March Madness: This is Sparta(ns)!
Απέναντι στην πιο διαφημισμένη ομάδα μιας χρήσης (Ντιουκ), το Μίτσιγκαν Στειτ αντιπαρέταξε το κανονικό πρόγραμμα ενός κολεγίου. Και το μπάσκετ νίκησε, για να χαρεί και ο... παντοτινός Spartan Μάτζικ Τζόνσον. Ο Γιάννης Φιλέρης γράφει στο Ζαν Πρες για την ιστορική πρόκριση του κόουτς Ιζο και των παικτών του στο Final Four.
Το χαμόγελο του Μάτζικ Τζόνσον στην κατάμεστη αρένα της Ουάσιγκτον τα έλεγε όλα, αμέσως μετά από το περιπετειώδες φινάλε και τη νίκη του Μίτσιγκαν Στέιτ κόντρα στο Ντιουκ (68-67). Οι Σπάρτανς πανηγύριζαν την πρόκρισή τους στο Final Four του NCAA και ο Μάτζικ θυμόταν τα νιάτα του.
Από το 1979, όταν δηλαδή αυτός έπαιζε στο Μίτσιγκαν Στέιτ και στον τελικό επικρατούσε του Ιντιάνα Στέιτ του Λάρι Μπερντ, έχουν περάσει 40 χρόνια. Παρόλα αυτά, εκείνο το ματς σηματοδότησε τον πρώτο τίτλο στην ιστορία του Μίτσιγκαν Στέιτ (στη 2η παρουσία του σε Final Four) ενώ ακόμη και τώρα παραμένει ο τελικός του NCAA με τη μεγαλύτερη τηλεθέαση όλων των εποχών. Υπολογίζεται ότι τη μονομαχία Μάτζικ – Μπερντ, που αμέσως μετά μεταφέρθηκε στο ΝΒΑ στο επίπεδο Λέικερς – Σέλτικς, παρακολούθησαν 40 εκατομμύρια άνθρωποι!
Υπερήφανος ο Μάτζικ, τουίταρε μετά από τον αγώνα:
Η παρουσία του Μάτζικ, με τα ‘πράσινα’ των Σπάρτανς, πέραν του ότι δικαιώνει όσους λένε ότι η κανονική σου ομάδα στις ΗΠΑ, όταν ασχολείσαι με το μπάσκετ, είναι αυτή που διαλέγεις σε κολεγιακό επίπεδο, επιβεβαίωσε και τη σημασία που έδινε το Μίτσιγκαν σε αυτό το ματς. Η πρόκριση σε ένα Final Four μετά από το 1979 ήρθε άλλες 7 φορές (8 με τη φετινή), αλλά μόνο το 2000 ο τίτλος ξαναπήγε στο Μίτσιγκαν.
Αποκλείοντας το Ντιουκ ωστόσο, η ομάδα του Τομ Ιζο έχει κάθε λόγο να αισιοδοξεί ότι την ερχόμενη εβδομάδα στη Μινεάπολις θα μπορέσει να φτάσει στην κατάκτηση του 3ου τροπαίου στην ιστορία της.
Το Τέξας Τεκ, που αντιμετωπίζει στον ημιτελικό (4/7), δεν αποτελεί αμελητέα ποσότητα, ούτε βέβαια το ζευγάρι του άλλου ημιτελικού ( Βιρτζίνια-Όμπορν), αλλά όπως και να’ χει, εκτός κάδρου βρίσκεται η ομάδα των ‘αστέρων’.
Ο αποκλεισμός του Ντιουκ απασχόλησε περισσότερο τα μέσα ενημέρωσης στις ΗΠΑ, γιατί όλοι περίμεναν ότι οι 3 υποψήφιοι για να μπουν στο top-5 του φετινού draft (o σίγουρος νο 1 φοβερός και τρομερός Ζάιον Γουίλιαμσον συν τους RJ Μπάρετ και Καμ Ρέντις), μαζί με τους συμπαίκτες τους και τον Μάικ Σιζέφσκι στον πάγκο, θα ήταν η ατραξιόν του φετινού Final Four.
(Ο κόουτς Ιζο με το διχτάκι – λάφυρο, από τη μεγάλη νίκη)
Να φανταστείτε τη διαφορά, μέχρι πρότινος κανείς από το Μίτσιγκαν δεν συμπεριλαμβανόταν στις προβλέψεις για τους 30 καλύτερους στο φετινό draft. Συν τοις άλλοις, μέχρι την Κυριακή, ο κόουτς Ιζο, απέναντι στον Σιζέφσκι μετρούσε μόλις μία νίκη σε 10 αγώνες. “Εντάξει, είναι πολύ μεγάλη η νίκη, αλλά το σκορ παραμένει στο 2-11”, δήλωνε ο ίδιος μετά από το ματς, με αρκετή δόση μετριοφροσύνης. H αλήθεια είναι ότι, σε αντίθεση με τον Σιζέφσκι, προτιμούσε πάντα να εργάζεται με άλλου είδους παίκτες, που ανακάλυπτε στα σχολεία.
Όλα τα προγνωστικά πήγαν περίπατο για να αποδειχθεί ότι το κολεγιακό μπάσκετ παραμένει αυθεντικό, επιβραβεύοντας τα κανονικά προγράμματα και όχι τους διάττοντες αστέρες που παίζουν μια χρονιά και την επόμενη κάνουν καριέρα επαγγελματία.
Όπως έγραψε και ο συνάδελφος Δημήτρης Καρύδας
Έχει δίκιο. Μπορεί η έξωση του Γουίλιαμσον από το Final Four να είναι ένα πλήγμα για τη δημοφιλία του σπορ, καθώς το σόου στη Μινεάπολις θα απασχολήσει αποκλειστικά το μπασκετικό κοινό, ωστόσο, όποιος είδε το παιχνίδι θα συμφώνησε ότι πέρασε η πιο δουλεμένη ομάδα, αυτή που έδειξε χαρακτήρα και είχε τις απαντήσεις ακόμη κι όταν ο αντίπαλος έβγαζε στο παρκέ δύναμη και ποιότητα.
Μπορεί το Ντιουκ να πέρασε στην κόψη του ξυραφιού και στα προηγούμενα παιχνίδια του να πόνταρε ότι τελικά το ταλέντο και η φυσική δύναμη του Γουίλιαμσον ή έφεση του Μπάρετ στο σκοράρισμα, έφταναν και περίσσευαν, όμως το Final Four δεν είναι αστείο. Ούτε… draft για το ΝΒΑ. Ούτε μετράει το ειδικό βάρος που έχει ο προπονητής. Περνάει πάντα εκείνος που το θέλει περισσότερο, εκείνος που παίζει σαν… άντρας στην κορυφαία στιγμή της κολεγιακής καριέρας του.
(Ο MVP του τελικού της ανατολικής περιφέρειας, Κάσιους Γουίνστον πανευτυχής)
Ο Κάσιους Γουίνστον δεν έχει καν τη φήμη των αντιπάλων του, αλλά όπως είπε ο Σιζέφσκι μετά από τον αγώνα “αυτός ήταν ο καλύτερος γκαρντ που αντιμετωπίσαμε μέχρι τώρα”. Μπορεί ο τριτοετής πλέι-μέικερ να ήταν άστοχος (9/23 σουτ), έβαλε όμως εκείνα που έπρεπε και φυσικά έδωσε και 10 ασίστ. Τον θρίαμβο της ομάδας του σφράγισε ο ίδιος με μια φανταστική κούρσα, 4.7 δευτερόλεπτα πριν από το τέλος. Πήρε την μπάλα στα χέρια του, αλλά δεν κατευθύνθηκε στο καλάθι. Άλλαξε πορεία με το χρονόμετρο να τρέχει μαζί του, ως το τέλος.
“Τώρα δεν πρέπει να αμφιβάλλουμε για τον εαυτό μας. Τώρα, είναι η στιγμή να μην αισθανόμαστε ντροπαλοί σε αυτές τις μεγάλες στιγμές”, δήλωνε μετά από το ματς, επιμένοντας στην προετοιμασία αλλά και τον τρόπο με τον οποίο το Μίτσιγκαν έπαιξε στο ματς.
Δεν το έβαλε ποτέ κάτω, είχε απαντήσεις σε όλα και επιμονή. Ο Κένι Κόινς που ευστόχησε στο καθοριστικό τρίποντο για το 68-66, 35” πριν το τέλος, είχε μέχρι τότε 1/7 σουτ πίσω από τη γραμμή. Άλλος θα το σκεφτόταν αρκετά. Αυτός το… μπουμπούνισε, γιατί ήταν η ώρα των μεγάλων σουτ.
Σε αυτό το παιχνίδι δεν υπήρχε… αύριο. Και ο Ματ Μακουέιντ τρέλανε κόσμο με το αεροπλανικό κάρφωμά του στο 1ο ημίχρονο, αλλά κυρίως με το ακροβατικό των 360 μοιρών, που οδήγησε σε ένα απίθανο λέι-απ α λα Μάικλ Τζόρνταν στο 2ο μέρος: “Δεν ξέρω τι μπήκε μέσα μου και τα έκανα αυτά. Ειλικρινά σας το λέω…”. Θαυμάστε το:
Όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, όταν δηλαδή χάνει το φαβορί, η κουβέντα περιστρέφεται περισσότερο γύρω από την αποτυχία. Ήδη ο Σιζέφσκι ακούει διάφορα, με πολλούς να θέτουν εν αμφιβόλω την προπονητική αξία του! Υπάρχουν διάφοροι ‘περίεργοι’ στο twitter που έτρεξαν να γράψουν κάτι σαν αυτό που τον συγκρίνει με τον Ρόι Γουίλαμς του Νορθ Καρολάινα.
Προφανώς ο Σιζέφσκι απέτυχε. Ήθελε πολύ να πάρει τον τίτλο φέτος. Στα 72 του ξέρει ότι δεν θα έχει πλέον πολλές ευκαιρίες να αυγατίσει τα 5 πρωταθλήματα που έχει κατακτήσει (το τελευταίο το 2015) και να πλησιάσει το αξεπέραστο ρεκόρ του Τζον Γούντεν με τους 10 τίτλους του UCLA. Πού θα ξαναβρεί 3 υποψήφιους για το top-5 του draft όπως φέτος; Πώς θα του προκύψει ξανά ένας νέος Γουίλιαμσον, ένα πραγματικό θαύμα της φύσης δηλαδή; Αυτή η ομάδα, με αυτήν την αποτυχία, θα στοιχειώνει την σπουδαία καριέρα του, που διαρκεί 44 χρόνια.
Εντάξει, το Ντιουκ έχει δει ήδη και την επόμενη μέρα κοιτάζοντας, όπως πάντα, στην ελίτ των γυμνασίων. Αποκλείεται, ωστόσο, να ξαναβρεί μια τέτοια τριάδα ζεστή-ζεστή για να πάρει το πρωτάθλημα
Οι Μπιτλς έπαιξαν και στα υπόγεια
“Είμαι απογοητευμένος, ναι. Περισσότερο για τους παίκτες μου που προσπάθησαν τόσο πολύ”, ψέλλισε ο κόουτς Κ, την ώρα που ο Γουίλιαμσον, φανερά στενοχωρημένος, δεν έκρυβε πως βλέπει το μέλλον του: “Πρέπει να δώσουμε συγχαρητήρια στο Μίτισιγκαν, αλλά είναι πολύ λυπηρό να χάνεις. Πιο λυπηρό να μπαίνεις στα αποδυτήρια και να αντικρίζεις τους συμπαίκτες σου τόσο στενοχωρημένους, ξέροντας ότι είναι και η τελευταία φορά που βρίσκεσαι μαζί τους”.
(Η γκριμάτσα του Μάικ Σιζέφσκι τα λέει όλα)
Το φετινό Ντιουκ, με την παρουσία των 3 σταρ, παρομοιάστηκε με τους… Μπιτλς του μπάσκετ. Όπου κι αν εμφανίζονταν έκαναν πάταγο, ξεσήκωναν τα πλήθη. Με μια διαφορά, ωστόσο. Οι Μπιτλς για να γίνουν … Μπιτλς έφαγαν και μερικά χρόνια στα καταγώγια του Λίβερπουλ ή στα μπαρ του Αμβούργου. Το Ντιουκ ήταν περισσότερο ‘κατασκευασμένο’ παρά πραγματικό συγκρότημα, που είχε φάει τα μούτρα του, είχε δοκιμαστεί στα δύσκολα και κατευθυνόταν με σιγουριά προς την κορυφή. Η σφοδρή αντίσταση του Μίτσιγκαν τους πέτυχε όλους στο… δόξα πατρί. Δείτε και το βίντεο, να πάρετε μια καλή ιδέα…
