Αλεξάντερ Άρνολντ: Από ball boy, το καλύτερο δεξί μπακ του κόσμου

Η Λίβερπουλ άφησε εκτός FA Cup την Έβερτον, σε παιχνίδι που ο Γιούργκεν Κλοπ εμφάνισε εννέα αλλαγές στο ρόστερ -γιατί έχει και παιχνίδι με την Τότεναμ σήμερα (σ.σ. 11/1). Ο Τρεντ Αλεξάντερ Άρνολντ ήταν από αυτούς που είδαν το ματς. Δεν έπαιξε. Ο ‘καλύτερος παίκτης της Premier League, για το μήνα Δεκέμβρη’, ο οποίος έχει τις περισσότερες ασίστ στη λίγκα -μετά τον Κέβιν ντε Μπράινε- και κυκλοφορεί ως φαβορί για τον τίτλο του ‘καλύτερου παίκτη της χρονιάς’ (αν πάρει το αγαλματάκι θα είναι ο πρώτος full back της 46χρονης ιστορίας που θα το πιάσει στα χέρια του) ξεκουράστηκε, εξηγώντας ότι “ο προπονητής πάντα λέει πως επιλέγει την ομάδα που θα ‘πάρει’ το παιχνίδι. Αυτή είναι η φιλοσοφία του συλλόγου”, στον οποίον μεγάλωσε.

Βλέπεις, ο ‘Tee’ δεν έχει φορέσει άλλη φανέλα, στη ζωή του. Βασικά, δεν έχει απομακρυνθεί ποτέ από τις προπονητικές εγκαταστάσεις της ομάδας -το σπίτι του ήταν λίγα μέτρα μακριά από το Melwood.“Κάθε μέρα πηγαίναμε με τα αδέλφια μου να ‘κλέψουμε’ ματιές από τα είδωλα μας. Είχαμε εμμονή και κοινό όνειρο να παίξουμε στη Λίβερπουλ. Παίζαμε ποδόσφαιρο με ό,τι είχαμε πρόχειρο. Από κάλτσες έως αλουμινόχαρτα”.

Θα μου πεις δεν τον πήραν και τα χρόνια. Θα σου πω ότι ο 21χρονος ήταν ένα από τα παιδιά που είπαν να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο, στην Αγγλία, όπου από τα εκατομμύρια αγόρια που δοκιμάζουν το σπορ της καρδιάς τους, μόλις το 1% το κάνει επάγγελμα. Το ποσοστό εκείνων που ξεχωρίζουν -που γίνονται σταρ- είναι ακόμα πιο μικρό. Σε αυτό, λοιπόν ανήκει ο Τρεντ Αλεξάντερ Άρνολντ.

Όταν ήταν μαθητής δημοτικού στο St. Matthews Catholic Primary School (στα 6), η Λίβερπουλ είχε διοργανώσει ένα καμπ, μεσούσης της σεζόν, στο οποίο κάλεσε πολλά παιδιά. Για την ακρίβεια, οι προσκλήσεις προέκυψαν με κλήρωση. Σε ένα από τα χαρτάκια, υπήρχε το όνομα του σημερινού μας πρωταγωνιστή. Ο κόουτς της ακαδημίας, Ίαν Μπάρινγκαν τον πλησίασε τους γονείς του, μετά το τέλος της δοκιμασίας για να τους ενημερώσει ότι θα ήθελε να συνεργαστεί με το γιο τους. Προφανώς και η απάντηση ήταν θετική. Είχαν πρόχειρη την απορία του μικρού ‘τι έχει εκεί μέσα;’ κάθε φορά που περνούσαν από το Anfield. Μπήκε για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 2005, όταν η μητέρα του αγόρασε εισιτήρια για τον αγώνα με τη Γιουβέντους, για τα προημιτελικά -με το τέλος της διαδρομής να βρίσκει τη Λίβερπουλ πρωταθλήτρια Ευρώπης.

“Ήταν σαν όνειρο. Θυμάμαι να ‘χω κολλήσει στα ball boys. Ήταν περίπου 20 και κουνούσαν μια τεράστια κόκκινη σημαία. Μετά θυμάμαι τον ύμνο και να είμαστε αμίλητοι, με τα αδέλφια μου -ενώ συνήθως δεν κλείναμε το στόμα μας. Μόλις άρχισε το ‘You’ll never walk alone’ ένιωσα να αγαπώ τα πάντα. Ήξερα τι θέλω να κάνω στη ζωή μου”.

Στην αρχή, ο μικρός έκανε προπονήσεις δυο με τρεις φορές την εβδομάδα. Δεν τον έβαλαν σε μια θέση. Τον έβαλαν σε όλες. Όταν οι ‘κόκκινοι’ είχαν αγώνα, εκείνος φρόντισε να είναι μεταξύ των ball boys. Κάποια στιγμή, όπως περνούσαν τα χρόνια -και εκείνος άλλαζε το περιβραχιόνιο του αρχηγού από αυτό της U16 σε εκείνο της U18- τον πήραν από τα εξτρέμ και τον πήγαν στη θέση του δεξί μπακ. Του εξήγησαν πως αυτή η ‘μετακόμιση’ θα αύξανε τις πιθανότητες του να προωθηθεί στην πρώτη ομάδα. Εφόσον φυσικά, δούλευε όσο έπρεπε.

Δούλεψε τόσο που τον ‘έπιασε’ το μάτι του Στίβεν Τζέραρντ, ο οποίος έγραψε μέχρι και στην αυτοβιογραφία του πως αυτό το παιδί θα κάνει καριέρα, ενώ ενημέρωσε σχετικά τον Μπρένταν Ρότζερς, που με τη σειρά του κάλεσε τον ‘Tee’ στους μεγάλους για την προετοιμασία της σεζόν 2015-16. Ο Ρότζερς έφυγε τον Οκτώβρη, με τον Γιούργκεν Κλοπ να έρχεται και φυσικά, να μην αλλάζει κάτι σε ό,τι αφορούσε τον Αλεξάντερ-Άρνολντ. Στα χέρια του Γερμανού ο παίκτης έγινε εκ των λίγω επιθετικών φουλ μπακ που ‘χουν το ίδιο -μεγάλο- επίπεδο ποιότητας και συνέπειας. Σε μια πρόχειρη αναζήτηση της Guardian, όμοια περίπτωση ήταν μόνο ο Μαρτσελό της Ρεάλ. Στα 31 του. Ο Τρεντ είναι 21, φέτος.

“Όταν ήμουν 16, ο Τζέραρντ έπαιρνε το δίπλωμα του προπονητή και ήλθε στην ομάδα μας να βοηθήσει σε κάποιες προπονήσεις. Δεν χρειάζεται να σας πω τι σήμαινε για όλους εμάς να είμαστε στον ίδιο χώρο μαζί του. Προσπαθούσα να απομνημονεύσω ό,τι έκανε. Ένα από αυτά που παρατήρησα ήταν ο τρόπος που έφερε τον εαυτό του. Ο τρόπος που μιλούσε για ό,τι αφορούσε τη Λίβερπουλ σε έκαναν να καταλάβεις ότι για εκείνον δεν ήταν ομάδα, αλλά οικογένεια. Και έγινα μέλος της οικογένειας”.

Έκανε ντεμπούτο την επόμενη περίοδο, η οποία τελείωσε με εκείνον να παίρνει το βραβείο του ‘καλύτερου νέου παίκτη’. Από το Νοέμβρη του 2016 η Λίβερπουλ τον ‘δέσμευσε’ με νέο πολυετές συμβόλαιο. Κράτησε το αγαλματάκι του ‘καλύτερου νέου παίκτη’ και το 2018, όταν τον έκαναν αντικαταστάτη του -τραυματία- Ναθάνιελ Κλάιν και ως τέτοιος σκόραρε το πρώτο γκολ στο UEFA Champions League -με εκτέλεση φάουλ, εναντίον της Χόφενχαϊμ για τα playoffs. Εκείνη τη μέρα έγινε η παρέα των Μάικλ Όουεν και Ντέιβιντ Φέρκλαφ, στη λίστα των νεαρότερων που σκόραραν στην πρώτη τους εμφάνιση με τη Λίβερπουλ, σε ευρωπαϊκή διοργάνωση.

Το Μάιο του 2018 έγινε ‘ο νεαρότερος παίκτης της Λίβερπουλ που έπαιξε ως βασικός, σε τελικό του UEFA Champions League’. Η δουλειά του ήταν να μαρκάρει τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Μάλλον το έκανε καλά, εξ ου και νίκησε τον Ματίας ντε Λιχτ στην διεκδίκηση του τίτλου ‘Golden Boy’. Το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου έπαιξε στο World Cup -αυτή ήταν η πρώτη του φορά με την εθνική ανδρών. Έγινε ένας από τους τέσσερις εφήβους που είχαν παίξει ως βασικοί, με τα ‘τρία λιοντάρια’ στη διοργάνωση. Έγινε τακτική πρόσκληση και μέλος της ομάδας που έδωσε στο έθνος, την τρίτη θέση στο UEFA Nations League.

Το ‘πρόγραμμα’ (όσα έδινε) δεν έκανε ‘κοιλιά’ και συνέχισε να ανανεώνει ρεκόρ που αφορούσαν τη νεολαία της Premier League, ενώ ‘έκλεισε’ με τη δεύτερη διαδοχική συμμετοχή του σε τελικό του UEFA Champions League -για να ρίξει τον Κριστιάν Πανούτσι από την κορυφή του πίνακα με τους νεαρότερους που ‘χαν αυτό το back to back, από το 1995. Παρεμπιπτόντως, έγινε και πρωταθλητής Ευρώπης, 14 χρόνια μετά την παρέλαση των ‘Κόκκινων’ στους δρόμους της πόλης, όπου είχε πάει με ξεκάθαρη επιδίωξη να ανέβει στο λεωφορείο των πρωταθλητών. Δεν τα κατάφερε. Το 2019 δεν χρειάστηκε να τρέξει για να προλάβει. Τον περίμεναν, αφού ήταν ένας από τους πρωταθλητές.  

‘Τα αδέλφια μου θυσίασαν τα όνειρα τους για εμένα’

Ο θρύλος θέλει τη μητέρα του να έκλαιγε σαν μωρό, όταν ο γιος της έπαιξε για πρώτη φορά, εναντίον της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Όχι για το λόγο που φαντάζεσαι, αλλά επειδή η μητέρα της, Ντορίν Κάρλινγκ υπήρξε το πάλαι ποτέ σύντροφος του Sir Άλεξ Φέργκιουσον.

Η μητέρα του Τρεντ του έμαθε να δίνει πίσω στην κοινότητα, από όταν ήταν παιδί. Στις διακοπές του χειμώνα, πήγαιναν μαζί να προσφέρουν κοινωνικό έργο. Έκτοτε συνηθίζει να αφιερώνει μια ώρα την ημέρα στο να βοηθά τους μη έχοντες.  Ως ‘δυνατά του σημεία’ έδιναν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι ότι είναι συνεργάσιμος, διπλωμάτης, ευγενικός και με έντονο το αίσθημα του δικαίου. Στην άλλη λίστα (με τα αρνητικά) υπήρχαν τα ‘αναποφάσιστος, φοβάται τις αντιπαραθέσεις και ‘κρατά’ κακίες’. Δεν του αρέσει να μένει μόνος ή να υπάρχει ανάμεσα σε ‘φωνακλάδες’. Και κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να διατηρηθεί η ειρήνη στο περιβάλλον του.

Ως προς αυτό βοήθησε η συνύπαρξη του με δυο αδέλφια, τον Τάιλερ (τελεί χρέη ατζέντη του) και τον Μαρσέλ. Όπως έχει πει ‘και οι δύο με βοήθησαν να εξελιχθώ, χωρίς να το καταλάβω. Δούλευα πάνω σε συγκεκριμένα πράγματα χωρίς να το συνειδητοποιήσω, γιατί τα αδέλφια μου είχαν φροντίσει να αντιμετωπίζω το ποδόσφαιρο ως διασκέδαση. Με έμαθαν να είμαι ανταγωνιστικός. Γινόταν κακός χαμός ό,τι και αν παίζαμε, από ποδόσφαιρο έως σκάκι”. Και οι τρεις ονειρεύονταν τον εαυτό τους στην Premier League. Ο Τρεντ ήταν ο μόνος που το έκανε πραγματικότητα. “Φτάσαμε σε ένα σημείο που φαινόταν πως το πιο ρεαλιστικό σενάριο ήταν πως θα κάνω εγώ καριέρα. Θυσίασαν τα δικά τους προγράμματα, για να μπορώ να ακολουθήσω το δικό μου και να πετύχω”, γιατί οι γονείς ήταν δυο και αυτοί τρεις. “Δεν είναι μόνο τα αδέλφια μου, αλλά οι καλύτεροι φίλοι μου. Θα τους ευγνωμονώ για πάντα. Τους χρωστώ τα πάντα”.

Η ιστορική ανατροπή με την Μπαρτσελόνα

Eξηγεί πως ό,τι κάνει η Λίβερπουλ το χρωστά στον Κλοπ. “Μας βλέπετε να παίζουμε, παρακολουθείτε τον κόουτς να μιλάει και να πιστεύετε πως ξέρετε τι συμβαίνει. Αλλά δεν έχετε δει τα πάντα. O ρυθμός που παίζουμε, η σκληράδα μας, είναι προϊόν της νοοτροπίας που φέρνουν κάθε μέρα στην προπόνηση ο Κλοπ και οι συνεργάτες του. Δεν ξέρουμε πια, άλλο τρόπο. Αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει από τους άλλους προπονητές είναι απλό: διασφαλίζει πως θα παίζουμε για τους φιλάθλους. Ξέρω πως ακούγεται κλισέ. Είναι όμως, η πραγματικότητα. Το στιλ, η ταυτότητα μας είναι ό,τι θέλει το Anfield. Ό,τι λάτρευα να βλέπω, ως παιδί. Έτσι δημιουργείς μοναδικό στιλ. Έτσι μαθαίνεις να μην τα παρατάς, όταν έχεις χάσει 0-3 στο Nou Camp -αστειεύομαι, αυτό ήταν πολύ αγχωτικό. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι πως είχαμε πίστη στην ανατροπή στο Anfield, που είναι το φρούριο μας. Εκεί όπου γινόμαστε ένα με τους φιλάθλους. Όταν ο Βαϊνάλντουμ έβαλε τα δυο γκολ, ήξερα πως θα νικήσουμε. Μπορούσες να το νιώσεις στον αέρα. Έμενε να δούμε το πότε”.

Μετά το ματς δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Πήγε στο πατρικό του. Μπήκε στο παιδικό του δωμάτιο. Ήταν σουρεαλιστικό. Θυμήθηκε την ήττα στον τελικό του Κιέβου, ένα χρόνο νωρίτερα. Όσα τους δίδαξε αυτή. “Όπως το πώς να κερδίζουμε σε τελικό. Ήταν εκνευριστικό αυτό που ‘χε συμβεί, αλλά ήταν αποδείχθηκε καλυμμένη ευλογία. Την χρονιά που ακολούθησε κάναμε στους άλλους, ό,τι είχε κάνει η Ρεάλ σε εμάς“.

Ακόμα δεν έχει βρει τρόπο να διαχειριστεί τις ώρες που προηγούνται ενός κρίσιμου ματς (‘συνήθως βάζω Netflix’), ενώ όταν βρίσκει παρτενέρ παίζει σκάκι, το οποίο λατρεύει. Αν έχει να προτείνει κάτι είναι ‘να κυνηγάτε τα όνειρα σας, με ό,τι έχετε. Να δίνετε τα πάντα και τότε θα τα δείτε να πραγματοποιούνται. Μην επιτρέψετε σε κάποιον να σας πει το αντίθετο. Να μη ξεχνάτε ποιοι είστε και από πού προέρχεστε. Όπως και να μη ξεχνάτε τους ανθρώπους που σας βοήθησαν να υλοποιήσετε τους στόχους σας. Χωρίς εκείνους, τίποτα δεν θα ήταν δυνατό‘.

Όσα λέει ο Αλεξάντερ-Άρνολντ ανήκουν στο άρθρο που είχε γράψει για το The Players’ Tribune.

Σε ποια ομάδα θα πάει ο Πεπ Γκουαρδιόλα το καλοκαίρι που θα φύγει από τη Μάντσεστερ Σίτι; Το Pod-όσφαιρο απαντά: