Κάτω απ’τη βάση στο Plan A

Ο Θέμης Καίσαρης αναλύει το "αποτυχημένο" αρχικό πλάνο του Γιάννη Αναστασίου, ενώ παράλληλα βάζει καλό βαθμό στο έκτακτο πλάνο του τριφυλλιού που τελικά απέδωσε καρπούς.

29 ΙΟΥΛ 2015

Ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να αισθάνεται τυχερός που νίκησε με 2-1 την Μπριζ στον πρώτο αγώνα στη Λεωφόρο. Το χαμένο πέναλτι του Μπεργκ και η αποβολή του Σάντσεθ θα κάνουν αρκετούς να πουν πως δεν μπορεί να μιλάμε για τύχη που ευνόησε τον Παναθηναϊκό και πως η προσπάθεια του δευτέρου ημιχρόνου ήταν τέτοια που δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχερή η ομάδα του Αναστασίου που νίκησε με 2-1.

Δεν βγήκε το αρχικό πλάνο

Όμως, η αρχική προσέγγιση του αγώνα και η εικόνα των δύο ομάδων στο 11 εναντίον 11 λέει πως τίποτα δεν πήγε καλά για τον Παναθηναϊκό. Το αρχικό πλάνο δεν βγήκε, ούτε και η επιλογή του να ξεκινήσει ο Αντζαγκούν. Ο “κανονικός” Παναθηναϊκός, κι όχι αυτός των “ειδικών συνθηκών”, είχε πρόβλημα τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά, ήταν ασύνδετος πίσω απ’την μπάλα και δέχθηκε τρεις καθαρές φάσεις για γκολ μέσα στα πρώτα 13 λεπτά.

Ναι, στις ειδικές συνθήκες του 2ου ημιχρόνου το πλάνο “να μην δεχθούμε άλλο γκολ” όντως λειτούργησε, οι παίκτες τα πήγαν καλά και δέχθηκαν το απρόσμενο δώρο του δεύτερου πέναλτι, χωρίς να καταφέρουν ποτέ να διεκδικήσουν κάτι περισσότερο απ’το μηδέν πίσω. Τους άξιζε να κρατήσουν το 1-1, πήραν και το πολύ παραπάνω με το 2-1.

Με οδηγό την Ουντινέζε

Η Μπριζ διάβασε καλά τον Παναθηναϊκό. Κάθε ομάδα που σέβεται τον εαυτό της επιλέγει το 3-5-2 όταν απέναντί της έχει ρόμβο. Είναι δεδομένο πως το 3-5-2 δίνει πολλά πλεονεκτήματα απέναντι στο 4-3-1-2 και οι Βέλγοι είχαν και τη δυνατότητα να το διαπιστώσουν στην πρόβα τζενεράλε του Παναθηναϊκού απέναντι στην Ουντινέζε. Σίγουρα αυτός ήταν και ο μπούσουλας της Μπριζ, αφού εκεί τα είδε όλα.

Με το 3-5-2 οι Βέλγοι είχαν έναν παραπάνω στόπερ απ’τους φορ του Παναθηναϊκού, δύο ακραίους μπακ ψηλά για να πάνε πάνω στους “απροστάτευτους” Πράνιτς και Βέμερ και δύο φορ που θα έβαζαν δύσκολα στο δίδυμο Σάντσεθ-Ταυλαρίδη. Το ματς με την Ουντινέζε της υπέδειξε τη διάταξη του 3-5-2, αλλά και τη στόχευση, αφού της έδειξε και τα προβλήματα: κακές αποστάσεις στο κεντρικό δίδυμο του Παναθηναϊκού και γενικά στην τετράδα, κακές επιστροφές ο Πράνιτς, πρόβλημα τοποθετήσεων ο Βέμερ, στόχος στην πίεση ο Κουτρουμπής.

Δεν δικαιολογείται

Ο Παναθηναϊκός δέχθηκε τρεις καθαρές ευκαιρίες για γκολ μέσα στα πρώτα 13’ λεπτά. Η πρώτη ήταν η ελεύθερη κεφαλιά του Ντουάρτε στο 5’ στο ύψος της μικρής περιοχή, η δεύτερη το γκολ και η τρίτη το “δεν χάνεται” πλασέ του Βανάκεν στο 13’. Εκτός της πρώτης, που ήταν σε εκτέλεση κόρνερ, στις άλλες δύο οι τοποθετήσεις και οι κινήσεις των παικτών του Παναθηναϊκού είναι “εγκληματικές”. Ναι, ο Κοτσόλης μίλησε για λάθος συνεννόηση με τον Βέμερ στη φάση του γκολ, αλλά προσεκτική ματιά και στις δύο φάσεις θα μας φανερώσει μια συνολική λειτουργία που δεν δικαιολογείται σ’αυτό το επίπεδο.

Ομαδική αποτυχία στο 0-1

Ξεκινάμε με τη φάση του γκολ. Όπως βλέπετε και στο γράφημα, ο Ζέκα έχει αφήσει ελεύθερο τον αντίπαλο να επιλέξει και να πασάρει με όλη του την άνεση και Σάντσεθ και Πράνιτς έχουν μεταξύ τους μεγάλη απόσταση που στην ουσία “καθοδηγεί” τον αντίπαλο για τον χώρο όπου πρέπει να κινηθεί, την ώρα που ο Κουτρουμπής αφήνει τον παίκτη του να κόψει χωρίς να τον ακολουθήσει αυτός.

Ο Σάντσεθ βγαίνει στο πλάι για να καλύψει και το πρόβλημα δεν είναι πως τελικά βγαίνει η σέντρα. Το πρόβλημα είναι πως Πράνιτς, Ταυλαρίδης, Κουτρουμπής και Βέμερ βρίσκονται στην περιοχή και κανείς δεν μαρκάρει κανέναν. Δείτε στο GIF ξανά και ξανά πως ο Πράνιτς έχει μπει χαμηλά στην περιοχή χωρίς να προσφέρει κάτι, ο Κουτρουμπής έχει αργοπορημένα πάρει το κόψιμο στην περιοχή, αλλά τελικά φεύγει προς τα έξω και αφήνει μόνο του(!) τον αντίπαλο στο πρώτο δοκάρι, ο Ταυλαρίδης κάνει να βγει προς τα έξω αδιαφορώντας για τους δύο φορ που πατάνε στη μικρή περιοχή και ο Βέμερ τελικά δεν έχει ούτε τον παίκτη μπροστά του ούτε αυτόν πίσω του. Ολική, ομαδική αποτυχία, που δεν καλύπτεται απ’το “δεν συνεννοηθήκαμε” του Κοτσόλη με τον Βέμερ.

Κουτρουμπής με ρυθμό δεκαθλητή

Μερικά λεπτά αργότερα, δείτε πως ήρθε το τετ-α-τετ του Βανάκεν και θυμηθείτε τα κενά με την Ουντινέζε. Ο αντίπαλος τερματοφύλακας γεμίζει από πίσω και ο Πράνιτς ανεβαίνει τελείως ανεύθυνα στη σέντρα στη μονομαχία, λες και έχει τη σωματοδομή που θα καθαρίσει τη φάση, λες και είναι μέσος που έχει κι άλλον παίκτη να καλύψει πίσω του στην πλευρά. Χάνει την κεφαλιά, ο Σάντσεθ θα πάει σε δεύτερη μονομαχία και δείτε τις τοποθετήσεις των παικτών την ώρα που ο Ισπανός διώχνει με το κεφάλι. Είναι τεράστια η απόσταση που έχει αφήσει ο Ταυλαρίδης, που δεν δικαιολογείται με τίποτα να βλέπει τον παρτενέρ του και τον αριστερό μπακ να βρίσκονται τόσο πλάγια, τόσα μέτρα μακριά του και να μην συγκλίνει για να κλείσει το κενό.

Ο Σάντσεθ παίρνει την κεφαλιά και διώχνει, οι Βέλγοι παίζουν την μπάλα γρήγορα στο χώρο και βγάζουν κόντρα. Δείτε στο GIF τη συμπεριφορά των υπολοίπων στο απλό γύρισμα απ’το πλάι. Ο Ταυλαρίδης σηκώνει ράθυμα το δεξί πόδι και το αφήνει όταν καταλαβαίνει πως δεν μπορεί να κόψει, ο Βέμερ που πάλι έχει δύο αντιπάλους πηγαίνει στον πρώτο χωρίς να βρει την μπάλα κι έτσι μένει ελεύθερος ο Βανέκεν πίσω του, ενώ ο Κουτρουμπής καταφθάνει τελευταίος, με ρυθμό δεκαθλητή που τερματίζει εξαντλημένος περπατώντας στα 1.500, το τελευταίο αγώνισμα του διημέρου.

Πρόβλημα τοποθετήσεων, λειτουργίας

Δεν χρειάζεται να εστιάσουμε και στις άλλες δύο φάσεις, στα δύο τετ-α-τετ που έβγαλε ο Κοτσόλης, ένα σε κάθε ημίχρονο, με τους αντιπάλους να φεύγουν στην πλάτη της άμυνας. Εδώ εξετάζουμε δύο φάσεις που έγιναν στην αρχή, στα πρώτα 13 λεπτά. Φάσεις όπου δεν γίνεται να μιλάμε για ατομικά λάθη ή για αυτοσυγκέντρωση και απειρία, όπως αρέσκεται συχνά να κάνει ο Αναστασίου και αρκετές φορές έχει δίκιο.

Πρόκειται για φάσεις με συνολικό πρόβλημα. Πρόβλημα πρώτα τοποθετήσεων, αποστάσεων, λειτουργίας, αμυντικών αυτοματισμών και μετά προσόντων, του αν πχ ο Πράνιτς έχει δυνάμεις και επιστροφές να βρίσκεται εκεί που πρέπει ή αν ο Κουτρουμπής έχει την ταχύτητα και τη σωματοδομή να βρεθεί αποτελεσματικά και έγκαιρα σε άλλους χώρους εκτός απ’τα λίγα τετραγωνικά μπροστά το ημικύκλιο.

Κάτω απ’τη βάση στο πιο κρίσιμο τεστ

Εστιάζουμε σ’αυτά γιατί ο Παναθηναϊκός παρουσιάστηκε ανέτοιμος. Και όχι, δεν είναι σκληρό να κρίνουμε μια ομάδα μόνο απ’την ανασταλτική λειτουργία, είναι απλώς λογικό. Γιατί μιλάμε για αγώνες νοκ-άουτ, εκεί που πρώτα θέλεις να είσαι ασφαλής και πειθαρχημένος πίσω. Εκεί κρίνεσαι για τη συνοχή, δεν είναι αγώνας πρωταθλήματος απέναντι σε δεδομένα κατώτερο αντίπαλο να κοιτάξουμε περισσότερο το πως έχεις μάθει να δουλεύεις με την μπάλα και τι αυτοματισμούς βγάζεις μπροστά.

Ο Παναθηναϊκός, με έτοιμο ρόστερ, πιο έμπειρος απ’ το περσινό πάθημα με τη Σταντάρ, μπήκε στον πρώτο του επίσημο αγώνα και πήρε κάτω απ’τη βάση στο πιο κρίσιμο τεστ, αυτό χωρίς την μπάλα. Κι αυτό δεν αλλάζει απ’τον πραγματικά καλό βαθμό που πήρε στις ειδικές συνθήκες του δεύτερου ημιχρόνου.

Με πολύ καλό βαθμό στο έκτακτο πλάνο

Εκεί, ναι, το έκτακτο πλάνο λειτούργησε και ήταν σωστό. Ο Αναστασίου έστειλε τους δέκα παίκτες με ένα 4-3-2, με σαφή εντολή στους Βέμερ και Πράνιτς να μένουν κοντά στην περιοχή, ακόμα και μέσα σ’αυτήν, και στην ομάδα να αφήνει τις σέντρες απ’το πλάι. Ο Λαγός έδωσε όσα δεν έδωσε ο Αντζαγκούν και όλοι τα πήγαν καλύτερα αμυντικά, πολύ απλά γιατί οι χώροι μίκρυναν πολύ και ο καθένας είχε λίγα μέτρα να καλύψει και πολλούς συμπαίκτες γύρω του.

Το ίδιο πλάνο θα μπορούσε να έχει και τον Νίνη μέσα, ώστε ο Παναθηναϊκός να κρατήσει τον καλύτερό του παίκτη στο πρώτο ημίχρονο και να έχει την ελπίδα πως θα γίνει και πιο επιθετικός σ’αυτές τις ειδικές συνθήκες με παίκτη λιγότερο. Ο Αναστασίου προτίμησε να κοιτάξει μόνο το πως δεν θα δεχθεί δεύτερο γκολ, σ’αυτό το κομμάτι τα κατάφερε, παρά τα λάθη του Τριανταφυλλόπουλου, και στάθηκε και τυχερός, αφού πήρε απ’το πουθενά το δώρο με το πέναλτι για το 2-1.

Μόνο αυτός έκανε άσο

Το αποτέλεσμα είναι τεράστιο για τον Παναθηναϊκό, που ήταν η μόνη ομάδα στα προκριματικά του Champions League που έκανε άσο το βράδυ της Τρίτης. Ξέρω πως το τελικό 2-1 και η προσπάθεια που κατέβαλαν οι παίκτες με μειονέκτημα στο 2ο ημίχρονο θα γίνουν αφορμή για επιδοκιμαστικά σχόλια όσον αφορά τη συνολική εικόνα του Παναθηναϊκού και ίσως όλα όσα έγιναν στο πρώτο ημίχρονο αποδοθούν σε ατομικά λάθη, στον Σάντσεθ, κτλ.

Όσοι μας κάνετε την τιμή να μας επισκέπτεστε συχνά ξέρετε πως σ’αυτή τη γωνιά του διαδικτύου προσπαθούμε να μην παρασυρόμαστε απ’το τελικό σκορ. Ο Παναθηναϊκός παίρνει πραγματικά καλό βαθμό στην αμυντική διαχείριση των ειδικών συνθηκών στο 2ο ημίχρονο, αλλά αυτό ήταν το plan Β. Στο plan A ήταν μια ομάδα που μπήκε για να παίξει με την μπάλα σε πρώτο νοκ-άουτ εντός έδρας κι ήταν απαράδεκτη χωρίς αυτήν. Όχι ατομικά, συνολικά.

Καλύτερος στη ρεβάνς

Ο Αναστασίου δήλωσε μετά το ματς πως φάνηκε ποια ομάδα το ήθελε περισσότερο. Αν ήταν προπονητής της Μπριζ είμαι σίγουρος πως θα έλεγε πως αδίκησαν τους εαυτούς τους, πως όλα τους βγήκαν στο πρώτο ημίχρονο όπως τα ήθελαν, πως χτύπησαν με επιτυχία τον αντίπαλο εκεί που είχαν σχεδιάσει και δεν κινδύνευσαν, πως έκαναν δώρα με ατομικά λάθη και πως δεν μπορεί να καταλάβει πως έχασαν από μια ομάδα που στην κανονική ροή του αγώνα είχε μόνο μια τελική στην εστία, το γκολ του Μπεργκ, και άλλες δύο απ’τη βούλα του πέναλτι.

Έχει μια εβδομάδα για να σχεδιάσει έναν Παναθηναϊκό καλύτερο πίσω απ’την μπάλα. Το τελικό 2-1 του δίνει το δικαίωμα να εστιάσει περισσότερο σ’αυτό το κομμάτι, αφού μπορεί να σκεφτεί έναν αγώνα με την ομάδα του πίσω απ’την μπάλα, με τη γνωστή πίεση, να κυνηγάει τις αντεπιθέσεις.