Όταν ο Μορίς Γκριν έκοψε το fast food στην Αθήνα

Ο Φράνκι Φρέντρικς είπε μια μεγάλη αλήθεια. Όταν πληρώνεις καλά για ένα ρεκόρ, έχεις πολλές πιθανότητες να το δεις να συμβαίνει στο δικό σου μίτινγκ. Αρκεί να έχεις προσκαλέσει τους σωστούς αθλητές σε κάθε αγώνισμα. "Από τη στιγμή που η Ελλάδα πληρώνει καλύτερα απ' όλους, γιατί να μην είμαστε εδώ και να μην κάνουμε το καλύτερο δυνατό για μεγάλα ρεκόρ;" Η ερώτηση του σπρίντερ από τη Ναμίμπια εξυπακούεται ότι ήταν ρητορική. Η συζήτηση για μια μεγάλη επίδοση στα Τσικλητήρεια 1999 άνοιξε τότε, στη συνέντευξη Τύπου της διοργάνωσης, σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας. Έκλεισε το επόμενο βράδυ, στις 16 Ιουνίου στο Ολυμπιακό Στάδιο.

Ο Μίνως Κυριακού πλήρωνε καλά τους αθλητές που συμμετείχαν στους αγώνες του. Στόχος του ήταν να ανέβει κατηγορία το δικό του μίτινγκ, να γίνει Golden League (αργότερα μετονομάστηκε σε Diamond League). Γι' αυτό προσκαλούσε την 'αφρόκρεμα' του στίβου. Ο Φρέντρικς θα αγωνιζόταν στα 200μ. και στα 100μ. Το ίδιο και οι Μορίς Γκριν, Μπρούνι Σούριν και  Άτο Μπόλντον, ο οποίος πιθανότατα έχει περισσότερες φωτογραφίες με φόντο την Ακρόπολη από τους μισούς Έλληνες. Όλες τις έβγαλε εκείνο το πρωινό, από το roof garden.

Δεν ήθελε να ξαναδουλέψει στα McDonald's

"Γύρισα στο στάδιο, όπου πήρα το χρυσό μετάλλιο με μια φανταστική κούρσα", είχε πει ο Γκριν, τότε, μία ημέρα πριν από τα Τσικλητήρεια 1999. Αναφερόταν στην πρωτιά του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στίβου του 1997, που είχε διεξαχθεί στην Αθήνα. Είχε νικήσει στα 100μ., κερδίζοντας ένα προσωπικό στοίχημα. Δεν ήθελε να ξαναδουλέψει στα McDonald's, στα Burger King, στα AMC Theatres. "Έχω κάνει κάθε δουλειά και αυτή του σπρίντερ είναι η καλύτερη. Πριν είχα μια επίδοση κοντά στα 10.15. Δεν θα μπορούσα να νικήσω με αυτή στα τράιαλς και να ενταχθώ στην ομάδα των ΗΠΑ για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Συνεπώς, δεν θα είχα χρήματα να περάσω το καλοκαίρι και θα έπρεπε να κάνω κάτι άλλο στη ζωή μου. Δεν το ήθελα αυτό το σχέδιο, αλλά έπρεπε να είμαι ρεαλιστής και να έχω ένα Plan B". Το Plan A ήταν να γίνει παγκόσμιος πρωταθλητής. Για να το επιτύχει, ζήτησε από τον Τζον Σμιθ να τον αναλάβει. Πήγε σ' αυτόν μετά από τους Ολυμπιακούς Αγώνες 1996. "Όταν τον ρώτησα τι θέλει να καταφέρει, μου απάντησε 'να νικήσω στο εθνικό πρωτάθλημα'. Και το έκανε. Είναι στρατιώτης", παραδέχθηκε ο προπονητής Σμιθ.

Οι φανταστικές κούρσες της Αθήνας είχαν συνέχεια για τον Γκριν. Ο Αμερικανός στάθηκε με τους αντιπάλους του στην εκκίνηση των Τσικλητηρείων 1999. Δίπλα του ήταν ο 'ομόσταβλός' του από το Τρινιντάντ και Τομπάγκο, ο Μπόλντον. Είχαν τον ίδιο μάνατζερ, ένα σωματώδη μαυροντυμένο. Αυτός είχε το γενικό πρόσταγμα -εκτός των κουλουάρ- και οι αθλητές τον υπάκουαν. Οι συνθήκες ήταν ιδανικές (άνεμος +0,10) και η ερώτηση "λες να γίνει ρεκόρ;" μεταδιδόταν από στόμα σε αυτί, όπως ένας ιός σε έξαρση. Ησύχασαν όλοι, μόλις ακούστηκε το πιστόλι του αφέτη και άρχισαν να σηκώνονται όρθιοι, λίγο μετά από τα μισά της κούρσας των 100μ. Αυτοί που είχαν τα μάτια τους στον Γκριν και στο χρονόμετρο παράλληλα, ακούμπησαν τα χέρια τους στο κεφάλι, πριν από τον τερματισμό του νικητή. Δεν αποτέλεσα εξαίρεση. Καθόμουν σε καλή θέση στα δημοσιογραφικά θεωρεία του ΟΑΚΑ. Βρισκόμουν λίγα μέτρα πριν από τον τερματισμό και τα μάτια μου κόλλησαν στο ρολόι. Συνειδητοποίησα ότι σε κλάσματα του δευτερολέπτου, θα ζήσω μια ιστορική στιγμή! Τα σαγόνια πολλών ανεβοκατέβαιναν χωρίς να προκύπτει ήχος, σαν βάρκες που παράδερναν στο κύμα.

Ο πρώτος άνδρας που κατέβηκε τα 9.80 και δεν ακυρώθηκε!

Επίσημος χρόνος: 9.79. Ο -σήμερα- 45χρονος σπρίντερ από το Κάνσας είχε πετύχει παγκόσμιο ρεκόρ. Έγινε ο πρώτος άνδρας που κατέβηκε τα 9.80 και δεν ακυρώθηκε! Ο Μπεν Τζόνσον είχε τερματίσει με την ίδια επίδοση ακριβώς στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988, στη Σεούλ. Όμως, βρέθηκε θετικός σε έλεγχο ντόπινγκ κι έχασε και το χρυσό μετάλλιο, το οποίο παρέλαβε ο δεύτερος του τελικού, Καρλ Λιούις. Ο Γκριν κατέρριψε το 9.84  του Ντόνοβαν Μπέιλι (1996, Ατλάντα). "Είναι φανταστικό! Ο αθλητής που επιζητούσε την επιστροφή του στο ίδιο στάδιο (ΟΑΚΑ), όπου πριν από δύο χρόνια αναδείχθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής, πέτυχε ιστορικό κατόρθωμα. Ο χρόνος 9.79 είναι ιστορικός για δύο λόγους. Πρώτον, διότι και επίσημα καταρρίπτεται το φράγμα των 9.80, επίδοση για την οποία έγιναν σκληρές αναμετρήσεις μεταξύ μεγάλων αθλητών, όπως ο Λιούις και ο Μπέιλι. Δεύτερον, επειδή επετεύχθη ένα όριο μετά από τα γνωστά παρατράγουδα των Ολυμπιακών Αγώνων της Σεούλ. Πολλοί το θεωρούσαν ακατόρθωτο", δήλωσε ο τότε πρόεδρος της IAAF, Πρίμο Νεμπιόλο. 

Στο αθηναϊκό μίτινγκ 2ος τερμάτισε ο Μπόλντον (9.86), ο οποίος έσπευσε να αγκαλιάσει τον ρέκορντμαν φίλο του που κυμάτιζε τη μαυροκόκκινη σημαία της ομάδας τους και 3ος ο Σούριν με 9.97. Λέγεται ότι ο Γκριν πήρε 100.000.000 δραχμές από τον Κυριακού για το παγκόσμιο ρεκόρ. Σηκωθήκαμε για δεύτερη φορά από τη θέση μας -μαζί με τον συνάδελφο Δημήτρη Κωνσταντινίδη, όταν μετέφραζαν άλλα αντί άλλων στη συνέντευξη Τύπου που έγινε για το ρεκόρ. Έπειτα από την τρίτη-τέταρτη λάθος απόδοση στα λόγια του Αμερικανού, ένα μακρόσυρτο "εεεεε!", καλύτερο κι από του ψάλτη στους 'Χαιρετισμούς', ακούστηκε δυνατά και το σήμα ελήφθη. Ο Γκριν μάλλον δεν κατάλαβε τι έγινε και συνέχισε να μιλάει: "Είναι πολύ σημαντικό για μένα που πέτυχα αυτό το κατόρθωμα, στη χώρα που γέννησε τον αθλητισμό. Η Αθήνα αποτελεί ξεχωριστό μέρος για μένα". Αργότερα, έφτασε ένα ταξί στην πύλη του ΟΑΚΑ. Παρέλαβε τον πιο γρήγορο άντρα του πλανήτη και τον φίλο του, Μπόλντον. Ο οδηγός μπορεί να είχε μια καλύτερη ιστορία να τους διηγηθεί, ως είθισται. 

Τα 15 μέτρα της Τσιαμήτα

"Pretty good" (="αρκετά καλά"), ήταν η off camera απάντηση του Γκριν στο NBC σαν σήμερα, πριν από 20 χρόνια. Είχε τερματίσει πρώτος και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στίβου της Σεβίλλης, το οποίο διεξήχθη τέλη Αυγούστου. Δηλαδή, περίπου δύο μήνες μετά από τα 'Τσικλητήρεια'. Παρά το χρυσό μετάλλιο, απουσίαζε το κέφι που είχε στην Αθήνα. Δεν πέτυχε νέο παγκόσμιο ρεκόρ στην πόλη της Ανδαλουσίας κι αυτήν τη φορά τον έβλεπε η μητέρα του, Τζάκι, η οποία δεν είχε παρακολουθήσει καμία μεγάλη κούρσα του έως τότε. Τερμάτισε σε 9.80, αφήνοντας δεύτερο τον Καναδό Σούριν με 9.84.

Δύο ώρες και 15 λεπτά πριν από τον τελικό των 100μ. των ανδρών, άρχιζαν τα προκριματικά του τριπλούν των γυναικών, στις 8.00 μ.μ.. Αυτή ήταν η κορυφαία χρονιά στην καριέρα της Βούλας Τσιαμήτα. Είχε νικήσει στα Τσικλητήρεια με 14,64μ., αφήνοντας 5η την πρωταθλήτρια Ευρώπης 1998, Όλγα Βασδέκη (14,12μ.). Η μεταξύ τους κόντρα υπέβοσκε από τότε. Τα δύο κορίτσια δεν ήταν φίλες και φάνηκε και στη Σεβίλλη. Η Τσιαμήτα ήταν εντυπωσιακή στον προκριματικό. Με άλμα στα 15,07μ., πέτυχε πανελλήνιο ρεκόρ, το οποίο κατέρριψε η Πηγή Δεβετζή το 2004 (15,32μ.).

Η πρώην και η νυν του Πομάσκι

Στις 24 Αυγούστου ήταν προγραμματισμένος ο τελικός. Η Τσιαμήτα, που τον ίδιο μήνα είχε αφήσει το σημάδι της στα 6,93μ. στο μήκος (2η όλων των εποχών, πίσω από τη Νίκη Ξάνθου), ήθελε ένα άλμα μεγαλύτερο από τα 15 μέτρα. Το προσπάθησε, αλλά δεν το πέτυχε. Η αθλήτρια του Γιώργου Πομάσκι νίκησε με 14,88μ. "Είμαι πολύ τυχερή που τον βρήκα στον δρόμο μου και που με πίστεψε. Το ότι με έδιωξε πριν από δύο χρόνια, επειδή δεν μπορούσα να ανταποκριθώ στο πρόγραμμα που μου ζητούσε, μου έκανε καλό. Αναγκάστηκα να πάρω την οριστική απόφαση να ασχοληθώ αποκλειστικά με τον στίβο και να φτάσω σε αυτό το σημείο. Μεγάλο μέρος της επιτυχίας του ανήκει", είπε -τότε- για τον προπονητή της. Και η Βασδέκη τα είχε 'σπάσει' με τον Πομάσκι, αλλά δεν επέστρεψε στον κορυφαίο κόουτς των οριζόντιων αλμάτων. Όμως, πήρε μετάλλιο. Το χάλκινο, με 14,61μ.. Είπε ότι είχε άκυρα άλματα μεγαλύτερα από το 14,88 μ. της Τσιαμήτα. Οι δύο Ελληνίδες δεν έκαναν μαζί τον γύρο του θριάμβου, αλλά τουλάχιστον αγκαλιάστηκαν για μια κοινή φωτογραφία με τα μετάλλιά τους. Συμβαίνει και στα καλύτερα ντουέτα.