ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΑΡΧΗΓΟΙ: Γιαννάκης-Καραγκούνης για τα 15 χρόνια Contra.gr

Οι δύο εμβληματικοί αρχηγοί των εθνικών ομάδων σε μπάσκετ και ποδόσφαιρο, Παναγιώτης Γιαννάκης και Γιώργος Καραγκούνης ξετύλιξαν το κουβάρι των αναμνήσεων από την πλούσια καριέρα τους με αφορμή τη συμπλήρωση των 15 χρόνων του Contra.gr.

Οι δύο προσκεκλημένοι αρχικά ευχήθηκαν “χρόνια πολλά” στο “μπλε” σάιτ, ενώ στη συνέχεια ακολούθησαν οι ερωτήσεις των παρουσιαστών της επετειακής εκπομπής του Contra, Παντελή Βλαχόπουλου και Θέμη Καίσαρη:

Για τις αναμνήσεις από τον τελικό του 1987

Γιώργος Καραγκούνης: “Θυμάμαι ακόμη πιο πριν με τον Άρη τις βραδιές κάθε Πέμπτη στο καφενείο του χωριού που τότε όλοι ήμασταν Άρης και πόσο περιμέναμε να πανηγυρίσαμε. Είναι διαφορετικά να το ζεις στην επαρχεία. Εγώ επειδή με έπαιρνε ο πατέρας μου, πηγαίναμε στο καφενείο, ήμουν μικρός 10 περίπου χρονών και πραγματικά το θαύμαζα όλο αυτό. Έχω ακόμη DVD στο σπίτι από το 1987. Όλους εμάς μας έδωσαν μια αφορμή να ονειρευόμαστε ότι μπορούμε να πετύχουμε τα πάντα. Ήταν μεγάλο κίνητρο για όλους μας αυτή η γενιά του ’87. Ήταν διδακτική για όλους εμάς μετέπειτα”.

Παναγιώτης Γιαννάκης: “Μεγάλη ικανοποίηση να συμμετέχεις σε μια ομάδα ανθρώπων που αναδεικνύουν τα προσόντα μιας χώρας. Εμείς οι Έλληνες έχουμε λιγάκι τον ατομισμό μέσα μας. Και ο Γιώργος και η ομάδα του έδειχνε ένα άλλο μήνυμα. Έναν άλλο Έλληνα. Ένα Έλληνα που είχε διάθεση να υποφέρει για να γίνει καλύτερος. Να αποβάλλει τον εγωισμό και να δώσει κάτι που δεν αναπληρώνεται εύκολα. Για το κοινό καλό είχε τη διάθεση να το κάνει. Να παρακινήσει τους διπλανούς του και να δώσει ότι καλύτερο έχει ένας άνθρωπος στο διπλανό του. Κι ας φαίνεται ο χαμάλης. Δεν ισχύει όμως αυτό. Αυτό ήταν το μήνυμα και του ’87 και του 2004. Μια πάσα κάνει δύο χαρούμενους. Η προσπάθεια να νικήσεις όμως τον εαυτό σου τους κάνει όλους χαρούμενους.

Για την αναγνώριση και τον σεβασμό που κέρδισαν

Κ. Γ.: “Η διαδρομή μας έχει μείνει στον κόσμο. Πάντα είχαμε όμως φαινόμενα αντιπαλότητας και οι δύο. Είχαμε κατηγορηθεί κι από τους ίδιους τους οπαδούς μας. Για τη συμπεριφορά μας με την Εθνική. Ότι εκεί δίναμε περισσότερα απ’ ότι στις ομάδες μας.

Π. Γ.: “Ο Γιώργος ήταν ένα παιδί που δούλευε σκληρά στο γήπεδο. Η αντιπαλότητα που έβγαινε κάποιες φορές από άλλους φιλάθλους, ήταν γιατί θα θέλανε έναν τέτοιο παίκτη στην ομάδα τους. Τιμούσε κάθε λεπτό και έδινε τον καλύτερό του εαυτό πάντα. Ήξερε να δημιουργεί για τους άλλους καταστάσεις που θα τους έκαναν ευχαριστημένους. Το χειροκρότημα στο Καραϊσκάκης ήταν αυτό, ότι και εμείς θα θέλαμε έναν Γιώργο.

Για το αν η επιτυχία της Εθνικής ποδοσφαίρου του 2004 έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επιτυχία της Εθνικής μπάσκετ ένα χρόνο αργότερα

Π.Γ: “Υπάρχει διαφορά με το μπάσκετ που υπήρχαν επιτυχίες και πάντα ήταν στο μυαλό μας ότι δεν πρέπει να είμαστε εκτός τετράδας. Το 2004 δεν μπορώ να κρύψω ότι ήταν απίστευτο το πανηγύρι που δημιουργήθηκε. Τουλάχιστον η δική μου γενιά κι άλλες γενιές, ποδόσφαιρο παίζαμε. Αυτό το σπορ πραγματικά έφερνε κοντά τα παιδιά. Το 2004 ήταν αναπάντεχο, το πραγματικά αδύνατο. Γιατί ξέρουμε και πως λειτουργεί η οργάνωση του ποδοσφαίρου. Κυρίως όμως εγώ θα επιμείνω στη συνεργασία. Ήταν ένα τεράστιο μήνυμα του τι μπορούμε να κάνουμε με τη συνεργασία.

Όσον αφορά το αποτέλεσμα, δεν έβγαλε μόνο Έλληνες στους δρόμους. Και το ’87 και το ’04 βγήκαν στους δρόμους άνθρωποι που δεν ήταν καν Έλληνες. Γιατί κατάλαβαν πως η επιτυχία είναι κάτι που μπορείς να το δουλεύεις μέχρι να το πετύχεις. Πρέπει ο κόσμος να ονειρεύεται και να πιστεύει. Δύο έννοιες που θα πρέπει να τον καθοδηγούν. Κάθε μέρα που ξυπνάει θα πρέπει να δουλέψει ακόμη πιο σκληρά για το καλύτερο”.

Για την αντίδραση Καραγκούνη στο ματς με Ρωσία

Γ.Κ.: “Ήταν από τις καλύτερες ενέργειες τις καριέρας μου τότε στο πέναλτι και έχασα τον επόμενο αγώνα. Ήταν είδωλό μου ο Γιαννάκης με το πάθος που έβγαζε στα παιχνίδια. Σίγουρα και μεις σαν νεώτεροι προσπαθούσαμε να παίρνουμε από αθλητές μεγάλους και αρχηγούς τα καλύτερα χαρακτηριστικά.

Για την αντίδραση Γιαννάκη στο φάουλ με Ρωσία

Π. Γ.: “Είχα στεναχωρηθεί πολύ σε εκείνο το ματς. Ήταν μια φάση που την είχα, είχα διαβάσει τι θα έκανε ο Βάλτερς. Θα κάρφωνα σίγουρα. Όταν παίζεις με τέτοιες ομάδες, υπάρχει μεγάλο κίνητρο. Ιδιαίτερα εκείνη την εποχή. Η Σοβιετική Ένωση ήταν δεύτερη στον κόσμο. Και να αισθάνεσαι ότι δεν θα μπορέσεις να συνεχίσεις να ονειρεύεσαι, φέρνει αυτή την αντίδραση. Όταν έχεις πάθος και πιστεύεις πολύ σε εκείνο το παιχνίδι είναι λογικό. Κάποιοι συμπαίκτες του τότε μου λέγανε δύσκολο να τους κερδίσουμε. Εγώ όμως τους έλεγα όχι τους έχουμε”.

Για το Euro 2004

Γ.Κ.: “Πριν αρχίσει το Euro τους έλεγα ονειρευόμαστε. Είχα μάλιστα ονειρευτεί ότι θα παίξουμε με τη Γερμανία στους 8. Βάζω λοιπόν το γκολ με τη Ρωσία και μετά πήρα την κίτρινη και μου στέρησε την ευκαιρία να ονειρεύομαι. Θα έδινε οτιδήποτε στον κόσμο για να παίξω σε εκείνο το παιχνίδι.

Για τη μη συμμετοχή στον τελικό του 2004

Γ. Κ.: “Μόλις γυρίσαμε στο ξενοδοχείο μετά τους πανηγυρισμούς ήταν οι οικογένειές μας και συνεχίσαμε εκεί. Αφού πήγαμε στα δωμάτια και έμεινα μόνος μου, πραγματικά εκεί το κατάλαβα. Είχα τρελαθεί. Μπορεί και να είχα κλάψει”.

Π. Γ.: “Φυσικά και έχω κλάψει. Το να κλαις, να παθιάζεται, να θυμώνεις είναι όλα μέσα στη ζωή. Αυτά τα συναισθήματα βγάζουν έναν πιο δυνατό χαρακτήρα”.

Για το αν υπάρχει σήμερα αντίστοιχος Καραγκούνης-Γιαννάκης

Γ. Κ.: “Διαφορετικά μεγαλώνουν πλέον τα νέα παιδιά. Νέες συνήθειες, με το ίντερνετ, ασχολούνται με άλλα πράγματα. Εμείς τότε είχαμε να πάμε για προπόνηση και σκεφτόμασταν μόνο τη μπάλα. Τώρα οι νέοι σκέφτονται άλλα. Ίσως είναι και πιο δύσκολο να είναι τόσο συγκεντρωμένος. Είναι και οι πειρασμοί μεγάλοι. Ακόμη και εμείς αν τα είχαμε όλα αυτά ίσως και να μην είχαμε αυτή την εξέλιξη”.

Π. Γ.: “Είναι διαφορετικό το κίνητρο πλέον. Αυτοί που ασχολούνται με τα παιδιά πρέπει να βρουν νέους τρόπους προσέγγισης. Σήμερα τα παιδιά έχουν ικανότητες, απλά εμείς σαν άνθρωποι δεν πρέπει να μένουμε στα δικά μας μέτρα και σταθμά. Θα πρέπει αυτοί που ασχολούνται με αυτό το κομμάτι να δείξουν στα παιδιά τι σημαίνει να προσφέρουν, να δείξουν τις αξίες. Έχουν υποχρέωση. Η Εθνική είναι κάτι ξεχωριστό για όλους”.

Για τον Αντώνη Νικοπολίδη

Γ. Κ.: “Μου είχε δείξει την αξία του όλα αυτά τα χρόνια. Όταν τον έχει αντίπαλο σίγουρα είναι πιο δύσκολα τα πράγματα. Όταν τον έχεις συμπαίκτη νιώθεις πάντα τη σιγουριά του.

Παρέμβαση Νικοπολίδη

“Τον Γιώργο τον γνωρίζω από μικρό παιδί, όταν ήρθε με την οικογένειά του από τον Πύργο στην Παιανία. Ήταν ένα φαινόμενο εκείνης της εποχής. Σαββάτο-Κυριακή μπορεί να έπαιζε και στις τρεις μικρές ομάδες του Παναθηναϊκού. Έπαιζε όπου τον καλούσαν. Αυτό το πάθος το έχει μόνο ο Γιώργος δεν το έχω δει σε κανέναν άλλον. Αλλά εγώ που τον ξέρω δεν μου κάνει έκπληξη που ακόμη και στο τελευταίο παιχνίδι κράτησε το ίδιο πάθος”.

Για τα κοινά στοιχεία Καραγκούνη-Γιαννάκη

Νικοπολίδης: “Ότι στον τρόπο που αγωνίζονταν και οι δύο με το πάθος μοιάζουν απόλυτα. Έπαιζαν με αυτοθυσία με δυνατότερους αντιπάλους και δεν το έβαζαν κάτω. Για όλη τη γενιά του ’87 πρέπει να ξέρουμε ότι έχουν γαλουχηθεί πολλές γενιές μετέπειτα σε οποιοδήποτε σπορ, ώστε να αλλάξει γενικά ο τρόπος σκέψης όλων μας και το πως πρέπει να δουλέψουμε για να φθάσουμε ψηλά. Τότε δόθηκε το έναυσμα για να αλλάξει η ιστορία των σπορ στην Ελλάδα. Καταλάβαμε ότι κοιτάμε στα μάτια τον κάθε αντίπαλο. Εκείνη η γενιά οδήγησε στις μετέπειτα επιτυχίες που μέχρι τότε ούτε καν ονειρευόμασταν”.

Π. Γ.: “Ο Αντώνης ήταν το μεγαλύτερο παράδειγμα ποδοσφαιριστή ο οποίος περίμενε κάθε μέρα να κάνει προπόνηση. Περίμενε πίσω από Σαργκάνη και Βάντζικ. Και έφτασε να κάνει καριέρα σε μεγάλη ηλικία και έγινε ο μεγαλύτερος τερματοφύλακας που έχει περάσει από τα ελληνικά γήπεδα. Δεν έχει σημασία ποιος έπιασε τα πιο δύσκολα ή εύκολα. Συμμετείχε στην κορυφαία στιγμή του ελληνικού ποδοσφαίρου. Αυτό για μένα δεν μπαίνει σε ζυγαριά. Φυσικά ο Σαργκάνης ήταν τρομερός, αλλά η αλήθεια είναι αυτή. Το μήνυμα είναι αυτό, ότι ο Αντώνης έκανε προπόνηση πάντα σαν να έπαιζε βασικός την επόμενη ημέρα. Και ήταν αναπληρωματικός μέχρι τα 30. Αυτό είναι παράδειγμα για οποιοδήποτε αθλητή σε ομαδικό άθλημα. Ο αναπληρωματικός δεν σημαίνει ότι είναι χειρότερος”.

Γ. Κ.: “Κι αυτό είναι το πιο δύσκολο. Να είσαι έτοιμος ανά πάσα στιγμή”.

Νικοπολίδης: “Τότε Παναγιώτη κάνατε πολλές προπονήσεις και οι μύθοι που βγήκαν εκείνη την εποχή επηρέασαν και εμάς. Λέγαμε πάντα ότι τότε έκαναν τόσες ώρες προπονήσεις, μήπως εμείς δεν κάναμε κάτι σωστά. Επηρεάζει όλο αυτή την κατάσταση. Είναι παράδειγμα για τα νέα παιδιά. Στο Euro όταν παίζαμε σιγοψιθύριζα ή πήγαινε άουτ ή επάνω μου. Αν το πιστεύεις τελικά ίσως γίνεται. Εγώ αυτό έλεγα πάντα”.

Για την αυταπάρνηση στο γήπεδο

Γ. Κ. : “Έπαιξα για μερικά λεπτά χωρίς πρόσθιο χιαστό κόντρα στη Μπαρτσελόνα με τον Παναθηναϊκό. Στο ποδόσφαιρο δεν υποφέρεις μόνο σωματικά, αλλά και με τις στεναχώριες σε όλη αυτή τη διαδρομή. Γιατί στον αθλητισμό περισσότερες είναι οι λύπες παρά οι χαρές”.

Π. Γ.: “Πρέπει να υποφέρεις. Αν δεν υποφέρεις δεν γίνεται καλύτερος. Τα βάζεις με τον εαυτό σου. Όλα περνάνε μέσα από τα εγώ και τα θέλω του ανθρώπου”.

Για την αγάπη του κόσμου

Γ.Κ.: “Συναντώ στο δρόμο πολλές φορές ακόμη και φίλους του Ολυμπιακού μου λένε τα καλύτερα. Ο κόσμος με συγκινεί με την αγάπη που μου δίνει. Αυτή είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή”.

Για την πρόκριση στα προημιτελικά του Euro 2012

Γ. Κ.: “Σε αυτό το ματς ήταν δικοί μου άνθρωποι. Πριν το ματς είχα πάρει τηλέφωνο όλη την οικογένεια και τους είχα πει να έρθουν γιατί κάτι διαισθανόμουν ότι θα γίνει. Το πίστευα. Μετά το ματς που χάσαμε από την Τσεχία και ήρθε 1-1 το άλλο. Αφού εξαρτιώμαστε από εμάς λέω θα τα καταφέρουμε. Και τελικά δικαιωθήκαμε. Ήταν απίστευτες στιγμές για όλους μας”.

Για την αγκωνιά στον Γιαννάκη στον τελικό του 1987

Π. Γ.: “Δεν είχα πρόβλημα τότε. Σηκώθηκα. Για να δείτε τη διαφορά θα σας πω κάτι. Είχα πάρει επιθετικό φάουλ από τον Τσατσένκο και όπως είχε πέσει πάνω μου, μου μαύρισε το δάχτυλο. Στον ημιτελικό με Γιουγκοσλαβία όμως έγινε κάτι. Μας είχαν κλέψει τη μπάλα και έτρεχαν στον αιφνιδιασμό και τότε έριξα μια βουτιά σαν τερματοφύλακας και χτυπάω τη μπάλα. Επειδή σύρθηκα κάτω είχε ιδρώτα. Πάει να μπει κάποιος να το σκουπίσει και του λέμε άστο. Και γλίστρησε μετά ο Γκρίμποβιτς και κερδίσαμε τη μπάλα”.

Eurobasket ’87 vs Νίκη επί των ΗΠΑ στη Σαϊτάμα

Π.Γ.: “To καθένα διαφορετικό. ΤΟ ’87 κανείς στον πλανήτη δεν υποψιαζόταν ότι μια χώρασαν την τΕλλάδα θα έφτανε στην κατάκτηση. Το ματς στην Σαϊτάμα, είχαμε κάνει κάποιες επιτυχίες. Πιθανόν δεν πίστευαν ότι θα κερδίσαμε τους Αμερικάνους, όμως παίζαμε καλό μπάσκετ. Κάναμε το ιδανικότερο παιχνίδι που θα μπορούσε να κάνει κάποια ομάδα εναντίον της Αμερικής. Είμαι περήφανος για τα παιδιά της γενιάς μου που όλοι τους παίξανε μεγάλο μπάσκετ. Κάναμε κάτι ξεχωριστό τότε”.

Για το επεισόδιο με Μέσι και Μαραντόνα στο Μουντιάλ του 2010

Γ. Κ.: “Είχε χτυπήσει κάποιος και πετάμε τη μπάλα πλάγιο. Αντί να τηρήσουν το φερ πλέι, ο Μέσι πήρε τη μπάλα και την πέταξε δίπλα στο κόρνερ. Και του λέω είναι ντροπή αυτό που έκανες. Εκείνη τη στιγμή είναι η ομάδα, δεν έβλεπα τίποτε άλλο. Ένιωσα ότι με κλέβει. Κι αυτός όμως το κατάλαβε γιατί δεν μιλούσε. Δεν έπρεπε να το κάνεις του λέω και έβλεπε ο Μαραντόνα. Σε ένα φάουλ μετά ήταν έξαλλος. Μετά το ματς ο Μαραντόνα έρχεται με πιάνει και μου λέει συγγνώμη που αντέδρασα έτσι, αλλά τον έχω σαν παιδί μου, σαν γιο μου τον Μέσι. Ήταν λάθος η αντίδρασή μου, αλλά σαν αρχηγός όφειλα να πάω και να του κάνω την παρατήρηση”.

Για το τι σημαίνει αρχηγός

Γ.Κ.: “Και μέσα από την προπόνηση αλλά και σε όλες τις εκδηλώσεις της ομάδας να μπορείς να παρακινείς τους συμπαίκτες σου”.

O τελευταίος λόγος στα αποδυτήρια

Π.Γ.: “Εγώ ανακοίνωσα ότι σταματάω το μπάσκετ και εξήγησα στους συμπαίκτες πόσο σημαντική είναι η Εθνική. Του είπα να κάνουν ότι μπορούν για να κρατήσουν αυτή την ομάδα ψηλά που θα εκπροσωπεί την πατρίδα μας. Έτσι θα αισθάνονται πολύ περήφανοι. Ήθελα πάντα να ανακοινώνω στους ανθρώπους που ιδρώνω μαζί την κατάστασή μου. Γι’ αυτό έπρεπε να μάθουν πρώτοι αυτοί την απόφασή μου και μετά όλοι οι άλλοι”.

Γ. Κ.: “Ακριβώς τα ίδια είπα και εγώ. Η συγκίνηση ήταν πραγματικά μεγάλη. Θα μας πιάσουν τα κλάματα οπότε δεν χρειάζεται να επεκταθούμε”.

Γκάλης-Γιαννάκης-Χριστοδούλου ή Παπαλουκάς-Διαμαντίδης-Σπανούλης

Π.Γ.: “Εγώ σαν προπονητής διάλεξα το δεύτερο και κέρδισα και το Ευρωπαϊκό. Ο Φάνης κοντά στο καλάθι θα ήταν δύσκολο να τον μαρκάρει κάποιο από αυτά τα παιδιά. Τώρα ο Νικ ήταν εκπληκτικός σκόρερ στο ένας-ένας ότι και να πούμε είναι λίγο. Δεν είναι εύκολο να συγκρίνεις το μπάσκετ τότε με το μπάσκετ σήμερα. Κυρίως είναι άλλες οι εικόνες που μαθαίνουν τα παιδιά σήμερα.

Ο Δημήτρης, ο Θόδωρος και ο Βασίλης έχουν τόσες πολλές εικόνες που έχουν προσθέσεις πολλά πράγματα στο παιχνίδι τους. Εμείς μαθαίναμε το μπάσκετ από τα μεγαλύτερα παιδιά που παίζανε μαζί μας. Για εμάς μπάσκετ ήταν οι ομάδες που έβλεπα στο ανοιχτό του Πλάτωνα και η μοναδική εικόνα που είχα από το εξωτερικό ήταν του Όσκαρ Ρόμπινσον που είχαν κρεμάσει στο γήπεδο. Άρα οι εικόνες δεν είναι ίδιες. Πιστεύω όμως ότι και ο Φάνης και ο Νικ κι εγώ θα μπορούσαμε να παίξουμε σήμερα μπάσκετ. Και αθλητικά και τεχνικά και πνευματικά. Πιθανόν να μην παίζαμε τον ίδιο ρόλο. Παίζαμε 35-40 λεπτά σε κάθε ματς. Όπως και ο Παναγιώτης ο Φασούλας φυσικά”.

Μέσι ή Κριστιάνο Ρονάλντο

Γ. Κ.: “Όταν ήμουν αρχηγός και ψήφιζα, τις δύο προηγούμενες φορές ψήφισα τον Κριστιάνο, αλλά τώρα είναι ο Μέσι και γενικά είναι ο Μέσι. Είναι και πιο μπαλαδόφατσα μου φαίνεται”.

Π.Γ. : “Ο Μέσι είναι και πιο ομαδικός θα έλεγα από τον Ρονάλντο”.

Για Γκάλη

Π.Γ.: “Ο Νικ ήταν εκπληκτικός σκόρερ κι αν του έδινες τη μπάλα θα την έβαζε στο καλάθι. Αυτό προσπαθούσαμε να το κάνουμε όταν παίζαμε. Από εκεί και πέρα όμως δεν του άρεσε πολύ η άμυνα. Δεν ήθελε να ξοδεύει ενέργεια. Όχι ότι δεν θα μπορούσε. Απλά έκανε εξοικονόμιση ενέργειας”.

Για το αν υπάρχει νέος Καραγκούνης

Γ. Κ.: “Ο καθένας είναι διαφορετικός. Υπάρχουν παίκτες που έχουν φύγει σε μικρές ηλικίες και έχουν παραστάσεις από το εξωτερικό που είναι θησαυρός. Εμένα με βοήθησε πολύ που πήγα και πριν το Euro στην Ίντερ και έκανα πλάκα στην ομάδα μου με Βιέρι, Καναβάρο. Μου έλεγαν θα φάτε γκολ θα αποκλειστείτε. Και μετά στους πανηγυρισμούς είχαν κλείσει το κινητό όταν αποκλείστηκαν από τον όμιλο”.

Για το τρίποντο Διαμαντίδη στη Γαλλία

Π.Γ. “Καταρχάς σε αυτό το ματς το μεγαλύτερο πράγμα ήταν η καθαρή σκέψη και η υπομονή στο τέλος. Χάναμε με μεγάλη διαφορά και είχαμε πει ότι ο Ριγκοτό και ο Πάρκερ έχουν πρόβλημα στις βολές κι ότι πρέπει να επιτεθούμε με Παπαλουκά, με τον Λάζαρο. Και φυσικά την τελευταία επίθεση. Ο Θοδωρής είχα κάνει τα φάουλ. Αυτό το drive προς τα μέσα του Ζήση κι αυτό το σουτ του Διαμαντίδη. Τις αποστάσεις δείτε. Όταν ένα παιχνίδι είναι σε αυτή τη φάση, η προσπάθειά σου είναι να κάνεις τα πράγματα που θα σε βοηθήσουν να κερδίσεις. Μπορεί και να μην γίνει. Αλλά πρέπει να το κάνεις κι ότι βγει”.

Για το γκολ του Χαριστέα με Γαλλία

Γ. Κ. “Ήμασταν όλοι στις κατάλληλες θέσεις. Ήταν ένα γκολ που έπρεπε να μπει”.

Για Ρεχάγκελ

Γ. Κ. “Άμα δείτε ποιοι παίκτες ήμασταν τότε στην Ελλάδα, υπήρχαν μεγάλοι σε αξία. Αν αυτά τα παιδιά είχαν γεννηθεί σε Γαλλία ή Ισπανία θα ήταν στους καλύτερους του κόσμου. Ο Ρεχάγκελ κατάφερε να δημιουργήσει μια ομάδα, να προσαρμόσει το παιχνίδι πάνω της. Ήταν ρεαλιστής. Μας έλεγε δεν μου αρέσει μια μοντέρνα ήττα. Προτιμώ να κερδίσει η ομάδα ακόμη και με 1-0. Κι ένα άλλο σημαντικό στοιχείο, ήταν ότι στα μάτια μας, πιστεύαμε ότι ο προπονητής κάνει αυτό γιατί το θέλει ο ίδιος κι όχι επειδή του το λέει κάποιος άλλος. Όλοι μέσα από τη συνολική προσπάθεια τα καταφέραμε. Ήταν δύσκολο αυτό που έκανε, να μας κάνει ομάδα”.

Για το τι θα άλλαζαν αν γυρνούσαν πίσω στο χρόνο

Π.Γ.: “Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι, ίσως σαν κάτι που ήθελα να το δοκιμάσω, να έμενα στην Αμερική λίγο περισσότερο. Θα ήθελα να παίξω κολλεγιακό πρωτάθλημα. Ή να έπαιζα στο NBA”.

Γ. Κ.” Πολλά. Να μην είχα φάει την κάρτα στον ημιτελικό το 2004. Ή στο ματς με τη Ρωσία. Αλλά έβαλα την ομάδα πάνω από τον εαυτό μου. Όλοι θα ήθελαν να παίξουν στον τελικό, αλλά εκείνη τη στιγμή ήθελα να προστατέψω την ομάδα”.

Για την κατάλληλη στιγμή να σταματήσεις την καριέρα

Π.Γ. “Λάτρευα τη στιγμή που έπαιρνα την τσάντα και πήγαινα στο γήπεδο. Περνούσα πολύ ωραία προσπαθώντας να γίνω καλύτερος. Πάντα σκεφτόμουν ότι μήπως είναι καλύτερα να σταματήσεις στην κορυφαία στιγμή της καριέρας σου. Όμως έλεγα μήπως τελικά είναι καλύτερο να βοηθάς τους συμπαίκτες σου με την εμπειρίας σου. Να κάτσεις και στον πάγκο ως αναπληρωματικός όσο περνούν τα χρόνια και να παίξεις το ρόλο κάποιων που έκαναν το αντίστοιχο για σένα. Νομίζω ότι τελικά με κέρδισε η δεύτερη σκέψη. Πρέπει σαν πρωταγωνιστής στο παρελθόν να δείξω ότι ακόμη και σαν αναπληρωματικός, μπορώ να δίνω τον καλύτερο εαυτό την κάθε στιγμή. Έκλεισαν την καριέρα μου όχι σαν κορυφαίος, αλλά σαν ένας συμπαίκτης που έπαιζε, αλλά όχι σαν τις πρώτες στιγμές μου σαν αθλητής. Αυτό έγινε γιατί αισθάνθηκα κουρασμένος. Ήταν εξοντωτική η τελευταία μου χρονιά ως αθλητής και γι’ αυτό και σταμάτησα”.

Γ.Κ.: “Άκουγα και εγώ όλους να λένε ότι καλό είναι να σταματήσεις σε ένα επίπεδο υψηλό για να σε θυμούνται όλοι. Αλλά και εμένα το ποδόσφαιρο και η προπόνηση ήταν η ζωή μου και η απόφαση αυτή δεν ήταν εύκολη. Μετά το Euro 2012 έφτασα ένα βήμα να σταματήσω. Όμως ήρθε η Φούλαμ την τελευταία στιγμή και έζησα ένα όνειρο πραγματικά, το να είσαι στην Premier League και να έρθει η πρόκριση στο Μουντιάλ της Βραζιλίας. Τότε σκέφτηκα ότι στο Μουντιάλ ήταν η καλύτερη στιγμή να σταματήσω από την Εθνική. Δεν είχα στο μυαλό μου να σταματήσω γενικά. Αλλά έπρεπε το τελευταίο παιχνίδι να είναι με την ομάδα που έχω ζήσει αξέχαστες στιγμές και υπηρέτησα πάνω από 20 χρόνια. Το να σταματάς στους 16 του κόσμου σε ένα γήπεδο της Βραζιλίας, παρά το γεγονός ότι είχα αντοχές, ήταν ξεχωριστό”.

Για τις βολές Καμπούρη

Π.Γ. “Του είπα τότε πήγαινε βάλτες και έλα. Μην κοιτάς κανένα”.

Παρέμβαση Καμπούρη

“Τον άκουσα. Εδώ τον άκουσε 20.000 κόσμου δεν θα τον άκουγα εγώ. Ήταν από τους ηγέτες μας ο Γιαννάκης. Ήταν εμψύχωση μεγάλη αυτό που μου είπε τότε στις βολές. Τουλάχιστον εκείνη τη στιγμή ήμουν εύστοχος. Πρέπει να καταλάβετε ότι ήμασταν μια πολύ καλή παρέα. Παίζαμε γιατί μας άρεσε. Το ευχαριστόμασταν. Δεν φομόβασταν κανένα κι όποιος μας υποτίμησε, τιμωρήθηκε”.

Ο Γιώργος Καραγκούνης πιστεύω ότι είναι ένας ηγέτης στο χώρο του. Έδινα πάντα τον καλύτερο του εαυτό και γι’ αυτό είχε κι εκείνη την πορεία. Ήταν μια πολύ καλή παρέα όλοι τους στο Euro και έπαιξε τεράστιο ρόλο στην κατάκτηση της κορυφής.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Η επετειακή εκπομπή με καλεσμένους τους Γιαννάκη – Καραγκούνη