Σάσα Τζόρτζεβιτς, ένας… παλιός εχθρός στην Μπολόνια

Η είδηση ότι ο Σάσα Τζόρτζεβιτς ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Βίρτους Μπολόνια δεν θα είχε τόσο μεγάλη σημασία, πλην της επιστροφής του ‘Σάλε’ στην προπονητική δράση σε επίπεδο συλλόγων (στην αγαπημένη του Ιταλία, βεβαίως-βεβαίως), αν δεν υπήρχε μια σημαντική λεπτομέρεια. Στην ίδια πόλη, πριν από 24 χρόνια έπαιζε μπάσκετ, αλλά με τη φανέλα του αιώνιου αντίπαλου. Δηλαδή της Φορτιτούντο Μπολόνια!

Για όσους έζησαν από κοντά το ευρωπαϊκό μπάσκετ στη δεκαετία του ’90, η μονομαχία των δυο μεγάλων κλαμπ της Μπολόνια ξεπέρναγε σε ντόρο, ενδεχομένως και σε… γραφικότητα τα δικά μας ντέρμπι ‘αιωνίων’, μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ. Αρκεί να θυμηθούμε τι έλεγαν οι δυο προπονητές, πριν από τη σύγκρουσή τους στο Final Four του Μονάχου, το 1999.

“Ο Ετόρε Μεσίνα δεν θέλει να είναι φαβορί, γιατί όλοι στην Κίντερ τα έχουν κάνει πάνω τους από το φόβο”, έλεγε ο Πέταρ Σκάνσι, με τον Μεσίνα, να δίνει πληρωμένη απάντηση: ” Ας μην ανησυχεί ο Σκάνσι για τα βρακιά μας. Έχουμε χορηγό που φτιάχνει εσώρουχα και θα του ζητήσουμε να είναι μαύρα, ώστε να μη φαίνεται τίποτε…”.

(Ένταση και νεύρα για Σάσα Ντανίλοβιτς και Κάρλτον Μάιερς)

Για την ιστορία, σε εκείνον τον ημιτελικό κι ενώ όλη η Ευρώπη συζητούσε τον αποκλεισμό σοκ του Ολυμπιακού από τη (μετέπειτα πρωταθλήτρια) Ζαλγκίρις Κάουνας, είχε νικήσει η Βίρτους με 62-57. Οι οπαδοί της ηττημένης Φορτιτούντο κυνηγούσαν παίκτες και (κυρίως) τον Σκάνσι και στο τέλος έπαιξαν ξύλο με την αστυνομία…

Μπορεί η Βίρτους να ήταν (και να παραμένει) η μεγάλη ομάδα της Μπολόνια (15 Πρωταθλήματα και 8 Κύπελλα Ιταλίας, 2 Ευρωλίγκες, 1 Σαπόρτα Καπ) η Φορτιτούντο να μην μπορεί την συναγωνιστεί σε αίγλη και τίτλους (μόλις δυο πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο Ιταλίας γράφει το παλμαρέ της), το ντέρμπι της ‘Basket City’ -όπως ονομάστηκε- έχει ένταση, πάθος, χρώμα ακόμη κι όταν οι δυο ομάδες βρέθηκαν στη Legadue.

H κόντρα χρονολογείται από τη δεκαετία του ’50, όταν οι δυο ομάδες έπαιζαν στην περίφημη Sala Borsa της πόλης. Την αίθουσα του χρηματιστηρίου, δηλαδή, που λόγω κατασκευής μπορούσε να φιλοξενήσει αγώνες μπάσκετ, ενώ από το 1999 και μετά λειτουργεί ως βιβλιοθήκη.

Πλούσιοι εναντίον φτωχών

Το παιχνίδι είναι το κλασικότερο μπασκετικό ντέρμπι της Ιταλίας με τη Βίρτους να θεωρείται πιο ‘αριστοκρατική’ και πολύ περισσότερο σνομπ, από τη Φορτιτούντο που είχε διευρυμένη λαϊκή βάση. Αργότερα, οι αγώνες μεταφέρθηκαν στην Πιάτσα Ατσαριτά, ενώ το 1993 η Βίρτους μετακόμισε στο Καζαλέκιο.

Ο ‘λάκος των λεόντων’ και οι ‘Forever Boys’, όπως λέγονται οι οργανωμένοι οπαδοί (Φορτιτούντο και Βίρτους αντίστοιχα), έζησαν μεγάλες στιγμές στην έκρηξη των 90’s, έστω κι αν αυτοί που πανηγύριζαν ήταν… συνήθως αυτοί της Βίρτους. Το να είσαι οπαδός της Φορτιτούντο, έμοιαζε εκείνα τα χρόνια με ‘κατάρα’. Αιώνια δεύτερη, με μόνιμο παράπονο “δεν κερδίζουμε ποτέ”.

Η Βίρτους, δημιούργημα του ‘αβοκάτο’ Τζιανλουίτζι Πορέλι (θεωρείται ο κορυφαίος Ιταλός παράγοντας όλων των εποχών), έβαλε τις βάσεις με τον προφέσορα Αλεξάντερ Νίκολιτς, μεγάλωσε στη δεκαετία του ’80 και έγινε πανίσχυρη τα επόμενα χρόνια, όταν βρήκε το χρήμα και τις διόδους για να κυριαρχήσει σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ο Μεσίνα και ο πρόσφατα θανών Αλμπέρτο Μπούκι οδήγησαν την ομάδα σε 3 συνεχόμενα πρωταθλήματα Ιταλίας.

Το καμπιονάτο εκείνη την εποχή ήταν το πιο δύσκολο πρωτάθλημα της Ευρώπης και ο Σάσα Ντανίλοβιτς το πιο ‘καυτό’ όνομα της ομάδας πάνω στο παρκέ. Μαζί του κι άλλοι δεκάδες σπουδαίοι ξένοι παίκτες, ανάμεσά τους και οι ‘δικοί’ μας Μπάνε Πρέλεβιτς, Κώστας Παταβούκας και Νίκος Οικονόμου, που φόρεσαν τα ασπρόμαυρα της Βίρτους. Τα δοκίμασε και ο Δημήτρης Παπανικολάου, χωρίς όμως να επισημοποιήσει τη μετακίνησή του, την οποία μπλόκαρε ο Ολυμπιακός.

Το βασίλειό της για ένα πρωτάθλημα!

H Βίρτους έμοιαζε πανίσχυρη. Το 1998 στη Βαρκελώνη αναδεικνυόταν πρωταθλήτρια Ευρώπης και ο πρόεδρος Αλφρέντο Κατσόλα ολοκλήρωνε μια διαδρομή με τίτλους και μεγάλες νίκες.

Την ίδια ώρα, η Φορτιτούντο ξόδευε ένα ‘ποταμό’ εκατομμυρίων δολαρίων για να πάρει τον πολυπόθητο τίτλο. Ακόμη κι όταν στην ίδια πεντάδα (το 1998) είχε Ντομινίκ Γουίλκινς και Ντέιβιντ Ρίβερς, δεν τα κατάφερε! Ο πέμπτος τελικός έχει μείνει στην ιστορία καθώς 27” πριν από το τέλος προηγείται με 72-68 (1/2 βολές του Γκρέγκορ Φούτσκα). Οι οπαδοί της σηκώνουν πανό “δεν πιστεύουμε στα μάτια μας”, είναι έτοιμοι να πανηγυρίσουν, αλλά ο Ντανίλοβιτς με ένα τρίποντο και φάουλ τους κόβει τα ήπατα! Ο Ρίβερς χάνει την μπάλα, ο Αλεσάντρο Άμπιο κόβεται στην εκπνοή και ο αγώνας τελειώνει 72-72. Στην παράταση, ο Ντανίλοβιτς δίνει νέο ρεσιτάλ και οδηγεί την ομάδα του στον θρίαμβο με 86-77.

Το ματς τελειώνει με ομαδική εισβολή στο γήπεδο των τρελαμένων οπαδών της Κίντερ, που λίγους μήνες πριν είχε αναδειχθεί και πρωταθλήτρια Ευρώπης. Αξίζουν τα βιντεάκια. Δείτε παικταράδες (Ντανίλοβιτς, Ράντοσλαβ Νεστέροβιτς, Αουγκούστο Μπινέλι, εναντίον Ρίβερς, Γουίλκινς, Φούτσκα και άλλοι πολλοί με … τζόβενο διαιτητή Λουίτζι Λαμόνικα)

Ο Σάσα στην καλύτερη φόρμα της ζωής του

Ο Τζόρτζεβιτς ήταν ένα από τα πάμπολλα μεγάλα ονόματα που πήγαν στη Φορτιτούντο, τις τύχες της οποίας είχε αναλάβει ο ‘εμίρης’ Τζιόρτζιο Σερανιόλι. Πήγε στη Μπολόνια σε ηλικία 27 ετών. Το ‘τρελό’ τρίποντο με την Παρτιζάν στον τελικό του ’92 τον είχε στείλει μια διετία στο Μιλάνο. Πηγαίνοντας στη Φορτιτούντο (Τιμσίστεμ ο τότε σπόνσορας) βρήκε τον σπουδαίο Αμερικανό Νταν Γκέι, τον ‘τρελό’ Βιντσέντζο Εσπόζιτο, ενώ την επόμενη χρονιά πήρε μεταγραφή και ο Μάιερς.

Εκείνη τη διετία, ο Τζόρτζεβιτς βρέθηκε στις καλύτερες στιγμές της καριέρας του. Το 1994 και το 1995 αναδείχθηκε κορυφαίος μπασκετμπολίστας της Ευρώπης. Στον τελικό του Ευρωμπάσκετ της Αθήνας, κόντρα στη Λιθουανία, δίνει ένα απίστευτο ρεσιτάλ με 41 πόντους και 9/12 τρίποντα! Όλο το ΟΑΚΑ φωνάζει “Λιετούβα-Λιετούβα”, αυτός όμως δεν καταλαβαίνει τίποτε και σαν δαιμονισμένος, σκοράρει από παντού. Τέτοιο κρεσέντο, το ευρωπαϊκό μπάσκετ έχει ξαναδεί μόνο από τα χέρια του Νίκου Γκάλη!

Θυμηθείτε:

Κάνει δυο σπουδαίες χρονιές με τη Φορτιτούντο. Στην πρώτη έχει 20.1π, 3.5ρ και 3.2 ασ, ενώ στη δεύτερη ολοκληρώνει με 22.5π, 3.4ρ και 3.4ασ. Στις 14 Οκτωβρίου του 1995, εναντίον της Βαρέζε, θα σκοράρει 48 πόντους, που είναι και το ρεκόρ του στο ιταλικό πρωτάθλημα. Είναι σπουδαίος, παίζει σαν… Τζόρτζεβιτς, αλλά η Φορτιτούντο μοιάζει καταραμένη. Το 1996 φτάνει στους τελικούς, η Κίντερ λείπει, αλλά είναι εκεί το Μιλάνο που της κλέβει τη ‘μπουκιά’ από το στόμα. Ο ‘Σάλε’ δεν θα κάτσει άλλο στη Basket City. Θα δοκιμάσει την τύχη του στο ΝΒΑ, δεν θα τα καταφέρει και θα συνεχίσει στην Μπαρτσελόνα, με την οποία το 1997 θα διεκδικήσει την Ευρωλίγκα, αλλά θα τη χάσει από τον Ολυμπιακό.

(Δίνοντας τις πρώτες οδηγίες στους παίκτες της Βίρτους)

Ποτέ δεν θα περίμενε ο Τζόρτζεβιτς πως θα επέστρεφε στη Μπολόνια, για να φορέσει τη μαύρη φόρμα της Βίρτους και να δώσει οδηγίες στους παίκτες της ομάδας που… έπρεπε να μισεί ως παίκτης. Η εποχή έχει αλλάξει, ωστόσο. H Mπολόνια δεν είναι πια η Basket City που ήξερε στην δεκαετία του ’90. Και τα δυο κλαμπ αντιμετώπισαν τον κίνδυνο της διάλυσης. Η Φορτιτούντο είναι πλέον στην Α2 (φλερτάρει με την επιστροφή της στη μεγάλη κατηγορία, έχοντας 21-3 ) ενώ η Βίρτους με ρεκόρ 10-11, βρίσκεται στην 10η θέση της Legabasket. “Ξέρω καλά τι σημαίνει το V στις φανέλες της ομάδας. Γνωρίζω και σέβομαι την ιστορία της και θα προσπαθήσω να τη βοηθήσω όσο μπορώ περισσότερο”, ήταν τα πρώτα λόγια του.

Σίγουρα, πάντως, θα αισθάνθηκε περίεργα επιλέγοντας να πει το “ναι” στην πρόταση της Βίρτους, αν και ο πρώτος που τον παρότρυνε ήταν ο Ντανίλοβιτς. “Αδερφέ μου, σου εύχομαι καλή τύχη”, ήταν το μήνυμα και ο πρώην εχθρός, που κάποτε έκανε χειρονομίες στους Forever Boys, είναι πλέον… φίλος και πρώτος προπονητής.