01/02/2001: Η μέρα που ανοίξαμε τη σαμπάνια

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΝΤΕΛΑΛΗ

Όταν μου ζητήθηκε να γράψω κάτι για τα 15 χρόνια του Contra ήξερα ότι δεν θα δυσκολευτώ καθόλου. Μου βγήκαν από μέσα μου νεράκι. Τα αισθήματα, τα συναισθήματα, οι γνωριμίες και οι φίλοι που μου έχουν μείνει από τα τρία πρώτα χρόνια που το site είχε βγει στον αέρα.

Ακόμα θυμάμαι την πρώτη μέρα που πήγα για συνέντευξη στην Ευρυδάμαντος -στο Νέο Κόσμο- και βρήκα μπροστά μου τους Κωστή Πετρόπουλο, Βασίλη Παπαχριστοδούλου, Κώστα Ντάλτα, Άγγελο Τόμπρο και Γρηγόρη Χατζηαντωνίου να μου λένε για το όραμα που είχαν για το μπλε site με το περίεργο όνομα. Φεύγοντας εκείνη τη μέρα σκέφτηκα "ωραίοι τύποι φαίνονται" και η διαίσθηση μου επιβεβαιώθηκε τον καιρό που δουλέψαμε μαζί.

Όλα αυτά που πέρασα στο Νέο Κόσμο (στα πρώτα γραφεία) δεν μπορούν να αποτυπωθούν σε ένα κείμενο λίγων λέξεων και αν στείλω παραπάνω, βλέπω τον Καραΐνδρο να... παθαίνει εγκεφαλικό! Γι αυτό, ξεκινώντας από την πρώτη μέρα, θα σας αναφέρω επιγραμματικά κάποιες σκέψεις όταν μου έρχεται στο μυαλό το Contra.gr.

* Το μπλε. Δεν χρειάζεται να πεις κάτι άλλο. Αν σκεφτείς αθλητικά και μπλε σκέφτεσαι Contra. |

* Το συνώνυμο του Contra. Paparazzi.

* Τρεις μήνες πριν βγούμε στον αέρα εμείς δουλεύαμε γράφαμε και ζούσαμε την κάθε μέρα λες και κάποιος μας διάβαζε. Δεν ξέρω αν αυτό λέγεται εκπαίδευση, αλλά ήταν το καλύτερο εφόδιο για να παρουσιαστούμε πανέτοιμοι όταν έπρεπε και έδειξε πόσο μπροστά ήταν αυτοί που είχαν αναλάβει τις τύχες του site.

* Το ποσό εντύπωση μου είχε κάνει όταν μας ανακοινώθηκε ότι θα ανεβάζουμε κάθε πρωί τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων! Είναι κάτι που έχω να λέω. Ναι, το Contra ήταν το πρώτο site στην Ελλάδα που έκανε κάτι τέτοιο. Και το ποσό πρωτοπόρο και επιτυχημένο ήταν δεν χωράει συζήτηση...

* Η πρώτη στιγμή που βγήκαμε στον αέρα. Χειροκροτήματα πανηγυρισμούς και σαμπάνια (αν θυμάμαι καλά την είχε ανοίξει ο Γρηγόρης!)

* Τα άτομα του Contra. Οι περισσότεροι πολύ διαφορετικοί, αλλά ο ένας κούμπωνε με τον άλλον τέλεια. Δεν πρόκειται να ξεχάσω κανέναν τους είτε έχω κρατήσει επαφή μαζί τους ακόμα είτε όχι.

* Τον Κωνσταντίνο Βασιλόπουλο (εξελίχτηκε σε αδελφικός φίλος) που σχεδόν όλα τα πρωινά έστηνε τον Μιχάλη Κακαρούμπα στην είσοδο του κτιρίου, αφού δεν υπήρχε περίπτωση να έρθει στην ώρα του ποτέ!

* Τον Καραΐνδρο ("ψαράς" τότε, το καλοκαίρι του 2001) να μας ακούει να του μιλάμε για το τον τρόπο που δουλεύουμε και τι εστί Contra και να μας κοιτάζει σαν τον 6χρονο ανιψιό μου όταν προσπαθώ να του εξηγήσω τι... κρύβεται στο γυνακείο μυαλό. Ο βράχος του Contra που μαζί με τον Γιαννόπουλο κυρίως (και με το Ζωιτο να ακλουθεί) συνδέουν την παλιά με τη νέα εποχή.

* Τον Μοναστηριωτη. Τελεία. Επειδή είναι ακόμα αδελφός (και συνάδελφος), δεν θέλω να πω άλλα γιατί θα με κοροϊδεύει.

* Τον Γιαννόπουλο που λογικά κάνει ακόμα το κόλπο με την γλώσσα και τη μύτη...

* Τον Νίκο Μπινα που μας τα είχε κάνει ΤΟΟΟΟΣΑ με την Αρσεναλ. Τον Παναγιώτη Κιαπεκάκη και την τρέλα του με το στοίχημα. Τον Ομηρο, τον Λεωνίδα, τον Ζωιτό, τον Παντελή, τον, τον, τον...

* Μια κατηγορία μόνοι τους ο Νίκος ο Καλογήρου και ο Κώστας Σταυριανός! Ξέρουν αυτοί...

Και κλείνοντας δεν θα ξεχάσω ποτέ:

Τον Παπαχριστοδούλου να βλέπει ματς ελληνικού πρωταθλήματος (και όχι μόνο) και να σημειώνει στο μπλοκάκι του και τον Χατζηαντωνίου να τον κράζει, κολλώντας το ψευδώνυμο Φαν Χάαλ.

* Τα πανηγυρια όταν η Εθνικη μας, είχε κερδισει 0-1 μέσα στην Ισπανία με το γκολ του Γιαννακόπουλου βαζοντας την ομαδα σε πλώρη πρόκρισης για το EURO του 2004.

* Την φάρσα που είχε κάνει ο Καραΐνδρος όπου είχε βάλει στη ζάχαρη μια πλαστική κατσαρίδα και όποιοι πήγαιναν να φτιάξουν καφέ πάθαιναν ένα μικρό εγκεφαλικό. Ευτυχώς που εκείνη τη μέρα δεν δούλευε ο Μπινας γιατί θα τον μαζεύαμε...

* Και φυσικά την πιο οργανωμένη φάρσα που έχουν κάνει ποτέ σε έμενα. Παραμονή του Λιόν-Ολυμπιακός, έρχεται ο Παπαχριστοδούλου αλαφιασμένος και μου λέει ότι ο Σόνι Αντερσον έχει κάνει κάτι απίστευτες δηλώσεις κατά του Ολυμπιακού φτάνοντας σε σημείο να βρίζει την ελληνική ομάδα! Μάλιστα, μου δείχνουν 2 εκπληκτικά άρθρα από L'Εquipe και UEFA! Μόλις είχε βγει το Photoshop και όλοι μας ήμασταν εντελώς άσχετοι και όπως καταλαβαίνετε το έχαψα, αρχίζοντας να γράφω σαν τρελός κείμενο! Όσο έγραφα το κείμενο, για να γίνει το όλο σκηνικό πιο αληθινό τα λαμόγια ο Ντάλτας με τον Τόμπρο με έπαιρναν τηλέφωνο από τα κανάλια που δούλευαν τότε και με ρώταγαν αν έχουμε δει το θέμα και να το ανεβάσουμε γρήγορα γιατί έχει γίνει χαμός! Μόλις αποκαλύφθηκε η φάρσα και γέλαγαν όλοι, η αλήθεια είναι ότι αισθάνθηκα πολύ μ@@@ας... Δεν μπορούσα να μην παραδεχτώ όμως ότι η φάρσα ήταν τέλεια!

ΥΓ. Τιμή και δόξα στην Palmera και τις ποικιλίες της που μας τάιζε εκείνα τα χρόνια.

ΥΓ 2. Τιμή και δόξα στην απόφαση που είχαμε πάρει τότε να κάνουμε LIVE το πιο αδιάφορο Copa America όλων των εποχών, αυτό του 2001 και τα ξενύχτια για να βλέπουμε αυτά τα αδιάφορα ματς.

ΥΓ 3. Τιμή και δόξα και στην συνεργασία μας με τον Ρυθμό 9.49 και τα αθλητικά δελτία που λέγαμε κάθε τόσο. Επικοί διάλογοι με Ράνια Κωστάκη και Γιάννη Σεμιτεκολο!

ΥΓ 4. Τιμή και δόξα σε εκείνη την εποχή!

ΥΓ 5. Πότε πέρασαν 15 χρόνια...