O Θεός έδωσε πολλά στον Άντονι Έντουαρντς -του πήρε όμως, και πολλά

Γενάρη μήνα, ο Άντονι Έντουαρντς είναι στo 2020 NBA Μock Draft εκ των φαβορί για να επιλεγεί πρώτος. Βασικά, τα επικρατέστερα ονόματα για να βρουν πρώτοι δουλειά είναι αυτό που μόλις διάβασες και εκείνο του ΛαΜέλο Μπολ. Αν τον δεις να ανεβαίνει στη σκηνή μέσα στην πρώτη πεντάδα, να ξέρεις ότι είναι το πρώτο μέλος του University of Georgia, μετά τον Ντόμινικ Ουίλκινς που το έκανε.

Το 2017 τον είχαν καλέσει σε μίνι καμπ της εθνικής εφήβων, για πρώτη φορά. Τότε ενημέρωσε πως είναι ο πρώτος αθλητής της οικογενείας του. Δηλαδή, δεν υπήρχε σχετικό background. Έπαιζε ακόμα football με το σχολείο του. Είχε ωστόσο, επιλέξει ήδη πως το μέλλον του θα είναι το μπάσκετ. Είχε εξηγήσει και ότι ανυπομονεί να μπει στο ΝΒΑ, όπου συνέβαιναν πια, όσα λατρεύει (ταχύτητα και τρίποντο).

“Το παιχνίδι του είναι ιδανικό για τη σύγχρονη εποχή του σπορ. Ο ύψους 1.93 combo guard επιτίθεται με αποφασιστικότητα για να δώσει καλάθια σε όλα τα επίπεδα: μπορεί να σε περάσει, να σε νικήσει με step-back τρίποντο ή να καρφώσει πάνω από το κεφάλι σου”, επιβεβαίωνε το SB Nation, το Γενάρη του 2019. Είχε προηγηθεί μόλις, μια σεζόν που ασχολείτο μόνο με το μπάσκετ. Είχε ήδη τέσσερα αστέρια, στη λίστα των recruits. Το άριστα είναι τα πέντε. Ήταν στη δεύτερη τάξη του high school. Ως τελειόφοιτος μεταξύ άλλων, είχε να κάνει και την καλύτερη δυνατή επιλογή για κολέγιο.

Είχε προτάσεις από όλα τα κολέγια που είναι γνωστά ως ‘NBA factories’ (Κentucky, Kansas και North Carolina). Που έχουν αναγάγει σε επιστήμη το one and done, αφού προηγουμένως έκαναν δεδομένη μια κατάσταση που καταργούσε τους κανονισμούς που είχαν ως στόχο να σπουδάσουν κάτι οι παίκτες -για να ‘χουν μια εναλλακτική ω μη γένοιτο. Ο Άντονι προτίμησε το Georgia ‘γιατί έκανε ένα παιδικό μου όνειρο, πραγματικότητα‘. Αυτό ήταν να παίζει στην πόλη του, με την οικογένεια του να είναι στις εξέδρες. “Ήξερα πως θα με στηρίξουν οι συγγενείς μου, οι συμπαίκτες μου και οι προπονητές μου”.

Παρεμπιπτόντως, η Georgia διαθέτει μακρά λίστα με McDonald’s All Americans που έγιναν NBAers, από το 2000 έως σήμερα. Μεταξύ τους είναι ο Τζέιλεν Μπράουν, ο Αλ Φαρούκ Αμινού, ο Λου Ουίλιαμς, αλλά και ο Κρις Σίνγκλετον. Μόνο τρεις έμειναν στην πολιτεία, όταν ήλθε η ώρα να πάνε σε κολέγιο (Τζαβάρις Κρίντετον, Γκάνι Λαβάλ και Ντέρικ Φέιβορς).

“Δουλεύω όλη μέρα για να σταματήσουν να δουλεύουν οι δικοί μου όλη μέρα”

Η οικογένεια είναι τα πάντα για αυτό το παιδί. “Οι δεσμοί μας έγιναν ακόμα πιο ισχυροί, έπειτα από αυτό που συνέβη”, είπε στις 12/1 στο ESPN. Είπε και τι συνέβη.

Όταν ήταν στην 8th grade (14 χρόνων, το 2015) μέσα σε οκτώ μήνες, ‘έχασε’ τη μητέρα του, Ιβέτ και τη γιαγιά του, Σίρλεϊ. Από καρκίνο. “Ήταν πολύ σκληρή η απώλεια της μητέρας μου, γιατί συνηθίζαμε να κοιμόμαστε μαζί. Η γιαγιά μου ήταν η ραχοκοκαλιά της οικογένειας. Έκανε τα πάντα για εμάς. Όταν δεν είχαμε λεφτά να πληρώσουμε το ηλεκτρικό ή άλλους λογαριασμούς, καθάριζε εκείνη για εμάς. Δούλευε σε ταχυδρομείο και πάντα είχε χρήματα. Δεν ήταν εύκολο. Συνέχισα να παίζω μπάσκετ. Λέγαμε με τα αδέλφια μου πως δεν θα σταματήσουμε ποτέ, γιατί εκείνες θα ήθελαν να συνεχίσουμε. Έβαλα όλη μου την ενέργεια στο σπορ. Σταμάτησα να σκέφτομαι και να ανησυχώ για οτιδήποτε άλλο”.

Η γιαγιά του ήταν εκείνη που του έλεγε κάθε μέρα ‘ό,τι και αν συμβαίνει, εσύ να χαμογελάς, γιατί είχες τη δυνατότητα να ξυπνήσεις και να δεις μια ακόμη μέρα’. “Για αυτό και υπάρχει πάντα ένα χαμόγελο στο πρόσωπο μου. Ό,τι και αν συμβαίνει”.

Ο Έντουαρντς φορά το Νο5 στην πλάτη, καθώς και η μητέρα του και η γιαγιά του πέθαναν την 5η ημέρα μήνα. “Νιώθω ότι μεγάλωσα σε πραγματικά μικρή ηλικία. Νιώθω σαν να μην έχει περάσει κανείς όσα πέρασα εγώ. Αυτό έγινε ένα ακόμα εφόδιο για τη ζωή μου. Δουλεύω 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, ώστε να σταματήσουν να δουλεύουν οι δικοί μου 24 ώρες το εικοσιτετράωρο”. Δεν είναι ασυνήθιστες οι επισκέψεις του στο γήπεδο, μετά τα μεσάνυχτα για σουτ. Η φαμίλια μεγάλωσε κατά ένα χρόνο, με την έλευση της ανιψιάς του. Εκείνη ήταν που ενημέρωσε τον κόσμο για το κολέγιο της επιλογής του, καθώς στην ανακοίνωση, την πήρε αγκαλιά, άνοιξε το μπουφάν που φορούσε και από μέσα εμφανίστηκε μια μπλούζα με το logo του Georgia. Η χρονιά που άλλαξε άρδην η ζωή του ήταν και αυτή που κάρφωσε για πρώτη φορά “και έτσι άρχισαν να ασχολούνται μαζί μου”. Στο μπάσκετ. Γιατί στο football είχε τα μάτια όλων πάνω του, από παιδί.

Ο πατέρας του (που δεν είναι πια, μέρος της καθημερινότητας του) ήταν εκείνος που τον σύστησε με το μπάσκετ (στην Ατλάντα της Τζόρτζια) και αυτός που του ‘κόλλησε’ το Ant-man, από όταν ο Άντονι ήταν 3 χρόνων. Δεν αφορούσε το μπάσκετ, αλλά το football. Στα 9 ήταν ο κορυφαίος running back του έθνους. Δεν του έλεγε κάτι. Τουναντίον, του έλεγε πολλά το μπάσκετ, γιατί με αυτό ασχολούνταν τα αδέλφια του. Έκανε τα πρώτα του σουτ, στην αυλή της γιαγιάς, εναντίον της Αντουανέτ και του Αντουάν -των αδελφών του που έγιναν κηδεμόνες του- “ένα καλοκαίρι που εκτός και αν ήμασταν σε καμπ, δεν είχαμε κάτι άλλο να κάνουμε από το να πηγαίνουμε στη γιαγιά μας και να παίζουμε. Έχανα συνέχεια και εκνευριζόμουν. Μια μέρα τους ειδοποίησα πως σύντομα θα τους νικήσω”. Αυτή η ημέρα ήλθε όταν ήταν 15. Στα 15 γνώρισε τον προπονητή Τζάστιν Χόλαντ. Μετά το ‘χάρηκα για τη γνωριμία’ ήλθε το ‘θα γίνω ο καλύτερος παίκτης της χώρας’. Ο ειδικός του είπε πως για να γίνει αυτό, θα έπρεπε να δουλέψει τα fundamentals από το μηδέν. Με πρώτο τη μηχανική των σουτ. Για τον πρώτο χρόνο, ο μικρός δεν δοκίμασε έστω ένα τρίποντο.

“Στην αρχή ήταν λίγο τεμπέλης, αλλά πολύ γρήγορα ανταποκρίθηκε στο επίπεδο του ανταγωνισμού. Κυρίως γιατί ήταν πάρα πολύ αθλητικός. Ο Θεός τον έκανε έτσι”. Ο Θεός του έδωσε πολλά. Όπως του πήρε και πολλά.

Το σχολείο του (Holy Spirit Prep) προσέλαβε τον Τάι Άντερσον -εγγονό του τέταρτου πολυνίκη κόουτς, στην ιστορία του NCAA, Λέφτι Ντρίζελ. Ο Έντουαρντς είχε ήδη οδηγήσει το high school στον τίτλο της πολιτείας και ο Άντερσον ζήτησε από τον παππού του μια χείρα βοηθείας, για να διαχειριστεί το ταλέντο του νεαρού. Του έδειξε κάποια videos, με τον Ντρίζελ να σχολιάζει “μου θυμίζει τον καλύτερο παίκτη που κοουτσάρισα ποτέ: τον Λεν Μπάιας”. Μετά του έδωσε και κάποια tips. Η εξέλιξη του Έντουαρντς ήταν τέτοια που στο Under Armour circuit όλοι μιλούσαν για εκείνον (21.4 πόντοι, 5.9 ριμπάουντ, 2.1 ασίστ και 1.8 τάπες ανά ματς, με 53% στα σουτ και 37.5% στο τρίποντο, σε 4.8 προσπάθειες). Ήταν ο MVP του event και οι ειδικοί εξηγούσαν ότι θα επιλεγόταν σε NBA draft, αν δήλωνε συμμετοχή εκείνο το καλοκαίρι. Αυτό δεν γινόταν, γιατί ακόμα δεν είχε τελειώσει το σχολείο. Έπρεπε να περάσει και τουλάχιστον ένα χρόνο στο κολέγιο. Για να κάνει τη ζωή του πιο απλή, παρακολουθούσε online μαθήματα -που έχουν εγκριθεί από το NCAA.

Ενόσω τον ήθελαν τα καλύτερα κολέγια και οι έξω από το χορό έκαναν τις υποθέσεις τους, για το πού μπορεί να καταλήξει “για εμένα η υπόθεση ήταν πολύ πιο απλή. Είχα δυο επιλογές. Το Κentucky και το Georgia. Στο τέλος της ημέρας, έμεινα σπίτι. Αγαπώ την πόλη μου και ήθελα να παραμείνω κοντά στους ανθρώπους μου”.

Όπως είπε στο The Undefeated συχνά περνά από το σημείο όπου αναφέρονται όλοι οι απόφοιτοι του κολεγίου. Ένας είναι ο Ντόμινικ Ουίλκινς. Άλλος, ο Κεντάβιους Κάλντουελ-Πόουπ. Συνολικά είναι 22 αυτοί που έγιναν NBAers. Ουδείς επελέγη στο Νο1, κάτι που μπορεί να συμβεί σε εκείνον.

Tα δυο πρώτα παιχνίδια (με Kentucky και Auburn) δεν πήγαν όπως περίμενε. Ή περίμεναν όσοι ήταν στο γήπεδο. Εκ πρώτης όψεως, είχε 20.5 πόντους για μέσο όρο. Εκ δεύτερης, είχε κάτω του 50% στα σουτ, ενώ εναντίον των Wildcats για 7 λεπτά δεν πήρε προσπάθεια. Έδειξε ότι θέλει πολλή δουλίτσα. Ο προπονητής του, Τομ Κριν εξήγησε ότι περιμένει από εκείνον να είναι επιθετικός, όταν προσπαθεί να σκοράρει, με τον τρόπο που το κάνουν τα είδωλα του: ο Ντουέιντ Ουέιντ και ο Βίκτορ Ολαντίμπο. Ειρήσθω εν παρόδω, ο Κριν είχε δουλέψει ως προς την εξέλιξη και των δυο (το σύστημα του αφορά αποστάσεις και την ικανότητα των παικτών να δημιουργήσουν καλά σουτ) και διαβεβαίωνε ότι ‘ο Άντονι έχει ήδη ξεπεράσει, σε αθλητικότητα, αυτή των ινδαλμάτων του, όταν ήταν στην ηλικία του. Αυτό που θέλουμε από εκείνον είναι να παίζει με τα μάτια πιο ψηλά, να είναι έτοιμος να πιάσει την μπάλα και να σουτάρει, περισσότερο. Όταν βάζει την μπάλα στο παρκέ είναι μοναδικός. Μπορεί να πάει από παντού. Σπάνια βλέπεις κάποιον σε αυτήν την ηλικία, που να είναι το ίδιο αποτελεσματικός από τα δεξιά και τα αριστερά. Είναι εξαιρετικά έξυπνος, έχει αυτοπεποίθηση και αυθεντική ταπεινότητα”.

“Αν σκεφτείτε όσα έχει περάσει στη ζωή του -ασχέτως αν είναι υψηλά επίπεδα επιτυχίας, τραγωδίες, αντιξοότητες ή οτιδήποτε άλλο-, το να είναι εδώ όπου είναι τώρα, στα 18, είναι εκπλκηκτικό”.

“Κατάσκοπος” του ΝΒΑ ενημέρωσε ότι υπό τον Κριν, ο Έντουαρντς έγινε ξεχωριστό prospect που είναι αθλητικός, έχει ικανότητες, μπορεί να σκοράρει (‘έχει’ τις βολές και τα σουτ από μέση απόσταση -που παραδοσιακά δείχνουν καλύτερα το βαθμό αποτελεσματικότητας που θα ‘χει στο ΝΒΑ -από ό,τι τα κολεγιακά τρίποντα-, ενώ το release του είναι τόσο ψηλό που κάνει αδύνατη την τάπα), να παίξει άμυνα. Είναι από τους παίκτες που θα γίνουν καλύτεροι στο επόμενο επίπεδο, παίζοντας με καλύτερους συμπαίκτες. Όταν είναι στο παρκέ, νιώθεις πως βλέπεις επαγγελματία.

Στα τελευταία ματς του 2019 έδειχνε να μην φορτσάρει. Αποκάλυψε ότι είχε ένα θέμα με το γοφό. Σε μια εποχή που τα καλύτερα prospects εξαφανίζονται από τα παρκέ, αν τυχόν τραυματιστούν και δεν επιστρέφουν αν δεν είναι 1000% υγιείς, εκείνος εξηγεί ότι ‘δεν μπορείς να γίνεις μεγάλος, αν δεν παίζεις με τραυματισμό. Από όταν ξεκινάμε να ασχολούμαστε, έχουμε θεματάκια. Ποτέ δεν είμαστε στο 100%. Πρέπει να το πιέσω, να μάθω να ζω με αυτό και να ανταπεξέρχομαι, γιατί η ομάδα μου με χρειάζεται. Όπως και εγώ χρειάζομαι την ομάδα μου. Για αυτό θα παλεύω πάντα για αυτήν”.

Σύμφωνα πάντα, με τους ειδικούς δεν είναι αρκετά μεγαλόσωμος για να παίξει ως ‘3’ στο ΝΒΑ. Δεν είναι όμως, και ο παραδοσιακός ηγέτης. Άρα, τα περισσότερα λεπτά θα τα ‘βγάζει’ ως ‘δυάρι’. Η ικανότητα του να κινείται χωρίς την μπάλα και να κερδίζει τα αντίπαλα γκαρντ, τον κάνει ακόμα πιο αξιόλογο, από όσο ήταν όταν έγινε Bulldog. Kαλά να είναι και όλα θα τα κάνει.