O 'Iron Man' του ΝΒΑ έχασε μόνο 3 παιχνίδια σε 16 χρόνια

Η περιήγηση στο twitter είναι αγχωλυτική. Διαβάζεις, γελάς, ξεχνιέσαι. Ταυτόχρονα πρόκειται για μια 'πρωτόλεια' πηγή ενημέρωσης και μια ατελείωτη βάση δεδομένων που υπενθυμίζει πολλά απ' όσα είχαμε ξεχάσει. Όπως πέτυχε (την αποστολή της) τούτη εδώ η φωτογραφία από το clutchpoints. Την οποία ο ίδιος ο Έι Σι Γκριν, περήφανος, δημοσίευσε στο λογαριασμό του.

Προ λίγων ημερών (26/11) συμπληρώθηκαν 20 χρόνια (1999-2019) από την ημέρα που ο πάλαι ποτέ βασικός πάουερ φόργουορντ των Λος Άντζελες Λέικερς κατέρριπτε το ρεκόρ διαδοχικών συμμετοχών σε αγώνες του ΝΒΑ. Ο Γκριν, βετεράνος πια, διένυε τη δεύτερη θητεία τους 'λιμνάνθρωπους' (1999-2000) και την προτελευταία επαγγελματική σεζόν του.

Είχε χρησιμοποιηθεί 18'05'' απέναντι στους Νιου Τζέρσεϊ Νετς και είχε συμπληρώσει 1.042 παρουσίες άνευ διαλείμματος, αρπάζοντας δικαιωματικά τη στοιχειωμένη επίδοση από τον Ρον Μπουν των 70s σε ABA και ΝΒΑ που κρατούσε σχεδόν 20 χρόνια. Ακόμη κι 1 δευτερόλεπτο να είχε παραμείνει στο παρκέ θα είχε διαβεί τη γραμμή του ρεκόρ και θα το είχε οικειοποιηθεί. Δεν σταμάτησε εντούτοις. Ήταν σε τέτοια κατάσταση το κορμί του, ήταν τόσο έντονα τα κίνητρά του και τόσο ξεκάθαρο αυτό που ήθελε να κάνει που παρέμεινε -άνευ κόπου- ενεργός για άλλον 1.5 χρόνο. Έως, δηλαδή, τη 18η Απριλίου του 2001 όταν, ως παίκτης των Μαϊάμι Χιτ από το προηγούμενο καλοκαίρι συνυπάρχοντας ξανά με τον Πατ Ράιλι, έβγαλε 38 λεπτά στο 103-91 επί των Ορλάντο Μάτζικ. Είχε μόλις φτάσει στον ασύλληπτο αριθμό των 1.192 διαδοχικών συμμετοχών, ξεκινώντας από τις 19 Νοεμβρίου του 1986!

Ούτως ή άλλως ο γεννημένος στο Πόρτλαντ πάουερ φόργουορντ ήταν μια ξεχωριστή, ιδιάζουσα θα έλεγες, φιγούρα. Ένας φιλήσυχος άνθρωπος της διπλανής πόρτας, χωρίς πάθη και ασωτίες. Ένα 'αρνάκι' που μεταμορφωνόταν σε πεινασμένο για νίκες λύκο, όταν φορούσε τα ρούχα της δουλειάς. Ανεξαρτήτως των χρωμάτων που υπηρετούσε κάθε φορά (Λέικερς, Σανς, Μάβερικς, Χιτ) ή των αντιπάλων που είχε απέναντί του. Ήταν το ίδιο.

Στους Λέικερς του 'Show Time', προτού τα 'Κακά Παιδιά' του Ντιτρόιτ σβήσουν τη λάμψη που εξέπεμπαν και ο Μάικλ Τζόρνταν με την τριγωνική επίθεση των Μπουλς σημαδέψει την επόμενη 10ετία, ο Γκριν ήταν ο παίκτης που έδινε περισσότερα στην άμυνα απ' όσα στην άλλη πλευρά του γηπέδου. Λειτουργούσε ως την αναγκαία δικλείδα ασφαλείας προκειμένου ν' αποσυμπιέζεται η ενέργεια που έβαζαν όλοι οι άλλοι όταν είχε την μπάλα Μάτζικ και οργάνωνε τις επιθέσεις με κλειστά μάτια, σχεδόν. Ως Νο23 στο draft του 1985 (με Νο1 τον Πάτρικ Γιούιν) από το Όρεγκον Στέιτ, έγινε ο συνδετικός κρίκος, ένα αναπόσπαστο κομμάτι της λειτουργίας του συνόλου, ένα γρανάζι που αν έλειπε από τη θέση του θ' αποσυντονιζόταν το σύστημα. Δεν έλειπε όμως. Ενόσω ήταν στους Μάβερικς τού έσπασαν με αγκωνιά δύο δόντια, αλλά την επομένη ήταν κανονικά στην προπόνηση.

Ο Τζέρι Γουέστ τον θαύμαζε για την αυταπάρνησή του. "Θα βαρέσω και θα βαρέσω και θα βαρέσω", έχει αποκριθεί σε συνέντευξή του για το δυναμισμό που άφηνε στο γήπεδο, υποστηρίζοντας ότι "όλο αυτό το έμαθα από την ανάγνωση της Παλαιάς Διαθήκης, διότι νομίζω ότι ο Ιησούς θα ήταν αυτός ο ασταμάτητος παίκτης". Με "θηρίο" τον παρομοίαζε ο Μπάιρον Σκοτ "έναν τιμωρό από εκείνους τους τύπους που μπορούν να σε βγάλουν νοκ άουτ". Το 1989 ψηφίστηκε στην καλύτερη αμυντική 5άδα της σεζόν.

Η σύγκριση του αρρενωπού στιλ παιχνιδιού του με την καθημερινότητα είχε διαλέξει εκτός παρκέ ήταν αναπόφευκτη. Από τη μία τελείωνε οκτώ σεζόν με τουλάχιστον των 10.8 πόντων και των 7.8 ριμπάουντ ανά αγώνα και από την άλλη δεν ενέδιδε στις σεξουαλικές ορμές ενός καθημερινού ανθρώπου, όντας ένα εναλλακτικό παράδειγμα αθλητή. Οι συμπαίκτες του, στους Λέικερς κυρίως, τού σκάρωναν κατά καιρούς διάφορες φάρσες στα ταξίδια τους, προσπαθώντας να τον δελεάσουν και να τον ρίξουν στα δίχτυα του πληρωμένου έρωτα. Ουδέποτε όμως ο εγκρατής Γκριν ενέδωσε στους πειρασμούς που τον περικύκλωναν και σαν άλλες Σειρήνες ήθελαν να τον παρασύρουν.

Είχε από το 1989 συστήσει Μη Κερδοσκοπικό Οργανισμό για την Εγκράτεια, τον οποίο στήριζε με μεγάλα ποσά. Σκόπευε η πρώτη σωματική επαφή του να είναι αφότου βρει τη σύντροφο της ζωής του και τη νυμφευτεί. Συνέβη το 2002 με τη Βερονίκ και έλειψαν δύο μήνες σε ταξίδι του μέλιτος, γυρνώντας τον κόσμο. "Ήταν οι δύο πιο υπέροχοι μήνες", ομολόγησε μετά.

Είχε ήδη σταματήσει την καριέρα του. Ήταν ήδη ο ρέκορντμαν αδιάλειπτων παρουσιών στο ΝΒΑ (με 28.6 λεπτά κατά μέσο όρο) και τρεις φορές πρωταθλητής με τους Λέικερς (1988, 1989, 2000). Ήταν ήδη 38 ετών. Αλλά όπως συνήθιζε να λέει με σοφία "αξίζει πάντα να περιμένεις". Ό,τι κι αν είναι αυτό.