Κλειστή Ευρωλίγκα 24 ομάδων, γίνεται;

Τα φιλικά προετοιμασίας ξαναφέρνουν την Ευρωλίγκα στο προσκήνιο. Βαδίζουμε προς την έναρξη μιας περίεργης, χωρίς αμφιβολία, σεζόν, με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα επιστρέψουμε (σε όλους τους τομείς) στην κανονικότητα. Δηλαδή, αγώνες σε γεμάτα γήπεδα, χωρίς περιορισμούς και πρωτόκολλα λόγω κορονοϊού, η μάχη εναντίον του οποίου συνεχίζεται σε επιστημονικό επίπεδο. Για την κορυφαία διοργάνωση μπάσκετ στην Ευρώπη είναι πολύ σημαντικό να ολοκληρωθεί η φετινή σεζόν, να γίνει κανονικά η επόμενη (2021-2022) κι εν συνεχεία να μπει στην τελική ευθεία για την εφαρμογή ενός απώτερου σχεδίου: της κλειστής Ευρωλίγκας!

Ακόμη δεν έχει ειπωθεί κάτι από επίσημα χείλη από την Euroleague, αν και κατά καιρούς ο Τζόρντι Μπερτομέου έχει κάνει λόγο για την παρουσία 16 ομάδων σε μόνιμη βάση. Ήδη, στην Ευρωλίγκα με την τωρινή μορφή, από τις 18 ομάδες που παίρνουν μέρος, οι 11 έχουν μόνιμο συμβόλαιο, ενώ άλλες δυο (Μπάγερν και Βιλερμπάν) πήραν μια διετή εγγύηση, στην ουσία τριετή, καθώς πέρσι η σεζόν δεν ολοκληρώθηκε.

Ωστόσο, το “απόλυτο σχέδιο” της Ευρωλίγκας δεν συνιστά ακριβώς επέκτασή της τωρινής μορφής. Η κατεύθυνση στην οποία θέλει να μπει έχει να κάνει με την… απόλυτη κυριαρχία της σε ευρωπαϊκό επίπεδο και τη δημιουργία ενός πραγματικού υπερ-πρωταθλήματος, του οποίου οι αγώνες θα διεξάγονται το Σαββατοκύριακο, με τη συμμετοχή 20 ή 24 ομάδων απ’ όλη την Ευρώπη, με μια κανονική περίοδο μαμούθ, πλέι-οφ και Final Four για την ολοκλήρωσή του.

Κάπως έτσι πιστεύεται ότι η Euroleague θα μπορέσει να αυξήσει τα έσοδά της, να δημιουργήσει ένα τελείως διαφορετικό brand και να μπορέσει να προσελκύσει επενδυτές από άλλες αγορές. Δεν είναι τυχαίο ότι ανά διαστήματα ακούγονται διάφορα για είσοδο της διοργάνωσης στο Ηνωμένο Βασίλειο. Με τις δεδομένες συνθήκες, μοιάζει σχεδόν αδύνατη. Με άλλες, ίσως…

Προφανώς, όταν μιλάμε για μια κλειστή υπερεθνική λίγκα με αγώνες το Σαββατοκύριακο, οι συμμετέχοντες σε αυτήν είτε θα αποσχιστούν από τα εθνικά πρωταθλήματα είτε θα έχουν διαμορφώσει μια άλλου είδους συνύπαρξη. Σίγουρα, πάντως, όχι με τον τρόπο που λειτουργούν σήμερα, παίζοντας με τα ίδια ρόστερ και στις δυο διοργανώσεις.

Είναι έτοιμες οι ομάδες;

Η απάντηση δεν είναι εύκολη, γιατί δεν ισχύουν τα ίδια σε όλα τα πρωταθλήματα. Ούτε και όλα τα κλαμπ έχουν την ίδια αντιμετώπιση. Δεν είναι και όλα τα πρωταθλήματα ίδια…

Στην Ισπανία, για παράδειγμα, όπου υπάρχει το καλύτερο πρωτάθλημα στην Ευρώπη, μοιάζει πολύ δύσκολο να πουν “φεύγουμε” Ρεάλ και Μπαρτσελόνα, αν κι οι δυο μεγάλοι σύλλογοι της χώρας (όπως κι η Μπασκόνια) έρχονται συχνά-πυκνά σε σύγκρουση με την ACB. Χωρίς τη συμμετοχή των ισπανικών κλαμπ, οποιαδήποτε συζήτηση είναι μάταιη, αλλά για να γίνεται η κουβέντα (ή εν πάση περιπτώσει να έχει ξεκινήσει μια συζήτηση), ίσως υπάρχει έδαφος.

Η σύνδεση επίσης των τουρκικών ομάδων ή της Αρμάνι Μιλάνο με τις εθνικές λίγκες είναι πολύ ισχυρή. Το ίδιο ισχύει και για τη Βιλερμπάν στη Γαλλία ή τις γερμανικές ομάδες που προέρχονται από την BBL Δεν θα λέγαμε το ίδιο για τον Ολυμπιακό, ο οποίος δεν συμμετέχει καν στην Α1, σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ, ο οποίος στηρίζει αναφανδόν την ελληνική Basket League. Την ίδια ώρα:

• Η Μακάμπι έχει εκδηλώσει τάσεις απόσχισης από το ισραηλινό πρωτάθλημα εδώ και δυο χρόνια, ενώ και φέτος, όταν υπήρχε το ενδεχόμενο να συνεχιστεί η Ευρωλίγκα, ειδοποίησε ότι αν γινόταν κάτι τέτοιο, δεν θα έπαιζε στην εθνική διοργάνωση του Ισραήλ
• Η ΤΣΣΚΑ κι οι υπόλοιπες ρωσικές ομάδες δεν συμμετέχουν καν στη λίγκα της Ρωσίας, αφού έφυγαν και δημιούργησαν τη VTB, η οποία δεν είναι ακριβώς ρωσική, αλλά έχει κλαμπ και από Λευκορωσία (Μινσκ) και Λετονία (Ταλίν)
• Ο Ερυθρός Αστέρας αλλά και μια σειρά από κορυφαίες ομάδες της άλλοτε ενιαίας Γιουγκοσλαβίας συμμετέχουν στην Αδριατική Λίγκα (που… ένωσε τις άλλοτε Δημοκρατίες, νυν ανεξάρτητα κράτη) και παίρνουν μέρος στα εθνικά πρωταθλήματά τους από τα πλέι-οφ και μετά
• Η Ζαλγκίρις μάλλον δεν έχει πρόβλημα να αφήσει το παντελώς αδιάφορο λιθουανικό πρωτάθλημα ή να στείλει εκεί τη δεύτερη ομάδα της

Δεν θα μπορούσε να πει κανείς ότι υπάρχει ενιαία γραμμή. Άλλοι μπορεί να φεύγουν εύκολα, άλλοι να μην το σκέφτονται καν, τουλάχιστον προς το παρόν. Επίσης, δεν είναι μόνο θέμα εθνικών πρωταθλημάτων, αλλά και τουλάχιστον δύο διεθνών διοργανώσεων, όπως είναι η VTB κι η Αδριατική Λίγκα. Είναι ένα ζήτημα το πώς θα αντιδράσουν οι εθνικές λίγκες, που ήδη βλέπουν την Ευρωλίγκα να επιτίθεται στα κεκτημένα τους. Και έχει σημασία το τι εν τέλει θα πράξουν οι ομάδες στην περίπτωση που αναγκαστούν να αποσχιστούν πλήρως από τις εγχώριες διοργανώσεις.

Εξαρτάται από το τι θα “δώσει”

Όλα εξαρτώνται από το ποια είναι η προοπτική μιας τέτοιας ευρωπαϊκής κλειστής λίγκας, το να αποχωρήσουν έτσι απλά οι ομάδες από τα εθνικά πρωταθλήματα, χάνοντας ένα μεγάλο μέρος των εσόδων τους. Δεν είναι όλα τα πρωταθλήματα σαν το… ελληνικό.

Θα χρειαστεί ένα επεξεργασμένο σχέδιο, με αναλυτική παρουσίαση όλων όσων θα κερδίσουν οι συμμετέχοντες σε μια τέτοια κλειστή λίγκα. Με εγγυήσεις και προφανώς νέες συμφωνίες, που θα μεγαλώσουν την “πίτα”, η οποία μοιράζεται αυτήν τη στιγμή στα κλαμπ της Ευρωλίγκας. Καταλαβαίνει κανείς ότι ένα τέτοιο υπερπρωτάθλημα αλλάζει τα δεδομένα σε τηλεοπτικά δικαιώματα και εμπορική εκμετάλλευση ενός τέτοιου γιγαντιαίου προϊόντος. Σε αυτές τις ριζικές δομικές αλλαγές του μπάσκετ, εφόσον πραγματοποιηθούν, η Ευρωλίγκα θέλει να έχει τον πρώτο λόγο. Και με αυτήν την προοπτική, όπως λένε οι άνθρωποί της, το δέλεαρ για τη συμμετοχή στη μετεξέλιξη της Ευρωλίγκας από την τωρινή μορφή της θα είναι τεράστιο για κάθε σύλλογο.

Από την άλλη, όσο εύκολο είναι να το λες, άλλο τόσο δύσκολη μοιάζει η εφαρμογή ενός τέτοιου σχεδίου, που απαιτεί τομές, αποφάσεις που θα σημαδέψουν το ευρωπαϊκό μπάσκετ (και όχι μόνο). Αν υπάρχει έδαφος -και πράγματι βαδίζουμε προς τα εκεί- θα φανεί στα επόμενα 2-3 χρόνια. Προς το παρόν, οι περισσότεροι ελπίζουν να αρχίσει και να τελειώσει η φετινή σεζόν και να ξεπεραστεί η κρίση του κορονοϊού που ανέτρεψε τα πάντα.