O Ντουέιν Ουέιντ έζησε περισσότερα από όσα ονειρεύτηκε

O Ντουέιν Ουέιντ κατάφερε να ζήσει μια καριέρα, από αυτές που ονειρεύονται (δισ)εκατομμύρια παιδιά σε όλον τον πλανήτη και απολαμβάνουν το 1 με 2 τοις εκατό, εξ αυτών. Για αρχή, ήταν αρκετά ευλογημένος ώστε να βρει το ταλέντο του. Το αναγνωρίζει και ευχαριστεί το Θεό. Μετά ήταν αρκετά συνειδητοποιημένος για να το δουλέψει και να το εξελίξει.

Τώρα θα σου πει πως “ξέρω ότι η επιτυχία στη ζωή δεν είναι εύκολη. Αν ήταν θα την απολάμβαναν όλοι. Και δεν θα ήταν κάτι το σημαντικό. Αναγνωρίζω ότι είχα μια τεράστια ευκαιρία. Αλλά δεν με ένοιαζε να κάνω εμφανίσεις-δήλωση. Με ενδιέφερε να κάνω ό,τι χρειάζεται για να νικήσει η ομάδα μου”. Κράτα και ότι “ μπορείς να δουλέψεις το jump shot, το χειρισμό της μπάλας. Μπορείς να δουλέψεις πολλά. Υπάρχουν όμως, κινήσεις και πράγματα που κάνεις στα παιχνίδια, τα οποία είναι της στιγμής. Είναι θεόσταλτα”.

Ο συνδυασμός δουλειάς, σοβαρότητας και τύχης τον βοήθησαν να γίνει μεταξύ πολλών, πολλών άλλων

> 3 φορές πρωταθλητής ΝΒΑ

> 1 φορά MVP τελικών

> 13 φορές All Star

> 2 φορές πρώτος σκόρερ

> ο μόνος κάτω του 1.93 με ρεκόρ τουλάχιστον 700 κοψιμάτων

> Νο10 στη λίστα με τους σκόρερ όλων των εποχών

> μέλος της Redeem Team της TEAM USA

> δυο φορές χρυσός Ολυμπιονίκης

> ένας εκ των πέντε καλύτερων shooting guards στην ιστορία του ΝΒΑ

> πρώτος σκόρερ, σε συμμετοχές, σε ασίστ, σε κλεψίματα, σε εύστοχα σουτ και σε προσπάθειες για σουτ στην ιστορία του Miami.

Αν τον ρωτήσεις ποια νίκη θυμάται περισσότερο από όσες έχει πανηγυρίσει, θα σου πει “ την πρώτη φορά που νίκησα τον πατέρα μου, σε one on one στην αυλή του σπιτιού μας. Πρέπει να ήμουν 10-11 χρόνων. Μου έκανε φάουλ σε κάθε σουτ που έπαιρνα, συμπεριλαμβανομένου αυτού της νίκης μου”. Μη βιάζεσαι. Θα στα πω όλα. Με μια σειρά. Ας το πάρουμε από το τέλος.

Στα 37 αποφάσισε πως θα ήταν χρήσιμο να αποχωρήσει. Όχι γιατί δεν μπορούσε να παίξει άλλο, αλλά γιατί στο μυαλό του είχε φτάσει αυτή η ώρα. “ Όλοι έχουν το δικό τους όραμα, το δικό τους μονοπάτι για το πώς και το πότε θα αποχωρήσουν από το παιχνίδι. Μόνο που δεν εξαρτάται πάντα από αυτούς. Χτυπώ ξύλο που έμεινα υγιής και μπορώ να αποχωρήσω με τον τρόπο που άρχισα τη σεζόν. Αυτό ήταν κάτι που πάντα ήθελα να κάνω. Δεν ήθελα να φύγω όταν δεν θα είχα τίποτα άλλο να δώσω. Ήθελα να φύγω όταν θα ένιωθα πως έχει έλθει η ώρα”.

Αυτή η ώρα ήλθε τα ξημερώματα, στην American Airlines Arena, ευρύτερα γνωστή την τελευταία δεκαετία ως το ‘σπίτι’ του. Από τότε δηλαδή, που είχαν φουντώσει οι φήμες πως θα πάει στους Μπουλς κι εκείνος αντί να σχολιάσει, είχε κάνει αυτό (δες μετά το τρίποντο της νίκης, επί των Ουόριορς -αφότου είχε ‘φάει’ τάπα):

To βράδυ (παρεμπιπτόντως, οι Χιτ νίκησαν τους Σίξερς 122-99) είχε όλα τα συστατικά που ενεργοποιούν και τον τελευταίο δακρυγόνο αδένα. Αυτά όμως, μπορείτε να τα βρείτε κι αλλούς. Εδώ θα ασχοληθούμε με τον Dwyane Tyrone Wade Jr. Το παιδί που έγινε

> ένας από τους πέντε superstars/ φίλους NBAers (με τους ΛεΜπρον Τζέιμς και Κρις Μπος συνέθεσαν και τους πρωταθλητές Χιτ ‘γιατί καταλάβαμε ότι μπορούμε να ελέγξουμε τη μοίρα μας’) που εμφανίστηκαν τον Ιούλιο του 2016 στη σκηνή των ESPY Awards, για να μιλήσουν για το ‘Black live matters’. Δηλαδή, το κίνημα που αφενός εξέφρασε άποψη, αφετέρου εναντιώθηκε στην ευκολία με την οποία αστυνομικοί πυροβολούν μαύρους. Είχε πει ότι αυτό ‘είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από το μπάσκετ και επιτέλους μπορούμε να ορθώσουμε το ανάστημα μας και να κάνουμε ό,τι ο Μοχάμεντ Άλι και όλοι οι άλλοι θρύλοι, σε εποχές που δεν είχαν καν πλατφόρμα επικοινωνίας’.

> εκείνος που ένα μήνα μετά, αποτέλεσε την αφορμή για τη διαμαρτυρία του Κόλιν Κάπερνικ (το γονάτισμα στον εθνικό ύμνο), όταν με tweet του ενημέρωσε πως άσπονδη σφαίρα ανταλλαγής πυρών μεταξύ μελών συμμοριών, είχε στοιχίσει τη ζωή της εξαδέλφης του, ενώ περπατούσε τη λάθος ώρα, στο λάθος μέρος, με το καροτσάκι του μικρού της αγοριού, το οποίο υιοθέτησε ο Ουέιντ.

> ο τύπος που πήγε στο Parkland High School, όπου ένοπλος πρώην μαθητής δολοφόνησε 17 ανθρώπους το Φλεβάρη του 2018 και έκτοτε οι επιζήσαντες μαθητές δραστηριοποιούνται κατά τρόπο που να αλλάξει κάτι με τους νόμους που δεν υπάρχουν στις ΗΠΑ για την οπλοκατοχή. Όπως τους είπε, ένα μήνα μετά το μακελειό, ‘ήθελα απλά να έλθω και να σας πω ότι αποτελείται πηγή έμπνευσης για εμένα’.

> από τους πρώτους που σχολίασε το ‘σκάσε και ντρίμπλαρε’ της δημοσιογράφου -του καναλιού του Ντόναλντ Τραμπ-, Λόρα Ίνγκραμ στον ΛεΜπρον Τζέιμς, αφότου ο “Βασιλιάς” άσκησε δριμεία κριτική στον Πλανητάρχη (είχε ‘τιτιβίσει’ πως ο Τραμπ ‘doesn’t give a fuck about the people’.

> πατέρας τεσσάρων παιδιών: των δυο αγοριών (Zion Malachi Airamis, Zaire Blessing Dwyane) που απέκτησε στον πρώτο του γάμο. Κατέθεσε την αίτηση διαζυγίου του 2007. Το διαζύγιο εκδόθηκε το 2010. Μεσολάβησε ‘δύσκολη’ δικαστική διαμάχη. Η Siohvaughn άλλαζε συνέχεια δικηγόρος -συνολικά είχε 14. Πήρε 5.000.000 δολ. ρευστό, μια έπαυλη, τέσσερα αυτοκίνητα και 25.000 δολ. το μήνα, με τον Ουέιντ να πληρώνει το δάνειο σπιτιού και τους λογαριασμούς της. Ήθελε κι άλλα. Έκανε μέχρι και διαμαρτυρία στους δρόμους του Σικάγο.

Ο δικαστής έδωσε την πλήρη επιμέλεια των παιδιών στον Ουέιντ που απέκτησε τον Xavier Zechariah, με την -εκ των καλύτερων φίλων του- Αja Metoyer, σε διάλειμμα από τη σχέση του με την ηθοποιό Γκάμπριελ Γιούνιον, την οποία αρραβωνιάστηκε το 2013, παντρεύτηκε το 2014 και φέτος απέκτησαν την Kaavia James.

Με παρένθετη μητέρα. Η σταρ του Hollywood είχε μοιραστεί τα όσα πέρασε, προσπαθώντας να αποκτήσει παιδί, μίλησε για τις ‘οκτώ ή εννέα αποβολές’ που είχε στα τρία χρόνια που δοκίμασε τα πάντα, πριν τελικά, αγκαλιάσει το ‘μικρό θαύμα’, όπως χαρακτήρισε την κόρη της. Το ζευγάρι μοιράστηκε πολλά για την περιπέτεια του, για να βοηθήσει ανθρώπους που βρίσκονται στην ίδια θέση.

Μεγαλώνουν και τον Dahveon Morris, γιο της αδικοχαμένης εξαδέλφης του Ουέιντ, ο οποίος έχει αποκαλύψει ποιο είναι το κύριο άγχος που ‘χει ως πατέρας: θέλει να βοηθήσει τα παιδιά του να αποκτήσουν προσωπικότητες που θα τους επιτρέψουν να ζήσουν μια όμορφη ζωή, μακριά από το ρατσισμό, το σεξισμό και όλα τα εις ‘σμο’ της σημερινής -βάρβαρης- κοινωνίας. “ Επειδή είμαστε διάσημοι δεν σημαίνει ότι θα γλιτώσουν από κάτι. Το μαύρο δέρμα τους μπορεί να γίνει επικίνδυνο για αυτά. Την ίδια ώρα βέβαια, οφείλουμε να τα κάνουμε να καταλάβουν πως πριν από όλα πρέπει να αγαπήσουν αυτό που είναι”.

Δεν παραλείπει να αγκαλιάζει τα παιδιά του, με την κυριολεκτική και τη μεταφορική έννοια του όρου, πράγμα που έκανε για τελευταία φορά χθες, όταν ο 11χρονος Zion βρέθηκε στο ετήσιο Miami Beach Pride. Όπως έγραψε στο Instagram “στηρίζουμε ο ένας τον άλλον, με υπερηφάνεια”. O 17χρονος Zaire έγραψε στο δικό του λογαριασμό “σε αγαπώ, μικρέ μου αδελφέ no matter what”.

Αυτό είναι έργο του τύπου που είχε αποφασίσει από όταν απέκτησε το πρώτο του παιδί, πως θα είναι πάντα εκεί, δίπλα. Υπάρχει πρόχειρο και το βιβλίο του με τίτλο ” A Father First“, για την υπόσχεση του να γίνει εξαίρεση του κανόνα που υπάρχει στις ΗΠΑ, όπου περισσότερα από ένα στα 4 παιδιά, μεγαλώνουν μακριά από το βιολογικό τους πατέρα. Με ό,τι συνεπάγεται αυτού. Η έρευνα του US Census Bureau έδειξε πως αυξάνεται τέσσερις φορές το ρίσκο της φτώχειας, 7 φορές αυτό της εγκυμοσύνης, είναι πολύ πιο πιθανό να ‘χουν προβλήματα συμπεριφοράς, να γίνουν θύματα κακοποίησης ή αμέλειας, να κάνουν κατάχρηση ουσιών, να γίνουν παχύσαρκα, να φυλακιστούν, να κάνουν έγκλημα και να εγκαταλείψουν το σχολείο.

Ο Dwayne γεννήθηκε στη South Side του Σικάγο. Η μητέρα του JoLinda είχε αποφασίσει να ‘πειράξει’ λίγο τον τρόπο που γραφόταν το όνομα του άνδρα της (Dwayne Sr.) και του γιου της. Στα 18, είχε ήδη γίνει δυο φορές μητέρα. Δηλαδή, είχε αποκτήσει δυο παιδιά, γιατί κατά τα άλλα η JoLinda “ήταν εθισμένη στην ηρωίνη, την κοκαΐνη και το αλκοόλ. Είχαμε οικονομικά προβλήματα και τότε άρχισε τη διακίνηση”. Πολλές φορές έκανε χρήση στο σπίτι, με τους φίλους της, ενώπιον των παιδιών.

Έβλεπα βελόνες παντού στο σπίτι, τη μητέρα μου να κάνει την ένεση και πολλά άλλα που εκείνη ποτέ δεν κατάλαβε ότι είχα δει. Στα 6 η αστυνομία έσπασε την πόρτα του διαμερίσματος μας και άρχισε να ψάχνει τα πάντα. Αναζητούσε τη μητέρα μου. Γενικά, η οικογένεια μου ήταν σε περιβάλλον συμμοριών. Από μωρό θυμάμαι να βλέπω επιδρομές της αστυνομίας και πτώματα στα σκουπίδια. Οπότε δεν μπορώ να πω ότι ήταν εύκολα τα παιδικά μου χρόνια.

Σημείωση: η JoLinda σώθηκε από θαύμα το 1993, όταν κατά λάθος έκανε ένεση με LSD. Το 1994 συνελήφθη για κατοχή crack, με πρόθεση πώλησης και φυλακίστηκε για 23 μήνες. Ο Ουέιντ ήταν 10. Την επισκέφτηκε στη φυλακή, όπου επέστρεψε η μητέρα του το 1997 και το 2002, για άλλους 14 μήνες. Τότε ο Ντουέιν ήταν στο κολέγιο. Τότε εκείνη αποφάσισε να αλλάξει τη ζωή της, ενώ παρακολουθούσε λειτουργία σε εκκλησία του Σικάγο. Πρώτα ‘καθάρισε’, μετά έγινε πάστορας και τέλος συνδέθηκε ξανά με το γιο της. Το ESPN E:60 ασχολήθηκε με αυτό το θέμα.

Πίσω στα παιδικά χρόνια του σημερινού μας πρωταγωνιστή, ο πατέρας του είχε φύγει από το σπίτι (είχε ζητήσει διαζύγιο) λίγο μετά τη γέννηση του. Ο μικρός έμεινε με τη μητέρα του -και τις τρεις αδελφές του- έως τα 8. Σε εκείνη την ηλικία, μια μέρα η αδελφή του (“ η Tragil ήταν αυτή που ουσιαστικά με ανέλαβε, τα πρώτα χρόνια της ζωής μου”) του είπε πως θα πάνε στον κινηματογράφο.

Τελικά, τον πήγε στο σπίτι του πατέρα του, πρώην στρατιωτικού σε άλλη περιοχή του Σικάγο. Ήταν κοντά στη μαμά του, κάτι που άλλαξε ένα χρόνο μετά όταν μετακόμισε με τον μπαμπά του, τη μητριά του και τα τρία της αγόρια στο Ρόμπινς, του Ιλινόις. Έκανε δυο χρόνια να ξαναδεί την JoLinda.

Με τον μπαμπά μου είχα τη δυνατότητα να είμαι παιδί. Αν έμενα με τη μητέρα μου, το πιθανότερο θα ήταν να μπω σε συμμορία και να πουλάω ναρκωτικά. Θεωρώ ότι η μετακόμιση μου, ήταν το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής μου.

Στο ντοκιμαντέρ της Oprah Winfrey, για τα αγόρια που μεγαλώνουν χωρίς πατέρα, είχε εμφανιστεί για να δώσει την άλλη όψη του νομίσματος. Εκεί είπε για τη σημασία της απομάκρυνσης του από τη μητέρα του και ότι “ ήμουν σε μια φάση της ζωής μου, σε μια ηλικία που χρειαζόμουν μια ανδρική φωνή. Χρειαζόμουν πειθαρχία. Να έχω στη ζωή μου κάποιον που να θέλω να γίνω σαν και αυτόν”. Ασχολήθηκε με το μπάσκετ, το football και το baseball, αρχικά για να μην μπλέξει.

Η μαρτυρία της -επί δεκαετίας- γειτόνισσας

Σε συνέντευξη γειτόνισσας του νέου του σπιτιού, στην The Washington Post το 2005, όταν πια είχε κλείσει επτά χρόνια στη λίγκα, η 68χρονη Έλεν Μπιμπς είχε αποκαλύψει τον κύριο λόγο της επιτυχίας του. Είχε άλλωστε, παρακολουθήσει όλη του την εξέλιξη -περισσότερο και από τους scouts ή τον Πατ Ράιλι που τον ακολουθούσε από το σχολείο. “ Το δωμάτιο μου είναι ακριβώς πάνω από την μπασκέτα που είχε βάλει ο πατέρας του, στην αυλή.

Για δέκα χρόνια, μαζί με τον ‘συγχωρημένο’ σύζυγο μου ξυπνούσαμε αξημέρωτα, όχι από ξυπνητήρι, αλλά από το χτύπημα της μπάλας στο έδαφος. Ο ίδιος ήχος συνόδευε και τα βράδια μας, όταν πέφταμε στο κρεβάτι. Ο Ντουέιν και ο πατέρας του έκαναν σουτ ή έπαιζαν ‘μονά’. Ασταμάτητα.

Ήταν όλη μέρα. Και εύλογα το ζευγάρι εξέφρασε τα παράπονα του. “Όταν δεν ακούγαμε την μπάλα, υποθέταμε πως είχαν πάει για μπάσκετ στο κοινοτικό κέντρο. Το μπάσκετ ήταν το σίγουρο”.

Πολλοί έχουν πει πολλά, για το πώς απέκτησε το ανταγωνιστικό πνεύμα. Αυτό το ‘θα πεθάνω στο γήπεδο, αλλά θα νικήσω’. Σημασία έχει τι είχε πει αυτός. Και αυτός είχε εξηγήσει πως ο πατέρας του ήταν ο πιο αυστηρός κριτής του, ο πιο δύσκολος αντίπαλος που είχε και αυτός που ‘έπαιξε’ πιο δυνατά από όλους. Ναι, και από τον Ρον Αρτέστ.

Ο Wade Sr. πήγαινε στις προπονήσεις του παιδιού, για να κάνει τη δική του δουλίτσα. Ενημέρωνε και ότι θα καρφώνει μέχρι τα 50. Κάρφωνε σίγουρα έως τα 48, όταν η The Washington Post έκανε το θέμα. “ Εκείνος μου έμαθε το παιχνίδι. Όσα ξέρω για να κερδίζω αγώνες. Η σκληράδα μου στο παρκέ προέρχεται από εκείνον και τα χτυπήματα του στα μονά μας. Συνήθιζε δε, να μη με σηκώνει όταν έπεφτα. Ήταν ένας από τους ανθρώπους που με επηρέασαν περισσότερο. Ήταν αυτός που έβαλε την μπάλα του μπάσκετ στα χέρια μου. Έπαιζε όλη μέρα και όλο το βράδυ και το ίδιο ήθελα να κάνω κι εγώ”, με τους γείτονες να τραβούν τα μαλλιά τους.

Ο Wade Sr., ο οποίος φρόντιζε και για τη σωστή συμπεριφορά του γιου του και εκτός γηπέδων (φρόντιζε πάντα να μην έχει τσίχλα στο στόμα, όταν μιλούσε στις κάμερες, να μην πίνει, να μην καπνίζει, να μην κάνει tattoοs) ήταν και ο πρώτος προπονητής του σούπερσταρ.

Ο επίσημος (σε παιχνίδια στο κοινοτικό κέντρο) και ο ανεπίσημος. Βλέπεις, παρακολουθούσε όλα τα παιχνίδια του μικρού. Αν έβλεπε ότι έπαιρνε βιαστικό σουτ με το δεξί, αντί να κάνει το καλύτερο δυνατό, με το αριστερό, φρόντιζε να του επισημάνει το λάθος -και να το διορθώσουν μαζί-, με την επιστροφή στο σπίτι. Στην μπασκέτα που ήταν κάτω από το παράθυρο της Έλεν Μπιμπς και ανεξάρτητα από το αν ο νεαρός ήταν κουρασμένος.

Παρ’ όλα αυτά, ο Dwayne δεν βρήκε θέση σε κάποια από τις ομάδες του Oak Lawn Richards High, όταν πήγαινε στη δεύτερη τάξη -χρονιά που ο ετεροθαλής αδελφός του, Demetris McDaniel ήταν ο σταρ της ομάδας Το καλοκαίρι εκείνο πήρε πολύ μπόι. Την τρίτη χρονιά ήταν ο ηγέτης της ομάδας (20.7 πόντοι, 7.6 ριμπάουντ), στους τελικούς του Class AA. Δεν ξεχνά να λέει πως ο προπονητής του στο σχολείο, Jack Fitzgerald “ ήταν ένας από τους ανθρώπους με τις πιο θετικές επιρροές στη ζωή μου, εκείνη την περίοδο”.

Κάπου εκεί είχε έλθει η ώρα για άλλη μια μετακόμιση: πήγε να ζήσει με τη γυναίκα που τελικά, έγινε πεθερά του, επειδή δεν άντεχε άλλο τους καβγάδες μεταξύ του πατέρα του και της μητριάς του.

Η πρώτη σύντροφος της ζωής του, Siohvaughn Funches είχε φύγει για το κολέγιο ένα χρόνο νωρίτερα και του έλειπε. Όταν πήγε να ζήσει με τη μητέρα της, σήμαινε ότι μπορούσε να είναι σε καθημερινή τηλεφωνική επαφή με την αγαπημένη του, την οποία παντρεύτηκε στο δεύτερο χρόνο στο κολέγιο. Όταν έγινε πικ από τους Χιτ είχε γίνει ήδη πατέρας ‘και όλοι με κοιτούσαν λες και ήμουν πολύ μεγαλύτερος σε ηλικία’.

“ Έμαθε να παίρνει σοβαρές αποφάσεις για τη ζωή του, από πολύ μικρός” είχε πει η -κατά πέντε χρόνια μεγαλύτερη του-, Tragil, “ αυτός ήταν ο τρόπος του πατέρα μας. Να μας ωθεί στο να επιλέγουμε όσα μας αφορούσαν”.

Τον ήθελαν μόλις τρία κολέγια (Marquette, Illinois State, DePaul), γιατί οι βαθμοί του ήταν κακοί. Διάλεξε το Marquette (2000), επειδή σε εκείνον τον πάγκο καθόταν ο Tom Crean. Πήγε την ομάδα στο Final Four του 2003. Στον τρίτο χρόνο. Δηλαδή, στο δεύτερο αν σκεφτείς ότι τον πρώτο δεν έπαιξε, γιατί οι βαθμοί του στα μαθήματα ήταν κάτω του ορίου.

“ Όταν πας στο κολέγιο, πιστεύεις ότι έχεις απογαλακτιστεί και πως μπορείς να κάνεις ό,τι θες. Ότι είσαι άνδρας, υπεύθυνος για όλες τις αποφάσεις σου” είχε εξηγήσει στο Esquire, “ o πατέρας μου δεν με άφηνε να φορέσω σκουλαρίκι ή καπέλα ή να ‘χω τατουάζ. Οπότε στο κολέγιο άρχισα να φορώ καπέλα, απέκτησα σκουλαρίκια και έκλεισα ραντεβού για tattoo -ήθελα να κάνω μια στεφάνη στο χέρι. Όπως μπήκα στο χώρο, έκανα αναστροφή και βγήκα. Κατάλαβα πως αυτό δεν είναι για εμένα. Δεν ήμουν εγώ”.

Η ατάκα του Shaq που τον ξεκλείδωσε

Μετά έγινε το πέμπτο pick του NBA draft από τους Χιτ, τους οποίους ώθησε έως τους ημιτελικούς της Ανατολής στην πρώτη του χρονιά. Όταν εμφανίστηκε ο Σακίλ Ο Νιλ στο ρόστερ, έγινε καλύτερος σκόρερ (24.1 πόντους ανά ματς) και εκ των πιο θεαματικών παικτών. “ Ένα από τα πράγματα που μου είπε ο Shaq, με ‘ξεκλείδωσε’. Ήμουν ένα ντροπαλό παιδί και επί της ουσίας, μου είπε να ‘ανοιχτώ’. Τα ακριβή του λόγια ήταν ‘άσε τη δημιουργικότητα σου να φανεί, άφησε το αποτύπωμα σου σε ό,τι κάνεις’. Αυτή η φράση δημιούργησε πολλές επιχειρηματικές ευκαιρίες για εμένα”.

Ο Shaq ήταν και ο νονός του “Flash” που ‘χε για παρατσούκλι ο Ουέιντ. Συνήθιζε να του τραγουδά το “he is the greatest in the universe”, των Queen που ήταν το τραγούδι της ταινίας ‘Flash Gordon’, του 1980.

Έχει δικό του φιλανθρωπικό ίδρυμα (The Wade’s World Foundation) που στηρίζει οργανώσεις κοινοτήτων, οι οποίες ασχολούνται με την παιδεία, την υγεία και τις κοινωνικές ικανότητες παιδιών που ζουν σε επικίνδυνες περιοχές. Ανέκαθεν είχε μια τάση να βοηθά όσους έχουν ανάγκη, χωρίς να το διαφημίζει. Εκτός και αν η παρουσία του βοηθούσε στο να συγκεντρωθούν πολύ μεγαλύτερα ποσά.

Όπως έγραψε το ESPN “το μπάσκετ είναι το μπαλέτο των γιγάντων που ‘λούζονται’ από φώτα και φωνές. Η χάρη του Ουέιντ ξεπερνά το γήπεδο και φτάνει σε όλα εκείνα τα πιο ήσυχα μέρη, όπου η αλήθεια και οι θησαυροί είναι κρυμμένοι. Όσοι τον είδαν να μεγαλώνουν, όλοι οι άνθρωποι στο Μαϊάμι, από τον πρώτο έως τον επιστάτη θα πουν το ίδιο πράγμα δυνατά. Κάτι που είναι μεταξύ ευχής και δήλωσης: Please don’t change”.

Ό,τι και αν κάνει στη συνέχεια, το βέβαιο είναι πως θα το κάνει γιατί το θέλει. Και άρα θα του ‘δοθεί’. Άρα, θα περάσει καλά και θα είναι και αποτελεσματικός. Το σίγουρο είναι ότι θα ασχοληθεί και με το μπάσκετ, γιατί θέλει να βοηθήσει νέους με τις εμπειρίες και τις γνώσεις του. Να είναι καλά.

Photos: Associated Press / Twitter / Instagram