Ο ΛαΜάρκους Όλντριτζ έχει μια τρελή καρδιά

Το προηγούμενο Σάββατο ο Λα Μάρκους Ολντριτζ έπαιξε 23 λεπτά εναντίον των Λέικερς στην ήττα των Μπρούκλιν Νετς με 126-101. Ο 35χρονος άσος δεν φανταζόταν ότι αυτό θα ήταν και το τελευταίο του ματς στο ΝΒΑ. Η καρδιά του άρχισε να χτυπάει περίεργα και η κατάστασή του έγινε χειρότερη όταν πήγε στο σπίτι του. Λόγω του ιστορικού με ταχυκαρδία και αρρυθμίες, πήγε στο νοσοκομείο για εξετάσεις.

. Οι γιατροί διαπίστωσαν μια άκρως επικίνδυνη κατάσταση και ένας από τους καλύτερους μπασκετμπολίστες που είδαμε τα τελευταία χρόνια ... κοντά στο καλάθι, ανακοίνωσε την αποχώρησή του από τα γήπεδα.

Είχε προλάβει να παίξει μόλις πέντε αγώνες με τους Μπρούκλιν Νετς, την ομάδα με την οποία έλπιζε ότι θα έκανε το όνειρο της κατάκτησης ενός πρωταθλήματος πραγματικότητα. Το σκεφτόταν με τους Μπλέιζερς, το ζήτησε με τους Σπερς, πίστευε ότι αυτή τη φορά θα το καταφέρει.

"Στο τελευταίο ματς που αγωνίστηκε, είχα ήδη αρρυθμίες. Αργότερα, μέσα στη νύχτα, η ταχυπαλμία έγινε χειρότερη και πραγματικά ανησύχησα" αποκάλυψε ο ίδιος ο Όλντριζ, με την ανακοίνωσή της αποχώρησής του, την προηγούμενη Πέμπτη (15/5)

"Αν και νιώθω καλύτερα, πλέον, εκείνο το βράδυ ήταν μια από τις πιο τρομακτικές εμπειρίες στη ζωή μου..." πρόσθετε, αποκαλύπτοντας το λόγο γιατί αποχωρεί από το ΝΒΑ: "Για 15 χρόνια έβαζα το μπάσκετ πάνω απ' όλα. Τώρα, ήρθε η ώρα να βάλω πρώτα την υγεία και την οικογένειά μου..." Ο Ολντριτζ ευχαρίστησε και τις τρεις ομάδες με τις οποίες έπαιξε μπάσκετ, "το Πόρτλαντ που του πρόσφερε αξέχαστα χρόνια, το Σαν Αντόνιο που τον υποδέχθηκε στην οικογένειά του για μια πενταετία αλλά και το Μπρούκλιν" έστω κι αν η θητεία του ήταν σύντομη με τη φανέλα των Νετς.

"Το τέλος δεν μπορείς να το προβλέψεις, άρα αυτό που αξίζει είναι να απολαμβάνεις αυτό που κάνεις κάθε μέρα. Ειλικρινά σας διαβεβαιώνω ότι κι εγώ έκανα ακριβώς αυτό..." κατέληξε στην ανακοίνωσή του, βάζοντας τελεία και παύλα στην καριέρα του. Οι περιπέτειες με την καρδιά του είχαν ξεκινήσει το 2006, στην πρώτη του χρονιά στο ΝΒΑ, με τους Μπλέιζερς όταν διαπιστώθηκε ότι πάσχει από το σύνδρομο WPW, μια πάθηση που έχει χαρακτηριστικό γνώρισμα τις ταχυκαρδίες.

Το 2017, όταν είχε πάει πλέον στους Σπερς, οι εξετάσεις που έκανε διέγνωσαν ελαφριά αρρυθμία, η οποία όμως μπορούσε να αντιμετωπιστεί και δεν του απαγόρευε να παίζει μπάσκετ. Και το μπάσκετ, που έπαιζε ο Ολντριτζ ήταν απολαυστικό, ειδικά για όσους αγαπούν την παλιά καλή σχολή των ψηλών που αντιπροσώπευε όλα αυτά τα χρόνια.

Την ώρα που οι ψηλοί του ΝΒΑ κάνουν, ολοένα και περισσότερο, τους ... πλέι-μέικερ, ο Όλντριτζ έβαζε πλάτη. Είχε χορευτικές κινήσεις στο ποστ και λειτουργούσε σαν ένας κλασικός σέντερ, που μπορούσε να παίξει και στο "4", με όπλο το καταπληκτικό σουτ από μέση απόσταση, που σχεδόν έχει εξαφανιστεί από τα αμερικάνικα γήπεδα. Το σήμα κατατεθέν του, με την πάροδο του χρόνου, έγινε το σουτ χωρίς ισορροπία (feadaway) με το οποίο σπανίως αστοχούσε.

Αυτή η εκπληκτική επιθετική του έφεση, οι κινήσεις του μέσα στη ρακέτα, ή λίγο έξω απ' αυτήν, τον καθιέρωσαν ως ένα από τους πιο ικανούς επιθετικούς του ΝΒΑ, αν και όπως γράφουν οι Αμερικανοί ήταν το ίδιο αποτελεσματικός και στην άμυνα. Φεύγοντας από την λίγκα, ο 7φορές All Star, αφήνει παρακαταθήκη 19.951 πόντους (μ.ο 19.4), 8.478 ριμπάουντ (8.2), 2.035 ασίστ (2), 1.140 κοψίματα (1.1) σε 1.029 αγώνες. Μόλις 12 μπασκετμπολίστες στην ιστορία έχουν να επιδείξουν ανάλογους αριθμούς.

Ακουμπώντας την μπάλα στον Ολντριτζ όλοι ήξεραν ότι η μπάλα θα μπει στο καλάθι. Η ευστοχία του ήταν επίσης ένα από τα χαρακτηριστικά του μέσα στο γήπεδο. Το 2014 στον πρώτο γύρο των πλέι-οφ, όταν το Πόρτλαντ είχε αποκλείσει το Χιούστον με 4-2 νίκες, άνοιξε το δρόμο0 με ... 89 πόντους στα δυο πρώτα ματς (46 και 43 αντίστοιχα) και συνολικά 35/59 σουτ. Ο καλύτερος αμυντικός του ΝΒΑ τότε, Ντουάιτ Χάουαρντ έμοιαζε απελπισμένος καθώς προσπαθούσε να τον μαρκάρει.

Το ίδιο πρέπει να ένιωσαν ο Σερζ Ιμπάκα και ο Στίβεν Άνταμς όταν στους δυο πρώτους αγώνες των πλέι-οφ του 2916 με τους Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ, ο Όλντριτζ παίζοντας στους Σαν Αντόνιο Σπερς, τους φόρτωσε με 81π (33 και 38) έχοντας 33/44 σουτ!

Ο Όλντριτζ αντικατοπτρίζει με ιδανικό τρόπο την έκφραση "λίρα εκατό", γιατί συνήθως τα σουτ του, έβρισκαν τον στόχο και δικαίως ζητούσε να παίρνει την μπάλα. Ένας πραγματικός σταρ, που δεν είχε ίσως την αναγνώριση που θα έπρεπε. Το CBS τον χαρακτήρισε ως έναν από τους πιο άτυχος και υποτιμημένους αστέρες του ΝΒΑ, όλα αυτά τα χρόνια. Θύμισε ότι για λεπτομέρειες, ένα τραυματισμό, μια αποχώρηση, δεν έφτανε στην δικαίωση των ονείρων του, που σε αυτό το επίπεδο δεν είναι τίποτε περισσότερο από τα δαχτυλίδια του πρωταθλητή.

Ο συνοδοιπόρος του και ... άσπονδος φίλος του στο Πόρτλαντ, Νταμιάν Λίλαρντ, έγραψε στα social media ένα what if. Τι θα γινόταν δηλαδή, αν ο Όλντριτζ δεν έφυγε από τους Μπλέιζερς και μαζί συγκροτούσαν ένα δίδυμο που θα έπαιζε περισσότερο και θα δημιουργούσε τα δεδομένα για μια ομάδα που θα μπορούσε να φτάσει σε τίτλους. Η αλήθεια είναι ότι αυτό το what if μπορούσε να ειπωθεί και πριν ο Λίλαρντ φορέσει τη φανέλα του Πόρτλαντ. Αν δηλαδή συνέχιζε να παίζει κανονικά μαζί με τον Μπράντον Ρόι και τον Γκρεγκ Όντεν, πριν τους τσακίσουν οι τραυματισμοί...

Ο Λίλαρντ τη λάμψη του οποίου δεν "άντεξε" ο Όλντριτζ και έφυγε από το Πόρτλαντ, δεν θυμάται πλέον την αντιζηλία με τον μεγάλο σέντερ-φόργουορντ. Όταν μίλησε, αμέσως μετά την ανακοίνωση του Ολντριτζ ότι αποχωρεί, του ευχήθηκε να έχει πάντοτε υγεία και πρότεινε στους Μπλέιζερς, σε ένδειξη αναγνώρισης της προσφοράς του, την απόσυρση της φανέλας με το νο 12

Πηγαίνοντας στο Σαν Αντόνιο, ένα χρόνο μετά την κατάκτηση του τελευταίου πρωταθλήματος από τους Σπερς, ο Όλντριτζ είχε σκεφτεί λογικά. Οι πιθανότητες να πάρει ένα τίτλο ήταν μεγαλύτερες και στα 30 του, ένιωθε ικανός να αποτελέσει μαζί με τον Καγουάι Λέοναρντ τους δυο επόμενους πυλώνες του Σαν Αντόνιο για την διαδοχή των big3 (Ντάνκαν, Τζινόμπιλι, Πάρκερ). Κι εκεί, όμως, άτυχος στάθηκε με τον τραυματισμό του Λέοναρντ στη δική του κορυφαία χρονιά με τους Σπερς (23.1π-8.5ρ)

Ο Γκρεγκ Πόποβιτς που συνεργάστηκε μαζί του πέντε χρόνια, αναγνώρισε τον επαγγελματισμό και τις ικανότητές του

Η σπίθα για το πρωτάθλημα άναψε ξανά στο μυαλό του όταν φέτος βρήκε δίοδο επικοινωνίας με τους Μπρούκλιν Νετς, που αναζητούσαν ένα βετεράνο ακόμη για να δημιουργήσουν το γκρουπ που θα υποστήριζε την τριάδα Ντουράντ, Χάρντεν και Ίρβινγκ. Σε πέντε ματς που πρόλαβε να παίξει είχε μέσο όρο 12.8π και 4.8 ριμπάουντ, δείχνοντας ότι θα μπορούσε να βοηθήσει σε όλα όσα του ζητούσαν οι Νετς. Τον πρόλαβε η καρδιά του, που χτύπησε τρελά και τον τρόμαξε. Ακόμη και ο πόθος για ένα πρωτάθλημα (που οι Νετς θέλουν με κάθε τρόπο φέτος) έσβησε μπροστά σε αυτή την τρομακτική νύχτα, που ίδιος παραδέχθηκε ότι πέρασε, πριν από μια εβδομάδα. Σε αυτές τις περιπτώσεις το μπάσκετ δεν μπαίνει, πλέον, πάνω απ' όλα...