Οι υποβιβασμοί των πιο σπουδαίων ομάδων στην ιστορία

Ο διαφαινόμενος υποβιβασμός της ΑΕΚ θα στερήσει από τη Super League έναν σύλλογο με 11 πρωταθλήματα και 14 κύπελλα, ένα τεράστιο μέγεθος, παρά τα προβλήματα των τελευταίων ετών.

Στην παγκόσμια ιστορία του ποδοσφαίρου δεν έχουν λείψει αντίστοιχες περιπτώσεις, με συλλόγους μεγάλου βεληνεκούς να αναγκάζονται να παίζουν σε κατηγορίες άγνωστες προς εκείνους, λόγω μιας άσχημης αγωνιστικής περιόδου ή κάποιας εξωαγωνιστικής αιτίας.

Ομάδες όπως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και η Γιουβέντους, όπως η Ρίβερ Πλέιτ και η Μίλαν, έχουν ζήσει τη διαδρομή από τα ψηλά στα χαμηλά και αντίστροφα. Στην Αγγλία, μάλιστα, δεν υπάρχει ομάδα που να έχει αγωνιστεί για χρόνια στην πρώτη κατηγορία και να μην έχει υποβιβαστεί, αν και οι σημαντικότεροι σύλλογοι, όπως η Λίβερπουλ και η Άρσεναλ, έχουν... ξεχάσει τον τελευταίο υποβιβασμό τους, ο οποίος σημειώθηκε όταν ακόμα δεν είχαν το μέγεθος που διαθέτουν εν έτει 2013.

Υπάρχουν, πάντως, αρκετοί σπουδαίοι σύλλογοι που δεν έχουν περάσει αυτήν την πικρή στιγμή. Ρεάλ Μαδρίτης, Μπαρτσελόνα, Αθλέτικ Μπιλμπάο στην Ισπανία, Ίντερ στην Ιταλία, Μπάγερν Μονάχου, Αμβούργο στη Γερμανία, Παρί Σεν Ζερμέν στη Γαλλία, Φλαμένγκο, Σάντος, Σάο Πάουλο, Ιντερνασιονάλ στη Βραζιλία, Μπόκα Τζούνιορς, Ιντεπεντιέντε στην Αργεντινή, Άγιαξ, Αϊντχόφεν, Φέγενορντ στην Ολλανδία, Πόρτο, Μπενφίκα, Σπόρτινγκ Λισαβόνας στην Πορτογαλία, Γαλατάσαραϊ, Φενέρμπαχτσε, Μπεσίκτας στην Τουρκία και φυσικά Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ και μέχρι στιγμής ΑΕΚ είναι ομάδες των οποίων τα εκατομμύρια οπαδών δεν έχουν βιώσει ποτέ το συναίσθημα του υποβιβασμού από την κορυφαία κατηγορία.

Κάτι που έχει συμβεί στο παρελθόν με τις παρακάτω 8 ομάδες, οι οποίες έχουν εγγράψει στα κιτάπια της ιστορίας τους "μαύρες στιγμές", προτού αναγεννηθούν και επανέλθουν στην ποδοσφαιρική κορυφή. Το Contra.gr σας παρουσιάζει τους πιο αξιοσημείωτους υποβιβασμούς κορυφαίων ποδοσφαιρικών σωματείων και την επόμενη μέρα τους.

Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (1974)

Πώς έπεσε: Μέχρι τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν μία ομάδα "ασανσέρ", η οποία είχε υποβιβαστεί 4 φορές. Επρόκειτο, μάλιστα, για την πρώτη ομάδα στην ιστορία του αγγλικού πρωταθλήματος που υποβιβάστηκε στη Second Division, τη σεζόν 1893-1894 (ως Νιούτον Χιθ). Ακολούθησε ο υποβιβασμός του 1921-1922, του 1930-1931 (άρχισε τη σεζόν με 12 σερί ήττες), ενώ το 1933-1934 σώθηκε από τον υποβιβασμό στην 3η τη τάξει κατηγορία, χάρη στη νίκη της την τελευταία αγωνιστική με 2-0 επί της Μίλγουολ, η οποία βρισκόταν από πάνω της. Το 1936-1937 επέστρεψε στα "μεγάλα σαλόνια", έπεσε αμέσως, ανέβηκε ξανά και μετά τη διακοπή του πρωταθλήματος λόγω του πολέμου, άρχισε η κυριαρχία της στο αγγλικό ποδόσφαιρο. Η ομάδα των "μπέμπηδων" διαλύθηκε λόγω της τραγωδίας του Μονάχου, αλλά ο Ματ Μπάσμπι κατάφερε να κρατήσει το σύλλογο στην κατηγορία και να τον στέψει ακόμα και πρωταθλητή Ευρώπης το 1968.

Ο Σκοτσέζος αποχώρησε μετά από ένα χρόνο και ανέλαβε πόστο διευθυντή (αν και για ένα διάστημα διετέλεσε υπηρεσιακός τεχνικός, ενώ το 1982 έγινε πρόεδρος). Η προσπάθεια διαδοχής του απέτυχε παταγωδώς, αφού κανείς εκ των Γουίλφ Μακγκίνες, Φρανκ Ο' Φάρελ και Τόμι Ντόχερτι δεν είχε το ειδικό βάρος να τον αντικαταστήσει. Η αγωνιστική παρακμή ήταν εμφανής, ο Τζορτζ Μπεστ αποτελούσε παρελθόν (τουλάχιστον τα καλά χρόνια του) και ο κορυφαίος στόχος των "κόκκινων διαβόλων" έγινε η παραμονή στην κατηγορία. Στην προτελευταία αγωνιστική της σεζόν 1973-1974, η Γιουνάιτεντ χρειαζόταν 2 νίκες και ταυτόχρονα ήττα της Μπέρμιγχαμ για να παραμείνει ζωντανή. Η Μπέρμιγχαμ νίκησε και ο Ντένις Λο, ο σκόρερ 171 γκολ πρωταθλήματος σε 11 χρόνια στην ομάδα του Μπάσμπι, που είχε αποχωρήσει ως ελεύθερος λίγους μήνες νωρίτερα για να υπογράψει στη Μάντσεστερ Σίτι, "σφράγισε" τον υποβιβασμό της Γιουνάιτεντ με ένα ιστορικό τακουνάκι στο τοπικό ντέρμπι.

Τι έγινε: Ο Ντόχερτι ολοκλήρωσε τη μετάβαση από τα χρόνια του Μπάσμπι, κρατώντας μόνο τον τερματοφύλακα Άλεξ Στέπνεϊ από την πρωταθλήτρια Ευρώπης του 1968. Οι νεαροί, ταλαντούχοι παίκτες και το εντυπωσιακό (και συχνά βίαιο) κοινό που γέμιζε το "Ολντ Τράφορντ", βοήθησαν ώστε η επάνοδος να είναι άμεση. Για ένα μεγάλο διάστημα, μάλιστα, τη σεζόν 1975-1976, ο σύλλογος βρισκόταν επικεφαλής στη βαθμολογία της First Division και επιχειρούσε να γίνει μόλις ο 3ος που κατακτά το πρωτάθλημα Αγγλίας ως "νεοφώτιστος". Εν τέλει τερμάτισε στην 3η θέση και ήταν φιναλίστ του Κυπέλλου Αγγλίας, το οποίο κατέκτησε την επόμενη χρονιά, με νίκη 2-1 απέναντι στη Λίβερπουλ. Αν και συχνά "φλέρταρε" με τον τίτλο στη συνέχεια, έπεσε πάνω στην κυριαρχία του Μέρσεϊσαϊντ και χρειάστηκε η έλευση του Άλεξ Φέργκιουσον το 1986 για να μετατραπεί στον αγωνιστικό και εμπορικό "κολοσσό" του σήμερα.

Μίλαν (1981)

Πώς έπεσε: Το πρώτο, μεγάλο, οργανωμένο σκάνδαλο που αφορούσε παράνομο στοιχηματισμό και διαμόρφωση αποτελεσμάτων σε αγώνες της Serie A και της Serie B της Ιταλίας ήταν το "Totonero". "Εγκέφαλοι" στο κύκλωμα δύο Ρωμαίοι μικροεπιχειρηματίες, ο Άλβαρο Τρίνκα και ο Μάσιμο Κρουτσιάνι. Στο εστιατόριο του Τρίνκα συγκεντρώνονταν αρκετοί ποδοσφαιριστές της Λάτσιο και αναπτύσσοντας σχέσεις, αποφάσισαν να "στήνουν" παιχνίδια, κερδίζοντας εκατομμύρια λιρέτες από τον παράνομο στοιχηματισμό. Το κύκλωμα επεκτάθηκε σε πολλές ομάδες και παίκτες, ωστόσο είχε και τις αποτυχίες του, με συνέπεια οι δύο "εγκέφαλοι" να χάνουν περιουσίες σε παιχνίδια που δεν έρχονταν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Όταν ξέσπασαν διαμάχες με τους παίκτες και αντίπαλα στοιχηματικά συνδικάτα, ο Τρίνκα πήγε στην αστυνομία και ομολόγησε τα πάντα.

Στις 23 Μαρτίου του 1980 στήθηκε μία μεγάλη επιχείρηση σύλληψης των συνεργών και αμέσως μετά το τέλος ορισμένων αγώνων, οι αστυνομικοί περίμεναν τους εμπλεκόμενους ποδοσφαιριστές στο γήπεδο για να τους συλλάβουν. Απαγγέλθηκαν κατηγορίες σε 33 ποδοσφαιριστές και ακόμα 5 άτομα. Στους παίκτες επιβλήθηκε συνολική ποινή 50 ετών αποκλεισμού από το ποδόσφαιρο, μεταξύ των οποίων και 3 χρόνια στον Πάολο Ρόσι, που -ελέω Μουντιάλ 1982- μειώθηκε σε 2 χρόνια. Ο πρόεδρος της Μίλαν, Φελίτσε Κολόμπο, αποβλήθηκε δια παντός και ο ομόλογός του της Μπολόνια, Τομάσο Φαμπρέτι, αποκλείστηκε για ένα έτος, για τη συμμετοχή τους στο κύκλωμα. Η πρωταθλήτρια του 1979, Μίλαν, μαζί με τη Λάτσιο υποβιβάστηκαν στη Serie B, οι Αβελίνο, Μπολόνια, Περούτζια (Serie A), Παλέρμο, Τάραντο (Serie B) έχασαν 5 βαθμούς από το πρωτάθλημα της σεζόν 1980-1981.

Τι έγινε: Οι "ροσονέρι" κέρδισαν εύκολα τον τίτλο της κατηγορίας την επόμενη σεζόν, ωστόσο είχαν αποδεκατιστεί και υποβιβάστηκαν ξανά το 1981-1982, για 2η φορά στην ιστορία τους, αντιμετωπίζοντας σοβαρότατα οικονομικά προβλήματα. Στις 20 Φεβρουαρίου του 1986, ο ανερχόμενος μεγιστάνας της τηλεόρασης, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, βρήκε την ευκαιρία να εξαγοράσει αυτόν τον "κοιμώμενο γίγαντα" και σε χρόνο ρεκόρ τον μετέτρεψε στην κορυφαία ομάδα της εποχής. Με τον Αρίγκο Σάκι στο "τιμόνι" και τους Ολλανδούς στο γήπεδο (Μάρκο φαν Μπάστεν, Ρουντ Γκούλιτ, Φρανκ Ράικαρντ), η δεκαετία του '80 εξελίχθηκε από την πιο "μαύρη", στην πιο "χρυσή" στην ιστορία του συλλόγου, με τα συνεχόμενα Κύπελλα Πρωταθλητριών του 1989 και 1990 (τελευταία ομάδα που έχει διατηρήσει τον τίτλο μέχρι σήμερα). Ακολούθησε πληθώρα εγχώριων και διεθνών τίτλων, με τους "ροσονέρι" να φτάνουν ξανά ένα βήμα από τον υποβιβασμό στο σκάνδαλο Calciopoli (το προέβλεπε η αρχική απόφαση), αλλά να γλιτώνουν μετά από την έφεση και λίγους μήνες αργότερα να φτάνουν στην 7η και πιο πρόσφατη κατάκτηση του Champions League.

Μαρσέιγ (1994)

Πώς έπεσε: Η επί 4 συναπτά έτη πρωταθλήτρια Γαλλίας Μαρσέιγ όδευε για ακόμα μία κατάκτηση τίτλου και χρειαζόταν τη νίκη επί της Βαλενσιέν για να τον εξασφαλίσει μαθηματικά μία ώρα αρχύτερα, με τον τελικό του "παρθενικού" Champions League κόντρα στη Μίλαν να πλησιάζει. Ο Μπερναρ Ταπί, πρόεδρος των Μασσαλών και πανίσχυρη φιγούρα στο γαλλικό ποδόσφαιρο (πρώην υπουργός επί Φρανσούα Μιτεράν) φρόντισε γι' αυτό. Ο Ζαν Ζακ Εϊντελί έπιασε τον πρώην συμπαίκτη του στην Τουρ και τότε αμυντικό της Βαλενσιέν, Ζακ Γκλασμάν, και έταξε χρήματα σε αυτόν και στους Χόρχε Μπουσουτσάγα και Κριστόφ Ρομπέρ, εάν έπαιζαν ήρεμα στο παιχνίδι και δεν τραυμάτιζαν κανέναν συμπαίκτη του. Όπερ και εγένετο, με τους Μασσαλούς να παίρνουν τη νίκη 1-0 και συνάμα τον τίτλο. Λίγες ημέρες αργότερα, κόντρα σε κάθε προγνωστικό, επικράτησαν 1-0 των "ροσονέρι" και έγιναν ο μοναδικός γαλλικός σύλλογος μέχρι σήμερα που έχει στεφθεί πρωταθλητής Ευρώπης.

Ο Γκλασμάν, όμως, δεν κράτησε το στόμα του κλειστό. Ομολόγησε στον τεχνικό του, Μπόρο Πρίμορατς, τι είχε συμβεί και ο Βόσνιος προπονητής απευθύνθηκε στις αρχές. Το σκάνδαλο ξεσκεπάστηκε, εντοπίστηκαν ακόμα και τα 38.000 ευρώ που έλαβε ο Ρομπέρ και άρχισε το "γαϊτανάκι" της δίκης. Οι αθλητικές ποινές επιβλήθηκαν νωρίτερα από τις ποινικές, με την UEFA να αποβάλλει τη Μαρσέιγ από το Σούπερ Καπ Ευρώπης, το Διηπειρωτικό και το επόμενο Champions League. Στις 22 Σεπτεμβρίου, η γαλλική ομοσπονδία αφαιρεί τον τίτλο από τη Μαρσέιγ και τιμωρεί με αποβολή από το χώρο τον Ταπί, τον διευθυντή του συλλόγου, Ζαν Πιερ Μπερνέ που ενορχήστρωσε τη δωροδοκία και τους Εϊντελί, Μπουρουτσάγα και Ρομπέρ. Τον Φεβρουάριο του 1994, οι Εϊντελί και Πρίμορατς γίνονται μάρτυρες κατηγορίας για διαφθορά και δωροδοκία εναντίον του Ταπί. Στις 22 Απριλίου του ίδιου έτους, η Μαρσέιγ υποβιβάζεται στη Ligue 2 (αν και τερματίζει 2η στη σεζόν).

Τι έγινε: Η Μαρσέιγ, δίχως τη στήριξη του Ταπί, αντιμετωπίζει δυσβάσταχτα οικονομικά προβλήματα και δεν μπορεί να συντηρήσει τα πανύψηλα συμβόλαια των αστεριών της. Αν και κατακτά τη Ligue 2 της σεζόν 1994-1995, λόγω της τραγικής κατάστασης των ταμείων της, δεν της επιτρέπεται η άνοδος. Την επόμενη σεζόν αναλαμβάνει ο Ρομπέρ Λουί Ντρεϊφί και τη βγάζει από το τέλμα και από το 1997 παίζει ξανά στα "μεγάλα σαλόνια". Χρειάζεται να περάσουν 17 χρόνια, όμως, από τη στιγμή που θα σηκώσει κάποιο τρόπαιο ξανά. Ο τότε νεαρότερος αρχηγός της ιστορίας που στέφθηκε νικητής στο Champions League, Ντιντιέ Ντεσάμπ, την οδήγησε ως προπονητής στο πρωτάθλημα (10ο, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ της Σεντ Ετιέν) και το Coupe de la Ligue του 2010.

Γιουβέντους (2006)

Πώς έπεσε: Λίγο πριν από το τέλος της σεζόν 2005-2006 ήρθε στην επιφάνεια το σκάνδαλο Calciopoli, που αφορούσε στην επικοινωνία παραγόντων πολλών ομάδων με διαιτητές και στην επιρροή που ασκούσαν για ευνοϊκά σφυρίγματα σε αγώνες. Εκατοντάδες τηλεφωνικές συνομιλίες υποκλάπηκαν, η εισαγγελία της Νάπολης πέρασε ολόκληρες εβδομάδες αναλύοντας τα στοιχεία και έβγαλε λαβράκια. Επικεφαλής του κυκλώματος, ο γενικός διευθυντής της Γιουβέντους, Λουτσιάνο Μότζι. Η αθλητική ιταλική δικαιοσύνη δεν κατάφερε να εξετάσει όλα τα δεδομένα και ελλείψει χρόνου πήρε βιαστικές αποφάσεις, ώστε να αρχίσει το επόμενο πρωτάθλημα της χώρας που αναδείχθηκε πρωταθλήτρια κόσμου το καλοκαίρι, στο Μουντιάλ της Γερμανίας. Μία από αυτές, η πιο σημαντική, ήταν ο υποβιβασμός της Γιουβέντους στη Serie B και η αφαίρεση των τελευταίων 2 τίτλων που κατέκτησε. Οι αντιδράσεις πολλές, με τους "μπιανκονέρι" να ισχυρίζονται ότι οι κατηγορίες που τους βαραίνουν δεν επισύρουν ποινή υποβιβασμού (δεν στοιχειοθετήθηκε "στήσιμο" αγώνα με υπαιτιότητα της Γιουβέντους) και πως έγιναν ο "αποδιοπομπαίος τράγος" ενός σάπιου συστήματος. Η πιο μαύρη στιγμή της ιστορίας τους γράφτηκε εκείνο το καλοκαίρι.

Τι έγινε: Οι αντιδράσεις και οι εφέσεις δεν έπιασαν τόπο. Η "γηραιά κυρία" άρχισε την επιχείρηση ανάκαμψη με μείον 9 πόντους και με αστέρια όπως ο Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς, ο Φάμπιο Καναβάρο, ο Λιλιάν Τιράμ και ο Πατρίκ Βιεϊρά να εγκαταλείπουν το "βυθισμένο πλοίο". Άλλοι, όπως οι Αλεσάντρο ντελ Πιέρο, Τζιανλουίτζι Μπουφόν και Πάβελ Νέντβεντ, παρέμειναν στο Τορίνο και παρακολούθησαν από κοντά όλη τη διαδικασία ανασυγκρότησης, η οποία "καρποφόρησε" άμεσα, αφού ο σύλλογος επέστρεψε στα "μεγάλα σαλόνια" την επόμενη χρονιά. Οι τίτλοι απείχαν ακόμα από τις αγωνιστικές δυνατότητες του συλλόγου, που στο πλαίσιο αναμόρφωσής του, υλοποίησε το πλάνο που εκπονήθηκε το 2006 και έγινε ο πρώτος που απέκτησε ιδιόκτητο γήπεδο στη χώρα.

Με την οικογένεια Ανιέλι πάλι πίσω στο "τιμόνι" μέσω του Αντρέα Ανιέλι το 2010 και με νέο γήπεδο από το 2011, η Γιουβέντους πάτησε ξανά στην κορυφή του ιταλικού ποδοσφαίρου το 2011-2012, αποκαθηλώνοντας αγωνιστικά την ευνοημένη του σκανδάλου Ίντερ. Το αυτό επιχείρησε να πράξει και εκτός γηπέδων, φέρνοντας στο προσκήνιο νέες κασέτες που είχαν παραμεριστεί κατά τη διαδικασία του 2006 και που προσάπτουν βαρύτατες κατηγορίες στους "νερατζούρι", αλλά τα δικαστήρια απέρριψαν τις βουλές της, λόγω παραγραφής. Ομοίως, δεν ικανοποιήθηκε το αίτημα επιστροφής των τίτλων του 2005 και του 2006, παρότι οι "μπιανκονέρι", σε λίγες ημέρες, θα πανηγυρίσουν το 31ο πρωτάθλημά τους (αφού υπολογίζουν και τους επίμαχους τίτλους).

Κορίνθιανς (2007)

Πώς έπεσε: Ανήκει και αυτή στο κλαμπ των λατινοαμερικανικών συλλόγων που παρά τις αγωνιστικές επιτυχίες, πλήρωσαν κακούς χειρισμούς. Από την κατάκτηση του "παρθενικού" Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλογων, το 2000, έφτασε να αντιμετωπίζει πρόβλημα επιβίωσης λίγα χρόνια αργότερα. Το διεθνές fund επενδυτών "MSI" βρήκε την ευκαιρία και "τρύπωσε" στη διοίκηση της ομάδας, συμφωνώντας να παρέχει χρηματική υποστήριξη για 10 χρόνια, με αντάλλαγμα δικαιώματα παικτών και μερίδιο από τις μεταγραφές. Με επικεφαλής τον επιχειρηματία (αλλά με συμπεριφορά μάνατζερ) Κία Τζουραμπτσιάν, έφτασαν στο "Πακαέμπου" παίκτες όπως οι Κάρλος Τέβες, Χαβιέρ Μαστσεράνο και Κάρλος Αλμπέρτο, με προπονητή τον Ντανιέλ Πασαρέλα. Όταν ο τελευταίος έφυγε λόγω κακών αποτελεσμάτων, η "τιμάο" ("μεγάλη ομάδα") μπήκε στο δρόμο των επιτυχιών και στέφθηκε πρωταθλήτρια.

Μετά από τις πρώτες αποτυχίες, η διοίκηση της Κορίνθιανς τα "έσπασε" με την "MSI", το σύμφωνο συνεργασίας διαλύθηκε, η ομάδα κατέρρευσε αγωνιστικά και το ρόστερ της κατασπαράχθηκε (με το σύλλογο να κατέχει μικρό μερίδιο δικαιωμάτων για κάθε παίκτη) για να αποπληρωθούν χρέη 42.000.000 ευρώ που άφηνε η 14ετής διοίκηση Αλμπέρτο Ντουαλίμπ. Στην τελευταία αγωνιστική του Brasileirão 2007, η Κορίνθιανς βρισκόταν ένα βαθμό πάνω από την επικίνδυνη ζώνη, αλλά η ισοπαλία της 1-1 με την Γκρέμιο κι η νίκη της Γκοϊάς επί της Ιντερνασιονάλ με 2-1 (χάρη σε πέναλτι που εκτελέστηκε 3 φορές), οδήγησε στον υποβιβασμό ένα ρόστερ που είχε σχηματιστεί με παίκτες χαμηλότερων κατηγοριών.

Τι έγινε: Η αναθεώρηση των πραγμάτων, η αναπροσαρμογή δεδομένων και η οικονομική έκρηξη στη Βραζιλία ευνόησε αναπόφευκτα τον 2ο πιο δημοφιλή σύλλογο της χώρας, με 25.800.000 οπαδούς. Το 2009 αγωνίστηκε ξανά στην πρώτη κατηγορία και πήρε παίκτες όπως ο Ρονάλντο και ο Ρομπέρτο Κάρλος για να αναπτύξει το εμπορικό τμήμα της. Τα κατάφερε άμεσα και με το "Φαινόμενο" να ηγείται με τα γκολ και τις ασίστ του, η Κορίνθιανς κατέκτησε άμεσα το 26ο Campeonato Paulista και το 3ο Copa do Brasil της ιστορίας της εκείνη τη χρονιά. Το 2010 επέστρεψε στον πάγκο της ομάδας ο Τίτε και τον Δεκέμβριο του 2011, μία ημέρα μετά από τον θάνατο του παντοτινού ηγέτη της, Σόκρατες, πανηγύρισε το πρωτάθλημα Βραζιλίας. Το 2012 στέφθηκε πρωταθλήτρια Νότιας Αμερικής και λίγους μήνες αργότερα, ο κύκλος έκλεισε όταν κατέκτησε ξανά το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, επικρατώντας στον τελικό της Τσέλσι με 1-0.

Ρίβερ Πλέιτ (2011)

Πώς έπεσε: Η κατρακύλα του Apertura 2008 δεν είχε σταματημό. Ουραγός για πρώτη φορά σε 107 χρόνια ζωής, αλλά μακριά από τον υποβιβασμό εξαιτίας ενός συστήματος που έχει σχεδιαστεί για να διατηρούνται οι μεγάλες ομάδες στην κορυφαία κατηγορία, ακόμα κι όταν διάγουν περίοδο κρίσης. Μόνο που αυτή των "εκατομμυριούχων"... παρέκαμψε το σύστημα και 2,5 χρόνια αργότερα η Ρίβερ έδινε αγώνα μπαράζ για την παραμονή. Ήττα 2-0 στην Κόρδομπα κόντρα στην Μπελγράνο, ισοπαλία 1-1 στο Μπουένος Άιρες και μετά από 34 πρωταθλήματα και 2 Copa Libertadores, η ομάδα των Μπερναμπέ Φερέιρα, Άνχελ Λαμπρούνα, Αλφρέδο ντι Στέφανο, Ουμπάλδο Φιγιόλ, Ντανιέλ Πασαρέλα (πρόεδρος τα τελευταία χρόνια), Έντσο Φραντσέσκολι, Γκαμπριέλ Μπατιστούτα, Αριέλ Ορτέγα, Ερνάν Κρέσπο, Μαρσέλο Σάλας, Πάμπλο Αϊμάρ, Χαβιέρ Σαβιόλα, Χαβιέρ Μαστσεράνο, Γκονσάλο Ιγκουαΐν, Ραδαμέλ Φαλκάο και πολλών άλλων αστέρων του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, υποβιβαζόταν για πρώτη φορά στη Nacional B. Τα επεισόδια ήταν αναπόφευκτα στο 2ο αγώνα μπαράζ, όπως επίσης οι διαρκείς πωλήσεις ποδοσφαιριστών όλο αυτόν τον καιρό, εξαιτίας δυσβάσταχτων οικονομικών προβλημάτων (57.000.000 ευρώ χρέη όταν επέστρεψε στην προεδρία ο Πασαρέλα το 2011 και συνέχισε την κακοδιαχείριση).

Τι έγινε: Οι Φερνάντο Καβενάγκι και Αλεχάντρο Ντομίνγκεθ επέστρεψαν από την Ευρώπη για να βοηθήσουν, ο Νταβίντ Τρεζεγκέ αποφάσισε να παίξει ξανά μπάλα στη δεύτερη πατρίδα του και σε συνδυασμό με το ταλέντο αρκετών παικτών του ρόστερ, που λόγω πίεσης δεν κατάφεραν να αποδώσουν νωρίτερα, η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα (κρέμασε τα παπούτσια του με τον υποβιβασμό και ανέλαβε προπονητής) προβιβάστηκε ως πρωταθλήτρια και υπό την απειλή των φιλάθλων, όταν δεν κέρδιζε. Φέτος, μάλιστα, παρά την αλλαγή προπονητή (οι διαρκείς καυγάδες Αλμέιδα - Πασαρέλα οδήγησαν τον πρώτο στην έξοδο), πραγματοποιεί αξιοπρεπή πορεία, καταλαμβάνοντας την 8η θέση στο Torneo Inicial (με ένα συγκλονιστικό superclasico όπου έχασε τη νίκη στις καθυστερήσεις) και φιγουράροντας στην 3η θέση στο Torneo Final, μετά από 9 αγωνιστικές.

Ρέιντζερς (2012)

Πώς έπεσε: Είναι δυνατόν η πιο πετυχημένη ομάδα του σκοτσέζικου ποδοσφαίρου, με 54 πρωταθλήματα (ρεκόρ), 33 κύπελλα, 27 λιγκ καπ (ρεκόρ), ένα Κύπελλο UEFA (1972) να αγωνίζεται στην 4η τη τάξει κατηγορία; Ναι, εάν πρόκειται για τους Ρέιντζερς, μία ομάδα που πέρασε τα πάνδεινα τα τελευταία χρόνια εξαιτίας ανυπέρβλητων οικονομικών δυσπραγιών, με αποκορύφωμα το επεισοδιακό καλοκαίρι του 2012. Τα οικονομικά προβλήματα ξέφυγαν από το χαλάκι και τον Φεβρουάριο του 2012, οι "Διαμαρτυρόμενοι" επιχείρησαν να έρθουν σε συμφωνία με την Εφορία για οφειλές ύψους 10.700.000 ευρώ. Το "ναυάγιο" των διαπραγματεύσεων οδήγησε σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης και συνάμα σε αφαίρεση 10 βαθμών. Η μη δημοσιοποίηση ισολογισμού για το 2011 επέφερε τη μη αδειοδότηση για την Ευρώπη τη σεζόν 2012-2013, ωστόσο τα χειρότερα έπονταν, αφού τον Απρίλιο αποκαλύφθηκε ότι το συνολικό χρέος άγγιζε τα 156.000.000 ευρώ. Η αποτυχία στην εξεύρεση συμφωνίας με τους πιστωτές οδήγησε το σωματείο σε εκκαθάριση. Το γήπεδο και όλα τα περιουσιακά στοιχεία του συλλόγου πέρασαν στα χέρια ενός κονσόρτιουμ, του οποίου ηγήθηκε ο Τσαρλς Γκριν (ο οποίος διαχειρίστηκε και τις προηγούμενες αποτυχημένες διαπραγματεύσεις), έναντι μόλις 6.400.000 ευρώ.

Τι έγινε: Η νέα εταιρία, η οποία στο μεταξύ είχε μετονομαστεί σε "Rangers Football Club Ltd", αιτήθηκε συμμετοχή στη σκοτσέζικη Premier League, αλλά το αίτημα απορρίφθηκε. Αντιθέτως, η Football League την δέχθηκε στους κόλπους της, με ψήφους 25 σε σύνολο 30, και την τοποθέτησε στην 4η τη τάξει κατηγορία (οι υπόλοιπες 5 ομάδες, όπως και οι σύλλογοι της Premier League, επιθυμούσαν να ενταχθεί στην 2η τη τάξει κατηγορία, ώστε να προβιβαστεί σύντομα και να μην χαθούν χρήματα από τα τηλεοπτικά συμβόλαια). Η κατάκτηση του τίτλου έμοιαζε αναπόφευκτη, παρότι το ρόστερ είχε αποψιλωθεί σημαντικά. Με τον Ανέστη Αργυρίου στις τάξεις τους, οι "Διαμαρτυρόμενοι" έφτασαν στην κατάκτηση του πρωταθλήματος από τον Μάρτιο και έσπασαν κάθε παγκόσμιο ρεκόρ προσέλευσης φιλάθλων σε τόσο χαμηλό επίπεδο. Αν και δεν κατάφεραν να φτάσουν σε επιτυχίες στα εγχώρια κύπελλα και δεν επιτρέπονται μεταγραφές το καλοκαίρι του 2013, όλα δείχνουν ότι η επάνοδος στη φυσική θέση τους είναι είναι θέμα χρόνου. Άλλων δύο συγκεκριμένα...

Παλμέιρας (2012)

Πώς έπεσε: "Time grande nao cai" φώναζαν οι αντίπαλοι, μπήγοντας ακόμα ένα "καρφί" στο φέρετρο της Παλμέιρας. "Οι μεγάλες ομάδες δεν πέφτουν" και η αλήθεια είναι ότι 4 μήνες νωρίτερα, όταν οι παίκτες της "βερδάο" μπουγέλωναν κυριολεκτικά τον Λουίς Φελίπε Σκολάρι σε συνέντευξη Τύπου μετά από την κατάκτηση του Copa do Brazil (του πρώτου τροπαίου μετά το Copa Libertadores του 1999), ουδείς περίμενε μία τέτοια εξέλιξη. Ο υποβιβασμός της ομάδας προέκυψε μετά από ανεξήγητη κατάρρευση από την αρχή της χρονιάς, αποτέλεσμα τραυματισμών και κακής φόρμας. Ο "Φελιπάο", μάλιστα, είχε ενημερώσει από το καλοκαίρι ότι στο τέλος της χρονιάς θα αποχωρούσε, ωστόσο οι εξελίξεις τον πρόλαβαν και για την αντιστροφή του κλίματος, απολύθηκε τον Σεπτέμβριο. Λίγο καιρό μετά, τον Δεκέμβριο του 2012, ως ομοσπονδιακός τεχνικός της Βραζιλίας, έβλεπε 11.000.000 οπαδούς της πιο πετυχημένης ομάδας της χώρας εντός των τειχών (8 πρωταθλήματα, όσα και η Σάντος, και περισσότερες νίκες από κάθε άλλη) να οδύρονται. Οι πιο θερμόαιμοι εξ αυτών, μάλιστα, δημιούργησαν επεισόδια, βλέποντας την ομάδα τους να υποβιβάζεται για 2η φορά μέσα σε 11 χρόνια (μετά από το 2002).

Τι έγινε: Η μοίρα είναι σκληρή για την Παλμέιρας σε κάθε επίπεδο. Τον Απρίλιο του 2013 έπρεπε να είναι έτοιμο το "Αρένα Παλέστρα Ιτάλια", το νέο γήπεδο που χτίζεται στη θέση της ιστορικής έδρας της και που θα αξιοποιηθεί στο Μουντιάλ 2014, ωστόσο στις 15 Απριλίου του 2013, ένα κομμάτι του γηπέδου γκρεμίστηκε και σκότωσε έναν άνθρωπο. Τα εγκαίνια αναβλήθηκαν για τον Νοέμβριο, με την ελπίδα η "βερδάο" να έχει εξασφαλίσει την επάνοδό της στο Brasileirão μέχρι τότε. Προς το παρόν, μαθαίνει από τα λάθη της προσπαθώντας να κάνει κάτι καλό στο πρωτάθλημα Paulista και στη φάση των 16 του Copa Libertadores όπου έχει προκριθεί (συμμετέχει ως κάτοχος του βραζιλιάνικου κυπέλλου).