Η ζωή που χάθηκε μαζί με τον Ντράζεν

Οι περισσότεροι γνωρίζουν τα βασικά στοιχεία της ιστορίας. Στις 7 Ιουνίου του 1993 ο Ντράζεν Πέτροβιτς σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στη Γερμανία. Δεν πέταξε μαζί με την υπόλοιπη αποστολή της Εθνικής Κροατίας, αλλά προτίμησε να ταξιδέψει οδικώς μαζί με την κοπέλα του, την Ουγγαρέζα Κλάρα Σαλάντζι, γιατί ήθελε να περάσει χρόνο μαζί της.

Κατά τη διάρκεια της διαδρομής με άσχημο καιρό, ο Ντράζεν αποκοιμήθηκε στο μπροστινό κάθισμα, χωρίς να φοράει ζώνη. Η Σαλάντζι τρέχει και βλέπει αργά μια σταματημένη νταλίκα. Δεν προλαβαίνει να την αποφύγει και (όπως συμβαίνει πάντα) στρίβει ενστικτωδώς προς τα αριστερά. Το αυτοκίνητο τρακάρει με τη δεξιά πλευρά, το σώμα του Ντράζεν εκτινάσσεται έξω απ’το παρμπρίζ και προσκρούει με το κεφάλι στην νταλίκα. Πέθανε ακαριαία, στις πέντε και είκοσι το απόγευμα, σε ηλικία 28 ετών.

Το τρίτο πρόσωπο

Αυτή είναι η ιστορία του θανάτου του Ντράζεν Πέτροβιτς, τόσο γνωστή όσο και τα επιτεύγματα της μεγάλης καριέρας του στα παρκέ του μπάσκετ. Ίσως κάποιοι να γνωρίζουν και κάτι παραπάνω, πως δηλαδή η κοπέλα του Ντράζεν ήταν επαγγελματίας μπασκετμπολίστρια, που τη γλίτωσε με εκδορές και στη συνέχεια έγινε η γυναίκα του Όλιβερ Μπίρχοφ.

Όμως, αυτό που λίγοι γνωρίζουν είναι πως στο μοιραίο Φολκσβάγκεν ήταν ακόμα μία γυναίκα που επέζησε. Η φίλη της κοπέλας του Ντράζεν, η Τουρκάλα Χιλάλ Εντεμπάλ, κι αυτή μπασκεμπολίστρια. Κι αυτό που ελάχιστοι ξέρουν είναι πως στις 7 Ιουνίου του 1993 ο Ντράζεν δεν ήταν ο μόνος που έχασε τη ζωή του. Την έχασε και η Εντεμπάλ, χωρίς να σκοτωθεί.

Σε κώμα

Η Εντεμπάλ τραυματίστηκε τόσο σοβαρά, που έφυγε με ελικόπτερο απ’τον τόπο του δυστυχήματος και πέρασε τις επόμενες οκτώ εβδομάδες σε κώμα στην εντατική. Είχε μόνο δύο σπασμένα κόκαλα, αλλά είχε υποστεί σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Οι γιατροί δεν είπαν ποτέ στους γονείς της “θα επιζήσει”. Η απάντηση πάντα ήταν “μπορεί να επιζήσει”.

Κι όταν τελικώς η 23χρονη τότε Εντεμπάλ συνήλθε απ’το κώμα, γρήγορα διαπιστώθηκε πως στην ουσία είχε χάσει τη ζωή της. Δεν πέθανε, αλλά δεν θα ζούσε ποτέ ξανά την παλιά της ζωή. Θα συνέχιζε μια νέα, ομιχλώδη ζωή.

Χωρίς μνήμη

Το τροχαίο προκάλεσε απώλεια μνήμης στην Εντεμπάλ. Όταν συνήλθε δεν θυμόταν τίποτα. Όχι μόνο το τροχαίο, αλλά οτιδήποτε απ’τη ζωή της πριν απ’αυτό. “Έκανα θεραπεία για πάρα πολύ καιρό. Είχα χάσει τελείως τη μνήμη μου. Δεν μπορούσα καν να προσανατολιστώ στο Μόναχο, παρότι είχε μεγαλώσει εκεί. Οι γονείς μου με συνόδευαν παντού”.

Σταδιακά ανακτούσε πράγματα απ’τον παρελθόν της, για το ποια ήταν πριν την 7η Ιουνίου 1993. Πέρασαν όμως 16 χρόνια χωρίς η Εντεμπάλ να αποκτήσει την πλήρη συναίσθηση του εαυτού της, μέχρι να τον βρει το 2009 όπως δήλωσε σε συνέντευξή της πριν τρία χρόνια.

“Να σταματήσω να ονειρεύομαι”

“Οι γιατροί είπαν πως μετά από 6-8 χρόνια το μυαλό μου θα γίνει όπως ήταν πριν, αλλά δεν έγινε. Και τα έχω παρατήσει. Υποθέτω πως μπορώ να είμαι χαρούμενη που επέζησα και μπορώ να περπατάω και να μιλάω”. Όλα αυτά τα χρόνια, η Εντεμπάλ θα μπορούσε να αυτοκτονήσει, αν οι γιατροί δεν είχαν συστήσει να βρίσκεται υπό διαρκή παρακολούθηση στο διαμέρισμά των γονιών της στο 17ο όροφο.

“Δεν θα πηδούσα για να σκοτωθώ, δεν ήθελα να αυτοκτονήσω. Απλά ήθελα να ξυπνήσω, γιατί ονειρευόμουν. Σκεφτόμουν πως αν πηδούσα, θα σταματούσα να ονειρεύομαι”. Έτσι περιγράφει η Εντεμπάλ την τότε κατάστασή της. Σαν να ζεις σ’ένα όνειρο, προφανώς κακό και ενοχλητικό.

“Απολύεσαι”

Δεν υπάρχει κανόνας για το τι θυμάται η Εντεμπάλ και για το πότε παρουσιάζει τις απώλειες μνήμης. Η ίδια προσπάθησε για χρόνια να εκπαιδεύσει το μυαλό της στο να αποκτήσει ένα σύστημα απομνημόνευσης, αλλά μάταια. Θυμάται διάσπαρτα πράγματα και γεγονότα, αλλά ξεχνάει τα πιο σημαντικά. Μοιραία δεν κατάφερε να στεριώσει σε καμία δουλειά, από τότε που αποφάσισε να εργαστεί, να ζήσει κανονικά.

“Βρίσκω δουλειά, αλλά με απολύουν, επειδή δεν θυμάμαι τηλεφωνικές συνομιλίες, με ποιον μίλησα, για ποιον άφησε μήνυμα.” Επέστρεψε στην Τουρκία, στην Κωνσταντινούπουλη και δεν ήθελε να εγκαταλείψει. “Δεν τα παρατάω, γιατί θέλω να δουλέψω”, έλεγε στην ίδια συνέντευξη το 2011.

“Είναι πολύ άδικο”

Για τον Ντράζεν η Εντεμπάλ είπε πως δεν ξέρει αν θα ήταν καλύτερα αν είχε ζήσει εκείνη την ημέρα. “Αν δείτε το αμάξι, καταλαβαίνετε πως δεν θα μπορούσε να παίξει μπάσκετ μετά απ’αυτό και δεν ξέρω αν θα μπορούσε να ζήσει χωρίς το μπάσκετ”. Σκέψεις που μάλλον δείχνουν πως σκέφτεται το ίδιο για τον εαυτό της.

“Είμαι εκνευρισμένη, γιατί είναι πολύ άδικο. Δεν οδηγούσα το αμάξι και πρέπει να υποφέρω όλα αυτά. Ήμουν διεθνής παίκτρια του μπάσκετ, έβγαζα καλά λεφτά. Είναι κρίμα. Ο Ντράζεν και εγώ ήμασταν πολύ, πολύ νέοι. Όλα θα μπορούσα να ήταν διαφορετικά”.

Σβήστηκε απ’τη μνήμη

Η Κλάρα Σαλάντζι (πλέον Κλάρα Μπίρχοφ) δεν έχει μιλήσει ποτέ για εκείνο το τροχαίο. Η φίλη της, Χιλάλ, θυμάται αμυδρά πως η Κλάρα την είχε επισκεφτεί στο νοσοκομείο και οι δυο τους είχαν πιει καφέ αρκετές φορές μετά την έξοδο της απ’αυτό. Η Εντεμπάλ δεν θυμάται τίποτα απ’τις συνομιλίες τους, ούτε αν συζήτησαν για το τροχαίο. “Εξαφανίστηκε, παντρεύτηκε, δεν την έχω δει για πάρα πολύ καιρό”.

Η μνήμη της Εντεμπάλ σβήνει και κρατάει πράγματα χωρίς η ίδια να μπορεί να το ελέγξει. Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που ο κόσμος δεν κράτησε ποτέ στη μνήμη του την ίδια. Ακόμα και την ημέρα του ατυχήματος, η αστυνομία έκανε λάθος και τα ρεπορτάζ έλεγαν πως η τρίτη επιβάτης του αυτοκινήτου ήταν η “Χιλάλ Χιν, ετών 53, κάτοικος Μονάχου”. Όλοι θρηνούσαν για τον άδικο χαμό του Ντράζεν. Όλοι ξέχασαν να ρωτήσουν τι απέγινε η γυναίκα στο πίσω κάθισμα.