Ο Ρόιστον Ντρέντε ξέμεινε από όνειρα όταν πήγε στη Ρεάλ

Κατά την πρώτη ενημέρωση του Κώστα Μπράτσου ‘κάποτε θεωρείτο το επόμενο καλύτερο αριστερό μπακ του κόσμου. Πήρε μεταγραφή στη Ρεάλ μικρός (2007, στα 20), απέτυχε και εξαφανίστηκε’. Κατά τον ίδιο τον Royston Drenthe ‘σταμάτησα το ποδόσφαιρο στα 29 (2016), γιατί δεν ήμουν χαρούμενος‘. Βαρέθηκε ό,τι αφορούσε το χώρο και αποφάσισε να γίνει ράπερ.

Το πρώτο του single είχε τον τίτλο ‘Παράνοια’. Κυκλοφόρησε άλλα τρία στους επόμενους μήνες, εξηγώντας ότι “η μουσική είναι μέρος της ζωής μου. Όταν είμαι στο αυτοκίνητο και δεν ακούω κάτι για κανά δεκάλεπτο, αναρωτιέμαι τι λείπει. Πριν τα παιχνίδια, πάντα άκουγα κάτι. Ήταν ανέκαθεν κάτι σημαντικό για εμένα. Χωρίς να ακούσω μουσική ήταν πολύ δύσκολο να βγω και να παίξω”.

Μετά έγινε και ηθοποιός. Πήρε ρόλο στην τηλεοπτική σειρά με τίτλο “Mocro Maffia” που προβλήθηκε στην ολλανδική τηλεόραση. Αφορούσε τρεις φίλους που μεγάλωσαν μαζί, για να γίνουν οι κορυφαίοι dealers κοκαΐνης στη χώρα.

Ο λόγος που διαβάζεις σήμερα για αυτόν είναι ότι στις 6/1 υπέγραψε συμβόλαιο με τη Racing Murcia της Tercera Dividion. Το ποδόσφαιρο το σιχάθηκε -όπως είχε πει ο ίδιος-, αλλά τελικά δεν σταμάτησε ποτέ να ασχολείται με αυτό. Ο 33χρονος γενικά, είχε ένα θέμα με τα ‘θέλω’ του, τη διεκδίκηση τους και το ποια είναι η θέση του στον κόσμο αυτόν. Η Marca είχε γράψει το 2017 πως ‘η ζωή του Ντρέντε είναι γεμάτη από twists και σκαμπανεβάσματα. Σε κάποιες περιόδους παρέπεμπε περισσότερο σε μυθιστόρημα, το οποίο έχει αρχίσει να γράφει‘. Είχε αποφασίσει να μοιραστεί κάποια κεφάλαια με το ισπανικό μέσο.

Ξεκίνησε με το “ξέρατε πως ο πατέρας μου δολοφονήθηκε, όταν ήμουν 3 χρόνων; Τον σκότωσαν στο δρόμο. Η μητέρα μου δεν μου είπε την αλήθεια για καιρό, για να με προστατέψει. Με είχε ενημερώσει πως πέθανε σε ένα ατύχημα“. Το πρώτο κεφάλαιο το είχε αφιερώσει στη μάνα του. “Με προστάτευε για να μη φοβάμαι ή να μη νιώθω αδύναμος στους σκληρούς δρόμους του Ρότερνταμ, όπου ζούσαμε. Έγινα άνδρας από πολύ μικρή ηλικία. Δεν ήταν εύκολο”. Υπήρχαν καλές και κακές στιγμές. “Αλλά δεν μετανιώνω για κάτι. Αν θα μπορούσα να έχω κάνει διαφορετικά κάποια πράγματα; Ναι. Έτσι όμως, είναι η ζωή. Πάντα είσαι υποχρεωμένος να συνεχίζεις”.

Στα 29 που αποφάσισε να ολοκληρώσει την καριέρα του ένιωθε “κουρασμένος, καταθλιμμένος και απεγνωσμένος. Το ποδόσφαιρο δεν με έκανε χαρούμενο. Δεν μου άρεσε αυτός ο κόσμος. Μου συνέβησαν πολλά άσχημα πράγματα και όταν έπαιζα στο Emirates μια μέρα είπα το ‘έως εδώ’. Είχα προβλήματα με ατζέντηδες, με ανθρώπους που προσπαθούσαν να με πλευρίσουν, για ιδίον όφελος. Δεν θέλω να πω ονόματα, αλλά στο ποδόσφαιρο υπάρχουν πάρα πολλοί που δεν είναι ειλικρινείς”.

Η Ρεάλ ήταν μια περίπτωση που άλλα χρήματα του είπε πως θα του δώσει και άλλα του έδωσε. “Το μόνο που ήξερα ήταν ότι θα πάρω 1.8 εκατομμύρια ευρώ τον πρώτο χρόνο. Τίποτα παραπάνω” είχε εξηγήσει στην As, πριν λίγους μήνες, στο άρθρο που ενημέρωνε πως ο Ντρέντε είχε προσλάβει οικονομικό σύμβουλο, αφότου δεν είχε πάει σε δίκη -οικονομικής φύσεως- που είχε στην Ολλανδία και το δικαστήριο αποφάσισε να τον ‘πτωχεύσει’ (είχε χάσει 3.5 εκατομμύρια ευρώ).

Εκείνος αποδείχθηκε πολλές φορές αφελής -πιστεύοντας τους πάντες. “Για παράδειγμα, άλλα συμφωνούσαμε και άλλα χρήματα έπαιρνα, τελικά”. Εξήγησε πως μπορεί το παρουσιαστικό του να παρέπεμπε σε έναν δυνατό και ψυχρό τύπο, αλλά αυτός ήταν ο τρόπος που είχε να κρύβει την ευαισθησία του. “Όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν τι άνθρωπος είμαι και πόσο εύκολα εμπιστεύομαι τους άλλους. Ναι, υπήρξαν πολλοί που με προσέγγισαν για να κερδίσουν κάτι από εμένα, για να με εκμεταλλευτούν και να με παραπλανήσουν. Τα τελευταία χρόνια δεν είχα εκπρόσωπο, γιατί πια δεν εμπιστευόμουν κανέναν και στο τέλος εγκατέλειψα”.

Άνθρωποι που τον έζησαν εξήγησαν πως έχασε όντως, πολλά χρήματα, κάτι που ωστόσο είχε να κάνει με τον ακριβό τρόπο ζωής που είχε με επαύλεις, άπειρες κλήσεις από την τροχαία, διαζύγια και διατροφές, συν αποτυχημένες επιχειρηματικές απόπειρες και την καριέρα του στη μουσική. Είχε ομολογήσει ότι κάποιες φορές του έλειπε το ποδόσφαιρο. “Το αγαπώ. Ήταν η ζωή μου. Αλλά ο κόσμος που ασχολείται με αυτό δεν είναι πάντα καλός. Και για αυτό τώρα απολαμβάνω να παίζω με τους φίλους μου”.

“O Oλλανδός Ρομπέρτο Κάρλος”

Προφανώς και τον ρώτησαν για τη μεταγραφή του στη Ρεάλ, το 2007, μετά μια διετία στην πρώτη ομάδα της Φέγιενορντ -όπου είχε πάει στα 13 και εκπαιδεύτηκε ως εξτρέμ. Μετά το 5-1 επί του Άγιαξ, του έδωσαν επαγγελματικό συμβόλαιο. Ήταν μεταξύ αυτών που κατέκτησαν το Euro του 2007 με την U21 και χάριν των όσων έκανε εκεί κατ’ αρχάς κέρδισε το παρατσούκλι ‘ο Ολλανδός Ρομπέρτο Κάρλος’ και δεύτερον εμφανίστηκαν οι Blancos να δώσουν 14 εκατομμύρια ευρώ για να τον αγοράσουν. Σε πρώτη φάση η Φέγιενορντ απέρριψε την πρόταση -δεν ήταν η πρώτη φορά, αφού της είχαν ήδη χτυπήσει την πόρτα οι κορυφαίοι της Ευρώπης για αυτόν τον τύπο. Άλλαξε γνώμη αφότου ο παίκτης ενημέρωσε πως θα έφευγε είτε με το καλό, είτε με το άσχημο (μέσω δικαστηρίων). Aυτό ήταν το πρώτο του γκολ με τους ‘μερένγκες’.

Τι συνέβη στη Μαδρίτη;

Η απάντηση που έδωσε το Talk Sport ήταν ‘ο Μουρίνιο του συνέβη‘. Είχε πάει στην Ισπανία μαζί με τον Ουέσλι Σνάιντερ. Έκανε ντεμπούτο στο δεύτερο παιχνίδι του Supercoppa με την Σεβίλη και σκόραρε το γκολ της ισοφάρισης σε 1-1. Η παρέα του ωστόσο, έχασε. Στην πρώτη του σεζόν είχε σταθερές παρουσίες και στις δυο θέσεις αριστερά στα εξτρέμ. Ώσπου τον προσπέρασε ο Μαρσέλο και ο Σούστερ τον ‘έβγαλε’ από την 18αδα. Το καλοκαίρι του 2008 προέκυψαν φήμες που τον ήθελαν να πηγαίνει κάπου αλλού, ως δανεικός. Παρ’ όλα αυτά, εμφανίστηκε στα 15 από τα 18 πρώτα ματς της Ρεάλ, πριν ‘νικηθεί’ από τις κρίσεις άγχους που ήλθαν ως συνέπεια των αποδοκιμασιών που άκουσε από τους φαν των Μαδριλένων, στο 1-0 επί της Λα Κορούνια. Ο κόουτς Ράμος τον στήριξε. Πολύ καιρό αργότερα αποκάλυψε πως ο παίκτης του είχε ζητήσει να μην παίξει στα τρία ματς που ακολούθησαν του γιουχαϊσματος. To 2010 εμφανίστηκε στον πάγκο ο Ζοζέ Μουρίνιο.

Την τελευταία ημέρα των μεταγραφών, ο Πορτογάλος τον κάλεσε στο γραφείο του για να του πει πως είχε 24 ώρες να διαλέξει πού θα πάει. Αφότου βρίστηκαν και ο προπονητής του εξήγησε πως ήταν απόφαση του Χόρχε Βαλντάνο -εκείνος είπε, δεν μπορούσε να κάνει κάτι- επέλεξε την Έρκουλες. “Κάναμε εξαιρετική εκκίνηση. Μέχρι που νικήσαμε 2-0 στο Camp Nou και δέχθηκα την κλήση από την εθνική“.

“Το πρόβλημα ήταν ότι σταμάτησαν να μας πληρώνουν. Και έτσι σταμάτησα να πηγαίνω στις προπονήσεις. Τότε μου τηλεφώνησε ο Μουρίνιο για να μου πει ότι ήταν ανεπίτρεπτο αυτό που έκανα, γιατί ήμουν παίκτης της Ρεάλ. Θα ήθελα να δω τι θα έκανε εκείνος, αν δεν πληρωνόταν!”.

“Τότε άρχισαν να πηγαίνουν όλα λάθος. Μέχρι που εμφανίστηκαν φίλαθλοι στο σπίτι μου και με έψαχναν”. Η ομάδα υποβιβάστηκε. “Αυτό οφειλόταν στην απόλυση του Έστεμπαν Βίγκο, ενός εξαιρετικού προπονητή, για να πάρουν τον Μίροσλαβ Τζούκιτς. Το μόνο που έκανε ήταν να μας δείχνει τους κοιλιακούς του, στα αποδυτήρια. Πίστευε πως ήταν ακόμα ποδοσφαιριστής. Άρχισε η κατρακύλα”.

Όταν γύρισε στη Μαδρίτη, ο Μουρίνιο δεν γύρισε ούτε να τον δει -μολονότι είχε τραυματιστεί ο Μαρσέλο. “Με είχε απομονώσει. Δεν ήθελε ούτε να πλησιάζω την ομάδα, μετά τα όσα έκανα στο Αλικάντε. Και προπονήσεις μόνος έκανα. Ένιωθα πολύ άσχημα. Είχα καταλάβει πως είχε τελειώσει η καριέρα μου στη Ρεάλ.

Κανείς δεν μπορεί να πει πως η καριέρα μου ήταν μια καταστροφή, γιατί είχα και καλές στιγμές. Στη Μαδρίτη έζησα λίγο από όλα, αλλά ήμουν χαρούμενος. Η Ρεάλ είναι το καλύτερο club της ιστορίας και κατάφερα να φορέσω τη φανέλα της. Αυτό δεν μπορεί να το διαγράψει κανείς. Υπήρξα δίπλα στους Ράμος, Καναβάρο, Φαν Νίστελροϊ, Ραούλ, Μαρσέλο, Γκούτι, Κασίγιας. Δίπλα σε παίκτες-θρύλους. Έπαιξα και με τους Κριστιάνο Ρονάλντο και Καρίμ Μπενζεμά. Υπάρχουν superstars που ονειρεύτηκαν να παίξουν εκεί και δεν τα κατάφεραν ποτέ. Εγώ έζησα το όνειρο. Πήγα όταν ήμουν 20, ως ο καλύτερος παίκτης του πανευρωπαϊκού U21 εκείνης της χρονιάς.

“Στο πρώτο παιχνίδι σκόραρα. Όλοι περίμεναν πάρα πολλά από εμένα -συμπεριλαμβανομένων των φιλάθλων- και αυτό ήταν δύσκολο να το διαχειριστώ σε εκείνη την ηλικία”.

Η ζωή του είχε αλλάξει άρδην. “Έως τότε ζούσαμε με τη μητέρα μου σε ένα μικρό σπίτι. Μετά τη μεταγραφή μου μετακομίσαμε σε έπαυλη εκατομμυρίων. Ούτε αυτό ήταν εύκολο να το διαχειριστώ”. Μεταξύ των επενδύσεων που έκανε ήταν να ανοίξει ένα εστιατόριο, στο οποίο μαγείρευε ο πατριός του. “Εισέπραττα κάθε μέρα αγάπη”. Που γινόταν μίσος, όταν δεν απέδιδε τα αναμενόμενα.

Στα αποδυτήρια γενικά, ήταν αγαπητός. Ειδικότερα είχε κάτι θέματα με τον Φερνάντο Γκάγκο (‘δεν θέλω να μιλήσω για αυτόν‘) και τον Χαβιέρ Σαβιόλα. “Μια μέρα στην προπόνηση του ζήτησα πάσα τέσσερις σερί φορές. Δεν μου έδωσε μία. Στο τέλος την κλώτσησε με δύναμη προς τα πάνω μου. Όταν ολοκληρώσαμε τη δουλειά μας, τον ρώτησα τι συμβαίνει. Μου είπε πως τον ενοχλούσα. Πολύ γρήγορα συζητήσαμε το θέμα και το λύσαμε”.

Μετά την έξοδο από τη Ρεάλ πήγε στην Αγγλία (Έβερτον 2011-12, τσακώθηκε με τον Μόγιες, μετά την καθυστερημένη άφιξη του σε συνάντηση της ομάδας πριν τον ημιτελικό του FA Cup με τη Λίβερπουλ -ο κόουτς του είπε ‘fuck off’ και εκείνος απάντησε ‘you fuck off’), τη Ρωσία (Alania Vladikavkaz 2012-13), πίσω στην Αγγλία στην Championship για τη Ρέντινγκ (2013-15), την Τουρκία (Καϊσερίσπορ), την Μπανίγιας των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (2015-16) και το ‘εγκαταλείπω’.

“Είχαν αρχίσει τα προβλήματα με τους ατζέντηδες. Δεν μπορούσα να αφοσιωθώ στη δουλειά μου και άρχισα να ανησυχώ για τα συμβόλαια μου. Έπαιζα άσχημα, το ένα πρόβλημα έφερε το άλλο”. Στα 30 είχε ήδη τέσσερα παιδιά και έλεγε ‘δεν ξέρω αν θα γίνω καλός πατέρας, αλλά ξέρω πως θα τα φροντίζω για πάντα. Αν είναι χαρούμενα δεν θέλω τίποτα άλλο’. Τρία χρόνια μετά έχει επτά παιδιά, από 4 διαφορετικές γυναίκες (παλαιόθεν είχε για συντρόφους μόνο μοντέλα) και είναι ελεύθερος -εννοώ δεν έχει σχέση, όπως ενημέρωσε κατά την παρουσία του στο ραδιοφωνικό σταθμό Cope της Μαδρίτης.

Τον Ιούλιο του 2018 η Σπάρτα Ρότερνταμ ανακοίνωσε πως είχε δώσει ένα χρόνο συμβόλαιο στον Ντρένθε. Δεν ανανεώθηκε μετά την άνοδο κι εκείνος πήγε στην Κόζακεν Μπόις της Tweede Divisie (τρίτη τη τάξει) της Ολλανδίας. Και φέτος πήγε στην Ισπανία, όπου εμφανίστηκε υπέρβαρος. Δεσμεύτηκε να κάνει δίαιτα. Την πρώτη εβδομάδα είχε χάσει 3 κιλά. “Στόχος μου είναι να αποδείξω πως δεν παίζω ποδόσφαιρο για πλάκα. Στο τέλος της σεζόν θα δω τι θα μου πει το σώμα μου και αναλόγως θα αποφασίσω αν θα συνεχίσω”.