Ο Νίκολα Γιόκιτς είναι η εκδίκηση των απανταχού ευτραφών

Αν είχε γεννηθεί στην Αμερική, ο πιθανότερος τίτλος θα ήταν 'ο redneck που έγινε NBAer'. Ο κοκκινοσβέρκης, που προκύπτει από τους ηλιοκαμένους σβέρκους των ανθρώπων που δουλεύουν στη γη. Ο Νίκολα Γιόκιτς (με παχύ το 'τς') δούλευε στη γη με τον πατέρα και τους αδελφούς του, παρέα με τα άλογα τους. Ήταν και ιππέας. Παρεμπιπτόντως, οι αδελφοί του είναι ίδιων -μη σου πω μεγαλύτερων- διαστάσεων του Νίκολα και φίλοι του Ντάρκο Μίλιτσιτς.

Αν δεν τον θυμάσαι (πράγμα αδύνατο, αλλά... λέμε), είναι ο Σέρβος που επελέγη στο ΝΒΑ draft που μετείχαν οι ΛεΜπρον Τζέιμς, Καρμέλο Άντονι, Κρις Μπος και Ντουέιν Ουέιντ. Επελέγη μετά τον 'King' και πριν όλους τους άλλους, χωρίς να ανταποκριθεί στις προσδοκίες, πριν εγκαταλείψει, γυρίσει στη Σερβία, ασχοληθεί με το kick boxing και μετά γίνει παραγωγός μήλων.

Ο τύπος που τελείωσε το 106-103 των Νάγκετς επί των -πρωτοπόρων του ΝΒΑ- Ράπτορς, είχε 23 πόντους, 11 ριμπάουντ και 15 ασίστ είναι ο λόγος του 16-7 που έχει η ομάδα του για ρεκόρ (συμπεριλαμβανομένων έξι σερί νικών) και τη φέρνει στην κορυφή της Δύσης -παρέα με τους Κλίπερς.

Το Ντένβερ διαθέτει την ένατη καλύτερη επίθεση της λίγκας στην παρούσα φάση, χωρίς να 'τρέχουν' συγκεκριμένα συστήματα. Αυτό που κάνουν είναι... ό,τι τους 'στρώνει' ο Γιόκιτς. Όπως είπε ο Τζαμάλ Μάρεϊ -εκ των γκαρντ της παρέας- “μπορεί να κάνει τα πάντα, εκτός αλμάτων”.

Ο πίνακας που ακολουθεί δείχνει τι συμβαίνει με τους Νάγκετς, όταν είναι στο παρκέ και τι όταν είναι στον πάγκο. Το κοινώς λεγόμενο on/off.

Φέτος, όταν είναι στο παρκέ, η ομάδα του σκοράρει 111 πόντους, ανά 100 κατοχές και 'τρώει' 103.4 πόντους. Όταν λείπει, οι Νάγκετς βάζουν 105.2 πόντους ανά 100 κατοχές και δέχονται 97.4.

Στα 23 του, θεωρείται ένας από τους καλύτερους ψηλούς πασέρ όλων των εποχών. Είναι ο μόνος σέντερ που πέρασε 15 τελικές πάσες σε ένα ματς, τα τελευταία 30 χρόνια. Και το 'χει κάνει τρεις φορές. Είναι και ο δεύτερος σέντερ με 18 τριπλ νταμπλ. Στο Νο1 είναι ο Ουίλτ Τσάμπερλεϊν. Είχε 78

Newsflash: ο Γιόκιτς δεν είναι ο μεγαλύτερος δουλευταράς του πλανήτη, ούτε κοιμάται και ξυπνάει με το μπάσκετ στο μυαλό του. Σέρβοι που τον ξέρουν, ομολογούν ότι παίζει μπάσκετ, γιατί μπορεί. Εννοώ ότι του είναι εύκολο, καθώς είχε την τύχη να γεννηθεί με τεράστιο ταλέντο. Από αυτά που δεν εμφανίζονται συχνά στον πλανήτη.

Θα σε γυρίσω πίσω στις 15 ασίστ, γιατί πρέπει να σου πω ότι την πρώτη χρονιά είχε 2.4 ασίστ ανά αγώνα, τη δεύτερη 4.9, πέρυσι. 6.1 και φέτος έως τώρα μετρά 7.5, τη στιγμή που είναι 2.13 και τοποθετείται στις θέσεις των πάουερ φόργουρντ και σέντερ. Η επίδοση του είναι η 7η καλύτερη στο ΝΒΑ. Η 1η καλύτερη που αφορά σέντερ. Στο Νο2 αυτής της λίστας είναι ο Άντονι Ντέιβις, των 4.8 ασίστ ανά ματς. Γενικά στους ψηλούς, στο Νο2 είναι ο ΛεΜπρον Τζέιμς με 6.7 τελικές πάσες κάθε βράδυ. Ο Κέβιν Ντουράντ έχει 6.2 και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο 6.

Για το φρενήρη ρυθμό του ΝΒΑ είναι ο πλέον ακατάλληλος παίκτης σε ταχύτητα. Δεν είναι απλά αργός. Είναι ο ορισμός του αργού. Και το αντίθετο του αθλητικού τύπου. Επίσης, η άμυνα δεν είναι το δυνατό του στοιχείο. Προφανώς όμως, κάνει πολλά άλλα πράγματα εξαιρετικά, ώστε να μπορεί όχι μόνο να επιβιώνει, αλλά να ξεχωρίζει. Δες λίγο τα highlights από τα ξημερώματα της Τρίτης.

"Δεν μπορούν να 'χουν όλοι τη δική του εξέλιξη, γιατί δεν έχουν το δικό του ταλέντο"

Για να κατανοήσουμε καλύτερα το φαινόμενο, αποτάθηκα στον Aλεξάνταρ Μπούτσαν, του προπονητή που διαχειρίζεται το ταλέντο των Σέρβων παικτών, δυο δεκαετίες. Κυκλοφορεί στη χώρα του ως ο καλύτερος κόουτς ακαδημιών και η ομοσπονδία του δίνει κάθε χρόνο μια θέση σε μικρές εθνικές -κάτι που κάνει με τους καλύτερους του είδους, σε όποια ομάδα και αν ανήκουν (ακούει κανείς στην Ελλάδα ή... να κλείσω;).

" Είναι ένας παίκτης που δίχως αμφιβολία ανήκει στο γκρουπ των εξαιρετικά ταλαντούχων παικτών. Γεννήθηκε για να παίζει μπάσκετ. Έχει τη δυνατότητα να γίνει ένας από τους καλύτερους παίκτες του κόσμου, σε αυτήν τη φάση της μπασκετικής ιστορίας.

Πολλοί είναι αυτοί που προσπαθούν να ακολουθήσουν τη διαδρομή του. Αλλά είναι μάταιο. Βλέπεις, ο τρόπος του είναι διαφορετικός. Ναι τον εντόπισαν στα 17. Ναι δεν είναι αθλητικός και ήταν υπέρβαρος, παρ' όλα αυτά έγινε NBAer. Αυτό όμως, το κατάφερε διότι έχει τρελό, ασύλληπτο ταλέντο, από αυτά που βλέπουμε σπάνια. Τα περισσότερα από τα οποία κάνει δεν είναι προϊόν σκέψεις ή αντανακλαστικών, αλλά ενστίκτου.

Το ένστικτο που 'χει για τις πάσες, είναι μοναδικό. Του βγαίνει αβίαστα να κάνει ό,τι χρειάζεται, ανά πάσα ώρα και στιγμή, ανάλογα με τις συνθήκες. Βλέπει εξαιρετικά το γήπεδο και προσαρμόζεται στις ανάγκες -είτε χρειάζεται να 'κατεβάσει' την μπάλα, είτε να μοιράσει, είτε να σουτάρει. Θα σου ξαναπώ ότι ήλθε σε αυτόν τον κόσμο, με προορισμό να παίξει μπάσκετ”. Και είχε την ευλογία να βρει αυτόν τον προορισμό. Κάτι που λες ότι είναι αυτονόητο, στη χώρα που γεννήθηκε. Δεν ήταν.

Το Σόμπορ είναι πόλη -στη φύση- που ανήκει στην Βοϊβοντίνα, πληθυσμού 48.000 κατοίκων. Το 63.29% είναι Σέρβοι, το 11.49% Ούγγροι, το 8.23% Κροάτες. Για να καταλάβεις πού βρίσκεται στο χάρτη, είναι δυο ώρες βόρεια του Βελιγραδίου.

Η οικογένεια είχε στάβλο και με αυτόν ασχολείτο. Όπως και τα αδέλφια του, Στράχινια και Νέμανια -που τον έχουν ακολουθήσει στο Ντένβερ. Οι τρεις τους χαλάρωναν, παίζοντας μπάσκετ. Και δεν ήταν ιδιαίτερα εύκολο για τον Νίκολα να τα βάζει μαζί τους. Βλέπεις, δεν του χαρίζονταν γιατί ήταν ο μικρός -του 'ρίχνουν' 13 και 11 χρόνια. Για αυτό και εκείνος το γύρισε στις ιπποδρομίες. “Ήθελα να ασχοληθώ με το στάβλο”.

Είχε πάρει δηλαδή, τις αποφάσεις του. Εκ του παραλλήλου, βέβαια έπαιζε και μπάσκετ με τα αδέλφια.

(Τα αδέλφια του, με τον Μάικλ Μαλόουν, παρουσιαστή του Nuggets 360, που μπορείς να δεις στο κανάλι του οργανισμού στο YouTube)

Ξεκάθαρα δεν πρόσεχε τη διατροφή του -δεν είχε λόγο. Έτρωγε ό,τι ο μέσος Σέρβος. Δηλαδή, άφθονο κόκκινο κρέας. Αντί νερού, έπινε αναψυκτικό και 'έκλεινε' με πολλά γλυκά. Μοιραία, είχε θεματάκι με τα κιλά του. Αλλά ψήλωνε. Ώσπου το πρόβλημα έγινε ορατό. Αν βοηθούσε κάπου, και τα αδέλφια του όταν μπήκαν στην εφηβεία πήραν πολλά κιλά. Μετά επανήλθαν.

(Η ταυτότητα είναι από το 2009)

Όπως είπε στο περιοδικό Slam, στα 14-15 ανακάλυψε το ΝΒΑ, μέσω του YouTube. Στην αρχή παρακολουθούσε μόνο highlights. “ Τότε το μπάσκετ ήταν ακόμα το χόμπι μου. Έπαιζα όταν τελείωνα τις δουλειές στο στάβλο. Είχα αρχίσει να παίρνω και μέρος σε αγώνες, με πιο έμπειρους αναβάτες από εμένα. Έμαθα πολλά”. Κάποια στιγμή εμφανίστηκε κάποιος από τη Βοϊβοντίνα να πει στην οικογένεια του πως τον θέλουν στην ακαδημία της ομάδας. Έμεινε εκεί μόλις έξι μήνες.

Τόσο χρειάστηκε για να μάθει για την ύπαρξη του ο ατζέντης Μίσκο Ραζνάτοβιτς. Βοήθησε ένα ματς στο οποίο είχε 25π. και 25 ριμπάουντ. Έστειλε άνθρωπο του, ενημερώθηκε πως από σωματοδομή και αθλητικές ικανότητες το παιδί αυτό δεν έχει κάτι. Είχε όμως, ασύλληπτο ταλέντο. Τον πήρε στην ομάδα του (Μega Leks), για το ανδρικό τμήμα.

Τις πρώτες 15 μέρες δεν έκανε προπόνηση. Το λίπος στο σώμα του ήταν τόσο που αν αγωνιζόταν, θα τραυματιζόταν. Για να γίνει δουλειά, ο ατζέντης επιστράτευσε τον Στράχινια, ο οποίος τα παράτησε όλα και πήγε να ζήσει με τον Νίκολα στο Βελιγράδι, να τον βοηθήσει να αλλάξει συνήθειες. Για παράδειγμα, να αρχίσει να πίνει νερό και να μην τρώει μόνο λιπαρά.

Aς κάνουμε ένα ρεζουμέ: στα 15 (2010) άρχισε να ασχολείται λίγο πιο οργανωμένα με το μπάσκετ. Μήνες πριν 'κλείσει' τα 18 πήγε στην ομάδα του Ραζνιάτοβιτς και στα 20 στο ΝΒΑ. Στα 19 τον ήθελε η Μπαρτσελόνα

Το τελευταίο αποτελεί δήλωση του Ραζνάτοβιτς -οπότε ελέγχεται. Όπως είπε στην εκδοχή του SB Nation, στο Ντένβερ, oi "μπλαουγκράνα" που έχουν ανθρώπους να τσεκάρουν τι υπάρχει στην Ευρώπη -εξ ου και διαθέτουν μια από τις πλέον επιτυχημένες ακαδημίες-, τον είχαν παρακολουθήσει. Και τον ζήτησαν. Την ημέρα που είχαν πάει στο Βελιγράδι για την οριστικοποίηση της συμφωνίας, ο Γιόκιτς έκανε ένα από τα χειρότερα παιχνίδια του.

Η Μπαρτσελόνα ζήτησε λίγο χρόνο να το σκεφτεί περισσότερο. Σε αυτόν το χρόνο, εμφανίστηκε ο Αρτούρας Καρνισόβας και ενημέρωσε πως θέλει τον Γιόκιτς στο Ντένβερ.

Στο 2014 NBA draft ήταν η Νο41 επιλογή. Έπεσε εκεί, γιατί όλοι οι από πάνω φοβούνταν ότι δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στην ταχύτητα. Έμαθε πως επελέγη από τον μεγάλο του αδελφό (ναι, τον Στράχινια). " Κοιμόμουν, όταν με κάλεσαν οι Νάγκετς. Μου τηλεφώνησε ο αδελφός μου. Είχα την αίσθηση ότι είναι όνειρο και... ξανακοιμήθηκα. Το πρωί κατάλαβα τι μου είχε συμβεί. Είχα κάνει υπερήφανη την οικογένεια μου. Αλλά υπάρχουν τόσα ακόμα που μπορώ να κάνω", ομολόγησε το 2017.

Ουδείς τηλεθεατής ενημερώθηκε για την επιλογή του, το βράδυ της διαδικασίας. Το ESPN είχε διαφημιστικό διάλειμμα, ενώ ο Άνταμ Σίλβερ καλούσε τον Γιόκιτς στη σκηνή. Για την ιστορία, ήταν διαφήμιση του Taco Bell. Σύμπτωση θα πεις, που ταίριαζε απόλυτα στη φάση του.

'Ηταν ευτραφής (κοντά στα 134 κιλά), όταν επελέγη. Μετά το summer league του 2015, τον περιέλαβαν οι Νάγκετς. Μέχρι να αρχίσει η προετοιμασία, έχασε 13 κιλά λίπους, ενώ 'έβαλε' 2 κιλά μυς. Όχι με τη μέθοδο της διανόησης, αλλά με πολύ συγκεκριμένη διατροφή και πρόγραμμα. Ο υπεύθυνος ενδυνάμωσης και φυσικής κατάστασης των παικτών, στον οργανισμό, Felipe Eichenberger εκπόνησε πλάνο "που θα τον βοηθούσε να εκμεταλλευτεί κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις ποιότητες του" και τελικά τον έκανε το επίκεντρο μιας από τις καλύτερες επιθέσεις της λίγκας.

Για αρχή, του εξήγησε πως δεν θα ξαναπιεί αναψυκτικά. "Είναι δηλητήριο, το χειρότερο. Μόλις καταφέραμε να τον κάνουμε να τα κόψει -έπινε δυο μπουκάλια την ημέρα- ήμασταν έτοιμοι να συνεχίσουμε"

Το επόμενο βήμα ήταν η υγιεινή διατροφή. Αυτή που δεν στηριζόταν στο λίπος. Το καθημερινό πρόγραμμα είχε έξι γεύματα. Έμαθε να τρώει σολομό, κοτόπουλο, κρέας χωρίς λίπος, στη σχάρα, σαλάτες και αυγά. Υπήρχε και ένα cheat meal κάθε εβδομάδα. Το ακολουθούσε μέχρι κεραίας. "Δούλευε πολύ σκληρά κάθε μέρα. Με ταπεινότητα", είπε ο ειδικός. Τη σήμερον ημέρα, το λίπος στο σώμα του είναι 9%. Ήταν 21%. Ναι, έγινε άλλος παίκτης.

Ως προς αυτό βοήθησε και το γεγονός ότι δεν τον 'πλάκωσαν' στα βάρη. Ως παίκτης που έχει αργά πόδια και περιορισμένο μενού κινήσεων, δούλεψε στην ακρίβεια του και στον εμπλουτισμό της κίνησης. Είχε πάρει τόσο σοβαρά το θέμα, που μετά τη σεζόν 2016-17 πήρε άδεια μόλις μιας εβδομάδας. Μετά επέστρεψε στη δουλειά με τον άνθρωπο του.

" Χρειαστήκαμε δυο χρόνια, για να κάνουμε αυτό που χρειαζόταν. Βέβαια, με τον τρόπο που κάναμε τη δουλειά, διασφαλίσαμε ότι θα μείνει στα κιλά που έχει και το λίπος που έχει, για το υπόλοιπο της ζωής του". Με τα θαυμαστά αποτελέσματα που παρακολουθούμε πια, όλοι.

Photos: Associated Press/Twitter