Μαρκ Βιβιάν Φοέ: Το "πρώτο" αίμα

Του Γιώργου Μυλωνά

Το Κύπελλο Συνομοσπονδιών δεν είναι η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική διοργάνωση του πλανήτη, αλλά για κάποιον που ζει για το ποδόσφαιρο -όπως εγώ στα 19 μου- το συγκεκριμένο τουρνουά εν μέσω ποδοσφαιρικής ξηρασίας (βλ. μέσα Ιούνη) έμοιαζε με τρεχούμενο, γάργαρο νερό.

Το 2003, τη διοργάνωση μετέδιδε το “Άγιο”, ελεύθερο, Eurosport, όπως ευτυχώς έκανε με κάθε ποδοσφαιρική “χιπστεριά” (βλ. Παγκόσμιο κύπελλο U-19, Κόπα Άφρικα, Παγκόσμιο γυναικών). Δεν θυμάμαι ούτε ποιες ομάδες συμμετείχαν, ούτε ποια το πήρε. Το μόνο που θυμάμαι είναι να παρακολουθώ ένα ματς του Καμερούν με την κάμερα ξαφνικά να σταματάει να ακολουθεί την μπάλα και να πηγαίνει στο κέντρο του γηπέδου όπου ο Φοέ βρισκόταν σωριασμένος στο έδαφος.

Αμηχανία. Τι μπορεί να έχει συμβεί; Δεν ήταν όπως σήμερα που δυστυχώς είμαστε εξοικειωμένοι με την εικόνα ενός ποδοσφαιριστή που χάνει τις αισθήσεις του. Τότε, δεν σου περνούσε από το νου ότι μπορεί να είχε πεθάνει. Και γιατί να σου περάσει κάτι τέτοιο από το μυαλό; Δεν υπήρχε καμία λογική. Ή έστω αυτό ίσχυε στο εφηβικό μου μυαλό.

Ο Φόε και ο πόλεμος στον Κόλπο

Τώρα που το σκέφτομαι ξανά και διαβάζοντας το παλιότερο αφιέρωμά μας " πεθαίνοντας στον αγωνιστικό χώρο", η περίπτωση Φοέ ήταν κάτι σαν τον πόλεμο του Κόλπου στις αρχές της δεκαετίας του 90'. Προφανώς, πόλεμοι γίνονταν από την αρχαιότητα, όπως υπήρχαν και καταγεγραμμένοι θάνατοι αθλητών στον αγωνιστικό χώρο από τα τέλη της δεκαετίας του 1880, κανείς όμως δεν τους είχε μεταδώσει ζωντανά.

Οι λάμψεις από τους αμερικάνικους Τόμαχοκ που έσκαγαν πάνω στα κτίσματα της Βαγδάτης το 1991 μεταδίδονταν ζωντανά από τα ιδιωτικά κανάλια της εποχής, βάζοντας τον πόλεμο μέσα στο σπίτι μας. Τον έκαναν να μοιάζει με τον πρώτο πόλεμο της ιστορίας. Κάπως έτσι και με τον Φοέ. Η ζωντανή μετάδοση του θανάτου του κατά τη διάρκεια του Κολομβία-Καμερούν, τον έβαλε στο σπίτι μας. Τον έκανε να μοιάζει με τον πρώτο αθλητή της ιστορίας που έχασε τη ζωή του εντός αγωνιστικού χώρου.

Κυνισμός και ύβρις

Από τότε δυστυχώς, υπήρξαν πολλά αντίστοιχα περιστατικά με αποτέλεσμα όχι μόνο να έχουμε γίνει χοντρόπετσοι, όπως και με τις x βόμβες που "προσγειώνονται' καθημερινά σε κατοικημένες γειτονιές της Δαμασκού, αλλά πολλές φορές να γινόμαστε ασεβείς. Ασεβείς, αφού το πρώτο πράγμα, που σκεφτόμαστε πλέον σε ένα θάνατο αθλητή, δεν είναι η τραγικότητα του περιστατικού, αλλά το γεγονός ότι κατά πάσα πιθανότητα προήλθε από ντοπάρισμα ή από τη χρήση κάποιας άλλης παράνομης φαρμακευτικής ουσίας.

Κυνικά έχουν γίνει και τα ΜΜΕ και εμείς οι εκπρόσωποι τους, όπου έχουμε περάσει τους θανάτους των αμάχων σε δεύτερη μοίρα των καθημερινών ειδήσεων, κάτω από τα μνημόνια και τους θανάτους των αθλητών κάτω από την τιμωρία μιας ομάδας λόγω επεισοδίων σε ένα ντέρμπι.

Ο Βιβιάν Φοέ γεννήθηκε σαν σήμερα το 1975 και πέθανε στις 26 Ιούνη του 2003, στα 28 του.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Πεθαίνοντας στον αγωνιστικό χώρο