Ο Ρομέλου Λουκάκου δίνει γκολ μόνο σε όσους τον αγαπούν

Δεν είμαστε όλοι για όλα. Και δεν ‘κάνουμε’ όλοι με όλους. Μην κοιτάς που δεν ζούμε στην ιδανική κοινωνία, ώστε να μπορούμε να επιλέγουμε για τα πάντα και τελικά, να κάνουμε ό,τι γουστάρουμε -περισσότερο. Αυτό που κάνει η συντριπτική πλειοψηφία του πλανήτη για να επιβιώσει -και λέγεται συμβιβασμός- είναι πολυτέλεια που απολαμβάνουν λίγοι. Είτε γιατί ‘αντέχουν’ τις συνέπειες, είτε γιατί δεν αντέχει η ψυχή τους ό,τι είναι υποχρεωμένοι να υποστούν για να υπάρχουν σε ένα -φαινομενικά- ιδανικό περιβάλλον. Καλωσήλθες λοιπόν, στον κόσμο του Ρομέλου Λουκάκου.

Στις 10 Ιουλίου του 2017 η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είχε δώσει κοντά στα 100.000.000 ευρώ για να τον πάρει από την Έβερτον. Έγινε η πέμπτη πιο ακριβή μεταγραφή της ιστορίας -βάσει των τότε δεδομένων. Δυο μήνες μετά, ο τότε εκπρόσωπος του (Μίνο Ραϊόλα) είχε απαιτήσει να μην ξανακουστεί το ρατσιστικό σύνθημα που ‘χαν εμπνευστεί φαν -οι οποίοι ξεκάθαρα δεν είχαν τι άλλο να κάνουν με τη ζωή τους- και αφορούσε τα γεννητικά όργανα του Βέλγου. Πριν πεις ότι υμνούσαν το ταλέντο του στο σκοράρισμα, θα ήθελα να θυμίσω πως για ό,τι προσπαθούμε να πούμε υπάρχουν αναρίθμητοι διαφορετικοί τρόποι. Οι περισσότεροι (όσο το ‘απλώνεις’) αλλοιώνουν το νόημα.

Εν πάση περιπτώσει, στα γήπεδα συνέχισε να κάνει τη δουλειά του, υπό διαρκούς αμφισβήτησης για τις τεχνικές ικανότητες και το επίπεδο της φυσικής του κατάστασης. Ώσπου έφυγε ο Ζοσέ Μουρίνιο (ο οποίος τον κάλεσε στη Γιουνάιτεντ) και δεν ένιωσε την στοργή που του έδειχνε ο Πορτογάλος από τον Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ. “Είναι πολύ σημαντικό για εκείνον να νιώθει πως τον αγαπούν και να έχει με το μέρος του ανθρώπους του club στο οποίο αγωνίζεται” είχε εξηγήσει Γάλλος δημοσιογράφος στο BBC -όταν πια είχε κινήσει ο παίκτης για την Ιταλία. Αν σκέφτεσαι πως ιδανικά όλοι αυτό ζητάμε, θα σε γυρίσω στην αρχή του κειμένου.

O Romelu Menama Lukaku Bolingoli είχε γράψει για τη ζωή του στο The Players’ Tribune τον Ιούνιο του 2018. Η ιστορία που επέλεξε να μοιραστεί, αφορούσε το πώς μεγάλωσε. Το κείμενο ξεκινούσε ως εξής: “Θυμάμαι την ακριβή στιγμή που κατάλαβα πως ήμασταν άφραγκοι. Βλέπω την εικόνα της μητέρας μου, μπροστά στο ψυγείο και το ύφος στο πρόσωπο της. Ήμουν 6 χρόνων και μόλις είχα πάει σπίτι για μεσημεριανό, στο διάλειμμα από το σχολείο. Η μαμά μου είχε το ίδιο μενού, κάθε μέρα: ψωμί με γάλα. Όταν είσαι παιδί, δεν το σκέφτεσαι καν, αλλά υποθέτω αυτά ήταν τα μόνο που μπορούσαμε να έχουμε. Εκείνη την ημέρα, μπήκα στην κουζίνα και είδα τη μητέρα μου να κρατά ένα κουτί γάλα -όπως πάντα. Αυτήν τη φορά, το είχε αναμείξει με κάτι και το ανακινούσε. Δεν κατάλαβα τι έκανε. Μετά μου έφερε το γεύμα, με χαμόγελο που έδειχνε πως όλα ήταν μια χαρά. Κατάλαβα αμέσως τι συνέβαινε. Είχε βάλει νερό μέσα στο γάλα. Δεν είχαμε αρκετά χρήματα, ώστε να ‘κρατήσει’ το γάλα μια εβδομάδα. Ήμασταν φτωχοί. Όχι απλά φτωχοί, αλλά άφραγκοι”.

Το 2002 δεν είχε παπούτσια να φορέσει, το 2014 έπαιζε σε Παγκόσμιο Κύπελλο

Η -κονγκολέζικης καταγωγής- οικογένεια των Ρότζερ και Άντολφιν Λουκάκου ζούσε στην Αντβέρπη, ως μειονότητα -δεν υπήρχαν πολλοί μαύροι. O Ρομέλου ήταν πάντα πιο ψηλός από τα παιδιά της ηλικίας του. Και πιο ογκώδης. “Στο σχολείο είχε πάντα προβλήματα, γιατί για όλους ήταν ‘το μεγάλο μαύρο παιδί’. Τον στοχοποιούσαν πάντα ως υπεύθυνο των καβγάδων. Καθημερινά αντιμετώπιζε ρατσιστικά φαινόμενα” έχει πει στην Daily Mail παιδικός του φίλος, που είναι ακόμα στη ζωή του. Ο πατέρας του, Ρότζερ έγινε ποδοσφαιριστής στα 23 όταν μετανάστευσε στο Βέλγιο και κάπως έπρεπε να ζήσει -αργότερα έγινε και διεθνής με το Ζαϊρ.

Παρακολουθούσε με τον Ρομέλου τα παιχνίδια της Premier League, από όταν ο γιος του ήταν μικρό παιδί. Έτσι τον ‘κέρδισε’ η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και έγινε φαν της. Όταν ολοκλήρωσε την καριέρα του ο Ρότζερ, δεν είχαν μείνει πολλά λεφτά στην άκρη. Το πρώτο που ‘έφυγε’ από το σπίτι ήταν η καλωδιακή τηλεόραση και άρα τα ποδοσφαιρικά ματς. Μετά ‘έφυγε’ το ηλεκτρικό. Έπειτα το ψωμί. “Ήξερα πως περνάμε δύσκολα, αλλά όταν την είδα να βάζει νερό στο γάλα κατάλαβα πως όλα έχουν τελειώσει. Ότι αυτή είναι η ζωή μας”. Εκείνη την ημέρα υποσχέθηκε στον εαυτό του πως θα γίνει αυτός που θα αλλάξει την πραγματικότητα. “Ήξερα τι έπρεπε να κάνω και πώς θα το κάνω”. Μια μέρα είδε τη μητέρα του να κλαίει. “Την ενημέρωσα ότι σύντομα θα παίζω στην Άντερλεχτ και δεν θα χρειάζεται να ανησυχεί για τίποτα”. Ήταν 6.

Ρώτησε τον πατέρα του σε τι ηλικία γίνεσαι επαγγελματίας. Του είπε στα 16. Σκέφτηκε “ΟΚ, θα γίνω επαγγελματίας στα 16”. Από εκείνη την ημέρα, όπως λέει, κάθε ματς που έπαιζε ήταν για εκείνον τελικός. “Δεν διασκέδαζα. Προσπαθούσα να ‘σκοτώσω’ αυτούς που ‘χα απέναντι μου”. Στα 11 ήταν πολύ πιο ψηλός από τα άλλα παιδιά της ηλικίας του. Γονείς των αντιπάλων της ομάδας του (Lierse) ζητούσαν έγγραφα, για να τον αφήσουν να παίξει -γιατί πίστευαν πως είναι μεγαλύτερος. Μετά του ζητούσαν να αποδείξει και ότι είναι Βέλγος. “Δεν είχα κάποιον να με υπερασπιστεί. Έμαθα να το κάνω μόνος μου. Αυτό που περνούσα με θύμωνε και με έκανε ακόμα πιο αποφασιστικό”. Επίσης, τον έκανε να μη ξεχνά ποτέ το πιστοποιητικό γέννησης στο σπίτι.

Τότε σκέφτηκε ότι θα γίνει ο καλύτερος ποδοσφαιριστής, στην ιστορία του βελγικού ποδοσφαίρου. “Τέτοιος ήταν ο θυμός μου”. Στα 12 σκόραρε 76 γκολ σε 34 παιχνίδια. Φορούσε τα παπούτσια του πατέρα του. Τον είχαν ήδη τσεκάρει μεγάλες ομάδες. Πήρε τηλέφωνο τον παππού του, στο Κονγκό να του πει τα χαρμόσυνα. Εκείνος του ζήτησε να προσέχει τη μητέρα του. Πέντε μέρες μετά, πέθανε. “Δεν πρόλαβε να με δει να παίζω στην Άντερλεχτ”. Ήταν 16 όταν έγινε αυτό. Ναι, κατάφερε να κάνει ό,τι είχε αποφασίσει από τα 6. “Για την ακρίβεια, καθυστέρησα κατά 11 μέρες”.

Το στοίχημα με τον προπονητή του στην U19

Το 2009 (στα 16) είχε πάει σχολική εκδρομή στο Stamford Bridge και είχε εκφράσει τη θέληση του να παίξει στην Τσέλσι. ‘Επιασε’ και αυτόν τον στόχο, πριν φύγει, γιατί όπως είπε στον Μουρίνιο ‘θέλω να παίζω πιο συστηματικά’. Είχε μόλις χάσει πέναλτι, στο Super Cup του 2013, το οποίο κατέληξε στην Μπάγερν. Υγεία να υπάρχει. Ας πάμε πίσω στα 16 και το ντεμπούτο με ανδρική ομάδα, στον τελικό των playoffs με την Στάνταρ Λιέγης. “Είχα αγχωθεί γιατί στην αρχή της σεζόν ήμουν ρεζέρβα στην U19 και η προθεσμία που ‘χα βάλει στον εαυτό μου τελείωνε”. Έπιασε τον προπονητή και του είπε ‘αν με βάλεις, θα σκοράρω 25 γκολ έως τον Σεπτέμβρη’. Ο κόουτς γέλασε και του ζήτησε να βάλουν στοίχημα. Αν το έχανε ο Λουκάκου, θα καθάριζε όλα τα λεωφορειάκια που μετέφεραν τους παίκτες από το σπίτι στην προπόνηση και πίσω. Αν νικούσε ο παίκτης, ο προπονητής θα έπρεπε να φτιάχνει κάθε μέρα pancakes. Έπιασε τα 25 γκολ έως το Νοέμβρη. “Δεν ‘παίζεις’ ποτέ με ένα παιδί που πεινάει”.

Υπέγραψε το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο, ανήμερα των γενεθλίων του (13/5). Η πρώτη αγορά που έκανε ήταν ένα PlayStation, με το νέο FIFA. Η σεζόν της U19 είχε τελειώσει. Γενικά, η Άντερλεχτ με την Σταντάρ Λιέγης διεκδικούσαν το πρωτάθλημα, σε δυο ματς -αφού είχαν ισοβαθμήσει. Μια μέρα έπαιζε FIFA με την ησυχία του, όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Του είπαν να βάλει τα πράγματα του σε μια τσάντα και να πάει στο γήπεδο, να παίξει με την πρώτη ομάδα.

Όταν έφτασε στα αποδυτήρια, τον ρώτησαν ποιο νούμερο θέλει. Είπε το ‘10’. “Μου εξήγησαν πως οι παίκτες της ακαδημίας παίρνουν από το 30 και πάνω”. Ζήτησε το 36. Πέρασε το βράδυ στο ξενοδοχείο με την υπόλοιπη ομάδα. Δεν μπορούσε να το χωνέψει. Πόσω μάλλον το ότι ο προπονητής του τον σήκωσε στο 63’. “Χάσαμε, αλλά εγώ ήμουν στον παράδεισο. Είχα κάνει αυτό που ‘χα υποσχεθεί στη μητέρα μου και τον παππού μου. Εκείνη την ημέρα βεβαιώθηκα πως όλα θα πάνε καλά”. Ως τελειόφοιτος λυκείου πρωτοέπαιξε στο UEFA Europa League. Toν κάλεσαν και στην εθνική. “Τα media μου φόρτωσαν πολλές προσδοκίες και απαιτήσεις. Όταν έπαιζα καλά, με ανέφεραν ως Βέλγο. Όταν έπαιζα άσχημα, ήμουν ο Βέλγος με καταγωγή από το Κονγκό”.

Τότε κατάλαβε ότι κάποιοι ήθελαν να τον δουν να αποτυγχάνει. Αυτό συνεχίστηκε και όταν πήγε για δουλειές στην Αγγλία. “Δεν είχα θέμα, γιατί δεν τους είχα όλους αυτούς δίπλα μου, να τρώνε δημητριακά με νερό επειδή δεν μπορούσαμε να αγοράσουμε γάλα”. Όσοι δεν μεγάλωσαν μαζί του, δεν τον ξέρουν. Και αυτοί που ήταν εκεί, στο σπίτι που δεν είχε ηλεκτρικό, είναι η προτεραιότητα του. “Το μόνο που εύχομαι είναι να ζούσε ο παππούς μου, να ‘χει δει πως όλα πια είναι καλά. Ότι η κόρη του δεν κοιμάται σε σπίτι που ‘χει τρύπες στο πάτωμα και ποντίκια. Δεν έχει πια άγχη”.

Δηλαδή έχει, αλλά διαφορετικού τύπου -καθώς διαχειρίζεται ό,τι αφορά τους γιους της (και ο Τζόρνταν παίζει επαγγελματικά, ποδόσφαιρο στην Ιταλία). Για παράδειγμα, δικό της έργο ήταν το ‘όχι’ του Ρομέλου στην ανανέωση συμβολαίου με την Έβερτον, ενώ για να μιλήσει κάποιος με τα παιδιά της, πρέπει να περάσει από εκείνη.

Η σύλληψη του πατέρα του

Αν αναρωτιέσαι που χάθηκε ο πατέρας του, όταν ο Ρομέλου έπαιζε στην Τσέλσι (όπου πήγε ως πρώτος σκόρερ του Βελγίου, το 2011) τις ώρες που δεν ήταν στη δουλειά πάλευε για να βγει από τη φυλακή ο μπαμπάς του. Είχε συλληφθεί και καταδικαστεί (15 μήνες φυλάκιση) για επίθεση σε γυναίκα και την κράτηση της στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου του. Ο Ρότζερ είχε παραδεχθεί πως η γυναίκα υπήρξε ερωμένη του και διέψευσε την ιστορία που είχε διηγηθεί εκείνη στην αστυνομία. Δεν παρέστη στο δικαστήριο. Είπε πως δεν είχε ενημερωθεί, ενώ τελικά, είχε μετακομίσει σε άλλη περιοχή των Βρυξελλών και έτσι ‘χρεώθηκε’ τους 15 μήνες.

Αγωνιστικά, σε έχω αφήσει στη χρονιά που ο Λουκάκου πήγε στους ‘κόκκινους διαβόλους’. Την πρώτη σκόραρε 27. Ήταν η 10η καλύτερη επίδοση του οργανισμού, από τη σεζόν 1992-93. Τις τρεις θέσεις της είχε ο φαν Νιστελρόι (παραμένει στο Νο1 με 44 γκολ), δυο κρατά ο Ρούνεϊ και οι άλλοι είναι οι Κριστιάνο Ρονάλντο, Φαν Πέρσι, Γιορκ και Ιμπραχίμοβιτς. Κάτω από τον Λουκάκου είναι οι Ερίκ Καντονά, Άντι Κόουλ και ο Σόλσκιερ, οι οποίοι είχαν ‘βάλει’ τελεία στα 25 τέρματα. Το 26% της σούμας των γκολ το είχε βάλει τους πρώτους μήνες της διαμονής του στο Old Trafford (11/42), με την επιτυχία της πρώτης σεζόν να αφορά το γεγονός ότι ο Μουρίνιο είχε κόψει και ράψει το σύστημα πάνω του.

Το καλοκαίρι του 2018 ο τρίτος σκόρερ της εθνικής Βελγίου (στην ιστορική λίστα), ο οποίος έχει εκπροσωπήσει το έθνος σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις, ηγήθηκε της πορείας για την τρίτη θέση στον κόσμο. Ήταν ο δεύτερος καλύτερος σκόρερ της διοργάνωσης.

Όταν άλλαξε κόουτς η Γιουνάιτεντ, ο Σόλσκιερ του άλλαξε και θέση -μεταξύ άλλων- στον μόλις τέταρτο παίκτη, στην ιστορία της αγγλικής λίγκας που είχε 80+ γκολ, πριν γίνει 24 και λόγω τραυματισμών απείχε από την προετοιμασία. Βέβαια, υπήρξαν και κάτι δημοσιεύματα που ανέφεραν πως έχαιρε πλήρους υγείας και απουσίαζε επειδή τον άφησαν εκτός. Ο προπονητής δήλωνε με υπερηφάνεια πως έχει καταλήξει πού θα τον βάλει (μεταξύ των τριών επιθετικών μέσων, πίσω από τον σέντερ φορ). Προσέγγιση που πολλοί σχολίαζαν πως δεν του ταίριαζε. Και τότε προέκυψε και ότι είναι τεμπέλης..

Τα στοιχεία έδειχναν πως έκανε περισσότερα σπριντ από τους Κέιν και Αγκουέρο -οι οποίοι τον περνούσαν στην κάλυψη συνολικών χιλιομέτρων, ανά 90 λεπτά. Άλλα έδειχναν πως την τελευταία διετία η ομάδα του είχε καλύτερο ποσοστό νικών, στα ματς που αυτός δεν άνηκε στην ενδεκάδα (62.5% vs. 55.8%). Οπότε δεν υπήρχε κάποιος λόγος να μείνει. Για εκείνον ή την ομάδα. Πήγε στην Ιταλία, όπου σκεφτόταν χρόνια να δοκιμαστεί -λόγω του αδελφού του, αριστερού μπακ της Λάτσιο. Διάλεξε την Ίντερ, λόγω του Αντόνιο Κόντε, με τον οποίον είχε δουλέψει και στην Τσέλσι.

1. “Προτεραιότητα μου ήταν να πάω κάπου, όπου θα μπορώ να μάθω άλλες πράγματα για το παιχνίδι μου και να δουλέψω με κάποιον που με θέλει. Ο Όλε μου ζήτησε να μείνω, αλλά του είπα πως έχει τελειώσει αυτή η ιστορία. Δεν είχα άλλη ενέργεια. Τον ευχαριστώ που με βοήθησε να φύγω. Τους εύχομαι τα καλύτερα. Ως οργανισμός, μου έδωσαν πλατφόρμα που δεν είχα δει στη ζωή μου”.

Αποκάλυψε και ότι είχε φτάσει πολύ κοντά στο να υπογράψει στη Γιουβέντους, πριν εμφανιστεί η Ίντερ και τελειώσει η ιστορία -ναι και λόγω Κόντε. Προφανώς, έπαιξε ρόλο και το ποσό ρεκόρ των 80 εκατομμυρίων ευρώ. Ο πρώτος μεγάλος ποδοσφαιριστής που υπέγραψε με την εταιρία management αθλητών που ‘χει ο Jay Z και μιλάει flemish (μία από τις native γλώσσες του Βελγίου), ολλανδικά, γαλλικά, ισπανικά, πορτογαλικά και αγγλικά δέχθηκε άπειρα τηλεφωνήματα, ανήμερα του αποκλεισμού της Γιουνάιτεντ από τo UEFA Europa League. Ήταν και αυτή που η Ίντερ προκρίθηκε στον τελικό της διοργάνωσης, με τον ίδιο να ‘χει φτάσει τα 33 γκολ σε 50 παιχνίδια. Όσοι ήλπισαν πως θα έκανε ‘κλικαδόρικους’ τίτλους, λέγοντας τα χειρότερα για τους πρώην, έμειναν με την ελπίδα. Προφανώς και τον ρώτησαν σχετικά και άκουσα για απάντηση το “προσπάθησαν όσο περισσότερο μπορούσαν. Είχαν μια καλή σεζόν. Ο Όλε έκανε καλή δουλειά. Βελτιώθηκαν οι Γκρίνγουντ, Μάρσαλ, Ράσφορντ. Τα περίμενα όλα αυτά. Είμαι χαρούμενος για εκείνους. Δείχνουν καλοί και για του χρόνου”.

Η Gazzetta dello Sport του έδωσε χώρο στο πρωτοσέλιδο της, για τρεις σερί μέρες, ως δώρο για τα γκολ σε δέκα σερί ματς της ευρωπαϊκής διοργάνωσης με αποκορύφωμα τα δυο με τη Σαχτάρ, στον ημιτελικό. Αν σκοράρει και στον τελικό θα ισοφαρίσει το ρεκόρ του Ρονάλντο (του Βραζιλιάνου), στην πρώτη του χρονιά με τους ‘νερατζούρι’ (1997-98). Ο Πολ Ιντς, πρώην μέσος της Γιουνάιτεντ και της Ίντερ που δουλεύει για την BT Sport έβαλε στοίχημα πως “τώρα η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θα εύχεται να τον είχε. Είναι πιο αδύνατος, πιο λυγερόκορμος. Στην Αγγλία ήταν σαν να μην μπορούσε να περπατήσει σε πάρκο και στην Ιταλία τρέχει και περνά ανθρώπους. Είναι ένας τελείως διαφορετικός παίκτης. Σκόραρε και με τη Γιουνάιτεντ, αλλά νιώθω πως δεν ήταν χαρούμενος. Κάποιες φορές πρέπει να βρεις πού ταιριάζεις ιδανικά. Την σωστή χώρα, το σωστό club. Αν είσαι χαρούμενος, θα αποδώσεις”.