El Clasico Stories: Η Ρεάλ του Φράνκο διαλύει 11-1 την Μπαρτσελόνα

El Clasico Stories, μέρος 1: Η εκτέλεση του προέδρου της Μπαρτσελόνα, Τζουζέπ Σουνιόλ

El Clasico Stories, μέρος 2: Τα κρατικά "δώρα" Κουμπάλα, Κρόιφ στην Μπαρτσελόνα

Η... πρόκληση της Μπαρτσελόνα

Ημιτελικά του κυπέλλου Ισπανίας, το οποίο είχε μετονομαστεί ήδη σε Copa de el Generalisimo εξαιτίας του δικτάτορα Φράνκο. Η Μπαρτσελόνα, κάτοχος του θεσμού την προηγούμενη χρονιά και τρίτη στον πίνακα της βαθμολογίας εκείνη τη σεζόν τίθεται αντιμέτωπη με τη Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία ήδη τα τελευταία δύο χρόνια είχε αρχίσει να δημιουργεί άσχημο όνομα, όσον αφορά στην εύνοια που είχε από το καθεστώς με διάφορες μορφές.

Οι διαιτητές της εποχής γνώριζαν πολύ καλά που βρίσκεται το συμφέρον τους και έπρατταν κατά το δοκούν, έστω κι αν δεν είχαν άμεσες εντολές. Ο Φράνκο προσωπικά είχε προχωρήσει σε ελάχιστες ενέργειες σχετικά με το ποδόσφαιρο και αφορούσαν κυρίως τη σημερινή Ατλέτικο Μαδρίτης. Βρέθηκε, μάλιστα, στη δεινή θέση να αντικρίσει την ομάδα της γενέτειράς του, Ράσινγκ Φερόλ, να ηττάται από τη Σεβίλλη στον τελικό κυπέλλου της πρώτης χρονιάς του ως δικτάτορας τη χώρας, το 1939, χωρίς να αντιδρά. Παρ’ όλα αυτά επεδίωκε καμία ομάδα που εκπροσωπούσε περιοχή η οποία εγκυμονούσε κινδύνους για το καθεστώς να μην σηκώσει υπερβολικά το κεφάλι της.

Το πρώτο παιχνίδι είχε προγραμματιστεί για την έδρα της Μπαρτσελόνα, στο "Λες Κορτς", στις 6 Ιουνίου του 1943. Στο αντίστοιχο παιχνίδι πρωταθλήματος είχαν σημειωθεί επεισόδια και οι αστυνομικοί χρειάστηκε να προστατεύσουν τον διαιτητή Φομπόνα, ο οποίος είχε κατακυρώσει λανθασμένα το ένα από τα δύο τέρματα του Μανουέλ Αλδάι (2-0). Στο παιχνίδι του κυπέλλου, η εξέλιξη ήταν διαφορετική. Με τους Βάλιε, Εσκολά και Σοσπέδρα, οι "μπλαουγκράνα" έφτασαν σε 3 γκολ και επιβλήθηκαν 3-0 της Ρεάλ Μαδρίτης.

Το παιχνίδι ήταν σκληρό, με τον διαιτητή να εμφανίζεται αρκετά επιεικής κάτι που εξόργισε τους Μαδριλένους. Το μεγαλύτερο πρόβλημά τους, όμως, προερχόταν από τις εξέδρες. Σε μία άνευ προηγουμένου για τα el clasico συμπεριφορά, οι φίλαθλοι της Μπαρτσελόνα αποδοκίμασαν με όλη τη δύναμή τους τη Ρεάλ, σε σημείο να παραξενευτούν ακόμα και οι παίκτες της. Η κόντρα των δύο συλλόγων τότε δεν βρισκόταν επ’ ουδενί στο σημείο που βρίσκεται σήμερα. Αντιθέτως, μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχαν να χωρίσουν πολλά πράγματα και γι’ αυτό τα έντονα γιουχαΐσματα από τη στιγμή που έβγαιναν από τα αποδυτήρια οι παίκτες της Ρεάλ και σε όλη τη διάρκεια του αγώνα ήταν κάτι το πρωτόγνωρο.

Οι συνθέσεις

Μπαρτσελόνα: Μιρό, Μπενίτο, Κούρτα, Ράιτς, Ροσάλεντς, Καλβέτ, Σοσπέδρα, Εσκολά, Μαρτί, Θέσαρ, Βάλιε

Ρεάλ Μαδρίτης: Μάρθα, Κερεχέτα, Κορόνα, Σούτο, Ιπίνα, Μολέιρο, Αλσούα, Αλόνσο, Προύδεν, Μπαρινάγα, Μποτέγια

Την επόμενη μέρα, οι δύο ομάδες θα μπορούσαν να είχαν σταθεί στους τραυματισμούς τους. Από τη μία το "αστέρι" της Μπαρτσελόνα την εποχή εκείνη, Χοσέ Εσκολά, είχε χτυπήσει και είχε αποχωρήσει από το πρώτο μέρος του αγώνα, έχοντας προλάβει να κάνει το 2-0. Ο Χοσέ Μαρία Κερεχέτα, στον αντίποδα, έφερε σημάδια από τάπες παπουτσιού αντιπάλου στο στομάχι του! Παρ’ όλα αυτά, το πρώτο θέμα συζήτησης έγιναν τα πρωτοσέλιδα του Τύπου.

Η σπουδαία αυτή νίκη της Μπαρτσελόνα τοποθετούσε σε επικίνδυνες ατραπούς την φήμη των Καταλανών. Η φιλοκαθεστωτική εφημερίδα "Ya" με έδρα την Μαδρίτη, δεν έχασε ούτε μέρα για να αρχίσει την προπαγάνδα και στην αναφορά της στο παιχνίδι έγραψε ότι "οι παίκτες της Ρεάλ Μαδρίτης σφυρίχθηκαν με ξεκάθαρη διάθεση για επίθεση στους εκπροσώπους της Ισπανίας". Η "Marca" έκανε λόγο για δύο γκολ της Μπαρτσελόνα που δεν έπρεπε να μετρήσουν και ένα λανθασμένα ακυρωθέν τέρμα της Ρεάλ. Ακόμα και η "Mundo Deportivo" της Βαρκελόνης, η οποία εκείνη την εποχή λειτουργούσε ως φιλοκαθεστωτικό φύλλο, δεν έγραψε τίποτα θετικό για τον κόσμο της Μπαρτσελόνα και την υποστήριξή του σε αυτό το ματς.

Ο Μαδριλένος δημοσιογράφος Χουάν Ντεπορτίστα, ο οποίος ήταν επικεφαλής του Τύπου της εθνικής επιτροπής αθλητισμού, είχε φροντίσει να δημιουργήσει ένα εκρηκτικό κλίμα εν όψει του επαναληπτικού της επόμενης εβδομάδας. Μέσω του Τύπου όλες τις ημέρες που προηγήθηκαν του επαναληπτικού φρόντιζε να περνούν μηνύματα που καλούσαν τον κόσμο της Ρεάλ να πάει στο γήπεδο και να κάνει αντίποινα για τον τρόπο που συμπεριφέρθηκαν οι φίλοι της Μπαρτσελόνα στο πρώτο ματς. Ο δημοσιογράφος Εδουάρδο Τέους, πρώην παίκτης της Ρεάλ Μαδρίτης, ήταν εξίσου προκλητικός στα κείμενά του.

Βλέποντας το κλίμα τρομοκρατίας που σχηματιζόταν, ο τότε πρόεδρος της Μπαρτσελόνα, Ενρίκε Πινιέιρο, ο οποίος ήταν γνωστός Φρανκικός και είχε διοριστεί πρόεδρος της ομάδας το 1940, έγραψε μία επιστολή με παραλήπτη τον ομόλογό του στη Ρεάλ, τέσσερις ημέρες πριν το πρώτο ματς και τρεις πριν τον επαναληπτικό.

Η παραίτηση Πινιέιρο

Η συντριβή της Μπαρτσελόνα από τη Ρεάλ Μαδρίτης και ο τρόπος με τον οποίο αυτή έγινε πράξη, βρήκε τον πρόεδρο των Καταλανών, Ενρίκε Πινιέιρο, να παραιτείται από το αξίωμά του. Ο Πινιέιρο υπήρξε στενός φίλος του Στρατηγού Χοσέ Μοσκαρδό (που επισκέφθηκε τα αποδυτήρια της Μπαρτσελόνα σε αυτό το ματς) και υπηρέτησε στον στρατό ως αξιωματικός στο πλευρό του Φράνκο κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου. Η αφοσίωσή του προς τον δικτάτορα "καρποφόρησε" με την ανάληψη της προεδρίας της Μπαρτσελόνα.

Κατά τη διάρκεια της θητείας του, ο σύλλογος αναγκάστηκε να αλλάξει όνομα και σήμα. Το 1941, σε ένα νομοσχέδιο που πέρασε ο Φράνκο, απαγόρεψε όλα τα μη ισπανικά ονόματα, με την Μπαρτσελόνα να περιέχει το αγγλικό "Football Club Barcelona" (FC Barcelona) στην επίσημη αναγραφή της. Ως εκ τούτου, μετονομάστηκε στο καστιγιάνικο "Club de Futbol Barcelona" (CF Barcelona). Επειδή απαγορεύτηκε η χρησιμοποίηση της καταλανικής σημαίας, ο σύλλογος εξωθήθηκε και στην αλλαγή σήματος, αφού το παλιό περιείχε το εν λόγω σύμβολο.

Η πρώτη ομιλία του Πινιέιρο ως πρόεδρος της Μπαρτσελόνα ενώπιον του διοικητικού συμβουλίου της ομάδας έγινε στις 13 Μαρτίου του 1940. Σε αυτήν εξέφραζε την επιθυμία του να απομακρύνει την πολιτική από τα εσωτερικά της ομάδας, στοχεύοντας παράλληλα σε μεγάλες αθλητικές επιτυχίες. Μία από τις πρώτες πράξεις της διοίκησής του ήταν να διαμαρτυρηθεί κατά της εξαετούς ποινής που είχε επιβάλλει το καθεστώς του Φράνκο σε κάθε εξόριστο αθλητή που επέστρεφε στην Ισπανία. Η άρση του μέτρου επέτρεψε στην Μπαρτσελόνα να ανακτήσει στις τάξεις της τους Ντομένεκ Μπαλμάνια και Χοσέ Εσκολά, προσθήκες κομβικές στην παραμονή στην κατηγορία το 1942 και στην κατάκτηση του κυπέλλου νικώντας 4-3 την Αθλέτικ Μπιλμπάο στην παράταση την ίδια σεζόν.

Με το τέλος της σεζόν ο Πινιέιρο ανακοίνωσε την παραίτησή του, ωστόσο ένα μήνα αργότερα ανακάλεσε και επέστρεψε στον προεδρικό θώκο, μέχρι τα γεγονότα του Τσαμαρτίν. Μετά τον αγώνα προέβη σε επίσημη διαμαρτυρία στην ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Ισπανίας και στις 20 Αυγούστου του 1943 παραιτήθηκε από τη θέση του.

Η επιστολή του Πινιέιρο

"Βαρκελόνη, 10 Ιουνίου 1943 Κύριε Πρόεδρε της Ρεάλ Μαδρίτης

Αγαπητέ Κύριε και Φίλε

Έχουν περάσει αρκετές ώρες από το τελευταίο παιχνίδι και έρχομαι σε επαφή αρχικά μαζί σας για να σας πω πως εύχομαι να είχατε καλή επιστροφή στη Μαδρίτη.

Δεν θέλουμε να κρίνουμε από τα σχόλια που λίγο πολύ εμφανίστηκαν στον Τύπο και που εσείς και εμείς έχουμε γίνει μάρτυρες και αφορούν το παιχνίδι, όμως έχουμε να σας πούμε ότι η "οργανωμένη και περιβόητη επίθεση" που η Ρεάλ δέχθηκε στο γήπεδό μας, καταπνίγηκε πλήρως από το standing ovation των 38.200 αφοσιωμένων στην ομάδα φιλάθλων που έλαβαν τα μέλη μας.

Πριν κάποιος από εμάς χάσει η νίκη στις 13 του μήνα, προκριθεί η αποκλειστεί, μας ενδιαφέρει να συνεχίσουμε να τιμούμε την φιλία με έναν τόσο μεγάλο Σύλλογο, με τόσες αποδείξεις γι’ αυτό.

Αυτά είχαμε να σας πούμε κύριε πρόεδρε και μέσα από την καρδιά μας ευχόμαστε το κοινό σας να ανεχθεί λάθη ή βίαιες πράξεις που μπορούν να συμβούν μέσα στον αγώνα και σε περίπτωση που συμβεί κάτι τέτοιο, να το εξετάσουμε και πάλι προσεκτικά και με την απαραίτητη αφοσίωση".

Η ιδιαίτερη προετοιμασία του επαναληπτικού

Η επιστολή του Πινιέιρο έπεσε στο κενό. Ο ψυχολογικός πόλεμος συνεχίστηκε μέχρι την ημέρα του αγώνα. Δύο ημέρες πριν τον επαναληπτικό η αποστολή της Μπαρτσελόνα ταξίδεψε για την ισπανική πρωτεύουσα. Από τον σταθμό στο Τσαμαρτίν μέχρι το ξενοδοχείο ο κόσμος της Ρεάλ αποδοκίμαζε, προσέβαλε και πετούσε ακόμα και πέτρες προς το όχημα. Στον αντίποδα, φίλαθλοι της Μπαρτσελόνα δεν βρέθηκαν στην πρωτεύουσα, αφού οι αρμόδιοι απαγόρεψαν να ταξιδέψει το τρένο που είχε οργανωθεί να τους μεταφέρει.

Η ημέρα του αγώνα είχε φτάσει και σχεδόν όλοι οι φίλαθλοι που βρέθηκαν στις εξέδρες του γηπέδου στο Τσαμαρτίν έφεραν μαζί τους σφυρίχτρες (η φήμες λένε ότι τις μοίραζε το συμβούλιο της Ρεάλ). Η αποστολή των Καταλανών δεν μπορούσε να φύγει από το ξενοδοχείο για να πάει στο γήπεδο, λόγω του λιθοβολισμού από τον κόσμο της Ρεάλ. Οι παίκτες της Μπαρτσελόνα περίμεναν πλέον τα πάντα, αλλά σίγουρα όχι και αυτό που συνέβη μόλις έφτασαν στο γήπεδο.

Την ώρα που η ομάδα ετοιμαζόταν στα αποδυτήρια, δέχθηκε δύο απρόσμενους επισκέπτες. Ο γενικός διευθυντής της εθνικής ασφάλειας συνοδευόμενος από τον πρόεδρο της εθνικής επιτροπής αθλητισμού, Στρατηγό Μοσκαρδό, πέρασαν μία βόλτα από τα αποδυτήρια ώστε να στείλουν ένα μήνυμα προς τους παίκτες. "Βρίσκεστε εδώ μόνο και μόνο λόγω της γενναιοδωρίας του καθεστώτος που σας συγχώρεσε την έλλειψη πατριωτισμού", ήταν ο... εμψυχωτικός λόγος του γενικού αρχηγού, ο οποίος κρατούσε μαζί του και ένα όπλο. Μόλις έφυγαν οι δύο πρώτοι επισκέπτες, ο διαιτητής του αγώνα Σελεστίνο Ροντρίγκεθ πέρασε και αυτός από τα αποδυτήρια του αγώνα για να κάνει ορισμένες... συστάσεις στους παίκτες.

Βγαίνοντας από τα αποδυτήρια για τον αγωνιστικό χώρο, οι πέτρες και οι αποδοκιμασίες που δέχθηκαν από τους φιλάθλους της Ρεάλ ήταν το λιγότερο που απασχολούσε τους παίκτες της Μπαρτσελόνα. Σύμφωνα με μαρτυρία του Μαριά Γκονθάλβο, αναπληρωματικό παίκτη των Καταλανών και τελευταίο επιζώντα του αγώνα, οι φίλαθλοι πετούσαν ακόμα και κέρματα των 5 και 10 λεπτών, τα οποία είχαν αποσυρθεί από την κυκλοφορία!

Το παιχνίδι άρχισε και όπως εξομολογείται ο μασέρ της ομάδας, Ανχελ Μουρ, σε ντοκιμαντέρ του τηλεοπτικού δικτύου "TVE Catalunya" με τον τίτλο "το σκάνδαλο του Τσαμαρτίν", ο τερματοφύλακας της ομάδας, Λουίς Μιρό, δεν μπορούσε να καθίσει κάτω από τα δοκάρια λόγω των πετρών που δεχόταν κι έτσι στέκονταν στη γραμμή της περιοχής. Το πρώτο γκολ σημειώθηκε από τον Προυδέν μόλις στο 5’ ύστερα από λάθος... έξοδο του Μιρό σε σέντρα και το δεύτερο επετεύχθη στο 30’ από τον Σαμπίνο Μπαρινάγα. Κάπου εκεί ήρθε η κατάρρευση των Καταλανών, με τη Ρεάλ να σκοράρει άλλες 6 φορές μέχρι τη λήξη του ημιχρόνου και να πηγαίνει στα αποδυτήρια με το θριαμβευτικό 8-0.

Εκεί, οι παίκτες της Μπαρτσελόνα είχαν για ακόμα μία φορά επισκέψεις άνωθεν. Ο συνταγματάρχης που βρέθηκε στα αποδυτήρια (σύμφωνα με μαρτυρία των Φρανσέσκ Καλβέτ και Τζουζέπ Βάλιε στην εφημερίδα "Vanguardia" το 2000) συμβούλεψε τους παίκτες πως θα ήταν καλό για τους ίδιους να μην υλοποιήσουν τη σκέψη τους περί αποχώρησης από αυτήν την φαρσοκωμωδία. Διεμηνύθη δε, ότι θα έπρεπε να σταματήσουν να προκαλούν το κοινό της Ρεάλ στις εξέδρες, μία κουβέντα που ελέχθη υπό την εκατέρωθεν γνώση ότι δεν υπήρχαν ούτε προστατευτικά εκείνη την εποχή στα γήπεδα, ούτε απόσταση μεταξύ εξέδρας και αγωνιστικού χώρου και ούτε άνθρωποι ασφαλείας οι πολιτοφύλακες.

Οι "μπλαουγκράνα"... έβαλαν μυαλό και βγήκαν να αγωνιστούν κανονικά στο δεύτερο ημίχρονο. Τα πράγματα ήταν πιο ήρεμα σε σχέση με το πρώτο μέρος. Η Ρεάλ σημείωσε ακόμα τρία γκολ και στο 89’ οι φιλοξενούμενοι κατάφεραν να πετύχουν το γκολ της... τιμής, διαμορφώνοντας το τελικό 11-1. Ο πρόεδρος της Μπαρτσελόνα, Πινιέιρο, και τα υπόλοιπα μέλη της διοίκησης που βρέθηκαν στις εξέδρες αποχώρησαν με σκυμμένο κεφάλι, κυρίως για να αποφύγουν τις προσβολές, τα χτυπήματα και τα φτυσίματα που δέχονταν από τους φίλους της Ρεάλ. Οι παίκτες της Μπαρτσελόνα ενδόμυχα χάρηκαν που τελείωσε αυτός ο εφιάλτης και αποζητούσαν την ασφαλή επιστροφή στα σπίτια τους. Η ευρύτερη νίκη στην ιστορία του el clasico ήταν γεγονός...

Οι συνθέσεις

Ρεάλ Μαδρίτης: Μάρθα, Κερεχέτα, Κορόνα, Σούτο, Ιπίνα, Μολέιρο, Αλσούα, Αλόνσο, Προυδέν, Μπαρινάγα, Μποτέγια

Μπαρτσελόνα: Μιρό, Μπενίτο, Θούρτα, Ράιτς, Ροσάλεντς, Καλβέτ, Σοσπέδρα, Εσκολά, Μαρτί, Θέσαρ, Βάλιε

Τα γκολ του αγώνα

5ο λεπτό: Ο Αλσούα σεντάρει από τα πλάγια, ο Μιρό χάνει την μπάλα και ο Προυδέν από κοντά κάνει το 1-0

30ό λεπτό: Ο Μποτέγια δίνει στον Μπαρινάγα που με δυνατό σουτ νικάει τον τερματοφύλακα της Μπαρτσελόνα

32ο λεπτό: Ο Προυδέν σκοράρει μετά από φάουλ του Σούτο

35ο λεπτό: Ο Προυδέν μπαίνει στην περιοχή της Μπαρτσελόνα και με χαμηλό αριστερό σουτ κάνει το 4-0

37ο λεπτό: Ο Μποτέγια ξεφεύγει από αριστερά, σεντράρει και ο Αλόνσο με δύσκολη κεφαλιά σκοράρει

39ο λεπτό: Ο Αλσούα περνάει τον Καλβέτ, δίνει στον Θούρτα, που μέσα από την περιοχή περνάει την μπάλα πάνω από τον Μιρό.

42ο λεπτό: Ο Μπαρινάγα σκοράρει μέσα από την περιοχή για το 7-0

44ο λεπτό: Ο Προυδέν τροφοδοτεί τον Μπαρινάγα που διαμορφώνει το σκορ ημιχρόνου

74ο λεπτό: Σέντρα του Μποτίγια, ο Αλόνσο στέλνει την μπάλα στα δίχτυα

85ο λεπτό: Ατομική ενέργεια του Μποτίγια που διεισδύει στην περιοχή και με δυνατό σουτ κάνει το 10-1

87ο λεπτό: Ο Αλόνσο μπαίνει στην περιοχή, σεντράρει και με κεφαλιά ο Μπαρινάγα σκοράρει

89ο λεπτό: Συνδυασμός Σοσπέδρα, Βάλιε και Μαρτί, με τον τελευταίο μέσα από την περιοχή να μειώνει σε 11-1

Ο Χουάν Αντόνιο Σάμαραντς σε ρόλο υπερασπιστή του δικαίου

Ο απόηχος του παιχνιδιού πλούσιος με έναν απρόσμενο πρωταγωνιστή. Ο αείμνηστος πρώην πρόεδρος της ΔΟΕ, Χουάν Αντόνιο Σάμαραντς, ο οποίος σε όλη την σταδιοδρομία του στο αθλητικό γίγνεσθαι ενεπλάκη σε σκάνδαλα και "μαύρες" υποθέσεις, φαίνεται πως είχε διαφορετικές αντιλήψεις σε νεαρή ηλικία. Την εποχή εκείνη εργαζόταν στην εφημερίδα "La Prensa" ως ερασιτέχνης δημοσιογράφος, και ήταν ο μοναδικός εκπρόσωπος του Τύπου που καταπιάστηκε με τον αγώνα, αντικρίζοντας κάτι... παράξενο στο σκορ. Ηταν αυτός που έκανε τις αποκαλύψεις για τα όπλα και τις επισκέψεις στα αποδυτήρια και φυσικά αντιμετώπισε τις επιπτώσεις.

Μέρος της ιστορικής ανασκόπησης

"11-1! Με το 3-0 υπέρ της από το πρώτο παιχνίδι, αποκλείστηκε η ομάδα με τις περισσότερες πιθανότητες να κατακτήσει τον τίτλο του πρωταθλητή (σ.σ. εννοεί κυπελλούχο) Ισπανίας. Δεν είναι αναγκαίο να αναλογιστούμε τις αιτίες των γεγονότων που επέφεραν την κατάρρευση της Μπαρτσελόνα. Είναι μία καλή συμβουλή. Δεν θα πρέπει να επιρρίψουμε ευθύνες, διότι δεν υπάρχουν σε αυτήν την ομάδα. Δεν λέμε ότι η Μπαρτσελόνα έπαιξε καλά ή κακά. Δεν υπήρχε. Ομως από αυτό έχασε η Ρεάλ Μαδρίτης και η φήμη ευγένειας που τόσοι πολλοί, ακόμα και δημοσιογράφοι φημισμένοι, με πρεστίζ, γράφουν ότι διαθέτει. Θα ήταν καλύτερα να είχε ελαττώσει τα συναισθήματα όπως όφειλε, ώστε να αποκτήσει την κατάλληλη ψυχολογία για να ανατρέψει το 3-0 της Μπαρτσελόνα, με ένα αποτέλεσμα πολύ σπουδαιότερο και σωστό".

Το κείμενο αυτό κόστισε τη θέση του Σάμαραντς στην εφημερίδα, ωστόσο δεν πτοήθηκε, αφού δεν επρόκειτο για μία μόνιμη δουλειά. Η στοχοποίηση από το καθεστώς του Φράνκο, όμως, ήταν αναπόφευκτη και για να επανέλθει στα πόδια του ο Σάμαραντς έγινε ο... καλύτερο "φίλος" του Φράνκο, με την γνωστή, ανοδική πορεία που ακολούθησε.

Ως πρόεδρος της ΔΟΕ, πλέον, είχε ερωτηθεί σε μία συνέντευξή του για τον επίμαχο αγώνα, απαντώντας: "Επεισόδια και επιθέσεις δεν υπήρξαν. Υπήρχε μόνο η απίστευτη πίεση του κοινού. Δεν ήταν άμεση η επιρροή στους παίκτες της Μπαρτσελόνα, οι οποίοι προτίμησαν να μην αγωνιστούν και αυτό φαίνεται από το αποτέλεσμα 11-1 που δεν είναι φυσιολογικό. Κάποια στιγμή ήταν 11-0, αφού θυμάμαι επ’ ακριβώς ότι στο τέλος, ο Μαρτί, ο σέντερ φορ, σημείωσε το γκολ της Μπάρτσα, όταν το παιχνίδι έληγε. Και τόλμησα να πω ότι το ματς δεν παίχθηκε πάνω στο γρασίδι. Κάτι που άλλοι δημοσιογράφοι δεν έκαναν διότι ήταν επαγγελματίες. Εγώ δεν ήμουν επαγγελματίας. Αυτοί έκαναν καριέρα και εγώ δεν είχα να χάσω τίποτα. Μου είπαν ότι εκτιμούν όσα είχα γράψει, αλλά πλέον δεν θα έγραφα τίποτα και αυτό ήταν το τέλος της καριέρας μου στη δημοσιογραφία".

Η επόμενη μέρα του αγώνα βρήκε την Μπαρτσελόνα να προσπαθεί να μαζέψει τα συντρίμμια της. Τα πλήγματα, όμως, ήταν απανωτά. Η ποδοσφαιρική ομοσπονδία που είχε τιμωρήσει ήδη τους Καταλανούς με 2.500 πεσέτες πρόστιμο για τη συμπεριφορά των φιλάθλων της στο πρώτο ματς, επέβαλλε νέα ποινή, ύψους 25.000 πεσετών, για τον επαναληπτικό, θεωρώντας ότι οι παίκτες προκαλούσαν τους φιλάθλους της Ρεάλ. Οι "μερέγκες", από την πλευρά τους, κατέβαλαν πρόστιμο 5.000 ευρώ για τη συμπεριφορά στις εξέδρες. Η μεγαλύτερη τιμωρία, όμως, ήρθε στον τελικό μετά από λίγο καιρό, όταν η πρωταθλήτρια Αθλέτικ Μπιλμπάο νίκησε 1-0 και έκανε το νταμπλ...