Ο Κίνγκσλεϊ Κομάν λέει πως δεν είναι εκδικητικός τύπος

Αν είχα ομάδα (επιπέδου UEFA Champions League) θα του έδινα ό,τι ήθελε για να πει το ναι. Και ας μην ξαναβάλει ποτέ, γκολ στη ζωή του. Ο Κίνγκσλεϊ Κομάν είναι μηχανή κατάκτησης τροπαίων. Θα μου προσφέρει προς αυτήν την κατεύθυνση. Θα σου απαντήσω όχι πάντα, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας: ο 24χρονος κατέκτησε το 20ο τρόπαιο της επαγγελματικής του καριέρας (από το 2012), το βράδυ που η Μπάγερν επέστρεψε στην κορυφή της Ευρώπης.

Όπως αποκάλυψε το Insider ο τύπος αυτός παίρνει ένα τρόπαιο, σε κάθε 9.65 παιχνίδια διασυλλογικού επιπέδου (έχει 20 σε 193 συμμετοχές σε Παρί Σεν Ζερμέν, Γιουβέντους και Μπάγερν). Για την ιστορία, ο Κριστιάνο Ρονάλντο, ο οποίος είναι 11 χρόνια μεγαλύτερος από τον Γάλλο, έχει 30 κορυφαία τρόπαια και ο κατά 9 χρόνια μεγαλύτερος του Κομάν, Λιονέλ Μέσι έχει 36. Επικεφαλής είναι ο Ντάνι Άλβες, με 41.

Oι εικόνες από το Παρίσι δείχνουν πως οι φίλα προσκείμενοι στην Παρί δεν πήραν πολύ ψύχραιμα την ήττα, στον τελικό του Champions League. Περί τους 5000 ανθρώπους (αριθμός που επιτρέπεται από τους κανόνες για τον Covid-19) είχαν συγκεντρωθεί στο Parc des Princes για να δουν το ματς και εκτός του social distancing, διέλυσαν πολλά άλλα. Όπως αυτοκίνητα και τζάμια καταστημάτων, με την αστυνομία να προχωρά σε 148 συλλήψεις και να μοιράζει εκατοντάδες πρόστιμα σε όσους δεν φορούσαν μάσκα. Δεκαέξι αστυνομικοί τραυματίστηκαν από τις συμπλοκές, με τις αρχές να λένε πως δεν έχουν εκτίμηση για τους συνολικούς τραυματίες, αφού δεν ξέρουν πόσοι εκ των φαν χτύπησαν. Σημείωσε σε παρακαλώ, πως κάτι αντίστοιχο είχε γίνει και μετά την πρόκριση στον τελικό. Υγεία να υπάρχει και προχωράμε στο θέμα μας. Που είναι ο Κομάν.

Ακολουθεί flashback.

Στις 16 Μαρτίου του 2016 η Μπάγερν είχε αντιμετωπίσει τη Γιουβέντους, για τους '16' του UEFA Champions League. Οι Βαυαροί ήταν στο 0-2, όταν ο Πεπ Γκουαρδιόλα σήκωσε τον Κομάν από τον πάγκο. Το ρολόι ήταν στο 60ο λεπτό. Όταν σφύριξε ο διαιτητής για τελευταία φορά, στον πίνακα υπήρχε το 4-2. Υπέρ των Γερμανών. Και αυτό ήταν εν πολλοίς, έργο του -τότε- 19χρονου. Δεν θέλω να σταθείς στο γκολ που έβαλε. Πέραν αυτού, άλλαξε όλη την επίθεση της παρέας του, ενώ έδωσε και την ασίστ στη διαμόρφωση του αποτελέσματος.

Εκείνη τη σεζόν ο Κομάν άνηκε στην 'γηραιά κυρία'. Ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι δεν βρήκε να του δώσει χώρο. Τον έδωσε ως δανεικό στην Μπάγερν. Και μετά έζησε τις συνέπειες. Σημείωσε σε παρακαλώ πως ούτε η Παρί Σεν Ζερμέν είχε χώρο για τον πρωταγωνιστή της ιστορίας μας -βασικά του φετινού τελικού της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης- το 2015-, o οποίος ειρήσθω εν παρόδω, γεννήθηκε στη Γαλλία (στις 13/6 του 1996). Για την ακρίβεια, στο προάστιο που λέγεται Seine-et-Marne και είναι 40 χιλιόμετρα νότια του Παρισιού. Εκεί άρχισε και το ποδόσφαιρο, στην US Sénart-Moissy της γειτονιάς. Πήγε όταν ήταν 6 χρόνων.

Τρία χρόνια μετά και αφού είχε διαλύσει τον ανταγωνισμό, ο -εκ Γουαδελούπης- πατέρας του έκρινε πως είχε έλθει η ώρα να πάει το παιδί να δοκιμαστεί στην αγαπημένη του ομάδα (του μπαμπά), την Παρί Σεν Ζερμέν. Στο τεστ (του 2004) αντιμετώπισε 13χρονους. Δεν φάνηκε να 'χει πρόβλημα. Στα 10 έπαιζε με 14χρονους και ούτω καθ 'εξής. Στο 'ούτω καθ 'εξής' βάλε και ότι έπαιρνε συνήθως, τον τίτλο του καλύτερου των events.

“Κάθε φορά που έχανε ένα τουρνουά, έκλαιγε απαρηγόρητα. Θυμάμαι ένα ματς, στο Λιλ, όταν η ομάδα του δέχθηκε γκολ και εκείνος με δάκρυα πήρε την μπάλα από το τέρμα και την πήγε στο κέντρο. Έκανε το λάκτισμα, πριν του επιστραφεί η ασπρόμαυρη θεά, περάσει τους πάντες και σκοράρει” είχε αποκαλύψει ο Κρίστιαν Κομάν, πριν διαβεβαιώσει πως “αργότερα σταμάτησε να κλαίει, αλλά όταν χάνει ματς η σύντροφος του ξέρει πως δεν πρέπει να τον ενοχλεί για τουλάχιστον μια μέρα”.

Στα 16 ήταν ήδη 'asset' για την ακαδημία, με τον τότε (βλ. 2012) ομοσπονδιακό κόουτς της U17, Πατρίκ Γκονφαλόν να λέει “διαβάζει εξαιρετικά το παιχνίδι και η τεχνική του ξεχωρίζει. Έχει ταλέντο, είναι ολοκληρωμένος και πολύ έξυπνος. Δεν υπάρχει κάτι άλλο να του προσφέρει η U17. Παίζει σε ανώτερο επίπεδο, στην ομάδα του (ήταν στην U19) και είναι πάντα ο καλύτερος παίκτης, η 'μεγαλύτερη ελπίδα' της γενιάς του. Έχω χρόνια να δω τόσο ολοκληρωμένο, σε αυτήν την ηλικία. Είναι ήδη έτοιμος για το υψηλότερο επίπεδο. Είναι καλός παντού”. Κάπου εκεί άρχισε να γράφει την ιστορία που τον θέλει να παίρνει κάθε χρόνο και τουλάχιστον έναν τίτλο.

Σε ηλικία 16 χρόνων, 8 μηνών και 4 ημερών (17/2/2013) έκανε την πρώτη του εμφάνιση στη Ligue 1, ως αλλαγή του Μάρκο Βεράτι. Ήταν εναντίον της Σοσό. Η Παρί έχασε (3-2), αλλά αυτός είχε γίνει ο νεαρότερος σε ηλικία παίκτης που έκανε ντεμπούτο στην πρώτη τη τάξει, γαλλική λίγκα. Έως εκείνη την μέρα στο Νο1 ήταν ο Νικολά Ανελκά.

Τα media είχαν να γράψουν τα καλύτερα και προέβλεψαν πως στο εξής θα ήταν πάντα στην ενδεκάδα. Δεν ήταν. Για την ακρίβεια, έως το τέλος εκείνης της σεζόν είχε μόνο άλλες δυο συμμετοχές. Μια φορά, η PSG πήρε τον τίτλο και κατά συνέπεια το τρόπαιο 'μπήκε' στο παλμαρέ του. Πάμε παρακάτω.

Επειδή δεν ήταν τελείως τρελοί οι Γάλλοι, προφανώς και του πρότειναν το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο. Δεν περίμεναν πως θα ακούσουν 'ευχαριστώ πολύ, αλλά δεν θα πάρω'. Αργότερα πρόσθεσε κάποια πραγματάκια: “Ο Ζλάταν (Ιμπραχίμοβιτς) νοιάζεται μόνο για τον εαυτό του. Δεν είναι ο τύπος που θα πλησιάσει τους νέους και θα τους βοηθήσει. Η σχέση που είχαμε ήταν ουδέτερη. Στην Παρί ήταν πολύ δύσκολο το να εξελιχθώ. Δεν ήταν εύκολο να βρω χώρο στην πρώτη ομάδα. Ο ανταγωνισμός ήταν πολύ μεγάλος και εγώ δεν ένιωσα ποτέ καλά”. Παρεμπιπτόντως, έπαιρνε 25.000 ευρώ το μήνα.

Eίδε τι προσφορές είχε στα χέρια του και διάλεξε αυτήν της Γιουβέντους -με την οποία υπέγραψε για πέντε χρόνια και είχε τον Πολ Πογκμπά να του δώσει μια χείρα βοηθείας, με τα βασικά. Στο τέλος της σεζόν 2014-15 ήταν νταμπλούχος. Στην πρώτη του εμφάνιση, έκανε αυτά που θα δεις.

Σε βάθος χρόνου ο Αλέγκρι προτίμησε τον Πάουλο Ντιμπάλα, πάλι δεν υπήρχε χώρος για τον Γάλλο και επειδή όλοι συμφώνησαν πως θα ήταν χρήσιμο να συνεχίσει να εξελίσσεται, συμφώνησαν να δοθεί ως δανεικός στην Μπάγερν -που ήταν καιρό έξω από την πόρτα του, με τον Γκουαρδιόλα να αναζητά έναν που να καλύπτει τα κενά των Ρόμπεν και Ριμπερί, όταν ήταν τραυματίες (κάτι που γινόταν συχνά) και να επιλέγει τον Κομάν.

Οι Γερμανοί έδωσαν στη 'Γιούβε' 7.000.000 ευρώ, για δυο χρόνια δανεισμού -σε δόσεις και με την option αγοράς για 21 εκατομμύρια, έως τις 30/7 του 2017. Η αγορά έγινε -έως το 2020. Εκεί αισθάνθηκε για πρώτη φορά πολύ καλά, όπως δήλωσε, την ημέρα που εν πολλοίς είπε στους Βαυαρούς 'μήπως να με αγοράζατε;'. Αυτό και έγινε. “Έχει ταλέντο και τις ικανότητες να κάνει μεγάλα πράγματα. Είναι ένας από τους παίκτες στους οποίους εμπιστευόμαστε το μέλλον. Είμαστε πεπεισμένοι πως θα αφήσει το στίγμα του και για αυτό αποφασίσαμε να τον υπογράψουμε” είχε δηλώσει ο Καρλ Χάιντς Ρουμενίγκε.

Ο ίδιος, ο οποίος αναδείχθηκε ο πιο γρήγορος παίκτης της Bundesliga (με 35 χιλιόμετρα την ώρα) είχε πει πως χρωστούσε πολλά στον Φρανκ Ριμπερί. “Με βοήθησε πάρα πολύ, με το παιχνίδι, τις προπονήσεις και την καθημερινότητα. Ήταν πάντα κοντά μου, σαν μεγάλος αδελφός”. Και για να σε προλάβει, είχε πει ότι “δεν είμαι ο νέος Ριμπερί. Είμαι εγώ”.

Η πρώτη χρονιά ήταν εξαιρετική. Η δεύτερη κάπως πιο περίπλοκη. Εξήγησε στο France Football τους λόγους. Η αλλαγή προπονητή και η έλευση του Κάρλο Αντσελότι ήταν ένα task που χρειάστηκε να διαχειριστεί. “Ο Γκουαρδιόλα ασχολείται περισσότερο με τακτικές. Ο Αντσελότι με το ανθρώπινο στοιχείο. Υπό τον Γκουαρδιόλα έπαιζα σε θέση που μου ταίριαζε περισσότερο -στα φτερά και τραβούσα πάνω μου αντιπάλους-, ενώ είχα λιγότερους τραυματισμούς. Για αυτό έπαιζα περισσότερο. Με τον Αντσελότι τα πράγματα άλλαξαν. Ένας καλός παίκτης ωστόσο, οφείλει να προσαρμόζεται και να σέβεται τις αποφάσεις του κόουτς. Όταν η ομάδα πάει καλά, δεν θα αλλάξει ο προπονητής κάτι, μόνο για εσένα. Ήταν στο χέρι μου να δείξω τι μπορώ να κάνω. Οι πράξεις ακούγονται πιο έντονα από τα λόγια. Είμαι υπερήφανος και δεν ζήτησα ποτέ εξήγηση. Εστίασα στο να κερδίσω τη θέση μου, χωρίς να παραπονιέμαι. Όλη αυτή η ιστορία με έκανε πιο δυνατό και με βελτίωσε, ως παίκτη".

“Στη Γιουβέντους είχα παίξει σε θέση με την οποία δεν είχα σχέση, που εξέθετε κάθε αδυναμία μου. Αλλά εξελίχθηκα”.

Είχε φτάσει τα 20. Αλλά δεν αισθανόταν νέος. “Δεν μπορείς να σκέφτεσαι έτσι, όταν ανήκει σε μεγάλο οργανισμό. Δεν είμαι παιδί. Δεν ήλθα για να βλέπω, αλλά για να παίζω. Υπάρχουν τεράστιοι παίκτες στην ομάδα, που έχουν κάνει απίστευτα πράγματα για τον οργανισμό. Πρέπει να κερδίσεις τη θέση σου, να τους δείξεις πως ανήκεις στο επίπεδό τους. Σε μεγάλο οργανισμό δεν περιμένουν για εσένα, η ομάδα προχωρά όταν είσαι τραυματίας ή δεν παίζεις"

Εν τω μεταξύ, επανέλαβε πως έχει πάντα, ως στόχο να κερδίσει όσους περισσότερους τίτλους μπορεί, στην καριέρα του. Σημειώνεις; Έως τότε είχε δύο νταμπλ και ένα Trophée des Champions με την Παρί, δυο πρωταθλήματα, ένα κύπελλο και ένα Supercoppa με τη Γιουβέντους και με την Μπάγερν συνέχισε το σερί, κατακτώντας νταμπλ στην πρώτη σεζόν (2015-16), όταν ήταν και πρώτος στις ασίστ, στο UEFA Champions League -και κλήθηκε για πρώτη φορά στην ανδρών των 'τρικολόρ'.

Έγινε πρωταθλητής Γερμανίας και το 2017 και το 2018 και το 2019, όπως και φέτος. Κυπελλούχος αναδείχθηκε το 2019 και το 2020, ενώ σήκωσε και τρία DFL Supercup (2016, 2017, 2018). Δεν ξέρω αν παρατήρησες, αλλά δεν είχε κάτι σε ευρωπαϊκή κούπα, όπου έκανε 'σεφτέ' σε γκολ στο 4-0 επί του Ολυμπιακού, στις 24/11 του 2015 και τερμάτισε δεύτερος στη ψηφοφορία για Golden Boy (τον κέρδισε ο Άντονι Μάρσιαλ). Στα του τροπαίου που έλειπε, το πήρε την Κυριακή 23/8. Δηλαδή, έβαλε το κφάλι του για να το πάρει.

Παραμονές του τελικού, προφανώς και τον ρώτησαν πώς νιώθει που θα βρει απέναντι την ομάδα στην οποία έγινε παίκτης. Θύμισε ότι έχουν περάσει έξι χρόνια από την έξοδο του, όπως και ότι δεν θα έπαιζε μόνος του με την Παρί. Θα έπαιζε η Μπάγερν με τη γαλλική ομάδα “και ναι, θέλουμε να νικήσουμε. Η καρδιά μου είναι 100% στην Μπάγερν”, όπου έφτασε στο πικ του υπό τις οδηγίες του Χάνσι Φλικ που τελικά, τα πήρε όλα.

Από το 2016 είχε πει (στην Equipe) ότι “στα μεγάλα ματς νιώθεις την καρδιά σου να χτυπά γρήγορα. Είσαι χαρούμενος που δίνεις κάτι στην ομάδα σου. Για εμένα, δεν υπάρχει κάτι άλλο που να με κάνει να νιώθω αυτό το πάθος, αυτό το συναίσθημα. Έτσι ήμουν από παιδί. Στο ποδόσφαιρο, το ζω πιο έντονα από όταν ήλθα στη Γερμανία. Στο Παρίσι, έχεις τους φίλους σου και άλλα πράγματα, εκτός του παιχνιδιού. Στο Μόναχο η ζωή μου επικεντρώθηκε στο 100% στο ποδόσφαιρο. Είναι η χαρά μου και η δουλειά μου”. Από ό,τι φαίνεται, αυτό ισχύει ακόμα.

Οι τραυματισμοί

Aυτά είναι τα καλά. Πάμε στα... λιγότερο καλά, τα προβλήματα στους αστραγάλους και το γόνατο τον Αύγουστο του 2016, στα τέλη του ίδιου χρόνου, το Φλεβάρη του 2018 και τον Αύγουστο του 2018. Η απουσία του από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018 ήταν η πιο 'ηχηρή' (στο Euro2016 είχε γίνει ο μικρότερος σε ηλικία διεθνής -με την ανδρών- Γάλλος). Μετά έχασε και όταν είχε πάρει φόρα η Ντόρτμουντ, στο πρώτο μισό της σεζόν 2018-19. Ο Νίκο Κόβατς είχε πει πως 'μας επηρέασε πολύ ότι δεν τον είχαμε μαζί μας. Ξέρω ότι δεν μπορώ να το αποδείξω, αλλά αν έπαιζε η διαφορά με την κορυφή μπορεί να μην υπήρχε'. Ο παίκτης επέστρεψε με έξι γκολ στο δεύτερο μισό της αγωνιστικής περιόδου, όταν έκανε το 4/4 με τη συγκεκριμένη φανέλα -σε τίτλους πρωταθλητή.

Η σύλληψη

Toν Ιούνιο του 2017 είχε συλληφθεί, για ενδοοικογενειακή βία. Την καταγγελία είχε κάνει η πρώην σύντροφος του (και μητέρα του παιδιού του), Σεφορά Γκονιάν. Ομολόγησε ενώπιον δικαστή και πλήρωσε 5.000 ευρώ, ως αποζημίωση. Είπε πως έχασε τη ψυχραιμία του, όταν η Γκονιάν χρησιμοποίησε το λογαριασμό του στο Instagram για εμπορικό λόγο, χωρίς να τον ρωτήσει. Παρεμπιπτόντως, τον τιμώρησε και η Μπάγερν. Αν θες να ξέρεις, ο εβδομαδιαίος μισθός του ήταν στα 68.750 ευρώ.

Η Μπάγερν του έδωσε νέο πενταετές, στις αρχές της σεζόν 2017-18. Δηλαδή, τον έχει 'δέσει' έως το 2023. Παρ' όλα αυτά, τον περασμένο Μάρτιο άρχισαν οι συζητήσεις επί νέας συμφωνίας. Και όχι, δεν νιώθει να αγχώνεται από την άφιξη του Λιρόι Σανέ -από τη Σίτι. Όπως είπε στην Bild "όταν ήλθα στην Μπάγερν είχαμε τον Ριμπερί, τον Ρόμπεν, τον Κόστα και εμένα. Είχα μπροστά μου θρύλους και ήμουν ο πιο νέος. Οπότε βλέπετε γιατί δεν έχω θέμα. Και θα είναι καλύτερο για την ομάδα να 'χει πολλούς παίκτες, υψηλού επιπέδου. Πρόβλημα θα προκύψει αν το club μου πει πως δεν με θέλει". Κάτι που δεν αναμένεται να γίνει, κάπου εδώ κοντά.