Η τεσσάρα που καθόρισε τη χρονιά

Το Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ 4-0 ήταν ο αγώνας που καθόρισε την περσινή σεζόν για τις δύο ομάδες. Οι ερυθρόλευκοι έκαναν περίπατο μετά απ’αυτό το ματς και ο Δικέφαλος δεν σήκωσε ξανά κεφάλι. Επιστρέφουμε στον τόπο του εγκλήματος για να δούμε πόσο έχουν αλλάξει οι δύο ομάδες σε σχέση με πέρσι. Γράφει ο Θέμης Καίσαρης.

INTIME SPORTS

03 ΔΕΚ 2014

Το περσινό Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ έκρινε τα πάντα και ταυτόχρονα δεν έκρινε τίποτα. Το εμφατικό και άνετο 4-0 των ερυθρόλευκων ήταν στην ουσία η αποτύπωση της περσινής χρονιάς των δύο ομάδων, που δεν άλλαξε με όσα έγιναν μεταξύ τους στο Κύπελλο.

Για τον Ολυμπιακό ήταν το ματς που πιστοποίησε πως πέρσι δεν έπαιζε για τα εγχώρια. Στην Ελλάδα έκανε περίπατο, πέρσι το θέμα ήταν το “έξω”, η πρόκριση στους 16, η αναζήτηση υπέρβασης για τους 8, το πόσα εκατομμύρια θα πωληθούν οι παίκτες που έβγαλε στη βιτρίνα. Για τον Δικέφαλο ήταν ο αγώνας που σήμανε το τέλος των υψηλών προσδοκιών, το φανέρωμα των καλοκαιρινών λαθών και το μήνυμα πως η χρονιά θα πήγαινε στράφι.

Ενόψει της αποψινής κόντρας στο Φάληρο, επιστρέφουμε στον “τόπο του εγκλήματος”, για να θυμηθούμε πως ήταν οι δύο ομάδες στο περσινό ματς και να τις συγκρίνουμε με την εικόνα που έχουν σήμερα.

Ολυμπιακός: Φόρμα

Οι ερυθρόλευκοι πήγαν στο ματς με τον ΠΑΟΚ με τα φρένα σπασμένα. Είχαν εννιά νίκες στο πρωτάθλημα και μόλις μία ισοπαλία, στο Αγρίνιο με τον Παναιτωλικό, ενώ είχαν ήδη νικήσει με 1-0 τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο. Στο Champions League είχαν απαντήσει στην ήττα απ’την Παρί στην πρεμιέρα με νίκη στο Βέλγιο και ισοπαλία/νίκη στους δύο αγώνες με την Μπενφίκα, αποτελέσματα που τους έφεραν αγκαλιά με την πρόκριση στους 16.

Φέτος ο Ολυμπιακός έχει ίδια με πέρσι τα αποτελέσματα με Παναιτωλικό (ισοπαλία) και Παναθηναϊκό (νίκη με 1-0), αλλά έχει χάσει απ’τον Ατρόμητο και έχει φέρει ισοπαλία στην Τρίπολη. Και στο Champions League μπορεί φέτος να ξεκίνησε με μεγάλη νίκη, αλλά η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη και πλέον διατηρεί λίγες ελπίδες για πρόκριση και δεν έχει εξασφαλισμένο το Europa.

Ολυμπιακός: Παίκτες και διάταξη

Πέρσι οι ερυθρόλευκοι είχαν κατέβει με ένα ανοιχτό 4-4-2. Είχαν το δίδυμο των Σάμαρη-Μανιάτη στον άξονα μπροστά απ’αυτό των Σιόβα-Μανωλά στην άμυνα, τους Φουστέρ και Κάμπελ στα άκρα και Μήτρογλου-Σαβιόλα στην επίθεση. Καθαρή αποτύπωση ομάδας που πέταγε φωτιές, με ποιότητα και αποτελεσματικότητα σε επιθετικό τρόπο παιχνιδιού. Ο Τσόρι ήταν στον πάγκο και είχε μπει ως αλλαγή, ο Ολαϊτάν δεν ήταν καν στην αποστολή.

Λίγες ομοιότητες με φέτος. Η τετράδα στην άμυνα εντελώς καινούργια και πολύ διαφορετικών “μπορώ” όσον αφορά τους δύο στόπερ. Ο Μανιάτης είναι η σταθερά στον άξονα, με τον Μιλιβόγεβιτς να αναβαθμίζει τη θέση δίπλα του όσον αφορά τον ανασταλτικό τομέα. Ο Φουστέρ παραμένει πολύτιμος, ο Αφελάι παίρνει τη θέση του Κάμπελ με εντελώς διαφορετικά στοιχεία και προσφορά. Ο Τσόρι είναι το κέντρο των πάντων και ο Μήτρογλου παραμένει στην επίθεση. Η τελευταία ομοιότητα είναι στη θεωρία, αφού στην πράξη ο φετινός Μήτρογλου δεν μοιάζει σε πολλά με τον περσινό.

Ολυμπιακός: Τρόπος παιχνιδιού

Δεν έχουν αλλάξει πολλά στα “θέλω” του Μίτσελ, αλλά έχουν “αλλάξει” τα μπορώ. Ο Ισπανός ούτως ή άλλως δεν πιστεύει πολύ σε σχήματα, αυτοματισμούς, φιλοσοφίες και πολλή τακτική. Το πλάνο πέρσι ήταν “βάζουμε τους παίκτες με τα κατάλληλα προσόντα να παίξουν εκεί που τα χρειαζόμαστε και παίζουμε (σχεδόν) πάντα ως αφεντικά για τη νίκη”.

Φέτος όχι μόνο φτιάχτηκε μια ομάδα απ’την αρχή, αλλά αλλάξαν τα “μπορώ”. Πρώτα στην άμυνα, όπου Αμπιντάλ και Μποτία δεν μπορούν να δώσουν αυτά που έδιναν Μανωλάς και Σιόβας, δηλαδή ταχύτητα, καλύψεις στο πλάι, δυνατότητα της ομάδας να επιτεθεί με την άμυνα να βρίσκεται ψηλά.

Related content

Δεύτερη μεγάλη διαφορά στις θέσεις τις επίθεσης. Πλέον το βάρος στον Τσόρι, αλλά και στους ακραίους μπακ, είναι πολύ μεγαλύτερο, πολύ απλά γιατί Ντοσεβί, Ντουρμάζ, Γκαζαριάν και Αφελάι δεν προσφέρουν ούτε στο ελάχιστο αυτά που έδιναν πέρσι Βάις, Ολαϊταν και Κάμπελ. Ο Μήτρογλου δεν είναι ο περσινός Μήτρογλου και δεν υπάρχει ούτε ο Σαβιόλα.

Μοιραία, ο Ολυμπιακός στο Champions League αναγκάστηκε σε πολύ πιο συντηρητικό τρόπο παιχνιδιού για να σταθεί. Ακόμα και στα εγχώρια ματς, ο Μίτσελ πολλές φορές διάλεξε ενδεκάδες πολύ“συντηρητικές για τα δεδομένα του Ολυμπιακού, με ταυτόχρονη παρουσία τριών κεντρικών μέσων, κάτι που δεν έκανε ποτέ πέρσι. Απόρροια όλων αυτών, αρκετά ματς (με ανταγωνιστικό αντίπαλο) στα οποία ο Ολυμπιακός είναι αφεντικό, αλλά βγάζει πολλά προβλήματα στην άμυνα και δεν καταφέρνει και πολλά στην επίθεση.

ΠΑΟΚ: Φόρμα

Πέρσι ο Δικέφαλος πήγε στο Φάληρο με το απόλυτο στην Τούμπα, αφού είχε έξι νίκες σε ισάριθμα ματς, αλλά μετρούσε και δύο απώλειες εκτός έδρας, την ήττα στο Αγρίνιο και το 1-1 με τον ΟΦΗ. Στην Ευρώπη ήταν χωρίς ήττα στον όμιλο, με δύο νίκες στην Τούμπα και δύο ισοπαλίες εκτός έδρας.

Φέτος το έργο έχει αντιστραφεί. Ο ΠΑΟΚ έχει φύγει με διπλά από έδρες που πέρσι άφησε βαθμούς (Παναιτωλικός, Εργοτέλης, Πλατανιάς), αλλά έχει ήδη γκελάρει στην Τούμπα με την Καλλονή και έχει χάσει απ’τον Παναθηναϊκό. Στην Ευρώπη έχει νικήσει μόνο τη Ντιμαμό Μίνσκ και παίζει την πρόκριση την τελευταία αγωνιστική με την Γκινγκάμπ.

ΠΑΟΚ: : Παίκτες και διάταξη

Πέρσι ο Στέφενς είχε υιοθετήσει ένα “αυτοκτονικό”, ανοιχτό 4-4-2. Ο Βίτορ ήταν σημαντική απώλεια στην άμυνα και έτσι το δίδυμο των στόπερ ήταν ο Κατσουράνης με τον Κατσικά, που είχαν εκτεθεί, όπως κι ο Λίνο στα αριστερά, χωρίς τα απαραίτητα ντουμπλαρίσματα απ’τον Στοχ. Ο Τζιόλης είχε παρτενέρ μόνο τον Λάζαρ, ο Σαλπιγγίδης ήταν ψηλά μαζί με τον Κλάους, ο Λούκας ως wide playmaker στα δεξιά.

Και στον ΠΑΟΚ οι ομοιότητες με πέρσι είναι λίγες. Διαφορετικός τερματοφύλακας και τρεις στους τέσσερις στην άμυνα, με το κοινό στοιχείο πως και φέτος λείπει στόπερ και ο Δικέφαλος θα έχει “πείραμα” στο κέντρο της άμυνας με τον Σκόνδρα. Ο Τζιόλης είναι και πάλι στο κέντρο, αλλά όχι απροστάτευτος και ψηλά στο γήπεδο: μπροστά απ’την άμυνα με τους Κάτσε και Τζανδάρη μπροστά του. Αν έπαιζε ο Μακ ο ΠΑΟΚ θα είχε και τον “φετινό Στοχ” στα αριστερά, αλλά τώρα θα ζητήσει τη δουλειά μεσοεπιθετικά απ’τον Περέιρα ή τον Γκολάσα.

ΠΑΟΚ: Τρόπος παιχνιδιού

Μέρα με τη νύχτα. Πέρσι ο ΠΑΟΚ βάσιζε πολλά στην ατομική ποιότητα των Στοχ και Λούκας. Η μπάλα σ’αυτούς, για να φτιάξουν πράγματα με τα προσόντα τους και μεγάλη βάση στα καλά στημένα, που έφερναν γκολ και ανατροπές στο σκορ. Κοινό στοιχείο, ο προβληματισμός για το κέντρο της άμυνας: πέρσι ήταν ο Κατσουράνης που χαρακτηριζόταν διαρκώς “ακατάλληλος”, φέτος είναι η λειψανδρία, αφού “κανονικοί” στόπερ είναι μόνο ο Βίτορ με τον Κατσικά και στόπερ έχουν παίξει ο Σκόνδρας με τον Τζαβέλλα.

- ( ) (ICON PRESS/ ) ICONPRESS.GR

Ο φετινός ΠΑΟΚ δεν είναι “πάρε την μπάλα και φτιάξε φάση”. Τρέχει πολύ, πιέζει πολύ, προσπαθεί να “πνίξει” τον αντίπαλο απ’την αρχή του ματς, ειδικά στην Τούμπα. Ο Κάτσε τα έχει αλλάξει όλα στο κέντρο και ο Τζιόλης, προστατευμένος πια, κινεί τα νήματα από χαμηλά, με ανοίγματα στο πλάι, στα ανεβάσματα των μπακ. Ο Δικέφαλος βρίσκει γκολ περισσότερο συνεργασιών και λειτουργίας, παρά ατομικής ποιότητας, έμπνευσης.

Πλήρης αποτύπωση της αλλαγής, ο Αθανασιάδης. Πέρσι τέτοια εποχή όχι μόνο σκόραρε λίγο, αλλά είχε και ελάχιστη συμμετοχή στο παιχνίδι. Finisher και όχι παίκτης που προσφέρει κάτι άλλο εκτός από τελειώματα. Φέτος ο Κλάους είναι και finisher (με την απίστευτη επίδοση των μόλις 2.2 προσπαθειών για κάθε γκολ) αλλά κυρίως είναι παντού: τρέχει, πιέζει, συμμετέχει, δημιουργεί.

Τέλος, το βασικό θέμα του φετινού ΠΑΟΚ είναι η άμυνα. Μπορεί η πίεση και η συνολική προσπάθεια να καμουφλάρουν πολλά, αλλά όταν σπάει το πρες η ομάδα βρίσκεται σε κακή αμυντική ισορροπία και κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά πως ο Δικέφαλος μπορεί να αμυνθεί με ασφάλειά στην περιοχή του.

Λίγες ώρες

Πέρσι ο ΠΑΟΚ στάθηκε στο πρώτο μισάωρο, αλλά “ξεχαρβαλώθηκε” μετά το 1-0 του Μήτρογλου: Ο Κάμπελ έκανε όργια, με ασίστ και γκολ πεσμένος, ο τον Φουστέρ σκόραρε από στημένη φάση και είχε και δοκάρι, ενώ ο ΠΑΟΚ είχε την πρώτη τελική στο 2ο ημίχρονο.

Φέτος οι ομάδες έχουν περισσότερες διαφορές παρά ομοιότητες σε σχέση με πέρσι και μένει να κάνουμε μερικές ώρες υπομονή για να δούμε τι θα φέρει το φετινό Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ.