Η οδοντόβουρτσα του Αμαφούλε που δεν έπαιξε στην Μπαρτσελόνα

Ο επί σειρά ετών ρεπόρτερ του ΠΑΟΚ σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα μεταξύ των οποίων το Contra.gr, Σάκης Γκίνας, ξαναζεί την προετοιμασία του 2003 και ζωντανεύει μέσα από το γραπτό του τρία περισταστικά που δεν θα φύγουν ποτέ από τη μνήμη του.

Καλοκαίρι του 2003. Μπρουσόν, ιταλικές ‘Αλπεις. Ήταν από τις μοναχικές προετοιμασίες άλλων εποχών. Μία μακρινή τρισδιάστατη ανάμνηση. Τότε που τα Μέσα Ενημέρωσης για οικονομικούς λόγους έστελναν απεσταλμένους μόνο τις τελευταίες ημέρες της προετοιμασίας για την κάλυψη των φιλικών αγώνων του ΠΑΟΚ. Ως απεσταλμένος της εφημερίδας Goal, είχα την τύχη (ή την ατυχία, γιατί οι προετοιμασίες με τον Άγγελο Αναστασιάδη ήταν δύσκολες) να είμαι -ο μοναδικός δημοσιογράφος- παρών από την πρώτη μέχρι και την τελευταία ημέρα.

Θυμάμαι τρία ευτράπελα περιστατικά κατά την διάρκεια εκείνης της περιόδου, τα οποία αναφέρω με τυχαία σειρά.

Η οδοντόβουρτσα και η Μπαρτσελόνα

Τα βράδια, για να περάσει η ώρα, την έβγαζα στο ένα και μοναδικό μπιστρό του Μπρουσόν (φημισμένο για τα ιαματικά του λουτρά) ανάμεσα σε συνταξιούχους Ιταλούς με αρθριτικά, οι οποίοι θυμόταν και μου περιέγραφαν με θαυμασμό την ηρωική αντίσταση των Ελλήνων στον Ελληνοιταλικό πόλεμο του ’40! Μία ημέρα, λίγο πριν από το σούρουπο, εμφανίστηκε έξω από το μαγαζί ο οδηγός του πούλμαν της ομάδας, Φώτης Κυριακόπουλος – ένας από τους πιο σεμνούς και αφανείς εργάτες του ΠΑΟΚ διαχρονικά. Έψαχνε στην περιοχή για ανοικτό παντοπωλείο και δεν έβρισκε.

Τι είχε συμβεί; Ο άρτι αφιχθείς – 19χρονος – Νιγηριανός σέντερ φορ Θένκγκοντ Αμαφούλε, (το παλικάρι είχε βγει για πρώτη φορά εκτός της πατρίδας του) είδε τον συμπαίκτη του, με τον οποίο έμεναν στο ίδιο δωμάτιο, να πλένει τα δόντια του και ενθουσιάστηκε. ‘Αποκαλύφθηκε’ προς γενική έκπληξη, ότι είχε αντικρίσει για πρώτη φορά οδοντόβουρτσα στη ζωή του! Έτσι, έστειλε τον Φώτη να του αγοράσει μία βραδιάτικα. Παρεμπιπτόντως, ως απάντηση ο Θεσσαλονικιός κόουτς στην κριτική που του ασκήθηκε για την μεταγραφή Αμαφούλε, είχε δηλώσει το αμίμητο “εσείς μπορεί να γελάτε, αλλά αυτός μία μέρα μπορεί να παίξει στη Μπαρτσελόνα“!

Ο Ηρώδης και οι πιτσαρίες

Ήταν το καθιερωμένο πρώτο φιλικό προετοιμασίας, δύο ημέρες μετά την άφιξη της αποστολής στο αθλητικό κέντρο, το λεγόμενο ξεμούδιασμα, με αντίπαλο – κατά το σύνηθες – ομάδα Ιταλών ‘επίλεκτων’, που ξεσηκώθηκαν από τις τοπικές μπιραρίες και πιτσαρίες για να νιώσουν την εμπειρία αντιμετώπισης ενός επαγγελματικού κλαμπ. Διαιτητής ήταν ένας ευτραφής Ιταλός κύριος στα πρώτα στάδια της παχυσαρκίας.

Ο Αναστασιάδης με τη γνώστη του τρέλα ήθελε να κερδίζει ακόμα και στα φιλικά και τον έβαλε στο στόχαστρο από την αρχή του αγώνα. Μέχρι που κάποια στιγμή αγανάκτησε μετά από ένα σφύριγμά του (στο κέντρο του γηπέδου) και γυρνώντας προς τον πάγκο με σηκωμένα χέρια φώναξε δυνατά “τι σφυρίζεις, ρε, Ηρώδη“.

Ο χοντρούλης Ιταλός διαιτητής, μην αντιλαμβανόμενος το περιεχόμενο των λεχθέντων του Αναστασιάδη, βλέποντάς τον, όμως, συνεχώς να φωνασκεί και να χειρονομεί, διέκοψε το ματς και του έκανε παρατηρήσεις στα αγγλοϊταλικά. Ο Θεσσαλονικιός κόουτς, με ελαφρώς γυρμένο το κεφάλι στα πλάγια, τον κοίταξε ανιχνευτικά με ένα βλέμμα γεμάτο απορία. Στη συνέχεια απευθυνόμενος στον τότε γιατρό της ομάδας και καλό γνώστη ιταλικών, Γιώργο Οικονομίδη, του είπε χαμογελώντας “Γιώργο, τι λέει αυτός;”. Στο πάγκο του ΠΑΟΚ με τους αναπληρωματικούς δάκρυσαν όλοι από τα γέλια (διακριτικά πάντα).

Ο νεαρός Αργεντίνος από την Άρτα και ο επί τόπου μεταβάντος και ουδέν αντιληφθέντος

Λίγες ημέρες αργότερα εθεάθη στη γέφυρα των αναστεναγμών (έτσι την αποκαλούσα μετρώντας μία, μία τις ημέρες για να τελειώσει η προετοιμασία), που ένωνε το ξενοδοχείο του προπονητικού κέντρου με το γήπεδο, ένας νεαρός ξανθός με καρέ μαλλί. Πέρασε από μπροστά μου και εύλογα ρώτησα τον τότε υπεύθυνο Τύπου και γενικό αρχηγό Διονύση Γιαννόπουλο να μου πει ποιος είναι. Μου απάντησε με ένα υπαινικτικό χαμόγελο “νεαρός Αργεντινός, υπό δοκιμή”, θέλοντας να κρατήσει κρυφό το όνομά του, ίσως για να μην τον… αρπάξει η Γιουβέντους.

Ευτυχώς, που εκείνη την εποχή δεν ήταν ευρέως διαδεδομένο το ίντερνετ και η άμεση δυνατότητα μετάδοσης της είδησης, ή η ‘live’ περιγραφή των προπονήσεων, μέσω βίντεο ή facebook, γιατί θα γινόμουν ‘ρόμπα ξεκούμπτωτη’. Αργά το απόγευμα της ίδιας ημέρας ο προϊστάμενος του γραφείου Θεσσαλονίκης της εφημερίδας, Περικλής Στέλλας, με ενημέρωσε ότι ο νεαρός ξανθομάλης που συμμετείχε στη προπόνηση δεν ήταν Αργεντινός, όπως έγραφα στο ρεπορτάζ που είχα στείλει, αλλά Έλληνας, ονόματι Λάμπρος Βαγγελής με καταγωγή από την Άρτα, ο οποίος έπαιζε στη Σιένα.

Ευτυχώς, πρόλαβε κι έγινε η απαραίτητη διόρθωση στο κείμενο. Είναι αυτό που λέμε, “επί τόπου μεταβάντος και ουδέν αντιληφθέντος”!