Ο Φάμπιο Κουαλιαρέλα αναστήθηκε όταν συνελήφθη ο stalker του

Δεν ήταν επιλογή του να αφήσει τη Νάπολι. Έπρεπε να το κάνει. Δεν μπορούσε όμως, να εξηγήσει τους λόγους. Του είχαν απαγορεύσει να αποκαλύψει την παραμικρή λεπτομέρεια, για την περιπέτεια που πέρασε για μια πενταετία. Διάστημα ένας stalker κόντεψε να του διαλύσει τη ζωή, όπως είχε κάνει με διάφορα άλλα ‘θύματα’ του.

Ο Φάμπιο Κουαλιαρέλα ντίλαρε τα χαρτιά που είχε στα χέρια του. Έχασε πράγματα, πριν κερδίσει ξανά την καριέρα του. Πάντα με το Νο27, τον αριθμό που φορά στη μνήμη ενός φίλου του από τις ακαδημίες: του Νικολό Γκάλι, γιου του πρώην γκολκίπερ της Νάπολι και της Μίλαν, Τζιοβάνι. Ο Γκάλι πέθανε το 2001, σε δυστύχημα. Ο Κουαλιαρέλα δεν τον ξέχασε ποτέ.

Όπως δεν ξέχασε ποτέ να βάζει γκολ. Όχι από αυτά που σουτάρεις και… μέσα. Τα δικά του, τα έξυπνα, αυτά που δεν περιμένει κανείς και αφήνουν άναυδο τον κόσμο.

Το momentum ήταν τέτοιο που φλέρταρε με ρεκόρ που υπάρχει από τη σεζόν 1994-95. Αν σκόραρε στο ματς με την Σαμπντόρια θα γίνονταν 11 τα σερί τα παιχνίδια που παραβιάζει την αντίπαλη εστία. Κάτι που ‘χει κάνει μόνο ένας έως τώρα, στην ιστορία της Serie A: ο Μπατιστούτα. Το έκανε και πια είναι ο νέος κάτοχος αυτής της επίδοσης, με την ευκαιρία να διευρύνει περισσότερο την κυριαρχία του.

Προς το παρόν, ο 35χρονος Ιταλός είναι ο πρώτος σκόρερ της ιταλικής λίγκας, με 14 γκολ στο σύνολο. Μαζί με τον Σαπάτα και τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Τα 12 τα ‘χει βάλει στα δέκα τελευταία ματς, αρχής γενομένης από τη συνάντηση με τη Μίλαν στα τέλη του Οκτώβρη. Ακολούθησαν οι Τορίνο, Τζένοα, Λάτσιο, Πάρμα, Έμπολι, Κίεβο, Γιούβε και Φιορεντίνα -ναι, σε κάποια έβαλε από δυο γκολ.

Δεν είναι πρώτος που άνθησε ως σκόρερ, μετά τα 30 (υπάρχουν οι Ντελ Πιέρο και Τότι πριν εκείνου). Είναι όμως, αυτός που κατάφερε να βρει το μυαλό του και μετά την καριέρα του, έπειτα από πέντε εφιαλτικά χρόνια στα οποία καθημερινά ανησυχούσε για τη ζωή των αγαπημένων του και του ιδίου.

Είχε ένα πολύ συγκεκριμένο παιδικό όνειρο

Η Castellammare di Stabia είναι μια κοινότητα που ανήκει στη Νάπολη -πάνω στον κόλπο, 30 χιλιόμετρα νοτιανατολικά από το κέντρο της πόλης. Εκεί γεννήθηκε ο Φάμπιο Κουαλιαρέλα, το 1983. Εκεί έπαιξε για πρώτη φορά ποδόσφαιρο με τους φίλους του και εκεί ονειρεύτηκε, για πρώτη φορά, τον εαυτό του να φορά τη φανέλα της Νάπολι.

Το όνειρο δεν ήταν γενικό, αλλά λεπτομερές, όπως είχε αποκαλύψει στο The Bleacher Report, το 2017. ” Φανταζόμουν να μπαίνω στο γήπεδο, ως αναπληρωματικός σε σημαντικό παιχνίδι, να νιώθω την αγωνία των φιλάθλων, ενώ στο ρολόι δεν έμεναν παρά λίγα λεπτά“. Και ναι, το όνειρο ολοκληρωνόταν με εκείνον να σκοράρει και να διαμορφώνει αποτέλεσμα “ με προσπάθεια που θα συγκρινόταν μόνο με γκολ του Μαραντόνα. Έβαζα λέει, ένα τρελό γκολ, από μακριά, με βολέ που θα ξεσήκωνε τους οπαδούς“.

Όταν ο Μαραντόνα οδηγούσε τη Νάπολι στο τελευταίο της πρωτάθλημα, ο Κουαλιαρέλα ήταν 7 χρόνων. Ο θρύλος του παγκοσμίου ποδοσφαίρου ήταν ο μόνος για τον οποίον οι οπαδοί έγραψαν τραγούδι, μέχρι τον Κουαλιαρέλα.

Ο πρόλογος της ιστορίας γράφτηκε στην τοπική Gragnano, από όπου έφυγε στα 10 για την Τορίνο. Έξι σεζόν αργότερα, έκανε με αυτήν τη φανέλα το ντεμπούτο του στη Serie A (στις 14/5 του 2000, στο 2-1 επί της Πιατσέντσα). Το 2002 δεν είχε χώρο το ρόστερ για εκείνον και δόθηκε, ως δανεικός στη Φιορεντίνα. Τότε η ομάδα έπαιζε στη Serie C2. Σε δώδεκα παιχνίδια, έβαλε μόνο ένα γκολ, πριν ο προπονητής παύσει το δανεισμό και η Τορίνο τον στείλει στην Κιέτι (Serie C1). Έμεινε εκεί για άλλη μια σεζόν (2003-04), στην οποία σκόραρε 17 γκολ σε 32 παιχνίδια.

Όταν έφυγε για να επιστρέψει στη βάση του, το 2004 είχε 19 τέρματα σε 43 συμμετοχές. Η Τορίνο τότε (2004-05) έπαιζε στη Serie B. Βρήκε τη θέση του στη βασική ενδεκάδα και είχε συνεισφορά στην πρόκριση στη Serie A. Μόνο που τότε ήταν που η Τορίνο πτώχευσε και εκείνος, ως ελεύθερος πια έπρεπε να βρει αλλού δουλειά. Τον προσέγγισε η Άσκολι και τον έκλεισε (μάνι, μάνι φτάσαμε τις τέσσερις ομάδες στην Ιταλία).

Στις 21/12 του 2005 παραβίασε για πρώτη φορά, δίχτυα της κορυφαίας ιταλικής κατηγορίας (1-0, επί της Τρεβίζο). Το καλοκαίρι του 2006 είχε έλθει η ώρα για μια ακόμα μετακόμιση: πήγε στην Ουντινέζε, που αμέσως πούλησε το 50% των δικαιωμάτων του στη νεοφώτιστη Άσκολι -στο πλαίσιο συνεργασίας των ιδιοκτησιών.

Τον Ιούνιο του 2006, η Ουντινέζε πήρε πίσω τα δικαιώματα, για ποσό που δεν έγινε γνωστό. Και μετά τον πούλησε στην Σαμπντόρια -σε συμφωνία που αφορούσε και τον Σαλβατόρε Φότι. Εν τοιαύτη περιπτώσει, στην ομάδα της Τζένοα άρχισε να σκοράρει τα γκολ που θα γίνονταν σήμα κατατεθέν του: τα τρελά, τα θεαματικά, αυτά που γουστάρει ο κόσμος.

Η φήμη του ξεπέρασε τα στενά σύνορα της Ιταλίας, όπως η Ουντινέζε έδινε 7.5 εκατ. ευρώ για να τον πάρει -πίσω- το 2007. Έκανε νωθρό ξεκίνημα, πριν συνδυαστεί με τον Αντόνιο Ντι Νατάλε, δώσει 12 γκολ (2007-08) και πάρει πρόσκληση για την εθνική -του UEFA Euro 2008. Την αγωνιστική περίοδο 2008-09 έφτασε τα 21 τέρματα, σε όλες τις διοργανώσεις, με την παρέα του να φτάνει στους “8” του UEFA Cup.

Την 1η Ιουνίου του 2009 είχε έλθει η στιγμή να γίνει το παιδικό όνειρο πραγματικότητα: υπέγραψε στη Νάπολι πενταετές συμβόλαιο, για 18 εκατ. ευρώ. Σύντομα το όνειρο έγινε εφιάλτης. Αρχικά εκτός γηπέδων και μετά εντός.

Ως δίδυμο με τον Εζέκιελ Λαβέτσι και τον επιθετικό μέσο Μάρεκ Χάμτσικ παρήγαγε 11 γκολ στη χρονιά που η Νάπολι κέρδισε την πρόκριση της στο UEFA Europa League, ως έκτη της Serie A. Μετά χάθηκε. Αντικαταστάθηκε, εξαφανίστηκε και τον Αύγουστο του 2010 ανακοινώθηκε η μεταγραφή του -αρχικά ως δανεικού και μετά μόνιμα- στη Γιουβέντους.

Ο λαός της Νάπολι ξέσπασε και τα “είσαι προδότης” έδιναν και έπαιρναν. Δεν μπορούσε καν, να γυρίσει στο πατρικό του, όπου έμενε στο παιδικό του δωμάτιο, έως μεγάλη ηλικία και συναναστρεφόταν με τους παιδικούς του φίλους

Ένας από αυτούς τους φίλους, ήταν ο Giulio De Riso (Τζούλιο ντι Ρίζο), ιδιοκτήτης καταστήματος κινητής τηλεφωνίας στον κεντρικό δρόμο της Castellammare di Stabia. Σε μια από τις επιστροφές του, το 2006 ο Κουαλιαρέλα του ‘χε πει πως είχε την αίσθηση ότι κάποιος έχει χακάρει το email του.

Ο ειδικός τού συνέστησε άνθρωπο που μπορούσε να τον βοηθήσει. Μήνες μετά, έλαβε έγγραφα στα οποία τον κατηγορούσαν για συνεργασία με την Camorra. Γείτονας του ντι Ρίζο του γνώρισε τον γαμπρό του, ο οποίος ήταν υψηλά ιστάμενος στην ταχυδρομική αστυνομία (υπεύθυνη για την αστυνόμευση ταχυδρομικών και τηλεπικοινωνιακών συστημάτων), επικεφαλής στον τομέα των ταχυδρομικών απατών και του cybercrime. Τον είχε συνοδεύσει και στην αστυνομία, για να καταθέσει μήνυση κατ’ αγνώστων. Του ‘χε φερθεί τόσο καλά που έγιναν φίλοι.

Όταν ο ντι Ρίζο άρχισε να λαμβάνει απειλητικά -γραπτά- μηνύματα, ο φίλος του -ονόματι Ραφαέλε Πίκολο- ήταν πάλι, αυτός που τον βοήθησε να κάνει τα δέοντα. Ήταν και εκείνος που έκανε reset στο κινητό του ντι Ρίζο.

” Μόλις ήλθε ο Φάμπιο να μου πει το πρόβλημα που ‘χε προκύψει, του είπα ‘έχω τον κατάλληλο άνθρωπο για να σε σώσει’ και του γνώρισα τον Ραφαέλε“, δήλωσε ο ντι Ρίζο στο The Bleacher Report.

Ποιο όμως, ήταν το πρόβλημα

Ο Κουαλιαρέλα είχε stalker, έναν τύπο που τον παρακολουθούσε για χρόνια, από όταν ήταν στη Σαμπντόρια, ήξερε πού ήταν ανά πάσα στιγμή και ό,τι τον αφορούσε. Του έστελνε μηνύματα πως είναι ναρκομανής, μέλος της Camorra. Ανώνυμα. Τακτικότατα. Τα αγνοούσε, όπως και τα γράμματα που λάμβανε με αντίστοιχο περιεχόμενο. Είχε σκεφτεί πως πρόκειται για κάποιον τρελό. Δεν θα τον άφηνε να τον επηρεάσει.

Δυόμιση χρόνια μετά, τον Ιούλιο του 2009 ο παίκτης υπέγραψε στη Νάπολι. Η πόλη γιόρταζε, μαζί της και οι camorristi, γιατί ένα παιδί της περιοχής, ένας γιος της περιοχής θα αγωνιζόταν στην ομάδα της περιοχής. Κάθε φορά που σκόραρε, φιλούσε το σήμα. Θυμόταν το παιδικό του όνειρο. Αισθανόταν ευγνώμων. ” Αισθανόμουν σαν φαν που σηκώθηκε από την εξέδρα των οργανωμένων και σκόραρε για την ομάδα του. Δεν υπήρχε καλύτερο συναίσθημα“.

Ώσπου δεν υπήρχε γενικά, συναίσθημα. Μόνο ένα μούδιασμα. Ο ποδοσφαιριστής λάμβανε μηνύματα με αριθμούς και γράμματα, σαν κωδικούς. Είχε σκεφτεί πως είναι ιοί. Έδωσε το κινητό του στον Πίκολο για να το ‘καθαρίσει’. Ο καθ’ ύλην αρμόδιος έκανε και σχετική αναφορά στο τμήμα του cybercrime. Για να τον ευχαριστήσει, ο Κουαλιαρέλα του έδινε εισιτήρια για τα παιχνίδια και φανέλες με την υπογραφή του.

Άλλαξε αριθμό και τα μηνύματα σταμάτησαν. Όχι όμως, και η παρενόχληση που αφορούσε πια μόνο γράμματα που λάμβανε στο πατρικό του. Αυτή τη φορά είχαν και φωτογραφίες με γυμνά ανήλικα κορίτσια και την κατηγορία πως ήταν παιδόφιλος.

Για καιρό οι γονείς του δεν του είχαν πει τίποτα, ώστε να τον προφυλάξουν. Για να μπορεί να επικεντρωθεί στη δουλειά του. Ώσπου το πράγμα έφτασε στο και μη παρέκει και τον ενημέρωσαν. Για όλα. Ο Πίκολο ήταν και πάλι εκεί να βοηθήσει. Αποφάσισε να ερευνήσει ο ίδιος το θέμα, υπό άκρα μυστικότητα. Για το διάστημα που θα έψαχνε να βρει τον θύτη, ο παίκτης δεν θα έπρεπε να πει κουβέντα για την περιπέτεια του.

Είχε πει στη μητέρα μου να μην πιάνει τα γράμματα με γυμνά χέρια και να του τα παραδίδει σε πλαστική σακούλα. Ήταν σαν να ζούμε επεισόδια του CSI.

Υπήρχαν και νέες κατηγορίες: ότι στήνει παιχνίδια. Ένα γράμμα είχε ως παραλήπτη τον πατέρα του. Στο περιεχόμενο του φακέλου υπήρχε μια φωτοτυπία φέρετρου, με τη φωτογραφία του γιου του πάνω και γραμμένη τη φράση ‘ο γιος του Βιτόριο σύντομα θα δολοφονηθεί’.

Ο stalker δεν άργησε να βρει και το νέο τηλεφωνικό αριθμό του Κουαλιαρέλα. Οι απειλές κατά της ζωής του έγιναν καθημερινό φαινόμενο. Στέλνονταν στον ίδιο, αλλά και τους γονείς του. Σε πολλά από τα γράμματα, ο αποστολέας φάνηκε να γνωρίζει πολλά για την προσωπική ζωή του παίκτη. Πράγματα που γνώριζαν μόνο οι φίλοι του. Ο Πίκολο επέμενε ότι δεν έπρεπε να πουν λέξη, σε κανέναν. Και το γεγονός ότι ο Κουαλιαρέλα ήταν αθώος, δεν τον καθησύχαζε.

Οι ενοχλήσεις ήταν τόσο συχνές και τόσο έντονες που είχαν επηρεάσει την καθημερινότητα του. ” Το μυαλό μου ήταν αλλού, δεν ήμουν συγκεντρωμένος στο ποδόσφαιρο και όσα έπρεπε να κάνω. Πάντα ένιωθα πως είμαι σε κίνδυνο. Δεν αισθανόμουν ασφαλής. Με είχε καταβάλει η ιστορία“.

Όπως είπε, έκλαψε πολλές φορές. Υπέφερε. Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί κάποιος να του συμπεριφέρεται έτσι. Φοβόταν για την οικογένεια του, τους γονείς του, τα αδέλφια του, τα ξαδέλφια του. Ένιωθε ένοχος που όλοι ανησυχούσαν για τη ζωή τους. ” Αλλά δεν είχα κάνει κάτι κακό“, επέμενε.

Ο πρόεδρος της Νάπολι, Aurelio De Laurentiis του είπε πως θα ήθελε να μιλήσουν. Μόνο που ο Κουαλιαρέλα δεν μπορούσε να του πει τι περνούσε. Είχε υποσχεθεί να μην αποκαλύψει το παραμικρό, ενόσω η έρευνα του Πίκολο ήταν σε εξέλιξη. Ώσπου εστάλησαν γράμματα στο αφεντικό, στα οποία αναφερόταν πως ο παίκτης του είναι παιδόφιλος και μέλος της μαφίας.

Από εκεί που μου τηλεφωνούσε κάθε μέρα, αγωνιώντας για την κατάσταση μου, μετά τις επιστολές μου πρότεινε να φύγω από το σπίτι μου. Αφότου τα είπαμε στο γραφείο του, δεν επικοινώνησε ποτέ ξανά μαζί μου

Ως bianconero ξαναβρήκε το δρόμο προς τα αντίπαλα δίχτυα. Για τους συντοπίτες του, όμως ήταν ένας προδότης. Ένας σιχαμένος. Ήθελε να τους μιλήσει, να τους εξηγήσει ότι δεν τους άφησε για τα χρήματα. Δεν μπορούσε. Οι συγγενείς του απέκτησαν ένα επιπλέον πρόβλημα: εκτός των απειλών για τη ζωή τους (ναι, ο stalker συνέχιζε ακάθεκτος το έργο του), είχαν και τις ύβρεις των πονεμένων φιλάθλων ” που αγαπούν μέχρι θανάτου και μισούν μέχρι θανάτου” όπως λένε οι Ultras.

” Το μυαλό μου ήταν πάντα κοντά τους. Έκαναν προπονήσεις και σκεφτόμουν τι να περνούν” είπε πέρυσι, αφότου άρχισε η δίκη. Βλέπεις, ο άνθρωπος που ‘χε εμπιστευτεί ο Κουαλιαρέλα για την έρευνα, ήταν ο stalker, όχι μόνο εκείνου αλλά και πολλών άλλων VIP. Κάθε φορά που ο ποδοσφαιριστής εξέφραζε τη δυσφορία του για τη συνέχιση του δράματος, εκείνος τον διαβεβαίωνε πως είναι κοντά στη λύση του μυστηρίου. Και ζητούσε περισσότερα εισιτήρια, περισσότερες υπογεγραμμένες φανέλες.

Ένα απόγευμα, ο πατέρας του Φάμπιο, Βιτόριο ζήτησε να συναντηθεί με τον Πίκολο. Στο ραντεβού ειπώθηκε ότι ο stalker έχει καταλάβει το ρόλο του ερευνητή και ότι θα έπρεπε να εξαφανιστεί, για κάποιο διάστημα, ώστε να μην τον εντοπίσει. Είπε και ότι είχε λάβει σχετικά γραπτά μηνύματα. Ο Βιτόριο ζήτησε να τα δει. Ο Πίκολο του είπε πως τα ‘χε σβήσει. ” Εκείνη τη μέρα ο πατέρας μου, μου τηλεφώνησε και μου είπε ότι πίσω από όλα κρυβόταν ο Πίκολο“.

Δεν τον πίστεψε. Λίγους μήνες μετά, χωρίς να το θέλει άφησε να εννοηθεί τι περνά σε τσακωμό που είχε με τον πατέρα του, ενώπιον τρίτου: ενός δικηγόρου της περιοχής και πρώην μέλος των Ultras της Νάπολι, του Giovanni Barile. Από σπόντα ο Μπαρίλε τα έμαθε όλα και είχε να διηγηθεί μια δική του ιστορία.

Είχε κάνει μαύρη και τη ζωή της γυναίκας του

Κάτι που είχε ζήσει πέντε χρόνια νωρίτερα εκείνος. Άρχισαν να συγκρίνουν απειλές και γράμματα. Εκείνος γνώριζε τον Πίκολο από τα 14. “Ήταν ένα ντροπαλό παιδί, που δεν είχε φίλους”. Στα 50 τους τον ήξερε ως σύζυγο μιας συνεργάτιδας του και πατέρα δυο παιδιών.

” Το 2005 είχαμε αρχίσει να παίρνουμε στη δουλειά, γράμματα στα οποία η Simona, γυναίκα του Πίκολο, αναφερόταν ως πόρνη. Υπήρχαν και κατηγορίες για εξωσυζυγικές σχέσεις, μαζί με πολλά άλλα“. Αργότερα αποδείχθηκε ότι εκείνη την περίοδο το ζευγάρι ήταν σε διάσταση. ” Και φυσικά η Σιμόνα δεν υποψιάστηκε πως ήταν ο σύζυγος της πίσω από όλα. Τουναντίον, ζήτησε τη βοήθεια του“. Ακολούθησαν κατηγορίες για τον ίδιο τον Μπαρίλε, ίδιες με αυτές του Κουαλιαρέλα.

” Ο Πίκολο με είχε καθησυχάσει ότι κάνει σχετική έρευνα. Δεν είχε καρπούς και σύντομα χώρισα” εξήγησε, πριν καταλήξει στο ότι το 2010 έβγαλε άκρη: κατάλαβε πως πίσω από όλα ήταν ο Πίκολο, όταν εκείνος επικαλέστηκε τον Δήμαρχο της περιοχής για μια εις βάρος του καταγγελία. ” Πήρα τον Δήμαρχο τηλέφωνο, για να ρωτήσω τι ακριβώς είχε συμβεί. Δήλωσε άγνοια. Τότε τα κατάλαβα όλα“. Επισκέφτηκε τον πρώην συμμαθητή του και τον απείλησε να σταματήσει, αλλιώς θα πήγαιναν στα δικαστήρια. ” Δεν παραδέχθηκε ποτέ τι είχε κάνει“, αλλά εξαφανίστηκε.

Όταν τα διηγήθηκε όλα αυτά στην οικογένεια του Κουαλιαρέλα, επικρατούσε νεκρική σιγή. Στο τέλος, αποφασίστηκε να γίνει καταγγελία στην αστυνομία. Την έρευνα ανέλαβε ένας πρώην συνεργάτης του Πίκολο. Είπε σε όλους πως χρειάζονταν περισσότερα στοιχεία. Τους είπε και πώς θα τα συγκεντρώσουν.

Είχαν περάσει τέσσερα χρόνια από όταν ο Φάμπιο δέχθηκε την πρώτη απειλή, όταν ο πατέρας του κάλεσε τον πρωταγωνιστή του εφιάλτη για φαγητό. Του είπε πως θέλει να μάθει, αν υπάρχει κάποια εξέλιξη στην έρευνα. Είχε κρύψει στο εσώρουχο του μαγνητόφωνο. Του είπε πως ο Ντε Ρίζο βοηθούσε τον γιο του. Ο Πίκολο τού απάντησε ότι ο Φάμπιο δεν θα έπρεπε να μιλάει σε ύποπτο έρευνας, για σχέση με τη μαφία. Συνέχισε την ιστορία του.

Τρεις μήνες αργότερα, το Νοέμβριο του 2010 έγινε η σύλληψη του Πίκολο. Αυτά που βρήκαν στον ηλεκτρονικό υπολογιστή του σπιτιού του ήταν τρομακτικά. Είχε κάνει το βίο αβίωτο σε πολλούς, επί σειρά ετών.

Ο Κουαλιαρέλα είχε πια τη δυνατότητα να συγκεντρωθεί ξανά στη δουλειά του. Όταν πια μπορούσε να αποκαλύψει τι συνέβη, τόνισε πως ” αν δεν είχε προκύψει αυτή η ιστορία, ακόμα θα έπαιζα στη Νάπολι. Προσπαθούσα πάντα, να τους δείχνω τι σημαίνουν για εμένα -δεν πανηγύριζα τα γκολ-, αλλά δεν τα κατάφερα. Άφησα ανολοκλήρωτες δουλειές“.

Μόλις έμαθαν οι οπαδοί τι είχε συμβεί, έσκισαν τα πανό στα οποία τον έβριζαν και έφτιαξαν άλλα. Αποθέωσης

Στις 15 αυτού του Γενάρη άρχισε η δίκη του Ραφαέλε Πίκολο. Ο Κουαλιαρέλα τον πήγε στα δικαστήρια, για την πενταετή περιπέτεια στην οποία τον υπέβαλε και είχε ως συνέπεια να αφήσει την αγαπημένη Νάπολι σε ένα χρόνο, να παίξει στη Γιουβέντους για τέσσερις σεζόν, για δυο στο Τορίνο και από το 2016 στη Σαμπντόρια.

Άπαξ και απαλλάχθηκε από τον τύπο που παρουσιάστηκε ως φίλος και εξελίχθηκε σε εφιάλτης, κάνει διαδοχικά ρεκόρ, με τέρματα που γίνονται viral. Πέρυσι τελείωσε με 19 γκολ. Στο Νο1 της προσωπικής του λίστας είναι τα 21, με την Ουντινέζε (2008-09). Θυμίζω ότι φέτος βρίσκεται στα 10. Δες ένα.

Και η ιστορία συνεχίζεται.

Photos: Associated Press