Εσιέν και Ρομπίνιο: Λεφτά για "πέταμα"

Ο κανόνας είναι απλός. Τα λεφτά που παίρνεις μαζί σου στο καζίνο θα πρέπει να τα θεωρείς χαμένα. Εννοείται πως πηγαίνεις εκεί για να κερδίσεις και όχι για να χάσεις. Όμως, δεν μπορείς να έχεις μαζί σου λεφτά που θα σε πονέσει αν τα χάσεις. Αποφασίζεις πόσα μπορείς να διαθέσεις, πόσα μπορείς να ξοδέψεις, και πας με την ψυχολογία πως αυτά τα λεφτά “πάνε”. Ακριβώς όπως αποφασίζεις πόσα θα χαλάσεις σε ψώνια, σε μια έξοδο για ποτό, για φαγητό, κτλ. “Χαμένα” λεφτά, που θα γυρίσεις χωρίς αυτά στο σπίτι, γιατί τα ξόδεψες επειδή αυτό ήθελες.

Κι αν τα θεωρήσεις εξ ορισμού χαμένα, τότε θα φροντίσεις να πάρεις μαζί σου ακριβώς όσα δεν θα σου λείψουν στο τέλος της βραδιάς. Απλός κανόνας, που μπορεί να σε προφυλάξει απ'το να χάσεις λεφτά που θα σου λείψουν και μετά να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο, αν δεν έχεις χρήματα να πληρώσεις το κινητό, να βγεις για ένα ποτό ή ακόμα χειρότερα για να πληρώσεις λογαριασμούς ή το γάλα των παιδιών σου.

Αντέχουν να τα δώσουν;

Ο λόγος που τα συζητάμε αυτά δεν είναι άλλος απ'τα τα ρεπορτάζ που θέλουν τον Παναθηναϊκό να ενδιαφέρεται σοβαρά για τον Εσιέν, αλλά και αυτά που θέλουν τον Ολυμπιακό να εξετάζει (ξανά) την περίπτωση του Ρομπίνιο. Τι σχέση έχει το καζίνο και ο κανόνας μ'αυτούς τους παίκτες και τους δύο αιώνιους;

Τέτοιες κινήσεις κάνεις μόνο όταν έχεις λεφτά για να τα “πετάξεις”, να τα θεωρήσεις “χαμένα”. Ακριβώς όπως όταν πας στο καζίνο, θα πρέπει την ώρα της απόφασης να σκεφτείς πως τα δίνεις και οι πιθανότητες λένε πως δεν πρόκειται να τα πάρεις πίσω. Αντέχεις να το κάνεις; Σου περισσεύουν;

Διαφορετικές περιπτώσεις

Εννοείται πως για να φτάνουν να συζητάνε τέτοιοι παίκτες το ενδεχόμενο να παίξουν στην Ελλάδα κάτι έχει πάει άσχημα πλέον στην καριέρα τους.

Οι δύο περιπτώσεις βέβαια δεν μοιάζουν. Ο Εσιέν υπήρξε ένας ποδοσφαιριστής παγκόσμιας κλάσης, απόλυτος επαγγελματίας, που οι σοβαροί τραυματισμοί τον έχουν φέρει στα 32 προς 33 να μην μπορεί πια να σταθεί όπως θέλει στο υψηλό επίπεδο. Δεν έχει κάνει πισωγυρίσματα, έχει φορέσει μόνο φανέλες μεγάλων ομάδων, αλλά αυτές που πήραν το “στοίχημα Εσιέν” τα τελευταία 2-3 χρόνια διαπίστωσαν γρήγορα πως δεν θα το κέρδιζαν όπως ήλπιζαν. Όχι γιατί ο Εσιέν πλέον “κοροϊδεύει” και “ψάχνει το εφάπαξ”, αλλά γιατί τα γόνατά του δεν του επιτρέπουν να δώσει όσα απαιτούνται.

Ο Ρομπίνιο είναι άλλη περίπτωση, τόσο τρανταχτή που πλέον έχει δώσει το όνομά της στους παίκτες που τελικά αποδεικνύονται φούσκες. Όταν πχ ο Νεϊμάρ ήταν έτοιμος να έρθει στην Ευρώπη, όλοι ρωτούσαν “αξίζει τον κόπο ή θα αποδειχθεί Ρομπίνιο;” Αυτό σημαίνει ο παίκτης που έχει όλο το ταλέντο του κόσμο όσον αφορά τα “μπορώ” με την μπάλα στα πόδια, αλλά τίποτα όσον αφορά τα υπόλοιπα. Ούτε επαγγελματισμό, ούτε δίψα, ούτε χαρακτήρα, ούτε σκληρή δουλειά, ούτε διάθεση για βελτίωση, ούτε ουσία στο παιχνίδι και τελικά ούτε προσφορά ανάλογη της επένδυσης.

Δεν είχε τραυματισμός που έφεραν την πτώση, απλώς φάνηκε κάποια στιγμή πως το παιδί δεν “ψηνόταν”. Η Σίτι τον πήρε ως το πρώτο μεγάλο μπαμ των Αράβων, τον ξεφορτώθηκε γρήγορα, η Μίλαν τον πήρε ως το “όνομα που θα φέρει την ανάταση”, αλλά τελικά κατέληξε στη Σάντος. Όχι λόγω ατυχιών, απλώς γιατί ποτέ δεν συνόδευσε με τα απαιτούμενα το πηγαίο ταλέντο του.

Πολλά λεφτά

Και τώρα απασχολούν Παναθηναϊκό και Ολύμπιακό, με την υπόθεση των “πράσινων” και του Εσιέν να είναι πιο “ζεστή” σύμφωνα με τα ρεπορτάζ. Ο Γκανέζος θέλει 1.2 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο, καθαρά, χωρίς τα μπόνους, για διετές συμβόλαιο. Ο Ρομπίνιο για να παίζει τώρα στη Σάντος παίρνει 3.5 εκατομμύρια το χρόνο, το 60% απ'τους Βραζιλιάνους και το υπόλοιπο 40% απ'τη Μίλαν.

Είτε ο Παναθηναϊκός βρει μέρος του συμβολαίου του Εσιέν από την αθλητική εταιρεία που “ντύνει” πλέον την ομάδα, είτε ο Ολυμπιακός καταφέρει να βρει τρόπο να πληρώσει λιγότερα τον Ρομπίνιο, το ερώτημα είναι ίδιο. Έχουν αυτή τη στιγμή τη δυνατότητα να δώσουν τέτοια λεφτά (και πολλά περισσότερα αν υπολογιστεί η εφορία) και να τα θεωρήσουν “χαμένα”;

Με τις πιθανότητες κόντρα

“Χαμένα” γιατί, όπως και στο καζίνο, οι πιθανότητες είναι εξ ορισμού εναντίον τους.

Ο Εσιέν μπορεί να μη είναι ρίσκο όσον αφορά τον επαγγελματισμό και τη διάθεσή του, αλλά μπορεί ανά πάσα στιγμή να τραυματιστεί ξανά ή απλώς να αποδειχθεί ένας ακόμα “Λουϊς Γκαρσία”, παιχταράς μεν, αλλά χωρίς τα “μπορώ” του παρελθόντος. Ο Ρομπίνιο μπορεί πάντα να “μαγέψει” και να πάρει ματς μόνος του, αλλά είναι σχεδόν βέβαιο πως θα συνεχίσει το δικό του lifestyle και θα μάθει τη Γλυφάδα και την παραλιακή καλύτερα κι απ'ότι την έμαθε ο Ραούλ Μπράβο.

“Μα μπορεί να κάνουν τη διαφορά”. Ναι, μπορεί. Όπως μπορεί και να την κάνουν άλλοι παίκτες που θα κοστίσουν πολύ λιγότερο. Τη διαφορά την έκανε πχ κι ο Μιραλάς, χωρίς να παίρνει τόσα λεφτά και με μεγάλη μεταπωλητική αξία, την έκαναν ακόμα κι ο Βάις ή ο Κάμπελ. Θα προσφέρει ο Ρομπίνιο τρεις και τέσσερις και πέντε φορές περισσότερα απ'αυτούς; Γιατί τόσα θα πάρει παραπάνω και για να “βγει” θα πρέπει να προσφέρει και τόσα παραπάνω.

Αν σου κάτσει, θρίαμβος. Αν όχι;

Αξίζει το ρίσκο; Ναι, γιατί αν σου κάτσει όπως το ονειρεύεσαι, τότε είσαι πολλαπλά κερδισμένος. Μόνο που εδώ έρχεται και μπαίνει ο κανόνας που συζητήσαμε στην αρχή. Για το "όνειρο της μεγάλης νίκης" ρισκάρεις μόνο λεφτά που αντέχεις να τα θεωρήσεις “χαμένα”, όχι περισσότερα. Είσαι άνετος, τα έχεις υπολογίσει, τα δίνεις και θεωρείς πως τα “πέταξες”. Κι αν σου κάτσει, θρίαμβος. Αν όχι, δεν τα κλαις, είσαι οκ.

Κάθε μεταγραφή είναι στοίχημα, δεν διαφωνεί κανείς, αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις παίζεις με όρους καζίνο: οι πιθανότητες είναι εξ ορισμού εναντίον σου. Στο καζίνο σπάνια σου κάθεται. Και μάλιστα, ξέρετε ποιοι είναι αυτοί που συνήθως είναι οι νικητές; Ακριβώς αυτοί που έχουν πάει άνετοι, χωρίς άγχος γι'αυτά που έχουν πάρει μαζί τους στο πορτοφόλι τους. Όταν ρισκάρεις αυτά που δεν έχεις και κουβαλάς το άγχος της νίκης, σπάνια δικαιώνεσαι.

Και μετά τρέχεις.

Πρίσμα

Όχι, δεν είμαι βέβαιος πως αν αποκτηθούν Εσιέν και Ρομπίνιο θα αποδειχθούν τεράστια και οδυνηρά λάθη. Κανείς δεν γνωρίζει τι θα προσφέρουν τελικά και αν θα επιστρέψουν στο 100% την επένδυση που θα έχουν κάνει οι δύο ομάδες σε περίπτωση που το αποφασίσουν. Απλώς, πριν το κάνουν, ας το σκεφτούν υπό το πρίσμα του καζίνο. Εκείνες ξέρουν πόσα μπορούν να ρισκάρουν για να "πιάσουν την καλή". Αλλά, το "όνειρο της μεγάλης νίκης" δεν πρέπει να θολώνει το μυαλό την ώρα της απόφασης. Μ'αυτό το όνειρο την έχουν πατήσει πολλοί.

Καλύτερα να σκέφτεσαι αν αντέχεις να χάσεις το ποσό που θα ρισκάρεις, παρά τα "στην Ελλάδα θα κάνει όργια, μεγάλη κλάση για να μην πιάσει, θα πέσουν τα τσιμέντα".

Διαβάστε ακόμη:

Καραϊνδρος: Ο Εσιέν δείχνει την πρόθεση του Παναθηναϊκού

Γεωργακόπουλος: Τα δεδομένα για Ρομπίνιο