Στο τελευταίο παιχνίδι του Γιάννη Αντετοκούνμπο στην Ελλάδα με τις 3 παρατάσεις

Πόσες φορές στη ζωή έχεις τη δυνατότητα να γίνεις ήρωας; Κι όχι απλά ήρωας όπως αυτούς που βλέπουμε στο σινεμά, αλλά ήρωας της δικής σου καθημερινότητας, της δικής σου ζωής, του σχολείου σου, της γειτονιάς σου, μιας φανέλας για την οποία αγωνίζεσαι.

Σάββατο 27 Απριλίου 2013. Η μοίρα το 'χει φέρει έτσι, ώστε η ομάδα μου, η Αθλητική Ένωση Νέας Κηφισιάς, να αγωνίζεται την τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος της Α2 με τον Φιλαθλητικό του Θανάση και του Γιάννη Αντετοκούμπο, του Νίκου Γκίκα του Χρήστου Σαλουστρου, του Βασίλη Γιαννουλάκου, του Γιώργου Καμπερίδη και των λοιπών πιτσιρικάδων, που για μία 4ετία έπαιξαν σπουδαίο μπάσκετ με τη φανέλα της ομάδας του Ζωγράφου. Για το συγκεκριμένο παιχνίδι και για το κλίμα πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τον αγώνα, θα μπορούσε πολύ άνετα να έχει γράφει ένα βιβλίο 500 σελίδων. Μέσα σε αυτές τις σελίδες, με μεγάλη τιμή μπορώ να πω ότι κάπου θα ήταν γραμμένο και το δικό μου όνομα, έχοντας βάλει κι εγώ ένα μικρό 'λιθαράκι' για να πάρει η ομάδα μου εκείνο το ιστορικό παιχνίδι στην 3η παράταση και να ανέβει στη ΕΚΟ Basket League.

Το παιχνίδι βρίσκεται 13 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη του. Ο Φιλαθλητικός προηγείται με 61-59 και ο Χρήστος Πετροδημόπουλος έχει κερδίσει δυο βολές από φάουλ του Καμπερίδη. Στην προσγείωσή του μετά το κερδισμένο φάουλ, ο Χρήστος παθαίνει ελαφρύ διάστρεμμα και δεν μπορεί να εκτελέσει τις βολές. Σύμφωνα με τον κανονισμό, τις βολές πρέπει να εκτελέσει κάποιος παίκτης ο οποίος θα έρθει από τον πάγκο. Ο coach Ηλίας Παπαθεοδώρου γυρίζει στον πάγκο, κοιτάζει ποιες είναι οι επιλογές του, δίνοντας εξαρχής το χρίσμα στον Σάββα Νικητάκη. Ο Σάββας τον κοιτάζει και του λέει "κόουτς, να τις βαρέσει ο Σπύρος". Είχα σηκωθεί ήδη, όπως και να 'χει, γιατί αλήθεια είναι ότι μέσα μου ήθελα να τις κάνω αυτές βολές. Ο coach με κοιτάζει και μου λέει: "Θα τις βάλεις ρε;" "Θα τις βάλω"...

Το στόρι πριν από αυτές τις βολές δεν είναι απλό. Ύστερα από κάθε προπόνηση μαζί με τον αρχηγό της ομάδας, τον Δημήτρη Μενουδάκο, καθόμασταν κανένα μισάωρο να κάνουμε κάποιες έξτρα ασκήσεις κι ένα κομμάτι από αυτό το μισάωρο ήταν αφιερωμένο στο να ρίχνουμε ο καθένας 100 βολές σε αυτήν τη συγκεκριμένη μπασκέτα, γιατί ήταν η μπασκέτα που σουτάραμε στο 2ο ημίχρονο στα εντός έδρας παιχνίδια.

Όταν έπιασα την μπάλα στα χέρια μου για να σουτάρω τις βολές, κατάλαβα ότι είχα τη μοναδική ευκαιρία στην 7ετία που ήμουν στην Κηφισιά, ίσως και στη ζωή μου, για να γίνω ο ήρωας της ημέρας, ίσως και της χρονιάς. Η ιστορία επίσης λέει ότι μαζί με την διακοπή του ημιχρόνου και τον χρόνο που βρισκόμουν στον πάγκο για λόγους τακτικής, ήμουν εκτός αγώνα για περίπου 25-30 λεπτά οπότε ήμουν 'κρύος'. Επιπροσθέτως, αν κάποιος έχει δει το βίντεο, θα αναγνωρίσει τις χερούκλες του Γιάννη Αντετοκούμπο που βρίσκεται ακριβώς δίπλα μου και τις έχει σηκωμένες για παρενόχληση, για να μου χαλάσει την προσοχή και να χάσω έστω μία βολή. Εν τέλει, έβαλα και τις δύο, το παιχνίδι πήγε στο 61-61 και ο Φιλαθλητικός αστόχησε στην τελευταία φάση, για να οδηγηθούμε στη διαδικασία της παράτασης. Έπειτα από 3 συγκλονιστικές παρατάσεις, κερδίσαμε το παιχνίδι με 89-81 και οδηγήσαμε την ομάδα στην Α1.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα δάκρυα του Γιάννη Αντετοκούμπο και του Γκίκα (ο οποίος έφυγε με σχεδόν διαλυμένο τον δεξιό αστράγαλο) αμέσως μετά το παιχνίδι, καθώς η αλήθεια είναι πως είχαν κάνει μία εξαιρετική χρονιά και βρίσκονταν στην 1η θέση για περίπου 26 αγωνιστικές, μέχρι την τελευταία, όταν έχασαν το μεταξύ μας παιχνίδι και βγήκαν 3οι (το 2ο 'εισιτήριο' για την Α1 πήραν τα Τρίκαλα). Επίσης, δεν θα ξεχάσω τον αείμνηστο πρόεδρο της Νέας Κηφισιάς, τον Παναγιώτη Λατσούδα, όταν μετά το παιχνίδι, μου έπιασε τα χέρια σφιχτά και μου είπε "σε ευχαριστώ πολύ, γιατί σήμερα μου έδωσες άλλα 5 χρόνια ζωής".

Δεν ένιωσα ποτέ μου ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ελληνικής μπασκετικής ιστορίας, καθώς υπάρχουν πολλοί καλύτεροι και μεγαλύτεροι παίκτες από μένα, που έκαναν τεράστιες καριέρες. Όμως, αυτό που κατάφερα ήταν να νιώσω στη δική μου, μικρή, μπασκετική πραγματικότητα ότι ήμουν ο ήρωας της ημέρας και όχι απαραίτητα για κάποιους ανθρώπους, αλλά ο ήρωας του εαυτού μου, γιατί αν πάλευα με κάποιον όλα τα χρόνια που έπαιζα και παίζω μπάσκετ, ήταν με τον εαυτό μου. Και σίγουρα γι' αυτό το ιστορικό παιχνίδι της ΑΕΝΚ με τον Φιλαθλητικό την 27η Απριλίου του 2013, μπορώ να πω με περηφάνια ότι ήμουν κι εγώ μέσα!

*Ο Σπύρος Διαμαντόπουλος αγωνίστηκε στην ΑΕΝΚ από το 2007 μέχρι το 2014, ακολουθώντας την από την Α' ΕΣΚΑ μέχρι τη Basket League. Η φετινή σεζόν τον βρίσκει στο Κουκάκι.

**Θυμηθείτε τη μεγάλη συνέντευξη του Γιάννη Αντετοκούνμπο στο Contra.gr, στην οποία μιλά αναλυτικά και για τα χρόνια του Φιλαθλητικού.