Τα "παλτά" των ελληνικών γηπέδων (PHOTOS+VIDEOS)

Το Contra.gr σας υπενθυμίζει με φωτογραφίες και videos τα μεγαλύτερα "παλτά" των ελληνικών γηπέδων, οφείλοντας να σας επισημάνει ότι το αφιέρωμα δεν φιλοξενεί περιπτώσεις σπουδαίων άσων του παρελθόντος (Γκοβού, Ντάνι κτλ.) ούτε παικτών με θητεία σε γνωστές ομάδες (Τζόνι Νόβακ, Όλεγκ Βεγκλίνσκι, Πατρίτσιο Καμπς κ.ά.).

Δείτε αναλυτικά μερικούς από τους "φαντομάδες" που φόρεσαν (ή δεν πρόλαβαν καν να φορέσουν) τη φανέλα του Παναθηναϊκού, του Ολυμπιακού, της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ.

Παναθηναϊκός

Χέλγκι Σίγκουρντσον: Απέκτησε το προσωνύμιο "καρχαρίας", αλλά μάλλον ο χαρακτηρισμός "ψάρι του γλυκού νερού" θα του ταίριαζε περισσότερο. Το επίσημο ντεμπούτο του σε ένα ματς Κυπέλλου με τον Ιαλυσό στην Ρόδο ήταν εκπληκτικό, καθώς σε 22 λεπτά έβαλε δύο γκολ και κέρδισε ένα πέναλτι. Τελικά, η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη...

Στο Κύπελλο είχε τον τρόπο να βρίσκει το δρόμο προς τα δίχτυα (έξι γκολ σε εννέα αναμετρήσεις), αλλά στο πρωτάθλημα δεν ήταν εξίσου αποτελεσματικός κατά τη διετία που φόρεσε τη φανέλα του Παναθηναϊκού (1999-2001).

Στις αρχές του 2013, λίγους μήνες πριν από τα 39α γενέθλιά του, υπέγραψε συμβόλαιο με την Αφτουρέλντινγκ, ομάδα τρίτης κατηγορίας της Ισλανδίας, σημειώνοντας μάλιστα τρία γκολ!

Τζαφάρ Ιρισμέτοφ: "Εγώ έμαθα ότι αυτόν ο Βαρδινογιάννης τον είχε σε ένα καράβι του, στο μηχανοστάσιο, και επειδή έβραζε ο κόσμος τότε να πάρουμε ένα φορ, ο "Καπετάνιος" μας έφερε αυτόν". Τάδε έφη Γιάννης Γκούμας για τον Τζαφάρ Ιρισμέτοφ, ο οποίος ήρθε στον Παναθηναϊκό τον Ιανουάριο του 1998 και στο σύντομο διάστημα της παρουσίας του στην Παιανία, ουδείς άκουσε τη φωνή του επειδή δεν ήξερε ούτε λέξη αγγλικά.

Είκοσι δύο λεπτά στο 6-2 επί του ΟΦΗ τον Μάρτιο του 1998. Αυτή ήταν η "προσφορά" του Ουζμπέκου επιθετικού στους "πράσινους", προτού αποχωρήσει διά παντός μετά από μερικούς μήνες, προκειμένου να παντρευτεί τη σύντροφο που τόσο του έλειπε στην Αθήνα. Το παράδοξο είναι ότι ο Βασίλης Δανιήλ τον χαρακτήριζε "χαρισματικό σκόρερ".

Ήταν τόσο μοναχικός που ο Στράτος Αποστολάκης είχε πει μια φορά στον Στεφάν Ματαγιάν: "Θα του πω να σε πάρει τηλέφωνο. Eίναι τόσο μόνος που σε λίγο τον βλέπω να... αυτοκτονεί!" Βλέπετε, ο μεσοεπιθετικός της Προοδευτικής ήταν ένας από τους λίγους συμπατριώτες του... Ισμιλντένοφ (σ.σ. έτσι τον αποκαλούσαν στην αρχή επειδή το όνομά του δεν ήταν γνωστό) στην Ελλάδα.

Μάρκο Βίλα: Όταν ακούς τον Ότο Ρεχάγκελ να ενημερώνει "είναι κίνδυνος-θάνατος όταν μπαίνει στη μεγάλη περιοχή" ή τον Κρίστοφ Ντάουμ να εξηγεί ότι "μοιάζει με το μεγάλο γκολτζή της Ντόρτμουντ Χάικο Χέρλιχ, αλλά σε πιο τεχνική έκδοση", υποθέτεις ότι το νέο απόκτημα του Παναθηναϊκού το 2000 -αν μη τι άλλο- δεν θα περάσει απαρατήρητο.

Αλίμονο. Ο Μάρκο Βίλα φόρεσε για ενάμισι χρόνο τη φανέλα με το Νο32, έπαιξε ως αλλαγή σε μόλις τρία ματς πρωταθλήματος, ενώ ο μοναδικός αγώνας που άρχισε βασικός ήταν εκείνος του Κυπέλλου κόντρα στην ΑΕΛ, όπου αντίκρισε απευθείας κόκκινη κάρτα επειδή έριξε αγκωνιά στον Δημήτρη Αβραμούλη.

Δύο αξιοσημείωτα, αλλά και άγνωστα γεγονότα στις τάξεις των Ελλήνων φιλάθλων είναι ότι ο 36χρονος Γερμανός επιθετικός, που τώρα αγωνίζεται στην έκτη κατηγορία της Ιταλίας, αποτελεί το νεότερο σκόρερ στην ιστορία της Γκλάντμπαχ και πως ήταν ο καλύτερος φίλος του Ρόμπερτ Ένκε, ο οποίος αυτοκτόνησε στις 10 Νοεμβρίου 2009.

Τζο Ενακαρίρε: Από την εντυπωσιακή παρουσία του στις ακαδημίες της Σταντάρ Λιέγης μέχρι το καλοκαίρι του 2007, όπου παραχωρήθηκε στον Παναθηναϊκό ως δανεικός από την Ντιναμό Μόσχας, κύλησε πολύ νερό στ' αυλάκι για τον Τζο Ενακαρίρε.

Ο Νιγηριανός κεντρικός αμυντικός αγωνίστηκε σε όλο το 90λεπτο του ντέρμπι της πρεμιέρας με τον Ολυμπιακό και σε ακόμα τέσσερα ματς ανεξαρτήτου διοργάνωσης, προτού τραυματιστεί στο γόνατο, μείνει εκτός δράσης για ένα μήνα και ολοκληρωθεί άδοξα ο δανεισμός του στην ομάδα του Ζοζέ Πεσέιρο.

Η Ντιναμό Μόσχας δεν άργησε να τον αφήσει ελεύθερο κι εκείνος, μετά την αποτυχημένη απόπειρά του να περάσει τα δοκιμαστικά σε Μετς, Οντένσε, Κότμπους, έμεινε στον πάγο για τέσσερα ολόκληρα χρόνια! Τελικά, ούτε η Λα Φιορίτα του Σαν Μαρίνο ούτε η Νταουγκάβα της Λετονίας πείστηκαν για την αξία του, με συνέπεια ο Ενακαρίρε να ξαναμείνει ανενεργός.

Ελιομάρ Καρβάλιο: Ήρθε ως μεγάλο ταλέντο από την Βραζιλία αλλά μετά από εννέα λεπτά συμμετοχής στο ντέρμπι της 10ης Δεκεμβρίου 1995 με τον ΠΑΟΚ, ο Ελιομάρ Καρβάλιο αποχώρησε από τον Παναθηναϊκό και ταξίδεψε νοτιότερα για λογαριασμό του ΟΦΗ, με τη φανέλα του οποίου αγωνίστηκε σε μόλις δύο ματς Κυπέλλου (από 25 λεπτά σε κάθε αγώνα).

Ακολούθησε η μεταγραφή στη γειτονική ΕΑΡ, ωστόσο ούτε εκεί κατάφερε να στεριώσει, με συνέπεια να επαναπατριστεί σε ηλικία 24 ετών, προκειμένου να ξαναφτιάξει το όνομά του σε συλλόγους της "χώρας του καφέ".

Εν τέλει, όχι μόνο δεν κατάφερε να κάνει καριέρα, αλλά αποσύρθηκε από τη δράση και ο αστικός μύθος λέει ότι ασχολήθηκε με επιχείρηση ηλεκτρικών ειδών!

Σρνταν Άντριτς - Ντουμίτρου Μίτου: "Εμείς οι δυο πάμε πακέτο", τραγουδούσε η Λίτσα Διαμάντη και οι δύο Βαλκάνιοι άσοι θα μπορούσαν να κάνουν τις... δεύτερες φωνές, δεδομένου ότι αμφότεροι αποκτήθηκαν ένα καλοκαίρι που οι φίλοι του Παναθηναϊκού είχαν αυξημένες απαιτήσεις εξαιτίας της κατάκτησης του νταμπλ.

Φυσικά, δεν μπορεί να γίνει σύγκριση μεταξύ τους, καθώς ο Κροάτης μέσος αγωνίστηκε για μια τριετία στο "τριφύλλι" και κατέγραψε 41 συμμετοχές, ενώ ο Ρουμάνος μεσοεπιθετικός έφυγε μετά από λίγους μήνες.

Σαφέστατα, ο Σρνταν Άντριτς είχε μια αξιοπρεπέστατη θητεία στην Χάιντουκ μετά την αποχώρησή του από τον Παναθηναϊκό, εν αντιθέσει με τον Ντουμίτρου Μίτου που αποδείχθηκε "γυρολόγος", αφού από το 2005 έως το 2013 έφαγε ψωμί από οκτώ ομάδες!

Ματσέι Μπικόβσκι: Μία ακόμα μεταγραφή που προκάλεσε απορίες το καλοκαίρι του 2004, αφού ο Πολωνός επιθετικός είχε σημειώσει μόλις τέσσερα γκολ σε 28 συμμετοχές της προηγούμενης σεζόν με τη φανέλα του ΟΦΗ.

Η παρουσία παικτών όπως ο Μιχάλης Κωνσταντίνου, ο Δημήτρης Παπαδόπουλος κι ο Εμάνουελ Ολισαντέμπε δεν επέτρεψε στον Ματσέι Μπικόβσκι να πάρει μπόλικο χρόνο συμμετοχής, με συνέπεια να φύγει άμεσα από το "τριφύλλι". Παραδόξως, είχε βρει δίχτυα στις πρώτες του εμφανίσεις, αλλά σταδιακά έχασε την εμπιστοσύνη του Ζντένεκ Σκάσνι.

Ένα χρόνο αργότερα επέστρεψε στην Ελλάδα για λογαριασμό της Βέροιας και, μάλιστα, συνέβαλε στην επιστροφή της στα μεγάλα σαλόνια. Αργότερα, αγωνίστηκε σε άλλη μία ομάδα με κυανέρυθρα, τον Διαγόρα, χωρίς ωστόσο να καταφέρει να σκοράρει σε 23 συμμετοχές στη Football League.

Νιρέν Ντεμπά: Το οικονομικό αδιέξοδο του Άρη και η αδυναμία του να πείσει τους ανθρώπους της Λέφσκι Σόφιας λειτούργησαν "ευεργετικά" για τον Παναθηναϊκό, ο οποίος τον ενέταξε στο δυναμικό του τον Ιανουάριο του 2004.

Ο Σουηδός επιθετικός, που προερχόταν από μία καλή χρονιά στην ομάδα της Θεσσαλονίκης, όχι μόνο πήρε την ιστορική φανέλα με τον αριθμό 7, αλλά κατέκτησε το νταμπλ, χωρίς ωστόσο να βρει δίχτυα στις λιγοστές αναμετρήσεις που αγωνίστηκε.

Τον Μάιο του 2004, μετά το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, ο Ντεμπά βρέθηκε θετικός σε χρήση απαγορευμένης ουσίας (σ.σ. πριν από το ματς είχε δηλώσει ότι έπαιρνε φαρμακευτική αγωγή για ένα αναπνευστικό πρόβλημα), με αποτέλεσμα να κληθεί σε απολογία και να αποκλειστεί από τον τελικό του Κυπέλλου.

Ντέιβιντ: Με συμμετοχές στις "μικρές" εθνικές ομάδες της Βραζιλίας, ο Ντέιβιντ αποκτήθηκε ως ελεύθερος κατά τη χειμερινή μεταγραφική περίοδο της σεζόν 2008-09, υπογράφοντας μάλιστα συμβόλαιο συνεργασίας για τα επόμενα τεσσεράμισι χρόνια με τον Παναθηναϊκό.

Μετά από τρεις συμμετοχές στο πρωτάθλημα (τη μία ως βασικός), ο νεαρός αμυντικός επαναπατρίστηκε για λογαριασμό της Φλαμένγκο, η οποία μετά από ένα χρόνο (Ιούλιος 2010) απέκτησε το 60% των δικαιωμάτων του ποδοσφαιριστή.

Ροντρίγκο Σόουζα: Ούτε ένα ούτε δύο, αλλά 3.500.000 ευρώ ξόδεψε συνολικά ο πολυμετοχικός Παναθηναϊκός για να αποκτήσει το θηριώδη επιθετικό από την Φλαμένγκο. Πέντε μήνες και... οκτώ συμμετοχές αργότερα, ο Βραζιλιάνος πουλήθηκε στην Κορίνθιανς έναντι 1.800.000 ευρώ. Αποτέλεσμα; Σχεδόν 1.700.000 ευρώ πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων...

Ολυμπιακός

Έρβιν Λέμενς: Μόνο σε φιλικές αναμετρήσεις αγωνίστηκε ο γκαφατζής γκολκίπερ, ο οποίος είχε αποκτηθεί το καλοκαίρι του 2005 έπειτα από εισήγηση του Τροντ Σόλιντ. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τα λάθη επιπέδου... 8Χ8 στην ήττα με 4-3 από την Λίβερπουλ;

Από εκείνο το φιλικό κι έπειτα, ο Βέλγος τερματοφύλακας υποχώρησε τρίτος στην ιεραρχία πίσω από τον 35χρονο Αντώνη Νικοπολίδη και τον Κλεόπα Γιάννου, ενώ μετά από 2,5 χρόνια και... καμία επίσημη συμμετοχή, αποτέλεσε παρελθόν από την ομάδα του Πειραιά, δεδομένου ότι με την έλευση του Τόμισλαβ Μπούτινα έγινε τέταρτος.

Επόμενος σταθμός της καριέρας του δύο φορές διεθνή με το Βέλγιο (!) ήταν η ολλανδική Βάλβαϊκ, η οποία έλυσε τη μεταξύ τους συνεργασία μετά από μόλις επτά συμμετοχές.

Φέλιξ Μπόρχα: "Έχω 1.000 τρόπους για να σκοράρω, θα βάζω 25 γκολ κάθε χρόνο" κι άλλα τέτοια ωραία είχε υποσχεθεί το "καγκουρό", ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν δικαίωσε τους "ερυθρόλευκους" για την επιλογή τους και τις εφημερίδες που υποστήριζαν ότι "θα αφήσει εποχή".

Ο αποκαλούμενος και "κόμπρα" ήρθε στον Ολυμπιακό ως ένας μεγάλος γκολτζής το καλοκαίρι του 2006, ωστόσο ο παραπάνω χαρακτηρισμός κάθε άλλο παρά δικαίωσε τους εμπνευστές του, δεδομένου ότι έβαλε μόλις έξι γκολ σε 30 συμμετοχές ανεξαρτήτου διοργάνωσης.

Ο Φέλιξ Μπόρχα παραχωρήθηκε δανεικός στην Μάιντς, αναγεννήθηκε κι εν τέλει υποχρέωσε τη γερμανική ομάδα να τον αποκτήσει έναντι του ποσού των 800.000 ευρώ. Αυτό το deal μάλλον ευνόησε το σύλλογο του Πειραιά, αφού ναι μεν τον είχε αποκτήσει από την Ελ Νασιονάλ του Εκουαδόρ για 1.500.000 ευρώ, αλλά στην Ελλάδα δεν έδειξε απολύτως τίποτα. Ή μάλλον έδειξε μερικές πανηγυρικές τούμπες...

Ροντρίγκο Αρτσούμπι: Ήρθε ως δανεικός από την Λανούς σε μία περίοδο όπου ο Ολυμπιακός διέθετε πέντε Αργεντινούς στις τάξεις του (σεζόν 2007-08) και σε περίπτωση που έπειθε θα γινόταν... μόνιμος κάτοικος Πειραιά έναντι ενός ποσού κοντά στα 3.000.000 ευρώ. Μάλιστα, είχε αποκτήσει ελληνικό διαβατήριο!

Ο νεαρός μέσος αγωνίστηκε σε δύο φιλικά (με Ιωνικό και Βύζαντα) για να φουλάρει τις μηχανές του, όμως αυτές έμειναν στο... ρελαντί. Δυστυχώς για τον ίδιο και τους "ερυθρόλευκους", ουδέποτε κατάφερε να φτάσει σε επιθυμητό επίπεδο και μετά από επτά συμμετοχές (και κανένα γκολ) επαναπατρίστηκε για λογαριασμό της Ρίβερ Πλέιτ.

Η καριέρα του κλυδωνίστηκε για τα καλά τον Ιανουάριο του 2010, όταν σε ηλικία 24,5 ετών βρέθηκε θετικός σε χρήση ινδικής κάνναβης και τιμωρήθηκε με αποκλεισμό δύο ετών από κάθε αγωνιστική δραστηριότητα (σ.σ. αργότερα η ποινή του μειώθηκε, αλλά αυτό δεν έφτανε για να φτιάξει το όνομά του).

Μάρτσιν Κούσμπα: Η αρθροσκόπηση στο γόνατο και το γεγονός ότι έπρεπε να μείνει εκτός δράσης για ένα μήνα δεν πτόησαν τους ανθρώπους του Ολυμπιακού, ωστόσο πολύ γρήγορα μετάνιωσαν πικρά για εκείνη την επιλογή του 2003.

Ο Πολωνός επιθετικός δεν ξεπέρασε ποτέ το πρόβλημά του, τέθηκε εκ νέου νοκ άουτ για τέσσερις μήνες, με συνέπεια να αγωνιστεί για πρώτη φορά στο πρωτάθλημα τον Ιανουάριο του 2014! Ελλείψει επιθετικών λύσεων, ο Κούσμπα έπαιξε σε 19 επίσημα ματς (τα 17 στο δεύτερο γύρο) και το καλοκαίρι έφυγε όσο αθόρυβα ήρθε.

Φέλιξ Αμποάγκουε: Το "ζαρκάδι της Άλ Αχλί" όπως ήταν το προσωνύμιό του Φέλιξ Αμποάγκουε, ήρθε στον Ολυμπιακό το 1998 έπειτα από το Κύπελλο Κυπελλούχων της Αραβίας, όπου τον είχε παρακολουθήσει ο Τάσος Μητρόπουλος. Ο Σωκράτης Κόκκαλης έδωσε περίπου 1.000.000.000 δραχμές για να φέρει τον Γκανέζο επιθετικό στην Αθήνα δημοσιεύματα της Αφρικής έγραφαν πως ο "νέος Γεμπόα πάει Ελλάδα".

Οι προσδοκίες των ερυθρόλευκων φιλάθλων μετά από όλα αυτά προφανώς ήταν αυξημένες, όμως από το πρώτο κιόλας ματς ο Αμποάγκουε προκάλεσε προβληματισμό. Αγωνίστηκε συνολικά σε 11 ματς πρωταθλήματος (μόνο ένα 90λεπτο) και πέτυχε ένα γκολ κόντρα στον Εθνικό.

Εν συνεχεία έγινε "γυρολόγος". Αγωνίστηκε σε Μαλδίβες, Ινδία, Ομάν, Βιετνάμ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Κουβέιτ και Κατάρ, ενώ όπως είχε ο ίδιος δηλώσει: "Μου αρέσει να γυρνάω τον κόσμο και να μαζεύω εμπειρίες".

Μάρκο Νε: Τον Ιανουάριο του 2006 ο Ολυμπιακός ενέτασσε στο δυναμικό του έναν παίκτη που προοριζόταν για αντικαταστάτης του Γιάγια Τουρέ και, μάλιστα, πριν από ενάμιση χρόνο είχε δοκιμαστεί στην Άρσεναλ.

"Είναι κάτι μεταξύ Μακελελέ και Γιάγια", είχε δηλώσει ο περιβόητος ατζέντης του Ντμίτρι Σέλουκ, αλλά στην πραγματικότητα ο Ιβοριανός μέσος ήταν μεταξύ πάγκου κι εξέδρας τη διετία που αγωνίστηκε στο λιμάνι, προτού επιστρέψει στο Βέλγιο.

Ιβάν Ρέζιτς: Τον έφερε ο Ντούσαν Μπάγεβιτς το καλοκαίρι του 2004 για να παίξει ένα 90λεπτο στην Α' Εθνική, τρία στο Κύπελλο Ελλάδας και 20 λεπτά στον υπέρ πάντων αγώνα με την Λίβερπουλ, χωρίς να έχει παιχνίδια στα πόδια του.

Στο λήμμα "πέρασε και δεν ακούμπησε" του ποδοσφαιρικού λεξικού της χώρας μας, ο Κροάτης αμυντικός που αποκτήθηκε σε ηλικία 24 ετών από τον Ολυμπιακό, θα είχε περίοπτη θέση. Οι φίλαθλοι της πειραϊκής ομάδας -ενδεχομένως- να τον θυμούνται για τις 2-3 επελάσεις του από δεξιά στο περίφημο ματς του "Άνφιλντ".

Κόφι Αμπονσά: Μεγάλη αδυναμία του Ντούσαν Μπάγεβιτς, καθώς στις περισσότερες ομάδες που εργάστηκε (Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ), εισηγήθηκε την απόκτησή του. Στους "ερυθρόλευκους", πάντως, που αγωνίστηκε από τον Ιανουάριο του 1999 μέχρι τον Ιανουάριο του 2000, ο Γκανέζος αμυντικός πήρε ελάχιστο χρόνο συμμετοχής, ενώ το περίεργο είναι ότι τη σεζόν 1999-00 έπαιξε σε μόλις πέντε ματς πρωταθλήματος και τέσσερα στο Champions League (σε κανένα δεν έβγαλε 90λεπτο).

ΑΕΚ

Ντάβιντε Μπελότι: Μία περίπτωση που θυμίζει πρωταπριλιάτικο αστείο, αν αναλογιστεί κανείς ότι η μοναδική συμμετοχή του Ιταλού αμυντικού με τη φανέλα της ΑΕΚ πραγματοποιήθηκε την... 1η Απριλίου του 2000 σε ένα ματς με τον ΟΦΗ, όταν στο 89ο λεπτό (!) αντικατέστησε τον Χάρη Κοπιτσή.

Κουίζ: Πόσα χρήματα έδωσε η Ένωση για να τον αποκτήσει ως δανεικό από την Βιτσέντζα; Επειδή θα πέσετε σίγουρα έξω (και κάτω ελέω λιποθυμίας), ιδού η απάντηση: 30.000.000 δραχμές!

Ερίκ Ραμπεσαντρατανά: Ήρθε μετά βαΐων και κλάδων το καλοκαίρι του 2001 έναντι 1.800.000 ευρώ, παρά το γεγονός ότι ο Φερνάντο Σάντος δεν είχε ξεκάθαρη εικόνα από την πορεία του το τελευταίο διάστημα.

Ο ευτραφής αμυντικός παραδεχόταν ότι χρειαζόταν προπονήσεις για να επανέλθει σε καλή κατάσταση, ωστόσο η βουλιμία του δεν του επέτρεψε ποτέ να δικαιολογήσει το... μεγάλο όνομά του.

Για τον πρόεδρο Μάκη Ψωμιάδη δήλωσε μετά από κάποια χρόνια: "Ο πρόεδρός μας ήταν κάπως... μαφιόζος. Μου έκανε εκβιασμούς. Για παράδειγμα, μου άλλαζε κλειδαριά σπίτι μου για να με αναγκάσει να φύγω! Δεν ήθελε να με πληρώνει και πολύ συχνά μου σκάρωνε μεγάλες φάρσες. Το χειρότερο είναι ότι όλοι ήταν μαζί του. Τελικά, αναγκαστικά πέρασε το δικό του".

Άλβιν Τσέκολι: Ένα τρομερό γκολ στο 6-2 επί του Πανελευσινιακού ήταν το ένα και μοναδικό highlight του Άλβιν Τσέκολι με τη φανέλα της ΑΕΚ (σεζόν 1998-99). Συνολικά, ο έξι φορές διεθνής με την Αυστραλία κατέγραψε τέσσερις συμμετοχές, εκ των οποίων μόλις η μία ήταν 90λεπτη (κόντρα στον Πανιώνιο) κι εν συνεχεία αποχώρησε ησύχως.

Ντανιέλ Πάμπλο Καντέρο: Ο Αργεντινός μέσος αποκτήθηκε από την Εστουντιάντες ως αντί - Νταμιάν Μάνσο και τελικά είχε ανάλογο χρόνο συμμετοχής. Συγκεκριμένα στις 7 Μαΐου 2000, στο ματς του "Νίκος Γκούμας" με τον Απόλλωνα, αντικατέστησε στο 89ο λεπτό τον Μίλεν Πέτκοβ.

Ο Ντανιέλ Πάμπλο Καντέρο είχε έρθει στην "Ένωση" επειδή κάποιος μετέφερε στον αείμνηστο Γιάννη Παθιακάκη ότι οι σκάουτερ στην Αργεντινή μιλούσαν με καλά λόγια για την αξία του.

Εστέμπαν Ερνάν Μεντίνα: Ο Αργεντινός αμυντικός αποκτήθηκε τον Ιανουάριο του 2001 ως δανεικός από τη Μπόκα Τζούνιορς, αντί 100.000.000 δραχμών, με οψιόν αγοράς ενός 1.000.000.000.

Όπως ο Μπελότι, έτσι κι εκείνος έκανε ντεμπούτο την Πρωταπριλιά του 2001, αντικαθιστώντας τον Τραϊανό Δέλλα στο 5-1 επί του Πανιωνίου, ενώ χρησιμοποιήθηκε για άλλα τρία λεπτά σε ένα εκτός έδρας ματς με τον Άρη, όπου πέρασε στη θέση του Νίκου Γεωργέα.

Γκόραν Ποπόφ: Το ασυνήθιστο -γι' αριστερό μπακ- ύψος (1.89) και η έλλειψη τεχνικής δεν ενθουσιάζει τους φίλους της ΑΕΚ, μερικοί εκ των οποίων βρήκαν ακόμα μία ευκαιρία για να τα χώσουν στον Ντούσαν Μπάγεβιτς στο δεύτερο μισό της σεζόν 2003-04.

Φυσικά, ούτε ο Σκοπιανός αμυντικός γλίτωσε το "κράξιμο" και μετά από 11 συμμετοχές (οι τρεις για το Κύπελλο) αποχώρησε ως ένας ακόμη αποτυχημένος, προτού επιστρέψει στη χώρα μας για λογαριασμό του Αιγάλεω και του Λεβαδειακού.

Προσφάτως, αγωνίστηκε στην Premier League για λογαριασμό της Γουέστ Μπρομ, αποδεικνύοντας την ανοδική πορεία που είχε μετά την οριστική αποχώρηση από την Ελλάδα εν έτει 2008.

Νίκολα Μάλμπασα: Η παρουσία του Ίλια Ίβιτς στο ρόλο του τεχνικού διευθυντή της ΑΕΚ τη σεζόν 2004-05 έπαιξε το ρόλο της, καθώς αποκτήθηκε πακέτο με τον έτερο Σέρβο και αδερφό του Ίλια Ίβιτς.

Ο Βλάνταν Ίβιτς έπεισε, ο αριστερός μπακ όχι, παρά τις 38 συμμετοχές του σε όλες τις διοργανώσεις. Ως εκ τούτου, είναι απόλυτα φυσιολογικό το γεγονός ότι μετά την αποχώρησή του το καλοκαίρι του 2006, αγωνίστηκε στη γερμανική Κόμπλεντς, την κινεζική Σαντόνγκ Λουνένγκ κι εν συνεχεία τα ίχνη του χάθηκαν.

Ολιβιέ Ενσιαμπαμφουμού: Περίπτωση Ραμπεσαντρατανά. Στην πολυπλοκότητα του ονόματος, το επιβλητικό παρουσιαστικό και, βέβαια, τη μηδαμινή προσφορά του στην ΑΕΚ. Δύο ήταν όλες κι όλες οι συμμετοχές που κατέγραψε στο δεύτερο μισό της σεζόν 2008-09, προτού ακολουθήσει η θητεία στα ερασιτεχνικά της Γαλλίας και της Ιταλίας.

Τριάμισι χρόνια μετά την αποχώρησή του από την Ένωση, όντας 27 ετών, ο Κογκολέζος διεθνής απέτυχε να πείσει τους ανθρώπους της νορβηγικής Σάρπσμποργκ για την αξία του και τελικά κατέληξε στην Κρίστιανσουντ (Β' Νορβηγίας).

Ζοζέφ Αγκιριμπά: Με... μηδέν συμμετοχές σε πρωτάθλημα και Κύπελλο, ο Ζοζέφ Αγκιριμπά είναι σίγουρα ο ξένος με το πιο εύκολο μεροκάματο στην ιστορία της ΑΕΚ, αφού έλαβε συνολικά 200.000 ευρώ!

Την πρώτη του σεζόν για την οποία έλαβε 80 χιλιάρικα, παραχωρήθηκε δανεικός στον Διαγόρα (27 συμμετοχές, 3 γκολ), τη δεύτερη με τις ίδιες ετήσιες απολαβές, παραχωρήθηκε στον ΑΟ Γλυφάδας, όπου έπαιξε σε 16 ματς και πέρυσι όπου το συμβόλαιό του θα του απέφερε 40.000 ευρώ (εκ των οποίων του οφείλονται ελάχιστα), το κοντέρ παρέμεινε μηδενισμένο, αν και κάποιες φορές ήταν στην αποστολή

ΠΑΟΚ

Γκέοργκε Τσαουσίλα: Ο Μάκης Βουλινός τον είχε παρουσιάσει ως ένα δεινό σκόρερ, εκείνος όμως έβαλε μόλις και μετά βίας ένα γκολ στους οκτώ αγώνες του δευτέρου γύρου της σεζόν 1993-94 (στο 3-2 της Τούμπας επί του Πανιωνίου).

Τρία χρόνια αργότερα, ο Ρουμάνος επιθετικός αγωνίστηκε στη Γ' Εθνική με τη φανέλα του Μαρκό (15 συμμετοχές - 3 γκολ) και, πλέον, εργάζεται σε κρεοπωλείο της Κερατέας, ενώ παλιότερα δούλευε σε σούπερ μάρκετ για να βγάλει τα προς το ζην της οικογένειάς του.

Τα δύο παιδιά του, ο Άλεξ κι ο Φίλιππος, αγωνίζονται στην ακαδημία του Παναθηναϊκού, ενώ ο πρώην άσος του ΠΑΟΚ επιθυμεί να τα δει να αγωνίζονται στην ακαδημία του Γκέοργκε Χάτζι.

Μίκι Κουίν: Οι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ κρατούσαν την κοιλιά τους από τα γέλια κι ο Μίκι Κουίν τη δική του στην καταστροφική σεζόν 1995-96, όπου ο "δικέφαλος" κατετάγη 14ος. Ο εύσωμος Ιρλανδός έβαλε ένα σημαντικό γκολ, χαρίζοντας στην ομάδα του το βαθμό σε ντέρμπι με τον Ηρακλή και μετά από 10 συμμετοχές αποχώρησε.

"Σούμο" και "ιπποπόταμος", ήταν μερικά από τα προσωνύμια που του είχε κολλήσει το βρετανικό φιλοθέαμον κοινό, ενώ μετά την ολοκλήρωση της καριέρας του, έγινε εκπαιδευτής αλόγων κούρσας.

Άντριου Ραμπούτλα: Αποκτήθηκε το καλοκαίρι του 1997 από τη νοτιοαφρικανική Τζόμο Κόσμος και οι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ τον θυμούνται μόνο για τη συμμετοχή του (ούτε μία ώρα δεν έπαιξε) στο αλησμόνητο 5-3 της Τούμπας με την Σπάρτακ Τρνάβα.

Ο Νοτιαφρικανός, το προσωνύμιο του οποίου παρέπεμπε σε ειδικό ψαλίδι που κόβει λαμαρίνες εξαιτίας των σκληρών τάκλιν του, δεν άργησε να τραυματιστεί, ενώ το επόμενο καλοκαίρι επέστρεψε στην Κόσμος.

Αμπουμπακά Φοφανά: Ο Γάλλος μέσος ήρθε ως δανεικός από την Γιουβέντους το καλοκαίρι του 2002, πολύ γρήγορα όμως ο Άγγελος Αναστασιάδης διαπίστωσε ότι δεν μπορεί να ποντάρει πολλά στην αξία του.

Πρόλαβε να αγωνιστεί σε τρία ματς πρωταθλήματος και δύο Κυπέλλου (μόλις ένα 90λεπτο), στη συνέχεια αποχώρησε κι έκτοτε τα ποδοσφαιρικά ίχνη του αγνοούνται.

"Ο Φοφανά και έφυγε επειδή είχε στο μυαλό του να παίξει στην Γιουβέντους", ήταν η σχετική δήλωση του Μακεδόνα τεχνικού τον Ιανουάριο του 2003.

Φραντσέσκο Σκαρντίνα: Το... alter ego του Αμπουμπακά Φοφανά. Ήρθε στην Τούμπα ως δανεικός από την Γιουβέντους μόνο που εκείνος αγωνίστηκε σε δύο κι όχι σε πέντε αναμετρήσεις (στο Κύπελλο με Ολυμπιακό Βόλου και Λεωνίδιο).

Η παραπάνω δήλωση του Άγγελου Αναστασιάδη αφορούσε και τον Ιταλό αμυντικό, ο οποίος πάντως κατάφερε να λάβει μέρος σε 11 ματς της Serie A (σ.σ. με την Κιέβο τη σεζόν 2008-08).

Θένκγκαντ-Ναπολέον Αμαφούλε: Ο Θένκγκαντ Αμαφούλε δεν μπορεί παρά να... ευχαρίστησε τον Θεό για το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ τον έβγαλε από την ποδοσφαιρική αφάνεια (σ.σ. αγωνιζόταν στην άσημη Οκέτσιε της Βαρσοβίας).

Ο Άγγελος Αναστασιάδης είχε δηλώσει πρόσφατα για τον Νιγηριανό επιθετικό: "Κόστιζε 30.000 ευρώ για πέντε χρόνια. Δεν είχε μυαλό, δεν έπαιξε". Ή μάλλον έπαιξε. Σε επτά ματς εκ των οποίων μόνο το ένα για 90 λεπτά.

Το καλοκαίρι του 2003, μάλιστα, ο ΠΑΟΚ απέκτησε και τον αδερφό του Ναπολέον, ο οποίος μέχρι πρότινος δοκιμαζόταν στον Άρη, ωστόσο ούτε εκείνος κατάφερε να στεριώσει (δύο συμμετοχές).

Κάρλος Σεγκάρα: Δεν είχε ευρωπαϊκή εμπειρία, ωστόσο είχε προλάβει να καταγράψει μερικές συμμετοχές με την εθνική Περού. Εντούτοις, ύστερα από πέντε συμμετοχές κι ένα γκολ επί του Παναθηναϊκού στην ήττα του ΟΑΚΑ με 2-1, ο αριστερός μέσος επέστρεψε στην πατρίδα του.

Μετά την αποδέσμευσή του από το "δικέφαλο" τον Δεκέμβριο του 2006, ο Κάρλος Σεγκάρα αγωνίστηκε στην Αλιάνσα Λίμα κι εν συνεχεία σε τέσσερις ακόμη ομάδες του Περού.

Βιορέλ Φρούντζα: Γνωστός "γυρολόγος" της ανατολικής Ευρώπης. Πέρασε το δεύτερο μισό της σεζόν 2008-09 στην Θεσσαλονίκη και μετά από τέσσερις συμμετοχές (οι τρεις για κάτω από δέκα λεπτά) ολοκληρώθηκε ο δανεισμός του από την Κλουζ.

Στείλτε μας τις δικές σας περιπτώσεις >>>>