Ας μιμηθεί τον Σαββίδη

Μόνο καλά λόγια είχε να πει για τον Σαββίδη ο Αλαφούζος και το ερώτημα είναι σε τι του μοιάζει. Αφού τον θεωρεί καλό, σοβαρό και αξιόλογο, γιατί οι δυο τους δεν έχουν κανένα κοινό στην μέχρι τώρα παρουσία τους, ακόμα κι αν βγάλουμε το οικονομικό από τη σύγκριση.

Επικοινωνία

Ο Σαββίδης μιλάει λίγο, διατηρεί ένα αυστηρό επικοινωνιακό προφίλ. Θα περάσει το κασκόλ στους ώμους στις δημόσιες εμφανίσεις, αλλά δεν θα πει φανφάρες εντυπωσιασμού. Θα περάσει τα μηνύματα που θέλει, με τον τρόπο που θέλει. Ο Αλαφούζος τουιτάρει, με ορθογραφικά λάθη, στις 2-3 τη νύχτα και του κάνει καζούρα όλο το ελληνικό twitter.

Ο Σαββίδης δεν κάνει παράπονα για διαιτησίες και προστασία, απλώς προτρέπει τους διαιτητές να διαβάσουν το βιογραφικό του. Δηλώνει πως “και την Μπαρτσελόνα να έφερνα, θα ήμασταν δεύτεροι”, αλλά δεν δείχνει αδύναμος, δεν κλαίγεται. Ο Αλαφούζος τα έχει βάλει με την Νόβα και τον Αντένα, πως τάχα του κάνουν πόλεμο, και φωνάζει για την διαιτησία και την παράγκα από την 1η αγωνιστική, λες και κανείς δεν του έχει πει πως όποιος παίρνει μόνος του τον ρόλο του αδύνατου έχει ακριβώς αυτήν την αντιμετώπιση.

Στελέχωση

Ο Σαββίδης έστειλε πρώτα την Γκοντζάρεβα να μάθει το διοικητικό περιβάλλον της Τούμπας και τα οικονομικά της ομάδας. Έφερε τον Σιστιακόφ, άνθρωπο με ποδοσφαιρικό παρελθόν, και του έδωσε τον ρόλο του στρατηγικού συμβούλου σε θέματα αθλητισμού. Έχει τον Βρύζα ως έμμισθο πρόεδρο, τον Γεωργιάδη ως τεχνικό διευθυντή, ο οποίος έχει πραγματικό ρόλο και συνεργάζεται με τον Δώνη και το προπονητικό επιτελείο.

Ο Αλαφούζος έχει τον Παναγόπουλο, που ήταν στην ΕΡΤ και στον Σκάι. Έχει τεχνικό διευθυντή τον Ελευθεράκη, μόνο και μόνο για να μην εισακούεται ποτέ και η ομάδα να συνεχίζει να παίρνει παίκτες από τον Βαρέλα που διοικεί κι αποφασίζει από το σπίτι του. Εσχάτως διαβάσαμε στις εφημερίδες για έναν 43χρονο Πορτογάλο, τον Αμπέλντα Σίλβα, στενό συνεργάτη του Βαρέλα, που έχει λέει τριετές συμβόλαιο με τον Παναθηναϊκό (!) και υπάρχουν σκέψεις να γίνει αυτός τεχνικός διευθυντής.

Διοίκηση

Ο Αλαφούζος έδωσε τα κλειδιά στον Φερέιρα, τον ανέβασε σ’έναν θρόνο απυρόβλητου και τον άφησε να διαλύσει τα πάντα. Μετά τα έβαλε με τον Ρότσα, επειδή τόλμησε να μιλήσει με καλά λόγια για τον Βύντρα. Εξακολουθεί να παίρνει παίκτες από τον Βαρέλα, ακόμα και μετά το καλοκαιρινό φιάσκο, και να δηλώνει πως είναι πολύ καλές επιλογές.

Ο Σαββίδης έβαλε Βρύζα και Δώνη στην πρίζα ενώπιον 2.000 οπαδών: “Εγώ τους είπα ότι τους εμπιστεύομαι για ένα χρονικό διάστημα, τους δίνω δυνατότητα ότι είναι ικανοί να μου το αποδείξουν.”

Για τον Βρύζα αναρωτήθηκε “εγώ τον θέλω, αυτός θα μπορέσει;” Για τον Δώνη, τις κόκκινες στο ντέρμπι και το επεισόδιο με τον Κάκο η ίδια στάση: “Ο προπονητής φταίει για τις κόκκινες και δεν μπορεί να φέρεται έτσι στον πάγκο”. Το ίδιο και για το μέλλον: “Πιστεύω στον προπονητή, ότι μπορεί να δημιουργήσει μία ομάδα. Αν καταλάβω ότι έχω κάνει λάθος, εκεί τελειώνει.”

Δεν έχει νόημα να κάτσουμε να αναλύσουμε τις σωστές ή λάθος ποδοσφαιρικές κινήσεις που έχει κάνει η κάθε πλευρά, τις μεταγγραφές, κτλ. Η μεγάλη διαφορά δεν έγκειται στο αποτέλεσμα, αλλά στην στελέχωση της εταιρίας και στον τρόπο που ασκείται η διοίκηση. Και οι διαφορές δεν σταματούν εδώ.

Οπαδοί

Υπάρχει και το θέμα των οπαδών, των οργανωμένων και της κακής μερίδας τους. Όταν ήρθε για τον Σαββίδη η βραδιά της υποδοχής της ομάδας μετά το 2-2 στο “Κλεάνθης Βικελίδης”, η ανακοίνωση μιλούσε για “οπαδούς οι οποίοι εξέφρασαν διάφορα περίεργα αιτήματα, όπως ποιους πρέπει να απολύσουμε, ποιους πρέπει να προσλάβουμε, ποιοι ποδοσφαιριστές πρέπει να παίζουν”. Δεν έγινε το χατήρι κανενός, δεν πάρθηκε καμία απόφαση εν θερμώ, ο ΠΑΟΚ του Σαββίδη αντιμετώπισε τέλεια την πρώτη του κρίση.

Κι όταν τον ρώτησαν δημόσια για τους οπαδούς που είναι φυλακή, δεν μάσησε τα λόγια του: “Αν οι ενέργειες των οπαδών κατευθύνονται στο να ενισχύσουν τις θέσεις του ΠΑΟΚ θα κάνω το παν ώστε να μας σέβονται σε κάθε σημείο και σε κάθε βήμα. Δεν θα υπάρχει κελί για τους ΠΑΟΚτσήδες. Αν οι ενέργειες οπαδών του ΠΑΟΚ καταστρέφουν και δημιουργούν προβλήματα η θέση τους είναι μάλλον σε κελί.”

Ο Αλαφούζος; Ο Αλαφούζος έκανε τον “Φορέα” συνδιοικητή της ομάδας του. Παίκτες μπήκαν στο στόχαστρο με βάση το κριτήριο των συγκεκριμένων οργανωμένων, διαβλήθηκαν, αποδοκιμάστηκαν, υβρίστηκαν και τελικώς αποχώρησαν. Ο,τι χρειάζεται, αρκεί να είναι ικανοποιημένα “τα παιδιά”.

Τα οποία ως αντάλλαγμα έρχονται στο γήπεδο (αν και δεν γεμίζουν ούτε το μισό πέταλο), κάνουν τα στραβά μάτια σε κάθε αρνητικό αποτέλεσμα, είναι έτοιμοι να τα βάλουν με όποιον χαλάει το “κλίμα” και φυσικά να χωρίσουν σε “δικούς μας” και “αντιπάλους” όσους δημοσιογράφους σχολιάζουν τα όσα συμβαίνουν. Και φυσικά τα “παιδιά” δεν ενοχλούνται που τρέχουν την ομάδα άνθρωποι που δεν ξέρουν από ποδόσφαιρο, αλλά το μόνο που τους χαλάει ακόμα είναι που δεν έχουν φύγει όλοι οι άνθρωποι του Τζίγκερ.

Στην πράξη

Μπορούμε να βρούμε κι άλλες διαφορές και παραδείγματα, αλλά δεν νομίζω πως χρειάζεται. Ο Αλαφούζος μπορεί να εγκωμιάζει τον Σαββίδη, όμως δεν έχει καμία σχέση μαζί του. Όχι γιατί μόνο ένας εκ των δύο βάζει λεφτά, αλλά γιατί μόνο ένας εκ των δύο διοικεί με τρόπο που αρμόζει στην ομάδα που έχει. Κι αν τελικά στον Αλαφούζο αρέσει τόσο πολύ ο Σαββίδης, ας τον μιμηθεί, ας παραδειγματιστεί, ας το δείξει στην πράξη. Όχι με λεφτά, αλλά με διοίκηση.

Οι περισσότεροι συζητάνε το αν το “άνοιγμα” Αλαφούζου προς τον ΠΑΟΚ συνιστά κοινό μέτωπο κατά του συστήματος, συμμαχία ώστε να μοιραστεί το market pool του Champions League, αν ο Παναθηναϊκός μίκρυνε τόσο που να ψάχνετε να μπει στο άρμα του Δικεφάλου, κτλ. Έχουν ενδιαφέρον, αλλά μικρό. Η μοίρα των μεγάλων ομάδων δεν κρίνεται απ’αυτά, όσο κρίνεται από τον τρόπο που διοικούνται.

ΥΓ. Ο Αλαφούζος δήλωσε πως “ο ΠΑΟΚ είναι πολύ τυχερός που έχει βρει έναν τόσο σοβαρό επενδυτή, που έχει αποδείξει έμπρακτα οτι βοηθάει την ομάδα.” Κι εδώ κάνει λάθος. Ο ΠΑΟΚ δεν είναι πολύ τυχερός. Απλώς μετά από δεκαετίες πήρε αυτό που του αξίζει. Γιατί εδώ και δεκαετίες ήταν η ομάδα που αποτελούσε την ιδανική περίπτωση για όποιον ήθελε να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο.