Oμάδες κόντρα στο ρεύμα

Ιστορική αναδρομή

Ο Αστέρας Τρίπολης και ο Ατρόμητος δεν προέκυψαν από παρθενογένεση στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ειδικά ο δεύτερος είχε προλάβει να κάνει ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία στα ελληνικά ποδοσφαιρικά δρώμενα από τη δεκαετία του 1970 κιόλας παίζοντας για πέντε σεζόν στη μεγάλη κατηγορία και γεμίζοντας ασφυκτικά το γήπεδό του.

Ο Ατρόμητος ιδρύθηκε το 1923 από παρέα ανήσυχων ανθρώπων στην Πλατεία Βικτωρίας και μετακόμισε στο Περιστέρι το 1933 όταν διαπιστώθηκε η ανάγκη να δημιουργήσει η ομάδα το δικό της κοινό και τη δική της έδρα (μέχρι τότε έπαιζε στα γήπεδα του Πανελληνίου και του Παναθηναϊκού). Είναι ένα από τα πρώτα σωματεία που εγγράφηκε στα μητρώα της ΕΠΟ (έχει τον αριθμό 14) και αποτελεί σημείο αναφοράς για το Περιστέρι. Το 1972 ανέβηκε για πρώτη φορά στη Α΄Εθνική γεγονός που πανηγυρίστηκε έξαλλα από τον κόσμο του με... πορεία που έφτασε μέχρι την Ομόνοια.

Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 80 και του 90 ο Ατρόμητος βρέθηκε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας ενώ το 2005 υποβιβάστηκε στη Γ΄Εθνική με τα οικονομικά προβλήματα να τον ταλανίζουν. Τότε, ο Γιώργος Σπανός πήρε τη μεγάλη απόφαση και προχώρησε στη συγχώνευση της Χαλκηδόνας με τον Ατρόμητο, ενέργεια με την οποία άνοιξε ένα νέο μεγάλο βιβλίο στην ιστορία των Περιστεριωτών.

Ο Αστέρας ιδρύθηκε το 1931 και μετά από σειρά συγχωνεύσεων έγινε η πρώτη ομάδα της Αρκαδίας που αγωνίστηκε στη Β΄Εθνική το 1962. Αποτέλεσε μάλιστα ιδρυτικό μέλος της κατηγορίας. Η σύγχρονη ιστορία του συλλόγου αρχίζει από το 1978 αλλά οι σελίδες δόξας γράφονται την τελευταία δεκαετία με την ομάδα να... καταπίνει μία-μία τις κατηγορίες και να φτάνει από το τοπικό πρωτάθλημα της Αρκαδίας στα σαλόνια της Superleague. Αμφότερες οι ομάδες έχουν και ένα κοινό ιστορικό στοιχείο αφού το σήμα τους είναι το αστέρι.

Τα κοινά τους σημεία

Δίχως αμφιβολία το στοιχείο που συναντά κανείς και στις δύο ΠΑΕ και το οποίο τις κάνει να ξεχωρίζουν σε σχέση με πολλά ποδοσφαιρικά ...μαγαζιά στις μέρες μας είναι η οικονομική συνέπεια. Οι πρώτοι φάκελοι με όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά για την αδειοδότηση που φτάνουν τα τελευταία δύο χρόνια στο αρμόδιο γραφείο της ΕΠΟ είναι αυτοί του Αστέρα και του Ατρομήτου.

Στο τιμόνι των Πελλοπονήσιων υπάρχει την τελευταία δεκαετία το δίδυμο των Δημήτρη Μπάκου και Γιάννη Καϊμενάκη, ισχυρών επιχειρηματιών με επιχειρήσεις εκτός Ελλάδας. Η χρηματοδότηση της ΠΑΕ συνεχίζεται απρόσκοπτα παρά την οικονομική κρίση καθώς οι ιδιοκτήτες παρουσιάζονται απολύτως συνεπείς στις υποχρεώσεις τους τόσο προς το Ελληνικό Δημόσιο, όσο και στο προσωπικό της εταιρίας.

Κάτι αντίστοιχο έχει καταφέρει και ο Γιώργος Σπανός στον Ατρόμητο. Μετά τη συγχώνευση (ή, καλύτερα, την απορρόφηση) του Ατρομήτου από τη Χαλκηδόνα το καλοκαίρι του 2005, η νέα ΠΑΕ που δημιουργήθηκε δεν αντιμετωπίζει κανένα απολύτως πρόβλημα. Η μισθοδοσία καταβάλλεται εγκαίρως, χρέη προς τρίτους και το Δημόσιο δεν υπάρχουν ενώ κατά το προηγούμενο οικονομικό έτος η ΠΑΕ άφησε και κάποια (πενιχρά) κέρδη.

Οι δύο ΠΑΕ επίσης βρίσκονται σε φάσης προσέλκυσης φιλάθλων, πλάνο που η αλήθεια είναι εξελίσσεται με αργούς ρυθμούς. Στην Τρίπολη ο Αστέρας δεν έχει πείσει ακόμα τους φιλάθλους της πόλης (πληθυσμού 31000 κατοίκων) να τον υποστηρίξουν μαζικά χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η ομάδα δεν αποτελεί σημείο αναφοράς για την περιοχή.

Ο Ατρόμητος επιθυμεί επίσης σφόδρα να μεγαλώσει το κομμάτι της πίτας φιλάθλων που του αναλογεί, τουλάχιστον μέσα στο Περιστέρι, αλλά σκοντάφτει στο ότι η ομάδα απουσίασε για δεκαετίες από τα ποδοσφαιρικά σαλόνια γεγονός που προκάλεσε κενό στη δημιουργία νέας γενιάς φιλάθλων. Τα τελευταία χρόνια όμως δειλά-δειλά ο Ατρόμητος ξαναβρίσκει ερείσματα στον κόσμο του Δήμου του Περιστερίου, ο οποίος σημειωτέον είναι ένας από τους μεγαλύτερους της Ελλάδας.

Οι διαφορές

Οι ιδιοκτήτες των δύο ομάδων δεν διαπνέονται από την ίδια φιλοσοφία για το ποδόσφαιρο, μιλώντας καθαρά για τον αγωνιστικό τομέα. Ο Αστέρας Τρίπολης επενδύει περισσότερο στον ξένο ποδοσφαιριστή (κυρίως από τη Λατινική Αμερική) κάνοντας, παράλληλα, λίγες επιλογές από την εγχώρια αγορά. Ο Ατρόμητος αντίθετα, τα τελευταία τουλάχιστον τέσσερα χρόνια, επένδυσε στο ελληνικό ταλέντο φιλοδοξώντας να δημιουργήσει έναν αμιγώς ελληνικό κορμό αλλά και σε ξένους παίκτες γνώστες της ελληνικής πραγματικότητας. Πλέον, θα έλεγε κανείς ότι δρέπει καρπούς αφού το ελληνικό στοιχείο στο ρόστερ είναι κυρίαρχο.

Διαφορά εντοπίζεται και στον τρόπο που οι δύο ομάδες προσεγγίζουν το θέμα του προπονητή. Ο Αστέρας δεν δίστασε να κάνεις πολλές αλλαγές τα τελευταία χρόνια (Βλάχος, Κωστένογλου, Καρβαλιάλ, Δερμιτζάκης) πριν καταλήξει στη δοκιμασμένη επιλογή του Σάκη Τσιώλη. Ο Ατρόμητος αντίθετα επένδυσε στον Γιώργο Δώνη την τελευταία τριετία ενώ φέτος πραγματοποίησε την πρώτη αλλαγή μεσούσης της σεζόν μετά από τέσσερα χρόνια αφού ο Νίκος Αναστόπουλος αντικατέστησε τον Ντούσαν Μπάγεβιτς.

Το ταβάνι τους

Με το σκηνικό στο ελληνικό ποδόσφαιρο απολύτως ρευστό και με παραδοσιακές μεγάλες δυνάμεις όπως ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ να χάνουν έδαφος λόγω των οικονομικών προβλημάτων, ο Αστέρας Τρίπολης και ο Ατρόμητος έχουν τη χρυσή ευκαιρία να καθιερωθούν στην ελίτ.

Ηδη, οι Τριπολιτσιώτες έχουν στρογγυλοκαθήσει στη δεύτερη θέση της βαθμολογίας και διεκδικούν με αξιώσεις τη συμμετοχή τους στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Ζωντανό είναι και το όνειρο της κατάκτησης του Κυπέλλου αφού οι ημιτελικοί κόντρα στον ΠΑΟΚ είναι ανοιχτοί σε κάθε προγνωστικό.

Ο Ατρόμητος μόνο αν αυτοκτονήσει θα χάσει τη δυνατότητα να παίξει και στα φετινά πλέι οφ (έπαιξε και πέρυσι για πρώτη φορά στην ιστορία του). Το όνειρο του Κυπέλλου έσβησε φέτος νωρίς λόγω του αναπάντεχου αποκλεισμού από τον Ολυμπιακό Βόλου, ωστόσο τα δύο προηγούμενα χρόνια η ομάδα άγγιξε τον τίτλο συμμετέχοντας στον τελικό του θεσμού.

Ουδείς γνωρίζει αν οι δύο ομάδες μπορούν να να φτάσουν ακόμα και μέχρι τη διεκδίκηση του πρωταθλήματος, όσο όμως το ποδοσφαιρικό τοπίο παραμένει ασαφές και θολό ακόμα και αυτό που σήμερα μπορεί να φαίνεται ουτοπικό δεν αποκλείεται να γίνει πραγματικότητα. Ενας αστερίσκος βέβαια είναι απαραίτητος για τον Ατρόμητο. Αν ο Γιώργος Σπανός πραγματοποιήσει την απειλή του και αφήσει το καλοκαίρι το σύλλογο, τίποτα δεν θα είναι το ίδιο στην ομάδα του Περιστερίου.

Το μέλλον τους

Εξαρτάται σαφώς από τη βούληση των ιδιοκτητών τους. Κάνοντας την υπόθεση εργασίας ότι θα συνεχίζουν να προσφέρουν απρόσκοπτα (πράγμα που για τον Ατρόμητο δεν είναι καθόλου σίγουρο) μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι το μέλλον προδιαγράφεται ασφαλές. Κανείς βέβαια δεν υπογράφει συμβόλαιο με τη συνεχή επιτυχία. Οι Μπάκος, Καϊμενάκης και Σπανός όμως μπορούν να εγγυηθούν ότι όσο βρίσκονται στην ιδιοκτησία του Αστέρα και του Ατρομήτου θα εξασφαλίζουν όλα εκείνα τα εχέγγυα για την ομαλή λειτουργία των ομάδων τους.

Πολλά θα κριθούν επίσης και από τη στήριξη του κόσμου. Καμία ομάδα στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο δεν έκανε κάτι πραγματικά μεγάλο χωρίς ισχυρό λαϊκό έρεισμα. Οι εποχές δεν ευνοούν λόγω της οικονομικής στενότητας, ο κόσμος έχει άλλου είδους προτεραιότητες, ωστόσο η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Αν το οικονομικό περιβάλλον βελτιωθεί δραστικά τα επόμενα χρόνια, τόσο ο Ατρόμητος όσο και ο Αστέρας θα έχουν το πάνω χέρι αφού θα έχουν περάσει στεγνοί τη μεγάλη φουρτούνα.