟΦΗ του Γκέραρντ

Με τον αείμνηστο Θόδωρο Βαρδινογιάννη στη χρηματοδότηση και το management και μια θαυμάσια ομάδα καθοδηγούμενη από τον - άσημο ακόμη τότε - Ολλανδό πρώην βοηθό της Ρόντα, ο ΟΦΗ είχε ξεκινήσει να χτίζει μια θαυμάσια ομάδα βασισμένη στο ομοιογενές σύνολο και λιγότερο στις πολυδιαφημισμένες μονάδες.

Ωστόσο, οι Κρήτες διέθεταν ποδοσφαιριστές όπως ο Γιάννης Σαμαράς (πατέρας του σημερινού επιθετικού της Εθνικής ομάδας) ο Νίκος Νιόπλιας, ο Χιλιανός Αλεσάντρο Ίσις και υπερχρήσιμοι βετεράνοι όπως ο Γρηγόρης Χαραλαμπίδης από τον Παναθηναϊκό και ο Τάκης Περσίας από τον Ολυμπιακό. Ήταν το ξεκίνημα μιας αξιοζήλευτης πορείας στο χρόνο για μια ομάδα που αργότερα στη σεζόν θα έφτανε στο peak της με την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος.

Απογοήτευση ο Παναθηναϊκός

Πίσω από τους θαυμάσιους Κρητικούς, Παναθηναϊκός και ΑΕΚ συνέχιζαν ασθμαίνοντας, σε μια σεζόν που «στράβωσε» σχεδόν από το ξεκίνημα και για τους δύο. Ο Παναθηναϊκός παρ’ ότι ξεκίνησε με πολύ υψηλές φιλοδοξίες, βρέθηκε πολύ γρήγορα να αντιμετωπίζει εσωτερικά προβλήματα και αμφισβήτηση. Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης είχε εκπλήξει την ποδοσφαιρική κοινή γνώμη, συμφωνώντας με τον πολύ μεγάλο Γιουγκοσλάβο προπονητή Τόμισλαβ Ίβιτς, έναν εξαιρετικό μάνατζερ που πλήρωσε τον πρόωρο αποκλεισμό του τριφυλιού από τον Ερυθρό Αστέρα στην αρχή της θητείας του.

Η αλήθεια είναι ότι ο Βαρδινογιάννης δεν ενίσχυσε τον Παναθηναϊκό πέραν της συμφωνίας με τον Ίβιτς, αφού η μοναδική αξιοσημείωτη μεταγραφή ήταν ο άσημος τότε Πάρις Γεωργακόπουλος από την Παναχαϊκή.

Με το Βασίλη Δανιήλ στον πάγκο πλέον, ο Βαρδινογιάννης προσπάθησε να διορθώσει εν μέσω της σεζόν τις «αρρυθμίες» του ρόστερ, υπογράφοντας τον Ούγγρο μεσοεπιθετικό της ΑΕΚ Μάρτον Εστερχάζι, ο οποίος είχε πραγματοποιήσει εξαιρετικές εμφανίσεις και καλείτο να δώσει μια προσωρινή λύση στο πρόβλημα του σκοραρίσματος που απασχολούσε τον Παναθηναϊκό, αφού η σεζόν των Δημόπουλου και Μπατσινίλα ήταν πολύ κατώτερη του αναμενομένου. Χαρακτηριστικό της άχρωμης σεζόν, ο φτωχός απολογισμός με το πέρας του πρώτου γύρου, όπου ο Παναθηναϊκός είχε συγκεντρώσει μόλις 20 βαθμούς σε 15 παιχνίδια, σκοράροντας μόλις 18 φορές και δεχόμενος 10 τέρματα.

Καταστροφική σεζόν για ΑΕΚ

Κι αν στον Παναθηναϊκό υπήρχε μια συγκρατημένη αισιοδοξία για την έκβαση του υπολοίπου της σεζόν, στην ΑΕΚ τα πράγματα ήταν πολύ χειρότερα. Και εκεί η επιλογή προπονητή υπήρξε ατυχής, αφού ο Ολλανδός Αμπ Φαφιέ ουδέποτε «κόλλησε» με τον κιτρινόμαυρο οργανισμό και σε συνδυασμό με το αρχικό -3 λόγω της υπόθεσης «Χρυσοβιτσάνου» η ΑΕΚ πραγματοποιεί μια καταστροφική σεζόν που τη βρίσκει λίγο πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού.

Το χειρότερο όλων για την Ένωση όμως, είναι το γεγονός ότι ο Ανδρέας Ζαφειρόπουλος επιλέγει ως αντικαταστάτη του Φαφιέ, τον «ιδιαίτερο» Νίκο Αλέφαντο. Ο «Αλέ» αναλαμβάνει την ομάδα και λειτουργεί σαν τυφώνας: στοχοποιεί συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές και κατηγορεί ανοιχτά το Θωμά Μαύρο χαρακτηρίζοντάς τον «τελειωμένο» ποδοσφαιρικά.

Υπό την ανοχή της διοίκησης, στο τέλος της σεζόν ο αγαπημένος Θ(ε)ωμάς των φίλων της ΑΕΚ αποπέμπεται και μετά από 11 ολόκληρα χρόνια ολοκληρώνεται μια σχέση παράφορης αγάπης που δεν ξεχάστηκε ποτέ.

Προβληματικό πρωτάθλημα

Το γραφειοκρατικό «μπάχαλο» στη διεξαγωγή του πρωταθλήματος εν τω μεταξύ δεν έχει τέλος και η ΕΠΟ εκτός από την κόντρα με τον ΠΣΑΠ, συγκρούεται ολομέτωπα και με την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού. Τα σωματεία ζητούν «ρύθμιση» των οφειλών τους προς τα ασφαλιστικά ταμεία «εδώ και τώρα» με το Κράτος προς στιγμήν να κωφεύει και να λυγίζει αργότερα, προς το τέλος της σεζόν, αφού το πρωτάθλημα διακωμωδήθηκε πλήρως και οι μισές ομάδες αγωνίζονταν με ερασιτέχνες. Οι ΠΑΕ επί της ουσίας δεν μπορούσαν να διαχειριστούν την κατακόρυφη αύξηση εσόδων και το τεράστιο ενδιαφέρον που επεδείκνυε το κοινό (χαρακτηριστικό ότι η προηγούμενη σεζόν είναι ακόμη και σήμερα εκείνη με την πιο αθρόα προσέλευση φιλάθλων στο ελληνικό πρωτάθλημα) και ζητούσαν αλλεπάλληλες ευνοϊκές ρυθμίσεις προκειμένου να εξακολουθήσουν να παράγουν χρέη.

Κερδισμένος όλης αυτής της αλλόκοτης και πρωτοφανούς κατάστασης, ο Ολυμπιακός της συνετούς διαχείρισης Νταϊφά, ο οποίος χωρίς να διαθέτει την εξαιρετικότερη ομάδα, αποδίδει ένα «ρεαλιστικό» ποδόσφαιρο και χωρίς να εντυπωσιάζει αποσπάται πολύ εύκολα από τους υπόλοιπους. Μπορούν να τον παρακολουθήσουν μόνον ο ΟΦΗ και ο Ηρακλής, ομάδες θαυμάσιες, αλλά άμαθες στη διαδικασία του πρωταθλητισμού και των «μαραθώνιων». Χαρακτηριστική ένδειξη του γεγονότος ότι ο Ολυμπιακός επί της ουσίας ήταν ο μονόφθαλμος στους τυφλούς, είναι ο άνετος αποκλεισμός του στο Κύπελλο από τον Πανιώνιο, ο οποίος μετά την ΑΕΚ (την οποία έχει αποκλείσει νωρίς με γκολ του Γκάρι Όουεν) δίνει μια μοναδική παράσταση εναντίον των ερυθρολεύκων, κερδίζοντάς τους με το συντριπτικό 3-0 στον τρίτο γύρο.

Ο αποκλεισμός από τον Πανιώνιο

Ο Πανιώνιος είναι ιστορικά μια ομάδα εκπλήξεων και ουκ ολίγες φορές έχει μπει σφήνα στις παραδοσιακές δυνάμεις του ελληνικού ποδοσφαίρου, κατακτώντας ακόμη και τρόπαια ενώ έχει ξεκινήσει ως το απόλυτο outsider. Στις αρχές Μαρτίου του 1987 λοιπόν, υποδέχεται τον Ολυμπιακό με το μαχαίρι στα δόντια στη Νέα Σμύρνη και εκμεταλλευόμενος το έξυπνο στήσιμο του Βέλγου προπονητή του Ούρμπεν Μπραμς, προηγείται πολύ γρήγορα με γκολ του Γιώργου Καραμίχαλου. Νόνι Λίμα, Νίκος Τσιαντάκης και Νταβόρ Γιούρισιτς είναι σε μεγάλη μέρα, κάνουν άνω κάτω την άμυνα του Ολυμπιακού και οι Νεοσμυρνιώτες χτυπούν ακόμη δύο φορές με τον Γιουγκοσλάβο εξτρέμ για το τελικό 3-0. Ο Παναγούλιας και οι παίκτες του Ολυμπιακού δηλώνουν αιφνιδιασμένοι, αλλά τονίζουν ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει και ο Ολυμπιακός θα εξαντλήσει τις όποιες πιθανότητές του στη ρεβάνς.

Δύο εβδομάδες αργότερα, το ΟΑΚΑ έχει πολύ κόσμο και ο Ολυμπιακός εμφανίζεται εντελώς διαφορετικός στην προσέγγιση του αγώνα. Παρατάσσεται με ένα πολύ επιθετικό σχήμα και ταυτόχρονη παρουσία των Αναστόπουλου, Κωστίκου, Μητρόπουλου και Ζελιλίδη στην επίθεση. Οι ερυθρόλευκοι προηγούνται από πολύ νωρίς, μόλις στο ένατο λεπτό, με ένα καταπληκτικό σουτ του Μπονόβα, πιέζουν αφόρητα την εστία του Μανίκα, θα σταθούν όμως άτυχοι σε αρκετές περιπτώσεις, όπως λίγο μετά το ημίωρο όταν και πάλι ο Μπονόβας με σουτ εν κινήσει θα βρει το οριζόντιο δοκάρι. Ο Ολυμπιακός παράγει σωρεία φάσεων, κατασκηνώνει στα καρέ του Πανιωνίου, οι κυανέρυθροι όμως θα αντέξουν και παρά την είσοδο και του Βαΐτση και του Χαρδαλιά, το σκορ στα 90 λεπτά δεν αλλάζει. Ο Πανιώνιος παίρνει μια ιστορική πρόκριση και ξανακάνει όνειρα κατάκτησης του τροπαίου μετά το 1979, τα οποία θα σβήσουν στον προημιτελικό, όταν θα τον αποκλείσει ο Παναθηναϊκός.

Απεργία με απεργοσπάστες

Ο Ολυμπιακός κατορθώνει να «μεταβολίσει» τον οδυνηρό αποκλεισμό εκμεταλλευόμενος τη μεγάλη διαφορά που έχει αποκτήσει από τους διώκτες του στο Πρωτάθλημα. Έξι στροφές πριν το τέλος, η διαφορά από το δεύτερο ΟΦΗ είναι στους 8 βαθμούς και το μόνο που μπορεί να θέσει εν αμφιβόλω την κατάκτηση του τίτλου είναι οι περιρρέουσες φήμες περί απεργίας των ποδοσφαιριστών και η πιθανή αφαίρεση βαθμών από την ΕΠΟ. Το απευκταίο λαμβάνει χώρα τις τελευταίες τρεις αγωνιστικές του πρωταθλήματος, όταν οι δώδεκα από τις δεκαέξι ομάδες της λίγκας αποφασίζουν να κάνουν τις απειλές πραγματικότητα και να απεργήσουν, μποϊκοτάροντας ουσιαστικά το πρωτάθλημα.

Οι μόνες ΠΑΕ που δεν μετέχουν στην απεργία, είναι ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, ο Πανιώνιος και ο ΟΦΗ, οι ομάδες δηλαδή που προπορεύοντο μαζί με τον Ηρακλή και τον ΠΑΟΚ στο βαθμολογικό πίνακα και σε πιθανή τιμωρία θα έθεταν εν αμφιβόλω την ευρωπαϊκή τους παρουσία και τα υψηλά έσοδα από αυτήν. Η ΕΠΟ είναι αμείλικτη, τιμωρεί τις ομάδες με μηδενισμό και αφαίρεση 6 βαθμών, μεταβάλλοντας ουσιαστικά το βαθμολογικό πίνακα, με κερδισμένες τις «υπάκουες» ΠΑΕ. Ο ΠΑΟΚ γκρεμίζεται από τη δεύτερη θέση που διατηρούσε μέχρι την 27η αγωνιστική, το ίδιο και ο Ηρακλής που με την αφαίρεση των βαθμών βρίσκεται τελικά στην έκτη θέση, χάνοντας το δικαίωμα να διεκδικήσει την έξοδό του στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ.

Το ενδιαφέρον στους ημιτελικούς του κυπέλλου

Το Κύπελλο ξαφνικά αποκτά ιδιαίτερα σημαίνοντα χαρακτήρα με τα ημιτελικά να βγάζουν επί της ουσίας ένα πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι, αυτό μεταξύ του Ηρακλή του Βασίλη Χατζηπαναγή και του Παναθηναϊκού που προσπαθεί να διασκεδάσει την κακή πορεία στο πρωτάθλημα με το repeat στο θεσμό του Κυπέλλου. Ο Ηρακλής της δεκαετίας του ’80 είναι μια πάρα πολύ καλή και φαντεζί ομάδα με την προσωπικότητα και την ποδοσφαιρική ιδιοφυία του Βασίλη Χατζηπαναγή να δεσπόζει ανάμεσα σε πολύ αξιόλογες μονάδες. Οι κυανόλευκοι του Χρήστου Αρχοντίδη, εκτός του Βάσια διαθέτουν πλειάδα ταλαντούχων ποδοσφαιριστών, όπως ο Σάββας Κωφίδης, ο Δανιήλ Παπαδόπουλος, ο Γιώργος Καραΐσκος, ο σταθερός τερματοφύλακας Μπλάνκο Γκεοργκίεφ, ενώ το πολύ σημαντικό κενό του Λάκη Παπαϊωάννου στα χαφ, κάλυψε με τον καλύτερο τρόπο ο Νορβηγός διεθνής Τομ Ζούντμπι κατά τη μεταγραφική περίοδο του Δεκεμβρίου.

Ο Βάσια μοιράζει αφειδώς ασσίστ με τους επιθετικούς απλώς να προωθούν τη μπάλα στα δίχτυα, ο Κωφίδης οργώνει το χώρο του κέντρου, ο θηριώδης Ζούντμπι κόβει τα πάντα και το σκληρό αμυντικό μοντέλο του Αρχοντίδη στην άμυνα έχει δημιουργήσει έναν απροσπέλαστο Ηρακλή που συνδυάζει με τον καλύτερο τρόπο την φαντασία από τη μέση και μπροστά με τη σφιχτή άμυνα των «εργατών» όπως ο Ζήφκας, ο Λευκόπουλος και ο Παγώνης Βακαλόπουλος. Στο άλλο ζευγάρι, ο ΟΦΗ καλείται να αντιμετωπίσει ως ξεκάθαρο φαβορί τη μεγάλη έκπληξη του θεσμού, το Διαγόρα Ρόδου, με τη συμπαθή ομάδα από τα Δωδεκάνησα να πραγματοποιεί την πιο επιτυχημένη σεζόν στην ιστορία της, αλλά να μην κατορθώνει τελικά να προβάλλει σθεναρή αντίσταση στον ΟΦΗ, ο οποίος με δύο νίκες (2-0 και 3-1) προκρίνεται πανηγυρικά στον τελικό.

Όλα τα μάτια είναι στραμμένα στον άλλο ημιτελικό, όπου ο Παναθηναϊκός λογίζεται ως το απόλυτο φαβορί. Στο πρώτο παιχνίδι στο Καυταντζόγλειο, οι πράσινοι δικαιώνουν τον τίτλο του φαβορί και εάν ο Μάρτον Εστερχάζι ήταν προσεκτικότερος, θα έφευγαν νικητές από τη Θεσσαλονίκη. Ειδικά στη φάση του 90ου λεπτού ο «Κόμης» όπως ήταν το παρατσούκλι του στην ΑΕΚ, αστοχεί εξ επαφής σε κενή εστία και στερεί από τον Παναθηναϊκό την άνεση στη ρεβάνς. Στο μεσοδιάστημα, ο Παναθηναϊκός γίνεται ακόμη χειρότερος με αποκορύφωμα το εκπληκτικό 3-6 από τον Εθνικό στο ΟΑΚΑ, σε ένα ματς που έχει μείνει στην ιστορία. Έχουμε φθάσει ήδη στα τέλη Μαΐου, η οπερέτα των τριών τελευταίων αγωνιστικών της απεργίας έχει ήδη ξεκινήσει και ο Παναθηναϊκός περιμένει τον Ηρακλή στο ΟΑΚΑ για τη ρεβάνς, προκειμένου να σφραγίσει την πρόκριση στον τελικό και να κάνει το repeat.

Ο κόσμος δείχνει να σνομπάρει το παιχνίδι και είναι πολύ δυσαρεστημένος από την κακή έως εξευτελιστική σεζόν και την εύκολη κατάκτηση του πρωταθλήματος από το «μέτριο» Ολυμπιακό, αλλά ένας τίτλος είναι πάντα τίτλος. Ο Ηρακλής όμως είναι εντυπωσιακός και κάνει τη μεγάλη έκπληξη κερδίζοντας τον Παναθηναϊκό με 3-2 μέσα στο ΟΑΚΑ. Αδάμου, Ζούντμπι και Σάκης Αναστασιάδης τα γκολ του Γηραιού με το Χρήστο Δημόπουλο και τον Κώστα Μπατσινίλα να σημειώνουν τα δύο γκολ του Παναθηναϊκού, ο οποίος αποδοκιμάζεται σφοδρά από τον κόσμο του, τη στιγμή που Ηρακλής και Χατζηπαναγής αποθεώνονται και καταχειροκροτούνται. Ο Βαρδινογιάννης είναι «σκασμένος», απειλεί Θεούς και δαίμονες και ανακοινώνει σαρωτικές αλλαγές σε ρόστερ, ενώ προσπαθεί να καθησυχάσει τον κόσμο υποσχόμενος μεταγραφές. Η σεζόν του Παναθηναϊκού είναι σχεδόν καταστροφική.

Πρωταθλητής ο Ολυμπιακός

Την ίδια στιγμή, ο κόσμος του Ολυμπιακού στην πλατεία Κοραή πανηγυρίζει ένα ακόμη πρωτάθλημα, με την ομάδα να βραβεύεται από τον τότε Δήμαρχο Ανδρέα Ανδριανόπουλο και τον Αλκέτα να δηλώνει ότι ο Ολυμπιακός είναι ισόβιος πρωταθλητής. Είναι το τελευταίο πρωτάθλημα του Ολυμπιακού αφού ο σύλλογος από την επόμενη σεζόν θα μπει σε πολύ μεγάλες περιπέτειες και θα περιμένει εννέα ολόκληρα χρόνια για να ξαναγιορτάσει την κατάκτηση ενός πρωταθλήματος.

Το «ιδιαίτερο» πρωτάθλημα ρίχνει και τυπικά την αυλαία του στις 7 Ιουνίου του 1987, με την ΕΠΟ να προσπαθεί να βρει λύση για την επικύρωση της βαθμολογίας και την ΟΥΕΦΑ να περιμένει στη γωνία, αφού δεν έχουν δηλωθεί καν οι ομάδες που θα εκπροσωπήσουν τη χώρα στα Κύπελλα Ευρώπης της επόμενης σεζόν. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που ο τελικός Κυπέλλου ορίζεται τέλη Ιουνίου.

Καμμένοι ποδοσφαιριστές

Οι ομάδες ουσιαστικά έχουν σταματήσει τις προπονήσεις, οι ποδοσφαιριστές του ΟΦΗ απολαμβάνουν τις όμορφες παραλίες του νησιού, ενώ οι ομόλογοί τους του Ηρακλή εκείνες της Χαλκιδικής και μάλιστα με άδεια από τον προπονητή τους Χρήστο Αρχοντίδη. Το βράδυ της Κυριακής 21 Ιουνίου στο ΟΑΚΑ, εμφανίζονται ποδοσφαιριστές εμφανώς μαυρισμένοι και ορισμένοι ακόμη και κάμμένοι από τον ήλιο, όπως ο άμαθος Νορβηγός του Ηρακλή Τόμας Ζούντμπι. Το γήπεδο δεν έχει πολύ κόσμο (βία 30 χιλιάδες άνθρωποι μαζί με τις προσκλήσεις) ωστόσο η παρουσία των εκδρομέων Ηρακληδέων και Ομιλιτών δεν περνά απαρατήρητη. Στην Αθήνα έχει τρομερή ζέστη, που είναι και μια πρόγευση του θανατηφόρου καύσωνα που ακολούθησε και κόστισε τη ζωή σε εκατοντάδες συμπατριώτες μας ένα μήνα αργότερα.

Ο διαιτητής του αγώνα, Μελέτης Βουτσαράς, μετά τις καθιερωμένες φωτογραφήσεις και την ανταλλαγή από λάβαρα και ανθοδέσμες, δίνει το εναρκτήριο λάκτισμα όπως συνηθιζόταν να λένε τότε οι εκφωνητές και ο τελικός ξεκινά.

Το παιχνίδι είναι αργό, ο Αρχιντίδης όπως συνήθιζε έχει παρατάξει τον Ηρακλή με αμυντικούς προσανατολισμούς, αφήνοντας όμως ελεύθερους τους ταλαντούχους μέσους του, ενώ από την άλλη ο Γκέραρντ έχει προτιμήσει την έμπειρη ενδεκάδα του, ποντάροντας στην προσωπικότητα και το καθαρό μυαλό. Το παιχνίδι είναι όπως αναμενόταν κακό, παραγωγή φάσεων δεν υπάρχει και ότι καλό προκύπτει, προέρχεται από στημένες φάσεις.

Ο τελικός ΟΦΗ-Ηρακλή

Σε μια από αυτές, με τη συμπλήρωση του ημιώρου, ο Βασίλης Χατζηπαναγής εκτελεί ένα φάουλ από αριστερά, κοντά στο σημαιάκι του κόρνερ, ο Γιάννης Μιχαλήτσος απομακρύνει με το κεφάλι και ο Σάββας Κωφίδης με δυνατό σουτ προτού η μπάλα ακουμπήσει στο έδαφος, στέλνει τη μπάλα πρώτα στο δοκάρι και μετά στα δίχτυα. Ο Ηρακλής προηγείται ανέλπιστα με 1-0, με ένα γκολ που πανηγυρίζεται πολύ έντονα από παίκτες και κόσμο του Γηραιού, αλλά ταυτόχρονα «ξυπνάει» τον ΟΦΗ που από εκείνο το σημείο και μετά γίνεται αφεντικό στο ματς και ξεπερνάει το άγχος του «πρωτάρη». Πολύ γρήγορα και ενώ ο Ηρακλής δεν μπορεί να διαχειριστεί το προβάδισμά του στο σκορ, ο Όμιλος αφου προειδοποιεί δύο φορές, φτάνει στην ισοφάριση.

Ο Γρηγόρης Παπαβασιλείου σεντράρει και ένας από τους καλύτερους κεφαλοσφαιριστές στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, ο Δραμινός Γρηγόρης Χαραλαμπίδης, πηδώντας στο σωστό χρόνο με δυνατή σκαστή κεφαλιά νικάει Λευκόπουλο και Γκεοργκίεφ και ισοφαρίζει. Είναι μόλις το 35ο λεπτό και οι ουδέτεροι αισιοδοξούν ότι τα δύο γκολ μπορεί να βελτιώσουν το μέχρι τότε κακό θέαμα. Γίνεται το αντίθετο, οι δύο ομάδες κλείνονται ακόμη περισσότερο και ακολουθεί αυτό που συνηθίζουμε να λέμε για να κρύψουμε το κακό θέαμα «παιχνίδι κέντρου». Ο ΟΦΗ προσπαθεί κατά διαστήματα να τρέξει λίγο περισσότερο τη μπάλα, κάνει κάποιες χλιαρές επισκέψεις στην εστία του Γκεοργκίεφ, αλλά δεν κατορθώνει να βρει το δεύτερο γκολ.

Η ζέστη έχει υποχωρήσει κάπως λόγω του προχωρημένου της ώρας, ο Αρχοντίδης κάνει ακόμη πιο αμυντικογενή τον Ηρακλή, αλλάζοντας τον Καραΐσκο με το σκληροτράχηλο Γιώργο Παπαδόπουλο και το παιχνίδι στο δεύτερο ημίχρονο γίνεται ακόμη χειρότερο από το πρώτο. Τα 90 συμπληρώνονται χωρίς να μεταβληθεί απολύτως τίποτα και οι δύο προπονητές εξακολουθούν «να προσέχουν την άμυνα» ακόμη και κατά τη διάρκεια της παράτασης. Ο Αρχοντίδης αποφασίζει να κάνει την κίνησή του στο 98ο λεπτό βάζοντας στο παιχνίδι τον σέντερ φορ Αδάμου, προς έκπληξη όλων όμως σηκώνεται η πινακίδα με τον αριθμό 10. Ο Βασίλης Χατζηπαναγής, εμφανώς δυσαρεστημένος αποχωρεί, ενώ οι φίλαθλοι απορούν με την κίνηση του Σερραίου τεχνικού του Ηρακλή να αποσύρει το Βάσια.

Το παιχνίδι φωνάζει ότι θα κριθεί στα πέναλτι και ο Χατζηπαναγής είναι ίσως ο μοναδικός σπεσιαλίστας ανάμεσα στους 22, συνεπώς η αντικατάστασή του στερείται λογικής. Το ημίωρο της παράτασης ολοκληρώνεται πάρα πολύ γρήγορα χωρίς το παραμικρό αξιοσημείωτο πέραν της αντικατάστασης Χατζηπαναγή και ο τελικός πηγαίνει στα πέναλτι. Πρώτος καλείται να εκτελέσει ο Νορβηγός Ζούντμπι, ο οποίος κατάκοπος στέλενει τη μπάλα ψηλά άουτ. Ο έμπειρος Χαραλαμπίδης που έχει επιλεγεί από τον Γκέραρντι ευστοχεί και ο ΟΦΗ αποκτά και το ψυχολογικό πλεονέκτημα. Ακολουθεί το μίνι σόου και το highlight της καριέρας του Μύρωνα Σηφάκη.

Ο Σηφάκης, πατέρας του διεθνούς τερματοφύλακα του Λεβαδειακού Μιχάλη Σηφάκη, είναι από σπόντα βασικός στον τελικό και όπως μαρτυρά και το ονοματεπώνυμό του γέννημα θρέμμα Κρητικός και Ηρακλειώτης. Η βραδιά της 21ης Ιουνίου αποτελεί για εκείνον το παράσημο της καριέρας του, αφού σε ηλικία 27 ετών γίνεται ο ήρωας της μιας βραδιάς και ο άνθρωπος που επί της ουσίας θα χαρίσει το τρόπαιο στον ΟΦΗ. Αποκρούει το πέναλτι του Χρήστου Ζήφκα και αφού ευστοχούν Τσινός, Δανιήλ Παπαδόπουλος και Παπαβασιλείου, κρίνει τον τελικό στο τελευταίο πέναλτι του Αδάμου. Η εκτέλεση του φορ του Ηρακλή είναι κακή, το πλασέ του στην αριστερή γωνία του Μύρωνα είναι ασθενές και ο Σηφάκης θα αποκρούσει και αυτό με τη βοήθεια της τύχης.

Η μπάλα μετά το χέρι του Σηφάκη θα χτυπήσει στο δοκάρι και ως διά μαγείας θα επιστρέψει στην αγκαλιά του.

Ο ΟΦΗ είναι Κυπελλούχος Ελλάδος, ο Σηφάκης δευτερόλεπτα αφού συνειδητοποιεί τι έκανε διανύει το μισό γήπεδο αλαλάζων με υψωμένη τη γροθιά, προτού πνιγεί στις αγκαλιές των συμπαικτών του.

Στα επίσημα, ο Θεόδωρος Βαρδινογιάννης είναι εμφανώς συγκινημένος που η ομάδα του τόπου του κατακτά έναν τίτλο, είναι μια μεγάλη βραδιά για την οικογένεια Βαρδινογιάννη, αφού στο γήπεδο παρίστανται και τα αδέλφια του, Βαρδής και Γιώργος.

Το καμάρι της Κρήτης κατακτά τον πρώτο του τίτλο και το Ηράκλειο γιορτάζει.

Η δεκαετία του ΟΦΗ

Είναι το ξεκίνημα μιας πολύ όμορφης πορείας για τον ΟΦΗ, στην ενδοξότερη δεκαετία του συλλόγου από το 1985 μέχρι το 1995, για την οποία χρωστά πάρα πολλά στον αείμνηστο Θόδωρο Βαρδινογιάννη, τον άνθρωπο που αγαπούσε τον ΟΦΗ περισσότερο από τον Παναθηναϊκό του αδελφού του. Όπως για τον ΟΦΗ το τρόπαιο σήμανε την απαρχή μιας νέας εποχής για τη δημιουργία μιας νέας δύναμης στο ελληνικό ποδόσφαιρο, έτσι και η απώλεια του σηματοδότησε ουσιαστικά το τέλος μιας θαυμάσιας ομάδας, εκείνης του Ηρακλή του Βασίλη Χατζηπαναγή, του μεγαλύτερου ζογκλέρ που είδαν ποτέ τα ελληνικά γήπεδα. Αυτή όμως είναι μια άλλη ιστορία...