Ο Ούντο είχε δίκιο για τον Ομπράντοβιτς και το ΝΒΑ
Ένα tweet του Εκπέ Ούντο για τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, η αρνητική θέση του "Ζοτς" για το ΝΒΑ και μια τοποθέτηση του Έτορε Μεσίνα για το ... τι κάνουν οι προπονητές στην Αμερική.
Ένα tweet του ιδιαίτερα ενεργού στα social media Εκπέ Ούντο, προκάλεσε μια σειρά από συζητήσεις καθώς ο Αμερικανός σέντερ που συνεχίζει την καριέρα του στην Κίνα, έθεσε ένα θέμα που πολλές φορές έχει γίνει αντικείμενο ανταλλαγής απόψεων. Και αναδεικνύει πάντοτε τη διαφορετική οπτική που έχουν για το μπάσκετ οι Αμερικανοί με τους Ευρωπαίους, ή ακόμη-ακόμη με τους Αμερικανούς που έχουν αγωνιστεί… εκτός ΝΒΑ.
Τι είπε ο MVP του φάιναλ-φορ της Ευρωλίγκας το 2017; Όχι κάτι που δεν έχει κάποιος σκεφτεί, η ξαναπεί στο παρελθόν. Θεώρησε ότι όποιος πιστεύει ότι ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς θα ήταν σε θέση να κοουτσάρει τους παίκτες του ΝΒΑ, όπως έκανε στην Ευρώπη, είναι τρελός. “Αν δεν με πιστεύετε, δείτε τους προπονητές του ΝΒΑ και θα με καταλάβετε” κατέληγε το tweet του, έχοντας διευκρινίσει βέβαια ότι δεν εννοεί συστήματα και τακτικές…
Πολλοί, βέβαια, όπως συνήθως συμβαίνει σε ένα διάλογο, ή “διάλογο” στα social, νόμιζαν ότι ο άλλοτε παίκτης του Ζοτς καταφερόταν ενάντια στον πρώην προπονητή του. Ένας οπαδός, μάλιστα, τον … προέτρεψε να προσέχει τη γλώσσα του γιατί όσα πέτυχε τα τελευταία χρόνια, τα οφείλει στον Ομπράντοβιτς. Λες και ο Ούντο δεν το γνωρίζει.
“Όλοι νομίζετε ότι διαφωνώ με τον κόουτς Ομπράντοβιτς. Έχω πει πολλές φορές ότι είναι ένας από τους μεγαλύτερους προπονητές όλων των εποχών” ήταν η απάντηση του.
Ο 33χρονος Αμερικανός δεν εννοούσε σε καμιά περίπτωση ότι ο Ομπράντοβιτς δεν έχει θέση στο ΝΒΑ. Επισήμανε το αυτονόητο. Ότι η νοοτροπία του ΝΒΑ είναι τέτοια, που δεν επιτρέπει στον προπονητή να έχει την απόλυτη δύναμη, να κινεί τα νήματα, ενίοτε να χειρονομεί και να βρίζει όπως έχει κάνει ο Σέρβος κόουτς (και όχι μόνο αυτός, βέβαια) στην Ευρώπη
Δύσκολα θα δούμε ποτέ σε αγώνα ΝΒΑ, έναν προπονητή να γίνεται κατακόκκινος από θυμό και να φωνάζει κατά πάντων. Να πει και … fuck you all; Σχεδόν αδύνατο. Ο Ομπράντοβιτς όχι οπλώς τα είπε, έγινε και … viral. Ο Τζίτζι Ντατόμε, θα’ χει να το λέει στα εγγόνια του:
Φυσικά και δεν παρεξηγήθηκε ο Ντατόμε. Ζώντας τον Ομπράντοβιτς από κοντά, γνωρίζοντας τις αντιδράσεις του από τον πάγκο, το “άντε γα… σου” που του πέταξε κατάμουτρα κάθε άλλο παρά τον ενόχλησε.
Ο Ντατόμε, άλλωστε, πιστεύει ότι ο πρώην προπονητής του στη Φενέρ, θα μπορούσε να είναι προπονητής και στο ΝΒΑ: “Οπωσδήποτε, θα μπορούσε. Σίγουρα! Ναι, μιλάμε για ένα διαφορετικό κόσμο, όμως ο Ομπράντοβιτς είναι μοναδική περίπτωση. Είναι ένας αιώνιος φοιτητής του μπάσκετ. Δεν σταματάει να βλέπει αγώνες, να ενημερώνεται να παρακολουθεί. Προφανώς αν πήγαινε στο ΝΒΑ, δεν θα χρησιμοποιούσε τις ίδιες μεθόδους. Η απόφαση ανήκει στον ίδιο. Σε θέματα γνώσεων και αντίληψης του μπάσκετ δεν έχει αντίπαλο, ωστόσο…” είχε πει στο ΝΒΑ Spain πριν από μερικούς μήνες.
Θα ήταν ένας άλλος
Το πέρασμά του από το ΝΒΑ τον είχε φέρει κοντά και σε ένα πολύ σπουδαίο Αμερικανό κόουτς (τον Μπραντ Στίβενς): “Και οι δυο είναι υπέροχοι. Σπουδαία μυαλά για το μπάσκετ, χειρίζονται τις καταστάσεις με μοναδικό τρόπο. Αν εκτελείς με σωστό τρόπο, στον σωστό χρόνο και στη σωστή απόσταση, δεν έχεις πρόβλημα. Δουλεύει πολύ καλά το σύστημά τους. Την ίδια ώρα είναι πολύ διαφορετικοί σαν άνθρωποι. Με τον Ομπράντοβιτς ήμουν τέσσερα χρόνια, με τον Στίβενς πέρασα κάποιους μήνες. Είναι πιο ήρεμος, περισσότερο ευγενής θα έλεγα. Έχει όμως και κάτι μέσα του που βγαίνει έντονα και έτσι κερδίζει τον σεβασμό και την προσοχή των παικτών. Καμιά φορά, όμως, βάζει και τις φωνές”
Και ο Ούντο και ο Ντατόμε ουσιαστικά το ίδιο είπαν. Αν ο Ομπράντοβιτς πήγαινε ποτέ στο ΝΒΑ, θα έπρεπε να γίνει ένας … διαφορετικός άνθρωπος. Διότι αν συμπεριφερόταν και λειτουργούσε στην Αμερική, όπως στην Ευρώπη, όπως είχε πει κάποτε ένας παίκτης του “σίγουρα θα ξεσπούσε απεργία των παικτών. Πολλές φωνές και καμιά φορά βρισιές δεν αντέχονται. Το ΝΒΑ είναι πρωτάθλημα των παικτών...”
Σάμπως δεν τα ξέρει όλα αυτά ο ίδιος ο Ομπράντοβιτς; Δεν γνωρίζει ότι κορυφαίος στην Ευρώπη έγινε τραγουδώντας το My Way του Φρανκ Σινάτρα; Το να απαρνηθεί τον … εαυτό του, να αλλάξει χαρακτήρα, απλά δεν γίνεται.
Δεν ενδιαφέρομαι, είναι μαφία!
Γι αυτό και όσες όσες φορές έχει ερωτηθεί για το αν θα ήθελε να δουλέψει στο ΝΒΑ, δήλωνε ότι δεν ενδιαφέρεται. Μια φορά μάλιστα, το αποκάλεσε ‘μαφία’, γιατί εμποδίζει όχι αυτόν, αλλά μια σειρά από σπουδαίους Ευρωπαίους προπονητές να εργαστούν εκεί. Ήταν πέρυσι τον Δεκέμβριο, όταν ο Ζοτς έδινε συνέντευξη στην ιστοσελίδα Sportando και στην ερώτηση, αν είναι το ΝΒΑ μια πρόκληση (είχε ακουστεί η φήμη για τους Ντιτρόιτ Πίστονς) για την επόμενη σελίδα της καριέρας του, πήρε φόρα και είπε:
“Δεν αληθεύει η φήμη. Είμαι φίλος με τον Τζόε Ντούμαρς και όταν με τον Δημήτρη Ιτούδη είχαμε φύγει από τον Παναθηναϊκό, κάναμε μια περιοδεία στις ΗΠΑ και επισκεφθήκαμε το Ντιτρόιτ, για να παρακολουθήσουμε τις προπονήσεις των Πίστονς. Όχι δεν σκέφτομαι το ΝΒΑ, είμαι ευτυχισμένος στην Ευρώπη και δεν με απασχολεί κάτι άλλο. Ναι το ΝΒΑ είναι η καλύτερη λίγκα στον κόσμο, από πλευράς οργάνωσης κλπ, κλπ, αλλά δεν με ενδιαφέρει να εργαστώ εκεί. Η Ευρώπη έχει προοδεύσει τα τελευταία χρόνια, προφανώς δεν πρόκειται να φτάσει ποτέ τα χρήματα του ΝΒΑ, ωστόσο η Ευρωλίγκα είναι μια διοργάνωση πολύ υψηλού επιπέδου…”.
Η συνέχεια ήταν ακόμη πιο δυναμική: “Ελπίζω μια μέρα ένας Ευρωπαίος προπονητής να πάει στο ΝΒΑ και να εργαστεί, δείχνοντας τις ικανότητές του. Υπάρχουν πολλοί, που μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο. Δεν λαμβάνω υπόψη τον Μάικ Ντ΄Αντόνι, γιατί γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αμερική. Ο Ντέιβιντ Μπλατ είναι, επίσης, Αμερικανός ενώ ο Ιγκορ Κοκόσκοφ βρίσκεται εδώ και 20 χρόνια στο ΝΒΑ. Επαναλαμβάνω. Είναι ένα σωρό καλοί προπονητές στην Ευρώπη, αλλά δεν μπορούν να εργαστούν εκεί γιατί το ΝΒΑ είναι σαν τη μαφία. Δεν αφήνει άλλους να δουλέψουν. Εμένα δεν με ενδιαφέρει, όμως θα μπορούσαν να πάνε άλλοι προπονητές…”.
Μια σκληρή δήλωση, που δείχνει όμως πως ακριβώς αντιμετωπίζει ο κορυφαίος Ευρωπαίος προπονητής το ΝΒΑ. Από … μακριά και αγαπημένοι. Στην ίδια συνέντευξη είχε πει ακόμη: “Γιατί νομίζετε ότι έρχονται να δουν τις προπονήσεις μου; Θέλουν να αντιγράψουν τις μεθόδους προπόνησης, ή τα συστήματα; Ή να δουν τους παίκτες μου και να τους πάρουν στο ΝΒΑ; Μα αυτή είναι η δουλειά τους. Και το ΝΒΑ, πάνω απ’ όλα είναι μπίζνες…”
Όλη η συνέντευξη εδώ (στο 9:53, περί ΝΒΑ)
Τι κάνει ένας προπονητής στο ΝΒΑ;
Τι κάνουν, όμως, οι προπονητές στο ΝΒΑ; Είναι απλά διαχειριστές προσωπικοτήτων, χτυπάνε φιλικά την πλάτη στα αστέρια της ομάδας, των οποίων τα τερτίπια είναι υποχρεωμένοι να τα ανεχθούν. Κι εδώ η εικόνα είναι αρκετά παραποιημένη. Απ’ αυτά που πιστεύουμε ισχύουν ελάχιστα. Και ήρθε ο Έτορε Μεσίνα πέρυσι στο φάιναλ-φορ της Μπασκόνια, για να δώσει τις δικές του απαντήσεις.
Σε αντίθεση με τον Ομπράντοβιτς, ο Ιταλός κόουτς δέχθηκε την πρόκληση του ΝΒΑ, αν και δεν μπόρεσε ποτέ να γίνει πρώτος προπονητής, όπως ήθελε (… εμ δεν τα λέει άδικα ο Ζοτς). Κι εκεί είδε και έμαθε αρκετά: “Δεν νομίζω ότι ο προπονητής του ΝΒΑ κάθεται και απλά… περνάει την ώρα του, βλέποντας τις προπονήσεις και τους αγώνες. Αυτό που έμαθα εγώ στη μέχρι τώρα θητεία μου στην Αμερική είναι το εξής: ο επιτυχημένος head coach είναι αυτός που δημιουργεί δυνατές σχέσεις μέσα στην ομάδα. Διαθέτει, άλλωστε, ένα επιτελείο από αρκετούς προπονητές-συνεργάτες, πρέπει να κρατά τους πάντες στο ίδιο μήκος κύματος. Κανείς από τα μέλη της ομάδας δεν πρέπει να παρεκκλίνει. Άρα, ο πρώτος προπονητής έχει μια σημαντική ευθύνη στο μάνατατζμεντ πολλών προσώπων μαζί…
…Το στερεότυπο που υπάρχει στην Ευρώπη είναι ότι όλα στο γήπεδο τα κάνουν οι παίκτες. Γράψε λάθος. Υπάρχει πολλή δουλειά, σε όλα τα επίπεδα. Τίποτε δεν λειτουργεί στην τύχη, κανείς δεν επαφίεται στην έφεση των παικτών να πάνε το παιχνίδι στο ένας εναντίον ενός. Οι προπονητές έχουν μεγάλη επιρροή, απλά το στιλ μας ξεγελάει, επειδή είναι διαφορετικό στο ΝΒΑ….
… Θα συμφωνήσω, βέβαια, ότι οι καλοί παίκτες κάνουν τον προπονητή. Η Κίντερ Μπολόνια δεν ήταν η ομάδα του Μεσίνα, αλλά του Πρέντραγκ Ντανίλοβιτς και του Ζόραν Σάβιτς. Ο μεγάλος Άτσα Νικολιτς είχε πει κάποτε ότι ‘είσαι μεγάλος προπονητής, αν έχεις μεγάλους παίκτες’. Θα συμφωνήσω μαζί του…
… Ξέρετε ότι ο Πόποβιτς είναι ένα… διαρκές σχολείο προπονητικής; Ο ίδιος ο ‘Ποπ’ δηλώνει τυχερός, γιατί είχε παίκτες οι οποίοι του επέτρεψαν να κοουτσάρει και να είναι ο εαυτός του. Παίκτες, από τον Ντέιβιντ Ρόμπινσον, μέχρι τον Τόνι Πάρκερ και τον Καγουάι Λέοναρντ ακόμα. Θα έλεγα και για μένα το ίδιο. Ο Σούγκαρ Ρέι Ρίτσαρντσον στη Μπολόνια, ο Θοδωρής Παπαλουκάς στη Μόσχα, με αποδέχθηκαν όπως είμαι, ακόμη και με τις αδυναμίες μου και στήριξαν τη φιλοσοφία μου πάνω στο παιχνίδι…”
Εξηγούνται και άλλα
Σε μια άλλη συνέντευξή του, ο Μεσίνα είχε επισημάνει (απαντώντας εμμέσως στον Ομπράντοβιτς): “Κι εμείς στην Ευρώπη δεν έχουμε πολλούς Αμερικανούς. Σχεδόν κανένα θα έλεγα, αν δεν υπήρχε ο … Ρικ Πιτίνο στον οποίο μάλιστα πρέπει να δώσω συγχαρητήρια για το πόσο εύκολα προσαρμόστηκε στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα”.
Η προσαρμογή του πολύπειρου Αμερικανού, ωστόσο, μπορεί να οφείλεται στην κολεγιακή του θητεία. Εκεί που ο προπονητής έχει ένα ρόλο παρόμοιο με την Ευρώπη, αποφασίζει σχεδόν για τα πάντα και είναι η κυρίαρχη μορφή της ομάδας. Εξ ου και ο όρος πρόγραμμα, για τη δουλειά κάθε κόουτς στα πανεπιστήμια…
Αλλά ένας Αμερικανός που έρχεται από το ΝΒΑ είναι λίγο δύσκολο να καταλάβει τη νοοτροπία μιας επαγγελματικής ευρωπαϊκής ομάδας. Οι διπλές προπονήσεις, ο ασφυκτικός έλεγχος από τους κόουτς, δημιουργούσαν πολλές φορές παρεξηγήσεις. Η δυσφορία του Έντι Τζόνσον όταν ο Γιάννης Ιωαννίδης έκανε δίωρη εξαντλητική προπόνηση πριν από τον τελικό της Ευρωλίγκας το 1995, ήταν έντονη. Μη θυμηθούμε τις κόντρες του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς με τον Ντομινίκ Γουίλκινς και τι έλεγε ο ένας για τον άλλον.
Μιλάμε βέβαια για δυο κορυφαίους ΝΒΑερς που ήταν σχεδόν αδύνατο να μην δείξουν την κλάση τους στην Ευρώπη. Άλλοι (λιγότερο ικανοί) δεν μπόρεσαν να προσαρμοστούν ποτέ. Ο Κρις Μόρις δεν ήταν ένας ‘τυχαίος’ παίκτης, έβγαλε όμως τον Ιωαννίδη … από τα ρούχα του και υποτίθεται σε μια χρονιά όπου ο ‘ξανθός’ προερχόταν από την επίσκεψή του στην Αμερική.
Αντίθετα, παίκτες σαν τον Εκπέ Ούντο, ο οποίος στο ΝΒΑ ήταν ένας ρολίστας, όταν κατάλαβε τι του ζητούσε ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς ουρλιάζοντας, έγινε MVP του φάιναλ-φορ…
