Όταν ο Ίρβινγκ έφυγε από τον Λεμπρόν Τζέιμς, έχασε τον εαυτό του

Λίγη ώρα πριν αρχίσει το παιχνίδι, νωρίς στη σεζόν του NBA, μεταξύ των Λος Άντζελες Λέικερς και των Σαν Αντόνιο Σπερς, έφευγε το... τσερβέλο του τηλεθεατή από ένα πινακάκι στην τηλεόραση. Η σύγκριση αφορούσε στον Λεμπρόν Τζέιμς και τους Σπερς από το 2003 έως και εκείνη τη στιγμή. Ο πρώτος είχε παίξει σε 1.530 διαφορετικές περιπτώσεις, έναντι 1.578 της ομάδας του Γκρεγκ Πόποβιτς, είχε ρεκόρ νικών 66,3%, με τους Σπερς να έχουν 67,4%, έχει κάνει 14 εμφανίσεις στα playoffs, με την ομάδα από το Τέξας να έχει 16 και έχει κατακτήσει 4 πρωταθλήματα (το 2012, το 2013, το 2016 και το 2020), με τον οργανισμό από το Σαν Αντόνιο να έχει 3 (το 2005, το 2007 και το 2014).

Ο Τζέιμς συγκρίθηκε με την πιο σταθερή ομάδα της εποχής του από τη στιγμή που ξεκίνησε και είναι συγκλονιστική η ελάχιστη απόσταση, αν αναλογιστεί κάποιος ότι μιλάμε για έναν άνθρωπο απέναντι σε ένα κλαμπ, το οποίο παρευρίσκεται... οπωσδήποτε στις προγραμματισμένες υποχρεώσεις του.

Ακόμα και σε ό,τι αφορά ένα παιχνίδι, όπως είναι το μπάσκετ, ο Τζέιμς είναι ένα αθλητικό φαινόμενο ανεπανάληπτο. Μόνο ο Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ μπορεί να συγκριθεί μαζί του στην αντοχή και τη μακροβιότητα και μέχρι τώρα ο 36χρονος από το Άκρον του Οχάιο δείχνει ελάχιστα σημάδια βαρυτικής παρακμής. Πάει να πει ότι ναι μεν έχει αποδείξει ήδη στο παρκέ ότι μπορεί νοητικά να κάνει τη διαφορά, αλλά συνεχίζει να βασίζεται σε αυτό που οι Αμερικάνοι αποκαλούν freight train, δηλαδή να βλέπεις ένα τρένο να έρχεται κατά πάνω σου.

Αν και ασφαλώς δεν υπάρχει έλλειψη σε κατορθώματα, το πιο αξιοσημείωτο και αξιομνημόνευτο ανδραγάθημα του Τζέιμς είναι το πρωτάθλημα του 2016. Τότε που οι Κλίβελαντ Καβαλίερς ήταν 1-3 πίσω και που, όταν άκουσε τις δηλώσεις του Κλέι Τόμπσον, απάντησε ότι πρόκειται να διασχίσει την ανηφόρα και να φτάσει στην κορυφή. Το έκανε, αλλά όχι πριν ο ίδιος κόψει το σουτ του Άντρε Ιγκουοντάλα και ο Καϊρί Ίρβινγκ βάλει το τρίποντο που έκανε τους Καβς πρωταθλητές.

Μόλις πριν από μερικές εβδομάδες, ο τελευταίος μίλησε για τον Κέβιν Ντουράντ, το συμπαίκτη του στους Μπρούκλιν Νετς. Ο Ίρβινγκ είπε ότι κοιτάζοντάς τον "για πρώτη φορά αισθάνθηκα ότι ένας παίκτης μπορεί να πάρει το τελευταίο σουτ αντί για μένα". Ο Τζέιμς δήλωσε πληγωμένος από αυτήν την τοποθέτηση και λίγες εβδομάδες μετά ο Ίρβινγκ αποφάσισε να πάρει άδεια από τη... σημαία και να σταματήσει να παίζει για προσωπικούς λόγους. Σε κείμενο που έγραψε ο Γιάννης Ζωιτός αναλύεται επαρκώς αυτή η περίπτωση. Αυτό που γίνεται να προστεθεί είναι η είδηση ότι αγόρασε ένα σπίτι στην οικογένεια του Τζορτζ Φλόιντ.

Οι Νετς δεν ήξεραν τι να κάνουν με την περίπτωσή του, ειδικά από τη στιγμή που εμφανίστηκε σε πάρτι χωρίς μάσκα, οπότε προέβησαν στο προβλεπόμενο τηλεφώνημα: ο Τζέιμς Χάρντεν ήταν δυσαρεστημένος στους Χιούστον Ρόκετς, αν και ο οργανισμός φτιάχτηκε γύρω από αυτόν και μόνο, οπότε η μετακίνηση έγινε πανεύκολα.

Ο Ίρβινγκ αποφάσισε να επιστρέψει στη δράση, τιμωρήθηκε με πρόστιμο 50.000 δολαρίων και παρ' ότι ήθελε να παίξει, έπρεπε να μείνει στα πιτς με βάση τα πρωτόκολλα προστασίας. Τελικά επέστρεψε και μάλιστα απέναντι στους Καβαλίερς, οι οποίοι του είχαν ετοιμάσει ένα αφιέρωμα και ο ίδιος, ξυρισμένος πια, τους ανταπέδωσε με ένα χαιρετισμό και δείχνοντας το δάχτυλο που έβαλε το δαχτυλίδι του πρωταθλητή στο Κλίβελαντ, σε ένα ματς που ο Νετς έχασαν στη δεύτερη παράταση και είδε τον Κόλιν Σέξτον να κάνει ό,τι ο ίδιος δεν έχει καταφέρει: να βάζει 20 διαδοχικούς πόντους σε ένα διάστημα που περίκλειε το τέλος της πρώτης και το μισό της δεύτερης παράτασης.

Σε ό,τι αφορά τον Τζέιμς, παρά τις εκτιμήσεις που τον ήθελαν να... αντιστέκεται στο ξεκίνημα της νέας σεζόν στις 22 Δεκεμβρίου, μόλις 10 εβδομάδες έπειτα απ' το πρωτάθλημα που κατέκτησε, παίζει με τρόπο που ήδη τον κατατάσσει στη συζήτηση για τον MVP. Παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα, περί συντήρησης και συναφών, είναι περισσότερο ο Άντονι Ντέιβις που προστατεύεται παρά ο ίδιος ο ηγέτης των Λος Άντζελες Λέικερς.

Οι πρώτες αναλύσεις έφερναν τους Λέικερς ως το φαβορί για το πρωτάθλημα. Η μετακίνηση του Χάρντεν αντέστρεψε το ενδιαφέρον και ως πρώτη εκτίμηση οι 'λιμνάνθρωποι' έχουν το προβάδισμα, ωστόσο στην άλλη πλευρά βρίσκεται μία ομάδα που έχει 3 από τους 10 κορυφαίους παίκτες της Λίγκας. Οι δύο έχουν κατακτήσει το MVP, ενώ μόνο ο ένας δεν έχει πάρει δαχτυλίδι πρωταθλητή. Αυτό που έγινε, όμως, είναι ότι οι Νετς απέκτησαν προβάδισμα για την Ανατολή. Εξαρτάται, βεβαίως, πώς θα δουλέψει το τρίο στο παρκέ, όμως φαίνεται ότι με βάση την ατομική ποιότητα έχει ένα προβάδισμα.

Κι αν ασφαλώς πρόκειται για παιχνίδι στο οποίο οι προοπτικές και οι πιθανότητες είναι ατέλειωτες, το ΝΒΑ δεν έχει ακριβώς ροπή προς τις εκπλήξεις, ειδικά όπως στοιχειοθετούνται τα playoffs. Θα πρέπει να λογίζεται ως σοβαρή πιθανότητα ο Τζέιμς να αντιμετωπίσει τον Ντουράντ, τον Ίρβινγκ και τον Χάρντεν στους τελικούς του ΝΒΑ. Εν πάση περιπτώσει, για μια διαφορετική πραγματικότητα, το πιθανότερο είναι ότι θα έχει παρεμβληθεί κάτι δυσάρεστο.

Η σύγκριση στην... ίντριγκα

Ο Τζέιμς, αυτήν τη στιγμή, δεν είναι απλώς ο καλύτερος παίκτης του ΝΒΑ κι ένας από τους κορυφαίους όλων των εποχών: είναι και ο πιο σοφός άνθρωπος στο πρωτάθλημα. Η αύρα που τον περιβάλλει είναι ανάλογη με εκείνη που περιέβαλε τον Ρεντ Άουερμπαχ, τον Πατ Ράιλι στη θητεία του στους Μαϊάμι Χιτ, τον Μπιλ Ράσελ, ακόμα και, αφού εξέπνευσε η θητεία του στο μπάσκετ, τον αδικοχαμένο Κόμπε Μπράιαντ. Μοιάζει με τον Βούδα, ένα Νέστορα ο οποίος δέχεται φιλόδοξους πολεμιστές για συμβουλές στο παλάτι του.

Από μικρός χρειάστηκε να διαφεντεύσει τόνους πίεσης, ακόμα και το γεγονός ότι ήταν ένας από τους πυλώνες στο πρόγραμμα του Τζέρι Κολάντζελο, ώστε οι Ηνωμένες Πολιτείες να επιστρέψουν στην κατάκτηση του χρυσού ολυμπιακού μεταλλίου. Προέβη σε αμφιλεγόμενες συμπεριφορές, ειδικά με την έκφραση "my talents", που είπε στην περίφημη 'Decision' του το 2010, όταν άφησε το Κλίβελαντ για τη Φλόριντα και τους Χιτ. Σχεδόν δημιούργησε, εν τη παρουσία του και μόνο, τον όρο haters, ενώ η απόφαση έφερε αντιδράσεις που δεν θα γινόταν να αποκληθούν φιλειρηνικές, ακόμα και από πρόσωπα όπως ο δήμαρχος του Κλίβελαντ.

Η διαφορά του Τζέιμς από τον Ίρβινγκ είναι ότι ο πρώτος έπρεπε να σηκώσει στους ώμους του μια καριέρα η οποία προμηνυόταν ούτως ή άλλως υπέρλαμπρη, από τότε που το 'Sports Illustrated' τον έβγαζε στο εξώφυλλο ως μαθητή του γυμνασίου ακόμα. Ο Ίρβινγκ, φεύγοντας άρον άρον το 2017 από την αιγίδα του, μοιάζει να παίρνει συνεχιζόμενες λανθασμένες αποφάσεις. Ο Τζέιμς δεν ήθελε σώνει και ντε να φύγει από το Κλίβελαντ: ήθελε το δαχτυλίδι του πρωταθλητή. Η επιθυμία του Ίρβινγκ ήταν να αποδράσει.

Από τους Σέλτικς ακόμη, αυτό έμοιαζε να μην εξελίσσεται καλά. Ο Ίρβινγκ εγκάλεσε τους συμπαίκτες του τη σεζόν 2018-2019 για την άσχημη πορεία της ομάδας, αν και ήταν το ίδιο σύνολο που είχε φτάσει στους τελικούς της Ανατολής και οδήγησε τη σειρά με τους Καβαλίερς στα 7 παιχνίδια. Η διαφορά ήταν η δική του παρουσία. Προσπαθούσε να γίνει Μπράιαντ χωρίς να έχει αποδείξει ακριβώς ότι ανήκει σε αυτήν την κατηγορία ή ακόμα και να επαναλάβει το μοτίβο που χρησιμοποίησε ο Λάρι Μπερντ ύστερα απ' το 3ο παιχνίδι των τελικών του 1984, όταν οι Σέλτικς ηττήθηκαν 104-137 από τους Λέικερς και ο 'Basketball Jesus' κατηγόρησε την ομάδα του για έλλειψη... ανδρισμού.

Μόλις στη 2η σεζόν του και ουσιαστικά χωρίς να έχει παίξει στην 1η, μάλλον διάλεξε λάθος χωροχρονικό ταίριασμα για να εκδηλωθεί κατ' αυτόν τον τρόπο και βέβαια έφερε απέναντι τους συμπαίκτες του, οι οποίοι είχαν αναδειχθεί ως συμπαγές σύνολο, μια ομάδα με καρδιά από γρανίτη. Και από τη Βοστόνη έφυγε απλώς για να πάει στο Μπρούκλιν και να επιδείξει τη συμπεριφορά που έχει κάποιος όταν νιώθει ότι ο κόσμος του χρωστάει, χωρίς να υπάρχει οποιαδήποτε ένδειξη γι' αυτό.

Ο Ίρβινγκ ενδεχομένως βιάστηκε να αποχωριστεί τον Τζέιμς: μπορεί να ήθελε να διαχωρίσει τον εαυτό του από ό,τι έμοιαζε να είναι η πατρική φιγούρα του. Το έκανε την 3η χρονιά μαζί του, εκείνη που τα ζευγάρια περνούν την πρώτη μίνι κρίση. Δεν υπάρχει δεδομένο που να δηλοί ότι ο Τζέιμς ήταν καταδυναστευτικός στη συμπεριφορά του και, αν όντως ίσχυε κάτι τέτοιο, δεν αφορούσε στον πόιντ γκαρντ των Καβαλίερς, αλλά τον Κέβιν Λοβ. Φυσικά και ο Τζέιμς είχε ρόλο στις μεταγραφές, ειδικά της χειμερινής περιόδου, αλλά στο γήπεδο ο Ίρβινγκ ήταν ένας ευτυχισμένος δεύτερος καλύτερος παίκτης της ομάδας του, έχοντας χώρο που ο Σκότι Πίπεν δεν ευτύχησε να έχει στους Σικάγο Μπουλς. Πειστήρια ότι ο Τζέιμς δεν τον θεωρούσε ισοϋψή, δεν υπάρχουν. Ήταν σχεδόν αντικειμενικό, όμως, ότι παρά την εσωτερική γαλήνη που το νούμερο 23 των Καβς προσπαθούσε να δημιουργήσει ανάμεσα σε εκείνον και το θεσπέσιο πόιντ γκαρντ της ομάδας του, ο οργανισμός από την Πολιτεία του Οχάιο ήταν δικός του. Όσο ο Τζέιμς ήταν εκεί, ο Ίρβινγκ θα έβλεπε μια σκιά. Και αυτό είχε σημασία.

Τελικά, το αφήγημα μετατράπηκε, ότι δεν ήταν ο ίδιος ευτυχισμένος. Έπεισε τον επίσης μη χαρούμενο Κέβιν Ντουράντ να του κάνει παρέα στο Μπρούκλιν. Η πρόσληψη του Στιβ Νας για τον πάγκο αποκτούσε και συμβολικό χαρακτήρα. Μόνο και μόνο, τελικά, για να λείψει για πάνω από μισή ντουζίνα παιχνίδια ηθελημένα, για λόγους που, παρά την πρώτιστη τοποθέτησή του, ούτε είπε ούτε πρόκειται να πει. Οι συγκεκριμένοι δύο παίκτες, αλλά και ο Χάρντεν (και ασφαλώς ο Ράσελ Ουέστμπρουκ), δεν έχουν απλώς παντελή έλλειψη εμπιστοσύνης στο πώς λειτουργούν τα media, τα οποία εχθρεύονται ανοιχτά, αλλά θεωρούν -και αυτό συμβαίνει όταν δύο άνθρωποι πείθονται ότι ο κόσμος τους μισεί, συγκεκριμένα αυτούς- ότι υπάρχει μια προκατάληψη η οποία είναι επιτηδευμένη και εκπορεύεται δολερά.

Ίσως είναι απλώς το πλήρωμα του χρόνου, που αφορά στα χαρισματικά παιδιά της νέας εποχής, που δεν έχουν ιδέα πώς να εξάγουν την τοξικότητα από τα κορμιά και τις ψυχές τους. Ο Ίρβινγκ, με ένα ταλέντο που αν προσδιοριστεί ως θεϊκό η υπερβολή θα είναι ελάσσονα και φυσικά με το μόχθο ώστε να το παραθέτει, είναι σαν το πρόσωπό της. Πριν από δύο δεκαετίες το έριχναν στα ναρκωτικά, το αλκοόλ και τις ορδές των θαυμαστριών. Τώρα, αν δεν μοιάζουν, είναι emo. Η κατάθλιψη καραδοκεί. Ο Ίρβινγκ θα ήθελε πολύ να μοιάζει με τον Μπράιαντ, να εμπιστεύεται το εσωτερικό σκότος του και να μοιάσει με ολόγραμμα, αλλά τέτοιες περιπτώσεις είναι σπάνιες και, μέχρι εν πάση περιπτώσει να τα καταφέρει, όχι καλοδεχούμενες.

Ο μόνος που μπόρεσε και αντεπεξήλθε σε κάθε συνθήκη, σε εποχές που το μίσος έγινε η επωδός της έκφρασης, της γραμματικής και συντακτικής ανάπτυξης, είναι ο Τζέιμς. Όταν βρει την τριανδρία στους τελικούς, η πρόκληση θα είναι ιλιγγιώδης, σχεδόν ίδια με την αναχαίτιση των Γουόριορς του 73-9, όμως μόνο όταν προπορεύονταν 3-1 το 2016.