Αλκμααρ: Ο ατέρμονος κύκλος του Λούις φαν Χάαλ (vids)

Δεκατρείς μήνες, ένας κύκλος που φέρνει την Αλκμααρ από το απρόσμενο πρωτάθλημα του 1981, στον υποβιβασμό του 1988 και στο νέο πρωτάθλημα του 2009. Ενας κύκλος που φέρνει τον φαν Χάαλ από την καταξίωση με τον Αγιαξ και την Generation Y του, στον εξοστρακισμό του από την Μπαρτσελόνα και ξανά στην κορυφή της ολλανδικής ποδοσφαιρικής πυραμίδας.

Και όλα αυτά άρχισαν από μία άποψη που πίσω στον Σεπτέμβριο, όταν διατυπώθηκε, έφερε στο δημοσιογραφικό εδώλιο τον τεχνικό των μελλοντικών πρωταθλητών με την κατηγορία της ποδοσφαιρικής παραφροσύνης: "Βασικά είδα μία καλή Αλκμααρ. Ηταν το καλύτερό μας παιχνίδι εδώ και μισό χρόνο και γι’ αυτό είναι σκληρό που χάσαμε με 3-0". Τάδε έφη φαν Χάαλ μετά την ήττα στη 2η αγωνιστική της Eredivisie από την Ντεν Χάαγκ κι ενώ είχε προηγηθεί το εντός έδρας "στραπάτσο" της πρεμιέρας με 2-1 από τον "κακό δαίμονα" (όπως εξελίχθηκε) Μπρέντα.

Κι όμως, αυτή η σεζόν ήταν η χρονιά των διαψεύσεων από πλευράς του 57χρονου προπονητή. Πρώτα απ’ όλα απέναντι στους φωστήρες-δημοσιογράφους (η σειρά των ιδιοτήτων είναι αυτή και στη χώρα της κεντρικής Ευρώπης), που πριν την έναρξη της σεζόν διαφώτισαν με τα προγνωστικά τους τον ετήσιο οδηγό πρωταθλήματος του κατά τα άλλα έγκυρου ολλανδικού ποδοσφαιρικού περιοδικού "Voetbal International". Δέκα εξ αυτών, φρονούσαν πως ο "αναγεννημένος" Αγιαξ του Μάρκο φαν Μπάστεν θα κατακτήσει τον τίτλο. Οι δύο εναπομείναντες στήριξαν την πέμπτη σερί κατάκτηση της Eredivisie από την πολύπειρη Αϊντχόφεν. Οσο για την ενδέκατη το 2007-08 Αλκμααρ, ο πιο αισιόδοξος της παραχωρούσε την τρίτη θέση, ο πλέον απαισιόδοξος την 13η και ο μέσος όρος την έφερνε πέμπτη με έκτη στη βαθμολογία. Οι πένες και τα πληκτρολόγια για πολλοστή φορά... κρύφτηκαν λίγους μήνες αργότερα, αποδεικνύοντας το πόσο δύσκολο είναι το δημοσιογραφικό επάγγελμα. Και ταυτόχρονα, πόσο ανέφικτο το να εξασκείς το επάγγελμά σου μπαίνοντας στα "χωράφια" άλλου επαγγέλματος.

Διότι ουδείς θα μπορούσε να προβλέψει ότι ο καταξιωμένος και ισχυρογνώμων φαν Χάαλ των 15 τροπαίων θα άλλαζε μυαλά εν μία νυκτί. Ο σε ηλικία πια 57 ετών προπονητής, που στον σπουδαίο Αγιαξ της δεκαετίας του ’90 απαγόρευε στα εξτρέμ του να ντριμπλάρουν πάνω από έναν αντίπαλο ανά επίθεση θα αναθεωρούσε τις απόψεις του. Ή καλύτερα, θα του έδινε αφορμή γι’ αυτό ένα παιχνίδι της 3ης αγωνιστικής απέναντι στην Αϊντχόφεν, στο οποίο ουδείς λογικός "μικρομεσαίος" κυνηγά αποκλειστικά τη νίκη. Η Αλκμααρ όχι μόνο την επιδίωξε, αλλά την κατέκτησε κιόλας με το τέρμα του Μάαρτεν Μάρτενς (1-0). Η ιδέα είχε εισχωρήσει στο επεξεργαστικό μέρος του εγκεφάλου του φαν Χάαλ. Από εκεί και πέρα, η μετατροπή της σε ποδοσφαιρικό στυλ εναπόκειτο στις ικανότητές του στον τομέα της τακτικής.

Total Football 2.0

Η φύσει επιθετική Αλκμααρ έπρεπε να βρει έναν πιο αποτελεσματικό τρόπο να αντιμετωπίζει τα παιχνίδια. Το βάρος δόθηκε στην αμυντική λειτουργία, από την οποία προέκυπτε και η επιθετική δραστηριότητα. Οσο παράδοξο κι αν φαίνεται, ο τρόπος παιχνιδιού της Αλκμααρ έρχεται σε αντίθεση με την φουλ επίθεση του σύγχρονου ολλανδικού ποδοσφαίρου. Κι όμως προέρχεται από τα "σπάργανά" του, το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο. Συγκεκριμένα, ο φαν Χάαλ, χρησιμοποιώντας τέσσερα διαφορετικά συστήματα καθ’ όλη τη σεζόν, εφάρμοσε μία τακτική η οποία ονομάστηκε από τους Ολλανδούς Total Football 2.0. Αιτία οι ομοιότητες που είχε με το περίφημο ποδοσφαιρικό κίνημα της δεκαετίας του ’70.

Τα χαρακτηριστικά της φετινής Αλκμααρ είναι η αδιάκοπη πίεση, όπως συνέβαινε και την εποχή του Γιόχαν Κρόιφ (τότε σε συνδυασμό με το τεχνητό οφσάιντ), με στόχο να σμικρυνθεί ο λειτουργικός αγωνιστικός χώρος του αντιπάλου. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση αυτή ασκείται στο δικό της γήπεδο, περιμένοντας να φτάσει η μπάλα μέχρι εκεί. Οταν ανακτηθεί η κατοχή της, το γήπεδο αυτομάτως έχει αυξηθεί για την Αλκμααρ, έχοντας "τραβήξει" τους αντιπάλους στο χώρο της. Χρησιμοποιώντας την ταχύτητα των επιθετικογενών ποδοσφαιριστών της και την ποιότητα των μέσων της, μεταφέρει την μπάλα με τρεις πάσες στην αντίπαλη περιοχή και από εκεί και πέρα η επίτευξη του τέρματος (από τις λίγες προσφερόμενες ευκαιρίες) επαφίεται στην εκτελεστική δεινότητα των παικτών της, η οποία φέτος είναι αδιαμφισβήτητη.

"Δεν θα ήθελα να ανταλλάξω με την περσινή χρονιά, ωστόσο το αστείο είναι πως παίζαμε πολύ πιο επιβλητικά τότε, μόνο που χάναμε πολύ περισσότερο. Οι ευκαιρίες μας δεν γίνονταν γκολ", τόνισε ο Ολλανδός τεχνικός μετά το 17ο σερί ματς πρωταθλήματος δίχως ήττα, το 2-0 επί της Ντε Χράαφσχαπ και το όγδοο σερί δίχως να δεχθεί γκολ. Συνολικά το αήττητο σερί στο πρωτάθλημα διήρκεσε 28 ματς, μέχρι την πρόσφατη ήττα από την Φίτεσε. Η εστία έμεινε απαραβίαστη για δέκα συνεχή ματς, ενώ μέχρι σήμερα 22 φορές σε 31 αγωνιστικές. Και μπορεί να υπήρξαν αγώνες που κατέληξαν σε άσχημες νίκες με 1-0, ωστόσο αυτές δεν διαφέρουν στη βαθμολογική συγκομιδή από το θεαματικό εκτός έδρας 5-2 επί της Βίλεμ, ή το 6-0 επί της Σπάρτα Ρότερνταμ. Συν αυτώ, όταν προηγείσαι με 2-0 μέσα στο "Φίλιπς Στάντιον" και ισοφαρίζεσαι, αλλά είσαι στενοχωρημένος από την έκβαση του αγώνα, βρίσκεσαι στο σωστό δρόμο. Αυτό διατράνωσε και ο πρώην άσος της Αλκμααρ, στον οποίο δεν επέτρεψε να ξανακούσει το περίφημο σύνθημα "Ντάνι Κουφ" (κατά το "Daddy Cool" των Boney M) από τις εξέδρες και "ξεφορτώθηκε" ο φαν Χάαλ το 2007, Ντάνι Κούφερμανς: "Οταν είσαι 2-0 πίσω απέναντι στους μελλοντικούς πρωταθλητές, είναι ικανοποιητικός ακόμα και ο βαθμός".

Τα "εργαλεία" της επιτυχίας

Το "μυστικό" χάρη στο οποίο γυρίζει η τροχαλία της "μηχανής" που δημιούργησε ο φαν Χάαλ κρύβεται στην απουσία αστέρων και βεντέτων στην ομάδα. Η ηγετική του φυσιογνωμία υπερκαλύπτει τα πάντα στην ομάδα και έχοντας φτιάξει ένα ρόστερ στα μέτρα του, καταφέρνει να πάρει το καλύτερο δυνατό από τον κάθε παίκτη του. Το "χτίσιμο" έγινε το 2007, η διαμόρφωση εκτυλίχθηκε το 2008.

Αρχής γενομένης από τον Μουνίρ ελ Χαμνταουί, τον 24χρονο Μαροκινό επιθετικό ο οποίος με 22 γκολ μέχρι στιγμής οδεύει προς την διαδοχή του Κλάας Γιαν Χούντελααρ, του Αφόνσο Αλβες, του Ντιρκ Κάουτ, του Ρουντ φαν Νίστελροϊ και των άλλων αρχισκόρερ του ολλανδικού πρωταθλήματος τα τελευταία χρόνια. Συμπαραστάτης του σε αυτήν την περιπέτεια, ο Μούσα Ντέμπελε (21) από τα δεξιά, ο οποίος άρχισε εκπληκτικά τη σεζόν, ωστόσο όταν περιορίστηκε σε έναν πιο οπισθοχωρημένο ρόλο μείωσε και την παραγωγικότητά του. Ο Βραζιλιάνος Αρι (22), για τον οποίο πραγματοποιείται εκουσίως η ιερόσυλη σύγκριση με τον Ρομάριο, είχε δώσει τα διαπιστευτήριά του φέτος και μπορεί η άνοδος του ελ Χαμνταουί να τον έχει επισκιάσει, όμως και ο ίδιος έχει βάλει το "λιθαράκι" του. Από πίσω ο Ιταλός Γκρατζιάνο Πέλε (23), το μεταγραφικό ρεκόρ του συλλόγου (πέντε εκατομμύρια ευρώ το 2007 στη Λέτσε), ο οποίος, πάντως, δεν δικαιούται ιδιαίτερες "δάφνες".

Ο πραγματικός MVP της ομάδας, όμως, βρίσκεται στη μεσαία γραμμή. Ποδοσφαιριστής που δεν φαίνεται, που δεν ακούγεται, αλλά είναι το σημαντικότερο "γρανάζι" της ενδεκάδας. Ο λόγος για τον αρχηγό Στάιν Σχάαρς (25), τον αντίστοιχο Τσάβι της Αλκμααρ, ο οποίος στο παρελθόν μπορεί να έχασε διεθνείς κλήσεις και μεταγραφή εξαιτίας τραυματισμών, φέτος, όμως, σε μία γεμάτη χρονιά, έχει καθοδηγήσει "μαεστρικά" το κέντρο της ομάδας. Αριστερά του έχει συνήθως τον Βέλγο Μάαρτεν Μάρτενς (24) με τα (πολλά) καθοριστικά τέρματά του κατά τη διάρκεια της χρονιάς και δεξιά του εναλλάσσεται ο ποιοτικότατος και πρώτος υποψήφιος για μετακίνηση σε μεγαλύτερο σύλλογο το καλοκαίρι Ντέμι ντε Ζέου (25), με τον Ντάβιντ Μέντες ντα Σίλβα (26).

Στα μετόπισθεν, ο "παλιός" Κεβ Γιάλιενς (30) προσφέρει με την εμπειρία του και την ταχύτητά του, ο Χέκτορ Μορένο (21) είναι η μεταγραφική αποκάλυψη στο κέντρο της άμυνας και όταν τραυματίστηκε σοβαρά (παρ’ όλα αυτά το συμβόλαιό του ανανεώθηκε) ο Νίκλας Μοϊσάντερ (23), θερινό απόκτημα από την άσημη Τσβόλε, αναπλήρωσε επάξια το κενό του. Αριστερά ο Σεμπαστιάν Ποκονιόλι (21) καλύπτει όλη την πτέρυγα και δεξιά βρίσκεται η "αχίλλειος πτέρνα"του όλου "οικοδομήματος", ο Ζιλ Σβερτς (26), ο μονίμως χειρότερος παίκτης σε απόδοση στην ενδεκάδα της Αλκμααρ.

Οσο για το τέρμα, η υπομονή που έκανε ο φαν Χάαλ ώστε να επιστρέψει ο Σέρτζιο Ρομέρο με το χρυσό μετάλλιο από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου "καρποφόρησε" με τον 22χρονο Αργεντινό να έχει σημαντικό μερίδιο ευθύνης για τα 955 μεταξύ Νοεμβρίου και Φεβρουαρίου δίχως να παραβιαστεί η εστία των πρωταθλητών Ολλανδίας. Το ότι έσπασε το χέρι του χτυπώντας μια πόρτα μετά τον αποκλεισμό της Αλκμααρ στο κύπελλο από την Μπρέντα με 2-1 άνοιξε μία άλλη πόρτα, αυτήν στον πρώην νούμερο 1 της ομάδας, Τζόι Ντιντούλιτσα (30), ο οποίος αντικατέστησε επάξια τον Ρομέρο.

Το φιλόδοξο, σύντομο μέλλον

Εχοντας πάνω από 200 νίκες σε μόλις 10 σεζόν στην πρώτη κατηγορία, ο πολύπειρος Λούις φαν Χάαλ έγραψε ιστορία τη φετινή σεζόν, αποτρέποντας τους τρεις δυνάστες της χώρας (Αγιαξ, Φέγενορντ, Αϊντχόφεν) να κατακτήσουν το πρωτάθλημα μόλις για τέταρτη φορά από καταβολής Eredivisie (53 χρόνια). Η προηγούμενη ήταν και πάλι εξαιτίας της Αλκμααρ το 1981. Φέτος με μπάτζετ 28 εκατομμυρίων ευρώ, ήτοι πολύ μικρότερο από την τριπλέτα πρωταθλητισμού. Τότε με μπάτζετ αντάξιο των τριών μεγάλων.

Με το φετινό πρωτάθλημα έφτασε τους 16 προσωπικούς τίτλους, μεταξύ των οποίων τρία πρωταθλήματα Ολλανδίας με τον Αγιαξ (1994, 1995, 1996), ένα Τσάμπιονς Λιγκ με τον "Αίαντα" (1995) και ένα κύπελλο ΟΥΕΦΑ (1992), δύο πρωταθλήματα Ισπανίας με την Μπαρτσελόνα (1998, 1999) και ένα κύπελλο Ισπανίας (1998). Παρά τη φετινή επιτυχία του, δήλωσε για πολλοστή φορά πως θα εξαντλήσει το συμβόλαιό του που λήγει το καλοκαίρι του 2010 και στη συνέχεια θα αποχωρήσει από τον σύλλογο, αναζητώντας θέση σε μία αξιόλογη εθνική ομάδα (εξάλλου υπήρχε τέτοιος όρος εξ αρχής στο συμβόλαιό του που τον άφηνε ελεύθερο να φύγει όποτε ήθελε). Διασυλλογικά θα συνεχίσει την καριέρα του μόνο "εάν μου έκανε πρόταση η Ρεάλ Μαδρίτης η ή Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ", υποστήριξε, τρίζοντας τα "θεμέλια" της νυν ομάδας του.

Η πρόκληση του Τσάμπιονς Λιγκ είναι επίσης ένα ερώτημα. Ο τεχνικός διευθυντής του συλλόγου, Μάρσελ Μπραντς, διαπίστωσε πως ο καθορισμός των στόχων της νέας σεζόν θα κριθεί εν πολλοίς στην κλήρωση των ομίλων στο Μονακό στα τέλη Αυγούστου. Περιθώρια για μεταγραφικές σπατάλες ποτέ δεν υπήρχαν κι έτσι η άφιξη νέων προσώπων δεν είναι μέσα στο προγραμματισμό. Αντιθέτως, ουδείς μπορεί να εμποδίσει τα "πρώτα βιολιά" της φετινής ομάδας να αποδεχθούν ελκυστικές προτάσεις που με μαθηματική ακρίβεια θα φτάσουν στα χέρια τους το καλοκαίρι, έστω κι αν μπροστά τους έχουν να αντισταθμίσουν εγγυημένη παρουσία σε βασική ενδεκάδα ομάδας που αγωνίζεται στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.

Το τι μέλλει γενέσθαι, λοιπόν, στην πρωταθλήτρια Ολλανδίας που έχει βάση σε πόλη 95.000 κατοίκων, γήπεδο χωρητικότητας 17.000 θεατών (αν και υπάρχουν βλέψεις για αύξηση σε 40.000) και ανέκαθεν ήταν γνωστή για το τυρί της και όχι για το ποδόσφαιρο είναι άγνωστο. Προς το παρόν, ο πάντα εκδηλωτικός φαν Χάαλ εύχεται "να είχα ένα μικρόφωνο ώστε να διασκεδάσω περισσότερο τους φιλάθλους που θέλουν να τους μιλάω".

Η έκστασή του στη φιέστα τίτλου ήταν τέτοια, που μιλούσε με χαμόγελο ακόμα και στους μισητούς του δημοσιογράφους. Φυσικό επακόλουθό, αφού βρισκόταν για ακόμα μία φορά στο απόγειο της καριέρας του. Ο δικός του κύκλος, εξάλλου, εξακολουθεί να διαγράφεται. Μοιάζει, μάλιστα, να μην τελειώνει ποτέ. Σαν τα δεκαδικά ψηφία του "π"...

---