Ο Κρις Μπος πήρε επιθετικό ριμπάουντ από το θάνατο

Ο Κρις Μπος δεν αντιμετώπισε ποτέ κάποια Σημαντική Στιγμή, κάποια αφορμή, κάποιο προμήνυμα που τον έπεισε να αποσυρθεί από το NBA. Όλα άρχισαν τον Φεβρουάριο του 2015, όταν ανακοινώθηκε η επιβεβλημένη του επ' αόριστον αποχώρηση από την αγωνιστική δράση, λόγω ενός θρόμβου στους πνεύμονες, που μπορούσε να γίνει απειλητικός ακόμα και για την ίδια του τη ζωή. Λίγους μήνες αργότερα, ένα πρόβλημα στη κνήμη θα αποκάλυπτε έναν ακόμα θρόμβο στο πόδι του Κρις.

Ο άνθρωπος που θα γινόταν ο σταρ της μεταβατικής εποχής των Μαΐάμι Χιτ, ο συνδετικός κρίκος της 'Big Three' εποχής με το Μέλλον, βρισκόταν πια εκτός ομάδας και κατά συνέπεια, εκτός μπάσκετ. Ο Κρις ήταν θηρίο ανήμερο, δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι έπρεπε να σταματήσει να παίζει. Όμως το ρίσκο ήταν πολύ μεγάλο.

Στο 'Where's Everbody', το πρώτο επεισόδιο της θρυλικής σειράς αλληγορικού τρόμου Twilight Zone, ένας πιλότος, με αναμνήσεις σαν μια κόλλα λευκό χαρτί, βρίσκεται σε μια έρημη πεδιάδα, περιπλανιέται σε μια πόλη που κάποτε είχε ζωή. Αναρωτιέται τι διάολο συμβαίνει. Η φωτογραφία της στιγμής όπου ο Κρις Μπος διαπιστώνει ότι πρέπει να σταματήσει το μπάσκετ, θυμίζει ακριβώς αυτό. " Ήμουν θηρίο, γυμναζόμουν κάθε μέρα, ήμουν έτοιμος να παίξω", λέει ο Μπος στο GQ καθώς περιγράφει στιγμές όπου οι αντίπαλοι του σε προπονητικά διπλά τρόμαζαν, βλέποντας έναν θηριώδη αντίπαλο που μόνο 'άρρωστος' δεν ήταν.

Το NBA για τον Μπος είναι σαν ένας τέρας που μπορείς να το κλειδώσεις σε ένα δωμάτιο και να γελάς μαζί του από το διπλό τζάμι. Σπάνια βλέπει αγώνες. Τον Οκτώβριο του 2017 παρακολούθησε το Σέλτικς - Καβαλιερς μαζί με τον γιο του, το παιχνίδι που ο Γκόρντον Χέιγουρντ έσπασε τον αστράγαλο του. "Το έβλεπα μαζί με τον γιο του και μου είπε, 'κοίτα το παπούτσι του πώς έφυγε!'. Του απάντησα, 'Φιλαράκο, όχι, αυτό δεν ήταν το παπούτσι του'. Εκείνη τη στιγμή αυτό που ένιωσα δεν ήταν deja vu, ήταν κάτι απροσδιόριστα εφιαλτικό " .

Ήταν η στιγμή που διαπίστωσε ότι οι πιθανότητες για μια επιστροφή του στην ενεργό δράση ήταν σίγουρα μηδαμινές.

Μια νέα ζωή ξεκινούσε για τον Κρις Μπος. Και μπορεί στη νέα του καριέρα ως μουσικός παραγωγός να κυριαρχούν οι urban/rap ήχοι, αλλά θα ιχνηλατήσουμε νέες διαδρομές, παλιά αδιέξοδα, σκοτεινές και μαγικές στιγμές του, ξεκινώντας με ένα κλασσικό πια τραγούδι των Florence and the Machine.

Η Φανέλα, στο υψηλότερο σημείο του γηπέδου

"Δεν ξέρω ακόμα πόσο σημαντικό είναι αυτό το κατόρθωμα, αλλά είναι κάτι που μπορώ να σηκώνω τα μάτια και να το κοιτάζω και να λέω στους φίλους μου "τη βλέπεις αυτή τη φανέλα εκεί πάνω, δική μου είναι!". Είναι μια γιορτή για μένα, μια στιγμή για να κοιτάξω πίσω και να διαπιστώσω πόσο σπουδαία καριέρα είχα στο παρελθόν. Είναι η απαρχή μιας νέας σελίδας στη ζωή μου"

Εκείνο το Ριμπάουντ

(Οι Τελικοί του 2013) ήταν η καλύτερη σειρά τελικών στη σύγχρονη ιστορία του NBA. Πόσοι σταρ παίκτες ήταν μέσα και στις δυο ομάδες, πόσες επικές φάσεις είχαν συμβεί. Το να μείνεις όμως στην ιστορία του NBA για μια φάση, όπως ο Τζόρνταν με το σουτ στους τελικούς του 1998, το λάθος του Χακίμ Ολάζοουν μπροστά στον Σακιλ και τόσα άλλα θρυλικά plays, είναι κάτι μαγικό. Πιστεύω όμως ότι η δική μου φάση, εκείνο το ριμπάουντ ήταν το καλύτερο Play στην ιστορία του NBA, με το σουτ του Τζόρνταν να είναι το μόνο που ίσως το ξεπερνά. Είναι σίγουρα το καλύτερο ριμπάουντ στην ιστορία του NBA".

'Bosh Spice'

O δημοσιογράφος Σκιπ Μπέιλες ήταν από εκείνους που ποτέ δεν τον πίστεψαν, που έγραφαν ότι η αρμάδα των 'Big Three' στην πραγματικότητα ήταν Big Two and a Half. Ο Μπος πάλευε κάθε μέρα ενάντια στον ίδιο του τον εαυτό, ενάντια σε όσους τον αμφισβητούσαν και δεν ήταν λίγες οι στιγμές που κατέληγε λιπόθυμος στα αποδυτήρια των Χιτ, με τον Νταμπίερ και τον Γουέιντ να προσπαθούν να τον συνεφέρουν. " Κάποια στιγμή έμαθα πως ο μόνος τρόπος για να επιβιώσω μέσα σε μια ομάδα πρωταθλητών του NBA, ήταν με το να είμαι ο εαυτός μου. Μου έδινε αυτοπεποίθηση να σκέφτομαι "δεν με νοιάζει τι λέει ο ένας και ο άλλος. Εγώ θα είμαι ο εαυτός μου εντός και εκτός γηπέδων και δεν χρειάζεται να τους ευχαριστήσω όλους", έχει πει στο NBC Sports.

Φιλοδοξίες

"Με ενόχλησε που ερχόταν κόσμος και μου έλεγε 'ρε φίλε τα έχεις πάρει όλα, τι άλλο θέλεις να κάνεις στο NBA;' αλλά ελάχιστοι μου είπαν 'σταμάτα να παίζεις, θα κινδυνεύσει η υγεία σου'. Δεν μπορείς να μου πεις να μη βγω έξω να παίξω. Δεν μπορείς να μου πεις τι να κάνω και τι όχι. Τύποι που κάθονται στους καναπέδες τους δεν μπορούν να με πείσουν να τους ακούσω.

Δεν άκουσα κανέναν, κανένας 'συμβουλάτορας' δεν πέρασε δυο βδομάδες στο νοσοκομείο με σωληνάκια φυτεμένα στο θώρακα του όπως εγώ. Ήξερα τι μου είχε συμβεί, τι επιπτώσεις θα είχε στη ζωή μου και το αντιμετώπισα, προχώρησα με τη ζωή μου. Δεν χρειάστηκε να με προστατέψει κανείς από τον εαυτό μου. Έφυγα από το παιχνίδι τη στιγμή που ακόμα το λάτρευα ".

To Dress Code στο ΝΒΑ

" Αυτό το πράγμα ήταν σαν τιμωρία. Θυμάμαι ότι μας έλεγαν "εδώ μπορείτε να φορέσετε επίσημο τζιν". Τι είναι το "επίσημο τζιν ρε φίλε;". Αλλά κάναμε ωραίες εμφανίσεις".

" Αν υπάρχει ένας άνθρωπος στο NBA που ξέρει πραγματικά από μόδα, είναι ο Τάισον Τσάντλερ. Δεν θα ήθελα με τίποτα να φορέσω τα ίδια με 'κεινόν, αλλά ο τρόπος που ντύνεται έχει ενδιαφέρον. Τον βλέπεις και λες "ρε συ, κι εγώ θέλω αυτό που φοράει." Τάισον, πραγματικός μύστης της μόδας".

Πρόληψη

" Αν ο κάθε αθλητής παίρνει μικρά προληπτικά μέτρα, δεν πρόκειται να κινδυνεύσει όπως εγώ. Μπορείς να φορέσεις ισοθερμικές κάλτσες μέχρι το γόνατο, ακόμα κι αν δεν έχεις κάποιο σύμπτωμα, ή να παίρνεις καμία ασπιρίνη που και που. Κάν`το, καλό θα σου κάνει. Παιδιά που δεν πρόσεξαν την υγεία τους, πέθαναν πολύ νέα".

Μάικλ Μπίσλι, κολλητός

"Περάσαμε φανταστικά μαζί στο Coachella. Θυμάμαι την εποχή που έπαιζα ακόμα playoffs και οι Outkast έκαναν reunion και έπαιξαν εκεί, ήμουν στο Μιλγουόκι και δεν μπορούσα να τους δω. Όμως δυο χρόνια μετά, ήμουν εκεί, μαζί με τον Μάικ κάναμε διαδρομές στην έρημο, άραζαμε παρέα με κόσμο στο δέντρο του Γιεσουά και είδαμε όλα τα live. Δεν μείναμε σε σκηνή όπως κάνουν όλοι αυτοί που πάνε τώρα. Ήμασταν στο Παλμ Σπρινγκς και πηγαίναμε κάθε μέρα στις συναυλίες. Ο Μπιζ (Μπισλι) είναι φοβερός, με όλα αυτά που έχει καταφέρει, έχοντας ζήσει μια τόσο σκληρή ζωή, για μένα είναι πολύ σπουδαίος. Ο Μπιζ και ο Τζός ΜακΡομπερτς. Αυτό ήταν το crew μου."

Μια νέα ζωή γεμάτη μουσική

"Το μπάσκετ δεν το αναπληρώνεις. Δεν προσπαθώ να γεμίσω το κενό που μου άφησε το μπάσκετ. Χρειάστηκε να ψάξω ξανά μέσα στον εαυτό μου και να βρω κάτι άλλο, κάτι καινούριο. Τότε έπιασα μια κιθάρα. Μετά σκέφτηκα, οκ, θέλω κι έναν υπολογιστή, θέλω να φτιάξω μερικά beats, τότε ξεκίνησα να συνθέτω. Μετά άρχισα να ξοδεύω μέρες και νύχτες με πειράματα στη μουσική και με μπόλικη μελέτη στους καλύτερους παραγωγούς εκεί έξω. Και ξαφνικά, έχω αρχίσει να κάνω παρέα και να συνεργάζομαι με φανταστικά ταλέντα, με σπουδαίους καλλιτέχνες, με την αφρόκρεμα των δημιουργικών ανθρώπων της μουσικής. Πρόσφατα ήμουν στο στούντιο Dreamville, όταν ο J.Cole ηχογραφούσε το ΄Middle Child'.

"Αυτή την εποχή προσπαθώ να γεφυρώσω την απόσταση ανάμεσα στη μουσική ως τέχνη και στη μουσική ως επιχειρηματική δραστηριότητα. Δεν είναι εύκολο. Όμως δουλεύω συνέχεια. Αυτή την εποχή συνεργάζομαι με δυο καλλιτέχνες. Νομίζω πως είναι γαμάτοι. Θα επιχειρήσουμε να βάλουμε μαζί τον ήχο του Τέξας στον χάρτη."

Κεντρική φωτογραφία: AP/Joe Skipper