Στο μυαλό του RJ Μπάρετ δεν είχε ποτέ νόημα να ονειρεύεται μικρά πράγματα
Ο RJ Μπάρετ είναι γιος του Ρόουαν, ο οποίος είχε παίξει στην Ελλάδα με τη Δάφνη και βαφτισιμιός του Στιβ Νας. Μπορεί να γίνει και ο τρίτος Καναδός που έχει επιλεγεί στο Νο1 σε NBA draft. Έως τότε, είναι ο τύπος στον οποίον ποντάρει το Ντιουκ, για να ηγηθεί της ζωής χωρίς τον Ζάιον Ουίλιαμσον.
O Zάιον Ουίλιαμσον προφανώς και δεν χρειάζεται -πια- συστάσεις. Αν τυχόν δεν τον έχει πάρει το μάτι σου, πράγμα απίθανο, αρκεί η περιγραφή του GQ για να καταλάβεις περί τίνος πρόκειται: ‘Από τη μέση και επάνω είναι ΛεΜπρον Τζέιμς και από τη μέση και κάτω Τσαρλς Μπάρκλεϊ’.
Ακόμα και αν δεν έχεις διαβάσει πως θεωρείται ό,τι καλύτερο υπάρχει σε prospect, μετά τον ΛεΜπρον Τζέιμς (βέβαια, κατά τον King ο μικρός είναι καλύτερος), δεν υπάρχει περίπτωση να ‘χεις πρόσβαση στο Internet και να μην είδες την έκρηξη του παπουτσιού που φορούσε, στο πολυαναμενόμενο Ντιουκ-Νορθ Καρολάινα.
Έκτοτε προσπαθεί να φροντίσει το πληγωμένο γόνατο (‘γύρισε’ αυτό του ποδιού που προσπάθησε να κρατήσει το βάρος του, για να μην πέσει -δίχως επιτυχία). Αυτός είναι ο λόγος που δεν έχει ξαναπατήσει παρκέ από εκείνη την ημέρα (21/2).
Oι γιατροί ενημέρωσαν πως το τραύμα ήταν πρώτου βαθμού και αυτό σήμαινε ότι θα χρειαζόταν τουλάχιστον δυο εβδομάδες για να γιάνει. Ή τουλάχιστον αυτό ισχύει για έναν άνθρωπο που είναι μεν, αθλητής, όχι όμως των προσόντων του Ουίλιαμσον. Για αυτό και οι Blue Devils δεν ρισκάρουν.
Σύμφωνα με τον κόουτς Σιζέφσκι η επιστροφή δεν αναμένεται να γίνει στο νέο ματς μεταξύ των πανεπιστημίων που διατηρούν τη μεγαλύτερη ‘κόντρα’ στο NCAA, τα ξημερώματα της Κυριακής 10/3, στη 01.00 (COSMOTE SPORT 9HD), για το φινάλε της κανονικής περιόδου στην Atlantic Coast Conference.
Το CBB Today ανέλυσε τους λόγους που η απουσία του φαβορί για να επιλεγεί στο Νο1 του προσεχούς ΝΒΑ draft, ο οποίος αγωνίζεται στο κολέγιο που συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες να κατακτήσει φέτος το τρόπαιο, δεν είναι ‘καταστροφή’. Τουλάχιστον μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο.
Το Duke έχασε από το Νο20 Virginia Tech, αλλά δεν ‘χάθηκε’. Γιατί ο στόχος είναι το εθνικό πρωτάθλημα. Αν χρειαστεί να χάσουν κάτι στην πορεία (πχ τον τίτλο στην ACC), για να φτάσουν εκεί, ας το χάσουν.
Η ταπεινότητα κάποιες φορές χρειάζεται να εκβιάζεται από τους ανθρώπους. Για τους Duke Blue Devils, την κολεγιακή ομάδα μπάσκετ που είναι γεμάτη με μελλοντικά αστέρια του ΝΒΑ, ήταν ανάγκη να γίνει κάτι ώστε να θυμίσει τι πραγματικά μπορεί να κάνει κάθε μέλος. Χάριν του τραυματισμού και των απουσιών του Ζάιον Ουίλιαμσον, αυτό ακριβώς συμβαίνει.
*Για όσους τυχόν δεν τα ‘παίρνουν’ με την πρώτη, το παραπάνω ανήκει στο CBB Today.
Ο Ουίλιαμσον δεν κάνει μόνο εντυπωσιακά πράγματα (καρφώματα, κοψίματα κλπ). Είναι το επίκεντρο της άμυνας και ‘κλειδί’ της επίθεσης που στηρίζεται -κυρίως- σε τρία παιδιά. Θα έλεγες ότι χωρίς αυτόν θα εκτίθετο κάθε αδυναμία της παρέας του. Δεν θα ήσουν απόλυτα ακριβής. Δεν σε αφήνει να γίνεις ο RJ Barrett -ή ο Can Reddish ή ο Tre Jones, παιδιά που επίσης αναμένεται να επιλεγούν ψηλά στο 2019 ΝΒΑ draft. Σήμερα θα ασχοληθούμε με τον συγκάτοικο του Ουίλιαμσον -και κολλητό του-, Rowan Alexander Barrett Jr.
Είναι ο τύπος στη μέση -που ‘χει τρεις πάνω του
Το ομοίωμα του -από χαρτόνι- υπήρχε στα αποδυτήρια του Cameron Indoor Stadium (γηπέδου του Duke) πριν δεσμευθεί ο ίδιος με το κολέγιο. Μάλλον είχε δημιουργηθεί για την ημέρα που επισκέφτηκε το campus για ξενάγηση και ξέμεινε. Βλέπεις, ο Μπάρετ ήταν το Νο1 recruit του έθνους, μέχρι που εμφανίστηκε ο Ουίλιαμσον. Παραμένει το Νο1 recruit στην ηλικία του, καθώς έγινε δεκτός ένα χρόνο νωρίτερα.
Eίναι ο γιος του Ρόουαν Μπάρετ που είχε κάνει το 2001 ένα πέρασμα από τη Δάφνη (μαζί με τον Μπακ Τζόνσον συνέθεσαν το δίδυμο των ψηλών εκείνης της σεζόν), στο πλαίσιο τουρνέ στην Ευρώπη που άρχισε το 2000 και ολοκληρώθηκε το 2008.
Η περιοδεία περιλάμβανε τους Κεραυνό-Κύπρος, Μακάμπι Ρισόν,Χάποελ Χάιφα,Ραμάτ Χασαρόν-Ισραήλ, Ντιζόν, Βιλερμπάν, Σαλόν-Γαλλία και Καντού -Ιταλία. Την ακολούθησε όλη ο (γεννημένος στις 14/6 του 2000) γιος του, JR. Μετά προστέθηκε στην εικόνα και ο Νέιθαν.
Ο νονός του JR είναι ο Στιβ Νας, ο οποίος είχε παίξει με τον Ρόουαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ (2000). Ήταν η τελευταία εμφάνιση του έθνους σε ΟΑ.
Τη σήμερον ημέρα είναι αντιπρόεδρος και assistant GM στις εθνικές του Καναδά, όπου γεννήθηκε και εκείνος και ο RJ, ο οποίος έμαθε ως πρώτη γλώσσα τα γαλλικά και στο σπίτι ανέλαβε να του μάθει αγγλικά η μητέρα του, Κέσα -σταρ της ομάδας στίβου του κολεγίου της, όπου γνώρισε το σύζυγο της, αδελφής της χρυσής Τζαμαϊκανής σπρίντερ στη Βαρκελώνη (1992) και κόρης διεθνών δρομέων της Τζαμάικα.
Επειδή μεγάλωσε στην Ευρώπη, ασχολήθηκε και με άλλα σπορ, όπως το ποδόσφαιρο, μετά με τα σπριντ, έπειτα με το άλμα εις ύψος. “ Μέσα στο σπίτι είχαμε όλες τις μπάλες. Εκείνος έψαχνε αυτή του μπάσκετ” έχει πει η Κέσα. Με αυτό το σπορ ασχολείτο και στα παιδικά τμήματα όλων των ομάδων του πατέρα του (“ φορούσαμε τα ίδια χρώματα και τον ίδιο αριθμό”). Στα 12 αφοσιώθηκε στο μπάσκετ, αφότου κάποιος τον έκανε να κλάψει σε ένα ‘One on one’.
Ήλθε σπίτι τρέχοντας, με δάκρυα στα μάτια. Μας είπε ‘δεν είμαι χαρούμενος. Δεν έβαλα κανένα καλάθι’. Τον ρωτήσαμε τι ήθελε να κάνει. Μας απάντησε ‘να βελτιωθώ’.
” Τον ενημερώσαμε ότι για να γίνει καλύτερος, θα έπρεπε να δουλέψει σκληρά. Μας εξήγησε ότι θα ‘έκοβε’ το ποδόσφαιρο, ώστε να ‘χει χρόνο”. Μετά τους είπε και ότι θα γίνει NBAer. Και δεν πτοήθηκε όταν τον ενημέρωσαν πως όσο μεγαλύτερα είναι τα όνειρα, τόσο περισσότερη είναι η δουλειά που πρέπει να κάνει. Η τελευταία κουβέντα του μικρού ήταν “ δεν έχει νόημα να κάνω μικρά όνειρα”.
Ο Ρόουαν είχε εξομολογηθεί στο CBC News ότι στα 11 έφτιαξε ένα πίνακα, όπου έγραψε όλους τους στόχους του. “ Ο πρώτος ήταν να γίνει το Νο1 του Καναδά και να μπει στο ΤΟΡ10 των ΗΠΑ έως τα 14. Μετά έγραψε τα κολέγια όπου θα ήθελε να παίξει, ότι θα γίνει πρωταθλητής του ΝΒΑ και θα μπει στο Hall of Fame”.
Στα 13 ήταν ο καλύτερος των ΗΠΑ, στην ηλικία του. Στο Παγκόσμιο U16 της Αργεντινής ήταν ο μικρότερος παίκτης που πάτησε στο παρκέ. Ήταν και ο πρώτος σκόρερ της ομάδας του (14.6) που έφυγε με το αργυρό. Στο Παγκόσμιο U17 της Ισπανίας έδινε σε κάθε ματς 18.4 πόντους, 4.6 ριμπάουντ και 2.3 ασίστ.
Όταν ήλθε η ώρα να διαλέξει κολέγιο, είχε προτάσεις πλήρους υποτροφίας από τους Arizona, Duke, Kansas, Kentucky, Michigan, Oregon, Texas και UCLA. Πήρε τηλέφωνο τον νονό του να του ζητήσει συμβουλή. Ο Νας του είπε ‘να πας όπου επιθυμεί η καρδιά σου’. “Πέρασε’ τους Duke, Kentucky και Oregon στην τελική διαδικασία και έφυγε για Κάιρο.
Πήγε στην Αίγυπτο με την U19, για το Παγκόσμιο Κύπελλο, ηγήθηκε της πορείας για το χρυσό (το πρώτο σε όποιο επίπεδο εθνικών ομάδων της χώρας), αναδείχθηκε MVP (με 21.6 πόντους και 8.3 ριμπάουντ κατά μ.ο., παρ’ ότι ήταν από τους μικρότερους σε ηλικία παίκτες του τουρνουά) και μετά είπε ‘πάω Duke’.
Σημείωση: στον ημιτελικό του U19 ο Καναδάς νίκησε τις ΗΠΑ, που είχαν για κόουτς τον Τζον Καλιπάρι -του Kentucky. Ο Μπάρετ είχε 38 πόντους, 13 ριμπάουντ και 5 ασίστ. Ήταν η πρώτη φορά σε έξι χρόνια που οι Αμερικανοί έχαναν πρωτιά, στο συγκεκριμένο ηλικιακό γκρουπ.
Μένει να δούμε αν θα προτιμηθεί για το Νο1, όπως συνέβη με τους -επίσης Καναδούς- Άντονι Μπένετ (2013) και Άντριου Ουίγκινς (2014).
Ο αριστερόχειρας σκόρερ ήταν 5-star recruit (oι περισσότερες υπηρεσίες που αξιολογούν νέους αθλητές έχουν σύστημα με πέντε αστέρια. Ελάχιστοι είναι αυτοί που τα κερδίζουν) και στα ‘θέλω’ των καλύτερων κολεγίων. Και αν δεν είναι ‘θαύμα της φύσης’, όπως ο Ζάιον, είναι ένας παίκτης που μπορεί να κάνει τα πάντα: να παίξει άμυνα, να πάρει ριμπάουντ, να πασάρει, να χειριστεί την μπάλα, να ‘τελειώσει’ ιδανικά.
Ανήκει στους τρεις που ‘τραβούσαν’ το κουπί στην επίθεση. Τα ξημερώματα της Τετάρτης 6/3 άλλαξε την κορυφή στη λίστα ‘περισσότεροι πόντοι που ‘χει σκοράρει την ίδια σεζόν ένας πρωτοετής του Duke’. Το έκανε με τον τρόπο που θα δεις.
Λίγες ώρες μετά έγινε υποψήφιος για τον τίτλο του ‘ κορυφαίου σούτινγκ γκαρντ’ της σεζόν. Είναι ο πρωτοετής της Atlantic Coast Conference με τα περισσότερα ματς, στα οποία έχει βάλει τουλάχιστον 20 πόντους και μεταξύ του ΤΟΡ5 όλων των πρωτοετών του έθνους, με usage% τουλάχιστον 30%.
Το 31.4% των plays των Blue Devils κρίνονται από τα χέρια του.
Βρίσκεται στο παρκέ στο 92% του χρόνου που είναι παίκτες του Duke εντός των τεσσάρων γραμμών (38′ ανά αγώνα), ενώ με τον Τre Jones δίπλα του μπορεί να ασχοληθεί περισσότερο και πιο ποιοτικά με τα καθήκοντα του ως playmaker. Όταν φτιάχνει αυτός το παιχνίδι της ομάδας που λατρεύει τις απομονώσεις, η μπάλα δεν ‘κολλάει’ στην περιφέρεια.
Στα αρνητικά είναι ότι επειδή πάντα θέλει το περισσότερο, πολλές φορές χάνει τα απλά και τα προφανή -την πάσα που θα έκανες κι εσύ.
Δεν είναι επιρρεπής στα λάθη. Το ποσοστό είναι κάτω του 13% -δηλαδή από όλες τις φορές που ‘χει την μπάλα στα χέρια του, το 87% κάνει το χρέος του. Το ποσοστό έπεσε στο 10.7% στα ματς της ACC (2.3 λάθη, ανά 40’), με το πρόγραμμα του (Duke) να είναι το καλύτερο της χώρας, πίσω από το Virginia και το Gonzaga.
Στην ανάλυση που του έκανε το ACC Sports ενημέρωσε ότι είναι ‘όλο του το παιχνίδι περιστρέφεται γύρω από την ικανότητα του να φτάνει στο καλάθι. Πράγμα που σημαίνει ότι παίζει πολύ με επαφές. Σύμφωνα με το KenPom (το site που ‘κρατά’ τα advanced statistics του κολεγιακού) κερδίζει 5.3 φάουλ, αλά 40 λεπτά και σε αυτό το διάστημα επιχειρεί 7.1 βολές. Αυτά τα νούμερα είναι πολύ καλά. Μπορούν να γίνουν εξαιρετικά”. Σε αυτά που πρέπει να δουλέψει είναι τα σουτ που κάνει, όπως βγαίνει από τα σκριν -μόλις πιάσει την μπάλα.
Photos: Associated Press
