ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Αυτό είναι το σύστημα της Ίντερ που "έκλεψε" τη Γιουβέντους

Στο πρώτο μέρος της έρευνας σχετικά με την άλλη όψη του Calciopoli εξετάσαμε το σκάνδαλο από το πρίσμα της Γιουβέντους και το πώς το "νοθευμένο" κατηγορητήριο οδήγησε σε έναν άδικο υποβιβασμό με βάση τα στοιχεία που υπήρχαν στα χέρια του αθλητικού δικαστή το 2006 και όχι αυτά που παρουσιάστηκαν αργότερα.

Στο δεύτερο μέρος της έρευνας θα εξετάσουμε τη μοναδική ωφελημένη πλευρά από αυτό το σκάνδαλο, την Ίντερ, και την εμπλοκή της σε αυτό.

Highlights

- Μάρκο Τρονκέτι Προβέρα, ο mr "Pirelli" και "Telecom Italia", ο άνθρωπος πίσω από το σκάνδαλο των υποκλοπών που συγκλόνισε την Ιταλία και που έδωσε στο... πιάτο τις συνομιλίες στον Μάσιμο Μοράτι

- Ο πρόεδρος της ομοσπονδίας που αποφάσισε να υποβιβάσει τη Γιουβέντους ήταν πρώην μέλος του ΔΣ της Ίντερ και όταν αποχώρησε από την FIGC, έγινε διευθύνων σύμβουλος στην "Telecom Italia"

- Κάρλο Μπουόρα, ο συνεργάτης του Τρονκέτι σε "Pirelli" και "Telecom Italia", μέτοχος της Ίντερ και μέλος του ΔΣ της "Gazzetta dello Sport" που βρήκε... αποκλειστικά τις υποκλαπείσες τηλεφωνικές συνομιλίες και "αποκάλυψε" το σκάνδαλο, αργότερα έγινε αντιπρόεδρος της Ίντερ

- Και τα τρία πρόσωπα έχουν στενή σχέση με τους "νερατζούρι", ενώ ο Μάσιμο Μοράτι μετέχει σε όλες τις εταιρίες τους

- Η "προδοσία" εκ των έσω της Γιουβέντους! Οι εγγονοί του Τζιάνι Ανιέλι, τα αδέρφια Ελκάν, και ο επικεφαλής της Ferrari, Λούκα ντι Μοντετζέμολο, σε μυστικά ραντεβού με τον Τρονκέρι Προβέρα. Η ανοιχτή κόντρα με Μότζι

Ο ένοχος ρόλος της "Gazzeta dello Sport"

Από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκαν οι συνομιλίες του Λουτσιάνο Μότζι και των υπολοίπων κατηγορούμενων του 2006, η κορυφαία αθλητική εφημερίδα της Ιταλίας, με κυκλοφορία εκατοντάδων χιλιάδων φύλλων και με εκατομμύρια αναγνώστες ημερησίως, ανέλαβε πρωταγωνιστικό ρόλο στην υπόθεση. Η "Gazzetta dello Sport" δημοσίευσε πρώτη δεκάδες διαλόγους οι οποίοι ταρακούνησαν την ιταλική κοινή γνώμη και -όπως αποδείχθηκε- τις δικαστικές αρχές, σε αθλητικό και ουχί μόνον επίπεδο.

Από τα τέλη Απριλίου και σχεδόν καθημερινά, απομαγνητοφωνημένες κασέτες έκαναν παρέλαση στις ροζ σελίδες του ιστορικού εντύπου. Από δημοσιογραφική σκοπιά, η επιτυχία ήταν "κολοσσιαία", ωστόσο με βάση την εξέλιξη των ερευνών στην υπόθεση, γεννήθηκε ένα εύλογο ερώτημα: ποιος ο ρόλος της Ίντερ στο όλο σκάνδαλο; Οι διάλογοι της "Gazzetta" δεν ενέπλεκαν πουθενά τους "νερατζούρι", εν αντιθέσει με άλλες σημαντικές ομάδες, όπως η Γιουβέντους και η Μίλαν.

Την ώρα που η "Gazzetta" προχωρούσε σε συνεχείς αποκαλύψεις και αύξανε τις πωλήσεις κατά 50.000 φύλλα ημερησίως, άλλες εφημερίδες όπως η (με βάση το Τορίνο και φίλα προσκείμενη στη Γιουβέντους) "Tuttosport", κραύγαζαν ότι στην υπόθεση εμπλέκεται και η Ίντερ, υποστηρίζοντας ότι υπάρχουν κι άλλες κασέτες, πλην εκείνων που είχαν ενταχθεί στους φακέλους της δικογραφίας.

Οι δημοσιογραφικές επιτυχίες της "Gazzetta" δεν σταμάτησαν με τη δημοσιοποίηση των διαλόγων, αλλά συνεχίστηκαν και κατά τη διάρκεια του αθλητικού δικαστηρίου. Συγκεκριμένα, στις 24 Ιουνίου 2006 κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδο τις ποινές που θα επιβάλλονταν (σε πρώτο βαθμό) στις κατηγορούμενες ομάδες και στις 4 Ιουλίου το δημοσίευμα επιβεβαιώθηκε με ελάχιστες αποκλίσεις. Ήταν φανερό ότι οι πηγές του εντύπου ήταν κάτι περισσότερο από καλά ενημερωμένες...

Ο ρόλος της "Gazzetta" στο ξετύλιγμα του κουβαριού εκείνη την περίοδο ήταν σχεδόν ισότιμος με αυτόν των αστυνομικών και εισαγγελικών αρχών. Εξάλλου, δημοσιογράφος της (Μαουρίτζιο Γκάλντι) αποκαλύφθηκε το 2010 ότι είχε συνεργαστεί στις έρευνες. Πλην του ιταλικού λαού, από την εν λόγω εφημερίδα και την ιστοσελίδα της ενημερωνόταν η συντριπτική πλειονότητα των ξένων ΜΜΕ και φιλάθλων. Είναι χαρακτηριστικό πώς η πρώτη ονομασία του σκανδάλου, το περίφημο "Moggiopoli", αποτέλεσε έμπνευση της "Gazzetta" που χρησιμοποιήθηκε μόνο από εκείνη εντός των συνόρων, αλλά από πλειάδα ΜΜΕ εκτός αυτών.

Μάρκο Τρονκέτι Προβέρα: Ο ιδιοκτήτης

Η εξήγηση του "ρεπορτάζ" και των "αποκλειστικών" της "Gazzetta dello Sport" εκπορεύεται από τις ενέργειες τεσσάρων σημαντικών στελεχών της επιχειρηματικής και ζωής της γειτονικής χώρας. Ένα κουαρτέτο που συνασπίστηκε εκείνη τη χρονική περίοδο και που όπως φαίνεται κατάφερε να συντρίψει την triade της Γιουβέντους.

Μάρκο Τρονκέτι Προβέρα, Κάρλο Μπουόρα, Γκουίντο Ρόσι και φυσικά Μάσιμο Μοράτι συνθέτουν το καρέ εκείνο που φέρεται να εργάστηκε παρασκηνιακά, ώστε να εκτεθούν στη δημοσιότητα οι συνομιλίες των παραγόντων της Γιουβέντους και να εξαλειφθεί, μαζί με τους "μπιανκονέρι", ο ανταγωνισμός της Ίντερ εντός των τειχών. Τέσσερα ονόματα που το καθένα με διαφορετικό τρόπο στηρίζουν τους "νερατζούρι" επί δεκαετίες και που ύφαιναν επί χρόνια ένα δίκτυο μεταξύ του ποδοσφαίρου και των επιχειρήσεων στις οποίες έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο, με στόχο τον στραγγαλισμό των αντιπάλων.

Η άκρη του νήματος εντοπίζεται στο 1992, όταν ο Τρονκέτι Προβέρα αναλαμβάνει τη διαχειριστική διεύθυνση του ομίλου "Pirelli". Ικανότατος μάνατζερ και γαμπρός του ιστορικού ηγέτη της εταιρείας, Λεοπόλντο Πιρέλι, εντάχθηκε στο διοικητικό δυναμικό της εταιρείας το 1986. Η ανέλιξή του ήταν τάχιστη και παρότι χώρισε με την Τσετσίλια Πιρέλι, κατάφερε να γίνει το νο 1 της εταιρείας όταν ο Πιρέλι αποχώρησε από κάθε εκτελεστικό πόστο, μετά από την αποτυχημένη απόπειρα εξαγοράς της "Condinental".

Ο Τρονκέτι Προβέρα προχώρησε σε ριζική αναδιοργάνωση της "Pirelli" και με νέες ιδέες κατάφερε να την καταστήσει εκ νέου έναν βιομηχανικό "γίγαντα" στη γειτονική χώρα, ο οποίος πλέον δεν απασχολείτο αποκλειστικά με τις γόμες και τα ελαστικά, αλλά μπήκε δυναμικά και στον χώρο της παραγωγής καλωδίων για ενέργεια και επικοινωνίες. Η μεταστροφή αυτή απέφερε εκτόξευση των εσόδων της εταιρείας και συνάμα διεύρυνση του brand name της.

Η αναγεννημένη "Pirelli" εισήλθε στον... κόσμο της Ίντερ ως χορηγός της φανέλας το καλοκαίρι του 1995, λίγους μήνες μετά από την ανάληψη της διοίκησής της από τον Μάσιμο Μοράτι. Έναν χρόνο αργότερα, ο Τρονκέτι Προβέρα έδωσε ξανά τα χέρια με τον Μοράτι διότι η "Pirelli" αγόρασε το 13,9% του μετοχικού πακέτου του συλλόγου έναντι 7.750.000 ευρώ.

Στο παιχνίδι και η "Telecom Italia"

Το 1994 η ιταλική κυβέρνηση προχώρησε σε αναδιοργάνωση του χώρου των τηλεπικοινωνιών και συγχώνευσε κρατικές εταιρείες του τομέα, μεταξύ των οποίων και ο εθνικός φορέας τηλεπικοινωνιών "SIP" που διατηρούσε το μονοπώλιο της χώρας. Από τη συγχώνευση προέκυψε η "Telecom Italia", η οποία το 1995 "γέννησε" την "TIM" για τον χώρο της κινητής τηλεφωνίας.

Το 1997, ο πρωθυπουργός της Ιταλίας, Ρομάνο Πρόντι, αποφάσισε την ιδιωτικοποίηση της εταιρείας έναντι 13.000.000.000 ευρώ. Πρόεδρος της εταιρείας σε αυτό το χρονικό διάστημα της μετάβασης, ένας πασίγνωστος Ιταλός μάνατζερ και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ίντερ από το 1995 μέχρι το 1999, ο Γκουίντο Ρόσι. Το ενδιαφέρον από τον επενδυτικό κόσμο δεν ήταν μεγάλο και είναι χαρακτηριστικό ότι κοινοπραξία με επικεφαλής την οικογένεια Ανιέλι εξαγόρασε μόλις το 6,62% των μετοχών. Οι ισορροπίες ήταν εύθραυστες μέχρι το 1999 να αναλάβουν το πακέτο το μετοχών η "Olivetti" (εταιρεία διάσημη για τις γραφομηχανές της) και ο επιχειρηματίας Ρομπέρτο Κολανίνο.

Η θέση της "Olivetti-Telecom" ήταν ζημιογόνος και από τις αρχές του 2001 αναζητήθηκε νέος αγοραστής. Ο Τρονκέτι Προβέρα έγινε τον Ιούλιο του ίδιου έτους ο απόλυτος άρχων της "Telecom Italia", τόσο σε μετοχικό επίπεδο όσο και σε διοικητικό, ως πρόεδρος και μέλος του ΔΣ.

Κάρλο Μπουόρα: Ο πολυθεσίτης

Μαζί του στη νέα εταιρεία, ο Τρονκέτι Προβέρα φέρνει τον διευθύνοντα σύμβουλο της "Pirelli" από το 1999, Κάρλο Μπουόρα. Ο Μπουόρα υπήρξε στενός συνεργάτης του Τρονκέτι Προβέρα από το 1991, όταν εγκατέλειψε τον ρόλο του γενικού διευθυντή στην "Benetton" (στην οποία είχε μετακομίσει μετά από μία πενταετία στη "Fiat" των Ανιέλι). Μετά από οκτώ χρόνια, ανέλαβε ηγετικό ρόλο στην "Pirelli" και ακολούθως ανέλαβε εκτελεστικός διευθυντής ταυτόχρονα και στην "Telecom Italia".

Από τον Ιανουάριο του 2004, ο Μπουόρα συνυπάρχει σε ακόμα ένα διοικητικό συμβούλιο με τον Τρονκέτι Προβέρα, αυτό της Ίντερ. Εκτός από μέλος του ΔΣ, στους "νερατζούρι" καταλαμβάνει και τη θέση του εκτελεστικού αντιπροέδρου και τυπικά γίνεται το νούμερο 2 στο οργανόγραμμα του συλλόγου, πίσω μόνο από τον Μοράτι.

Την ίδια περίοδο έγινε μέλος της εκτελεστικής επιτροπής της "RCS Mediagroup S.p.A." (από πρόεδρος της Επιτροπής Εσωτερικού Ελέγχου), ήτοι της εκδοτικής κοινοπραξίας, στην οποία ανήκουν μεταξύ άλλων κορυφαίες εφημερίδες και περιοδικά της Ευρώπης, όπως η "Gazzetta dello Sport" και η "Marca".

Οι εξέχουσες θέσεις που κατείχε και μάλιστα ταυτόχρονα ο Μπουόρα σε "Pirelli", "Telecom Italia", Ίντερ, "RCS Mediagroup S.p.A." κ.ά. τον κατέστησαν το 2006 ως τον πιο ακριβοπληρωμένο μάνατζερ της Ιταλίας, αφού ο συνολικός μισθός του υπολογιζόταν σε 18.800.000 ευρώ ετησίως.

Γκουίντο Ρόσι: Το εκτελεστικό όργανο

Τον Σεπτέμβριο του 2006, ο εσωτερικός πόλεμος που δέχθηκε ο Τρονκέτι Προβέρα στην "Telecom Italia" από διοικητικό συμβούλιο σχετικά με τη στρατηγική της εταιρείας, οδηγεί στην παραίτησή του από κάθε διοικητικό αξίωμα. Ο Μπουόρα παραιτείται από τη θέση του διευθύνοντα συμβούλου και το διοικητικό κενό που δημιουργείται, καλείται να καλύψει ο Γκουίντο Ρόσι.

Ο πρόεδρος της "Telecom Italia" κατά την εποχή της κρατικοποίησή της είχε μόλις ολοκληρώσει τη θητεία του ως πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της Ιταλίας (FIGC), δηλαδή ήταν ο άνθρωπος ο οποίος διαχειρίστηκε τη δικαστική υπόθεση του σκανδάλου Calciopoli. Λίγες ημέρες μετά από την οριστικοποίηση του υποβιβασμού της Γιουβέντους, της αφαίρεσης των δύο πρωταθλημάτων, της παραχώρησης του ενός στην Ίντερ, του αφανισμού σχεδόν κάθε εσωτερικού ανταγωνισμού των "νερατζούρι", τον Σεπτέμβριο του 2006, το πρώην μέλος του ΔΣ της Ίντερ τοποθετείται από τον μεγαλομέτοχο της "Telecom Italia" και σημαντικό μέτοχο της Ίντερ μέσω της "Pirelli", Μάρκο Τρονκέρι Προβέρα, στη θέση του προέδρου του τηλεπικοινωνιακού κολοσσού.

Μάσιμο Μοράτι: Ο εντολέας

Σε όλες αυτές της κινήσεις των Τρονκέρι Προβέρα, Μπουόρα και Ρόσι, ο ιδιοκτήτης της Ίντερ, Μάσιμο Μοράτι, μόνο θεατής δεν υπήρξε. Τον Ιούνιο του 2006 κι ενώ οι πρώτες δίκες για το σκάνδαλο βρίσκονταν σε πλήρη εξέλιξη, ο Ιταλός μεγιστάνας εξαγόρασε το 15,26% των μετοχών της Ίντερ από την "Pirelli" έναντι 13.500.000 ευρώ, εξυπηρετώντας την αλλαγή πλάνων της εταιρείας ελαστικών, που είχαν εγκριθεί από τον Φεβρουάριο και αφορούσαν στην διακοπή μη στρατηγικών οικονομικών συμμετοχών. Παρά τη μείωση της μετοχικής συμμετοχής της "Pirelli" στην Ίντερ, η χορηγική συνεργασία συνεχίστηκε απρόσκοπτα.

Έναν χρόνο αργότερα, ο Μοράτι έγινε μέτοχος στις "Gruppo Partecipazioni Industriali" με ποσοστό 6,5% και "Camfin" με 2,91%, στις οποίες ανήκει η "Pirelli", ενώ έγινε μέτοχος και της εταιρείας ελαστικών. Κάποιες από τις τελευταίες μετοχές άρχισε να τις "ξεφορτώνεται" τον Ιανουάριο του 2011 έναντι 4.400.000 ευρώ, ενώ τις μετοχές των μητρικών της "Pirelli" τις "επέστρεψε" στον μεγαλομέτοχό τους και φίλο του, Τρονκέτι Προβέρα, έναντι 19.500.000 ευρώ τον Οκτώβριο του 2013. Οι συγκεκριμένες πωλήσεις, μάλιστα, συνέπεσαν χρονικά με την περίοδο κατά την οποία παραχώρησε και την Ίντερ στον Ινδονήσιο επιχειρηματία Έρικ Τοχίρ.

Πώς ξέσπασε το Calciopoli

Τέσσερα συνεργαζόμενα πρόσωπα σε καίριες θέσεις, τέσσερις επιχειρηματίες με κοινά συμφέροντα και όλα τα μέσα στη διάθεσή τους για να ικανοποιήσουν τους στόχους τους. Και όπως δείχνουν τα στοιχεία, προσπάθησαν νωρίτερα από εκείνο το καλοκαίρι του 2006.

Η πρώτη καταγγελία σχετικά με το Calciopoli πραγματοποιήθηκε νωρίτερα. Ο τότε πρόεδρος της FIGC, Φράνκο Καράρο, παρέδωσε ορισμένες κασέτες στην εισαγγελία του Τορίνο, η οποία έβαλε στο αρχείο την υπόθεση, αφού έκρινε πως στις συνομιλίες δεν προκύπτουν επιβαρυντικά στοιχεία για τους εμπλεκόμενους.

Οι... άμεσα ενδιαφερόμενοι δεν πτοήθηκαν και βρήκαν άλλη μέθοδο ώστε να προχωρήσει η υπόθεση. Αυτή η μέθοδος δεν είναι άλλη από την... "Gazzetta dello Inter", όπως είναι γνωστή στην Ιταλία η μεγαλύτερη αθλητική εφημερίδα της χώρας. Η πρόσβαση ήταν εύκολη μέσω του Κάρλο Μπουόρα και από τις 4 Μαΐου του 2006 άρχισε ο καταιγισμός... ρεπορτάζ της εφημερίδας.

Οι συνομιλίες που οι εισαγγελικές αρχές έκριναν μη επιλήψιμες προκάλεσαν τεράστιο κρότο. Η συνέχεια είναι γνωστή. Υπό το βάρος της σοκαρισμένης κοινής γνώμης, η εισαγγελία της Νάπολης που είχε αρχίσει έρευνα από το 2004 για παράνομο τζόγο ζήτησε τις κασέτες και διενήργησε τη δική της έρευνα, ξετυλίγοντας του κουβάρι του Calciopoli.

Η μέθοδος των υποκλοπών

Υπό φυσιολογικές συνθήκες, οι έρευνες και οι παρακολουθήσεις τηλεφωνικών κλήσεων κάθε εισαγγελίας είναι μυστικές. Σε κάθε επαρχία της Ιταλίας υφίσταται ένα κέντρο παρακολούθησης που συνεργάζεται με τις εταιρείες τηλεφωνίας. Στο Μιλάνο πχ. βρίσκεται εκείνο της "Telecom Italia". Κάθε φορά που κάποια εισαγγελία διενεργεί έρευνα απευθύνεται στην αρμόδια εταιρεία για να συνεργαστεί σε τεχνικό επίπεδο.

Αυτό έκανε το 2004 η εισαγγελία της Νάπολης, όταν ζήτησε από την "Telecom Italia" να διαθέσει τις γραμμές της για την παρακολούθηση συγκεκριμένων προσώπων από τους εισαγγελικούς λειτουργούς της.

Τυπικά, τέτοιες εντολές διέπονται από απόλυτη μυστικότητα και τεχνικά δεν υπάρχει τρόπος διαρροής των καταγεγραμμένων δεδομένων από τις παρακολουθήσεις. Εξάλλου, κάθε εταιρεία τηλεφωνίας διαθέτει ιδιόκτητο σύστημα ασφάλειας γι' αυτόν τον σκοπό.

Η περίπτωση της "Telecom Italia", όμως, είναι διαφορετική. Από το 1999, η εταιρεία φέρεται να παρακολουθούσε τις τηλεφωνικές συνδιαλέξεις εκατοντάδων προσώπων της χώρας από κάθε τομέα της ιταλικής ζωής. Πολιτικοί, επιχειρηματίες, άτομα ειδικού ενδιαφέροντος, ακόμα και αθλητές ή σελέμπριτι είχαν πέσει θύματα υποκλοπών από την "Telecom Italia". Υποκλοπές οι οποίες έφτασαν μέχρι τα δικαστήρια και που αποδείχθηκε πώς πραγματοποιούνταν κατά παραγγελία.

Συν αυτώ, τα υψηλά ιστάμενα πρόσωπά της "Telecom Italia" είναι ίδια με κορυφαία παραγοντικά στελέχη της Ίντερ (Μάρκο Τρονκέτι Προβέρα - Κάρλο Μπουόρα). Ως εκ τούτου, οι μυστικές έρευνες της εισαγγελίας δεν ήταν τόσο μυστικές στους ανθρώπους των "νερατζούρι" και δη στον Μάσιμο Μοράτι.

Επαγγελματικές σχέσεις που είχαν κατά καιρούς με την "Telecom Italia"

Οι ομολογίες και η "σκοτεινή" αυτοκτονία

Η αρχή της... διαπλοκής έγινε με την παραγγελία της εισαγγελίας Νάπολης στην αρμόδια υπηρεσία της αστυνομίας, για παρακολούθηση ορισμένων τηλεφώνων. Η υπόθεση ανατέθηκε σε δύο αστυνομικούς με... παρελθόν, στον Τζιοβάνι Αρκανιόλι που το 1992 είχε εμπλακεί σε απόπειρα εξαφάνισης στοιχείων συνεργασίας κράτους με Μαφία, στο περιθώριο της δολοφονίας του δικαστή Πάολο Μπορσελίνο στο αυτοκίνητό του. Ο δεύτερος είναι ο Ατίλιο Αουρίκιο, για τον οποίο είδαμε στο 1ο μέρος της έρευνας ότι είχε καταδικαστεί για αλλοίωση αποτελεσμάτων δημοτικών εκλογών στη Ρώμη.

Αυτοί οι δύο αστυνομικοί ανέλαβαν τις παρακολουθήσεις και παρέδωσαν τα αποτελέσματά τους στον Αντάμο Μπόβε, τον υπεύθυνο ασφαλείας της "Telecom Italia" και επικεφαλής του κέντρου παρακολουθήσεων της εταιρείας. Όπως αποδείχθηκε, παράλληλα με τις παρακολουθήσεις που διέταξε η εισαγγελία και οι οποίες έφτασαν παρανόμως στα χέρια του μέσω των δύο αστυνομικών, ώστε να τις διοχετεύσει κατά το δοκούν, ο Μπόβε προέβη και σε άλλες, ξεχωριστές παρακολουθήσεις, κατόπιν εντολής.

Η γραμματέας του, Κατερίνα Πλατέο, ομολόγησε στην αστυνομία ότι μετά από μία συνάντηση στην οποία συμμετείχαν όλα τα παραπάνω πρόσωπα καθώς και ο πρόεδρος της Ferrari και μέλος του ΔΣ της FIAT, Λούκα ντι Μοντεντζέμολο, όλοι όσοι απασχολούνταν στο πρότζεκτ των παρακολουθήσεων δέχθηκαν μία... παράξενη εντολή. Αυτή ήταν η άμεση διακοπή ή τροποποίηση διαφόρων ενεργών παρακολουθήσεων και η σήμανση συγκεκριμένων τηλεφώνων, ώστε οι κάτοχοί τους να ειδοποιούνται τη στιγμή που μία κλήση τους παρακολουθείται.

"Θυμάμαι πριν από δύο χρόνια, στη Ρώμη, στο πλαίσιο μίας συνάντησης του τμήματος ασφάλειας στο οποίο ήμαστε παρόντες εγώ, ο Αντάμο Μπόβε και ο Τζιουλιάνο Ταβαρόλι, ο τελευταίος είπε στον Μπόβε να επισημάνει τα τηλέφωνα του προέδρου Τρονκέτι, του Κάρλο Μπουόρα και του Μάρκο ντε Μπενεντέτι. Η σήμανση του αριθμού ενός χρήστη περιελάμβανε την προειδοποίησή του σε πραγματικό χρόνο, σε περίπτωση που το τηλέφωνο παρακολουθείτο από τις εισαγγελικές αρχές", επιβεβαιώνει στην κατάθεσή του ο Φάμπιο Γκιόνι, νούμερο 1 χάκερ της Ιταλίας που εκείνη την περίοδο ανήκε στο δυναμικό του τμήματος τεχνικής ασφάλειας της "Telecom Italia".

Η κορυφαία εταιρία τηλεπικοινωνιών της γειτονικής χώρας είχε τη μέθοδο, είχε το κίνητρο, είχε τα υλικά, είχε τους ανθρώπους και είχε τις εγγυήσεις ότι δεν θα γίνει κάποιο λάθος με τις υποκλοπές σε κάποιο από τα πρόσωπα που ανήκαν στην ίδια... ομάδα.

Το μόνο που δεν είχε υπό τον έλεγχό της ήταν η μοίρα. Οι μαρτυρίες των δύο υπαλλήλων της εταιρίας δημοσιεύτηκαν στον Τύπο στις 31 Αυγούστου 2006. Η ένορκη κατάθεσή τους στο δικαστήριο έγινε στις 10 Ιουλίου 2006. Στις 21 Ιουλίου 2006, βρέθηκε το πτώμα του Μπόβε σε γέφυρα της Νάπολης. Ο υπεύθυνος ασφαλείας της "Telecom Italia" είχε αυτοκτονήσει μόλις 10 ημέρες μετά από τις καταθέσεις της γραμματέως και του συνεργάτη του, σχετικά με το σκάνδαλο της συνεργασίας της εταιρείας με την Sismi, την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών της Ιταλίας.

Ο Ταβαρόλι "έδειξε" Μοράτι

Πρωταγωνιστικό ρόλο στην υπόθεση, πλην του Μπόβε, είχε και ο Τζιουλιάνο Ταβαρόλι, ο οποίος τον διαδέχθηκε στη θέση του επικεφαλής τεχνικής ασφάλειας της "Telecom Italia" (κατείχε και παλιότερα το ίδιο αξίωμα), πόστο που παράλληλα κατείχε και στην "Pirelli". Πρώην πράκτορας της Sismi, στενός φίλος με τον Μάρκο Μαντσίνι, διευθυντή Επιχειρήσεων και Αντικατασκοπείας της Sismi (το νο 2 στην ιεραρχία), ήταν ο άνθρωπος που κλήθηκε να εξηγήσει τα... ανεξήγητα στο ποινικό δικαστήριο για το σκάνδαλο "Telecom-Sismi".

Ο Ταβαρόλι συνελήφθη τον Σεπτέμβριο του 2006, ωστόσο η δίκη του άργησε μερικά χρόνια. Όταν ήρθε η ώρα της απολογίας, ήταν αποκαλυπτικός. Μεταξύ των θυμάτων παρακολούθησης ήταν και ο (μπλεγμένος στο Calciopoli) διαιτητής Μάσιμο ντε Σάντις, ο οποίος είχε ασκήσει μήνυση στον Μοράτι, αφού θεωρούσε ότι βρισκόταν πίσω από τις υποκλοπές.

Με αυτόν τον ισχυρισμό συμφώνησε και ο Ταβαρόλι, ο οποίος υποστήριξε στο δικαστήριο ότι του ζητήθηκε να σχηματίσει έναν φάκελο υπό τον τίτλο "Κλέφτες" (πλην του Ντε Σάντις, στον φάκελο περιλαμβανόταν τα ονόματα ακόμα τεσσάρων ατόμων, όπως του πρώην αθλητικού διευθυντή της Μεσίνα και της Τζένοα, Μαριάνο Φαμπιάνι, ή του βοηθού διαιτητή Ενρίκο Τσενικόλα). Όταν ο δικηγόρος του Ντε Σάντις ρώτησε από ποιον του ζητήθηκε αυτή η ενέργεια, απάντησε "από τον Μοράτι" και πρόσθεσε "για την Ίντερ". Ο Ταβαρόλι ισχυρίστηκε, μάλιστα, ότι οι δυο τους είχαν συχνή επικοινωνία, όπως είχε και με τον τότε πρόεδρο της Ίντερ, Τζιατσίντο Φακέτι, για την οργάνωση της υποκλοπής. Όταν ο δικηγόρος τον ρώτησε εάν η εντολή ήρθε από τον Μοράτι, ο Ταβαρόλι απάντησε με ένα "ναι".

Ο ίδιος ο Μοράτι είχε πάρει θέση από τις 31 Αυγούστου 2006 για την υπόθεση, όταν είχε ερωτηθε ί από την "Corriere della Sera" για το εάν είχε δώσει εντολή παρακολούθησης του διεθνή διαιτητή. "Ναι, το έκανα... Όχι μισό. Ίσως... Δεν είμαι βέβαιος", ήταν η απόκρισή του, σύμφωνα με το βιβλίο "Mandiamo la Juve in B: Calciopoli o Fasopoli Antonello Oggiano".

Επαγγελματικές σχέσεις που είχαν κατά καιρούς με τη "Gazzetta dello Sport"

Το "φιλτράρισμα" των συνομιλιών που "αποκαλύφθηκαν"

Το παράνομο πλέγμα που είχαν στήσει όλοι οι πρωταγωνιστές της ιστορίας είχε ως στόχο τον απόλυτο έλεγχο των παρακολουθήσεων. Εκείνες της εισαγγελίας διέρρευσαν μέσω Μπόβε και Ταβαρόλι στους ανθρώπους της Ίντερ, οι οποίοι βρίσκονταν πίσω και από άλλες, παράνομες υποκλοπές της "Telecom Italia" στα κινητά τηλέφωνα παραγόντων όπως ο Μότζι και ανθρώπων της διαιτησίας όπως ο Παϊρέτο.

Αυτές οι τηλεφωνικές συνομιλίες πιθανότατα αξιολογήθηκαν από "κατάλληλα" άτομα και στη συνέχεια κατέληξαν στα χέρια δημοσιογράφων ενός φιλικού στο σύστημα ΜΜΕ, όπως η "Gazzetta dello Sport", με σκοπό να προκαλέσουν σάλο. Νωρίτερα, όμως, είχαν περάσει από το κατάλληλο "κόσκινο", με συνέπεια να μην δημοσιευτεί εκείνη την περίοδο ούτε μία συνομιλία που να εμπλέκει ανθρώπους της Ίντερ με διαιτητές.

Σε αυτό προστέθηκε και η... εκλογή των συνομιλιών που έφτασαν μέχρι το δικαστήριο από τον Αουρίκιο, αφού ( όπως είδαμε στο 1ο μέρος της έρευνας) από τις 171.000 συνομιλίες που καταγράφηκαν από την εισαγγελία, ο υπεύθυνος για την έρευνα αστυνομικός εξέτασε μόλις τις 3.000 και παρέδωσε στο δικαστήριο με την υποσημείωση "άκρως ενδιαφέρουσα" μερικές δεκάδες. Ούτε σε αυτές τις συνομιλίες, τις νόμιμες, δεν υπήρχε κάποια συνδιάλεξη παράγοντα της Ίντερ με αρχιδιαιτητή ή διαιτητή.

Η εμπλοκή της Ίντερ στις νέες συνομιλίες

Μέχρι που άρχισε η δίκη του Λουτσιάνο Μότζι και οι συνήγοροι υπεράσπισης έκαναν φύλλο και φτερό τις απομαγνητοφωνημένε συνομιλίες κι εντόπισαν χιλιάδες στις οποίες μετέχουν παράγοντες της Ίντερ ή εμπλέκονται κι οι "νερατζούρι". Συνομιλίες που τεχνηέντως παρέμειναν κρυμμένες το 2006 και που ήρθαν στην επιφάνεια πολλά χρόνια αργότερα.

Σε αυτές, ο Μάσιμο Μοράτι, που κατά δήλωσή του δεν είχε μιλήσει ποτέ με αρχιδιαιτητές, εμφανίζεται να μιλάει με... αρχιδιαιτητές. Το ίδιο ισχύει και με τον αείμνηστο Φακέτι, ο οποίος προχωράει ένα -καθοριστικό- βήμα παραπάνω και συζητάει και απαιτεί εξυπηρετήσεις από τους υπευθύνους ορισμού των διαιτητών.

Οι συνομιλίες που ακούστηκαν πρώτη φορά τον Απρίλιο του 2010 στις δικαστικές αίθουσες, ήταν καταδικαστικές για τους "νερατζούρι". Μία εξ αυτών, μάλιστα, μεταξύ του Φακέτι και του αρχιδιαιτητή Παϊρέτο από τις 26 Νοεμβρίου 2004, στην οποία συζητούν για τους διαιτητές της προσεχούς αγωνιστικής, χαρακτηρίστηκε ως "μητέρα των συνομιλιών" από τον δικηγόρο του Μότζι, Πάολο Τροφίνο.

Ήταν η πρώτη που δημοσιοποιήθηκε κι εμπλέκει παράγοντα της Ίντερ. Σε ένα απόσπασμά της, ακούγεται χαρακτηριστικά ο Φακέτι να ενημερώνει τον Μπέργκαμο ότι η Ίντερ έχει πρόβλημα με τον διαιτητή Πάολο Μπερτίνι διότι την είχε αδικήσει σε αγώνα με τη Γιουβέντους στο Τορίνο την προηγούμενη σεζόν, και ζήτησε να ενημερώσει όλους τους αρμόδιους.

Επαγγελματικές σχέσεις που είχαν κατά καιρούς με την "Pirelli"

Το "δώρο" του Μοράτι και η "τσαρίνα"

Σε μία άλλη επικοινωνία από τις 23 Δεκεμβρίου 2004, ο Φακέτι κάνει παράπονα για τα όσα είπε σε τηλεοπτική εκπομπή ο σύμβουλος του Μότζι, Νίκολα Πέντα, οι δύο άντρες καταλήγουν να συζητούν για τον Μοράτι και ο πρόεδρος της Ίντερ λέει στον Μπέργκαμο: "Αν μπορείς να έρθεις από εδώ (σ.σ. από το γραφείο του Μοράτι στο Μιλάνο) γιατί έχει ένα δωράκι να σου δώσει".

Ο Μπέργκαμο συμφώνησε και τόνισε ότι και ο ίδιος θέλει να τον δει. Όταν στη συνέχεια κλήθηκε να δώσει εξηγήσεις, δήλωσε στο ειδησεογραφικό πρακτορείο "Ansa" ότι δεν θυμάται εάν έγινε αυτή η συνάντηση και πως ήταν εθιμοτυπικό οι παράγοντες των ομάδων να του προσφέρουν δώρα τις ημέρες των Χριστουγέννων.

Οι συναντήσεις των κορυφαίων παραγόντων της Ίντερ με τους αρχιδιαιτητές δεν αφορούσαν μόνο στις εορταστικές περιόδους, όπως αποδεικνύουν οι συνομιλίες του Μπέργκαμο με την προσωπική βοηθό του, Μαρία Γκράτσια Φάτζι. Σε ορισμένες εξ αυτών εμφανίζονται να κανονίζουν δείπνο με τον Φακέτι στις αρχές του 2005, λίγες ημέρες πριν από το παιχνίδι Λιβόρνο - Ίντερ 0-2.

Η Φάτζι υπήρξε γραμματέας της Διαιτητικής Ένωσης Ιταλίας (Aia), όπου απέκτησε το προσωνύμιο "τσαρίνα" και πρωταγωνίστησε σε αρκετές από τις συνομιλίες που καταγράφηκαν από τις αρχές και από την "Telecom Italia".

Ο ρόλος της δεν ήταν απλά να κανονίζει τα ραντεβού του Μπέργκαμο με τους παράγοντες των ομάδων. Η προϋπηρεσία της στον χώρο των διαιτητών την καθιστούσε ουσιαστικά δεξί χέρι του Μπέργκαμο. Αρκετές φορές, μάλιστα, ακούγεται να συμβουλεύει τον αρχιδιαιτητή για το πώς να ενεργήσει μετά από κάποια αιτήματα ή αντιδράσεις ομάδων.

Συνομιλίες χειρότερες από αυτές της Γιουβέντους

Το περιεχόμενο των νέων συνομιλιών που εμπλέκουν και την Ίντερ επιδέχεται μεγάλης κριτικής. Συγκριτικά με αυτές που βρίσκονταν στο κατηγορητήριο της Γιουβέντους (και των υπολοίπων ομάδων) στη δίκη του 2006, δεν έχει μεγάλες διαφορές.

Παράγοντες των "νερατζούρι" συνομιλούν κατά συρροή με αρχιδιαιτητές, με στόχο να βελτιώσουν τις σχέσεις τους και να τύχουν ευνοϊκής μεταχείρισης. Η πρακτική δεν είναι παράταιρη, τουλάχιστον όχι εκείνη την εποχή.

Αυτό που διαφέρει, όμως, σε σχέση με το 2006 είναι ότι στις νέες συνομιλίες, αυτές που άρχισαν να βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας το 2010 και ανάγκασαν την εισαγγελία της Νάπολης να ζητήσει και τις 171.000 συνομιλίες για να διενεργήσει κανονική έρευνα αυτήν τη φορά, με όλα τα στοιχεία στα χέρια της, είναι ορισμένες που καταστρατηγούν τους κανονισμούς που διέπουν το κάλτσιο.

Μέχρι το 2006 και την ανάδυση του σκανδάλου, βάσει κανονισμών απαγορευόταν η επαφή παραγόντων με διαιτητές, αλλά όχι με υπόλοιπα στελέχη της διαιτησίας στη χώρα. Η AIA, μάλιστα, ενθάρρυνε τους παράγοντες να συνομιλούν με τους αρχιδιαιτητές, σε μία προσπάθεια δημιουργίας δεσμών και κλίματος εμπιστοσύνης, ώστε να κατευνάζονται πιο εύκολα τα πνεύματα μετά από κάποια αναπόφευκτα λάθη.

Επαναλαμβανόμενες επαφές και πιέσεις σε αρχιδιαιτητές, βέβαια, συνιστούσαν παράβαση διατάξεων του άρθρου 1 του ποδοσφαιρικού κανονισμού, επισύροντας ποινή προστίμου ή σε σοβαρές παραβάσεις μέχρι και αφαίρεση κάποιων βαθμών.

Η παράβαση που επισύρει ποινή υποβιβασμού αφορά στο άρθρο 6, περί χειραγώγησης ή απόπειρας χειραγώγησης αγώνα και γι' αυτόν τον λόγο απαγορευόταν οποιαδήποτε επικοινωνία παραγόντων απευθείας με διαιτητές ή οι απαιτήσεις προς τον αρχιδιαιτητές.

Η ελαστικότητα του συγκεκριμένου κανονισμού δοκιμάστηκε ουκ ολίγες φορές από τους παράγοντες. Ακόμα κι έτσι, στο κατηγορητήριο του 2006 δεν υπήρχε καμία τέτοια υποκλαπείσα τηλεφωνική συνδιάλεξη που να αφορούσε τη Γιουβέντους. Αντιθέτως, υπήρξαν τέτοιες στις συνομιλίες που ήρθαν στο φως το 2010 (και καταγράφηκαν στη διετία των παρακολουθήσεων, μεταξύ 2004 και 2006, αλλά έμειναν καλά κρυμμένες στη δίκη του 2006) και αφορούσαν τρεις ομάδες της Serie A: Ίντερ, Μίλαν και Λιβόρνο.

Οι συνομιλίες του προέδρου της Ίντερ, Τζιατσίντο Φακέτι, του υπευθύνου δημοσίων σχέσεων διαιτησίας της Μίλαν, Λεάντρο Μεάνι, και του ιδιοκτήτη της Λιβόρνο, Άλντο Σπινέλι ήταν αυτές που παραβίασαν τις διατάξεις του άρθρου 6 και εφόσον είχαν παρουσιαστεί μαζί με εκείνες του 2006, θα έπρεπε να οδηγήσουν τις τρεις ομάδες στον υποβιβασμό.

Επαγγελματικές σχέσεις που είχαν κατά καιρούς με την Ίντερ

Πώς η Μίλαν... έσωσε τον υποβιβασμό της

Μία εξ αυτών είναι αλήθεια ότι υπήρχε ως στοιχείο στο κατηγορητήριο, αλλά κατάφερε να καλυφθεί με έναν άκρως εξεζητημένο τρόπο. "Όταν η Μίλαν είναι στο γήπεδο, κράτα τις σημαίες σου κάτω, εκτός εάν είσαι στο άλλο μισό του γηπέδου, ειδάλλως θα σου σπάσουμε το κεφάλι". Αυτή είναι η φράση που χρησιμοποίησε ο Μεάνι σε συνομιλία του με τον βοηθό διαιτητή Κριστιάνο Κοπέλι το 2005 και που μόνο το τηλεφώνημα συνιστά σοβαρή παράβαση.

Οι ευθείες απειλές αποτελούν απόδειξη απόπειρας επηρεασμού του διαιτητή, παρ' όλα αυτά το αθλητικό δικαστήριο του "Ολίμπικο" δεν πείστηκε. Αυτό συνέβη διότι η Μίλαν, η οποία όλο αυτό το διάστημα πίεζε από τα ΜΜΕ του Σίλβιο Μπερλουσκόνι ζητώντας αθώωση, υποβίβασε τον ρόλο του Μεάνι στο οργανόγραμμά της.

Οι "ροσονέρι" παρουσίασαν τον Ιταλό παράγοντα ως κατώτερο υπάλληλο, που δεν εκφράζει τον σύλλογο (παρότι αποτελούσε δεξί χέρι του Αντριάνο Γκαλιάνι, κάτι που διαφαίνεται και από τηλεφωνικές συνομιλίες των δυο τους) και ως εκ τούτου απέφυγαν τη βαριά τιμωρία και μάλιστα, τη σεζόν 2006-2007 αντί να αγωνιστούν στη Serie C2 ως υπότροποι από τη δεκαετία του 80', αγωνίστηκαν στο Champions League, το οποίο κατέκτησαν στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας.

Το "γκριλ" των διαιτητών

Οι προσπάθειες των παραγόντων των συλλόγων να επηρεάσουν άμεσα ή κεκαλυμένα τους παράγοντες της διαιτησίας συνήθως δεν αφορούσαν στον ορισμό διαιτητών στο επόμενο παιχνίδι τους. Αυτό για πολλούς λόγους ήταν αδύνατο, ειδικά στην αρχή μιας σεζόν, εξαιτίας του ιδιαίτερου συστήματος που κυριαρχούσε στην περίοδο του Calciopoli στην Ιταλία.

Οι αρχιδιαιτητές δεν ορίζουν τους διαιτητές κάθε αγώνα, οι οποίοι δεν προκύπτουν ούτε μετά από μία απλή κλήρωση. Ουσιαστικά υπάρχει μία συνδυαστική διαδικασία των δύο μεθόδων, η οποία στην Ιταλία ονομάζεται "griglia" ("γκριλ"). Η αγωνιστική των 10 παιχνιδιών χωρίζεται σε δύο ίδια ταμπλό, όπου στο πρώτο τοποθετούνται τα πέντε πιο σημαντικά παιχνίδια της αγωνιστικής (πχ. ντέρμπι, αγώνες αποφυγής υποβιβασμού ή διεκδίκησης τίτλου και ευρωπαϊκών εισιτηρίων και στο δεύτερο τοποθετούνται τα εναπομείναντα 5 παιχνίδια. Ακολούθως, οι πέντε πιο έμπειροι και καλοί διαιτητές της ομοσπονδίας αναλαμβάνουν να σφυρίξουν παιχνίδια του δυνατού γκρουπ, ενώ οι υπόλοιποι τα παιχνίδια του κανονικού γκρουπ.

Υπάρχουν, όμως, και κάποιοι περιορισμοί, όπως ότι κανείς διαιτητής δεν μπορεί να σφυρίξει ομάδα του τόπου διαμονής του και κανείς δεν μπορεί να σφυρίξει μία ομάδα σε περισσότερους από 3 αγώνες τη σεζόν.

Με αυτές τις δύο δικλείδες ασφαλείας, συχνά παράγοντες υπολόγιζαν ποιοι διαιτητές θα σφυρίξουν την ομάδα τους. Ένας εξ αυτών ήταν φυσικά ο Μότζι, ο οποίος τον Φεβρουάριο του 2007, με αυτά τα δεδομένα, είχε καταφέρει να μαντέψει τους διαιτητές του δυνατού ταμπλό της 22ης αγωνιστικής σε τηλεοπτική εκπομπή.

Οι... μαντικές ικανότητες του Μότζι, που επιδείκνυε αρκετές φορές μέσω τηλεφώνου στους αρχιδιαιτητές, συμπεριλήφθηκαν στο κατηγορητήριο κατά του Ιταλού παράγοντα, αλλά όταν εξήγησε στο δικαστήριο, τόσο ο ίδιος όσο και οι αρχιδιαιτητές, τον τρόπο με τον οποίο ορίζονται οι διαιτητές αγώνων, ο Μότζι απαλλάχθηκε από την κατηγορία.

Το... χάρισμα του τίτλου στην Ίντερ

Οι επιβαρυντικές αυτές συμπεριφορές ήρθαν στο φως της δημοσιότητας πολλά χρόνια μετά από το ξέσπασμα του σκανδάλου, αρκετά ώστε να υπάρξει ένα νομικό "παράθυρο" που θα διέσωζε τόσο την Ίντερ όσο και τον Μάσιμο Μοράτι. Η παραγραφή έγινε συνώνυμο του "σωσίβιου" για τους "νερατζούρι", αφού τον Ιούλιο του 2011 ο εισαγγελέας της Νάπολης που είχε αναλάβει την υπόθεση από το 2006, Στέφανο Παλάτσι, κατόπιν εξέτασης επί έναν χρόνο και των νέων συνομιλιών που είχαν... χαθεί στην πρώτη δίκη, συνέταξε ένα πόρισμα 72 σελίδων στο οποίο περιγράφεται πώς η Ίντερ παραβίασε το άρθρο 6 "που αφορά σε αθλητική εξαπάτηση, σχετικά με την πιθανότητα απόκτησης πλεονεκτήματος στον βαθμολογικό πίνακα. Είναι άμεσα υπεύθυνη για την εξασφάλιση πλεονεκτήματος στο πρωτάθλημα, με τον καθορισμό της λειτουργίας του διαιτητικού τομέα".

Το εδώλιο του κατηγορουμένου, τόσο σε αθλητικό όσο και σε ποινικό επίπεδο, δεν γνώρισε νέα πρόσωπα. Το "νοθευμένο" κατηγορητήριο του 2006, μάλιστα, είχε στέψει πρωταθλητές Ιταλίας εκείνη τη σεζόν αυτά τα πρόσωπα που κατηγορούνταν από τον Παλάτσι για απόπειρα χειραγώγησης αγώνων. Οι "μπιανκονέρι" το 2006 δεν καταδικάστηκαν για στήσιμο αγώνα, αλλά υποβιβάστηκαν κι έχασαν τους τίτλους του 2005 και του 2006, η Ίντερ κατηγορήθηκε με στοιχεία που υπήρχαν από το 2006 για απόπειρα χειραγώγησης αγώνα, αλλά της απονεμήθηκε στα χαρτιά ο τίτλος εκείνης της σεζόν!

Η έκβαση δεν είναι τόσο παράλογη εάν ληφθεί υπόψη το σύστημα της Ίντερ που αναλύθηκε παραπάνω και που ανέδειξε το σκάνδαλο και του οποίου η λειτουργία του κορυφώθηκε με την ανάδειξη του πρώην μέλους του ΔΣ των "νερατζούρι" και πρώην προέδρου της αμαρτωλής "Telecom Italia" Γκουίντο Ρόσι σε επικεφαλής της FIGC, ως αντικαταστάτη του Φράνκο Καράρο που ενεπλάκη στο Calciopoli.

Ο υπ' αριθμόν 1 άνθρωπος του ιταλικού ποδοσφαίρου την περίοδο της εκδίκασης του Calciopoli σε αθλητικό επίπεδο ήταν ένας άνθρωπος της Ίντερ και είχε τη δυνατότητα να επιλέξει την τύχη του πρωταθλήματος της σεζόν 2005-2006. Προτού το κάνει αυτό, άλλαξε τους κανονισμούς εν μια νυκτί, ώστε ο αθλητικός δικαστής να βρει πρόσφορο έδαφος και να... αθροίσει τις παραβάσεις των ανθρώπων της Γιουβέντους για μία πιο αυστηρή ποινή ( βλέπε πρώτο μέρος).

Παρά τον σχηματισμό μιας τριμελούς Επιτροπής Σοφών με συμβουλευτικό χαρακτήρα, την απόφαση για την απονομή του τίτλου στην Ίντερ φέρεται να την πήρε ο ίδιος ο Ρόσι. "Εμείς έπρεπε να επιβεβαιώσουμε εάν οι κανονισμοί και οι νόμοι της UEFA, της FIGC και της λίγκας έδιναν τη δυνατότητα να δημιουργηθεί μία βαθμολογική κατάταξη μετά από τις ποινές των συλλόγων. Έπρεπε να πούμε ναι ή όχι, εάν ο κομισάριος είχε τη δυνατότητα για μία διαφορετική βαθμολογία. Στόχος ήταν να παρουσιαστεί μία λίστα ομάδων που θα εγγραφόταν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις της νέας σεζόν και η απάντησή μας ήταν θετική", δήλωσε στην "Corriere della Sera" το μέλος εκείνης της επιτροπής και πρώην γενικός γραμματέας της UEFA, Γκέρχαρντ Άιγκνερ (μαζί του στην Επιτροπή Σοφών ήταν και οι Μάσιμο Κότσια και Ρομπέρτο Παρντολέζι).

Συνεχίζοντας, υποστήριξε ότι η απόφαση της απονομής του τίτλου στην Ίντερ ήταν του Ρόσι: "Με τον Ρόσι δεν μιλήσαμε ποτέ για την Ίντερ ή για άλλη ομάδα. Η απόφαση απονομής του πρωταθλήματος ήταν του Γκουίντο Ρόσι. Ο πρόεδρος επέλεξε να αναδείξει έναν πρωταθλητή και πιθανότατα να το έκανε για να προσδώσει περισσότερες εγγυήσεις στο ιταλικό ποδόσφαιρο ενώπιον της UEFA. Ο Ρόσι έκανε ό,τι μπορούσε για να προστατέψει τα συμφέροντα του κάλτσιο σε διεθνές επίπεδο. Παρ' όλα αυτά, δεν γνωρίζω εάν πραγματικά πεπεισμένος ότι η Ίντερ άξιζε τον τίτλο".

Η "προδοσία" της οικογένειας Ανιέλι

Στην προσπάθεια του Ρόσι και του συστήματος της Ίντερ να καταστρέψουν τη Γιουβέντους, είναι πολύ πιθανό να βρήκαν έναν σκοτεινό, όσο και απρόσμενο σύμμαχο: την οικογένεια Ανιέλι.

Μετά από τον διαδοχικό θάνατο το 2003 και το 2004 των δύο "πυλώνων" της οικογενείας, Τζιάνι και Ουμπέρτο, οι οποίοι "γιγάντωσαν" τόσο τη "Fiat" όσο και τη "γηραιά κυρία", οι επιχειρήσεις των Ανιέλι πέρασαν στους διαδόχους τους. Από τη μία ο γιος του Ουμπέρτο, Αντρέα Ανιέλι, από την άλλη οι εγγονοί του Τζιάνι, Τζον και Λάπο Ελκάν.

Τα συμφέροντα των δύο πλευρών διαφορετικά και αλληλοσυγκρουόμενα, στην προσπάθειά τους να αναλάβουν ηγετικό ρόλο στις επιχειρήσεις της οικογένειας, μία εκ των οποίων ήταν και η Γιουβέντους, η οποία μέχρι να ξεσπάσει το σκάνδαλο του 2006 ουσιαστικά ήταν στον απόλυτο έλεγχο των Μότζι - Τζιράουντο - Μπέτεγκα. Ο Αντρέα Ανιέλι είχε ταχθεί με το μέρος της "τριάδας", ωστόσο η πλευρά των Ελκάν ήθελε να την "ξεφορτωθεί" για να αναλάβει τον πλήρη έλεγχο της ομάδας.

Με τη μετοχική ισχύ της πλευράς Αντρέα Ανιέλι στις γενικές συνελεύσεις και την αγάπη που έτρεφε ο κόσμος για την "τριάδα" κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο με... θεμιτά μέσα. Ο εκτοπισμός τους, όμως, επετεύχθη λίγες εβδομάδες πριν από την αποκάλυψη του σκανδάλου, όταν στο Χρηματιστήριο του Μιλάνου παρατηρήθηκε τέσσερις φορές μεγαλύτερη κινητικότητα στη συναλλαγή των μετοχών της Γιουβέντους. Οι έρευνες της αρμόδιας υπηρεσίας της Εφορίας έδειξαν ότι είχαν μοιραστεί μετοχές σε νέους μετόχους και με αυτόν τον τρόπο μειώθηκε η εκλογική δύναμη των δύο μεγαλύτερων μετόχων του συλλόγου πλην οικογένειας Ανιέλι και εταιριών, του Τζιράουντο και του Μότζι.

Με αυτόν τον τρόπο διασφαλίστηκε πως εάν οι δυο τους αρνηθούν να αποχωρήσουν από τα διοικητικά της ομάδας, η ΓΣ θα μπορούσε να ψηφίσει την αποπομπή τους, αφού πλέον είχε την πλειοψηφία έναντι της πλευράς Αντρέα Ανιέλι. Μότζι και Τζιράουντο παραιτήθηκαν προτού εγείρει ζήτημα η πλευρά Ελκάν, στο περιθώριο των αποκαλύψεων του Calciopoli.

Το ύποπτο "ευχαριστώ" στον Ντι Μοντετζέμολο

Αμφότεροι αναγκάστηκαν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους με δικούς τους νομικούς εκπροσώπους, αφού ούτε η "Fiat" ούτε η Γιουβέντους τους παρείχε δικηγόρο, παρά τα όσα προσέφεραν στην ομάδα.

Ακόμα πιο αξιοσημείωτο, όμως, είναι το γεγονός της προσφυγής της Γιουβέντους στα πολιτικά δικαστήρια, όταν διατηρήθηκε η ποινή υποβιβασμού στην εκδίκαση της υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό από την ομοσπονδία. Η ακροαματική διαδικασία από το Περιφερειακό Δικαστήριο του Λάτσιο ήταν προγραμματισμένη για την 1η Σεπτεμβρίου, ωστόσο η αίτηση αποσύρθηκε στις 31 Αυγούστου, κατόπιν έντονων πιέσεων, όπως εξήγησαν οι διοικούντες τη Γιουβέντους, αφού το ιταλικό ποδόσφαιρο κινδύνευε με αποβολή από τη FIFA και από την UEFA, αφού θα παραβιαζόταν το αυτοδιοίκητο.

Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, ο πρώην ανώτατος δικαστής Αντόνιο Μπαλντασάρε μίλησε στην "Tuttosport" και υποστήριξε ότι "εάν η Γιουβέντους είχε προχωρήσει στο αίτημά της σε ποινικό δικαστήριο, πιθανότατα θα είχε κερδίσει και ως αποτέλεσμα θα είχε συντρίψει το σύστημα που αυτήν τη στιγμή ελέγχει το ποδόσφαιρο στη χώρα μας".

Όταν έγινε γνωστή η οπισθοχώρηση των "μπιανκονέρι", η τότε υπουργός αθλητισμού Τζιοβάνα Μελάντρι ευχαρίστησε δημόσια τη Γιουβέντους και τον πρόεδρο της Ferrari και εκ των διευθυντών της "Fiat", Λούκα ντι Μοντετζέμολο, ο οποίος εκείνη τη στιγμή δεν είχε καμία σχέση με τον σύλλογο!

Η δήλωση αυτή παραξένεψε αρκετό κόσμο, ωστόσο η μαρτυρία της Κατερίνα Πλατέα, της γραμματέως του επικεφαλής ασφάλειας της "Telecom Italia", Αντάμο Μπόβε, ο οποίος αυτοκτόνησε όταν ήρθαν στο φως της δημοσιότητας λεπτομέρειες για τις υποκλοπές, ήταν κατατοπιστική.

Σύμφωνα με τα όσα αποκάλυψε η Πλατέα στις αρχές, ο Ντι Μοντετζέμολο επισκεπτόταν συχνά τα γραφεία της "Telecom Italia" όπου εκείνη πραγματοποιούσε τις υποκλοπές και τον έβλεπε από κοντά. Τον θυμάται να επισκέπτεται τα γραφεία του προέδρου και μεγαλομετόχου Μάρκο Τρονκέτι Προβέρα και του μετόχου και μέλους του ΔΣ, Μάσιμο Μοράτι.

Ένα εξέχον στέλεχος της εταιρίας στην οποία ανήκει η Γιουβέντους είχε συναναστροφές με τους ανθρώπους που κατασκόπευαν παράγοντες της Γιουβέντους και έκαναν τα πάντα για να την υποβιβάσουν και να της αρπάξουν τον τίτλο του 2005-2006 για λογαριασμό της Ίντερ. Λίγο καιρό αργότερα, η "Telecom Italia" έγινε μέγας χορηγός της Ferrari στη Formula 1, προσφέροντας δεκάδες εκατομμύρια ευρώ σε μία εταιρία της "Fiat", με πρόεδρο τον Τζον Ελκάν...

Συμπεράσματα

Από την πρώτη μέρα που ξέσπασε το σκάνδαλο του 2006, η πλευρά της Ίντερ διατράνωνε πώς ποτέ δεν ακολουθούσε τις πρακτικές της Γιουβέντους και πώς γι' αυτό οι "νερατζούρι" δεν ακούγονταν στις συνομιλίες που είχαν έρθει τότε στη δημοσιότητα.

Πέντε χρόνια αργότερα αποδείχθηκε πως αυτός ο ισχυρισμός (που έγινε και από τα χείλη του Μοράτι) ήταν ψευδής και πώς υπήρχαν κασέτες με εξίσου επιβαρυντικές συνομιλίες, που εάν υπήρχαν στο κατηγορητήριο, θα είχαν οδηγήσει στον υποβιβασμό (και) της Ίντερ.

Το πώς δεν ήρθαν ποτέ στη δημοσιότητα αυτές οι τηλεφωνικές συνδιαλέξεις έχουν να κάνουν με τους θεμέλιους πυλώνες των αποκαλύψεων, τα τέσσερα πρόσωπα στις τέσσερις καίριες θέσεις που είχαν τη δυνατότητα να διαχειριστούν αυτές τις πληροφορίες με όποιον τρόπο ήθελαν.

Η τοποθέτηση του Γκουίντο Ρόσι στη θέση του προέδρου της FIGC, η απονομή του τίτλου στην Ίντερ και η πρόσληψή του τον Σεπτέμβριο του 2006, λίγες εβδομάδες μετά από εκείνη την απόφαση που προκάλεσε ορυμαγδό αντιδράσεων στην Ιταλία, ως διευθύνοντας σύμβουλος της "Telecom Italia", του φορέα που βρισκόταν πίσω από τις (παράνομες) υποκλοπές της "Gazzetta dello Sport", ήταν τουλάχιστον ενδεικτική του τι συνέβη όλο εκείνο το διάστημα.

Μοράτι, Τρονκέτι Προβέρα, Ρόσι και Μπουόρα είχαν τη δυνατότητα να δημιουργήσουν ένα σύστημα ακόμα πιο ισχυρό από αυτό της Γιουβέντους, το οποίο, όμως, μπορούσε να λειτουργήσει σε διαφορετικό ταμπλό, αφού ήταν εξωαγωνιστικό. Όταν προκάλεσαν τις συνθήκες (διαρροή συνομιλιών), το νερό είχε μπει στο αυλάκι και πλέον θα μπορούσαν να το κατευθύνουν εκεί που επιθυμούσαν.

Το εάν όντως το έκαναν, είναι κάτι που δεν μπορεί να αποδειχθεί, παρά μόνο με δική τους ομολογία. Το βέβαιο είναι πως είχαν το μαχαίρι και το καρπούζι, είχαν και το κίνητρο.