Το Oneman δίνει τα βραβεία του Contra.gr

ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ

Τα 15 χρόνια Contra είναι πολύ μεγάλη υπόθεση, η οποία εορτάστηκε ακριβώς όπως αρμόζει στο μακροβιότερο αθλητικό σάιτ της χώρας. Ως είθισται, μετά από μεγάλα αφιερώματα, αναμνήσεις και σημαντικές δηλώσεις για τα επόμενα δεκαπέντε, έρχεται η ώρα του κλεισίματος, του 'τα κεφάλια μέσα', του 'σήμερα πανηγυρίζουμε, αλλά από αύριο μας περιμένει πολλή δουλειά'. Έρχεται η ώρα των βραβείων.

Παρακαλώ σηκωθείτε για την απονομή.

Βραβείο "Υπάρχει καλύτερη ΑΕΚάρα και τη θέλουμε"

Απονέμεται στον: Τόλη Χορτάτο

Πέρασαν τα χρόνια και τον έμαθα καλύτερα. Ο Τόλης -και ο Ζωιτός λίγο, θα τα πούμε μετά για τον Ζωιτό- είναι η ναυαρχίδα της σοβαρότητας στο μπλε σάιτ. Είναι ο άνθρωπος που γεμίζει τη ροή με κιτρινόμαυρες ειδήσεις. Είναι ένας κατάσκοπος. Έσπασε η αποχέτευση στο σπίτι του Σιμόες; Ο Τόλης! Έχεσαν τα περιστέρια το μπαλκόνι του Μπουονανότε; Ο Τόλης! Πάλι δεν έκανε καμιά σοβαρή μεταγραφή η ομάδα; Ο Τόλης! Παλαιάς κοπής ΑΕΚτζής, όπως και του λόγου μου, είναι θέμα χρόνου να αναλάβει ένα καίριο πόστο στην ομάδα. Δηλαδή αν εκεί στην ΠΑΕ ξέρουν να αναγνωρίζουν τις αξίες, είναι θέμα χρόνου. Μέχρι τότε, “αδέσποτη πρόκα από τελάρο έσκισε το λάστιχο του ποδηλάτου του Φαγιέ”!

Βραβείο "Ερασιτέχνη Vegan"

Απονέμεται στον: Γιώργο Μυλωνά

Ο Γιώργος είναι το τελευταίο entry στην παρέα του μπλε σάιτ. Έκατσε στο γραφείο του στις 2 Ιανουαρίου 2015 και έκτοτε έχει προσφέρει σημαντικές στιγμές όπως το 'Απαγορεύονται οι " Καραβολίδες" και η συνέντευξη του Αλέκου Θεοφιλόπουλου. Αν μη τι άλλο, έχει χιούμορ. Αυτό το χιούμορ επιλέγει έξυπνα και θυμόσοφα να μην το σπαταλά στα κείμενά του (σ' αυτό για τους Warriors δε γέλασε κανείς), αλλά στις καθημερινές πρακτικές του στο γραφείο. Δηλαδή: Γιορτάζει ο Γιώργος: Θα φέρει φράουλες και μπανάνες στο γραφείο. Έχει γενέθλια ο Γιώργος; Θα φέρει μήλα και μανταρίνια στο γραφείο. Ο Γιώργος προσπάθησε να κόψει το κρέας και τα γλυκά. Τα κατάφερε. Ο Γιώργος προσπαθεί να κόψει το κρέας και τα γλυκά και στους άλλους. Δεν τα κατάφερε. Μη γίνεις σαν τον Γιώργο.

Βραβείο "Η Απίστευτη Ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον"

Απονέμεται στον: Ηλία Καλλονά

Ο Ηλίας ήταν υποψήφιος και στην κατηγορία 'Ανιδιοτελής στήριξη στον Τραϊανό Δέλλα', αλλά τον κέρδισα στο νήμα. Τι γίνεται τώρα με τον Ηλία. Δεν πήρε την κατηγορία Μπέντζαμιν Μπάτον επειδή έχει λιγοστά μαλλιά. Ο Ηλίας, το δεύτερο ομορφότερο αγόρι που έβγαλε η Κέρκυρα μετά τον Σάκη Ρουβά, παρουσιάζει όλο και πιο πολλές στιγμές κατά τη διάρκεια της βάρδιας, στις οποίες βυθίζεται στα δικά του. Ξέρω τουλάχιστον τέσσερις παππούδες φίλων μου πιο αλέγκρους απ' τον Ηλία. Στην αρχή νόμιζα ότι στενοχωριέται με την ΑΕΚ που αποκλείστηκε από το Eurocup, ή με την άδικη απομάκρυνση του Τράι. Καμία σχέση. Μετά σκέφτηκα ότι του λείπει η Κέρκυρα. Ούτε. ΚΑΝΕΙΣ δεν ξέρει γιατί ο Ηλίας Καλλονάς είναι κατσούφης, αλλά όλοι ξέρουν ότι βγάζει θεματάρες απ' το τσεπάκι του και πως όταν ωριμάσει, θα κάνει πλακίτσες πέρα δώθε. Και ως γνήσιος Μπέντζαμιν Μπάτον, με τα χρόνια θα φαίνεται όλο και μικρότερος.

Βραβείο "Ραπουνζέλ, η Αθόρυβη Πριγκίπισσα"

Απονέμεται στη: Μαρίνα Στρίγγα

Το Μαρινάκι ή Κατερίνα ή Δέσποινα ή Μαρία ή Ιωάννα (ανάλογα με τα κέφια του Βλαχόπουλου) είναι το στολίδι του Contra, η μοναδική γυναίκα και ο λόγος που ένας αναγνώστης χαρακτήρισε ημιτελές το προ διετίας άρθρο μου. Ημιτελές γιατί δεν είχα φωτογραφία της Μαρίνας, ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ; (Είχε δίκιο ο άνθρωπος, να τα λέμε όπως είναι). Το ότι αυτό το κόσμημα έχει επιβιώσει καθήμενη ανάμεσα στο θωρηκτό Καραϊνδρος και στο μυδραλιοβόλο Καίσαρης δεν εξηγείται με γήινα επιχειρήματα. Αλάνθαστη στη δουλειά της, ένας σωστός υπολογιστής, πανάλαφρος και με μακριά μαλλιά, η Μαρίνα -μαζί με τους κυρίους Μπαϊρακτάρη και Καλλονά- είναι περήφανο μέλος της Εθνικής Ελπίδων του μπλε σάιτ. Τι να πω. Περιμένω να την καμαρώσουμε στο πάνελ μιας αθλητικής εκπομπής ή στο ρεπορτάζ αγωνιστικού χώρου του ΟΑΚΑ. Μαρινάκι, η δική μας Τζούλια Κοφίτσα.

Βραβείο "Συναισθηματικός (αλλά/και) απατεώνας"

Απονέμεται στον: Γιάννη Μπαϊρακτάρη

Ο Γιάννης είναι αυτό που περιγράφουμε στην ποπ κουλτούρα ως 'late bloomer'. Ήθελε το χρόνο του για να δείξει τι μπορεί να προσφέρει. Όχι δημοσιογραφικά, που επίσης τα πηγαίνει πολύ καλά και γράφει αξιολογότατα προφίλ σαν αυτό του Ντέμη, αλλά σαν άνθρωπος. Ο Γιάννης είναι αυτός που θα τρέξει να σχολιάσει πρώτος “Μας συγκίνησες βρε μπαγάσα” κάτω από ποσταρίσματα ψυχής του Μπέντζαμιν Μπάτον Καλλονά. Ο πρώτος που θα φωνάξει “Σε στηρίζω” την ώρα που ο Γιώργος εκτελεί εύστοχα μισό αβοκάντο. Αλλά πριν απ' όλα, ο Γιάννης είναι ο larger than life τύπος που θα γράψει τη σύνοψη των παιχνιδιών του Contra για το Πρωτάθλημα Τύπου ποδοσφαίρου (απ' όπου ένας καράγκιοζας ολκής τους έκανε να αποσυρθούν), ΑΠΟΘΕΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΑΙΚΤΗ ΓΙΑΝΝΗ ΜΠΑΪΡΑΚΤΑΡΗ. Ποιος από εμάς τους μετριοπαθείς προσεκτικούς θα τολμούσε να αποθεώσει εαυτόν σε ένα δημόσιο κείμενο, και μάλιστα για φάσεις που ουσιαστικά δεν πρόσφερε κάτι στην ομάδα; Μόνο ο Γιάννης. Μόνο ο 'Μπάιρα' όπως τον φωνάζουν οι συνάδελφοί του, παραδομένοι το ταμπεραμέντο του.

Βραβείο "Μιχάλης Ρακιντζής"

Απονέμεται στον: Κώστα Μπράτσο

Φήμες λένε ότι ο Κώστας Μπράτσος είναι Μίλαν. Φήμες λένε ότι για τα πρωταθλήματα (όπως το γαλλικό) που πάει πάσο και λέει “εντάξει, δεν είμαι και ο πιο ειδικός στον κόσμο για το συγκεκριμένο πρωτάθλημα”, γνωρίζει περισσότερα από τον μέσο Τρομερό Γνώστη της Λιγκ Αν. Είναι μια βουβή ποδοσφαιρική εγκυκλοπαίδεια, τον θαυμάζουμε όποτε μας κάνει τη χάρη να γράψει κάνα κείμενο και να μην κάνει δεκατέσσερις δουλειές ταυτόχρονα, αλλά οι φωναχτές του στιγμές είναι αλλού. Είναι σε κακόφημα ή μη μπαρ του λεκανοπεδίου, που τη στιγμή που ο δισκοθέτης βάζει Ρακιντζή, χέρια πετάγονται από παντού και τον λούζουν με ποτήρια γεμάτα νερό, βότκα, βυσσινάδες. Επίσης, όπως πρόσφατα ενημερώθηκα, ο Κώστας πίνει βότκα. Σε ψηλό ποτήρι. Χωρίς πάγο. Χωρίς πορτοκαλάδες-λεμονάδες-κράνμπερι. Γιατί έτσι το κάνει ο Μπράτσος. Γιατί έτσι γίνεται σωστά.

Βραβείο "Τα Αηδονάκια"

Απονέμεται στον: Νίκο Γιαννόπουλο

Το αηδόνι του newsroom. Κοίταξα ότι τον είχα γράψει Μάνο Χατζηδάκι του Contra πριν δυο χρόνια και ειλικρινά (συγγνώμη δηλαδή) δεν μπορώ να ξεπεράσω τον πήχη που έβαλα πρόπερσι. Ο Νικόλας που διακρίνεται πλέον και στα ερτζιανά του Sport 24 Radio 103.3 τα Σαββατοκύριακα που έχει αγωνιστική, έχει ρίξει τους τόνους με το πέρας των χρόνων. Τα τραγούδια έχουν μειωθεί, αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο και με τα πάντα διακριτικά/αδιάκριτα τηλεφωνήματα που κάνει σε προπονητές, επιτελείο και ποδοσφαιριστές αθηναϊκών ομάδων. Το φόρτε του είναι ο Ατρόμητος και ο Πανιώνιος. Μέχρι να αρχίσει να γεμίζει τα αυτάκια μας με ωραίες μελωδίες ξανά, θα συνεχίσω σε σοβαρό τόνο και θα εξάρω τις φανταστικές του ραδιοφωνικές μεταδόσεις από το περσινό Ευρωμπάσκετ. Και τα ασύλληπτα ρεπορτάζ του. Νικόλα, Νικόλα, τραγούδησέ τα όλα.

Βραβείο "James Harden της Συγγρού"

Απονέμεται στον: Γιάννη Ζωιτό

O Γιάννης άφησε το όπλο του και άφησε και μούσι. Παχύ, να το ευχαριστιέσαι, να το συζητάς. Ο μπασκετικότερος των μπασκετικότερων του μπλε σάιτ είναι τόσο λαρτζ τύπος που κατά τη διάρκεια των live που κάνει για το μεροκάματο με αφήνει να κάθομαι δίπλα του και να λέω μαλακίες -που ευτυχώς δεν ακούει κανείς. Τον έχω ρωτήσει επανειλημμένως τι πάει λάθος με τη φετινή ΑΕΚ στο μπάσκετ, έχουμε συζητήσει την παροιμιώδη αστοχία της στους Αμερικάνους και τον έχω απολαύσει να γκρινιάζει για τη φροντλάιν του Παναθηναϊκού. Στον ελεύθερο χρόνο του, καταπιάνεται με το Mind The Pub, στην κοινή μας πατρίδα, την Ηλιούπολη, στο οποίο έχω ξεφτιλιστεί ουκ ολίγες φορές, εκμεταλλευόμενος το βασικό χαρακτηριστικό του Γιάννη. Δεν μιλάει πολύ, άρα αποκλείεται να με εκθέσει. Μπάσκετ μόνο!

Βραβείο "Βιονική Ακοή 2016"

Απονέμεται: Στα αυτιά του Θέμη Καίσαρη

Ο Καίσαρης, όπως κι εγώ αλλά περισσότερο από μένα, φοράει συνέχεια ακουστικά στο γραφείο. Τη μία θα ακούει μουσική, την άλλη θα 'διαβάζει' κάποιο ρουμάνικο ντέρμπι Τάρκου Μούρες-Άστρα Γκιουργκίου Γεωργίου πώς τη λένε, την άλλη θα βλέπει κάποιο απόσπασμα του Goodfellas. Το θέμα είναι ότι νόου μάτερ γουάτ, ο Θέμης ακούει τα πάντα που ίπτανται πάνω από τα ακουστικά του. Είτε πρόκειται για μια κοριτσοκουβέντα από το Ladylike είτε πρόκειται για μια βαριά ανάλυση του καλύτερου βρώμικου κατά μήκος της Συγγρού, οι αντένες του Θέμη είναι όρθιες και οι αποκρίσεις του ακαριαίες. Τον καταλαβαίνουμε ήδη από τα επιφωνήματα. Μες στη φαινομενική ησυχία θα φωνάξει “Ναι!”, θα κουνήσει το χέρι σαν να πανηγυρίζει γκολ ή θα δείξει το Θεό. Ό,τι και να κάνει, τα ακουστικά θα είναι στο κεφάλι του. Πολύ γλυκές οι στιγμές που κάθεται δίπλα στο ΟΝΕΜΑΝ για να φτιάξει αυτά τα θέματα με τα εκατομμύρια στατιστικά που μπορώ να διαβάζω ένα-ένα. Δίπλα μας δεν χρειάζεται να φορέσει τα ακουστικά.

Βραβείο "Ογκόλιθος Wingman"

Απονέμεται στον: Σταύρο Καραΐνδρο

Ο Σταύρος είναι ο μαν μου στο μπλε σάιτ. Μπορεί να μιλάω σχεδόν περισσότερο ακόμη και με το Μαρινάκι απ' όσο με τον Σταύρο, αλλά είναι ο μαν μου. Παράδειγμα: Τον Σταύρο τον θες δίπλα σου στην έξοδο. Τον θες για πολλούς λόγους. Για παράδειγμα, όταν έφτασε στο πάρτι του Contra για τα δεκαπέντε χρόνια, ένιωσα μια ασφάλεια. Κανείς δεν μπορεί να σε πειράξει όταν είναι δίπλα σου. Στους χαλεπούς καιρούς που άνθρωποι βάζουν κιλά για να μοιάσουν με τον εργοδότη τους, ο Σταύρος είναι εκεί, ογκώδης ογκόλιθος εξαπανέκαθεν, για να 'φτύσει' τη μόδα και να τραγουδήσει το 'My Way' του Σινάτρα. Όλο αυτό, χωρίς το 'My Way' του Σινάτρα. Επειδή όμως είναι πασέ να συζητάμε τα κιλά του Καραϊνδρου και να ζηλεύουμε, ξεκαθαρίζω ότι τον λέω ογκόλιθο wingman και για ένα σωρό άλλους λόγους. Είναι ο παλιότερος στη συμμορία του Contra, είναι ένας πάπας με μούσια και είναι ένας τύπος που όποτε θελήσει, μετακομίζει δυο γραφεία πιο πίσω και γράφει για ποπ κουλτούρα στο ΟΝΕΜΑΝ. Άρα. Βγαίνεις με τον Σταύρο, δεν σε πειράζει κανείς και κάνετε και κουβέντες στις οποίες θα 'θελε να χωθεί ο Θοδωρής Δημητρόπουλος, ο τελευταίος άνθρωπος που θα 'θελε να χωθεί σε μια κουβέντα. Με τον Σταύρο είναι αλλιώς.

Βραβείο "Παναγιώτης Γιαννάκης της 24Media"

Απονέμεται στον: Παντελή Βλαχόπουλο

Το ωραίο με τον Βλαχόπουλο είναι ότι μπορώ να γράψω γι' αυτόν με το πιο σοβαρό ύφος που πήρα στη ζωή μου, αλλά να γράψω και με το γελοιωδέστατο. Δεν έχω αποφασίσει. Θα αφήσω λοιπόν μερικά πράγματα στο τραπέζι και τα συζητάτε μαζί του στη Γλυφάδα που θα τον πετύχετε να πίνει τα Moscato D'Asti του. Λοιπόν. Το σουτάκι από μέση απόσταση το εξασκεί ακόμα καθισμένος στην καρέκλα του. Μπάλα δεν υπάρχει, μπασκέτα δεν υπάρχει, αλλά το air-shooting, air-shooting. Ο Βλαχόπουλος είναι ο ίδιος άνθρωπος που τέσσερα χρόνια πριν σε ένα ματς για το πρωτάθλημα Τύπου στο μπάσκετ, πέρασε από δίπλα μου στον πάγκο και δεν μου έδωσε το χέρι γιατί δεν με είδε (με τη μεταφορική έννοια, τη χειρότερη δηλαδή) και που εδώ και σκάρτα δύο χρόνια έχει ρίξει το Contra στο καζάνι με τα ρεκόρ και δεν λέει να το βγάλει από μέσα. Είναι ένας τεμαχιστής των ρεκόρ. Κατά τ' άλλα, είναι και τρελός, παρανοϊκός, μπορεί να βάλει φωτιά να μας κάψει για να ανεβάσει τα νούμερα, αλλά είναι και χαρισματικός ηγέτης ο άτιμος. Είναι αυτό ακριβώς που θέλει το ίντερνετ. Το ότι οι πιτσιρικάδες αυτού του σάιτ βγαίνουν στο δρόμο και στα γήπεδα και κάνουν θέματα/αφιερώματα/συνεντεύξεις που συνομίληκοί τους δεν βλέπουν ούτε στον ύπνο είναι έργο Βλαχόπουλου. Το ότι η παλιά σειρά του σάιτ επίσης βγάζει συνέχεια άσους από το μανίκι είναι πρωτίστως αποτέλεσμα του ταλέντου και της δημοσιογραφίλας τους (βλέπε Γιαννόπουλος στο Μουσείο Ντράζεν Πέτροβιτς), αλλά ταυτόχρονα είναι αρκετά έργο Βλαχόπουλου επίσης. Μια χοντρή γκέλα μπορώ να του χρεώσω, αλλά δεν είναι της παρούσης. Θα του τα πω σε μια από τις γραφικές αγκαλιές που κάνουμε στη μέση της αίθουσας, έτσι, για να σιγουρευτούν όλοι ότι είμαστε για δέσιμο.