Σταύρος Νταϊφάς: Από μία παρτίδα τάβλι στην "ερυθρόλευκη" δυναστεία

Θα μπορούσε να αποτελέσει σενάριο για κινηματογραφική ταινία. Με την υποσημείωση: "Αληθινή ιστορία". Ο Σταύρος Νταϊφάς και ο Γιώργος Βαρδινογιάννης ως κουμπάροι και φίλοι συνήθιζαν να παίζουν κάθε μεσημέρι τάβλι. Και πάνω στο παιχνίδι –στα τέλη της δεκαετίας του ΄70, κι ενώ είχαν ωριμάσει οι συνθήκες για τη δημιουργία του επαγγελματικού ποδοσφαίρου- ο Νταϊφάς είπε ότι μαζί με μια ομάδα εφοπλιστών αποφάσισαν να αναλάβουν τα ηνία του Ολυμπιακού, ρίχνοντας την ιδέα και προτρέποντας τον Γιώργο Βαρδινογιάννη να κάνει το ίδιο αναλαμβάνοντας τον Παναθηναϊκό.

Με το σκεπτικό να βοηθήσουν να αναπτυχθεί το ελληνικό ποδόσφαιρο και να κάνουν ακόμη πιο ισχυρούς τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Η οικογένεια Βαρδινογιάννη, με επικεφαλής τον Βαρδή, αποφάσισε τελικά να ηγηθεί των προσπαθειών των "πρασίνων" και όλα τα άλλα είναι ιστορία…

"Είμαι μεγάλος για να πηγαίνω γήπεδο"

Ο Νταϊφάς γεννήθηκε στην Καλαμάτα περίπου δύο χρόνια μετά την ίδρυση του Ολυμπιακού. Την ομάδα που λάτρεψε, αφοσιώθηκε και είχε στο μυαλό και στην καρδιά του μέχρι την ώρα που έκλεισε τα μάτια του φεύγοντας από τη ζωή. "Κύριε Νταϊφά, γιατί δεν σας βλέπουμε συχνά στο γήπεδο;" τον είχα ρωτήσει σε επικοινωνία μας στα τέλη της περασμένης δεκαετίας. "Αγχώνομαι, έχω αγωνία για την ομάδα και είμαι και μεγάλος πια…" απάντησε. Αρχικά, νόμισα ότι αστειευόταν, αλλά ο Νταϊφάς σε ό,τι είχε να κάνει με τον Ολυμπιακό δεν αστειευόταν.

Ακόμα και πριν από λίγες ημέρες, όπως υποστήριξαν άνθρωποι με τους οποίους επικοινωνούσε, ζούσε με αγωνία τα ματς του Ολυμπιακού. Ρωτούσε την κόρη του Ειρήνη αρκετή ώρα πριν την έναρξη του αγώνα, αν στην οθόνη της τηλεόρασης παίζει το σωστό κανάλι. Όπου σωστό, σημειώστε… Ολυμπιακός. Και έπαιρνε θέση για να δει την ομάδα που αγάπησε και στην οποία πρόσφερε τόσο πολλά ως πρόεδρος.

Την άνοιξη και το καλοκαίρι του 2010 του τηλεφωνούσα αρκετά συχνά, καθώς γνώριζα τις εξαιρετικές σχέσεις που είχε με τον Βαγγέλη Μαρινάκη που ήθελε να αναλάβει την ηγεσία της ΠΑΕ Ολυμπιακός, αλλά και με τον Σωκράτη Κόκκαλη στον οποίο είχε παραδώσει την σκυτάλη το 1993. Η αγωνία του για τον Ολυμπιακό ήταν τέτοια που, αν ερχόταν κάποιος από το εξωτερικό και δεν γνώριζε τις επαφές που γίνονταν, θα πίστευε ότι ο Νταϊφάς ήταν έτοιμος να ενεργοποιηθεί πάλι βοηθώντας στην διάδοχη κατάσταση.

"Ο Μαρινάκης έχει πάθος για τον Ολυμπιακό"

"Ο Βαγγέλης θα την πάρει την ομάδα, θα δεις…" μου έλεγε πολύ πριν καθίσουν γύρω από το ίδιο τραπέζι και δώσουν τα χέρια ο Κόκκαλης και ο Μαρινάκης. Στο πρώτο τηλεφώνημα μετά τη συμφωνία, ήταν εμφανές στη φωνή του, ότι ήταν πιο ήρεμος. "Ο Ολυμπιακός ήταν και είναι σε καλά χέρια, θα έρθουν και άλλες επιτυχίες, τον Βαγγέλη τον ξέρω από παιδάκι από όταν ήμασταν μαζί με τον πατέρα του, Μιλτιάδη και ξέρω το πάθος του για την ομάδα" είπε.

Εκείνη την περίοδο, ο Ολυμπιακός βρισκόταν σε κακή κατάσταση, υπέστη καθίζηση στα πλέι οφ, ήταν εκτός Champions League και ουσιαστικά έπρεπε να δημιουργηθεί από την αρχή μία νέα ομάδα. "Πιο εύκολα κυβερνάς 100 καράβια, παρά τον Ολυμπιακό…" είχε δηλώσει τότε ο Νταϊφάς, που διετέλεσε αντιπρόεδρος των Ελλήνων Εφοπλιστών, σπεύδοντας όμως να προσθέσει: "Θα τα καταφέρει ο Βαγγέλης. Έχει τη φλόγα μέσα του και τη δύναμη για να πετύχει" .

Το κοινό τους σημείο, ότι ανέλαβαν την ηγεσία του Ολυμπιακού σε μία δύσκολη περίοδο και οδήγησαν την ομάδα την αμέσως επόμενη σεζόν στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, ενώ ακολούθησαν κι άλλα. Τέσσερα πρωταθλήματα σε ισάριθμα χρόνια και ένα νταμπλ για τον Νταϊφά, "τέσσερα στα τέσσερα" για τον Μαρινάκη και δύο συνεχόμενα νταμπλ και πηγαίνει για το τρίτο.

Σε κάθε περίπτωση, ο Σταύρος Νταϊφάς έχει γράψει το όνομά του με «χρυσά» γράμματα στην ιστορία του Ολυμπιακού, καθώς ήταν ένας από τους πιο επιτυχημένους ηγέτες που πέρασαν από τους "ερυθρόλευκους" στην 89η ιστορία τους.

Κατάφερε μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα μαζί με ομάδα εφοπλιστών (όπως οι Ευθυμίου, Χανδρής, Καραγεώργης) να δημιουργήσουν μια δυνατή διοικητική ομάδα, να πραγματοποιήσουν μεταγραφές όπως του Αναστόπουλου και του Μητρόπουλου επαναφέροντας τον Ολυμπιακό στην κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Τα έβαζε με όλους και με όλα, όταν ένιωθε ότι ο Ολυμπιακός αδικούνταν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η έκρηξή του μετά από ένα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο, στο οποίο οι "ερυθρόλευκοι" προηγήθηκαν 2-0, αλλά τελικά έχασαν από τους «πράσινους» με τρία πέναλτι. Ο Νταϊφάς μετά το τέλος του αγώνα πήγε στον διαιτητή Ζλατάνο και, μεταξύ άλλων, του είπε: "Όλοι εσείς είστε νάνοι μπροστά στον Ολυμπιακό και τον κόσμο του" .

Η υπόθεση Μπουμπλή

Ιστορική θεωρήθηκε η παρέμβασή του και στην υπόθεση Μπουμπλή. Ο Χουάς Ραμόν Ρότσα ήρθε από την Αργεντινή ως Γιάννης Μπουμπλής με καταγωγή από το Αιγάλεω, αλλά οι "ερυθρόλευκοι" και το έψαξαν περισσότερο και τον Μάιο του 1980, πριν από το ντέρμπι των "αιωνίων" στο Καραϊσκάκης, κατέθεσαν ένσταση πλαστοπροσωπίας για τη συμμετοχή του παίκτη.

Η δικαστική διαμάχη κράτησε περίπου δύο χρόνια, αλλά τον Σεπτέμβριο του 1982 αποδείχθηκε ότι οι Πειραιώτες είχαν δίκιο. Στα δημοτολόγια του Δήμου Αιγάλεω υπήρχε Γιάννης Μπουμπλής, αλλά είχε πεθάνει, το πιστοποιητικό από την Αργεντινή ήταν πλαστό και τελικά αφαιρέθηκε από τον Χουάν Ραμόν Ρότσα η ελληνική ιθαγένεια.

Ήταν ευθύς, ειλικρινής και ο λόγος του ήταν συμβόλαιο. Και αποδείχθηκε στην υπόθεση της μεταγραφής του Γιώργου Κούδα. Ο πατέρας του τελευταίου διατηρούσε μαγαζί στον Πειραιά και όσοι τον γνώριζαν του έλεγαν ότι ο γιος του θα έπρεπε κάποια στιγμή να φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού. Ο Γιώργος Κούδας συμπλήρωσε 12ετία με τον ΠΑΟΚ, έμεινε ελεύθερος και συμφώνησε με τον Νταϊφά. Ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ, Γιώργος Παντελάκης ενημερώθηκε γι΄ αυτό και πήρε τηλέφωνο τον ομόλογό του στον Ολυμπιακό. "Σταύρο, μην πάρεις τον Κούδα, θέλω να χτίσω γύρω του την νέα ομάδα του ΠΑΟΚ" είπε και ο ηγέτης των Πειραιωτών, του απάντησε: "Τον θέλουμε στην ομάδα, είναι ελεύθερος, αλλά αφού το θέλεις, δεν θα τον πάρουμε" .

Μάλιστα, ο Παντελάκης εκτιμώντας τη στάση του Νταϊφά σε μία κίνηση καλής θέλησης διευκόλυνε αργότερα τη μετακίνηση του Ορφανού από τον "Δικέφαλο του βορρά" στους "ερυθρόλευκους".

Η τραγωδία της Θύρας 7

Η χειρότερη στιγμή για τον Νταϊφά, ήταν η τραγωδία της Θύρας 7, στο Καραϊσκάκης, τον Φεβρουάριο του 1981, στον δεύτερο χρόνο της προεδρίας του στον Ολυμπιακό, όταν 21 φίλαθλοι έφυγαν από τη ζωή με άδικο τρόπο. Με δάκρυα στα μάτια, αγκάλιασε τον Σταύρο Παπαδόπουλο και του είπε: "Σταύρο, πάει, αυτό ήταν, τα χάσαμε τα παιδιά μας, αρχηγέ" . Και φρόντισε, όταν χρειάστηκε, να σταθεί δίπλα στις οικογένειες των θυμάτων.

Κλείνοντας, να θυμίσουμε αυτό που έλεγε συχνά σε φίλους και γνωστούς, όταν τον ρωτούσαν για την ομάδα: " Ο Ολυμπιακός δεν είναι μία ακόμα επιχείρηση, είναι ιδέα…" .