Ο μεγάλος κρυμμένος θησαυρός του Γιώργου Νικητόπουλου

Οι δαιδαλώδεις διαδρομές του Facebook βγάζουν συνήθως σε αδιέξοδα. Καμιά φορά ωστόσο, ανακαλύπτεις και μικρές οάσεις. Κρυμμένους παραδείσους και ανθρώπους ιδιαίτερους. Ένας τέτοιος είναι και ο Γιώργος Νικητόπουλος, χημικός στο επάγγελμα, κάτοικος Πάτρας και κάτοχος ενός αξιοζήλευτου αρχείου, που ελάχιστοι έχουν στην Ελλάδα.

Με καταγωγή από τους Γαργαλιάνους, ο κύριος Νικητόπουλος, φίλος του Ολυμπιακού από μικρό παιδί, με έχει αφήσει άφωνο με τα αποκόμματα που δημοσιεύει στην σελίδα του. Όχι μόνο γιατί με στέλνει πίσω στο χρόνο, διαβάζοντας ακόμη και δικά μου δημοσιεύματα (της δεκαετίας του '80), αλλά επειδή είναι 'ψαγμένος' σε όλα όσα αναρτά κατά καιρούς.

Ο Γιώργος, 48 ετών πια, ξεκίνησε να μαζεύει εφημερίδες από μικρό παιδί. Θα είχε ακόμη περισσότερες στα αρχεία του, αν η μητέρα του, όπως όλες οι μανάδες του κόσμου, δεν έκαναν εκκαθάριση (δηλαδή εξολόθρευση) του δωματίου του: "Τι τα θες τώρα αυτά. Έχεις μάθημα, δίνεις εξετάσεις. Θα ασχολείσαι με το μπάσκετ;"

Εντάξει, κάτι κατάφερε να διασώσει από τις μανίες της μαμάς. Κι όταν ενηλικιώθηκε, έγινε φοιτητής, μπορούσε να ασχοληθεί με το χόμπι του. Επειδή, το έχω περάσει -όχι με τόση εμμονή- σας διαβεβαιώ ότι η συλλογή παλιών εφημερίδων, περιοδικών κλπ, ή ακόμη-ακόμη η συντήρηση και η ταξινόμηση των παλιών εντύπων είναι τεράστια ιστορία. Απαιτεί χρόνο, χώρο και κατανόηση των οικείων. Αν δεν τα έχεις όλα αυτά, δεν μπορείς να προχωρήσεις.

Ευτυχώς, ο Γ. Νικητόπουλος τα έχει και τα τρία. Τον χρόνο τον εξοικονομεί τα βράδια, ακόμη και σε δύσκολες ώρες. Ο χώρος έχει βρεθεί στα πάτρια εδάφη στους Γαργαλιάνους και η κατανόηση έρχεται από τη σύζυγό του, που πολλές φορές, μάλιστα, βοηθάει στην συλλογή ή την αρχειοθέτηση.

Αφορμή για να αναρτά στο Facebook, βασικά κομμάτια του υλικού που έχει μαζέψει, ήταν το γκρουπ 'Θρυλικοί Βετεράνοι' που όπως καταλαβαίνετε ασχολείται με τους παλιούς άσους του Ολυμπιακού (στο ποδόσφαιρο). Ένας μετρ του είδους, όπως ο Γιώργος, ενθουσιάστηκε και ξεκίνησε, φτιάχνοντας τη δική του σελίδα στο FB.

"Αυτό το γκρουπ ήταν ο λόγος, που μπήκα στη διαδικασία, για να ανεβάζω κάποια πράγματα από το αρχείο μου", λέει στο Contra.gr και εξηγεί: "Έχω ασχοληθεί περισσότερο με το ποδόσφαιρο, αλλά αγάπησα και το μπάσκετ. Μου κόλλησε το σαράκι, από τη μεγάλη ομάδα του Ολυμπιακού, με Γιατζόγλου, Καστρινάκη, Διάκουλα και λοιπούς. Εκεί στις αρχές της δεκαετίας του '80, σαν μαθητής, άρχισα να μαζεύω τις πρώτες εφημερίδες, περιοδικά. Ήταν ένα χόμπι, που όσο περνούσε ο καιρός γινόταν ολοένα και πιο εμμονή. Ήθελα, εκτός των άλλων, να δώσω και μια εικόνα γεγονότων που είχα διαβάσει, ή έζησα, με απευθείας αναφορές στους πρωταγωνιστές".

- Μου έχει κάνει εντύπωση ότι οι περισσότερες, αν όχι όλες, φωτογραφίες είναι από πρωτότυπα δημοσιεύματα...

"Ναι είναι αλήθεια. Έχω μαζέψει πολλές εφημερίδες, ή περιοδικά. Οι παλιότερες είναι από τη δεκαετία του '40"

- Και που χωράνε όλα αυτά στο σπίτι; Φαντάζομαι πιάνουν πολύ χώρο.

"Δεν τα έχω στην Πάτρα, αλλά στους Γαργαλιάνους. Ευτυχώς υπάρχει χώρος και μάλιστα αρκετά μεγάλος εκεί. Ένα δωμάτιο, αλλά και μια αποθήκη με ράφια, τα οποία συνεχώς ανανεώνονται. Εκεί τα ταξινομώ και τα αρχειοθετώ. Επίσης στο ισόγειο έχω τα ξένα περιοδικά και τα βιβλία".

- Πόσες ώρες ασχολείσαι καθημερινά με το αρχείο σου;

"Δεν τις μετράω. Είναι ένα κομμάτι της ζωής μου. Ευτυχώς έχω μια σύζυγο που έχει κατανοήσει απόλυτα το χούι και με βοηθάει. Μου παίρνει αρκετό χρόνο, να ταξινομήσω το υλικό, να το φωτογραφήσω και μετά να το ανεβάσω και στη σελίδα μου. Σιγά-σιγά, θα γίνει και αυτό..."

- Πού τα βρίσκεις όλα αυτά; Εντάξει η προσωπική σου συλλογή. Τα υπόλοιπα;

"Από παντού. Έχω επαφές σε ολόκληρη την Ελλάδα. Λάρισα, Θεσσαλονίκη, σε πολλά μέρη. Επίσης με βοήθησε αρκετά το Facebook. Βρίσκεις ανθρώπους, που έχουν κρυμμένους θησαυρούς. Φυσικά βρήκα και αθλητές του συλλόγου όπως ο Γιάννης Παραγιός και ο Σαράντης Παπαχριστόπουλος, αλλά και παράγοντες όπως ο Πέτρος Χατζηκώστας".

- Πόσες εφημερίδες παίρνεις την ημέρα;

"Είμαι από τους ελάχιστους, πλέον, που αγοράζουν δυο ή τρεις εφημερίδες καθημερινά. Σίγουρα το ΦΩΣ κι άλλες δυο, γιατί όπως θα δεις κάθε γεγονός το παρουσιάζω τουλάχιστον από δυο έντυπα".

- Δεν ασχολείσαι μόνο με τον Ολυμπιακό...

"Αλίμονο. Είμαι Ολυμπιακός, αλλά μεγάλωσα και με την Εθνική Ομάδα. Έχω πολύ υλικό και από άλλους συλλόγους. Δεν μπορεί, άλλωστε, να ασχολείσαι με το μπάσκετ και να μην αναγνωρίζεις τον Παναθηναϊκό, ή τον Άρη, ή την ΑΕΚ, τον ΠΑΟΚ και όλες οι μεγάλες ομάδες που έχουν διακριθεί στο άθλημα".

Γιατί είναι ωραίο ένα τέτοιο αρχείο

Δεν ξέρω εσείς, εγώ πάντως όταν υπάρχει, ένα τόσο αναλυτικό αρχείο, περνάω ώρες 'ξεφυλλίζοντάς το'. Τελευταία ανάρτηση του Γ.Νικητόπουλου, ο πρώτος τίτλος του Ολυμπιακού στο μπάσκετ το 1949! Ο τελικός στο (ανοιχτό) γήπεδο του Πανελληνίου, για την ανάδειξη του πρωταθλητή, βρήκε νικητές τους ερυθρόλευκους με 28-24.

Ο τύπος της εποχής έδωσε μεγάλη έκταση στο ματς. Και είχε και παρασκήνια (κρατάμε την ορθογραφία) όπως τα ακόλουθα: " Όταν άρχισε το παιχνίδι το γήπεδο ήταν ασφυκτικά γεμάτο. Τόσο που να χουν σωθή τα εισιτήρια εισόδου και να χρησιμοποιηθούν στη θέσι τους τα διπλότυτα του δικαιώματος "Μπριτζ" της λέσχης του "Πανελληνίου"! Να λοιπόν, που και το "μπριτζ" παρά την γκρίνια μερικών... φάνηκε χρήσιμο στον αθλητισμό. Το περιστατικό, όμως αυτό είναι τρανό δείγμα του ότι το ωραίο αυτό σπορ άρχισε να κατακτά τις πλατειές μάζες των φιλάθλων και να προσθέτη κάθε μέρα και καινούργιος στον όγκο των οπαδών του.

Το κακό είνε όμως ότι πολλοί από τους νεοφώτιστους θαυμαστές, αν όχι όλοι, προέρχονται από το ποδόσφαιρο και κουβαλάνε, ερχόμενοι στο γήπεδο του μπάσκετ, όλες τις κακές συνήθειες των ποδοσφαιρικών γηπέδων, σε τρόπο που οι ασχημίες κατά των εφετεινών αγώνων μπάσκετ να είναι συνηθέστατες, αρχίζοντας από αδικαιολόγητες διαμαρτυρίες, αποδοκιμασίες και διοχέτευσι των αγανακτήσεων από τους ακτινωτούς αγωγούς της ανοικτής παλάμης και φθάνοντας στις συμπλοκές μεταξύ των θεατών και ακόμη μεταξύ των θεατών και των αθλητών"

Ορίστε μας. Από το μακρινό 1949 το ποδόσφαιρο έμπαινε... απρόσκλητο στα γήπεδα του μπάσκετ. Για διαβάστε όμως και την 'ρεκλάμα' με μια φαεινή ιδέα του πώς αντιμετωπίζεται η πολυομελίτιδα (μια μάστιγα της εποχής για τα νεογέννητα παιδιά). Δεν κάνει πλάκα η διαφήμιση. Σοβαρά ομιλεί.

Σοβαρότατα: