Ρεάλ-Μπαρτσελόνα: Η μεγαλύτερη κόντρα του ευρωπαϊκού μπάσκετ
Η Μπάρτσα έκανε μεταγραφές για πάταγο, η Ρεάλ πρόσθεσε στο πανίσχυρο ρόστερ της παίκτες που την κάνουν καλύτερη και η πιο μεγάλη κόντρα του ευρωπαϊκού μπάσκετ θα εκτιλυχθεί ενώπιον μας σε Ισπανία και Ευρωλίγκα. Ο Γιάννης Φιλέρης γράφει για την προς το παρόν υπεροχή των Μαδριλένων και τη δουλειά που έχει ο Πέσιτς στη Βαρκελώνη.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη μπασκετική κόντρα στην Ευρώπη φέτος από το Ρεάλ-Μπαρτσελόνα. Η ισχυροποίηση της Μπάρτσα με τις πιο ηχηρές μεταγραφές της τελευταίας δεκαετίας (Μίροτιτς, Χίγκινς, Ντέιβις, Ντιλέινι, Αμπρίνες) είχε σαν αποκλειστικό στόχο να εκθρονίσει τη βασίλισσα που είναι η απόλυτη κυρίαρχος των τελευταίων οκτώ ετών στην Ισπανία (5 πρωταθλήματα-5 Κυπελλα Ισπανίας) και κατ’ επέκταση στην Ευρωλίγκα (2 φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης, άλλες δυο φιναλίστ και συνολικά έξι Final-Four τα τρία τελευταία σερί).
Η Μπάρτσα όλη αυτή την οκταετία με εξαίρεση το πρωτάθλημα του 2014 και το Κύπελλο του 2019 ζει στη σκιά της μεγάλης αντιπάλου της. Έχει να πάρει το πρωτάθλημα πέντε ολόκληρα χρόνια (ενώ από το 2001 μέχρι το 2014 μετρούσε 7 τίτλους), ενώ λείπει και μια εξαετία από το Final-Four (8 παρουσίες, 2 τίτλοι το διάστημα 2000-14). Ο Ζοζέπ Μαρία Μπαρτομέου, εν όψει και των εκλογών του 2020, αλλά και μη μπορώντας να αντέξει την κυριαρχία των Μαδριλένων, αποφάσισε να ανοίξει το μπάτζετ της Μπάρτσα μέχρι τον ουρανό. Ο πρόεδρος του κλαμπ, που προέρχεται από το μπάσκετ (ήταν επικεφαλής του τμήματος για αρκετά χρόνια και το 2003, πανηγύρισε τον πρώτο τίτλο της Ευρωλίγκας, που κέρδισαν οι ‘μπλαουγκράνα’) τίναξε την μπάνκα στον αέρα ξεπερνώντας τον πάταγο, που δημιουργούν οι Ρώσοι.
Σχεδόν 5 εκατομμύρια δολάρια (άλλοι λένε 4.5, άλλοι ανεβάζουν το ποσό στα 5.4) είναι μόνο οι ετήσιες αποδοχές του Μίροτιτς που υπέγραψε ένα μυθικό, για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, συμβόλαιο. Από 2 εκατομμύρια θα εισπράξουν Χίγκινς και Αμπρίνες, περίπου 1.2 είναι οι αποδοχές του Αμπρίνες και αντίστοιχες του Μάλκομ Ντιλέινι, τελευταία προσθήκη στην ομάδα της Καταλωνίας για τη θέση του τραυματία Τομά Ερτέλ. Κι όλα αυτά ενώ στην ομάδα έχουν παραμείνει Πάνγκος, Ρίμπας, Κλαβέρ, Οριόλα, Χάνγκα, Σμιτς, Κούριτς, Τόμιτς και Πούστοβι. Μιλάμε για πραγματική ντριμ-τιμ, τουλάχιστον στα χαρτιά.
Η μέθοδος της Ρεάλ
Από την πλευρά της η Ρεάλ Μαδρίτης δεν είχε ανάγκη τόσες μεταγγίσεις νέου αίματος. Προτίμησε να κρατήσει τον κορμό που της έχει δώσει όλους τους τίτλους την τελευταία οκταετία. Όχι ότι δε βάζει χρήμα (με ουρά) και η ‘βασίλισσα’. Η βασική της κίνηση, για φέτος, ήταν να ανανεώσει το συμβόλαιο του Γουόλτερ Ταβάρες, τον οποίο πολιιορκούσε έντονα η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, πριν καταλήξει στον Κώστα Κουφό. Το… όρθιο χιλιόμετρο από το Κάπο Βέρντε, που άλλαξε ενδεχομένως τη μόδα των unsersized σέντερ στην Ευρώπη, θα παραμείνει σαν σκιάχτρο στη ρακέτα της Ρεάλ. Η ΤΣΣΚΑ του έδινε 9 εκατομμύρια για τρία χρόνια, η Ρεάλ συμφώνησε μαζί του για συμβόλαιο 5 ετών. Πάνω από 2 εκ. οι αποδοχές του.
Ο Πάμπλο Λάσο, ο οποίος επίσης ανανέωσε το συμβόλαιό του (μέχρι το 2021, όταν θα συμπληρώσει και 10 χρόνια στον πάγκο της Ρεάλ, στο σύγχρονο μπάσκετ, μόνο ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς είχε μεγαλύτερη θητεία στον Παναθηναϊκό) έβαλε στο ρόστερ του, έναν ακόμη ψηλό. Στη θέση του Μεξικάνου Αγιόν αποκτήθηκε ο Τζόρνταν Μίκεϊ, από τη Χίμκι. Η τρίτη και τελευταία μεταγραφή ήταν αυτή του Νίκολα Λαπροβίτολα, που έκανε θραύση με την Μπανταλόνα πέρσι στην ACB (ΜVP του πρωταθλήματος) και είναι ένας ακόμη… Φακούντο Καμπάτσο (Αργεντίνοι και οι δυο, άλλωστε) στην έτσι κι αλλιώς πολύ ισχυρή περιφέρεια της ομάδας. Δεν ξέρουμε αν αληθεύουν οι πληροφορίες που γράφονται στον ισπανικό Τύπο, θα είχε πάντως γούστο σε αυτή την τριάδα των μεταγραφών να προστεθεί και το όνομα του Λουίς Σκόλα, οι εμφανίσεις του οποίου στο Παγκόσμιο Κύπελλο προκάλεσαν γενικό ενδιαφέρον.
Οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές (Γιούλ, Ρούντι, Ρέγες, Κάρολ, Τέιλορ, Ράντολφ, Ντεκ, Κοσέρ, Τόμπκινς συν τους νεαρούς Νάκιτς και Καρούμπα) συμπληρώνουν το πολύ έμπειρο και δεμένο ρόστερ των ‘μερένγκες’. Η Ρεάλ είναι η ομάδα με τον πιο ισχυρό κορμό σε ολόκληρη την Ευρωλίγκα. Τα συστήματα τα βγάζουν οι παίκτες του Λάσο με… κλειστά τα μάτια.
Η Ρεάλ χτύπησε πρώτη
Το πρώτο από τα πάμπολλα κλάσικο που θα δούμε φέτος, ξεκίνησε από το Supercopa, που έγινε στην Winzink Arena της Μαδρίτης και ολοκληρώθηκε με ρεκόρ προσέλευσης (12.348 ο ακριβής αριθμός των εισιτηρίων που κόπηκαν) και μια άνετη επικράτηση της Ρεάλ με 89-79. O Καμπάτσο συνέχισε τα μαγικά του, ανακηρύχθηκε MVP του πρώτου μεγάλου τουρνουά και ο Φελίπε Ρέγες σήκωσε ένα ακόμη τρόπαιο στα χέρια του. Θα ακολουθήσουν σίγουρα τέσσερα παιχνίδια (στη κανονική περίοδο Ευρωλίγκας και Λίγκα Εντέσα) και ενδεχομένως τελικοί πλέι-οφ πρωταθλήματος, Κόπα ντελ Ρέι, πλέι-οφ Ευρωλίγκας ή… ακόμα-ακόμα αγώνες Final-Four. Η δυναμη της Ρεάλ, προς το παρόν δεν αμφισβητείται. Όλες οι μεταγραφικές κινήσεις είχαν στόχο την βελτίωσή της, να παρουσιαστεί πιο έτοιμη, κυρίως για την Ευρωλίγκα αν και είναι αλήθεια ότι ο Λάσο ακόμη… φωνάζει για τη διαιτησία του ημιτελικού της Βιτόρια με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας.
Όσοι βιάστηκαν να ανακηρύξουν την Μπαρτσελόνα γκραν φαβορί της Ευρωλίγκας άρχισαν να το ξανασκέφτονται. Μέχρι να μονταριστεί η Μπάρτσα, μπορεί να έχει περάσει αρκετός καιρός και το μεγάλο ερώτημα είναι αν ο Σβιέτισλαβ Πέσιτς προλαβαίνει, ή μπορεί να κάνει το μοντάζ, με τα πρότυπα του σύγχρονου μπάσκετ.
Η εξίσωση του Πέσιτς
O 70χρονος κόουτς συμπλήρωσε 37 χρόνια ενεργούς δράσης στο μπάσκετ, είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία προπονητής στην Ευρωλίγκα, ένας πραγματικός θρύλος. Κάθεται στον πάγκο της Μπάρτσα από τον Φεβρουάριο του 2018 έχοντας κατακτήσει μόνο το Κύπελλο Ισπανίας, στον αμφιλεγόμενο τελικό του 2019, με την Ρεάλ να … απειλεί ότι θα αποχωρήσει από το πρωτάθλημα.
Στην Ευρωλίγκα, το τέλος της πρώτης σεζόν βρήκε την ομάδα του στην 13η θέση με απολογισμό 11-19. Σαφώς δεν ήταν η δική του ομάδα, ή τουλάχιστον αυτή που θα έφτιαχνε ο ίδιος. Η Μπαρτσελόνα της περσινής χρονιάς, με τις δικές του παρεμεις, ήταν πολύ καλύτερη. Και πάλι, όμως, έχασε το τρένο για το φάιναλ-φορ, αφού τερμάτισε στην 5η θέση με ρεκόρ 18-12. Δύο νίκες λιγότερες από τις 20 που έκανε η Εφές και πήρε το εισιτήριο για το κορυφαίο ραντεβού.
Ο Πέσιτς, όπως όλοι οι προπονητές με το δικό του μπακγκράουντ (και τη δική του ηλικία θα προσθέταμε), είναι αρκετά ιδιότροπος. Στην χρονιά που πέρασε πέταξε εκτός ομάδας τον Κέβιν Σεραφέν, ενώπιον μάλιστα της τηλεοπτικής κάμερας που κάλυπτε τον αγώνα με την Μαγιόρκα. Φέτος, όμως, ο πολύ έμπειρος κόουτς έχει μπροστά του μια τεράστια πρόκληση. Μια από τις μεγαλύτερες της πολύχρονης καριέρας του. Να φτιάξει σε σύντομο χρονικό διάστημα την ομάδα που όλοι ονειρεύονται στη Βαρκελώνη και κάποια στιγμή θα βάλει τη Ρεάλ από κάτω.
Θα μπορέσει ο απαιτητικός Σέρβος κόουτς να κάνει την Μπάρτσα μια πραγματική υπερδύναμη της Ευρώπης; Ο χρόνος δεν κυλάει υπέρ του, αφού η Ευρωλίγκα αρχίζει την ερχόμενη εβδομάδα με επίσκεψη των Καταλανών στην Κωνσταντινούπολη και δύσκολο παιχνίδι κόντρα στην Εφές. Ακόμη κι αν τον κόουτς προστατεύει ο ίδιος ο Μπαρτομέου (συνδέονται από προσωπική φιλία που φτάνει μέχρι το 2003 και τη Ευρωλίγκα στο Παλαού Σαν Τζόρντι), η δουλειά πρέπει να γίνει με επιτυχία και σύντομα. Η El Mundo Deportivo, με αφορμή τον τελικό του Σουπερ Κόπα, σημείωνε ότι ο Πέσιτς έχει πολλαπλά προβλήματα να λύσει στην εξίσωση της φετινής Μπάρτσα.
Ξεκινώντας από τη φυσική κατάσταση και τη διαφορετική αντιμετώπιση που πρέπει να έχουν οι παίκτες (άλλο οι Πάνγκος, Ρίμπας, Κλαβέρ και Οριόλα οι οποίοι προέρχονται από τη δράση του Παγκοσμίου Κυπέλλου κι άλλο οι Αλεξ Αμπρίνες-Ντιλέινι που πρέπει να βρουν ρυθμό, ή ο Ερτέλ ο οποίος θα επανέλθει αργότερα) η εφημερίδα στέκεται και σε άλλα τρία σημαντικά κομμάτια:
- Η προσαρμογή των παικτών στο δίπολο ισπανικό πρωτάθλημα-Ευρωλίγκα. Ναι μεν υπάρχει ευρωπαϊκή εμπειρία, σχεδόν απ’ όλους, κάποιοι όμως παίζουν για πρώτη φορά στο πιο απαιτητικό πρωτάθλημα της Ευρώπης, όπως είναι η ACB. Εκεί που δεν προλαβαίνεις να ξεκουραστείς από τα ματς της Ευρωλίγκας και σε λιγότερο από 48 ώρες ξαναπαίζεις σε δύσκολες έδρες, σε γεμάτα γήπεδα, απέναντι σε πολύ μαχητικές ομάδες. Φτάνει μόνο η ποιότητα και η κλάση των παικτών να τα βγάλουν πέρα;
- Η προσθήκη των νέων παικτών αναδιαρθρώνει τους ρόλους μέσα στην ομάδα. Ο Μπράντον Ντέιβις, για παράδειγμα, αλλάζει ολότελα τον χρόνο και τη δουλειά του Άντε Τόμιτς πάνω στο παρκέ
- Η αποδοχή του στυλ Πέσιτς απ’ όλη την ομάδα. Ο Σέρβος προπονητής είναι λάτρης της καλής άμυνας, την προτιμάει από το παιχνίδι στο τρανζίσιον και τους εύκολους πόντους, αλλά αυτή την τακτική θα πρέπει να την ενστερνιστεί η ομάδα του με τους συγκεκριμένους παίκτες.
Όπως και να’ χει η κόντρα των δυο κορυφαίων ισπανικών ομάδων είναι μπροστά μας. Η Ρεάλ μπορεί να έχει αυτή τη στιγμή το προβάδισμα, θα έχει όμως πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε αν η Μπάρτσα μπορεί να δικαιώσει τις προβλέψεις και τις πολύ μεγάλες προσδοκίες που δημιούργησαν οι μεταγραφές της.
