Ο ΜακΚίσικ έχει κάνει πολλές φορές φυλακή, αλλά δεν το μετανιώνει
Ο χρόνος για τον Σακίλ ΜακΚίσικ, που έχει διαλέξει ο Ολυμπιακός ως μια έξτρα λύση στην περιφέρεια, σταμάτησε την τελευταία φορά που καταδικάστηκε. Έκτοτε γεννήθηκε ο άλλος του εαυτός.
Τον βιολογικό πατέρα του δεν τον γνώρισε ποτέ. Η μητέρα του ίσα που έφερνε ένα πιάτο φαΐ στο σπίτι. Το ηλεκτρικό και το νερό ήταν είδη πολυτελείας, γιατί οι λογαριασμοί έμεναν για καιρό απλήρωτοι. Στο σχολείο φορούσε τα ίδια ρούχα και είχε μόνο ένα ζευγάρι παπούτσια. Ο πατριός του, ένας πάστορας που υποτίθεται πως μετέδιδε την αγάπη, ήταν εξαιρετικά βίαιος με αποτέλεσμα το διαζύγιο. Ο κολλητός του δολοφονήθηκε σε πάρτι. Στα 14 ξέμεινε μόνος, τρέχοντας πίσω από τα όνειρά του – όταν δεν έτρεχε για να ξεφύγει από τους αστυνομικούς για μικροκλοπές σε καταστήματα και διαρρήξεις σε σπίτια.
Απ’ όπου κι αν πιάσεις το ποινικό μητρώο του λερώνει. Μαύρο, κατράμι. Σημαδεμένος για μια ζωή. Μα ο Σακίλ ΜακΚίσικ, ο γκαρντ/φόργουορντ που σκοπεύει να φέρει ο Ολυμπιακός για να κλείσουν οι τρύπες στην περιφερειακή γραμμή, δεν νοιάζεται. “Το λατρεύω και το αγκαλιάζω, 110%. Όλα αυτά: η αποβολή από το σχολείο, η αποχώρηση από το κολέγιο, η επιστροφή. Η απώλεια ενός καλού φίλου. Η ενδοοικογενειακή βία. Μ’ αρέσει να το κουβαλώ πάνω μου για τον απλό λόγο πως αν μπορώ να το ξεπεράσω εγώ, νιώθει ότι υπάρχουν χιλιάδες παιδιά εκεί έξω που, αν άκουσαν την ιστορία μου, μπορούν να σκεφτούν πως μπορούν να κάνουν τα πάντα. Πιθανόν δεν θ’ αλλάξουν όλοι, αλλά αν υπάρχει ένας που μου στείλει μήνυμα λέγοντας ότι εγώ τον βοήθησα ν’ αλλάξει τη ζωή του το κάνει όλο αυτό ν’ αξίζει. Είναι ωραίο συναίσθημα“, έλεγε πριν από 5 χρόνια στο Fox Sports ο 29χρονος, σήμερα, Αμερικανός. Που σε μια μέρα (και όχι νύχτα) τράβηξε μια γραμμή και χώρισε τη ζωή του σε δύο μέρη.
Η στιγμή που γύρισε ο διακόπτης
Ο ΜακΚίσικ καθόταν γι’ άλλη μια φορά στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Ήταν 18. Είχε περάσει κάμποσους μήνες στη φυλακή και δεν ήταν η πρώτη φορά. Είχε σκληρό εξώφυλλο, αλλά εσωτερικά παρέμενε ένα παιδί. Το σκοτάδι στο κελί δεν το συνήθισε ποτέ, ούτε την απαλοιφή της ελευθερίας του. Το τσιμέντο των τεσσάρων τοίχων τον έπνιγε, τα κάγκελα και το ταβάνι ήταν ο εφιάλτης του.
Όταν ο δικαστής, αφού του επέβαλε ποινή διετούς επιτήρησης, τον ρώτησε “τι θα κάνεις με τη ζωή σου;” κι αυτός απάντησε “πρόκειται να παίξω μπάσκετ στην Division I (σ.σ κορυφαία κολεγιακή κατηγορία)“, τον είδε να χαμογελά ειρωνικά, σαν να λέει ότι ‘μ’ εσένα θα ξαναπούμε σύντομα’. Ήταν η αρχή του τέλους. Ο θάνατος και η γέννηση μαζί. “Το σκέφτομαι κάθε μέρα, είναι κάτι που δεν το ξεχνάς ποτέ“, είχε ομολογήσει στην ίδια συνέντευξή του. Ήταν η τελευταία φορά που απασχολούσε τις αρχές με την παραβατική συμπεριφορά του. Ήταν
απελπισμένος
Μεταγραφή μέσω e-mail
Βρήκε ομάδα για να παίξει, σ’ ένα δημόσιο κολέγιο (Έντμοντς Κομιούνιτι) και άρχισε να γράφει την ιστορία του από την πρώτη λέξη. Αναγκάστηκε για μια 2ετία να μένει κρυφά σε σπίτια φίλων και να κοιμάται σε μικρούς για το μέγεθός του καναπέδες, γιατί ως αποφυλακισμένος ήταν στιγματισμένος. Έφτασε να διανυκτερεύει σε εγκαταλελειμμένο ΙΧ, στο οποίο δεν χωρούσε και “ήταν πιο άβολο από κελί“. Η άλλη επιλογή ήταν το πεζοδρόμιο. Μετά κόπων και βασάνων βρήκε δουλειά σε επιπλάδικο και ψαροταβέρνα, ενώ απέκτησε μια ιδιωτική γωνιά για να μένει. Ταυτόχρονα έπαιζε μπάσκετ και πάσχιζε να φτιάξει το όνομά του. Έκανε τον ατζέντη του εαυτού του. Βιντεοσκοπούσε τα παιχνίδια του, έκοβε και μόνταρε τα καλύτερα στιγμιότυπα των εμφανίσεών του, εντόπιζε ηλεκτρονικές διευθύνσεις βοηθών προπονητών ανώτερων κολεγίων και έστελνε υλικό. Μήπως και…
Το Αριζόνα Στέιτ, από την Pac-12 Conference, ενδιαφέρθηκε. Γνώρισε τον πρώτο προπονητή Χερμπ Σέντεκ και κέρδισε την ευκαιρία του. Σε δύο χρόνια ήταν έτοιμος να παίξει επαγγελματικά. Δεν ήταν ο αρχισκόρερ της ομάδας του, αλλά ως πιο μεγάλος από τ’ άλλα παιδιά ήταν εκείνος που ένωνε τα υπόλοιπα κομμάτια. Όταν τέλειωσε τις σπουδές του μοίραζε μόνο ‘ευχαριστώ’. Μέσα από την ψυχή του. Ευγνωμονούσε τους προπονητές του ASU “γι’ αυτήν τη μοναδική ευκαιρία“. Ένα-ένα τα μέλη του σταφ γιατί ο ένας “με δίδαξε πώς να μεγαλώσω“, ο άλλος “με πίστεψε και με προκάλεσε να γίνω σπουδαίος“, ο τρίτος “με καθοδηγούσε κάθε μέρα για να γίνω καλύτερος“.
Ο τσακωμός στην Ισπανία
Την πρώτη χρονιά του οι Ντέβις Σανς θ’ αποκλειστούν στον α’ γύρο του Εθνικού Πρωταθλήματος χάνοντας με buzzer beater από το Τέξας, σε παιχνίδι που ο ΜακΚίσικ είχε 9 πόντους-6 ριμπάουντ-3 ασίστ, ενώ τη δεύτερη και τελευταία δική του ο ίδιος τέλειωσε με 12.4 πόντους και 4.7 ριμπάουντ. Δεν θα μπορούσε να γίνει draft το καλοκαίρι του 2015 (με Τάουνς, Ράσελ, Όκαφορ, Πορζίνγκις κλπ), το γνώριζε εκ των προτέρων. Δεν τον ενδιέφερε από πού θ’ αρχίσει. Τον ένοιαζε να μείνει στο χώρο. Η ιταλική Πέζαρο τού έδωσε το πρώτο συμβόλαιο, πριν από την κορεάτικη Τσανγκγουόν, την τουρκική Ουσάκ, την ισπανική Γκραν Κανάρια (για λίγο, καθώς τσακώθηκε με τον κόουτς Κασιμίρο θεωρώντας ότι τον προσέβαλε) και τη ρωσική Άβτοντορ.
Την προηγούμενη σεζόν ήταν στην Γκαζιαντέπ και εφέτος άρχισε τη σεζόν στην Μπεσίκτας. Την άφησε προ ημερών γιατί δεν πληρωνόταν, αλλάζοντας μάλιστα γραφείο εκπροσώπησης. Αφού πρώτα έβαλε 38 πόντους στην Εφές και ήταν 8ος σκόρερ της λίγκας με σχεδόν 17 πόντους στο σύνολο από 65.2% στα δίποντα και 30.4% στα τρίποντα. Στο BCL ήταν 15ος με 16.6 πόντους και τρίτος ‘κλέφτης’ με 2.1 κερδισμένες μπάλες ανά 30 λεπτά.
Το ψευδώνυμο που έχει διαλέξει να τον συντροφεύει είναι ‘Σακ σε κουτί’ κι ας λέει ότι μοιάζει σε Γουέιντ ή Λεμπρόν. Πολλές φορές βγαίνει εκτός αυτού, έχοντας την μπάλα στα χέρια για να τελειώσει μια επίθεση. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας τον έχει προκρίνει ως έναν δυναμικό περιφερειακό, με πολύ δυνατό πρώτο βήμα, αθλητικά προσόντα, αξιόπιστο -για τα 196 εκατοστά του ύψους του- ριμπάουντερ, ο οποίος βάζει συνεχώς πίεση στην μπάλα για να κλέβει και ν’ ανοίγει τον αιφνιδιασμό. Διότι ο ΜακΚίσικ ποτέ του δεν σταμάτησε να τρέχει.
