Το καλοκαίρι του Ολυμπιακού μέσα στον χειμώνα

Ο πρώτος αγώνας του Ολυμπιακού στην Ευρώπη δόθηκε φέτος, στις 27 Ιουλίου. Η Ελλάδα έκανε ακόμη μπάνια. Φτάσαμε Δεκέμβρη μήνα και οι ‘ερυθρόλευκοι’ συνεχίζουν να παίζουν, έχοντας συμπληρώσει ήδη 12 ευρωπαϊκά ματς στην κορυφαία διοργάνωση (6 στα προκριματικά, άλλα τόσα στους ομίλους) και θα συνεχίσουν τον Φεβρουάριο, με τουλάχιστον άλλα δυο. Όχι στο Champions League, αλλά στο Europa League. H νίκη επί του Ερυθρού Αστέρα ήταν η 6η συνολικά σε αυτά τα 12 ματς, όπου ο Ολυμπιακός μέτρησε ακόμη 2 ισοπαλίες και 4 ήττες. Γκολ 21-15. Σε αυτή την πορεία τους, οι Πειραιώτες:

• ήταν αήττητοι στην προκριματική φάση (5 νίκες, 1 ισοπαλία), παίρνοντας το ‘εισιτήριο’ για τους ομίλους με μεγάλη άνεση, καθώς δέχθηκαν μόλις ένα γκολ
• κέρδισαν τις εντυπώσεις στους ομίλους στα μεγάλα εντός έδρας ματς, με Τότεναμ και Μπάγερν. Με την πρώτη αναδείχθηκαν ισόπαλοι (2-2), με τη δεύτερη λίγο έλειψε να αποσπάσουν ένα σημαντικό βαθμό, γνωρίζοντας την ήττα με 2-3. Θα λέγαμε ότι και εκτός έδρας η εμφάνιση με την Τότεναμ (για ένα ημίχρονο) ήταν σπουδαία (ο Ολυμπιακός προηγήθηκε 2-0, πριν ηττηθεί με 4-2) ενώ και στο Μόναχο η ομάδα… δέχθηκε τα λιγότερα γκολ από κάθε άλλο αντίπαλο της Μπάγερν
• είχαν τη μοναδική ανορθογραφία στο Βελγράδι, με το αναπάντεχο -σύμφωνα με την εξέλιξη του ματς- σκορ υπέρ του Ερυθρού Αστέρα (3-1), ενώ μέχρι τη συμπλήρωση μιας ώρας, είχαν τον έλεγχο (1-0). Η αποβολή του Γιασίν Μπενζιά σε εκείνο το χρονικό σημείο αποδείχθηκε κομβικό σημείο αντιστροφής ρόλων
• πήραν τη ρεβάνς από τους ‘φίλους’ Σέρβους στο ‘Γεώργιος Καραϊσκάκης’ με το 1-0 της Τετάρτης, στην ολοκλήρωση αυτής της πορείας, που τους στέλνει δικαίως στους 32 του Europa League. Ο Ολυμπιακός ήταν πολύ καλύτερη ομάδα από τον Αστέρα για να μείνει έξω από την Ευρώπη, έστω κι αν χρειάστηκε να περάσουν 87 λεπτά, για να μπει το γκολ που περίμενε όλο το βράδυ η εξέδρα. Ο Γιουσέφ ελ Αραμπί δεν λάθεψε από το σημείο του πέναλτι. Σκόραρε και λύτρωσε την ομάδα του που είχε αγχωθεί, έψαχνε το γκολ με κάθε δυνατό τρόπο, χωρίς να τα καταφέρει. Οι τελικές προσπάθειες ήταν σχεδόν… απεριόριστες, ο Ντανιέλ Ποντένσε όσο εύκολα έφτανε μπροστά στο τέρμα, άλλο τόσο του φαινόταν στο τέλος πολύ μικρό για να βάλει το γκολ, ο Ελ Αραμπί είχε μια κεφαλιά άουτ και άλλη μία στο δοκάρι, από θέσεις που δεν αστοχεί, δοκιμάστηκαν σουτ από μακριά, σέντρες από τους ακραίους, κόρνερ, φάουλ. Τίποτε δεν έδειχνε ότι θα έφερνε τους πανηγυρισμούς. Μέχρι το χέρι του Ζαντέρ, στη σέντρα του Ανδρέα Μπουχαλάκη και το εύστοχο πέναλτι του Ελ Αραμπί…

Το αυτονόητο; Όχι ακριβώς…

Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, πέτυχε αυτό που ήταν ο αντικειμενικός στόχος του πριν από την εκκίνηση των ομίλων. Να τερματίσει 3ος, πάνω από τον Ερυθρό Αστέρα, και να συνεχίσει στο Europa League. Θα μπορούσε να πάρει κάτι άλλο; Κακά τα ψέματα. Όσο καλά κι αν έπαιξε στα άλλα παιχνίδια, δύσκολα θα τα κατάφερνε. Δείτε και τι έγινε στους άλλους ομίλους. Η κυριαρχία των μεγάλων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων (Αγγλία, Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία) δεν σηκώνει αμφισβήτηση από μικρούς και μικρομεσαίους. Εκεί οδηγείται το Champions League. Κι εκεί, νομίζουμε, ότι θέλει να το κατευθύνει και η UEFA, εξυπηρετώντας πάντοτε τα μεγάλα κλαμπ, με τον κίνδυνο μιας πιθανής… αυτομόλησης και δημιουργίας δικής τους ευρω-διοργάνωσης.

Πέτυχε, λοιπόν, το αυτονόητο ο Ολυμπιακός, πετώντας έξω τον Αστέρα; Η εύκολη απάντηση είναι “ναι”. Πώς θα έμενε έξω από έναν τέτοιον αντίπαλο; Πολύ εύκολα… θα απαντούσαμε. Ίσως να αρκούσε το πέναλτι του Τομανέ, αν η μπάλα δεν έβρισκε το οριζόντιο δοκάρι, αλλά πήγαινε στον ουρανό της εστίας του Ζοζέ Σα. Πάνω στους πανηγυρισμούς γι’ αυτό το υπερ-δίκαιο 1-0, έμεινε σαν μια… κακή ανάμνηση η πιο μεγάλη ευκαιρία των Σέρβων στο παιχνίδι. Στο ποδόσφαιρο επίσης, αν δεν μπει γκολ, τίποτε δεν είναι αυτονόητο. Ούτε όλα είναι τόσο εύκολα, όπως πολλές φορές νομίζουμε άπαντες από τον… καναπέ μας. Μην ξεχνάμε ότι ο Ολυμπιακός σε αυτήν την ευρωπαϊκή πορεία (όπως και στους εγχώριους αγώνες, βεβαίως) στερήθηκε τις υπηρεσίες του καλύτερου παίκτη του (Κώστας Φορτούνης) δεν είχε επίσης έναν πολύ έμπειρο Έλληνα διεθνή (Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος) και στο τέλος έχασε και τον κορυφαίο παίκτη του από πλευράς ποιότητας και εμπειρίας (Ματιέ Βαλμπουενά). Συν τοις άλλοις, έπρεπε να συνδυάσει αυτά τα ματς της Ευρώπης με την καλή πορεία στη Super League 1, όπου εντοπίζεται και ο μέγιστος στόχος του κλαμπ, με την κατάκτηση του τίτλου. Στο τέλος του 1ου γύρου, ο Ολυμπιακός είναι πρώτος μαζί με τον ΠΑΟΚ.

Έπαιξε και καλή μπάλα

Προφανώς και οι ‘ερυθρόλευκοι’ δεν ήταν τέλειοι σε όλα. Είχαν και κακά βράδια, έκαναν λάθη, μπερδεύτηκαν ίσως και με το ροτέισον, σε γενικές γραμμές ωστόσο τα έχουν καταφέρει όπως έπρεπε, μέχρι τώρα. Με καλή μπάλα μάλιστα σε δύσκολους αγώνες, με σωστή ανάπτυξη και ορθολογικό ποδόσφαιρο, που νομίζουμε ότι αποτελεί και την πιο σημαντική διαφορά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Βλέπουμε δηλαδή μια ομάδα με αρχή, μέση και τέλος. Με τις όποιες αδυναμίες της, αλλά και τα προτερήματά της. Ο προπονητής της έχει ακούσει τα χίλια μύρια λες και δεν πέτυχε το παραμικρό. Είναι αδιανόητο να τίθεται ακόμη και σε καφενειακό επίπεδο θέμα Πέδρο Μαρτίνς, γιατί ο ένας ‘ξινίζει’ κι ο άλλος ‘βρωμάει’. Την Τετάρτη υπήρχε, λέει, δυσφορία επειδή για ώρα ο Ολυμπιακός έπαιζε με 3 χαφ. Με πόσα να έπαιζε δηλαδή; Με… ένα; Και γιατί θεωρείται αυτή η ιδέα του προπονητή ‘αμυντική’, την ώρα που ο Αστέρας στις αντεπιθέσεις του ήταν πράγματι φαρμάκι και σε μια απ’ αυτές κέρδισε και το πέναλτι; Σάμπως με τα 3 χαφ μέσα δεν έκανε φάσεις για να προηγείται χαλαρά με 2-3 γκολ διαφορά;

Ναι, το ξέρουμε. Πάντα οι καλύτεροι είναι αυτοί που δεν παίζουν. Όμως το αν μπορεί, ας πούμε, ο Μαξιμιλιάνο Λοβέρα να σταθεί σε αυτό το επίπεδο, περισσότερο από 20 λεπτά, φάνηκε ξεκάθαρα. Ή πόσο… γκολεαδόρ είναι ο Μιγκέλ Άνχελ Γκερέρο, κάτι που έτσι κι αλλιώς το γνωρίζαμε, πριν μπει κι αυτός αλλαγή. Ούτε ο Μαρτίνς είναι τέλειος. Έκανε λάθη, μπερδεύτηκε, ίσως αδίκησε και κάποιους ποδοσφαιριστές, αν κι επιμένουμε ότι κανείς δεν γνωρίζει καλύτερα την ομάδα από τον προπονητή της. Αυτός βλέπει κάθε μέρα τους παίκτες του στο προπονητήριο, αυτός παίρνει τα όποια ρίσκα και τις αποφάσεις. Όμως, τόσο ο Πορτογάλος που από το άγχος του, έγινε… μούσκεμα μέσα στη βροχή, όσο και οι παίκτες του, έχουν φροντίσει μέχρι τώρα να είναι συνεπείς σχεδόν σε κάθε κρίσιμο ραντεβού. Η συνέχεια στην Ευρώπη είναι σαφώς πολύ σημαντική σε κάθε επίπεδο (αγωνιστικό, οικονομικό, πρεστίζ), με τον μεγάλο στόχο να παραμένει ανοιχτός, καθώς το πρωτάθλημα… καίει όλον τον οργανισμό των ‘ερυθρολεύκων’.

Κρίνει όντως κάτι για το μέλλον η συνέχεια του Ολυμπιακού στο Europa League; Η απάντηση στο Pod-όσφαιρο: