Ο Γιάννης δεν μίλησε μόνο για τον Θανάση

Αν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο γράψει κάτι με τα ίδια του τα χέρια, είναι πάντα θέμα. Όταν όμως αποφασίσει να αποτυπώσει στο ίδιο κείμενο την ψυχολογική του κατάσταση, αλλά (έμμεσα) και τα όσα έχει βιώσει κάποια (όχι πάρα πολλά) ζόρικα χρόνια πριν, τότε η παρέμβαση ξεφεύγει από το πλαίσιο της δημοτικότητας του.

Ο αδελφός υπερασπίστηκε τον αδελφό του που δέχθηκε ρατσιστική επίθεση. Τίμιο, ειλικρινές, αναμενόμενο. Δεν έχει λόγους να “μασήσει” ο Γιάννης από το πιθανό (εως σίγουρο) “μπούλινγκ” που θα δεχθεί, από (έστω) μικρή μερίδα μικρόψυχων επειδή (στο λειψό μυαλό τους) αυτή η τοποθέτηση εμπλέκεται σε… οπαδική αντιπαράθεση. Τα έχει ξεπεράσει αυτά από την εποχή που αυτοί οι ίδιοι (ίσως και ακόμα περισσότεροι) όχι ως οπαδοί αλλά εκπρόσωποι του… “περιούσιου επί της γης λαού” τον έβριζαν στις γειτονιές της Αθήνας, αυτόν και τα αδέρφια του, ως τον “αράπη” που πουλάει CD. Το “κόστος” για το διαβατήριο δεν ήταν μικρό για την οικογένειά του και αν εμείς θέλουμε να ξεχνάμε, όσον αφορά αυτόν καλό είναι κάποιοι να μην ξυνόμαστε στην γκλίτσα του τσοπάνη.

Ευτυχώς δεν είμαστε όλοι έτσι. Αλλά είναι πάρα πολλοί αυτοί που είναι έτσι και (όσο περνάει ο καιρός) ακόμα χειρότεροι. Όχι μόνο αυτοί που εκφράζονται στην κάλπη μέσα από συγκεκριμένους πολιτικούς σχηματισμούς μίσους, ξενοφοβίας και ρατσισμού, αλλά και πολλοί ακόμα που κάνουν το ίδιο στην καθημερινότητά μας. Οπότε ναι το να μιλήσει ο Γιάννης γι αυτό το θέμα έχει ακόμα μεγαλύτερο συμβολισμό. Σημαντική η επισήμανση, γιατί τέθηκε το θέμα αν με την αντίδραση του δίνει επιπλέον αξία σε κάποιον που δεν έχει ούτε θεσμικό ρόλο, ούτε σοβαρή υπόσταση.

Δεν είναι τόσο απλό. Γιατί από τέτοια “απλά” φτάνουμε στα σύνθετα και η ιστορία, με τα εγκλήματα του ρατσισμού και του φασισμού (πορεύονται πάντα αγκαλιά μας λέει η ιστορία) να διαστρεβλώνονται, να ωραιοποιούνται και εν τέλει να παραγράφονται ηθικά. Ζούμε σε μια εποχή που είναι σαφές ότι την ανομία, την χυδαιότητα και το μπούλινγκ δεν τα πολεμάς με τη σιωπή. Οπότε ναι ήταν ακριβώς ο Γιάννης που έπρεπε να μιλήσει. Όπως έπρεπε να μιλήσουν (και) τα βαριά χαρτιά του Χόλιγουντ για να καταρρεύσει ο σεξιστής Γουάϊνστιν.

Γιατί ο Γιάννης δεν στάθηκε μόνο στον αδελφό του. Και εδώ είναι το σημαντικό

Το τι θα πει για τον Θανάση ήταν το αναμενόμενο. Αυτή η παράγραφος όμως λέει πολλά περισσότερα: “Αν αυτό μπορεί να συμβεί στον Θανάση ο οποίος εκπροσωπεί με περηφάνεια και με ένα συνεχές χαμόγελο την Εθνική Ελλάδας και τον Παναθηναϊκό, δεν μπορώ να φανταστώ τι περνάνε άλλοι έγχρωμοι στην Ελλάδα”.

Άντε να δεχθούμε ότι το “έγχρωμοι” είναι λαθάκι αφού στην μετάφραση του έχει και πάλι ρατσιστική χροιά, αλλά μετράει η ουσία. Η οποία είναι οι αναμνήσεις που λέγαμε στην αρχή. Από τα δύσκολα χρόνια του “άγραφου” μετανάστη που έγινε σημαντικός όταν κάποιοι είδαν ότι μπορεί να προσφέρει επιτυχίες, άρα και λεζάντα και έλυσαν το θέμα. Αυτός τα κατάφερε, αλλά γνωρίζει καλά ότι οι περισσότεροι σαν και αυτόν δεν θα μπορέσουν. Και ξέρει πολύ καλά τι περνάνε στην Ελλάδα, επειδή δεν έχουν τόσο ταλέντο όσο πρέπει για να το πουλήσουν μέσα σε ένα γήπεδο, ώστε να γίνουν αποδεκτοί. Από τους οπαδούς της ομάδας τους εννοείται. Για μερίδα αυτών της αντίπαλης θα είναι πάντα “αράπηδες” και “πιθήκια”. Ίσως και για αυτούς της δικιάς τους, αν δεν παίζουν καλά.

Το “χαρτάκι” με τις ακραίες, κατασκευασμένες, δικαιολογίες και τα επιχειρήματα για όλα αυτά μην μπείτε τον κόπο να το ανοίξετε σε αυτή την περίπτωση. Αν στη ζωή σας κάποιοι δεν μπορείτε να αναγνωρίσετε ότι υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι, έντιμοι και ανέντιμοι, τότε μπορείτε να συνεχίστε να τους “γκρουπάρετε” με βάση το χρώμα του δέρματος. Απλά έτσι ακυρώνετε τον Δημιουργό τους και θα μπερδέψετε το μυαλό σας περισσότερο. Χωρίς ίσως τον κίνδυνο να το κάψετε (κι άλλο). Η ζημιά μπορεί να είναι μη αναστρέψιμη.

Η Ελλάδα είναι μια χώρα που δεκαετίες τώρα υποδέχεται μετανάστες και πρόσφυγες. Τα τελευταία χρόνια πολύ περισσότερο. Η κοινωνία μας έχει δοκιμαστεί φτάνοντας στο όριο της αντοχής με ευθύνη και της κεντρικής εξουσίας στο τεχνικό (πολύ σημαντικό) κομμάτι. Ένα κομμάτι της αντέχει και βοηθάει. Ένα άλλο μεγάλο έχει παραιτηθεί. Το τρίτο χυδαιολογεί και απειλεί. Η ζωή είναι σε μεγάλο βαθμό άθροισμα προσωπικών επιλογών. Εμείς θα αποφασίσουμε που πατάμε.

Ας το σκεφτούμε αυτό την επόμενη φορά που ο Γιάννης δεν θα παίξει στην εθνική και θα γίνει (στην καλύτερη περίπτωση) “Νιγηριανός” για πολύ κόσμο ή την επόμενη φορά που σε ένα κανάλι (το οποίο λογικά εκπέμπει νόμιμα άρα πρέπει και το ΕΣΡ να κουνήσει τα οπίσθια του από την πολυθρόνα) κάποιος θα χυδαιολογήσει ρατσιστικά και για εμάς θα είναι απλά “γραφικός”, επειδή είναι συνοπαδός ή (προφανώς) ομοϊδεάτης.

(κεντρική φωτογραφία: Eurokinissi)